Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zaterdag 28 februari 2009 om 00:27
Lange dag geweest, ik was laat thuis.
Flink geshopt, gesjouwd en vanavond ook vast wat dingen in elkaar gezet.
Het was een fijne dag, maar het heeft me teveel energie gekost en ben wel weer over mijn grenzen heen gegaan. Daarom mijn afspraak voor morgen maar vast afgezegd. Ik zou een avondje uit gaan met een ex, maar dat kunnen we beter een andere keer doen.
Sterretje, wat naar meid dat je je zo voelt. Schrijf gewoon van je af hier als je daar behoefte aan hebt, wij zien het echt niet als een klaagzang.
Appel, hoe is het? We lopen elkaar iedere keer mis, maar ik hoop je het weekend nog even te spreken.
Iry, gefeliciteerd met je dochter! Hoop dat jullie een fijn feestje hebben nu, dat je kan genieten zonder gedachten aan die nare droom.
Hanke, bedankt voor je reactie.
Ik denk ook dat het goed is om nu wat langere tijd tussen de sessies te laten. Om het gevoel van zelfstandigheid terug te krijgen, om te zien waar ik nu sta, hoe het gaat. En daarnaast ook gewoon praktisch, omdat het aantal sessies beperkt is qua vergoeding, dus dan beter het wat te spreiden over een langere periode.
EV, als ik het van een afstandje bekijk zie ik absoluut vooruitgang. Ik zie een groot verschil tussen hoe het nu gaat en hoe het bij vorige peut ging.
De afgelopen maanden heb ik al best veel bereikt. Het gaat me misschien niet altijd snel genoeg, maar dat kan ik ook niet verwachten. Ik moet mezelf de tijd geven om dingen eigen te maken, maar het is in werking gezet en ik zal het zelf door gaan zetten. Ook zonder de peut. Want ook al is het soms heel dubbel allemaal, uiteindelijk wint het gevoel dat het goed voor me is.
Ik merk dat het voelen begint, en dat is heel pijnlijk, maar ook heel goed. Daar zit ook wel dat groot denken in, ik wil daar het liefst in razendsnel tempo doorheen en maar zorgen dat alles weer normaal is. Dat zit hem in weer gewoon willen kunnen werken, maar ook in klaar willen zijn met alles, het achter me kunnen laten. Dat is niet realistisch en dat weet ik ook wel.
Ik wil proberen om meer te gaan kijken naar de kleine stappen die ik zet en die te koesteren. Daar even bij stil te staan en er blij of tevreden mee zijn. Lastig, maar ik denk dat ik mezelf dat mag gunnen.
Ik wil nog veel meer schrijven, ook over gisteren. Maar heb er nu de energie niet voor, dus dat komt morgen wel.
Lap tekst is ook wel even groot genoeg zo
Ik wens iedereen een goede nacht toe (f)
Flink geshopt, gesjouwd en vanavond ook vast wat dingen in elkaar gezet.
Het was een fijne dag, maar het heeft me teveel energie gekost en ben wel weer over mijn grenzen heen gegaan. Daarom mijn afspraak voor morgen maar vast afgezegd. Ik zou een avondje uit gaan met een ex, maar dat kunnen we beter een andere keer doen.
Sterretje, wat naar meid dat je je zo voelt. Schrijf gewoon van je af hier als je daar behoefte aan hebt, wij zien het echt niet als een klaagzang.
Appel, hoe is het? We lopen elkaar iedere keer mis, maar ik hoop je het weekend nog even te spreken.
Iry, gefeliciteerd met je dochter! Hoop dat jullie een fijn feestje hebben nu, dat je kan genieten zonder gedachten aan die nare droom.
Hanke, bedankt voor je reactie.
Ik denk ook dat het goed is om nu wat langere tijd tussen de sessies te laten. Om het gevoel van zelfstandigheid terug te krijgen, om te zien waar ik nu sta, hoe het gaat. En daarnaast ook gewoon praktisch, omdat het aantal sessies beperkt is qua vergoeding, dus dan beter het wat te spreiden over een langere periode.
EV, als ik het van een afstandje bekijk zie ik absoluut vooruitgang. Ik zie een groot verschil tussen hoe het nu gaat en hoe het bij vorige peut ging.
De afgelopen maanden heb ik al best veel bereikt. Het gaat me misschien niet altijd snel genoeg, maar dat kan ik ook niet verwachten. Ik moet mezelf de tijd geven om dingen eigen te maken, maar het is in werking gezet en ik zal het zelf door gaan zetten. Ook zonder de peut. Want ook al is het soms heel dubbel allemaal, uiteindelijk wint het gevoel dat het goed voor me is.
Ik merk dat het voelen begint, en dat is heel pijnlijk, maar ook heel goed. Daar zit ook wel dat groot denken in, ik wil daar het liefst in razendsnel tempo doorheen en maar zorgen dat alles weer normaal is. Dat zit hem in weer gewoon willen kunnen werken, maar ook in klaar willen zijn met alles, het achter me kunnen laten. Dat is niet realistisch en dat weet ik ook wel.
Ik wil proberen om meer te gaan kijken naar de kleine stappen die ik zet en die te koesteren. Daar even bij stil te staan en er blij of tevreden mee zijn. Lastig, maar ik denk dat ik mezelf dat mag gunnen.
Ik wil nog veel meer schrijven, ook over gisteren. Maar heb er nu de energie niet voor, dus dat komt morgen wel.
