Psyche
alle pijlers
Hypochonder, schrijf van je af!
woensdag 29 februari 2012 om 16:12
Naar aanleiding van het topic: 'paniekaanvallen,angststoornis', waar ook de hypochondrie aanbod kwam, wil ik er in dit topic graag over doorgaan.
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
Dus iedereen met ervaring met hypochondrie, schrijf het van je af, deel je ervaringen, vragen, angsten enz.
Wellicht kunnen we voor elkaar een steuntje in de rug betekenen
maandag 23 juli 2012 om 14:38
Ik voel met even helemaal niet goed.
Ik was eindelijk zo ver dat ik dat plekje in m'n borst uit m'n hoofd had gepraat, maar nu heb ik een klein soort bultje achter m'n oor gevonden die pijn doet waar ik dus helemaal over panikeer... En dat terwijl ik volgende week op vakantie ga, dat kan ik er helemaal niet bijhebben. Mijn moeder wil me gerust stellen en zegt dat het een pukkel kan zijn die nog moet doorkomen, of een opgezwollen klier omdat ik verkouden ben, maar ik weet het nog zo net niet..]
Ik word weer helemaal geeeeeeeeeeeeek!
Soms voel ik me gewoon iets van manisch-depressief..
Ik was eindelijk zo ver dat ik dat plekje in m'n borst uit m'n hoofd had gepraat, maar nu heb ik een klein soort bultje achter m'n oor gevonden die pijn doet waar ik dus helemaal over panikeer... En dat terwijl ik volgende week op vakantie ga, dat kan ik er helemaal niet bijhebben. Mijn moeder wil me gerust stellen en zegt dat het een pukkel kan zijn die nog moet doorkomen, of een opgezwollen klier omdat ik verkouden ben, maar ik weet het nog zo net niet..]
Ik word weer helemaal geeeeeeeeeeeeek!
Soms voel ik me gewoon iets van manisch-depressief..
maandag 23 juli 2012 om 21:07
@ kvdt: wanneer ben je uitgerekend? Weet niet zeker of we dat al weten, maar ik weet het niet meer. Hoe voel je je met deze warme dagen?
@disney: bultje achter een oor heeft iedereen weleens. Het kan inderdaad een puistje zijn dat nog moet doorzetten, kliertje of een spiertje. Mijn dokter zegt altijd dat alles waar je naar moet zoeken (en vaak dus klein is) niet de bult kan zijn die je denkt dat je hebt. Een opgezette klier is vaak groot (heb het zelf gehad tijdens een abces in mijn keel) en zie je van een afstand al. En dan nog is een opgezette klier meestal en bijna altijd onschuldig.
Jouw bult klinkt eigenlijk niet eens als een klier. Als je moeder twijfelt over een puist, dan is het vast niet groter dan een cm. Ik zou me proberen er niet druk over te maken en van je vakantie te gaan genieten.
Hier weer terug van vakantie dus. Vandaag eerste dag weer zonder vriendlief. En natuurlijk: hyperalert dus. Zucht.
Net hardgelopen voor de afleiding en zo nog iets verzinnen om te doen.
@disney: bultje achter een oor heeft iedereen weleens. Het kan inderdaad een puistje zijn dat nog moet doorzetten, kliertje of een spiertje. Mijn dokter zegt altijd dat alles waar je naar moet zoeken (en vaak dus klein is) niet de bult kan zijn die je denkt dat je hebt. Een opgezette klier is vaak groot (heb het zelf gehad tijdens een abces in mijn keel) en zie je van een afstand al. En dan nog is een opgezette klier meestal en bijna altijd onschuldig.
Jouw bult klinkt eigenlijk niet eens als een klier. Als je moeder twijfelt over een puist, dan is het vast niet groter dan een cm. Ik zou me proberen er niet druk over te maken en van je vakantie te gaan genieten.
Hier weer terug van vakantie dus. Vandaag eerste dag weer zonder vriendlief. En natuurlijk: hyperalert dus. Zucht.
Net hardgelopen voor de afleiding en zo nog iets verzinnen om te doen.
maandag 23 juli 2012 om 21:44
moestuintje: Dankje wel voor de pep-up talk. Je moet er inderdaad naar zoeken, maar als ik mijn oor een beetje naar voren trek dan kan je hem duidelijk zien zitten. Ik denk inderdaad dat het een puist of een klier moet zijn. Ik vind die uitspraak van je dokter ook wel heel rustgevend!!!
Heel veel succes met afleiding zoeken, ik weet hoe moeilijk dat is.. Bij mij komt het nu dus weer opzetten voordat ik op vakantie ga, en ik heb dus echt geen zin om m'n vakantie te laten verpesten!
Heel veel succes met afleiding zoeken, ik weet hoe moeilijk dat is.. Bij mij komt het nu dus weer opzetten voordat ik op vakantie ga, en ik heb dus echt geen zin om m'n vakantie te laten verpesten!
maandag 23 juli 2012 om 22:09
@ Disney: je gaat je vakantie ook niet laten verpesten door die stomme puist! En als het echt een bobbel is, hoef je je oor niet eens weg te trekken om het te zien. Echt niet.
Je bent aan het zoeken. NIet doen. Lekker gaan genieten van je vakantie. Laat het ding zitten waar het zit, want hoe meer je er aan zit, hoe groter het wordt (zoals bij puisten het geval is).
Ga je iets leuks doen?
Je bent aan het zoeken. NIet doen. Lekker gaan genieten van je vakantie. Laat het ding zitten waar het zit, want hoe meer je er aan zit, hoe groter het wordt (zoals bij puisten het geval is).
Ga je iets leuks doen?
dinsdag 24 juli 2012 om 18:07
Hoi,
Goede vakantie gehad moestuintje?
Jij heel veel plezier in parijs. disney!
Nog twee dagen.. Spannend dus. En zorgt voor onrust. Warm weer beviel goed tot net onder etenstijd. Ineens moe en futloos. Tijd om te ontpannen. Ben geplaagd door nesteldrang de laatste weken.
Zoontje is tien dagen te laat geboren, dus misschien moet ik nog geduld hebben. Niet mijn sterkste kant.
Eigenlijk moet ik de mindfulness en het mediteren weer oppakken..
Fijne zomeravond dames!
Goede vakantie gehad moestuintje?
Jij heel veel plezier in parijs. disney!
Nog twee dagen.. Spannend dus. En zorgt voor onrust. Warm weer beviel goed tot net onder etenstijd. Ineens moe en futloos. Tijd om te ontpannen. Ben geplaagd door nesteldrang de laatste weken.
Zoontje is tien dagen te laat geboren, dus misschien moet ik nog geduld hebben. Niet mijn sterkste kant.
Eigenlijk moet ik de mindfulness en het mediteren weer oppakken..
Fijne zomeravond dames!
maandag 30 juli 2012 om 19:26
Oh horror. Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst sinds 4 jaar weer een paniekaanval gehad. Mijn hart sloeg over en meestal kan ik dat goed handelen, maar deze overslag was zo heftig dat ik gelijk, pats boem, een paniekaanval had. Ik begon helemaal te shaken, voelde me slap, ademhaling in de war. Het gebeurde op mijn werk, er was 1 iemand aanwezig en ik heb echt mijn best gedaan om me in te houden. Ik wil gewoon niet dat iemand merkt dat ik een paniekaanval heb. Dus ben ik even naar de wc gegaan, het wilde niet zakken dus heb ik even een vervroegde lunchpauze gehouden en ben naar buiten gegaan. Even de adrenaline uit mijn lijf gelopen en mijn vriend opgebeld. En de hypo maar roepen: het is geen paniekaanval, je hebt het aan je hart!
Pffff, het heeft me 2 uur gekost om een beetje tot rust te komen. In het weekend ging het redelijk, ook al bleef ik me raar in mijn hoofd voelen.
Vandaag op het werk zat het ook niet lekker, rare spanning in mijn hartstreek (van dit gevoel weet ik wel zeker dat het tussen mijn oren zit) en ja hoor, nu voelde ik het wel aankomen; wéér een paniekaanval. Duizelig, misselijk, snelle en hoge ademhaling. Gelukkig kon ik het wel weg zuchten voordat het echt tot een uitbarsting zou komen, maar pfffff... Ik baal er echt van, voel me zo raar in mijn hoofd. Vier jaar lang geen paniekaanval meer gehad en nu, zo uit het niets weer terug bij af. En ik weet niet waarom. Heb het wel wat drukker gehad de laatste weken, maar heb niet het idee dat ik daar last van had op stressniveau.
Nou ja, ik ga maar weer wat ademhalingsoefeningen doen, want volgens mij hyperventileer ik weer onbewust.
Pffff, het heeft me 2 uur gekost om een beetje tot rust te komen. In het weekend ging het redelijk, ook al bleef ik me raar in mijn hoofd voelen.
Vandaag op het werk zat het ook niet lekker, rare spanning in mijn hartstreek (van dit gevoel weet ik wel zeker dat het tussen mijn oren zit) en ja hoor, nu voelde ik het wel aankomen; wéér een paniekaanval. Duizelig, misselijk, snelle en hoge ademhaling. Gelukkig kon ik het wel weg zuchten voordat het echt tot een uitbarsting zou komen, maar pfffff... Ik baal er echt van, voel me zo raar in mijn hoofd. Vier jaar lang geen paniekaanval meer gehad en nu, zo uit het niets weer terug bij af. En ik weet niet waarom. Heb het wel wat drukker gehad de laatste weken, maar heb niet het idee dat ik daar last van had op stressniveau.
Nou ja, ik ga maar weer wat ademhalingsoefeningen doen, want volgens mij hyperventileer ik weer onbewust.
Uhm... stuff... and things
dinsdag 31 juli 2012 om 19:00
Ik ga ook reageren op dit topic: ik ben een hypochonder. Een hele grote. Bah! Vind er niets aan.
Op dit moment heb ik het meeste angst voor borstkanker. Knobbels. Het rare is dat ik ook echt wel knobbels voel, maar er waarschijnlijk veel te veel aanzit waardoor je ook alles voelt (zie mijn topic Knobbeltjes...). Ik ben al ongeveer bang geweest voor alle kanker.
Daarnaast heb ik hele lange tijd gedacht dat ik het aan mijn hart had. Ademhalingstherapie heeft ontzettend goed geholpen. Een lief vrouwtje, rustige oefeningen en haar mantra "er is niets aan de hand, er is niets aan de hand". Daarnaast ben ik bang om flauw te vallen, controle te verliezen of iemand te verliezen. Mijn vriend klaagt over pijn in z'n buik en ik zit alweer te google'n. Daar het bij hem een uur later over is, vraag ik 2 uur later weer: hoe is het met je buik? Mijn vader en vriend doen wielrennen. Ben altijd bang dat een uur later de politie voor de deur staat, een ongeluk.
Door alle spanning wat dit met zich meebrengt, staan de spieren in mijn rug en nek helemaal strak van verkramping.
Toch laat ik nooit aan iemand merken dat ik me soms *&#(^$ voel. Gewoon doorgaan, hupatee, ik ben altijd de vrolijkste. Maar ondertussen ga ik er soms aan kapot. Sommige dagen gaat het goed en denk ik, hallo wat stel ik me aan. Dit kan echt zo omslaan.
Zo dit is mijn verhaaltje zal eens wat vaker met jullie meelezen!!
Op dit moment heb ik het meeste angst voor borstkanker. Knobbels. Het rare is dat ik ook echt wel knobbels voel, maar er waarschijnlijk veel te veel aanzit waardoor je ook alles voelt (zie mijn topic Knobbeltjes...). Ik ben al ongeveer bang geweest voor alle kanker.
Daarnaast heb ik hele lange tijd gedacht dat ik het aan mijn hart had. Ademhalingstherapie heeft ontzettend goed geholpen. Een lief vrouwtje, rustige oefeningen en haar mantra "er is niets aan de hand, er is niets aan de hand". Daarnaast ben ik bang om flauw te vallen, controle te verliezen of iemand te verliezen. Mijn vriend klaagt over pijn in z'n buik en ik zit alweer te google'n. Daar het bij hem een uur later over is, vraag ik 2 uur later weer: hoe is het met je buik? Mijn vader en vriend doen wielrennen. Ben altijd bang dat een uur later de politie voor de deur staat, een ongeluk.
Door alle spanning wat dit met zich meebrengt, staan de spieren in mijn rug en nek helemaal strak van verkramping.
Toch laat ik nooit aan iemand merken dat ik me soms *&#(^$ voel. Gewoon doorgaan, hupatee, ik ben altijd de vrolijkste. Maar ondertussen ga ik er soms aan kapot. Sommige dagen gaat het goed en denk ik, hallo wat stel ik me aan. Dit kan echt zo omslaan.
Zo dit is mijn verhaaltje zal eens wat vaker met jullie meelezen!!
dinsdag 31 juli 2012 om 19:19
Heel soms lees ik hier nog, maar ik ben niet zo vaak meer op het forum als voorheen. En dan nog bijna alleen maar op de wat luchtigere topics, omdat het anders teveel voor me wordt i.c.m. privé.
Maar ik zag een zinnetje van Kruidentheetje waar ik op wilde reageren: ".... volgens mij hyperventileer ik weer onbewust."
Hyperventilatie (en de angst die er vóór zit) is altijd onbewust. Zou je immers BEWUST in het nu staan, dan zou het gevoel eraan voorafgaand er al niet zijn. En zóu het er wel een keertje zijn, dan los je dat als vanzelfsprekend al op met andere zaken. Angst (en dus ook hyperventilatie) is vooral een staat van niet-bewustzijn.
Dat wilde ik even delen. Hoop dat het begrijpelijk is wat ik schreef, haha.
Meissie10, aan dit topic zul je meer hebben dan aan je topic Knobbeltjes. Sterkte voor dit moment.
dinsdag 7 augustus 2012 om 17:39
Hallo meissie10,
Ik herken je probleem. Ik heb namelijk precies hetzelfde.
Mijn angst is ook vooral gefocust op borstkanker, soms op andere vormen.
Mijn angst voor borstkanker is vrijwel altijd aanwezig. Het is om gek van te worden.
Ik voel dus ook ALTIJD een afwijkend bobbeltje, ik wordt er gek van.
Dat wisselvallige komt mij trouwens ook bekend voor, en is bij mij ook heel sterk aanwezig. Pp heldere momenten weet ik dat ik mezelf aanstel en dat het in mijn hoofd zit. Vijf minuten later kan ik helemaal in zak en as zitten omdat ik dan dus denk dat ik het wél heb en doodga.
En zoals molly74 ook al zei zul je veel aan dit forum hebben. Het is altijd fijn om met lotgenoten in contact te komen.
Door dit forum is het voor mij makkelijker geworden om ermee om te gaan.
Ik herken je probleem. Ik heb namelijk precies hetzelfde.
Mijn angst is ook vooral gefocust op borstkanker, soms op andere vormen.
Mijn angst voor borstkanker is vrijwel altijd aanwezig. Het is om gek van te worden.
Ik voel dus ook ALTIJD een afwijkend bobbeltje, ik wordt er gek van.
Dat wisselvallige komt mij trouwens ook bekend voor, en is bij mij ook heel sterk aanwezig. Pp heldere momenten weet ik dat ik mezelf aanstel en dat het in mijn hoofd zit. Vijf minuten later kan ik helemaal in zak en as zitten omdat ik dan dus denk dat ik het wél heb en doodga.
En zoals molly74 ook al zei zul je veel aan dit forum hebben. Het is altijd fijn om met lotgenoten in contact te komen.
Door dit forum is het voor mij makkelijker geworden om ermee om te gaan.
dinsdag 7 augustus 2012 om 19:01
Ha allemaal!
@ meissie 10: welkom en schrijf van je af!
@ disney: hoe was je vakantie?
Hier is de Moestuin weer lekker aan het draken. Op sommige momenten kan ik echt heel helder zijn en 'dingen' wijten aan de hypo, maar op andere momenten moet ik oppassen dat ik niet losga op van alles. En bij mij is dat ook: borst.
Zelfs als ik niet voel, meen ik wel weer wat te zien. Altijd. Bijna altijd. Soms niet.
Ik moet proberen hier GEEN aandacht aan te geven. Alles wat aandacht krijgt, groeit. Uit mijn therapie weet ik dat dit voor mij werkt. Maar het is de eerste paar dagen moeilijk. Daarna zakt het weg.
@ meissie 10: welkom en schrijf van je af!
@ disney: hoe was je vakantie?
Hier is de Moestuin weer lekker aan het draken. Op sommige momenten kan ik echt heel helder zijn en 'dingen' wijten aan de hypo, maar op andere momenten moet ik oppassen dat ik niet losga op van alles. En bij mij is dat ook: borst.
Zelfs als ik niet voel, meen ik wel weer wat te zien. Altijd. Bijna altijd. Soms niet.
Ik moet proberen hier GEEN aandacht aan te geven. Alles wat aandacht krijgt, groeit. Uit mijn therapie weet ik dat dit voor mij werkt. Maar het is de eerste paar dagen moeilijk. Daarna zakt het weg.
dinsdag 7 augustus 2012 om 20:16
moestuintje: Mijn vakantie was echt heerlijk! Ik heb heerlijk weer gehad, en ik ben eerlijk als ik zeg dat ik bijna niet aan mijn angsten heb gedacht.
Maar ja, nu ben ik weer thuis en begint het toch weer te knagen... Die angst blijft maar gefocust op borstkanker, ik wordt er weer gek van. Ik was juist blij dat het tijdens de vakantie weg was, en ik hoopte eigenlijk dat die vakantie was wat ik nodig had zodat ik het misschien wat meer achter me kon laten.
Maar vroeg of laat komt die angst toch weer terug..
Maar ja, nu ben ik weer thuis en begint het toch weer te knagen... Die angst blijft maar gefocust op borstkanker, ik wordt er weer gek van. Ik was juist blij dat het tijdens de vakantie weg was, en ik hoopte eigenlijk dat die vakantie was wat ik nodig had zodat ik het misschien wat meer achter me kon laten.
Maar vroeg of laat komt die angst toch weer terug..
donderdag 9 augustus 2012 om 00:44
Dag Dames!
Welkom Meissie10!
Hoe is de vakantie voor iedereen verlopen?
Ik heb nu nog een paar dagen vakantie en dan weer aan de bak.
We zijn lekker thuis gebleven dit jaar en bezig geweest met ons huis.
Sinds vorige week een soort van 'licht' gezien, waardoor ik me nu weer wat beter ben gaan voelen, rustiger en minder paniekerig.
Mijn vriend merkte op dat mijn lichaam niet meer zo strak en stijf aanvoelde maar meer losser was gaan zitten.
Ik ben veel gaan praten met mijn nichtje die ook in het verleden regelmatig angsten en hyperventilaties had.
Ook heb ik haar een aantal aangrijpende dingen verteld uit mijn leven wat maakt dat mijn geweten regelmatig is gaan knagen en ik daardoor ook de angsten heb ontwikkeld.
Ik heb het mezelf nooit echt vergeven, en dat maakt het dan moeilijk je gelukkig te voelen, want dat gun je jezelf dan niet. Je wordt er bang van, want wie ben ik om dat geluk te hebben, en voor je het weet waordt het van me afgepakt, of overkomt mij iets ergs.
Daarnaast ben ik ook gelovig ingesteld, en heb daarin enigzins ook weer de rust in gevonden.
Neemt niet weg dat ik nog steeds af en toe de angsten voel, angst voor enge ongeneeslijke ziektes, angst voor de dood, angst dat mijn man en kind wat overkomt, maar ergens kan ik en probeer ik het beter te controleren.
Welkom Meissie10!
Hoe is de vakantie voor iedereen verlopen?
Ik heb nu nog een paar dagen vakantie en dan weer aan de bak.
We zijn lekker thuis gebleven dit jaar en bezig geweest met ons huis.
Sinds vorige week een soort van 'licht' gezien, waardoor ik me nu weer wat beter ben gaan voelen, rustiger en minder paniekerig.
Mijn vriend merkte op dat mijn lichaam niet meer zo strak en stijf aanvoelde maar meer losser was gaan zitten.
Ik ben veel gaan praten met mijn nichtje die ook in het verleden regelmatig angsten en hyperventilaties had.
Ook heb ik haar een aantal aangrijpende dingen verteld uit mijn leven wat maakt dat mijn geweten regelmatig is gaan knagen en ik daardoor ook de angsten heb ontwikkeld.
Ik heb het mezelf nooit echt vergeven, en dat maakt het dan moeilijk je gelukkig te voelen, want dat gun je jezelf dan niet. Je wordt er bang van, want wie ben ik om dat geluk te hebben, en voor je het weet waordt het van me afgepakt, of overkomt mij iets ergs.
Daarnaast ben ik ook gelovig ingesteld, en heb daarin enigzins ook weer de rust in gevonden.
Neemt niet weg dat ik nog steeds af en toe de angsten voel, angst voor enge ongeneeslijke ziektes, angst voor de dood, angst dat mijn man en kind wat overkomt, maar ergens kan ik en probeer ik het beter te controleren.
maandag 27 augustus 2012 om 13:19
Oh heftig orianeI
Is het wel te behandelen?
Ik bedoel met chemo ofzo?
Ik heb nu sinds een tijd een heel grote bult op mn rug, en dokter dacht/denkt aan een vetbult.
In eerste intantie was ik niet zo bang, dacht ook zelf aan een vetbult.
Maar ik moest dus voor een echo, en daar konden ze het niet zo goed zien, omdat de bult te groot was.
Nu moet ik dus voor een MRI scan as vrijdag.
En daar begon ik toch wel lichtelijk angstig van te worden, en ben gaan googelen, dat had ik dus niet moeten doen!
Want las daar dat in sommige gevallen iets wat lijkt op een vetbult ook iets ergers kan zijn..
Vanaf dat ik dat gelezen heb, zie ik mezelf al zitten bij de arts dat ze er niets meer aan kunnen doen, uitzaaiingen etc
Ik kan bijna aan niets anders denken, ben zelfs depressief ervan pffff
Is het wel te behandelen?
Ik bedoel met chemo ofzo?
Ik heb nu sinds een tijd een heel grote bult op mn rug, en dokter dacht/denkt aan een vetbult.
In eerste intantie was ik niet zo bang, dacht ook zelf aan een vetbult.
Maar ik moest dus voor een echo, en daar konden ze het niet zo goed zien, omdat de bult te groot was.
Nu moet ik dus voor een MRI scan as vrijdag.
En daar begon ik toch wel lichtelijk angstig van te worden, en ben gaan googelen, dat had ik dus niet moeten doen!
Want las daar dat in sommige gevallen iets wat lijkt op een vetbult ook iets ergers kan zijn..
Vanaf dat ik dat gelezen heb, zie ik mezelf al zitten bij de arts dat ze er niets meer aan kunnen doen, uitzaaiingen etc
Ik kan bijna aan niets anders denken, ben zelfs depressief ervan pffff
maandag 27 augustus 2012 om 13:23
quote:moestuintje schreef op 10 juni 2012 @ 15:32:
Het is echt stiiiiiiiil hier.... Voel me nu helemaal een kneus. Ben de enige die nog moddert...
Het gaat wel iets beter. Komt ook omdat vriend dit weekend weer bij me is en voor de nodige afleiding zorg.
Morgen weer beginnen met werken. Beetje nerveus ervoor. Hoop dat ik mijn hypo onder controle kan houden. Het is zo vermoeiend. Echt, ik word er letterlijk (en figuurlijk ook) moe van. Jullie?
Herkenbaar!
Ik word ook doodmoe van het malen..
Het is echt stiiiiiiiil hier.... Voel me nu helemaal een kneus. Ben de enige die nog moddert...
Het gaat wel iets beter. Komt ook omdat vriend dit weekend weer bij me is en voor de nodige afleiding zorg.
Morgen weer beginnen met werken. Beetje nerveus ervoor. Hoop dat ik mijn hypo onder controle kan houden. Het is zo vermoeiend. Echt, ik word er letterlijk (en figuurlijk ook) moe van. Jullie?
Herkenbaar!
Ik word ook doodmoe van het malen..
maandag 27 augustus 2012 om 13:27
quote:moestuintje schreef op 19 april 2012 @ 10:49:
@ kruidentheetje: ik snap hoe je je voelt. Een tijd terug had ik een bult in mijn bovenbeen. Volgens de huisarts een vetbult, maar een echo moest uitwijzen of het echt zo was. (voor mijn geruststelling, zei hij).
Uit de echo kwam geen eenduidig beeld. Dus moest ik door voor een mri. Stress!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overigens was ik de bult bijna kwijt... De mri wees uit dat het ontstoken vetweefsel was. Met andere woorden, cellulitus. Tsja.
Een vetbult voelt echt heel anders dan een 'enge' bult en 'enge' bulten zijn erg zeldzaam (ja, ik heb wel op google gezeten in die weken, niet doen!). Het is fijn dat jouw ha het zekere voor het onzekere neemt, maar het is zeer waarschijnlijk helemaal niets en hoor je ook bij de bultenfamilie (heb ook een vetbult op mijn rug en die zit er al jaaaaaaaaaaaaren).
Als je neigingen krijgt voor google of spoeddingen naar het ziekenhuis toe, schrijf dan lekker hier van je af!
Dikke knuffel!
Moestuintje , bij mij dus dezelfde situatie..ik zit mezelf helemaal gek te maken, ook dus n die mri scan vrijdag..
Ik lees dat jij ook een vetbult op je rug hebt...de mijn is wel hee erg groot.
Hoe voelt een "enge" bult dan?
@ kruidentheetje: ik snap hoe je je voelt. Een tijd terug had ik een bult in mijn bovenbeen. Volgens de huisarts een vetbult, maar een echo moest uitwijzen of het echt zo was. (voor mijn geruststelling, zei hij).
Uit de echo kwam geen eenduidig beeld. Dus moest ik door voor een mri. Stress!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Overigens was ik de bult bijna kwijt... De mri wees uit dat het ontstoken vetweefsel was. Met andere woorden, cellulitus. Tsja.
Een vetbult voelt echt heel anders dan een 'enge' bult en 'enge' bulten zijn erg zeldzaam (ja, ik heb wel op google gezeten in die weken, niet doen!). Het is fijn dat jouw ha het zekere voor het onzekere neemt, maar het is zeer waarschijnlijk helemaal niets en hoor je ook bij de bultenfamilie (heb ook een vetbult op mijn rug en die zit er al jaaaaaaaaaaaaren).
Als je neigingen krijgt voor google of spoeddingen naar het ziekenhuis toe, schrijf dan lekker hier van je af!
Dikke knuffel!
Moestuintje , bij mij dus dezelfde situatie..ik zit mezelf helemaal gek te maken, ook dus n die mri scan vrijdag..
Ik lees dat jij ook een vetbult op je rug hebt...de mijn is wel hee erg groot.
Hoe voelt een "enge" bult dan?
maandag 27 augustus 2012 om 13:41
[quote]kruidentheetje schreef op 20 april 2012 @ 17:43:
Welkom Leaf! Ik herken wat je schrijft over het niet los kunnen laten van iets. Dat je toch stiekem blijft denken; ze zien iets over het hoofd. Ik heb dat gehad met mijn hart. Was er van overtuigd dat ik iets aan mijn hart had en dat ik ieder moment dood neer kon vallen. Het heeft me 2 ecg's, een 24-uurs holter en jaren vechten met mezelf gekost om dat een beetje los te kunnen laten. En net nu het een beetje beter gaat om vertrouwen in mijn hart te hebben zit er een grote bult in mijn buik...
Vandaag was een hele rare dag. En het is nog steeds raar. Vannacht een vreselijke nachtmerrie gehad waardoor ik met een hartslag van weet ik het hoe hoog wakker werd en daarna niet lekker meer lekker kunnen slapen. Op het werk mijn baas verteld (we zitten maar met z'n 2) dat ik volgende week naar het ziekenhuis moet voor een echo. Natuurlijk met de hypo-gedachte; als het dan foute boel is dan hoef ik verder niets uit te leggen mocht ik vrijdag niet kunnen werken.
Op zich heb ik wel lekker gewerkt vandaag, af en toe verdween de bult even uit mijn gedachte. Even maar, want het sluimert toch een op de achtergrond en bij het minste geringste schiet het toch weer door mijn hoofd; je hebt een bult in je buik die er niet hoort te zitten.
Ik ben nu heel moe, mijn ogen branden en het liefst zou ik willen slapen, zodat ik niet hoef te denken. (hypo-ik; zie je, het is kanker, daarom ben je zo moe. Nuchtere-ik; nee dombo, van al dat gemaal en gepieker word je moe.)
Het voelt alsof de diagnose al is gesteld; mevrouw, u heeft kanker en we kunnen niets meer voor u doen. Ik ben ook heel de dag bezig met wat ik voel in mijn lichaam. Was dat een vlaag van misselijkheid? Voelde ik nu pijn in de buurt van die bult? Ik heb het koud, maar ik voel warm aan (hypo-ik; pak de thermometer! Koorts en kanker gaan vaak hand in hand! Nuchtere-ik; je hebt geen koorts, je ben gestrest.)
Ik verdraai het verhaal van de huisarts ook in mijn hoofd. Ik weet dat hij gezegd heeft; 'het is hoogst waarschijnlijk een vetbult waar niets aan hoeft te gebeuren zolang je er geen last van hebt.' Ondertussen heb ik er van gemaakt; 'Ik denk dat het een vetbult is, maar ik weet het absoluut niet zeker. Het kan ook een (kwaadaardige) tumor zijn, dus je moet echt een echo laten maken.'
Ik voel me echt verschrikkelijk.[/quote]
Jeetje dit zijn precies mijn gedachten, ik had het zelf geschreven kunnen hebben....
Welkom Leaf! Ik herken wat je schrijft over het niet los kunnen laten van iets. Dat je toch stiekem blijft denken; ze zien iets over het hoofd. Ik heb dat gehad met mijn hart. Was er van overtuigd dat ik iets aan mijn hart had en dat ik ieder moment dood neer kon vallen. Het heeft me 2 ecg's, een 24-uurs holter en jaren vechten met mezelf gekost om dat een beetje los te kunnen laten. En net nu het een beetje beter gaat om vertrouwen in mijn hart te hebben zit er een grote bult in mijn buik...
Vandaag was een hele rare dag. En het is nog steeds raar. Vannacht een vreselijke nachtmerrie gehad waardoor ik met een hartslag van weet ik het hoe hoog wakker werd en daarna niet lekker meer lekker kunnen slapen. Op het werk mijn baas verteld (we zitten maar met z'n 2) dat ik volgende week naar het ziekenhuis moet voor een echo. Natuurlijk met de hypo-gedachte; als het dan foute boel is dan hoef ik verder niets uit te leggen mocht ik vrijdag niet kunnen werken.
Op zich heb ik wel lekker gewerkt vandaag, af en toe verdween de bult even uit mijn gedachte. Even maar, want het sluimert toch een op de achtergrond en bij het minste geringste schiet het toch weer door mijn hoofd; je hebt een bult in je buik die er niet hoort te zitten.
Ik ben nu heel moe, mijn ogen branden en het liefst zou ik willen slapen, zodat ik niet hoef te denken. (hypo-ik; zie je, het is kanker, daarom ben je zo moe. Nuchtere-ik; nee dombo, van al dat gemaal en gepieker word je moe.)
Het voelt alsof de diagnose al is gesteld; mevrouw, u heeft kanker en we kunnen niets meer voor u doen. Ik ben ook heel de dag bezig met wat ik voel in mijn lichaam. Was dat een vlaag van misselijkheid? Voelde ik nu pijn in de buurt van die bult? Ik heb het koud, maar ik voel warm aan (hypo-ik; pak de thermometer! Koorts en kanker gaan vaak hand in hand! Nuchtere-ik; je hebt geen koorts, je ben gestrest.)
Ik verdraai het verhaal van de huisarts ook in mijn hoofd. Ik weet dat hij gezegd heeft; 'het is hoogst waarschijnlijk een vetbult waar niets aan hoeft te gebeuren zolang je er geen last van hebt.' Ondertussen heb ik er van gemaakt; 'Ik denk dat het een vetbult is, maar ik weet het absoluut niet zeker. Het kan ook een (kwaadaardige) tumor zijn, dus je moet echt een echo laten maken.'
Ik voel me echt verschrikkelijk.[/quote]
Jeetje dit zijn precies mijn gedachten, ik had het zelf geschreven kunnen hebben....
maandag 27 augustus 2012 om 15:24
toch ook maar even mijn verhaal kwijt: Ik ben echt een hypochonder, maar als ik bijvoorbeeld iets voel, zoals licht in het hoofd, of moe, of misselijk, dan zoek ik het op internet op...
echt het slechtste wat ik kan doen... En dan kom ik op de vreemdste dingen uit... en dat praat ik mezelf dan aan, terwijl ik dondersgoed weet dat ik me niet druk moet maken, de meeste klachten zijn stress geralateerd.... Maar toch blijf ik me er druk om maken...
maar mijn grootste angst is om flauw te vallen... waar het vandaan komt... ik weet het niet..... Maar daar komt het ook eigenlijks een beetje weg, ging weer vanalles op internet zoeken, en dan kom ik automatische dingen tegen waar dat kan voorkomen... Een paar keer bij de dokter geweest, en elke keer werd er gezegd stress...
Ik ben soms ook bang om naar buiten te gaan, het verpest me hele leven..
echt het slechtste wat ik kan doen... En dan kom ik op de vreemdste dingen uit... en dat praat ik mezelf dan aan, terwijl ik dondersgoed weet dat ik me niet druk moet maken, de meeste klachten zijn stress geralateerd.... Maar toch blijf ik me er druk om maken...
maar mijn grootste angst is om flauw te vallen... waar het vandaan komt... ik weet het niet..... Maar daar komt het ook eigenlijks een beetje weg, ging weer vanalles op internet zoeken, en dan kom ik automatische dingen tegen waar dat kan voorkomen... Een paar keer bij de dokter geweest, en elke keer werd er gezegd stress...
Ik ben soms ook bang om naar buiten te gaan, het verpest me hele leven..
maandag 27 augustus 2012 om 16:37
Saffietje: Uit jouw verhaal kan ik wel uitmaken dat je echt bij de hypochonder familie hoort!
Ik snap voor je dat dit heel angstig is allemaal, maar probeer het een beetje uit je hoofd te zetten (geloof me, ik weet hoe moeilijk dat is). Probeer de positieve kant ervan te zien: als de dokter het nu onderzoekt, en het zou eventueel iets ernstigs zijn, dan weet je waar je aan toe bent, en kunnen ze je ook snel behandelen.
Maar dat angst gevoel heb ik ook.
Ik ben al 5 (bijna 5 en een half) maanden bang voor een plekje in mijn borst. Het is in die maanden niet gegroeid, en ik heb voor de rest geen bijwerkingen; steker nog, mijn conditie is nu beter dan ooit!
Deze zomer ging ik veel leuke dingen doen, en dacht ik er ook bijna niet meer over na waardoor ik kiplekker in mijn vel zat, en dus ook niet meer aan die borst dacht. Maar nu het 'echte leven' weer gaat beginnen, komt het weer op. Dan voel ik me weer beroerd en paniekerig.
Kun je nagaan hoeveel je hoofd met je kan doen; als je jezelf inbeeld dat je ziek bent ga je je ook zo voelen. Maar als je daarentegen lekker in je vel zit, heb je nergens last van!!
Ik hoop dat ik je een beetje hebt kunnen steunen, en ik wens je heel veel sterkte de aankomende dagen!
Een dikke knuffel van mij!
Ik snap voor je dat dit heel angstig is allemaal, maar probeer het een beetje uit je hoofd te zetten (geloof me, ik weet hoe moeilijk dat is). Probeer de positieve kant ervan te zien: als de dokter het nu onderzoekt, en het zou eventueel iets ernstigs zijn, dan weet je waar je aan toe bent, en kunnen ze je ook snel behandelen.
Maar dat angst gevoel heb ik ook.
Ik ben al 5 (bijna 5 en een half) maanden bang voor een plekje in mijn borst. Het is in die maanden niet gegroeid, en ik heb voor de rest geen bijwerkingen; steker nog, mijn conditie is nu beter dan ooit!
Deze zomer ging ik veel leuke dingen doen, en dacht ik er ook bijna niet meer over na waardoor ik kiplekker in mijn vel zat, en dus ook niet meer aan die borst dacht. Maar nu het 'echte leven' weer gaat beginnen, komt het weer op. Dan voel ik me weer beroerd en paniekerig.
Kun je nagaan hoeveel je hoofd met je kan doen; als je jezelf inbeeld dat je ziek bent ga je je ook zo voelen. Maar als je daarentegen lekker in je vel zit, heb je nergens last van!!
Ik hoop dat ik je een beetje hebt kunnen steunen, en ik wens je heel veel sterkte de aankomende dagen!
Een dikke knuffel van mij!
maandag 27 augustus 2012 om 18:23
Disney,
bedankt voor je lieve berichtje.(ben blij met mn nieuwe familie dat dan weer wel )
Een vraagje aan jou, als je al meer dan 5 maand zorgen maakt, ben je er dan al mee bij je dokter geweest?
En ja ik denk dan dat ik al niet meer te helpen ben, ik las hier halverwege een dit topic iets over een melanoom met uitzaaiingen en ja je raadt het vast al........dat heb ik dan natuurlijk ook.. pffff ik word doodmoe van mezelf.
Omdat ik het idee heb dat mn bult ook aan het groeien is..het piekeren beheerst gewoon alles Bah!
bedankt voor je lieve berichtje.(ben blij met mn nieuwe familie dat dan weer wel )
Een vraagje aan jou, als je al meer dan 5 maand zorgen maakt, ben je er dan al mee bij je dokter geweest?
En ja ik denk dan dat ik al niet meer te helpen ben, ik las hier halverwege een dit topic iets over een melanoom met uitzaaiingen en ja je raadt het vast al........dat heb ik dan natuurlijk ook.. pffff ik word doodmoe van mezelf.
Omdat ik het idee heb dat mn bult ook aan het groeien is..het piekeren beheerst gewoon alles Bah!
maandag 27 augustus 2012 om 18:31
