Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden bij ziekte

30-12-2020 17:45 300 berichten
Ben fan van dit soort topics (nu de variant "in kraamtijd" aan het volgen), en na een aantal reacties doe ik niet eens meer moeite om mijn kaak op te rapen van de grond.

Dus nu een topic voor de schaamteloze acties en uitspraken bij korte of chronisch ziek zijn. Ik hou wel mijn hart wel een beetje vast voor wat er zal komen. Want we weten inmiddels hoe bot en apathisch mensen kunnen zijn.
Tijdens een uitje met vrienden was er een ongeluk gebeurt en ik was onder een object van 2000 kilo terechtgekomen. Meerdere dingen in mijn lijf waren gescheurd en gebroken waaronder mijn rug. Ik zat nog in mijn proeftijd van mijn werk en raakte hierom mijn baan kwijt. 12 jaar later ben ik nog steeds niet helemaal genezen, al is het een wonder dat ik het overleefd heb.

Krijg ik 2 maanden na het uitje een mail (ja een mail...) van de vrienden die het uitje georganiseerd hadden dat het uitje €16 pp had gekost en dat manlief en ik nog niet betaald hadden. En dan letterlijk "we vinden het heel vervelend maar jullie kunnen niet verwachten dat wij voor €32 opdraaien omdat Silva een ongeluk heeft gehad".
Wow! En die vrienden zijn ook nooit bij je langs geweest in het ziekenhuis met kadootjes in die 2 maanden? Zijn vast en zeker je vrienden inmiddels niet meer.
redbulletje schreef:
03-01-2021 09:37
Wow! En die vrienden zijn ook nooit bij je langs geweest in het ziekenhuis met kadootjes in die 2 maanden? Zijn vast en zeker je vrienden inmiddels niet meer.

Nee ze hebben wel ge-sms’t O_o Geen grapje. Het zijn idd niet onze vrienden meer. Zij zijn uit het vriendengroepje weggeëbd.

Toen ze twee jaar geleden in zwaar weer kwamen met hun ‘droom’ kregen wij nog wel een persoonlijke e-mail en belletje of we zin hadden om in hun ‘droom’ te investeren. €100.000 moest genoeg zijn. Ik heb lachend het gesprek weggedrukt :lol:
Alle reacties Link kopieren
Wow DaSilva :O Zo leer je je vrienden wel kennen zeg..
DaSilva86 schreef:
03-01-2021 09:54
Nee ze hebben wel ge-sms’t O_o Geen grapje. Het zijn idd niet onze vrienden meer. Zij zijn uit het vriendengroepje weggeëbd.

Toen ze twee jaar geleden in zwaar weer kwamen met hun ‘droom’ kregen wij nog wel een persoonlijke e-mail en belletje of we zin hadden om in hun ‘droom’ te investeren. €100.000 moest genoeg zijn. Ik heb lachend het gesprek weggedrukt :lol:
WTF! :O Schaamteloos zeg!
DaSilva86 schreef:
03-01-2021 09:54
Nee ze hebben wel ge-sms’t O_o Geen grapje. Het zijn idd niet onze vrienden meer. Zij zijn uit het vriendengroepje weggeëbd.

Toen ze twee jaar geleden in zwaar weer kwamen met hun ‘droom’ kregen wij nog wel een persoonlijke e-mail en belletje of we zin hadden om in hun ‘droom’ te investeren. €100.000 moest genoeg zijn. Ik heb lachend het gesprek weggedrukt :lol:

Alsof dat eerste niet erg genoeg is :woa:

Dit soort mensen zou toch ongelooflijk interessant zijn om onderzocht te worden??
Alle reacties Link kopieren
Hier ook wel wat hulpverleners meegemaakt die niet begrijpen hoe ze in bepaalde gevallen zouden moeten handelen. Waardeloos is dat. Niet alleen omdat je als patiënt toch vaak kwetsbaarder bent -zowel emotioneel als fysiek- maar ook omdat ze door hun gebrek aan kennis of pure eigenwijsheid risico's nemen met jouw gezondheid.