Lap tekst is ook wel even groot genoeg zo
Ik wens iedereen een goede nacht toe (f)
zaterdag 28 februari 2009 om 10:12
Lappen tekst kunnen wat mij (haha, ben nu eenmaal schrijfster ) niet groot genoeg zijn, dus hou je vooral niet in, zou ik zeggen.
Goedemorgen allemaal (f)
En weer word ik wakker met de eerste gedachte aan mijn werk: baas bellen of niet, en erger nog 'ben ik al afgeschreven'. (Gisteren bij de kapper hoorde ik dat er iemand voor 40 uur gaat beginnen. Ik dacht meteen: dat is mijn vervanger al.) Ik word er nog meer gestresst van en door al die gedachten over mijn werk kom ik aan de dingen waar het echt om gaat niet eens toe.
Vanmorgen moet ik echt alles bij elkaar rapen om boven een neerslachtige stemming uit te komen. En dat terwijl ik om 6 uur vanmorgen de vogeltjes buiten al hoorde fluiten, dus de lente komt er echt aan. Wat zou ik graag willen dat alles weer ging zoals het zou moeten gaan (eh, wat is dat dan?).
Goedemorgen allemaal (f)
En weer word ik wakker met de eerste gedachte aan mijn werk: baas bellen of niet, en erger nog 'ben ik al afgeschreven'. (Gisteren bij de kapper hoorde ik dat er iemand voor 40 uur gaat beginnen. Ik dacht meteen: dat is mijn vervanger al.) Ik word er nog meer gestresst van en door al die gedachten over mijn werk kom ik aan de dingen waar het echt om gaat niet eens toe.
Vanmorgen moet ik echt alles bij elkaar rapen om boven een neerslachtige stemming uit te komen. En dat terwijl ik om 6 uur vanmorgen de vogeltjes buiten al hoorde fluiten, dus de lente komt er echt aan. Wat zou ik graag willen dat alles weer ging zoals het zou moeten gaan (eh, wat is dat dan?).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 28 februari 2009 om 12:23
Goedemiddag!
EV, ik zal vandaag of morgen nog even mijn best doen op een lap tekst dan.
Rot is dat he, dat die gedachten aan/over werk zo blijven overheersen. Terwijl dat nou eigenlijk juist geen prioriteit heeft.
Ik heb vannacht gedroomd over mijn werk. Het liep helemaal uit de hand, ik stortte in en werd weggestuurd met het verzoek om nooit meer terug te komen.
Lekker opbeurend voor maandag...
Je zegt dat je alles bij elkaar moet rapen om uit die neerslachtige stemming te komen. Lukt dat je ook?
Forceer je jezelf daarin niet teveel en meteen de vraag of het dan misschien niet mag van jezelf om daaraan toe te geven?
Wurm, hoe is het met jou?
Wat een lieve reactie. Besef je wel dat je dat ook tegen jezelf zou mogen zeggen?
EV, ik zal vandaag of morgen nog even mijn best doen op een lap tekst dan.
Rot is dat he, dat die gedachten aan/over werk zo blijven overheersen. Terwijl dat nou eigenlijk juist geen prioriteit heeft.
Ik heb vannacht gedroomd over mijn werk. Het liep helemaal uit de hand, ik stortte in en werd weggestuurd met het verzoek om nooit meer terug te komen.
Lekker opbeurend voor maandag...
Je zegt dat je alles bij elkaar moet rapen om uit die neerslachtige stemming te komen. Lukt dat je ook?
Forceer je jezelf daarin niet teveel en meteen de vraag of het dan misschien niet mag van jezelf om daaraan toe te geven?
Wurm, hoe is het met jou?
Wat een lieve reactie. Besef je wel dat je dat ook tegen jezelf zou mogen zeggen?
zaterdag 28 februari 2009 om 15:11
Hoi allemaal
Ik ben het met wurm eens dat jullie mooie sterke vrouwen zijn maar dat het schrijnend is dat jullie dat zelf niet of nauwelijks zo ervaren
-Hanke bedankt voot je lieve reactie wat kan jij dingen duidelijk verwoorden valt mij op,knap hoor
-Saar ik hoop dat je je wat beter voelt dan afgelopen week,ik denk dat je niet je grip op jezelf verliest hoor,misschien op je gevoelens maar dat is niet erg gaat vanzelf over hoor
-Sterretje schrijf maar goed van jezelf af hoor,sterkte
-Wurmpje hoe gaat het met je emotie(chocola)eten?Wel goed van je dat je elke dag kookt,dat is ook een manier om goed voor jezelf tezorgen
-Appel,voel je je al wat rustiger na je week therapie?
-EV,wat naar voor je dat je dat hoorde bij de kapper,logisch dat je dat denken gaat.Hoop dat je snel wat duidelijkheid krijgt
-Iry,gefeliciteerd,is je huid nu wat beter geworden?
Groetjes Spongebabe
Ik ben het met wurm eens dat jullie mooie sterke vrouwen zijn maar dat het schrijnend is dat jullie dat zelf niet of nauwelijks zo ervaren
-Hanke bedankt voot je lieve reactie wat kan jij dingen duidelijk verwoorden valt mij op,knap hoor
-Saar ik hoop dat je je wat beter voelt dan afgelopen week,ik denk dat je niet je grip op jezelf verliest hoor,misschien op je gevoelens maar dat is niet erg gaat vanzelf over hoor
-Sterretje schrijf maar goed van jezelf af hoor,sterkte
-Wurmpje hoe gaat het met je emotie(chocola)eten?Wel goed van je dat je elke dag kookt,dat is ook een manier om goed voor jezelf tezorgen
-Appel,voel je je al wat rustiger na je week therapie?
-EV,wat naar voor je dat je dat hoorde bij de kapper,logisch dat je dat denken gaat.Hoop dat je snel wat duidelijkheid krijgt
-Iry,gefeliciteerd,is je huid nu wat beter geworden?
Groetjes Spongebabe
zaterdag 28 februari 2009 om 16:19
Ik voel me zo ontzettend klote! Zo, dat is eruit...
Ik kan alleen maar huilen. En waarom? Ik weet het niet. Er flitst vanalles door mijn hoofd. Het is goed om de tranen te laten komen zeggen ze.. Ik wil het niet! Ik wil geen verdriet! Ik wil niets voelen! Ik ben zo klaar met alles.
Vriend probeert me te troosten, maar dat maakt het nog erger. Hij houd me vast, we zijn samen en toch voel ik me zo alleen.
Ik weet niet wat ik wil nu, ik weet niet wat goed is.
En ik weet ook niet waarom ik dit nu hier schrijf..
Ik kan alleen maar huilen. En waarom? Ik weet het niet. Er flitst vanalles door mijn hoofd. Het is goed om de tranen te laten komen zeggen ze.. Ik wil het niet! Ik wil geen verdriet! Ik wil niets voelen! Ik ben zo klaar met alles.
Vriend probeert me te troosten, maar dat maakt het nog erger. Hij houd me vast, we zijn samen en toch voel ik me zo alleen.
Ik weet niet wat ik wil nu, ik weet niet wat goed is.
En ik weet ook niet waarom ik dit nu hier schrijf..
zaterdag 28 februari 2009 om 18:07
quote:saartje1980 schreef op 28 februari 2009 @ 12:23:
Je zegt dat je alles bij elkaar moet rapen om uit die neerslachtige stemming te komen. Lukt dat je ook?
Forceer je jezelf daarin niet teveel en meteen de vraag of het dan misschien niet mag van jezelf om daaraan toe te geven?Eigenlijk lukt het niet echt, het blijft steeds op de achtergrond aanwezig. Ook al ben ik vanmiddag even weggegaan met de auto, winkels kijken, zelfs wat gepast, niks gekocht; ik denk alleen maar 'wat doe ik hier, het zegt me niks'.
Ja, ik forceer mezelf. Ik moet toch weer een keer aan de slag, ik moet niet zwelgen-in. Ik weet niet wat de balans is tussen 'eraan toegeven' en het 'zwelgen in zelfmedelijden' wat ik zo goed ken (en verafschuw!) van mijn moeder.
Rot die dromen he!
Je zegt dat je alles bij elkaar moet rapen om uit die neerslachtige stemming te komen. Lukt dat je ook?
Forceer je jezelf daarin niet teveel en meteen de vraag of het dan misschien niet mag van jezelf om daaraan toe te geven?Eigenlijk lukt het niet echt, het blijft steeds op de achtergrond aanwezig. Ook al ben ik vanmiddag even weggegaan met de auto, winkels kijken, zelfs wat gepast, niks gekocht; ik denk alleen maar 'wat doe ik hier, het zegt me niks'.
Ja, ik forceer mezelf. Ik moet toch weer een keer aan de slag, ik moet niet zwelgen-in. Ik weet niet wat de balans is tussen 'eraan toegeven' en het 'zwelgen in zelfmedelijden' wat ik zo goed ken (en verafschuw!) van mijn moeder.
Rot die dromen he!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 28 februari 2009 om 18:41
Klote Appel dat je je zo voelt,maar ik ga niet zeggen wat je niet horen wilt.Ik hoop voor jouw dat het gevoel minder overheersend wordt/is.Ik heb het idee dat het met je therapie die je van de week gehad hebt temaken heeft,hopelijk kan je gevoelens daar wel kwijt en/of vind je herkenning(maar dat heb je hier toch ook wel?)Fijn dat je vriend je" probeert te troosten"Een voor jouw,sterkte
Ik heb tehoren gekregen wanneer die ADHD groep begint,nml.4 maart.Alleen heb ik om 12.45 thuiszorg en is de groep om 13.30,dus dat moet ik met de thuiszorg kortsluiten a.s woensdag.Ik hoop dat hij een andere tijd/dag kan want die groep kan niet op een andere tijd en je moet ze doorlopen om met de erop volgende groep verder regaan enz.
Gelukkig heb ik niet met vergoeding temaken want de financieen zijn niet mijn sterkste kant.Bij PsyQ val je gelukkig onder de basisverzekering,vorig jaar moest je wel nog 10 of 15 euro per x betalen als eigen bijdrage maar dat is dit jaar gelukkig vervallen.Daarom heb ik niet voor een zelfstandige psycholoog gekozen of organisatie.Ik kon bijv. ook bij BenTchoaching terecht maar dan zat ik wel met een PGB.
Hier is het weer rustig,gelukkig voelt SB zich beter dan dinsdagavond.Het scheelde weinig of er was geen relatie meer...We zijn al ruim 5 jaar samen,ik ben zo aan hem gewend.Al ben ik langzaam aan het veranderen,ik kies nu meer voor mezelf dan voorheen.Voorheen had ik dus thuis gebleven die avond met S.K.Dan had ik niet alleen gegaan.Maar ik heb nog steeds geen spijt dat ik heen ben gegaan hoor,was wel schrikken dat SB zo onwel geworden was maar ik ben er altijd voor hem.Hoevaak ik niet met hem in het ziekenhuis heb gezeten dat hij bijv. weer lasogen had omdat hij die bril niet had opgehad(eigen schuld dus als je die bril draagt heb je nergens last van maar hij zette hem zelf niet op..)Afgezien de keren ivm.zijn leukemie
Het is niet alleen voor hem wennen dat ik meer voor mezelf opkom,het is voor mij ook niet makkelijk.Maar tijdens mijn psychose heeft hij zoveel dingen van mij overgenomen die ik langzaam aan het terug winnen ben nu het beter met mij gaat.Ik kan me nu dan ook pas voorstellen hoe iemand niet toerekeningsvatbaar kan zijn in een bepaalde situaties(ik was dan ook letterlijk en figuurlijk de weg kwijt).Gelukkig schijn ik niet schitzofreen tezijn ondanks ik een psychose heb doorgemaakt(dat had ik nml. gehoord)Als je schizofreen bent moet je ook last hebben van bepaalde kenmerken en dat is gelukkig niet het geval.
Dat ik me redelijk "goed" voel komt ook doordat ik lichamelijk nu gezond ben.Ik heb 10 jaar een virus bij mij gedragen wat .als je er nix aan doet,kan overgaan in leverkanker.Daar ben ik begin vorig jaar aan behandelt en dat was heel zwaar(een lichte chemokuur),heb me dan ook erg beroerd gevoeld.Nu ik klaar was met die behandeling en het virus weg is voel ik me voor het eerst weer goed want ik was gewend geraakt aan de klachten,het heeft dus ook puur met mijn gezondheid temaken dat ik me afgezien die PTS klachten redelijk goed voel.Dat wilde ik nog even uitleggen
(f) Prettige avond alvast (f)
Ik heb tehoren gekregen wanneer die ADHD groep begint,nml.4 maart.Alleen heb ik om 12.45 thuiszorg en is de groep om 13.30,dus dat moet ik met de thuiszorg kortsluiten a.s woensdag.Ik hoop dat hij een andere tijd/dag kan want die groep kan niet op een andere tijd en je moet ze doorlopen om met de erop volgende groep verder regaan enz.
Gelukkig heb ik niet met vergoeding temaken want de financieen zijn niet mijn sterkste kant.Bij PsyQ val je gelukkig onder de basisverzekering,vorig jaar moest je wel nog 10 of 15 euro per x betalen als eigen bijdrage maar dat is dit jaar gelukkig vervallen.Daarom heb ik niet voor een zelfstandige psycholoog gekozen of organisatie.Ik kon bijv. ook bij BenTchoaching terecht maar dan zat ik wel met een PGB.
Hier is het weer rustig,gelukkig voelt SB zich beter dan dinsdagavond.Het scheelde weinig of er was geen relatie meer...We zijn al ruim 5 jaar samen,ik ben zo aan hem gewend.Al ben ik langzaam aan het veranderen,ik kies nu meer voor mezelf dan voorheen.Voorheen had ik dus thuis gebleven die avond met S.K.Dan had ik niet alleen gegaan.Maar ik heb nog steeds geen spijt dat ik heen ben gegaan hoor,was wel schrikken dat SB zo onwel geworden was maar ik ben er altijd voor hem.Hoevaak ik niet met hem in het ziekenhuis heb gezeten dat hij bijv. weer lasogen had omdat hij die bril niet had opgehad(eigen schuld dus als je die bril draagt heb je nergens last van maar hij zette hem zelf niet op..)Afgezien de keren ivm.zijn leukemie
Het is niet alleen voor hem wennen dat ik meer voor mezelf opkom,het is voor mij ook niet makkelijk.Maar tijdens mijn psychose heeft hij zoveel dingen van mij overgenomen die ik langzaam aan het terug winnen ben nu het beter met mij gaat.Ik kan me nu dan ook pas voorstellen hoe iemand niet toerekeningsvatbaar kan zijn in een bepaalde situaties(ik was dan ook letterlijk en figuurlijk de weg kwijt).Gelukkig schijn ik niet schitzofreen tezijn ondanks ik een psychose heb doorgemaakt(dat had ik nml. gehoord)Als je schizofreen bent moet je ook last hebben van bepaalde kenmerken en dat is gelukkig niet het geval.
Dat ik me redelijk "goed" voel komt ook doordat ik lichamelijk nu gezond ben.Ik heb 10 jaar een virus bij mij gedragen wat .als je er nix aan doet,kan overgaan in leverkanker.Daar ben ik begin vorig jaar aan behandelt en dat was heel zwaar(een lichte chemokuur),heb me dan ook erg beroerd gevoeld.Nu ik klaar was met die behandeling en het virus weg is voel ik me voor het eerst weer goed want ik was gewend geraakt aan de klachten,het heeft dus ook puur met mijn gezondheid temaken dat ik me afgezien die PTS klachten redelijk goed voel.Dat wilde ik nog even uitleggen
(f) Prettige avond alvast (f)
zondag 1 maart 2009 om 12:48
Goedemiddag lieverds!
Wat is het rustig hier de afgelopen dagen.
Ik hoop dat ieder van ons dit topic wel gewoon blijft gebruiken om van zich af te schrijven als die behoefte er is, zonder zich bezwaard te voelen. Ook al schrijven we tig keer achter elkaar dat we ons rot voelen.
Ook hier weer veel spanning vandaag en wederom natuurlijk vooral vanwege werk. Morgen weer beginnen. Ben echt enorm onzeker daarover, vind het eng.
Ik wil jullie wel even bedanken voor alle steun die ik hier heb ervaren, zeker de afgelopen 2 maanden. Dit is vaak mijn toevluchtsoord geweest, een veilige plek waar ik mijn verhaal kwijt kon, zonder angst voor veroordeling.
Heel wat dagen zelfs mijn enige contact met anderen.
Jullie zijn waardevol voor me.
Dus bedankt daarvoor allemaal (f)
Dikke voor een ieder die hem kan gebruiken.
Wat is het rustig hier de afgelopen dagen.
Ik hoop dat ieder van ons dit topic wel gewoon blijft gebruiken om van zich af te schrijven als die behoefte er is, zonder zich bezwaard te voelen. Ook al schrijven we tig keer achter elkaar dat we ons rot voelen.
Ook hier weer veel spanning vandaag en wederom natuurlijk vooral vanwege werk. Morgen weer beginnen. Ben echt enorm onzeker daarover, vind het eng.
Ik wil jullie wel even bedanken voor alle steun die ik hier heb ervaren, zeker de afgelopen 2 maanden. Dit is vaak mijn toevluchtsoord geweest, een veilige plek waar ik mijn verhaal kwijt kon, zonder angst voor veroordeling.
Heel wat dagen zelfs mijn enige contact met anderen.
Jullie zijn waardevol voor me.
Dus bedankt daarvoor allemaal (f)
Dikke voor een ieder die hem kan gebruiken.
zondag 1 maart 2009 om 14:05
Wat een lief berichtje Saar! Fijn dat wij hier iets voor je kunnen betekenen. Als ik voor mezelf spreek; ik doe het graag.
Ik ga nog even door mijn huisje rauzen, krijg straks bezoek. De swingende arbeidsvitaminen staan al op.
De saunakoorts is toegeslagen bij me, ik ben gister weer een dag geweest. Het was heerlijk en eerlijk gezegd had ik het ook nodig. Fijn dat ik naar mezelf luister en mezelf dat plezier gun.
Dikke knuf van Hanke!
Ik ga nog even door mijn huisje rauzen, krijg straks bezoek. De swingende arbeidsvitaminen staan al op.
De saunakoorts is toegeslagen bij me, ik ben gister weer een dag geweest. Het was heerlijk en eerlijk gezegd had ik het ook nodig. Fijn dat ik naar mezelf luister en mezelf dat plezier gun.
Dikke knuf van Hanke!
zondag 1 maart 2009 om 15:27
quote:Elmervrouw schreef op 28 februari 2009 @ 18:07:
[...]
Ik moet toch weer een keer aan de slag, ik moet niet zwelgen-in. Ik weet niet wat de balans is tussen 'eraan toegeven' en het 'zwelgen in zelfmedelijden' wat ik zo goed ken (en verafschuw!) van mijn moeder.
Zonder er iets zinnigs over te kunnen zeggen: o wat is dit e-norm bekend.
Wanneer is iets zo en moet je 'ernaar luisteren' en wanneer 'zwelg je' of 'stel je je aan'?
[...]
Ik moet toch weer een keer aan de slag, ik moet niet zwelgen-in. Ik weet niet wat de balans is tussen 'eraan toegeven' en het 'zwelgen in zelfmedelijden' wat ik zo goed ken (en verafschuw!) van mijn moeder.
Zonder er iets zinnigs over te kunnen zeggen: o wat is dit e-norm bekend.
Wanneer is iets zo en moet je 'ernaar luisteren' en wanneer 'zwelg je' of 'stel je je aan'?
zondag 1 maart 2009 om 15:48
Dag allemaal!
Saar, wat mooi om te lezen. Ik werd er helemaal een beetje warm van!
Had verwacht dat ik pa-gi-na's bij moest lezen, maar eigenlijk bijna niet.
Is dat een goed teken, of juist niet vraag ik me af?
Ik had het zelf heel druk met sociale bezigheden, was erg gezellig en fijn!
En gisteravond kreeg ik ruzie met Wurman, wat me helemaal opslokte en uitputte.
Ik houd veel van hem, maar hij kan echt het slechtste in me bovenhalen door hoe hij me enorm kan kwetsen, of hoe onmachtig ik me kan voelen soms.
Gisteravond dus.
Ik voelde gewoon de boosheid. Dat heb ik niet zo snel. Maar ik was zò boos. Vond hem zò onredelijk, en kan daar heel slecht tegen. Omdat je zo onmachtig bent op zo'n moment. Dat verdriet, die boosheid, en dat hij dan gewoon lekker blijft lachen en onredelijke dingen blijft zeggen. (niet dat ik zelf zo redelijk ben hoor Maar van de ander valt het altijd meer op)
Dan voel ik me zò ongehoord, zò onmachtig, zò niet serieus genomen...
Meestal blijven we een uur of wat tegen elkaar schreeuwen. Ik kan gewoon niet andes dan schreeuwen dan. Alle onmacht, alle frustratie huil/schreeuwt dan zo hard.
Gister was ik na een kwartier zò verdrietig en overstuur dat ik mn tas gepakt heb en naar beste vriendin gegaan ben.
Daar even kwartier uitgejankt, zij uit loyaliteit besloten dat ie zich als een lulhannes gedroeg, en daarna uuuuren gepraat samen, en gepuzzeld en tv gekeken enz enz.
Was voor mij een hele intensieve avond, hoewel ik me voelde ontspannen daar hoor. Wat zij ook zei: die plek is het dichtst bij een 'ouderlijk huis' voor mij. Daar waar je heen gaat in paniek, daar waar je 'thuis' bent, en jezelf.
De boosheid zakte ook vanzelf weg. Maar ik vond echt dat hij eerst maar z'n excuses aan moest bieden (had ik ook gezegd toen ik wegging), dus zat wel heel onrustig.
Zou ie het de moeite waard vinden, wat als..
Ook de enorme angst die na zoiets begint te komen: ik was vast ook onredelijk. Was ik niet de aanleiding, was het niet allemaal mijn schudl, o wat ben ik ook een trut...
Wel over gehad met vriendin. En besloten dat het allemaal heel erg meeviel, en dat ik mijn 'standaard bescherm mezelf bij ruzie' dingen niet gedaan heb.
Daar ben ik eigenlijk wel trots op.
Ik heb namelijk ontzettend de neiging om Wurman eruit te gooien (want. het huis Is Van Mij. Dat is voor mij heel eblangrijk, onafhankelijkheid, het gevoel dat hij me niet in zijn macht kan houden daarmee), maar niet gedaan, ik heb hem thuis gelaten en ben zelf weggegaan.
Ik heb ook niet gezegd dat we dan maar niet meer samen verder moesten, dat hij maar een leukere vrouw moest zoeoken. Iets wat ik wel vaak zo voel, maar ook roep uit frustratie. En wat hij heel erg vind.
En heb daarna voor mezelf gezorgd.
Uiteindelijk smste hij dat ie gemaild had. Was wel lievig, maar ik merkte dat ik hem nog helemaal 'buitengesloten' had. Hem moeilijk kon voelen. Grote betonnen muur tussen hem en mij.
Toch naar huis gegaan, en meteen als een blok in slaap gevallen tot vanmiddag 13.00.
Toen was het onwennig, maar de spanning was eraf.
Ik ben vandaag weer emotioneel afwezig. En heel moe.
Alleen als poezebeest op schoot klimt en haar kopje tegen mn gezicht wrijft, dan moet ik huilen.
Nouja, heel enorm verhaal. Flinke egopost vandaag.
En ook een die me neerzet als gemeen gillend viswijf. Vanbinnen is dat geloof ik ook wel ergens een angst.
Verder wil ik graag een verzoek indienen.
Namelijk of jullei niet even in de buurt kunnen komen wonen. Kan wel een paar extra goede vriendinnen gebruiken!
(f) voor iedereen!
Saar, wat mooi om te lezen. Ik werd er helemaal een beetje warm van!
Had verwacht dat ik pa-gi-na's bij moest lezen, maar eigenlijk bijna niet.
Is dat een goed teken, of juist niet vraag ik me af?
Ik had het zelf heel druk met sociale bezigheden, was erg gezellig en fijn!
En gisteravond kreeg ik ruzie met Wurman, wat me helemaal opslokte en uitputte.
Ik houd veel van hem, maar hij kan echt het slechtste in me bovenhalen door hoe hij me enorm kan kwetsen, of hoe onmachtig ik me kan voelen soms.
Gisteravond dus.
Ik voelde gewoon de boosheid. Dat heb ik niet zo snel. Maar ik was zò boos. Vond hem zò onredelijk, en kan daar heel slecht tegen. Omdat je zo onmachtig bent op zo'n moment. Dat verdriet, die boosheid, en dat hij dan gewoon lekker blijft lachen en onredelijke dingen blijft zeggen. (niet dat ik zelf zo redelijk ben hoor Maar van de ander valt het altijd meer op)
Dan voel ik me zò ongehoord, zò onmachtig, zò niet serieus genomen...
Meestal blijven we een uur of wat tegen elkaar schreeuwen. Ik kan gewoon niet andes dan schreeuwen dan. Alle onmacht, alle frustratie huil/schreeuwt dan zo hard.
Gister was ik na een kwartier zò verdrietig en overstuur dat ik mn tas gepakt heb en naar beste vriendin gegaan ben.
Daar even kwartier uitgejankt, zij uit loyaliteit besloten dat ie zich als een lulhannes gedroeg, en daarna uuuuren gepraat samen, en gepuzzeld en tv gekeken enz enz.
Was voor mij een hele intensieve avond, hoewel ik me voelde ontspannen daar hoor. Wat zij ook zei: die plek is het dichtst bij een 'ouderlijk huis' voor mij. Daar waar je heen gaat in paniek, daar waar je 'thuis' bent, en jezelf.
De boosheid zakte ook vanzelf weg. Maar ik vond echt dat hij eerst maar z'n excuses aan moest bieden (had ik ook gezegd toen ik wegging), dus zat wel heel onrustig.
Zou ie het de moeite waard vinden, wat als..
Ook de enorme angst die na zoiets begint te komen: ik was vast ook onredelijk. Was ik niet de aanleiding, was het niet allemaal mijn schudl, o wat ben ik ook een trut...
Wel over gehad met vriendin. En besloten dat het allemaal heel erg meeviel, en dat ik mijn 'standaard bescherm mezelf bij ruzie' dingen niet gedaan heb.
Daar ben ik eigenlijk wel trots op.
Ik heb namelijk ontzettend de neiging om Wurman eruit te gooien (want. het huis Is Van Mij. Dat is voor mij heel eblangrijk, onafhankelijkheid, het gevoel dat hij me niet in zijn macht kan houden daarmee), maar niet gedaan, ik heb hem thuis gelaten en ben zelf weggegaan.
Ik heb ook niet gezegd dat we dan maar niet meer samen verder moesten, dat hij maar een leukere vrouw moest zoeoken. Iets wat ik wel vaak zo voel, maar ook roep uit frustratie. En wat hij heel erg vind.
En heb daarna voor mezelf gezorgd.
Uiteindelijk smste hij dat ie gemaild had. Was wel lievig, maar ik merkte dat ik hem nog helemaal 'buitengesloten' had. Hem moeilijk kon voelen. Grote betonnen muur tussen hem en mij.
Toch naar huis gegaan, en meteen als een blok in slaap gevallen tot vanmiddag 13.00.
Toen was het onwennig, maar de spanning was eraf.
Ik ben vandaag weer emotioneel afwezig. En heel moe.
Alleen als poezebeest op schoot klimt en haar kopje tegen mn gezicht wrijft, dan moet ik huilen.
Nouja, heel enorm verhaal. Flinke egopost vandaag.
En ook een die me neerzet als gemeen gillend viswijf. Vanbinnen is dat geloof ik ook wel ergens een angst.
Verder wil ik graag een verzoek indienen.
Namelijk of jullei niet even in de buurt kunnen komen wonen. Kan wel een paar extra goede vriendinnen gebruiken!
(f) voor iedereen!
zondag 1 maart 2009 om 16:03
Hey Wurm, wat rot dat jullie zo'n ruzie hadden.
Maar wat je zelf al zegt: je mag trots zijn op hoe je het hebt aangepakt!
En je zet jezelf helemaal niet neer als gemeen gillend viswijf. Echt niet!
Heb je vandaag nog met je vriend gesproken?
Dat verzoek is nogal wat zeg. Kan je niet deze kant opkomen?
Ben nogal gehecht aan mijn stadje.
Totdat we eruit zijn wie nu waarheen verhuist, wil ik er wel op afstand zijn hoor.
(zie je wel vaker online, maar weet niet of je erop zit te wachten even te kletsen?)
Maar wat je zelf al zegt: je mag trots zijn op hoe je het hebt aangepakt!
En je zet jezelf helemaal niet neer als gemeen gillend viswijf. Echt niet!
Heb je vandaag nog met je vriend gesproken?
Dat verzoek is nogal wat zeg. Kan je niet deze kant opkomen?
Ben nogal gehecht aan mijn stadje.
Totdat we eruit zijn wie nu waarheen verhuist, wil ik er wel op afstand zijn hoor.
(zie je wel vaker online, maar weet niet of je erop zit te wachten even te kletsen?)
saartje1980 wijzigde dit bericht op 01-03-2009 19:16
Reden: juiste woorden typen blijft lastig
Reden: juiste woorden typen blijft lastig
% gewijzigd
zondag 1 maart 2009 om 17:39
Bezoek is weer naar huis en het was hartstikke gezellig! Ik ben waarachtig blij hoe ik het aanpak en ik zie dat dat voor haar ook véél ontspannener is.
Alleen, wat doe ik met de rest van de slagroomsoesjes? Ik had er 30 ontdooid en ik heb er nog zo'n 20 over... Wie biedt zich aan
Wurm, ik vind je helegaar geen viswijf. Dat het kwetsbaar voelt om de boel hier neer te plempen snap ik dondersgoed. Eerlijk gezegd vind ik je alleen maar lief als je vertelt hoe het gaat. OK, soms is er ruzie met jou en je lief en dat is niet leuk. Ik lees dat je je heel bewust bent mbt wat je wel en niet wilt zeggen. Dat dat niet altijd lukt is onhandig en klote. Maar het feit dat je anders wilt vind ik getuigen van integriteit.
Alleen, wat doe ik met de rest van de slagroomsoesjes? Ik had er 30 ontdooid en ik heb er nog zo'n 20 over... Wie biedt zich aan
Wurm, ik vind je helegaar geen viswijf. Dat het kwetsbaar voelt om de boel hier neer te plempen snap ik dondersgoed. Eerlijk gezegd vind ik je alleen maar lief als je vertelt hoe het gaat. OK, soms is er ruzie met jou en je lief en dat is niet leuk. Ik lees dat je je heel bewust bent mbt wat je wel en niet wilt zeggen. Dat dat niet altijd lukt is onhandig en klote. Maar het feit dat je anders wilt vind ik getuigen van integriteit.
zondag 1 maart 2009 om 19:15
Hoeveel mensen had je op bezoek Hanke? Iets te enthousiast geweest met de soesjes?
Ik sla over, sorry, heb net gegeten.
Op wat voor manier pak je zo'n bezoekje nu anders aan, waardoor het voor haar ontspannender is?
Ik zit mezelf echt helemaal gek te maken over morgen. Allerlei scenario's in mijn hoofd en ik probeer te bedenken hoe ik iedereen kan ontlopen. Want ik heb dan wel een paar collega's gezien de keren dat ik op het werk was, er zijn echt nog tig mensen die ik 2 maanden niet heb gezien. En die dus vragen zullen stellen.
Maar goed, voordeel van allerlei rampscenario's bedenken is dat het eigenlijk alleen maar mee kan vallen. (toch?)
Ik sla over, sorry, heb net gegeten.
Op wat voor manier pak je zo'n bezoekje nu anders aan, waardoor het voor haar ontspannender is?
Ik zit mezelf echt helemaal gek te maken over morgen. Allerlei scenario's in mijn hoofd en ik probeer te bedenken hoe ik iedereen kan ontlopen. Want ik heb dan wel een paar collega's gezien de keren dat ik op het werk was, er zijn echt nog tig mensen die ik 2 maanden niet heb gezien. En die dus vragen zullen stellen.
Maar goed, voordeel van allerlei rampscenario's bedenken is dat het eigenlijk alleen maar mee kan vallen. (toch?)
zondag 1 maart 2009 om 19:48
Ik had maar 1 iemand op bezoek. Dus ja, ik was ietsjes te enthousiast geweest.
Nou, je kunt igg niet zeggen dat je niet zenuwachtig bent voor morgen. Het nadeel van al dat gepieker is dat je er vaak zo moe van wordt. En het loopt toch nooit als je in je hoofd had.
Ik ken het wel hoor, het gedenk in rampscenario's, en vaak is het een teken dat je (te) veel aan je hoofd hebt. En dat je last hebt van onzekerheid. Maar dat wisten we al
Zonder geinen, wat lastig voor je Saar. Wat zóu je willen zeggen als er vragen komen? En als je alle fatsoensnormen weg zou denken en in cartoontaal zou spreken, wat zou er dan uitkomen?
(eigenlijk best een goede vraag, al zeg ik het zelf. ik ben benieuwd naar het antwoord)
Nou, je kunt igg niet zeggen dat je niet zenuwachtig bent voor morgen. Het nadeel van al dat gepieker is dat je er vaak zo moe van wordt. En het loopt toch nooit als je in je hoofd had.
Ik ken het wel hoor, het gedenk in rampscenario's, en vaak is het een teken dat je (te) veel aan je hoofd hebt. En dat je last hebt van onzekerheid. Maar dat wisten we al
Zonder geinen, wat lastig voor je Saar. Wat zóu je willen zeggen als er vragen komen? En als je alle fatsoensnormen weg zou denken en in cartoontaal zou spreken, wat zou er dan uitkomen?
(eigenlijk best een goede vraag, al zeg ik het zelf. ik ben benieuwd naar het antwoord)
zondag 1 maart 2009 om 19:49
Saartje, ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt en ik zou je willen geruststellen, maar ik weet dat dat niet kan. Je moet het toch zelf ondervinden en het zal best meevallen, achteraf, maar daar heb je nu niets aan. Sterkte en kop op! En hier heb je ook niets aan, maar ik zal morgen aan je denken.
Hanke, ik lust wel wat soesjes hoor, lekker, die kleintjes. Smaakt wel als toetje. Koffie erbij..
En Wurm, je mag trots zijn op jezelf. Je hebt goed voor jezelf gezorgd, zou ik zeggen. En ik vind je geen viswijf!
Hier een zware dag (beetje in andere topic geschreven, OV). Nu hoofdpijn en doodmoe, wat een rotdag.
Hanke, ik lust wel wat soesjes hoor, lekker, die kleintjes. Smaakt wel als toetje. Koffie erbij..
En Wurm, je mag trots zijn op jezelf. Je hebt goed voor jezelf gezorgd, zou ik zeggen. En ik vind je geen viswijf!
Hier een zware dag (beetje in andere topic geschreven, OV). Nu hoofdpijn en doodmoe, wat een rotdag.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 maart 2009 om 20:08
Haha, moest erg lachen om je laatste zin Hanke.
Goede vraag wel.
Denk dat ik dan zou zeggen dat ik in mijn broek schijt van angst om weer te beginnen. En dat ze verder maar niets moeten vragen.
En als antwoord op de vraag hoe het nu met me gaat: redelijk tot ronduit kut en dat wisselt per dag of zelfs per uur.
EV, dank je wel. Waardeer het echt dat je aan me denkt, terwijl jij je zelf zo rot voelt. Je bent een lieverd
Goede vraag wel.
Denk dat ik dan zou zeggen dat ik in mijn broek schijt van angst om weer te beginnen. En dat ze verder maar niets moeten vragen.
En als antwoord op de vraag hoe het nu met me gaat: redelijk tot ronduit kut en dat wisselt per dag of zelfs per uur.
EV, dank je wel. Waardeer het echt dat je aan me denkt, terwijl jij je zelf zo rot voelt. Je bent een lieverd
zondag 1 maart 2009 om 20:09
quote:saartje1980 schreef op 01 maart 2009 @ 12:48:Ik wil jullie wel even bedanken voor alle steun die ik hier heb ervaren, zeker de afgelopen 2 maanden. Dit is vaak mijn toevluchtsoord geweest, een veilige plek waar ik mijn verhaal kwijt kon, zonder angst voor veroordeling.
Heel wat dagen zelfs mijn enige contact met anderen.
Jullie zijn waardevol voor me.
Dus bedankt daarvoor allemaal (f) Lief dat je dit zo benoemt. Voor zover je iets aan mijn bijdragen hebt gehad: graag gedaan. En ik hoop dat het je toevluchtsoord blijft, op de momenten dat je het nodig hebt.
Heel wat dagen zelfs mijn enige contact met anderen.
Jullie zijn waardevol voor me.
Dus bedankt daarvoor allemaal (f) Lief dat je dit zo benoemt. Voor zover je iets aan mijn bijdragen hebt gehad: graag gedaan. En ik hoop dat het je toevluchtsoord blijft, op de momenten dat je het nodig hebt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 1 maart 2009 om 20:30
EV, dit blijft een toevluchtsoord voor me, dat was het ook al toen wij hier samen schreven. Aan jouw bijdragen heb ik absoluut heel veel gehad.
Maar vandaag was ik eens even de afgelopen 2 maanden aan het overdenken. En daarin hebben jullie een grote, voor mij heel belangrijke, rol gespeeld. Dus daar wilde ik jullie even voor bedanken.
Maar vandaag was ik eens even de afgelopen 2 maanden aan het overdenken. En daarin hebben jullie een grote, voor mij heel belangrijke, rol gespeeld. Dus daar wilde ik jullie even voor bedanken.
