Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
vrijdag 29 september 2017 om 14:31
Dat mag ik dan toch ook verwachten? Dat mensen zich aanpassen als ze bij mij in huis zijn?redbulletje schreef: ↑29-09-2017 13:05En passen die betreffende mensen zich ook aan aan jou of is het allemaal eenrichtingsverkeer?
vrijdag 29 september 2017 om 14:32
Wij zijn ooit met de rouwstoet van een oud-oom verkeerd gereden.
We reden volgens mij door Utrecht, maar blijkbaar de verkeerde kant op.
Dus toen we een rotonde naderden, kwam de lijkwagen (die dus net voor ons de hele rotonde had genomen) ons weer tegemoet...
Best gek om de auto waar je achteraan rijdt ineens voorbij te zien komen.
We hebben er wel om gelachen, ergens paste het heel erg bij die man...
We reden volgens mij door Utrecht, maar blijkbaar de verkeerde kant op.
Dus toen we een rotonde naderden, kwam de lijkwagen (die dus net voor ons de hele rotonde had genomen) ons weer tegemoet...
Best gek om de auto waar je achteraan rijdt ineens voorbij te zien komen.
We hebben er wel om gelachen, ergens paste het heel erg bij die man...
vrijdag 29 september 2017 om 14:35
Is het ook
vrijdag 29 september 2017 om 14:44
De uitvaart van mijn oma was de meest afschuwelijke, hoewel alles precies verliep zoals het had moeten verlopen. Ik was 17 en had mijn oma zien sterven, en ik had echt niet de kracht en het zelfvertrouwen om een speech te houden. Mijn oma woonde mijn hele leven naast ons en we waren heel close, dus ik baalde ervan dat ik geen speech deed. Samen met mijn moeder heb ik toen de uitvaart geregeld, en mijn moeder was blij dat ik veel ideëen had voor de plechtigheid, omdat het voor haar ook een zware tijd was en mijn opa er niet meer was om mee te beslissen. Zelf had ik een filmpje gemonteerd met stukjes film waar mijn oma op stond met haar favoriete muziek eronder, en gevraagd of dat afgespeeld mocht worden tijdens de uitvaartplechtigheid. Ik had alle stukjes film natuurlijk al duizend keer gezien tijdens het bewerkingsproces (je kon toen nog niet even snel iets maken op een smartphone, dat was nog een heel gedoe), maar toch moest ik verschrikkelijk huilen toen het filmpje uiteindelijk getoond werd 
Ik weet nog wel dat ik de uren daarna bijna niks meer zag omdat mijn ogen helemaal aan elkaar geplakt zaten van de nat geworden mascara. Achteraf kreeg ik veel complimenten van andere bezoekers, omdat ze vonden dat de plechtigheid zo mooi geworden was en alles zo goed bij mijn oma paste. Ik dacht toen dat die mensen dat alleen maar zeiden omdat ik zo verdrietig was, omdat ze me zielig vonden. Ik schaamde me zelfs omdat ik zo gehuild had, terwijl de volwassenen zich goed gehouden hadden. Waarom kon ik dan niet even normaal doen, ik was toch al 17? 
Maar nu ik er zo op terugkijk was het inderdaad een prachtige uitvaart, en mag ik best trots zijn op mijn 17-jarige ik.
Ik weet nog wel dat ik de uren daarna bijna niks meer zag omdat mijn ogen helemaal aan elkaar geplakt zaten van de nat geworden mascara. Achteraf kreeg ik veel complimenten van andere bezoekers, omdat ze vonden dat de plechtigheid zo mooi geworden was en alles zo goed bij mijn oma paste. Ik dacht toen dat die mensen dat alleen maar zeiden omdat ik zo verdrietig was, omdat ze me zielig vonden. Ik schaamde me zelfs omdat ik zo gehuild had, terwijl de volwassenen zich goed gehouden hadden. Waarom kon ik dan niet even normaal doen, ik was toch al 17? Maar nu ik er zo op terugkijk was het inderdaad een prachtige uitvaart, en mag ik best trots zijn op mijn 17-jarige ik.
