Psyche
alle pijlers
hele donkere dag vandaag..
dinsdag 13 april 2010 om 15:48
Hey,
Dit wordt een pure wanhoopspost denk ik. Heb niet eens zin om een nieuwe nick aan te maken terwijl ik wel kans maak herkenbaar te zijn.
Ik kamp al een jaar of tien met depressie's eetstoornissen en paniekaanvallen. Gecombineerd met verslavingen (veel blowen in het verleden en momenteel behoorlijk problemen met alcohol)
Ik hou mezelf al een aantal jaren redelijk op de been, praat er over met vrienden en heb de liefste familie. (2 iets oudere zussen waar ik altijd terecht kan) Ook heb ik een superlieve vriend waarmee ik samenwoon. Ik hou vreselijk veel van deze mensen maar ik zak af en toe zo weg in mijn negativiteit. Zoals vandaag dus, ik heb er gewoon geen zin meer in en de denk er zelfs wel eens aan om er een eind aan te maken. Uiteraard spreek ik dit niet uit, ik vind het vreselijk als ik dat denk en het maakt me heel erg bang. Ik wil ook niet dat iemand zich extreem zorgen gaat maken, want weet wel dat ik er weer bovenop kom. Voor de buitenwereld ben ik een volkomen normaal mens, Mijn naasten weten natuurlijk wel van mijn angsten en eetproblemen. Het gaat met vlagen heel goed en dan val ik ineens weer in die put. Ik voel me uitgeput, als ik smorgens wakker wordt begint het al. Ik zit tijdelijk in de ziektewet omdat ik keer op keer tegen de lamp aanloop. Te hard ren, te streng ben voor mezelf...
Ik weet het gewoon niet meer. Durf niet tegen mijn vriend te zeggen dat ik wel eens denk aan doodgaan, vanaf het moment dat hij thuiskomt straks loop ik met een mona lisa smile door het huis en doe ik of alles ok is. Tuurlijk prikt hij er wel eens doorheen. Hij is ook niet stom. Het erge is dat zijn broer een paar jaar gelden zelfmoord heeft gepleegd omdat hij psychoses had. En ik durf er echt niet met hem over te praten.
Ik heb hulp gehad, Riagg, GGZ, en sta nu op een wachtlijst voor een intensief therapieproject. Incl diagnostiek. Ook ben ik bij verschillende klinieken geweest die me willen opnemen. (het zelfs noodzakelijk vinden, maar de wachtlijsten zo lang en als het dan een tijdje goed gaat haak ik af.) Heel stom van mezelf. Ik kan me nu gewoon niet voorstellen dat dit de kwaliteit is van de rest van mijn leven, het is zo zwaar..
Ik denk dat ik een dikke trap onder mijn kont nodig heb maar bij alle hulpverlenders waar ik geweest ben zeggen ze juist dat ik wat aardiger voor mezelf moet zijn. En dat ik geen superwoman kan zijn en dat ook niet hoef te proberen.
Ik hoop dat er iemand is die hier iets in herkent. Iig bedankt voor het lezen alvast
Dit wordt een pure wanhoopspost denk ik. Heb niet eens zin om een nieuwe nick aan te maken terwijl ik wel kans maak herkenbaar te zijn.
Ik kamp al een jaar of tien met depressie's eetstoornissen en paniekaanvallen. Gecombineerd met verslavingen (veel blowen in het verleden en momenteel behoorlijk problemen met alcohol)
Ik hou mezelf al een aantal jaren redelijk op de been, praat er over met vrienden en heb de liefste familie. (2 iets oudere zussen waar ik altijd terecht kan) Ook heb ik een superlieve vriend waarmee ik samenwoon. Ik hou vreselijk veel van deze mensen maar ik zak af en toe zo weg in mijn negativiteit. Zoals vandaag dus, ik heb er gewoon geen zin meer in en de denk er zelfs wel eens aan om er een eind aan te maken. Uiteraard spreek ik dit niet uit, ik vind het vreselijk als ik dat denk en het maakt me heel erg bang. Ik wil ook niet dat iemand zich extreem zorgen gaat maken, want weet wel dat ik er weer bovenop kom. Voor de buitenwereld ben ik een volkomen normaal mens, Mijn naasten weten natuurlijk wel van mijn angsten en eetproblemen. Het gaat met vlagen heel goed en dan val ik ineens weer in die put. Ik voel me uitgeput, als ik smorgens wakker wordt begint het al. Ik zit tijdelijk in de ziektewet omdat ik keer op keer tegen de lamp aanloop. Te hard ren, te streng ben voor mezelf...
