Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 19 november 2018 om 09:24
Ah oke. En heb je het idee dat de ad je goed helpt, buiten je menstruatie om? Wel heel vervelend dat je weer terugviel in je angst. "Gelukkig" weet je wel waar het vandaan komt. Dat scheelt misschien al iets.matz schreef: ↑19-11-2018 07:22Ik gebruik nog steeds ad. 2 jaar geleden begon ik weer angstig te worden, voor ong een week en dan ging het weer beter. Bleek steeds rondom mijn menstruatie te zijn. PMS dus. Sommige vrouwen hebben vooral psychische klachten en andere lichamelijk e of een combi. Bij mij vergert het mijn angst en onrust. Omdat ik ook iets heftigs meemaakte (mijn moeder raakte bijna in een psychose) terwijl ik zelf niet stabiel viel ik helemaal terug in mijn angst. De ad is toen opgehoogd en ik heb er nog oxazepam bij. Ik gebruik de CBD dus vooral als ik in die PMS fase zit.
Deze verergering van PMS kan komen als je richting 40 gaat (en kinderen gekregen hebt)...niks aan..
maandag 19 november 2018 om 09:26
Vandaag een week aan de ad en tot nu toe is het me heel erg mee gevallen. Alleen die ene dag dat ik bijna flauwviel was niet fijn. De andere dagen heb ik alleen last gehad van duizeligheid en misselijkheid. Misselijk ben ik nu niet echt meer, wel weinig eetlust. Duizelig ben ik nog maar heel af en toe. Merk dat ik nu meer bang ben dat het terugkomt. Moet nu nog een week op 25mg en dan vanaf volgende week 50mg. Ben wel benieuwd naar hoe dat zal verlopen.
maandag 19 november 2018 om 16:19
Fijn Evylime!Evylime schreef: ↑19-11-2018 09:26Vandaag een week aan de ad en tot nu toe is het me heel erg mee gevallen. Alleen die ene dag dat ik bijna flauwviel was niet fijn. De andere dagen heb ik alleen last gehad van duizeligheid en misselijkheid. Misselijk ben ik nu niet echt meer, wel weinig eetlust. Duizelig ben ik nog maar heel af en toe. Merk dat ik nu meer bang ben dat het terugkomt. Moet nu nog een week op 25mg en dan vanaf volgende week 50mg. Ben wel benieuwd naar hoe dat zal verlopen.
maandag 19 november 2018 om 22:35
Wat is een angststoornis toch een nare stoornis. Mijn vriend heeft zojuist aangegeven niet lekker in zijn vel te zitten. Is liever alleen, heeft last van stemmingswisselingen en is erg moe. Dit komt deels door mijn situatie maar ook door andere dingen die hem stress geven. Hij heeft al eens een depressie gehad en ik ben bang dat hij dat nu weer krijgt.
Ik heb ook gezegd dat ik bang ben dat hij genoeg van mij heeft. Hij heeft gezegd dat hij dat nu nog niet heeft maar dat hij niet kan beloven dat dat nooit komt. Maar dat kan ik ook niet. En dat klopt ook wel, je relatie is nooit 100% zeker. Hij heeft ook gezegd dat iedere relatie wel eens moeilijke tijden doormaakt en dat je daar doorheen moet.
En toch ben ik zo bang dat hij het uitmaakt. Hij geeft nu aan dat hij alleen wil zijn, maar dat we samen moeten kijken wat we beiden fijn vinden (want ik ben ook liever alleen). Maar wat nou als het niet bij 1 weekend alleen zijn blijft (we wonen ver van elkaar vandaan, zien elkaar alleen in t weekend) maar het er meerdere worden? Ik zit allemaal doemscenarios te bedenken. Ik kreeg het al helemaal warm en werd misselijk bij de gedachte dat hij het uit zou maken terwijl daar helemaal geen sprake van is. Maar ik kan het moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Ik maak het nu allemaal van de andere kant mee. Ik maak nu mee wat hij in het begin bij mij had. En dan zie je pas in hoe moeilijk het is voor de partner.
Sorry voor dit lange bericht maar ik moest het even van me af schrijven. Ik hoop dat ik zo nog een beetje kan slapen en niet alleen maar lig te piekeren..
Ik heb ook gezegd dat ik bang ben dat hij genoeg van mij heeft. Hij heeft gezegd dat hij dat nu nog niet heeft maar dat hij niet kan beloven dat dat nooit komt. Maar dat kan ik ook niet. En dat klopt ook wel, je relatie is nooit 100% zeker. Hij heeft ook gezegd dat iedere relatie wel eens moeilijke tijden doormaakt en dat je daar doorheen moet.