'Cause the sweetest kiss I ever got is the one I've never tasted.
vrijdag 29 september 2017 om 14:46
.en dat zou je oma ook geweest zijn als ze had gezien hoe oprecht verdrietig je was.Mary-C schreef: ↑29-09-2017 14:44De uitvaart van mijn oma was de meest afschuwelijke, hoewel alles precies verliep zoals het had moeten verlopen. Ik was 17 en had mijn oma zien sterven, en ik had echt niet de kracht en het zelfvertrouwen om een speech te houden. Mijn oma woonde mijn hele leven naast ons en we waren heel close, dus ik baalde ervan dat ik geen speech deed. Samen met mijn moeder heb ik toen de uitvaart geregeld, en mijn moeder was blij dat ik veel ideëen had voor de plechtigheid, omdat het voor haar ook een zware tijd was en mijn opa er niet meer was om mee te beslissen. Zelf had ik een filmpje gemonteerd met stukjes film waar mijn oma op stond met haar favoriete muziek eronder, en gevraagd of dat afgespeeld mocht worden tijdens de uitvaartplechtigheid. Ik had alle stukjes film natuurlijk al duizend keer gezien tijdens het bewerkingsproces (je kon toen nog niet even snel iets maken op een smartphone, dat was nog een heel gedoe), maar toch moest ik verschrikkelijk huilen toen het filmpje uiteindelijk getoond werd
vrijdag 29 september 2017 om 15:22
het kan toch fijn zijn. Niet als in gezellig en niet om de reden, maar omdat het goed voelt dat je op dat moment samen bent. Fijn dat je er kan zijn voor hen. niets verkeerds aanAsinum schreef: ↑29-09-2017 13:48Naar aanleiding van de reactie van Poppy herinnerde ik ook mijn lompe actie...
De beste vriendin van mijn moeder was overleden en haar kinderen ken ik ook erg goed. Dus de oudste dochter zegt tegen me: Asinum wat ben ik blij dat je er bent. Zeg ik: Ja ik vind het ook super fijn om hier te zijn. En meteen daarachteraan: Nee natuurlijk niet. Nou ja wel voor jullie natuurlijk maar... je begrijpt wel wat ik bedoel.
Gelukkig begreep ze het ook (denk ik)... maar was echt wel even een momentje van door de grond kunnen zakken.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 29 september 2017 om 15:23
Ik heb ook wel een paar minder leuke anekdotes :
-een dierbare oudtante was overleden en de dominee heeft haar naam maar een keer goed gezegd en maakte ook een fout met de namen van haar kleinkinderen en vertelde een vrij onpersoonlijk verhaal terwijl er wel overlegd was.
-een crematie waarbij een ex-schoondochter via haar dochters eiste dat ze op de rouwkaart kwam te staan terwijl ze al 35 jaar uit de familie was.
-twee keer een crematie met dezelfde uitvaartleider meegemaakt en die man is zorgzaam voor de weduwe/weduwnaar maar super onbeschoft tegen de genodigeden, alsof hij ons een gunst verleende dat wij aanwezig mochten zijn bij de afscheidsdiensten.
-een uitvaartdienst waar een van de sprekers een half uur durende speech hield ter meerdere eer en glorie van zichzelf en bijna de hele speech verzonnen was.
-een uitvaartdienst waarbij iemand onverwacht na een kort maar zeer hevig ziekbed van een week was overleden, familie had bij de zieke gewaakt en een paar goede vrienden hadden nog net op tijd afscheid kunnen nemen.Zitten er twee dames in de kerk achter mij eerst de dienst te loven om daarna alle slechte karaktereigenschappen van de overledene op te noemen en de familie zwart te maken omdat zij (vage kennissen) geen afscheid hadden kunnen nemen en daar spraken ze schande van.Erg genant, vooral omdat hen verzocht werd om stil te zijn en ze gewoon doorgingen op vrij luide toon.
-een uitvaart waar bleek dat onze buurman helemaal niet al 40 jaar was gescheiden zoals hij ons altijd vertelde maar sinds 11 jaar weduwnaar was
-een begrafenis waar een aantal nabestaanden ongewassen in vuile werkkleding kwam met de klei nog aan hun werkschoenen terwijl ze die dag vrij waren.
-een dierbare oudtante was overleden en de dominee heeft haar naam maar een keer goed gezegd en maakte ook een fout met de namen van haar kleinkinderen en vertelde een vrij onpersoonlijk verhaal terwijl er wel overlegd was.
-een crematie waarbij een ex-schoondochter via haar dochters eiste dat ze op de rouwkaart kwam te staan terwijl ze al 35 jaar uit de familie was.
-twee keer een crematie met dezelfde uitvaartleider meegemaakt en die man is zorgzaam voor de weduwe/weduwnaar maar super onbeschoft tegen de genodigeden, alsof hij ons een gunst verleende dat wij aanwezig mochten zijn bij de afscheidsdiensten.
-een uitvaartdienst waar een van de sprekers een half uur durende speech hield ter meerdere eer en glorie van zichzelf en bijna de hele speech verzonnen was.
-een uitvaartdienst waarbij iemand onverwacht na een kort maar zeer hevig ziekbed van een week was overleden, familie had bij de zieke gewaakt en een paar goede vrienden hadden nog net op tijd afscheid kunnen nemen.Zitten er twee dames in de kerk achter mij eerst de dienst te loven om daarna alle slechte karaktereigenschappen van de overledene op te noemen en de familie zwart te maken omdat zij (vage kennissen) geen afscheid hadden kunnen nemen en daar spraken ze schande van.Erg genant, vooral omdat hen verzocht werd om stil te zijn en ze gewoon doorgingen op vrij luide toon.
-een uitvaart waar bleek dat onze buurman helemaal niet al 40 jaar was gescheiden zoals hij ons altijd vertelde maar sinds 11 jaar weduwnaar was
-een begrafenis waar een aantal nabestaanden ongewassen in vuile werkkleding kwam met de klei nog aan hun werkschoenen terwijl ze die dag vrij waren.
vrijdag 29 september 2017 om 15:25
Iekx schreef: ↑29-09-2017 14:32Wij zijn ooit met de rouwstoet van een oud-oom verkeerd gereden.
We reden volgens mij door Utrecht, maar blijkbaar de verkeerde kant op.
Dus toen we een rotonde naderden, kwam de lijkwagen (die dus net voor ons de hele rotonde had genomen) ons weer tegemoet...
Best gek om de auto waar je achteraan rijdt ineens voorbij te zien komen.
We hebben er wel om gelachen, ergens paste het heel erg bij die man...
vrijdag 29 september 2017 om 17:52
vaak komen de herinneringen aan voorgaande crematies of begrafenissen terug tijdens zo'n dienst of idd inlevingsgevoelens.redbulletje schreef: ↑29-09-2017 13:14Heel eerlijk had ik altijd meer moeite m'n tranen in te houden op begrafenissen van mensen waar ik nauwelijks wat mee had dan bij mijn eigen vader. Het verbaasde mij ook altijd dat de directe nabestaanden zich zo goed wisten te houden tijdens de uitvaart, maar nu heb ik zelf ervaren wat 'n stoot adrenaline met je doet. Je staat gewoon op standje overleven tijdens die hele poppenkast. Terwijl als je niet betrokken bent, dan ga je projecteren, want de overledene is vaak iemands vader of moeder geweest en dan betrok ik dat altijd op mezelf in die zin dat het mij ook zou gaan overkomen m'n ouders te verliezen.
Bij mij triggert de muziek die gedraaid wordt me vaak
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 29 september 2017 om 18:36
Haha, nee die heb ik niet. En ook geen zwarte jas. Gelukkig heb ik een vriendin die dat wel heeft.Dreamer schreef: ↑29-09-2017 13:24Heb jij ook echt een hoed?