Ik weet het gewoon niet meer. Durf niet tegen mijn vriend te zeggen dat ik wel eens denk aan doodgaan, vanaf het moment dat hij thuiskomt straks loop ik met een mona lisa smile door het huis en doe ik of alles ok is. Tuurlijk prikt hij er wel eens doorheen. Hij is ook niet stom. Het erge is dat zijn broer een paar jaar gelden zelfmoord heeft gepleegd omdat hij psychoses had. En ik durf er echt niet met hem over te praten.
Ik heb hulp gehad, Riagg, GGZ, en sta nu op een wachtlijst voor een intensief therapieproject. Incl diagnostiek. Ook ben ik bij verschillende klinieken geweest die me willen opnemen. (het zelfs noodzakelijk vinden, maar de wachtlijsten zo lang en als het dan een tijdje goed gaat haak ik af.) Heel stom van mezelf. Ik kan me nu gewoon niet voorstellen dat dit de kwaliteit is van de rest van mijn leven, het is zo zwaar..
Ik denk dat ik een dikke trap onder mijn kont nodig heb maar bij alle hulpverlenders waar ik geweest ben zeggen ze juist dat ik wat aardiger voor mezelf moet zijn. En dat ik geen superwoman kan zijn en dat ook niet hoef te proberen.
Ik hoop dat er iemand is die hier iets in herkent. Iig bedankt voor het lezen alvast
dinsdag 13 april 2010 om 17:09
Hoi Zomerfreak,
Klinkt niet dramatisch hoor, juist herkenbaar....
Ik heb alleen die gevoelens niet meer.
Ik hoop echt dat je snel aan de beurt bent bij de GGZ.
Heb je wel eens over medicatie nagedacht? Dat heeft bij mij heel erg geholpen om de diepe dalen weg te halen. Ik ben echt niet altijd vrolijk of verdrietig, maar als ik het wel ben schiet het niet meer door.
Een doodswens heb ik ook gehad, en wat voor mij heel herkenbaar is en waarom ik ook eigenlijk reageer is dat het zusje van mijn (ondertussen) ex zelfmoord heeft gepleegd.
Ik snap daarom heel goed je voorzichtigheid om je gevoelens naar je vriend uit te spreken.
Sowieso is zelfmoord voor de omstanders een hele heftige gebeurtenis, na de zelfmoord van mijn 'schoonzusje' ben ik ook weer een diep dal in gegaan. Kende jij de broer van je vriend goed?
Toch denk ik, dat had mijn vriend namelijk ook, dat jouw vriend het wel doorheeft en 10 keer liever heeft dat je zegt wat er in je omgaat dan dat je mooi weer speelt.
En uiteindelijk kom je er weer boven op, dat is heel moeilijk te geloven, zeker in de stemming en gedachtes die je nu hebt, maar je komt er wel uit. Het kan echt.
Klinkt niet dramatisch hoor, juist herkenbaar....
Ik heb alleen die gevoelens niet meer.
Ik hoop echt dat je snel aan de beurt bent bij de GGZ.
Heb je wel eens over medicatie nagedacht? Dat heeft bij mij heel erg geholpen om de diepe dalen weg te halen. Ik ben echt niet altijd vrolijk of verdrietig, maar als ik het wel ben schiet het niet meer door.
Een doodswens heb ik ook gehad, en wat voor mij heel herkenbaar is en waarom ik ook eigenlijk reageer is dat het zusje van mijn (ondertussen) ex zelfmoord heeft gepleegd.
Ik snap daarom heel goed je voorzichtigheid om je gevoelens naar je vriend uit te spreken.
Sowieso is zelfmoord voor de omstanders een hele heftige gebeurtenis, na de zelfmoord van mijn 'schoonzusje' ben ik ook weer een diep dal in gegaan. Kende jij de broer van je vriend goed?
Toch denk ik, dat had mijn vriend namelijk ook, dat jouw vriend het wel doorheeft en 10 keer liever heeft dat je zegt wat er in je omgaat dan dat je mooi weer speelt.
En uiteindelijk kom je er weer boven op, dat is heel moeilijk te geloven, zeker in de stemming en gedachtes die je nu hebt, maar je komt er wel uit. Het kan echt.
dinsdag 13 april 2010 om 17:15
quote:hannah_e schreef op 13 april 2010 @ 17:04:
hey lieve Zomerfreak, eng is dat als je denkt aan dood en dood willen gaan ik heb die gedachten ook gehad en soms nog wel. Het leven is soms gewoon verdomde moeilijk ik voelde me altijd enorm schuldig als ik die gedachten had en bang, door de psych heb ik geleerd dat je álles mag denken maar niet alles mag doen. Daar zit een groot verschil in. Sindsdien laat ik deze gedachten gewoon toe hoe eng ze ook zijn. Als ze te erg worden en ik denk dat ik het niet meer aankan dan heb ik een nummer van de crisisdienst die ik kan en mag bellen ook dat geeft me enorm veel rust. Wie weet kan je inderdaad nu je nog niet bij de psycholoog bent iets met je huisarts afspreken zodat je, je niet meer zo alleen voelt als je deze gedachtes hebt?
En hoe moeilijk ook toch met je geliefden er over praten, zeker met je vriend over je verlatingsangst dan kan hij je helpen.
En inderdaad liever voor jezelf zijn ipv een schop onder je kont, behalve dan qua alcohol daar mag je jezelf een schop onder je kont voor geven en voor de rest lief voor jezelf zijn!
Dikke knuffel van mij.
Dat schuldig voelen, dat bouwt voortdurend een negatieve energie in je systeem op. Dat zet zich om naar angst. In de natuur gebruiken dieren diezelfde angst om hun veiligheid te bewaken. Als een dier geen angst zou hebben, overleeft hij de natuur niet.
De mens zet de dingen die hij met zijn geest niet kan bevatten af in het fysieke lichaam. De tussenfase is angst. Gebruik die angst om je schuldgevoelens op een rijtje te zetten. Ieder mens heeft bijzonder capaciteiten, kwaliteiten en kan met een beetje hulp weer opkrabbelen en een nieuwe volwardige toekomst creëren.
hey lieve Zomerfreak, eng is dat als je denkt aan dood en dood willen gaan ik heb die gedachten ook gehad en soms nog wel. Het leven is soms gewoon verdomde moeilijk ik voelde me altijd enorm schuldig als ik die gedachten had en bang, door de psych heb ik geleerd dat je álles mag denken maar niet alles mag doen. Daar zit een groot verschil in. Sindsdien laat ik deze gedachten gewoon toe hoe eng ze ook zijn. Als ze te erg worden en ik denk dat ik het niet meer aankan dan heb ik een nummer van de crisisdienst die ik kan en mag bellen ook dat geeft me enorm veel rust. Wie weet kan je inderdaad nu je nog niet bij de psycholoog bent iets met je huisarts afspreken zodat je, je niet meer zo alleen voelt als je deze gedachtes hebt?
En hoe moeilijk ook toch met je geliefden er over praten, zeker met je vriend over je verlatingsangst dan kan hij je helpen.
En inderdaad liever voor jezelf zijn ipv een schop onder je kont, behalve dan qua alcohol daar mag je jezelf een schop onder je kont voor geven en voor de rest lief voor jezelf zijn!
Dikke knuffel van mij.
Dat schuldig voelen, dat bouwt voortdurend een negatieve energie in je systeem op. Dat zet zich om naar angst. In de natuur gebruiken dieren diezelfde angst om hun veiligheid te bewaken. Als een dier geen angst zou hebben, overleeft hij de natuur niet.
De mens zet de dingen die hij met zijn geest niet kan bevatten af in het fysieke lichaam. De tussenfase is angst. Gebruik die angst om je schuldgevoelens op een rijtje te zetten. Ieder mens heeft bijzonder capaciteiten, kwaliteiten en kan met een beetje hulp weer opkrabbelen en een nieuwe volwardige toekomst creëren.
dinsdag 13 april 2010 om 17:24
Bijzonder zielig dat de ene die reageert de andere die reageert een zure reactie geeft. Maar goed.
TO buiten het feit dat ik je veel sterkte en succes wenst, vind ik het jammer om te lezen dat je niet eerlijk en open bent binnen je relatie. Dat heeft vast zijn achtergronden (enkele van je gedachten hierover kunnen we namelijk zelf lezen) maar dan nog is het niet okee in mijn ogen.
TO buiten het feit dat ik je veel sterkte en succes wenst, vind ik het jammer om te lezen dat je niet eerlijk en open bent binnen je relatie. Dat heeft vast zijn achtergronden (enkele van je gedachten hierover kunnen we namelijk zelf lezen) maar dan nog is het niet okee in mijn ogen.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 april 2010 om 17:26
Zomerfreak, je schreef ergens over een mona lisa smile die je opzet als je vriend er is.
Kan het zijn dat je je nog ongelukkiger gaat voelen door dit spel te spelen?
Je hoeft niet te zeggen wat je zwartste gedachten zijn, maar dit is het andere uiterste. Als je aangeeft dat je je niet goed voelt en eens flink zou willen janken, kan hij iets voor je doen. (je even laten janken bijvoorbeeld, arm om je heen.) Als je alleen lief lacht kan hij je ook niet bereiken.
Kan het zijn dat je je nog ongelukkiger gaat voelen door dit spel te spelen?
Je hoeft niet te zeggen wat je zwartste gedachten zijn, maar dit is het andere uiterste. Als je aangeeft dat je je niet goed voelt en eens flink zou willen janken, kan hij iets voor je doen. (je even laten janken bijvoorbeeld, arm om je heen.) Als je alleen lief lacht kan hij je ook niet bereiken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 april 2010 om 17:28
quote:Very Cherry schreef op 13 april 2010 @ 17:24:
Bijzonder zielig dat de ene die reageert de andere die reageert een zure reactie geeft. Maar goed.
TO buiten het feit dat ik je veel sterkte en succes wenst, vind ik het jammer om te lezen dat je niet eerlijk en open bent binnen je relatie. Dat heeft vast zijn achtergronden (enkele van je gedachten hierover kunnen we namelijk zelf lezen) maar dan nog is het niet okee in mijn ogen.Wat is het doel van jou om hier te vertellen dat jij een ander niet eerlijk vind?
Bijzonder zielig dat de ene die reageert de andere die reageert een zure reactie geeft. Maar goed.
TO buiten het feit dat ik je veel sterkte en succes wenst, vind ik het jammer om te lezen dat je niet eerlijk en open bent binnen je relatie. Dat heeft vast zijn achtergronden (enkele van je gedachten hierover kunnen we namelijk zelf lezen) maar dan nog is het niet okee in mijn ogen.Wat is het doel van jou om hier te vertellen dat jij een ander niet eerlijk vind?
dinsdag 13 april 2010 om 17:30
Misschien kunnen we een ander topic openen om dat aan VC te vragen: Wat is je doel?
Maar serieus: TO is niet geholpen met discussies tussen anderen hier. Echt niet.
Denk dat ze genoeg heeft aan haar sores zoals ze nu zijn.
Maar serieus: TO is niet geholpen met discussies tussen anderen hier. Echt niet.
Denk dat ze genoeg heeft aan haar sores zoals ze nu zijn.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 april 2010 om 17:31
@ Very Cherry:
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Het is niet niks wat ze 'achterhoudt'.
Zo vertel ik mijn ouders ook niet over mijn GGZ traject, puur om ze niet bang te maken of schuldig, of wat dan ook.
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Het is niet niks wat ze 'achterhoudt'.
Zo vertel ik mijn ouders ook niet over mijn GGZ traject, puur om ze niet bang te maken of schuldig, of wat dan ook.
dinsdag 13 april 2010 om 17:35
quote:Dibah schreef op 13 april 2010 @ 17:28:
[...]Wat is het doel van jou om hier te vertellen dat jij een ander niet eerlijk vind?Niet dat het jou wat aangaat, maar mijn doel is, om bij TO aan te geven dat openheid en eerlijkheid binnen de relaties met mensen uit je primaire steungroep (lees; met mensen die je na staan) een eerste stap is in de richting van uit een dal klimmen.
[...]Wat is het doel van jou om hier te vertellen dat jij een ander niet eerlijk vind?Niet dat het jou wat aangaat, maar mijn doel is, om bij TO aan te geven dat openheid en eerlijkheid binnen de relaties met mensen uit je primaire steungroep (lees; met mensen die je na staan) een eerste stap is in de richting van uit een dal klimmen.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 april 2010 om 17:36
quote:mahna schreef op 13 april 2010 @ 17:31:
@ Very Cherry:
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Het is niet niks wat ze 'achterhoudt'.
Zo vertel ik mijn ouders ook niet over mijn GGZ traject, puur om ze niet bang te maken of schuldig, of wat dan ook.Ja precies, je hebt daar jouw redenen voor. Je zit hier toch niet om veroordeelt of bekritiseert te worden. Ik weet wel mensen doen het niet express. Maar we mogen er ook wel eens mee ophouden.
@ Very Cherry:
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Het is niet niks wat ze 'achterhoudt'.
Zo vertel ik mijn ouders ook niet over mijn GGZ traject, puur om ze niet bang te maken of schuldig, of wat dan ook.Ja precies, je hebt daar jouw redenen voor. Je zit hier toch niet om veroordeelt of bekritiseert te worden. Ik weet wel mensen doen het niet express. Maar we mogen er ook wel eens mee ophouden.
dinsdag 13 april 2010 om 17:37
quote:Very Cherry schreef op 13 april 2010 @ 17:35:
[...]
Niet dat het jou wat aangaat, maar mijn doel is, om bij TO aan te geven dat openheid en eerlijkheid binnen de relaties met mensen uit je primaire steungroep (lees; met mensen die je na staan) een eerste stap is in de richting van uit een dal klimmen.Voor jou misschien?
[...]
Niet dat het jou wat aangaat, maar mijn doel is, om bij TO aan te geven dat openheid en eerlijkheid binnen de relaties met mensen uit je primaire steungroep (lees; met mensen die je na staan) een eerste stap is in de richting van uit een dal klimmen.Voor jou misschien?
dinsdag 13 april 2010 om 17:38
quote:Dibah schreef op 13 april 2010 @ 17:36:
[...]Ja precies, je hebt daar jouw redenen voor. Je zit hier toch niet om veroordeelt of bekritiseert te worden. Ik weet wel mensen doen het niet express. Maar we mogen er ook wel eens mee ophouden.Verbeter de wereld en begin bij jezelf, zou ik zeggen dan. En nou kappen met dit geklier en gezuig, als het kan. Heeft niemand wat aan.
[...]Ja precies, je hebt daar jouw redenen voor. Je zit hier toch niet om veroordeelt of bekritiseert te worden. Ik weet wel mensen doen het niet express. Maar we mogen er ook wel eens mee ophouden.Verbeter de wereld en begin bij jezelf, zou ik zeggen dan. En nou kappen met dit geklier en gezuig, als het kan. Heeft niemand wat aan.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 april 2010 om 17:42
quote:mahna schreef op 13 april 2010 @ 17:31:
@ Very Cherry:
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Klopt. Gedragsverandering is ook helemaal niet makkelijk.
@ Very Cherry:
Het is een keuze van TO dat ze hiervoor kiest. Het is niet gemakkelijk om vriendlief dingen te vertellen waarbij je bang bent afgewezen te worden. Klopt. Gedragsverandering is ook helemaal niet makkelijk.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