En toch ben ik zo bang dat hij het uitmaakt. Hij geeft nu aan dat hij alleen wil zijn, maar dat we samen moeten kijken wat we beiden fijn vinden (want ik ben ook liever alleen). Maar wat nou als het niet bij 1 weekend alleen zijn blijft (we wonen ver van elkaar vandaan, zien elkaar alleen in t weekend) maar het er meerdere worden? Ik zit allemaal doemscenarios te bedenken. Ik kreeg het al helemaal warm en werd misselijk bij de gedachte dat hij het uit zou maken terwijl daar helemaal geen sprake van is. Maar ik kan het moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Ik maak het nu allemaal van de andere kant mee. Ik maak nu mee wat hij in het begin bij mij had. En dan zie je pas in hoe moeilijk het is voor de partner.
Sorry voor dit lange bericht maar ik moest het even van me af schrijven. Ik hoop dat ik zo nog een beetje kan slapen en niet alleen maar lig te piekeren..
dinsdag 20 november 2018 om 15:42
Ja dat was heel goed geregeld in t ziekenhuis. Gesprek, meteen foto die direct beoordeeld werd en nog geen 5 minuten later de echo. Binnen 45 minuten stonden we weer buiten. De cyste laat ik voorlopig zitten, kan geen kwaad gelukkig. Als ie te groot wordt kunnen ze m leegzuigen..
.
dinsdag 20 november 2018 om 15:55
Evylime wat een nare situatie zeg. Ik kan me voorstellen dat t je onzeker maakt dat je vriend liever alleen is. Zeker nu je begonnen ben met je ad. Ik hoop dat je je rust kan vinden en afleiding vindt in je bezigheden.
Je zat vorige week te twijfelen of je weer met school zou beginnen. Heen je daar nog een besluit over kunnen nemen?
Nou sterkte en lucht hier je hart als je wil.
Ik had gisteren mijn intake met mijn nieuwe psycholoog. Aardige vrouw leek t. Ik vertelde t één en ander over mijn klachten. Al vrij snel in t gesprek vroeg ze of ik wel eens getest was op ADHD.
Dat ben ik nooit en ik geloof ook niet dat ik dat heb. Want dan zou je toch in je kindertijd al last gehad moeten hebben? Ik was nooit druk of heel actief of beweeglijk. Ik begreep t dus ook niet. Maar ik moet nu een vragenlijst invullen en daarna kijkt ze of ze aanleiding ziet om de ADHD nader te onderzoeken bij een gespecialiseerde instelling. ..ik heb er een vreemd gevoel aan over gehouden. Maar ik ga de lijst invullen en zie dan wel verder.
Je zat vorige week te twijfelen of je weer met school zou beginnen. Heen je daar nog een besluit over kunnen nemen?
Nou sterkte en lucht hier je hart als je wil.
Ik had gisteren mijn intake met mijn nieuwe psycholoog. Aardige vrouw leek t. Ik vertelde t één en ander over mijn klachten. Al vrij snel in t gesprek vroeg ze of ik wel eens getest was op ADHD.
Dat ben ik nooit en ik geloof ook niet dat ik dat heb. Want dan zou je toch in je kindertijd al last gehad moeten hebben? Ik was nooit druk of heel actief of beweeglijk. Ik begreep t dus ook niet. Maar ik moet nu een vragenlijst invullen en daarna kijkt ze of ze aanleiding ziet om de ADHD nader te onderzoeken bij een gespecialiseerde instelling. ..ik heb er een vreemd gevoel aan over gehouden. Maar ik ga de lijst invullen en zie dan wel verder.
dinsdag 20 november 2018 om 16:17
Kaatje: ja klopt, ik merk dat ik het me heel erg persoonlijk aantrek terwijl het niet persoonlijk is. Ik heb al de hele dag een gespannen gevoel terwijl hij gewoon normaal tegen me doet, zoals altijd. En toch ben ik zo bang en onzeker. Ergens vraag ik me af of het misschien ook deels door de ad komt dat ik me er zó druk om maak. Het is ook de eerste keer in 4 jaar dat er iets speelt waar onze relatie onder lijdt. Denk dat dat er ook mee te maken heeft. Maarja ik wil het even aankijken en als het gevoel niet verdwijnt ga ik het tegen hem zeggen.