Toppunt hier was een neuroloog op de SEH die meende te kunnen varen op zijn eigen kennis. De Zoon was per ambulance binnen gebracht. Hij had weer eens om de twee minuten epileptische aanvallen waarbij zijn bovenlichaam verslapt. Daarbij blijft hij weliswaar min of meer bij kennis, maar hij kan dan moeilijk ademen en kan niet meer communiceren omdat zijn spraakcentrum wordt aangetast. Zonder extra noodmedicatie komt hij daar niet uit. De afspraak is dus dat hij nadat ik thuis niet verder mag behandelen, in het ziekenhuis nog meer noodmedicatie krijgt. Maar deze neuroloog had maling aan het noodprotocol (volgens hem viel het wel mee en kreeg De Zoon veel te veel medicatie), luisterde niet naar de SEH verpleegkundigen die De Zoon al heel lang kennen en ook niet naar mij. Hij weigerde intercollegiaal overleg te plegen met de behandelend neuroloog van SEIN - tot hij niet anders kon omdat een verpleegster het initiatief nam en hem mijn telefoon met de behandelend neuroloog aan de lijn in zijn handen duwde. Maar ook daarna wist hij het beter. De inmiddels urenlange opeenvolgende aanvallen van De Zoon hoefden volgens hem niet verder gecoupeerd te worden omdat ze niet generaliseerden. Klinkklare onzin. Ik vroeg me serieus af of die man tijdens zijn colleges over epilepsie had zitten zuipen bij Minerva. Uiteindelijk ben ik na úren SEH om +/- 2.00 's nachts ten einde raad met De Zoon naar huis vertrokken om hem daar verder te behandelen - wat de behandelend neuroloog 100km verderop ook de enige optie vond. Doodeng. Want tijdens zo'n cluster en de uren erna, is de kans op een ademdepressie groot en ik zou niet weten hoe ik daarmee om moet gaan. Gelukkig kreeg ik de aanvallen thuis binnen 45 minuten onder controle. Daarna hebben De Vader en ik bij hem gewaakt.

Ik heb uiteraard een klacht ingediend en heb die mafketel daar nooit meer gezien.

Maar goed, dit was geen bekende. Dus dit bericht is nogal off topic. Maar ik ben het wel ff kwijt :sarcastic:
Alle reacties Link kopieren
Nou ja, ff ... wat een lap tekst :nut:
Alle reacties Link kopieren
yette schreef:
03-01-2021 10:36
Nou ja, ff ... wat een lap tekst :nut:
Ik word al bang als ik het lees o_o
Alle reacties Link kopieren
Zoveel verhalen waarbij zorgmedewerkers gewoon falen.. soms snap je echt niet waarom ze in de zorg werken. Zowel de eigenwijsheid van de neuroloog in jouw verhaal, yette, als het apathische van sommige verpleegkundigen. Onvoorstelbaar dat je dan in de zorg werkt.
Alle reacties Link kopieren
Wat erg Yette dat die arts niet naar het noodprotocol wilde kijken en lekker zijn eigen gang ging. Fijn dat de verpleegkundigen wel naar jou wilden luisteren en je probeerde te helpen. Zo erg als het om je kind gaat.
Alle reacties Link kopieren
DaSilva86 schreef:
03-01-2021 09:35
Tijdens een uitje met vrienden was er een ongeluk gebeurt en ik was onder een object van 2000 kilo terechtgekomen. Meerdere dingen in mijn lijf waren gescheurd en gebroken waaronder mijn rug. Ik zat nog in mijn proeftijd van mijn werk en raakte hierom mijn baan kwijt. 12 jaar later ben ik nog steeds niet helemaal genezen, al is het een wonder dat ik het overleefd heb.

Krijg ik 2 maanden na het uitje een mail (ja een mail...) van de vrienden die het uitje georganiseerd hadden dat het uitje €16 pp had gekost en dat manlief en ik nog niet betaald hadden. En dan letterlijk "we vinden het heel vervelend maar jullie kunnen niet verwachten dat wij voor €32 opdraaien omdat Silva een ongeluk heeft gehad".
Oh jeetje wat eng lijkt me dat zeg, wat was het waar je onder terecht kwam dan? Hoe kwam dat? Ook eng voor je man dat ie je zo heeft zien liggen.

