Overig
alle pijlers
Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?
dinsdag 25 augustus 2020 om 08:53
Afgelopen weekend waren mijn ouders een weekendje weg. Omdat bij mijn ouders thuis de nodige beestjes zijn die verzorging nodig hebben, heb ik het weekend daar doorgebracht.
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:37
.....maar in al die ellende, onder de donkere dreiging van krakersrellen, atoomoorlogen, jeugdwerkloosheid, HIV, heroïne en Roberto Jacketti & the Scooters, in dit alles was er 1 lichtpuntje. 1 rots in de branding, 1 hoopnop een betere toekomst;
Robin Paul Weijers.....
De man áchter de vallende dominostenen.....
27 december 1986, we zaten in een chinees restaurant te eten (die heette toen nog geen Wok-oriental) en we sloegen het toetje óver om op tijd thuis te zijn. Nederland ging op live televisie een wereldrecord verbreken. Helden waren het! Tot ver in 1987 over gesproken......
Robin Paul Weijers.....
De man áchter de vallende dominostenen.....
27 december 1986, we zaten in een chinees restaurant te eten (die heette toen nog geen Wok-oriental) en we sloegen het toetje óver om op tijd thuis te zijn. Nederland ging op live televisie een wereldrecord verbreken. Helden waren het! Tot ver in 1987 over gesproken......
jouw leven is een keuze
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:37
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:38
Als ik in een treinrit zat van een uur of langer zat ik mij altijd kapot te vervelen. Ik had wel een discman en later een mp3-speler maar verder niet echt wat te doen. Op de 1e mobieltjes had je weinig anders te doen dan bellen/smsen of het snake-spel. En van mijn zakgeld kocht ik geen boeken of tijdschriften, veel te duur. Heen en weer smsen constant zoals je nu via watsapp doet, deed je niet. Koste veel te veel van je beltegoed.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:38
redbulletje schreef: ↑25-08-2020 10:36Blij dat mijn ouders gewoon een traditioneel stel waren en ze hadden ook geen hippies in hun vriendenkring. Die beweging ken ik dus alleen van tv.
Het was mijn kring gelukkig ook niet hoor. Wel van wat vrienden van mijn broer dus ik heb het van dichtbij gezien.
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:39
eind jaren '90 moest mijn man echt zijn best doen voor 32 uur ipv fulltime. Hij was de eerste in zijn bedrijfherfstappeltaart schreef: ↑25-08-2020 10:37Ik weet ook nog dat parttime werken gewoon niet toegestaan werd bij veel bedrijven. Het was fulltime of niks.
En oppas regelen was ook niet zo eenvoudig als tegenwoordig.
Mijn moeder wilde het niet. Ze zei gewoon: "het zijn jouw kinderen, je past er zelf maar op, ik heb mijn tijd gehad".
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:40
Nog nooit van gehoord.2east schreef: ↑25-08-2020 10:37.....maar in al die ellende, onder de donkere dreiging van krakersrellen, atoomoorlogen, jeugdwerkloosheid, HIV, heroïne en Roberto Jacketti & the Scooters, in dit alles was er 1 lichtpuntje. 1 rots in de branding, 1 hoopnop een betere toekomst;
Robin Paul Weijers.....
De man áchter de vallende dominostenen.....
27 december 1986, we zaten in een chinees restaurant te eten (die heette toen nog geen Wok-oriental) en we sloegen het toetje óver om op tijd thuis te zijn. Nederland ging op live televisie een wereldrecord verbreken. Helden waren het! Tot ver in 1987 over gesproken......
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:40
ja dat was inderdaad geweldig. En de elfstedentochten natuurlijk2east schreef: ↑25-08-2020 10:37.....maar in al die ellende, onder de donkere dreiging van krakersrellen, atoomoorlogen, jeugdwerkloosheid, HIV, heroïne en Roberto Jacketti & the Scooters, in dit alles was er 1 lichtpuntje. 1 rots in de branding, 1 hoopnop een betere toekomst;
Robin Paul Weijers.....
De man áchter de vallende dominostenen.....
27 december 1986, we zaten in een chinees restaurant te eten (die heette toen nog geen Wok-oriental) en we sloegen het toetje óver om op tijd thuis te zijn. Nederland ging op live televisie een wereldrecord verbreken. Helden waren het! Tot ver in 1987 over gesproken......
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:41
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:41
Ik heb ook echt geen idee, haha!
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:41
Tot ik een jaar of 25 was (alweer 15 jaar geleden jeeeeeeeeeeeeeeeeeej. het voelt als vorige week) was het nog zo dat je in de rij moest voor kaartje voor concerten/theater.
Bij concerten ging je ook uuuuuuren (en sommigen dagen) in de rij staan, om vooraan te staan. Slaapzak en al. Gebeurd dat eigenlijk nog steeds?
Bij concerten ging je ook uuuuuuren (en sommigen dagen) in de rij staan, om vooraan te staan. Slaapzak en al. Gebeurd dat eigenlijk nog steeds?
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:42
Terms of endearment, Outragious fortune.Henk-en-Roelie schreef: ↑25-08-2020 10:41De Gremlins en Ghostbusters
Of The war of the Roses, nog altijd een van mijn favorieten. De films bleven ook veel langer draaien in de bios.
Wij snappen elkaar.