Ik niet. Wij hebben wel hoedjes thuis in de trant van 'Blues Brothers' en een 'stetson', maar geen normale hoed. Mocht ik ooit naar een erg gelovige uitvaart gaan (die kans acht ik vrij klein) ga ik er ook echt geen hoedje voor aanschaffen. In een moskee hoeft er alleen een doek over het hoofd, die heb ik zat.
Verder heb ik juist heel veel uitvaarten meegemaakt, waarbij het naderhand 'gezellig' was. Nooit een gelovige uitvaart meegemaakt dus.
De familie van haar moeders kant zijn erg gelovig. Dus iedereen weet; bij die vriendin kan je een hoed en zwarte jas lenen.
vrijdag 29 september 2017 om 19:53
Ik heb ook het filmpje van mijn vader in elkaar gezet. En ik kan de liedjes er onder niet meer aanhoren 
en jij?
vrijdag 29 september 2017 om 20:12
Op de begrafenis van de moeder van mijn toenmalige vriend zei zijn tante dat ik me goed gekleed had. Eh ik ben altijd netjes gekleed en had me in een mooie zwarte jurk met jasje gehuld. Zelf had ze zich in een zwarte spijkerbroek gehesen. Maakt mij niet uit maar oordeel niet over mij. Ik werd ook nog eens met de verkeerde naam aangesproken. Ook gecondoleerd Sandra .... de ex vriendin van mijn vriend 3 jaar ervoor.
Er zat ook nog een stel dat ik vaag uit mijn buur kon en die zaten cake te vreten of ze uitgehongerd waren. 2 jaar later op de begrafenis van een vader van een vriendin zat het stel er ook. Vermoedelijk gewoon gratis koffie en cake eters.
Er zat ook nog een stel dat ik vaag uit mijn buur kon en die zaten cake te vreten of ze uitgehongerd waren. 2 jaar later op de begrafenis van een vader van een vriendin zat het stel er ook. Vermoedelijk gewoon gratis koffie en cake eters.
you go girl
vrijdag 29 september 2017 om 22:58
Ik vind wel dat schoonfamilie zich op de achtergrond moet houden met regelen. Meegemaakt dat schoonzus, een erg dominant typje, over de wensen van schoonvader heen ging en dat haar wil zelfs uitgevoerd werd. Heel bijzonder. Zelf haar eigen man, blijkbaar is ie dit gewend, greep niet in. Terwijl schoonvader duidelijk was over de bloemen en kist. Ze stelde zich nou niet bepaald bescheiden op. Ik heb me op de achtergrond gehouden, de kinderen en schoonvader waren zelf prima in staat om te beslissen. Zoiets moet je ook aanvoelen vind ik.
Vraag me af of ze nooit eens heeft gedacht: dit had ik niet moeten doen en of ze zich nooit geschaamd heeft. Maar dat zullen we nooit weten.
Vraag me af of ze nooit eens heeft gedacht: dit had ik niet moeten doen en of ze zich nooit geschaamd heeft. Maar dat zullen we nooit weten.
vrijdag 29 september 2017 om 23:02
Was het minder erg geweest als een van de eigen kinderen dit had gedaan?Hoezitdit schreef: ↑29-09-2017 22:58Ik vind wel dat schoonfamilie zich op de achtergrond moet houden met regelen. Meegemaakt dat schoonzus, een erg dominant typje, over de wensen van schoonvader heen ging en dat haar wil zelfs uitgevoerd werd. Heel bijzonder. Zelf haar eigen man, blijkbaar is ie dit gewend, greep niet in. Terwijl schoonvader duidelijk was over de bloemen en kist. Ze stelde zich nou niet bepaald bescheiden op. Ik heb me op de achtergrond gehouden, de kinderen en schoonvader waren zelf prima in staat om te beslissen. Zoiets moet je ook aanvoelen vind ik.
Vraag me af of ze nooit eens heeft gedacht: dit had ik niet moeten doen en of ze zich nooit geschaamd heeft. Maar dat zullen we nooit weten.