En wat een vreselijke mensen zeg... terecht dat ze geen vrienden meer zijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Och, toen ik nog als verpleegkundige io werkte was er ook een arts die totaal niet kon communiceren. Verschrikkelijk. Kwam binnen, brulde wat er met een patiënt moest gebeuren, luisterde niet naar de verpleegkundigen of zijn Co-assistenten en verdween weer.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad. ik drukte op de bel dat ik naar de wc moest. Ik had een wc op mijn eigen kamer en de verpleegkundige wees er naar, daar is ie - ga maar. Uh, ja maar ik kan niet lopen? Dan gebruik je de infuuspaal om je aan vast te houden, doei he.
Ze reageerde sowieso zwaar geïrriteerd dat ik nog gebeld had ook, want ze had het druk. Ik was zelf verpleegkundige van beroep en snap echt wel hoe druk het kan zijn, maar nooit iemand afgesnauwd omdat diegene moest plassen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Ik weet wat je voelt, ik heb ook weleens last van mijn rug.

'Wat vervelend dat je moeite hebt met plassen'. Is dat eufemistisch voor kan totaal niet plassen en heeft katheter nodig?

'Heb je vandaag al gekatheteriseerd?' Werd me om 22:00 gevraagd. Ehm, een ander houdt het toch ook niet de hele dag en avond op?

'Ik heb te horen gekregen dat er heelkundig gezien niets meer gedaan kan worden aan mijn aandoeningen'. Reactie: hopelijk gaat het toch snel over. Ehm, wat had ik nou net verteld?
Wat een verschrikkelijke reacties! Sommige zijn ronduit grof, heel verdrietig en asociaal.

Wil je niet quoten?

Het is niet chronologisch, soms misschien warrig, ik mis vast nog 100 nare uitspraken en misschien wis ik het later,
Wil je niet quoten?
anoniem_64358d624a902 wijzigde dit bericht op 04-01-2021 07:51
88.98% gewijzigd
Ik heb een keer een psychologe gehad die blijkbaar moeite had met woorden geven aan zelfbeschadiging/automutilatie/snijden. In plaats van het woord te zeggen beeldde ze het uit, alsof je met een scheermesje razendsnel op haar pols zat in te hakken. BV: "Maar waarom doe je dan.." *gebaar*

Het was voor haar uit puur ongemak denk ik. Het zag er ook zo stom uit, ik had telkens drie verschillende reacties tegelijkertijd:
- De neiging om in de lach te schieten
- Irritatie omdat ik niet in mijn polsen snij (nooit gedaan ook)
- Verdriet omdat mijn psychologe blijkbaar niet eens in staat was om er normaal over te praten.

Maar als ik er nu aan terugdenk moet ik vooral lachen om hoe suf het eruit zag
Alle reacties Link kopieren
GreenLadyFern schreef:
03-01-2021 19:15
Ik heb een keer een psychologe gehad die blijkbaar moeite had met woorden geven aan zelfbeschadiging/automutilatie/snijden. In plaats van het woord te zeggen beeldde ze het uit, alsof je met een scheermesje razendsnel op haar pols zat in te hakken. BV: "Maar waarom doe je dan.." *gebaar*

Het was voor haar uit puur ongemak denk ik. Het zag er ook zo stom uit, ik had telkens drie verschillende reacties tegelijkertijd:
- De neiging om in de lach te schieten
- Irritatie omdat ik niet in mijn polsen snij (nooit gedaan ook)
- Verdriet omdat mijn psychologe blijkbaar niet eens in staat was om er normaal over te praten.

Maar als ik er nu aan terugdenk moet ik vooral lachen om hoe suf het eruit zag
En die had dan jaren gestudeerd en noemde zich werkelijk psychologe?
Erg.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Wissewis schreef:
03-01-2021 19:24
En die had dan jaren gestudeerd en noemde zich werkelijk psychologe?
Erg.
Volgens mij was ze zelfs psychotherapeut, kun je nagaan ;) In de specialistische GGZ bij een grote instelling.
Alle reacties Link kopieren
Verschillende mensen tegen mijn moeder: "Je verzint het, je hebt niks."

Mijn moeder zei dan altijd droogjes dat ze bijna dood was geweest en dat daar weinig aan te verzinnen viel maar ik weet hoeveel pijn dat soort uitspraken haar hebben gedaan. Echt schokkend hoe lomp sommige mensen kunnen zijn. Zeg dan niks.