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:43
herfstappeltaart schreef: ↑25-08-2020 10:37Ik weet ook nog dat parttime werken gewoon niet toegestaan werd bij veel bedrijven. Het was fulltime of niks.
En oppas regelen was ook niet zo eenvoudig als tegenwoordig.
Mijn moeder wilde het niet. Ze zei gewoon: "het zijn jouw kinderen, je past er zelf maar op, ik heb mijn tijd gehad".
Ik kan mij inderdaad ook niet herinneren dat opa's en oma's structureel gingen oppassen en de kinderen van school haalden.
Ik bleef zelf hooguit 2 x per jaar logeren bij opa's en oma's als mijn ouders een avondje uit wilden maar zag het ook niet
bij klasgenoten.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:43
Televisie en radio waren belangrijk... Ik had een hele rits programma's waar ik vast naar keek en dan zat je er echt voor klaar. Of je moest het moeilijk, moeilijk opnemen op video... Tv is nu een stuk vluchtiger en leeft veel minder.
Bij gebrek aan internet luisterde ik op zondagmiddag naar een (liefdes) praatprogramma van Paul en Leeuw en Erna Stassen... weet de naam niet meer. Het leek net het Viva-forum (in mijn herinnering dan).
Bij gebrek aan internet luisterde ik op zondagmiddag naar een (liefdes) praatprogramma van Paul en Leeuw en Erna Stassen... weet de naam niet meer. Het leek net het Viva-forum (in mijn herinnering dan).
vivinnetje wijzigde dit bericht op 25-08-2020 10:44
0.92% gewijzigd
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:44
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:44
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:44
Ja, geweldig. Voor Terms of enderarment was ik nog een beetje te jong die film ben ik later gaan waarderen en wbt Outragious fortune, toen kwam Bette Midler ineens weer op. Op latere leeftijd werd ze alsnog een superster en de queen in homoland
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:44
Ik ben zo'n iemand die het een stuk relaxter vond in de jaren 80. Vooral het gedoogbeleid vond ik geweldig, er waren wetten en regels maar onderling werd tussen wet en volk gesjacherd over wat redelijk en onredelijk was. Dat was de tijd dat de politie in het Vondelpark aan het badmintonnen was omdat de rest ook lekker relaxed was. En men was nuchter, je ouders hadden allemaal wel de nasleep van WWII meegemaakt dus zeiken om kleine dingen werd niet getolereerd en kinderen waren gewoon kinderen, leuk, lief maar geen prinsjes en prinsesjes.
Ja, we konden allemaal niet naar Spanje met het vliegtuig, je moest bewegen als je kleding wilde kopen of financiële zaken wilde regelen maar we waren ook stukken minder dik, we waren een stuk fatsoenlijker in gedragsregels, niet iedereen liep te vreten op straat. Ik vond er niks mis mee. Goude tijd.
Ja, we konden allemaal niet naar Spanje met het vliegtuig, je moest bewegen als je kleding wilde kopen of financiële zaken wilde regelen maar we waren ook stukken minder dik, we waren een stuk fatsoenlijker in gedragsregels, niet iedereen liep te vreten op straat. Ik vond er niks mis mee. Goude tijd.
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:45
Bij ons in het dorp was het hetzelfde. En ik ben zelfs pas midden jaren 80 geboren. Op onze basisschool was één gezin waarvan de kinderen naar de bso (met de taxi, want die zat in de stad) gingen en die vonden we allemaal heel zielig.pamelacourson schreef: ↑25-08-2020 10:21Dan lag het denk ik heel erg aan waar je opgroeide. Toen ik op de basisschool zat in de jaren '80 was er geen enkele moeder van de kinderen in mijn klas die werkte. Er was een overblijfmogelijkheid op onze school, waar van de hele school maar iets van 5 kinderen overbleven per dag. Mijn moeder is ook gestopt met werken toen ik geboren werd eind jaren '70, er waren gewoon geen oppasmogelijkheden waar wij woonden. Anders had ze het denk ik wel gedaan.
Veel moeders gingen overigens wel weer aan het werk toen we naar de middelbare school gingen. En op de basisschool hielp mijn moeder ook best vaak op school. Rijden naar een excursie bijvoorbeeld of helpen bij een knutselmiddag. Ik zou niet weten waar ik nu de tijd vandaan moet halen.
anoniem_64fa238e4e6da wijzigde dit bericht op 25-08-2020 10:48
2.77% gewijzigd
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:46
"Lieve Paul", later "KRO's zalige liefdeslijn" gevolgd door peter van bruggen: het weeshuis van de hits!vivinnetje schreef: ↑25-08-2020 10:43Televisie en radio waren belangrijk... Ik had een hele rits programma's waar ik vast naar keek en dan zat je er echt voor klaar. Of je moest het moeilijk, moeilijk opnemen op video... Tv is nu een stuk vluchtiger en leeft veel minder.
Bij gebrek aan internet luisterde ik op zondagmiddag naar een (liefdes) praatprogramma van Paul en Leeuw en Erna Stassen... weet de naam niet meer. Het leek net het Viva-forum (in mijn herinnering dan).
jouw leven is een keuze
dinsdag 25 augustus 2020 om 10:46
ik ook niet, maar heb hem Gegoogled, Oh Ja, die!!