Wat betreft school heb ik besloten dat nog even niet te doen. Ik voelde dat ik er echt niet klaar voor was. Ik heb het ook losgelaten wanneer ik wel weer wil gaan. Kan over een maand zijn, kan ook 3 maanden zijn.
En mij lijkt ook dat ADHD iets is wat je van kinds af aan hebt. Lijkt me gek als dat nu opeens gediagnosticeerd word. Weet je ook waarom ze dat willen onderzoeken? En gelukkig dat die cyste niks was
Wat betreft school heb ik besloten dat nog even niet te doen. Ik voelde dat ik er echt niet klaar voor was. Ik heb het ook losgelaten wanneer ik wel weer wil gaan. Kan over een maand zijn, kan ook 3 maanden zijn.
En mij lijkt ook dat ADHD iets is wat je van kinds af aan hebt. Lijkt me gek als dat nu opeens gediagnosticeerd word. Weet je ook waarom ze dat willen onderzoeken? En gelukkig dat die cyste niks was
woensdag 21 november 2018 om 07:53
@ Evylime: Wat lastig dat je vriend zich minder goed voelt. Ik denk dat het belangrijk is om hem de ruimte te geven die hij nodig heeft. Ik heb zelf met mijn vriend een jaar geleden ook een lastige tijd gehad, toen kwam ik net uit een depressie en ging het minder goed met hem. Hoe lastig ik het vind om toe te geven, ik ben zo gewend dat hij er altijd voor mij is dat ik het ook eng vind als het niet goed met hem gaat. Gelukkig kan ik mezelf uitleggen dat ik ook voor hem moet zorgen als het niet goed gaat ipv bang te worden.
Die angsten over dat de relatie niet stand houdt en dat er geen garanties zijn, dat zijn bij mij de angsten waar ik het meeste last van heb. Ik vind het zo eng als om mij heen iedereen uit elkaar gaat. Laatst zijn vrienden van mij uit elkaar gegaan na 10 jaar
Ik ben daar dan echt een paar dagen van slag van.
Ik zit weer even in zo'n mood dat ik mezelf extra moet herinneren aan alle goede dingen die om mij heen zijn, anders ga ik weer in een donkere periode zakken. Dat thuiskomen in het donker en geen puf meer om dingen te doen raakt me wel.
@Kaatje: Ik heb zelf met een zus in huis gewoond die op haar 26e pas gediagnostiseerd is voor ADHD. Mijn ouders wisten schijnbaar zo goed met haar energie om te gaan dat ze hier zelf ook heel goed mee om heeft leren gaan. Nu ze wat ouder is begint ze er meer last van te krijgen en heeft ze en coach. Ze is zelf heel blij dat ze de 'stempel' niet als klein kindje heeft gekregen omdat ze het gevoel heeft dat ze dan nooit zo ver was gekomen en minder door had gezet met dingen.
Die angsten over dat de relatie niet stand houdt en dat er geen garanties zijn, dat zijn bij mij de angsten waar ik het meeste last van heb. Ik vind het zo eng als om mij heen iedereen uit elkaar gaat. Laatst zijn vrienden van mij uit elkaar gegaan na 10 jaar
Ik ben daar dan echt een paar dagen van slag van. Ik zit weer even in zo'n mood dat ik mezelf extra moet herinneren aan alle goede dingen die om mij heen zijn, anders ga ik weer in een donkere periode zakken. Dat thuiskomen in het donker en geen puf meer om dingen te doen raakt me wel.
@Kaatje: Ik heb zelf met een zus in huis gewoond die op haar 26e pas gediagnostiseerd is voor ADHD. Mijn ouders wisten schijnbaar zo goed met haar energie om te gaan dat ze hier zelf ook heel goed mee om heeft leren gaan. Nu ze wat ouder is begint ze er meer last van te krijgen en heeft ze en coach. Ze is zelf heel blij dat ze de 'stempel' niet als klein kindje heeft gekregen omdat ze het gevoel heeft dat ze dan nooit zo ver was gekomen en minder door had gezet met dingen.
woensdag 21 november 2018 om 09:20
Evylime goed dat je besloten heb om school even te laten gaan. Dan is die druk er tenminste af. Heb je wel voldoende afleiding op een dag? Wat betreft je vriend. .ik begrijp je stress. Ik ben al 17 jaar samen met mijn man. 12 jaar getrouwd, 2 kinderen en toch ben ik bang dat hij een keer gaat. Vooral als ik me een tijdje slecht voel. Dan denk ik 'hij kan wel beter krijgen' of dat hij t wel zat zal zijn. Praat erover met je vriend, maar probeer m ook de ruimte te geven die hij nodig heeft. En trek aan de bel als de spanning te erg wordt bij je ha.
@Manty de donkere dagen hè. Soms probeer ik s avonds nog een wandelingetje te maken. In t donker. .lekker rustig op straat en dan binnenkomen in een warm huis. Voelt voor mij verfrissend.
Wat de ADHD betreft. Ik snap ook niet zo goed hoe ze erbij kwam. Ik ben 47 jaar. Ik kan wel druk zijn, 10 dingen tegelijk doen etc. Maar ADHD ...ik ben ik bang dat als ik die formulieren ga invullen er best wat dingen overeenkomen. En dan wil zij eerst laten uitzoeken of t ADHD is. Dat gaat maanden duren (als ik dat al wil ). En in die tijd zal zij me niet behandelen. En ik wil juist graag praktische hulp.
Voor iedereen een dikke warme knuffel
@Manty de donkere dagen hè. Soms probeer ik s avonds nog een wandelingetje te maken. In t donker. .lekker rustig op straat en dan binnenkomen in een warm huis. Voelt voor mij verfrissend.
Wat de ADHD betreft. Ik snap ook niet zo goed hoe ze erbij kwam. Ik ben 47 jaar. Ik kan wel druk zijn, 10 dingen tegelijk doen etc. Maar ADHD ...ik ben ik bang dat als ik die formulieren ga invullen er best wat dingen overeenkomen. En dan wil zij eerst laten uitzoeken of t ADHD is. Dat gaat maanden duren (als ik dat al wil ). En in die tijd zal zij me niet behandelen. En ik wil juist graag praktische hulp.
Voor iedereen een dikke warme knuffel
woensdag 21 november 2018 om 11:51
Kaatje en manty: dankjewel voor jullie reacties. Het is ergens fijn om te lezen dat het niet gek is hoe ik denk want zo voelde het wel.
Kaatje: vind je dat niet eng, in het donker lopen? Ik ben altijd bang dat ik dan ineens aangevallen word door iemand. Al kan dat ook overdag gebeuren natuurlijk.
Ik heb het er net met hem over gehad. Ik had er al 2 dagen buikpijn van en ik zat er heel erg mee. Hij heeft gezegd dat hij me begrijpt maar dat het niet nodig is. Hij zei dat het soms voelt alsof we langs elkaar heen leven maar dat dat ook logisch is gezien de situatie waar we in zitten maar dat dat niet gelijk een reden is om er een punt achter te zetten.
We hebben het ook gehad over het feit dat ik het heel erg op mezelf betrek dat hij alleen wil zijn. Ik vind het moeilijk dat niet als persoonlijk te zien. Terwijl ik dit een paar weken geleden zelf ook aangaf bij hem. Hij is veel nuchterder hier in dan ik. Hij begrijpt beter waarom ik soms liever alleen ben. Ik ben heel goed in dingen in mijn hoofd erger maken dan dat het is. Laatst had hij uren niks gezegd op whatsapp en ik was super bezorgd, dacht uiteindelijk dat er iets ergs met hem gebeurd was. Wilde bijna zijn moeder een berichtje sturen of zij wist waar hij was. Bleek dat hij gewoon gitaar aan het spelen was en zijn telefoon vergeten was. Ik denk dat een van mijn grootste angsten ook is dat er wat gebeurd met dierbaren.
Maarja ik ben blij dat ik het tegen hem gezegd heb. Die buikpijn die ik al 2 dagen had is al een stuk minder. Ik hoop dat ik het nu wat meer los kan laten.
Kaatje: vind je dat niet eng, in het donker lopen? Ik ben altijd bang dat ik dan ineens aangevallen word door iemand. Al kan dat ook overdag gebeuren natuurlijk.
Ik heb het er net met hem over gehad. Ik had er al 2 dagen buikpijn van en ik zat er heel erg mee. Hij heeft gezegd dat hij me begrijpt maar dat het niet nodig is. Hij zei dat het soms voelt alsof we langs elkaar heen leven maar dat dat ook logisch is gezien de situatie waar we in zitten maar dat dat niet gelijk een reden is om er een punt achter te zetten.
We hebben het ook gehad over het feit dat ik het heel erg op mezelf betrek dat hij alleen wil zijn. Ik vind het moeilijk dat niet als persoonlijk te zien. Terwijl ik dit een paar weken geleden zelf ook aangaf bij hem. Hij is veel nuchterder hier in dan ik. Hij begrijpt beter waarom ik soms liever alleen ben. Ik ben heel goed in dingen in mijn hoofd erger maken dan dat het is. Laatst had hij uren niks gezegd op whatsapp en ik was super bezorgd, dacht uiteindelijk dat er iets ergs met hem gebeurd was. Wilde bijna zijn moeder een berichtje sturen of zij wist waar hij was. Bleek dat hij gewoon gitaar aan het spelen was en zijn telefoon vergeten was. Ik denk dat een van mijn grootste angsten ook is dat er wat gebeurd met dierbaren.
Maarja ik ben blij dat ik het tegen hem gezegd heb. Die buikpijn die ik al 2 dagen had is al een stuk minder. Ik hoop dat ik het nu wat meer los kan laten.
woensdag 21 november 2018 om 12:20
Hé evylime wat goed dat je t uitgesproken heb. Dat kan al een opluchting geven! Wonen jullie heel ver van elkaar? Denk t wel als je elkaar enkel in t weekend kan zien. Maar fijn dat je minder gespannen bent!
Wat rot dat je zo'n angst heb om je dierbaren te verliezen. Enig idee waar die angst vandaan komt? Je hoeft t niet te zeggen hoor. ..Maar lijkt me heel vermoeiend voor je om zo vaak bezorgd te zijn om anderen.
Als ik s avonds aan de wandel ga, ben ik eigenlijk nooit bang. Nou woon ik ook in een klein dorp en zal ik niet snel het dorp uit lopen maar bang om bv aangevallen te worden heb ik niet. Ook naar mijn kinderen heb ik die angst niet. Ik laat ze best vrij en word niet snel bezorgd als ik niet weet waar ze zijn. Zo zie je maar weer hoeveel soorten angst je kan hebben.
Wat rot dat je zo'n angst heb om je dierbaren te verliezen. Enig idee waar die angst vandaan komt? Je hoeft t niet te zeggen hoor. ..Maar lijkt me heel vermoeiend voor je om zo vaak bezorgd te zijn om anderen.
Als ik s avonds aan de wandel ga, ben ik eigenlijk nooit bang. Nou woon ik ook in een klein dorp en zal ik niet snel het dorp uit lopen maar bang om bv aangevallen te worden heb ik niet. Ook naar mijn kinderen heb ik die angst niet. Ik laat ze best vrij en word niet snel bezorgd als ik niet weet waar ze zijn. Zo zie je maar weer hoeveel soorten angst je kan hebben.
woensdag 21 november 2018 om 14:40
Helaas wel, hij woont in Gelderland en ik woon in Zuid-Holland. Het plan is dat ik na mijn studie bij hem ga wonen, maar dat duurt nog 3 jaar helaas. En misschien nog wel langer, nu ik even niet naar school ga en ik dus heel veel mis.
Ik denk dat die angst komt doordat mijn moeder overleden is 8 jaar geleden. Ik merkte ook daarna als mijn vader later dan normaal thuis was van zijn werk, ik mij zorgen begon te maken. Dat is nu een heel stuk minder gelukkig. Ik heb het nu meer bij mijn vriend. Misschien komt het ook wel doordat hij zo ver weg woont en als er echt iets is, ik niet zomaar even langs kan gaan. En dat overbezorgde zit ook wel een beetje in me denk ik.
Ik woon ook in een klein dorp maar toch hou ik er niet van om in het donker te lopen.
Ik denk dat die angst komt doordat mijn moeder overleden is 8 jaar geleden. Ik merkte ook daarna als mijn vader later dan normaal thuis was van zijn werk, ik mij zorgen begon te maken. Dat is nu een heel stuk minder gelukkig. Ik heb het nu meer bij mijn vriend. Misschien komt het ook wel doordat hij zo ver weg woont en als er echt iets is, ik niet zomaar even langs kan gaan. En dat overbezorgde zit ook wel een beetje in me denk ik.
Ik woon ook in een klein dorp maar toch hou ik er niet van om in het donker te lopen.
woensdag 21 november 2018 om 14:46
Lieverds daar ben ik weer.
Ik merk dat ik door de EMDR heerlijk beter in mijn vel zit.
Alleen ben doodop (maarja zwanger heh dus niet gek en laatste trimester)
Laatst met de taxi naar het zh en met de metro (!!!) Terug.
En sinds de laatste emdr sessie is er een trauma afgerond ik ga nu ook zelf naar de huisarts/fysio en het winkelcentrum supertrots uiteraard.
Na de bevalling pakken we de andere trauma's aan
en uiteindelijk ga ik weer terug naar de andere therapie mocht dat nodig zijn.
@kaatje ik heb ook een onderzoek op adhd gehad, mijn inziens nutteloos...en dat bleek ook wel..
Kans is hier ook dat na de emdr er geen persoonlijkheidsproblematiek is maar we zullen het zien.
Wel heb ik zelf het gevoel al jaren in het ass spectrum rond te hangen..maarja dat schijnt een gedoe te zijn.
@evylime wat vervelend dat je vriend nu ook rot in zijn vel zit
Ik merk dat ik door de EMDR heerlijk beter in mijn vel zit.
Alleen ben doodop (maarja zwanger heh dus niet gek en laatste trimester)
Laatst met de taxi naar het zh en met de metro (!!!) Terug.
En sinds de laatste emdr sessie is er een trauma afgerond ik ga nu ook zelf naar de huisarts/fysio en het winkelcentrum supertrots uiteraard.
Na de bevalling pakken we de andere trauma's aan
en uiteindelijk ga ik weer terug naar de andere therapie mocht dat nodig zijn.@kaatje ik heb ook een onderzoek op adhd gehad, mijn inziens nutteloos...en dat bleek ook wel..
Kans is hier ook dat na de emdr er geen persoonlijkheidsproblematiek is maar we zullen het zien.
Wel heb ik zelf het gevoel al jaren in het ass spectrum rond te hangen..maarja dat schijnt een gedoe te zijn.
@evylime wat vervelend dat je vriend nu ook rot in zijn vel zit
woensdag 21 november 2018 om 18:05
Yourlocalhero: wat fijn dat de emdr je goed helpt!!
Evylime; goed dat je het uitgesproken hebt! Typisch mannen volgens mij om een tijdje niks te laten horen
..ik heb wel s dat hij niks laat horen als hij later vh voetballen terug is; zit hij gezellig aan een biertje en hoort zijn mobiel niet...ik zie m dan bij wijze van al in elkaar geslagen ergens op de grond liggen.
Kaatje; heerlijk inderdaad even in de koude buitenlucht savonds en daarna lekker knus op de bank..
Evylime; goed dat je het uitgesproken hebt! Typisch mannen volgens mij om een tijdje niks te laten horen
..ik heb wel s dat hij niks laat horen als hij later vh voetballen terug is; zit hij gezellig aan een biertje en hoort zijn mobiel niet...ik zie m dan bij wijze van al in elkaar geslagen ergens op de grond liggen. Kaatje; heerlijk inderdaad even in de koude buitenlucht savonds en daarna lekker knus op de bank..
donderdag 22 november 2018 om 11:25
Gaat nog niet zo goed tussen mijn vriend en mij. Hij zou zaterdag komen maar hij twijfelt omdat hij de ene keer liever alleen is en de andere keer niet. Hij is heel erg bang dat de afstand tussen ons een van ons een keer opbreekt. Ik ben heel erg bang dat het hem op een dag teveel word, dat hij mijn problemen niet meer aan kan en het uitmaakt. Hij zei dat we er rekening mee moeten houden dat dat iets is wat kan gebeuren. Dat we er niet blind voor moeten zijn want dan gebeurd het juist.
Hij wil ook heel graag dat alles weer goedkomt. Maar pfff alles is zo onzeker nu. Ik wil hem niet kwijt want dan zou ik tegelijk ook mijn beste vriend kwijtraken.. het werd me allemaal zo teveel net dat ik mijn ontbijt eruit heb gekotst en bijna een uur heb zitten huilen.
We moeten samen een balans vinden in het alleen willen zijn en toch elkaar ook nog zien. Die afstand is zo rot nu.. en ik weet ook even niet meer wat ik moet doen. Ik lig hier maar in bed te denken aan alles wat we de afgelopen 4 jaar gedaan hebben en dat maakt me dan weer verdrietig omdat ik dat niet kwijt wil. Ik hoop zo dat alles weer goedkomt..
Hij wil ook heel graag dat alles weer goedkomt. Maar pfff alles is zo onzeker nu. Ik wil hem niet kwijt want dan zou ik tegelijk ook mijn beste vriend kwijtraken.. het werd me allemaal zo teveel net dat ik mijn ontbijt eruit heb gekotst en bijna een uur heb zitten huilen.
We moeten samen een balans vinden in het alleen willen zijn en toch elkaar ook nog zien. Die afstand is zo rot nu.. en ik weet ook even niet meer wat ik moet doen. Ik lig hier maar in bed te denken aan alles wat we de afgelopen 4 jaar gedaan hebben en dat maakt me dan weer verdrietig omdat ik dat niet kwijt wil. Ik hoop zo dat alles weer goedkomt..
donderdag 22 november 2018 om 15:29
Dankjewel kaatje
Ik heb het tegen mijn beste vriendin verteld en die zei dat ik me meer moest richten op mijn eigen gezondheid en herstel, dat we er beiden niks aan hebben als ik bang blijf dat hij het uitmaakt. En dat het misschien rust geeft als we elkaar een tijdje niet zien.
Wat betreft dat eerste heeft ze gelijk, maar is makkelijker gezegd dan gedaan. En wat betreft elkaar een tijdje niet zien.. Ik weet het niet. We willen gaan kijken of we in plaats van een heel weekend, 1 dag in het weekend af kunnen spreken. En dan niet ieder weekend maar iedere week kijken wat we willen.
Vriend heeft ook gezegd dat hij wel meer rust in zijn hoofd heeft nu hij gezegd heeft hoe hij zich voelt, hoe vervelend de gesprekken ook zijn. Dus dat is fijn. Wat betreft zaterdag wil hij wel proberen te komen. Als het echt niet gaat komt hij niet maar hij wilde wel graag komen zei hij. We zijn het er allebei over eens dat onze relatie sterk genoeg is om dit te overleven, maar hij heeft wel aangegeven dat er soms een lichte twijfel is of onze relatie inderdaad sterk genoeg is hiervoor. Ik denk het wel. Ik denk dat het bij mij al heel veel gaat schelen als mijn ad gaat werken over een paar weken. En ik hoop dat wanneer het met mij beter gaat, het langzaam ook met hem beter zal gaan.
Maar het blijft een rot situatie. Ik kan me ook slecht ontspannen nu.
Ik heb het tegen mijn beste vriendin verteld en die zei dat ik me meer moest richten op mijn eigen gezondheid en herstel, dat we er beiden niks aan hebben als ik bang blijf dat hij het uitmaakt. En dat het misschien rust geeft als we elkaar een tijdje niet zien.
Wat betreft dat eerste heeft ze gelijk, maar is makkelijker gezegd dan gedaan. En wat betreft elkaar een tijdje niet zien.. Ik weet het niet. We willen gaan kijken of we in plaats van een heel weekend, 1 dag in het weekend af kunnen spreken. En dan niet ieder weekend maar iedere week kijken wat we willen.
Vriend heeft ook gezegd dat hij wel meer rust in zijn hoofd heeft nu hij gezegd heeft hoe hij zich voelt, hoe vervelend de gesprekken ook zijn. Dus dat is fijn. Wat betreft zaterdag wil hij wel proberen te komen. Als het echt niet gaat komt hij niet maar hij wilde wel graag komen zei hij. We zijn het er allebei over eens dat onze relatie sterk genoeg is om dit te overleven, maar hij heeft wel aangegeven dat er soms een lichte twijfel is of onze relatie inderdaad sterk genoeg is hiervoor. Ik denk het wel. Ik denk dat het bij mij al heel veel gaat schelen als mijn ad gaat werken over een paar weken. En ik hoop dat wanneer het met mij beter gaat, het langzaam ook met hem beter zal gaan.
Maar het blijft een rot situatie. Ik kan me ook slecht ontspannen nu.
vrijdag 23 november 2018 om 13:47
Ik had al last van mijn buik vanmorgen maar heb wel kunnen ontbijten. Alleen die buikpijn werd eigenlijk meer en toen heb ik overgegeven.
Ik denk dat het een combinatie van spanning en bijwerking van ad is geweest.
De psycholoog heeft trouwens gezegd dat ik erop moet vertrouwen dat mijn vriend de waarheid spreekt wat betreft het niet uit willen maken. Hij heeft nog nooit tegen me gelogen dus waarom nu wel. Hoop dat dit me wat meer rust geeft al krijg ik nog wel steeds buikpijn als hij begint over wat hem dwars zit. Maar ik hoop dat dit met de dagen minder gaat worden.
Ik denk dat het een combinatie van spanning en bijwerking van ad is geweest.
De psycholoog heeft trouwens gezegd dat ik erop moet vertrouwen dat mijn vriend de waarheid spreekt wat betreft het niet uit willen maken. Hij heeft nog nooit tegen me gelogen dus waarom nu wel. Hoop dat dit me wat meer rust geeft al krijg ik nog wel steeds buikpijn als hij begint over wat hem dwars zit. Maar ik hoop dat dit met de dagen minder gaat worden.
zaterdag 24 november 2018 om 08:54
Evylime; jullie zijn al 4 jaar bij elkaar toch? Dat is ook best lang op jonge leeftijd! Probeer er op te vertrouwen dat jullie hier wel doorheen komen en dat jullie relatie er alleen maar sterker door wordt. Mijn man en ik zijn samen vanaf mijn 18e en hebben ook echt wel ups en downs gehad..ook door mijn angststoornis maar we zijn er altijd weer sterker uitgekomen.
Knuff
Knuff
zaterdag 24 november 2018 om 10:12
Dankjewel Matz voor je lieve woorden
Mijn vriend zou misschien vandaag komen maar heeft toch besloten het niet te doen. Het zou voor hem dan teveel voelen als moeten en zijn brein is nu liever alleen zoals hij het zelf zegt.
Ik merk dat ik gewoon heel erg moet wennen aan deze situatie. Ik ben het niet gewend dat het slecht met hem/ons gaat.
Hoe gaat het verder met iedereen?
Mijn vriend zou misschien vandaag komen maar heeft toch besloten het niet te doen. Het zou voor hem dan teveel voelen als moeten en zijn brein is nu liever alleen zoals hij het zelf zegt.
Ik merk dat ik gewoon heel erg moet wennen aan deze situatie. Ik ben het niet gewend dat het slecht met hem/ons gaat.
Hoe gaat het verder met iedereen?
zaterdag 24 november 2018 om 11:38
Evylime ik kan me voorstellen dat je t jammer vindt dat je vriend niet komt. Wat matz al zegt, als je al zo lang samen ben, kan je relatie wel wat hebben. Heb je nog andere plannen voor dit weekend? Hoop dat je je een beetje kan vermaken.
Hier genoeg plannen maar te weinig energie. Vanmiddag laat nog hockey en daarna met team en ouders uit eten. Nu is uit eten met bekenden al een ding , maar met zoveel relatief onbekenden heb ik gezegd dat ik niet kom. Ik heb geen excuus of wat dan ook gegeven. Ik ga t mezelf even niet moeilijker maken dan t is. Maar ik vind t wel jammer. Dat t zover is gekomen, want 'vroeger' zou ik dit wel leuk hebben gevonden. Had ik er niet eens bij nagedacht. Maar ik moet realistisch zijn en ik weet dat als ik ga, ik de hele dag in paniek ben en morgen helemaal kapot. Dus ik spaar mijn energie.
Hoop dat jullie weekend fijn en rustig (qua angst) .
Hier genoeg plannen maar te weinig energie. Vanmiddag laat nog hockey en daarna met team en ouders uit eten. Nu is uit eten met bekenden al een ding , maar met zoveel relatief onbekenden heb ik gezegd dat ik niet kom. Ik heb geen excuus of wat dan ook gegeven. Ik ga t mezelf even niet moeilijker maken dan t is. Maar ik vind t wel jammer. Dat t zover is gekomen, want 'vroeger' zou ik dit wel leuk hebben gevonden. Had ik er niet eens bij nagedacht. Maar ik moet realistisch zijn en ik weet dat als ik ga, ik de hele dag in paniek ben en morgen helemaal kapot. Dus ik spaar mijn energie.
Hoop dat jullie weekend fijn en rustig (qua angst) .
zaterdag 24 november 2018 om 15:43
zondag 25 november 2018 om 12:51
Kaatje: nee had verder geen plannen dit weekend dus ik doe het rustig aan. Vriend voelt zich nu wel oke en had deze tijd voor zichzelf wel even nodig zei hij. Wel goed van je dat je nee hebt gezegd tegen het uiteten. Ik snap dat je het jammer vind maar er komt vast wel een dag dat je dit soort dingen wel weer gewoon doet zonder na te denken je hebt nu voor jezelf gekozen en dat is ook goed!
Morgen ga ik mijn ad ophogen naar 50mg. Ben heel benieuwd..
je hebt nu voor jezelf gekozen en dat is ook goed! Morgen ga ik mijn ad ophogen naar 50mg. Ben heel benieuwd..