Ik denk het niet namelijk, dus komt daar weer het stukje verstandhouding en fatsoen kijken.
vrijdag 29 september 2017 om 23:31
Geen actie van iemand óp de begrafenis, maar een (voor mijn gevoel) rare keuze van de overledene;
Een collega van me had haar schoonvader verloren. Hij was een paar maanden ziek geweest en wist dat het einde naderde. Hij heeft in zn laatste maanden zn eigen begrafenis geregeld. Na het openingswoord van de pastoor schalde opeens zijn stem door de kerk. Dat vond ik al heel schokkend en wat luguber. Zn (volwassen) kinderen en vrouw begonnen allemaal heel hard te huilen.
De hele uitvaart lang heeft hij over zichzelf verteld. Amper gepraat over z'n geliefden of iets wat hun troost kon bieden. Alleen maar over zijn eigen hoogtepunten. Ook geen ruimte voor afscheidspeeches, alleen zijn verhaal. Het voelde een beetje als een 'onemanshow'. Heel onprettig en het leek mij ook geen prettige manier van afscheid nemen.
Een collega van me had haar schoonvader verloren. Hij was een paar maanden ziek geweest en wist dat het einde naderde. Hij heeft in zn laatste maanden zn eigen begrafenis geregeld. Na het openingswoord van de pastoor schalde opeens zijn stem door de kerk. Dat vond ik al heel schokkend en wat luguber. Zn (volwassen) kinderen en vrouw begonnen allemaal heel hard te huilen.
De hele uitvaart lang heeft hij over zichzelf verteld. Amper gepraat over z'n geliefden of iets wat hun troost kon bieden. Alleen maar over zijn eigen hoogtepunten. Ook geen ruimte voor afscheidspeeches, alleen zijn verhaal. Het voelde een beetje als een 'onemanshow'. Heel onprettig en het leek mij ook geen prettige manier van afscheid nemen.
Lach hard, duik diep, kom terug..
zaterdag 30 september 2017 om 03:58
bumbly schreef: ↑29-09-2017 23:31Geen actie van iemand óp de begrafenis, maar een (voor mijn gevoel) rare keuze van de overledene;
Een collega van me had haar schoonvader verloren. Hij was een paar maanden ziek geweest en wist dat het einde naderde. Hij heeft in zn laatste maanden zn eigen begrafenis geregeld. Na het openingswoord van de pastoor schalde opeens zijn stem door de kerk. Dat vond ik al heel schokkend en wat luguber. Zn (volwassen) kinderen en vrouw begonnen allemaal heel hard te huilen.
De hele uitvaart lang heeft hij over zichzelf verteld. Amper gepraat over z'n geliefden of iets wat hun troost kon bieden. Alleen maar over zijn eigen hoogtepunten. Ook geen ruimte voor afscheidspeeches, alleen zijn verhaal. Het voelde een beetje als een 'onemanshow'. Heel onprettig en het leek mij ook geen prettige manier van afscheid nemen.
wat eeh.. apart..
zaterdag 30 september 2017 om 07:39
Ja, vind ik wel. Want dan gaat het om je eigen ouder, dit is een schoonouder, dat is anders. Meepraten, meedenken prima, maar niet je eigen wil er doorheen duwen, wat nu gebeurde. Dat is toch aan de overgebleven partner én de kinderen. Dan zorg je als koude kant, dat je er bent voor ieder, maar je gaat er zeker geen mening doorheen drukken.
zaterdag 30 september 2017 om 07:58
Hier ook geen nare verhalen gelukkig. Mijn pa is als een nachtkaarstje uitgegaan en ik wist wat hij wilde. Ik hoop zelf nog even mee te gaan maar mijn kinderen weten welke muziek ik wil en zo...redbulletje schreef: ↑28-09-2017 18:55Heb 't zelf erg prettig gevonden dat mijn vader zijn eigen muziek kon uitzoeken en zelf kon aangeven hoe hij alles wilde. Voor de nabestaanden dus erg fijn als je er op voorhand al over nadenkt en dingen op papier zet, mocht er geen sterfbed aan vooraf gaan. Het neemt zoveel zorgen uit handen van de nabestaanden als je weet wat iemand echt graag wil.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
zaterdag 30 september 2017 om 08:08
Mijn moeder lag ook thuis opgebaard. Maar... toen zij haar kwamen ophalen bleek de kist niet in de gang te passen. De kist werd rechtop gezet om de draai te kunnen maken en ik hoorde hoe mijn moeder met een bonk onderin de kist viel... Dat staat mij nog steeds bij... getver...redbulletje schreef: ↑29-09-2017 08:07Ik vond 't ook juist prettig dat mijn vader in eigen huis opgebaard lag (in 'n gekoelde kist weliswaar) Moet er niet aan denken 'm naar zo'n kil uitvaarcentrum te moeten brengen. Hij wilde ook zelf op deze manier vertrekken: thuis sterven en met 'uitzicht' op zijn geliefde tuin opgebaard liggen. Blij dat we aan die wens konden voldoen. Vond het ook zelf prettig erbij te kunnen wanneer ik wilde, ipv openingstijden van zo'n uitvaartcentrum te moeten aanhouden.
Daar was ik liever niet bij geweest
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
zaterdag 30 september 2017 om 09:48
Oh wat naar..pokkewijf schreef: ↑30-09-2017 08:08Mijn moeder lag ook thuis opgebaard. Maar... toen zij haar kwamen ophalen bleek de kist niet in de gang te passen. De kist werd rechtop gezet om de draai te kunnen maken en ik hoorde hoe mijn moeder met een bonk onderin de kist viel... Dat staat mij nog steeds bij... getver...
Daar was ik liever niet bij geweest
zaterdag 30 september 2017 om 09:51
He , dat is akelig inderdaad!pokkewijf schreef: ↑30-09-2017 08:08Mijn moeder lag ook thuis opgebaard. Maar... toen zij haar kwamen ophalen bleek de kist niet in de gang te passen. De kist werd rechtop gezet om de draai te kunnen maken en ik hoorde hoe mijn moeder met een bonk onderin de kist viel... Dat staat mij nog steeds bij... getver...
Daar was ik liever niet bij geweest
zaterdag 30 september 2017 om 09:59
Ooit een keer een crematie van een buurman. Talloze speeches en als klap op de vuurpijl nog een brief van de overledene va 10 kantjes( zo leek het tenminste) waarin hij iedereen bedankte, en waarin zelfs alle huisdieren bij naam werden genoemd en bedankt.. Een grote jankpartij..ik had het niet meer, net als de rest. Het duurde een eeuwigheid, kwam geen eind meer aan..
zaterdag 30 september 2017 om 10:13
Ik kan wel 50 dingen opschrijven....
hou het voorlopig maar bij 1. Een paar jaar geleden overleed de moeder van een vriendin van me. Begrafenismevrouw was een niet zo'n prettige persoonlijkheid, sprak alsof de overledene haar eigen moeder was (mama dit, mama zo).
Ik later daar nog grappen overgemaakt met die vriendin. Helaas gaat vriendin haar moeder anderhalf jaar later achterna. Zelfde uitvaartmevrouw die de dienst leidde dus. Vriendin zou zich omdraaien in de kist als ze het geweten had. En er was geen gelegenheid om de familie te condoleren na afloop, geen koffie, helemaal niets.
hou het voorlopig maar bij 1. Een paar jaar geleden overleed de moeder van een vriendin van me. Begrafenismevrouw was een niet zo'n prettige persoonlijkheid, sprak alsof de overledene haar eigen moeder was (mama dit, mama zo).
Ik later daar nog grappen overgemaakt met die vriendin. Helaas gaat vriendin haar moeder anderhalf jaar later achterna. Zelfde uitvaartmevrouw die de dienst leidde dus. Vriendin zou zich omdraaien in de kist als ze het geweten had. En er was geen gelegenheid om de familie te condoleren na afloop, geen koffie, helemaal niets.