En toen mijn broer tijdelijk in een rolstoel zat praatten mensen opeens alleen nog tegen mij als we samen op pad waren, alsof hij opeens niet meer tot communiceren in staat was, dat vond ik ook vrij maf.
Alle reacties Link kopieren
Unlundun, wat heb jij allemaal meegemaakt. Een van de dingen die jij vertelt is al erg genoeg maar jij hebt zoveel voorbeelden van wat er fout gaat en dan ook nog vaak door mensen die gestudeerd hebben om mensen als jij te kunnen helpen, onvoorstelbaar. Ik lees hier regelmatig verhalen hoe mensen het in hun jeugd gehad hebben en sta elke keer versteld dat dat soort dingen gebeuren en vooral hoe vele toch een redelijk normaal bestaan opgebouwd hebben.

Wat knap dat jij uberhaupt kan werken, stabiel bent en redelijk functioneert!
veensteker wijzigde dit bericht op 03-01-2021 21:39
0.19% gewijzigd
Thnx Veensteker.
Ik heb de mazzel van een sterk voorkomen. Dat werkt ook vaak tegen me omdat ik geen hulp krijg op momenten dat ik er volledig door zit, mijn buitenkant blijft sterk.
En knap, weet ik niet. Na alle ervaringen bij de UWV wil ik perse weg daar, goedgekeurd worden en nooit meer terug. Ik heb werkelijk geen goed woord over voor hen.
En ik hoor nu al weer mensen zeggen; Ze hebben je wel geld gegeven toen je het nodig had.
Misschien wel, ze hebben naast geld alleen maar meer stuk gemaakt. Het kan echt menselijker, die lui die er werken zijn vreselijk.
Alle reacties Link kopieren
Een paar jaar geleden kreeg ik de diagnose MS (later bleek ten onrechte, was 'gewoon' een vitamine B12 tekort). Ik kreeg super zware medicatie waar ik erg beroerd van werd.
Op een dag lag ik als een plank op de bank toen mijn toenmalige schoonmoeder kwam.
Madam was gewend om als koningin behandeld te worden.
Ik kon vrijwel niet bewegen, door die zwaar verdovende medicatie.
Ze vond het belachelijk dat ik niet even een kop thee voor haar maakte.
Zij had ook last van haar arm, waar kon ik nou eenmaal last van hebben, ik was een stuk jonger en lag toch maar op de bank?
Het was een enorme strijd in die periode, zij die continu in steenkolen Nederlands haar klachten vertelde, want madam had altijd wel iets, maar dat ik kruipend door het huis ging omdat ik niet kon lopen...
Moest ik maar water met citroen drinken zei ze, op facebook stond dat dat tegen alles hielp.
Ik kwam bij de huisartsenpost vanwege volledig onvermogen tot plassen. Zegt de beste man dat ik dan gewoon niet hoefde :facepalm:
‘s Avonds heeft hij onder luid protest een katheter gezet, blaas zat inmiddels overvol.
Nu negen maanden later kan ik het nog niet en is het permanent.
Meneer had me direct naar de seh moeten sturen want het is een spoedsymptoom bij mensen met een hernia.
Ik heb PTSS door een verkrachting, en een ex vriend deed een keer een uitspraak waarvan ik dacht WTF.
14 januari is voor mij een heel moeilijke dag, omdat dat de datum is. En zo rond een uur of 8 in de avond dan gaat het meestal mis.
Een paar jaar heb ik het uitgezeten met telefonisch contact met ex vriend. De laatste keer dat hij belde zei hij, ja hier heb ik nu geen tijd voor, zoek hulp. Ik kon er nog net uitbrengen ik heb hulp.
Door die PTSS heb ik een angststoornis, paniekaanvallen, dissociatie, borderline aan overgehouden.

Vorig jaar nog ergens in september geloof ik, je kon nog buiten zitten, ik was bij mijn ouders, zegt mijn vader opeens, jij hebt ook altijd wat, diabetes, vitiligo, psoriasis, astma, artrose, scoliose, stenose in de nek. enz.
Van bovenstaande weten ze niks. Ze weten wel van die verkrachting maar veder niet, mijn moeder had toen nog gezegt, ik ben vroeger ook verkracht, je moet het vergeten

Toen ik een jaar of weet ikveel was, zei een nicht tegen mijn moeder Harley zal wel asperger hebben.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven