Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 1 maart 2009 om 21:19
quote:hanke321 schreef op 01 maart 2009 @ 17:39:
Bezoek is weer naar huis en het was hartstikke gezellig! Ik ben waarachtig blij hoe ik het aanpak en ik zie dat dat voor haar ook véél ontspannener is.
Alleen, wat doe ik met de rest van de slagroomsoesjes? Ik had er 30 ontdooid en ik heb er nog zo'n 20 over... Wie biedt zich aan
Wurm, ik vind je helegaar geen viswijf. Dat het kwetsbaar voelt om de boel hier neer te plempen snap ik dondersgoed. Eerlijk gezegd vind ik je alleen maar lief als je vertelt hoe het gaat. OK, soms is er ruzie met jou en je lief en dat is niet leuk. Ik lees dat je je heel bewust bent mbt wat je wel en niet wilt zeggen. Dat dat niet altijd lukt is onhandig en klote. Maar het feit dat je anders wilt vind ik getuigen van integriteit.
Zei je slagroomsoesjes? Mjammie!
Wat fijn dat je kan concluderen dat het nu zo ontspannen ging met je bezoek. Dat is voor jullie allebei lekkerder.
En dankjewel voor je lieve woorden. T kost me moeite om me niet te 'verdedigen' dat het allemaal niet zo is, maar ik ga proberen om het gewoon even aan te nemen. Dank.
En ja, heeeeel kwetsbaar. Want ik vind eigenlijk dat ik gewoon geen ruzie mag maken. Dat ik lief en begrijpend zou moeten zijn.
Ik vind het zo erg dat ik m soms wel kan wurgen...
Bezoek is weer naar huis en het was hartstikke gezellig! Ik ben waarachtig blij hoe ik het aanpak en ik zie dat dat voor haar ook véél ontspannener is.
Alleen, wat doe ik met de rest van de slagroomsoesjes? Ik had er 30 ontdooid en ik heb er nog zo'n 20 over... Wie biedt zich aan
Wurm, ik vind je helegaar geen viswijf. Dat het kwetsbaar voelt om de boel hier neer te plempen snap ik dondersgoed. Eerlijk gezegd vind ik je alleen maar lief als je vertelt hoe het gaat. OK, soms is er ruzie met jou en je lief en dat is niet leuk. Ik lees dat je je heel bewust bent mbt wat je wel en niet wilt zeggen. Dat dat niet altijd lukt is onhandig en klote. Maar het feit dat je anders wilt vind ik getuigen van integriteit.
Zei je slagroomsoesjes? Mjammie!
Wat fijn dat je kan concluderen dat het nu zo ontspannen ging met je bezoek. Dat is voor jullie allebei lekkerder.
En dankjewel voor je lieve woorden. T kost me moeite om me niet te 'verdedigen' dat het allemaal niet zo is, maar ik ga proberen om het gewoon even aan te nemen. Dank.
En ja, heeeeel kwetsbaar. Want ik vind eigenlijk dat ik gewoon geen ruzie mag maken. Dat ik lief en begrijpend zou moeten zijn.
Ik vind het zo erg dat ik m soms wel kan wurgen...
zondag 1 maart 2009 om 21:27
quote:saartje1980 schreef op 01 maart 2009 @ 20:08:
Goede vraag wel.
Denk dat ik dan zou zeggen dat ik in mijn broek schijt van angst om weer te beginnen. En dat ze verder maar niets moeten vragen.
En als antwoord op de vraag hoe het nu met me gaat: redelijk tot ronduit kut en dat wisselt per dag of zelfs per uur.
Vind ik eigenlijk nog niet eens een heel ongepast antwoord. Hoewel je voor je reputatie 'kut' misschien wil vervangen door 'echt heel erg rot'.
Als een collega het tegen mij zou zeggen zou ik de openheid en eerlijkheid waarderen. Maar kan me ook voorstellen dat je he-le-maal geen zin hebt om je zo kwetsbaar op te stellen.
Houd je wel even in je achterhoofd dat je niet MOET werken, maar vooral mag kijken of het weer lukt?
Dat betekent dat je het aan mag geven als het toch te veel van het goede blijkt, als het je veel te veel kost, of als je straks niets anders meer doet dan huilen en piekeren.
Veel succes morgen!!!
Goede vraag wel.
Denk dat ik dan zou zeggen dat ik in mijn broek schijt van angst om weer te beginnen. En dat ze verder maar niets moeten vragen.
En als antwoord op de vraag hoe het nu met me gaat: redelijk tot ronduit kut en dat wisselt per dag of zelfs per uur.
Vind ik eigenlijk nog niet eens een heel ongepast antwoord. Hoewel je voor je reputatie 'kut' misschien wil vervangen door 'echt heel erg rot'.
Als een collega het tegen mij zou zeggen zou ik de openheid en eerlijkheid waarderen. Maar kan me ook voorstellen dat je he-le-maal geen zin hebt om je zo kwetsbaar op te stellen.
Houd je wel even in je achterhoofd dat je niet MOET werken, maar vooral mag kijken of het weer lukt?
Dat betekent dat je het aan mag geven als het toch te veel van het goede blijkt, als het je veel te veel kost, of als je straks niets anders meer doet dan huilen en piekeren.
Veel succes morgen!!!
zondag 1 maart 2009 om 21:44
Ik zat te denken dat die è-nor-me boosheid misschien ook iets te maken heeft met vroeger. Omdat het zo specifiek komt door onmacht.
Vroeger moet ik me natuurlijk heel vaak onmachtig gevoeld hebben. Maar eigenlijk kan ik me niet herinneren dat ik ook boos was. Wat eigenlijk wel 'hoort' natuurlijk als je gemeen of onheus behandeld wordt.
Het is net alsof al die boosheid er nu uitkomt in situaties waarin ik me heel erg onmachtig voel. Waarin ik me weer net zo klein en gekwetst voel, net zo niet serieus genomen.
Want hoe 'heftig' en 'fel' ik ook ben vanuit mezelf, deze boosheid is echt niet iets dat ik van mezelf ken.
Ik schrik er gewoon echt van dat ik zo kan zijn. Ook omdat ik echt het gevoel heb dat ik helemaal doordraai, mezelf verlies.
Niet agressief doordraai trouwens, maar van binnen dat gevoel.
Dat ik echt niets kan met al die verwarring en emoties.
Denk dat ik dit deze week maar eens uit ga zoeken in therapie...
Vroeger moet ik me natuurlijk heel vaak onmachtig gevoeld hebben. Maar eigenlijk kan ik me niet herinneren dat ik ook boos was. Wat eigenlijk wel 'hoort' natuurlijk als je gemeen of onheus behandeld wordt.
Het is net alsof al die boosheid er nu uitkomt in situaties waarin ik me heel erg onmachtig voel. Waarin ik me weer net zo klein en gekwetst voel, net zo niet serieus genomen.
Want hoe 'heftig' en 'fel' ik ook ben vanuit mezelf, deze boosheid is echt niet iets dat ik van mezelf ken.
Ik schrik er gewoon echt van dat ik zo kan zijn. Ook omdat ik echt het gevoel heb dat ik helemaal doordraai, mezelf verlies.
Niet agressief doordraai trouwens, maar van binnen dat gevoel.
Dat ik echt niets kan met al die verwarring en emoties.
Denk dat ik dit deze week maar eens uit ga zoeken in therapie...
maandag 2 maart 2009 om 02:16
Och lieve schatten,
Ik leef echt met jullie mee en voel mij zo rot dat ik de laatste tijd eigenlijk helemaal niets toevoeg voor jullie.
Ik lees,ik denk....maar ik schrijf iedere keer maar niets.
Mijn woorden zijn eigenlijk ook maar een kleine pleister op de wond.
Ik kan niets helen,hoe graag ik dat zou willen.
Ook ben ik zo moe.
Ik hang wat,ik lees wat en rommel een beetje aan.
Er komt echt niets zinnigs uit mij voort.
Ga veel te laat naar bed en wil overdag eigenlijk het liefst maar alleen zijn.
Het borrelt van binnen.
Ik voel mij zo leeg waardoor ik word bedrogen door de gedachte dat het allemaal wel goed gaat.
En dat geborrel is iets wat ik maar beter weg kan stoppen,meestal belooft dat niet veel goeds.
Wat zou het bevrijdend zijn als je eens alles kan laten komen.
Ik zou huilen,schreeuwen,gooien,schoppen, slaan...ongecontroleerd.
Ik zou de haren uit mijn hoofd trekken ,mijn hoofd tegen de muur bonken,deuren intrappen....
Maarja,beter van niet.
Wederom voel ik een drang om weg te gaan.
Gewoon weg,de deur dicht trekken en weg rennen naar een onvindbare plek.
Waar alleen ik heer en meester ben en daarmee niemand in de weg loop of pijn kan doen.
Zonder enige verantwoordelijkheid.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn gevoel even neergooi.
Reageer maar niet......dat verdien ik even niet.
Ik leef echt met jullie mee en voel mij zo rot dat ik de laatste tijd eigenlijk helemaal niets toevoeg voor jullie.
Ik lees,ik denk....maar ik schrijf iedere keer maar niets.
Mijn woorden zijn eigenlijk ook maar een kleine pleister op de wond.
Ik kan niets helen,hoe graag ik dat zou willen.
Ook ben ik zo moe.
Ik hang wat,ik lees wat en rommel een beetje aan.
Er komt echt niets zinnigs uit mij voort.
Ga veel te laat naar bed en wil overdag eigenlijk het liefst maar alleen zijn.
Het borrelt van binnen.
Ik voel mij zo leeg waardoor ik word bedrogen door de gedachte dat het allemaal wel goed gaat.
En dat geborrel is iets wat ik maar beter weg kan stoppen,meestal belooft dat niet veel goeds.
Wat zou het bevrijdend zijn als je eens alles kan laten komen.
Ik zou huilen,schreeuwen,gooien,schoppen, slaan...ongecontroleerd.
Ik zou de haren uit mijn hoofd trekken ,mijn hoofd tegen de muur bonken,deuren intrappen....
Maarja,beter van niet.
Wederom voel ik een drang om weg te gaan.
Gewoon weg,de deur dicht trekken en weg rennen naar een onvindbare plek.
Waar alleen ik heer en meester ben en daarmee niemand in de weg loop of pijn kan doen.
Zonder enige verantwoordelijkheid.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn gevoel even neergooi.
Reageer maar niet......dat verdien ik even niet.
maandag 2 maart 2009 om 08:22
maandag 2 maart 2009 om 09:50
Ach Iry.... zo herkenbaar, die twee laatste alinea's. En jij hoeft niets te helen bij anderen; alleen maar bij jezelf. Dat is al opgave genoeg.
Saartje, goedemorgen (en de anderen natuurlijk ook). Hoe laat ga je beginnen? Ik dacht vanmorgen al aan je: zou ze er al zijn? In ieder geval: succes, nogmaals.
Liefs aan jullie allemaal. Verkeerde venster voor knuffels of bloemetjes, die denken jullie er (naar keuze) zelf maar bij!
Saartje, goedemorgen (en de anderen natuurlijk ook). Hoe laat ga je beginnen? Ik dacht vanmorgen al aan je: zou ze er al zijn? In ieder geval: succes, nogmaals.
Liefs aan jullie allemaal. Verkeerde venster voor knuffels of bloemetjes, die denken jullie er (naar keuze) zelf maar bij!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 2 maart 2009 om 10:45
Lieve Iry,
Het gaat niet om mooie woorden waarmee je ons probeert op te peppen. Het gaat om jou, hoe het met jou gaat, en wie je bent.
En momenteel gaat het rot. Leeg en rot begrijp ik.
Getsie!
Nogal wiedes dat je dan even de woorden niet hebt, dat lege is er waarschijnlijk niet voor niets.
Zou je de boel niet eens lekker kunnen laten gaan?
Huilen, gillen, oneindig slaan op het bed, liggend trappelen van ellende. Het kan zo enorm opluchten...
En ik kan het me zo goed voorstellen.
Je lijkt te kampen met een enorme berg emoties waar je niets mee kan of mag. Daarom worden ze weggestopt,en jij leeg.
Dat interpreteer ik uit je stukjes, en dat lijkt me echt ontzettend eenzaam en wanhopig.
Woonde je hier, dan zou ik je meenemen naar het strand. Om daar eindeloos tegen de wind in te schreeuwen. Te rennen, windvechten en brullen.
Die gevoelens, die horen bij jou! Die mogen er ook zijn...
Sterkte lieve Iry... (f)
Het gaat niet om mooie woorden waarmee je ons probeert op te peppen. Het gaat om jou, hoe het met jou gaat, en wie je bent.
En momenteel gaat het rot. Leeg en rot begrijp ik.
Getsie!
Nogal wiedes dat je dan even de woorden niet hebt, dat lege is er waarschijnlijk niet voor niets.
Zou je de boel niet eens lekker kunnen laten gaan?
Huilen, gillen, oneindig slaan op het bed, liggend trappelen van ellende. Het kan zo enorm opluchten...
En ik kan het me zo goed voorstellen.
Je lijkt te kampen met een enorme berg emoties waar je niets mee kan of mag. Daarom worden ze weggestopt,en jij leeg.
Dat interpreteer ik uit je stukjes, en dat lijkt me echt ontzettend eenzaam en wanhopig.
Woonde je hier, dan zou ik je meenemen naar het strand. Om daar eindeloos tegen de wind in te schreeuwen. Te rennen, windvechten en brullen.
Die gevoelens, die horen bij jou! Die mogen er ook zijn...
Sterkte lieve Iry... (f)
maandag 2 maart 2009 om 10:48
PS: Je verdient alle liefde en zorg. Omdat je een mens nou eenmaal weinig kan doen dat ervoor zorgt dat hij dat niet meer waard is.
Dat jij je rot voelt maakt je geen slecht of minderwaardig mens.
Juist niet.
Je blijft dezelfde Iry. Niet meer of minder waard dan als je je geweldig zou voelen, megavrolijk zou zijn, en hieper de pieper ons op zou peppen.
En juist nu kan je het veel meer gebruiken.
Onze liefde, steun of gewoon onze stille aanwezigheid op de achtergrond.
Dus bij deze. Wel een kilootje extra liefde.
En niet een, maar twee reacties.
Because you're worth it.
(handig he, Loreal. )
Dat jij je rot voelt maakt je geen slecht of minderwaardig mens.
Juist niet.
Je blijft dezelfde Iry. Niet meer of minder waard dan als je je geweldig zou voelen, megavrolijk zou zijn, en hieper de pieper ons op zou peppen.
En juist nu kan je het veel meer gebruiken.
Onze liefde, steun of gewoon onze stille aanwezigheid op de achtergrond.
Dus bij deze. Wel een kilootje extra liefde.
En niet een, maar twee reacties.
Because you're worth it.
(handig he, Loreal. )
maandag 2 maart 2009 om 10:50
Lieve Saar,
Je bent waarschijnlijk aan het werk nu. Ik hoop dat het meevalt, maar meer nog hoop ik dat je jezelf geen verplichtingen oplegd.
Dat je mag voelen wat je voelt, het moeilijk mag vinden als dat zo is, en niet blij moet zijn omdat je weer aan het werk moet.
Niets moet, behalve goed voor jezelf zorgen.
Okee?
Benieuwd hoe het was, heb aan je gedacht!
Je bent waarschijnlijk aan het werk nu. Ik hoop dat het meevalt, maar meer nog hoop ik dat je jezelf geen verplichtingen oplegd.
Dat je mag voelen wat je voelt, het moeilijk mag vinden als dat zo is, en niet blij moet zijn omdat je weer aan het werk moet.
Niets moet, behalve goed voor jezelf zorgen.
Okee?
Benieuwd hoe het was, heb aan je gedacht!
maandag 2 maart 2009 om 10:55
Lieve EV,
Hoe is het met jou?
Je reageert zo lief op anderen, maar daarin heel goed verborgen geen enkel woord over hoe het met jou gaat.
Appel, jou wens ik heeel veel sterkte met weer een nieuwe therapiedag. Ik hoop dat je bespreekbaar kan maken hoe zwaar het viel afgelopen week/weekend, en hoe rot je je voelde.
Succes!!!
Lieve Sterretje,
Onzekere mooierd. Schrijf je woorden, ze mogen er zijn. Net als jij, en al je angsten.
Het is zo eenzaam om er zelf over te piekeren.
Blijf hopen, het wordt beter. Niet vanzelf, maar uiteindelijk.
Jij bent de moeite waard zoals je bent.
Met al je goede, slechte, gekke, enge, rare of originele eigenschappen. Waar je ook hoort.
Voor mij hoor je hier.
(f)
Hoe is het met jou?
Je reageert zo lief op anderen, maar daarin heel goed verborgen geen enkel woord over hoe het met jou gaat.
Appel, jou wens ik heeel veel sterkte met weer een nieuwe therapiedag. Ik hoop dat je bespreekbaar kan maken hoe zwaar het viel afgelopen week/weekend, en hoe rot je je voelde.
Succes!!!
Lieve Sterretje,
Onzekere mooierd. Schrijf je woorden, ze mogen er zijn. Net als jij, en al je angsten.
Het is zo eenzaam om er zelf over te piekeren.
Blijf hopen, het wordt beter. Niet vanzelf, maar uiteindelijk.
Jij bent de moeite waard zoals je bent.
Met al je goede, slechte, gekke, enge, rare of originele eigenschappen. Waar je ook hoort.
Voor mij hoor je hier.
(f)
maandag 2 maart 2009 om 11:56
Hoi lieve digi dinnetjes.
Jep, ik ben er ook zo een. Als alles op me af komt en ik voel me heul naar, dan vlucht ik. Dan trek ik me even terug.
Toch trekt dit forum me op 't moment heel erg. De warmte voel ik gewoon door mijn scherm.
(zou zelfs mijn verwarming uit kunnen zetten)
Appeltje, ik heb aan je gedacht de afgelopen dagen. Gek he, dat je toch zo begaan met iemand kunt zijn die je nog maar een paar weken en dan ook nog eens digitaal kent.
Lieve Iry, je tekst is zo herkenbaar. Ik kan niks zinnigs zeggen tegen je, sorry.. Je bent een prachtvrouw.
Je hebt morgen je intake he? Hoe voel je je?
Lief Wurmpje.
Je maakt me aan het huilen. Niet hysterisch, maar gewoon even stil gesnik. Ben geraakt door je post.
Dankjewel..
Saar ik heb veel aan je gedacht vanmorgen. Ik hoop zo dat het meevalt..
Hanke,
Wat fijn dat je jezelf lekker een dagje sauna hebt gegund, wat heerlijk.
EV,
Nogmaals ik heb je blogs en boek niet gelezen.. Vind heel eng als jullie me zomaar opeens op hyves of wat dan ook zien. Doodeng. Maar ik weet dat je door een ontzettend moeilijke tijd gaat nu. Ik hoop dat je wat zult hebben aan de post van Sensy op het andere topic.
Zo waar..
Jullie zijn in mijn gedachten! Elke dag een stukje meer..
Jep, ik ben er ook zo een. Als alles op me af komt en ik voel me heul naar, dan vlucht ik. Dan trek ik me even terug.
Toch trekt dit forum me op 't moment heel erg. De warmte voel ik gewoon door mijn scherm.
(zou zelfs mijn verwarming uit kunnen zetten)
Appeltje, ik heb aan je gedacht de afgelopen dagen. Gek he, dat je toch zo begaan met iemand kunt zijn die je nog maar een paar weken en dan ook nog eens digitaal kent.
Lieve Iry, je tekst is zo herkenbaar. Ik kan niks zinnigs zeggen tegen je, sorry.. Je bent een prachtvrouw.
Je hebt morgen je intake he? Hoe voel je je?
Lief Wurmpje.
Je maakt me aan het huilen. Niet hysterisch, maar gewoon even stil gesnik. Ben geraakt door je post.
Dankjewel..
Saar ik heb veel aan je gedacht vanmorgen. Ik hoop zo dat het meevalt..
Hanke,
Wat fijn dat je jezelf lekker een dagje sauna hebt gegund, wat heerlijk.
EV,
Nogmaals ik heb je blogs en boek niet gelezen.. Vind heel eng als jullie me zomaar opeens op hyves of wat dan ook zien. Doodeng. Maar ik weet dat je door een ontzettend moeilijke tijd gaat nu. Ik hoop dat je wat zult hebben aan de post van Sensy op het andere topic.
Zo waar..
Jullie zijn in mijn gedachten! Elke dag een stukje meer..
maandag 2 maart 2009 om 12:50
Nou..
Moet zeggen dat ik vandaag wel redelijk ga.
Heb de boodschappen verschoven naar later op de dag, zodat ik niet soggies om half 11 al door al mn energie heen ben.
Heb nu een wasje gedaan, de badkamer echt compleet geboend (en dat zegt wat in ons niet-te-ventileren vochthok) en het weekmenu en de boodschappenlijst klaar.
Voelt fijn, ben altijd zo blij als de badkamer ein-de-lijk weer fris ruikt. Het is zo'n klein vies vochtig hok, niet schoon te houden... Na een keer douchen ruik je het vocht alweer.
Zo loop ik even rustig naar de apotheek om mn meds te halen. Dan trekken die bliksemflitsen zo misschien uit mn hoofd en stop ik met spugen. Zou wel fijn zijn.
Vriend gaat helpen door t huis te stofzuigen en de woonkamer te dweilen.
Heb het gevoel dat ik de boel wel beetje onder controle heb zo.
Fijn, overzicht.
Nou, ik loop er lekker even uit. Het zonnetje in, en de apotheek tegemoet.
Ik laat de deur wel open voor je Ster, kan je naar binnen als ik nog niet terug ben. Let je wel op dat de poezen niet ontsnappen?
Moet zeggen dat ik vandaag wel redelijk ga.
Heb de boodschappen verschoven naar later op de dag, zodat ik niet soggies om half 11 al door al mn energie heen ben.
Heb nu een wasje gedaan, de badkamer echt compleet geboend (en dat zegt wat in ons niet-te-ventileren vochthok) en het weekmenu en de boodschappenlijst klaar.
Voelt fijn, ben altijd zo blij als de badkamer ein-de-lijk weer fris ruikt. Het is zo'n klein vies vochtig hok, niet schoon te houden... Na een keer douchen ruik je het vocht alweer.
Zo loop ik even rustig naar de apotheek om mn meds te halen. Dan trekken die bliksemflitsen zo misschien uit mn hoofd en stop ik met spugen. Zou wel fijn zijn.
Vriend gaat helpen door t huis te stofzuigen en de woonkamer te dweilen.
Heb het gevoel dat ik de boel wel beetje onder controle heb zo.
Fijn, overzicht.
Nou, ik loop er lekker even uit. Het zonnetje in, en de apotheek tegemoet.
Ik laat de deur wel open voor je Ster, kan je naar binnen als ik nog niet terug ben. Let je wel op dat de poezen niet ontsnappen?
maandag 2 maart 2009 om 14:02
He lieverds.
Bedankt voor de lieve reacties.
Hoewel ik nog steeds vind dat jullie de moeite niet hoeven te nemen doet het mij er goed.
Jullie zijn schatten!,meer weet ik even niet te zeggen.
Ik ben zo moe.
Saar,ik heb je niet eens succes gewenst voor je eerst dag op het werk.
Sorry..hoe is het gegaan?
Wurm,jij wweet ook altijd een glimlach op mijn gezicht te toveren met je posts.Altijd een komische noot erin.
Ster,
Als je klaar bent bij wurm,kom je dan ook even hier?
Thee staat klaar!!!
Ev,dikke knuffel voor je.Gaat het een beetje met je?
Hanke,goed zeg dat je kiest voor de dingen die je goed doen voelen.
De sauna werkt ook nog eens heel reinigend voor je lichaam.
Lynne,philomein...hoe gaat het met jullie?
Spongebabe,gaat het weer een beetje tussen jou en je vriend?
Appel.waar ben je lieverd?
Maak mij een beetje zorgen om je.
Heel veel liefs voor iedereen!!!
(morgen intake...spannend)
Bedankt voor de lieve reacties.
Hoewel ik nog steeds vind dat jullie de moeite niet hoeven te nemen doet het mij er goed.
Jullie zijn schatten!,meer weet ik even niet te zeggen.
Ik ben zo moe.
Saar,ik heb je niet eens succes gewenst voor je eerst dag op het werk.
Sorry..hoe is het gegaan?
Wurm,jij wweet ook altijd een glimlach op mijn gezicht te toveren met je posts.Altijd een komische noot erin.
Ster,
Als je klaar bent bij wurm,kom je dan ook even hier?
Thee staat klaar!!!
Ev,dikke knuffel voor je.Gaat het een beetje met je?
Hanke,goed zeg dat je kiest voor de dingen die je goed doen voelen.
De sauna werkt ook nog eens heel reinigend voor je lichaam.
Lynne,philomein...hoe gaat het met jullie?
Spongebabe,gaat het weer een beetje tussen jou en je vriend?
Appel.waar ben je lieverd?
Maak mij een beetje zorgen om je.
Heel veel liefs voor iedereen!!!
(morgen intake...spannend)
maandag 2 maart 2009 om 14:07
Goedemiddag allemaal, ik ben weinig op het forum en dat voelt wel positief. Blijkbaar heb ik geen behoefte om van me af te schrijven en heb ik het druk. Dat neemt niet weg dat ik het fijn vind om te lezen hoe het met iedereen gaat.
Het gekke is dat ik me een verrader voel, alsof ik jullie in de steek laat, ook omdat ik niet op iedereen evenveel in ben gegaan de laatste tijd. Nu zou ik jullie helemaal geen verraders vinden als je er een tijd wat minder bent dus denk ik ook niet dat jullie het zo ervaren...maar toch, je wil het graag iedereen naar de zin maken of niet...en dat is er moeilijk uit te krijgen.
Ik merk nu bijvoorbeeld dat ik iets wil zeggen tegen Saar en dat ik EV even een dikke knuf wil geven, maar als ik iets tegen Saar en EV zeg dan doe ik net alsof ik de anderen niet lees en niet met jullie meeleef maar dat is wel zo, pfoe vermoeiend af en toe zo'n forum als je mij bent.
Maar goed:
Saar: ik hoop dat je een prettige herstart hebt vandaag en dat je niet te hard hoeft van jezelf en wat een lief bericht laatst.
EV: dikke knuf!
Alle anderen: gewoon ook een dikke knuf.
Het gekke is dat ik me een verrader voel, alsof ik jullie in de steek laat, ook omdat ik niet op iedereen evenveel in ben gegaan de laatste tijd. Nu zou ik jullie helemaal geen verraders vinden als je er een tijd wat minder bent dus denk ik ook niet dat jullie het zo ervaren...maar toch, je wil het graag iedereen naar de zin maken of niet...en dat is er moeilijk uit te krijgen.
Ik merk nu bijvoorbeeld dat ik iets wil zeggen tegen Saar en dat ik EV even een dikke knuf wil geven, maar als ik iets tegen Saar en EV zeg dan doe ik net alsof ik de anderen niet lees en niet met jullie meeleef maar dat is wel zo, pfoe vermoeiend af en toe zo'n forum als je mij bent.
Maar goed:
Saar: ik hoop dat je een prettige herstart hebt vandaag en dat je niet te hard hoeft van jezelf en wat een lief bericht laatst.
EV: dikke knuf!
Alle anderen: gewoon ook een dikke knuf.
maandag 2 maart 2009 om 14:10
Oh neeeeeeeeeeee dat bedoel ik nou, ik wilde nog vragen hoe het nu met je is Iry en dan doe ik het niet en dan vraag jij heel lief hoe het mij is. Zucht.
Wat een verdrietige maar ook indringende post. Ik herken je gevoel van je helemaal willen laten gaan in ellende maar het niet kunnen, niet doen. Arme Iry, maar natuurlijk heb je recht op reakties, rare. Ik hoop dat je intake goed verloopt morgen
Wat een verdrietige maar ook indringende post. Ik herken je gevoel van je helemaal willen laten gaan in ellende maar het niet kunnen, niet doen. Arme Iry, maar natuurlijk heb je recht op reakties, rare. Ik hoop dat je intake goed verloopt morgen
maandag 2 maart 2009 om 14:16
Hee philomein
Maakt echt niet uit hoor als je niet naar iedereen vraagt (tenminste voor mij niet hoor)
Maar ik snap volledig hoe jij het voelt.
Ik heb excact hetzelfde namelijk.
Ik denk ook dat anderen dan denken dat ik ze negeer,en dat is zeker niet zo!!
Soms kan je gewoon alleen even op een paar(of 1) persoon reageren omdat je nou net daar wel de juiste woorden of reactie voor hebt.
Of herkenning ofzo....
Als hier veel wordt geschreven overzie ik het ook daardoor niet meer.
Wil ik wel naar iedereen schrijven maar dat is soms dan teveel.
Ik denk overigens dat we daar allemaal last van hebben op dit topic en we ons er ook nog eens allemaal schuldig onder voelen.
Stelletje mutsen!
Maakt echt niet uit hoor als je niet naar iedereen vraagt (tenminste voor mij niet hoor)
Maar ik snap volledig hoe jij het voelt.
Ik heb excact hetzelfde namelijk.
Ik denk ook dat anderen dan denken dat ik ze negeer,en dat is zeker niet zo!!
Soms kan je gewoon alleen even op een paar(of 1) persoon reageren omdat je nou net daar wel de juiste woorden of reactie voor hebt.
Of herkenning ofzo....
Als hier veel wordt geschreven overzie ik het ook daardoor niet meer.
Wil ik wel naar iedereen schrijven maar dat is soms dan teveel.
Ik denk overigens dat we daar allemaal last van hebben op dit topic en we ons er ook nog eens allemaal schuldig onder voelen.
Stelletje mutsen!
maandag 2 maart 2009 om 14:20
He Iry, Hahaha, ja dat denk ik ook, daarom dacht ik ook laat ik het maar gewoon opschrijven zoals het is anders ga ik ontwijkend gedrag vertonen omdat ik niets meer durf te zeggen en dat voelt ook raar.
Het is toch een soort thuis op internet. Ik heb echt een paar dagen niets durven zeggen omdat ik inhoudelijk niet goed wist wat te zeggen, of omdat ik meteen weer weg moest en alleen maar even (half) bij gelezen had... Soms wil ik ook alleen maar even hallo roepen en ik denk dat ik dat gewoon ook maar ga doen vanaf nu. Maar dan denk ik weer: ja wat voegt dat nu weer toe...
Oh oh oh, mutsen ja.
Het is toch een soort thuis op internet. Ik heb echt een paar dagen niets durven zeggen omdat ik inhoudelijk niet goed wist wat te zeggen, of omdat ik meteen weer weg moest en alleen maar even (half) bij gelezen had... Soms wil ik ook alleen maar even hallo roepen en ik denk dat ik dat gewoon ook maar ga doen vanaf nu. Maar dan denk ik weer: ja wat voegt dat nu weer toe...
Oh oh oh, mutsen ja.
maandag 2 maart 2009 om 14:28
O ja philomein,je hoeft het haast niet uit te leggen hoe dat werkt.
Er toch bij willen horen ook al weet je even niets zinnigs te melden(of niet aan iedereen) en dan hallo willen roepen ofzo.
maarja,staat ook weer zo dom tussen de emotionelere posts(vind ik dan).
En we weten allemaal best wel dat we hier ons niet hoeven te verontschuldigen.
We hier gewoon onszelf mogen zijn en niemand je iets kwalijk zal nemen.
En toch.....
Moeilijk he?
Er toch bij willen horen ook al weet je even niets zinnigs te melden(of niet aan iedereen) en dan hallo willen roepen ofzo.
maarja,staat ook weer zo dom tussen de emotionelere posts(vind ik dan).
En we weten allemaal best wel dat we hier ons niet hoeven te verontschuldigen.
We hier gewoon onszelf mogen zijn en niemand je iets kwalijk zal nemen.
En toch.....
Moeilijk he?
maandag 2 maart 2009 om 14:46
Tsja....het gevoel altijd wel ergens te kort te schieten.
Wat ik ook echt wel vaak doe want ik ben niet zo handig in alles van iedereen bij houden en evenveel energie erin te steken.
En dan ben ik ook nog eens een warhoofd,vergeet veel of ben moe of sluit mij af....op ander momenten juist veel contact ben ik weer hyper ofzo.
En toch wil ik zo graag overal bij horen,geaccepteerd zijn.
Ik ben wel echt gezegend met lieve vrienden die mij wel nemen zoals ik ben.Mij niets kwalijk nemen en geen hoge verwachtingen hebben.
Dat is heel fijn,neemt niet weg dat het schuldgevoel toch aanwezig is.
Het blijft inderdaad lastig philomein.
Wat ik ook echt wel vaak doe want ik ben niet zo handig in alles van iedereen bij houden en evenveel energie erin te steken.
En dan ben ik ook nog eens een warhoofd,vergeet veel of ben moe of sluit mij af....op ander momenten juist veel contact ben ik weer hyper ofzo.
En toch wil ik zo graag overal bij horen,geaccepteerd zijn.
Ik ben wel echt gezegend met lieve vrienden die mij wel nemen zoals ik ben.Mij niets kwalijk nemen en geen hoge verwachtingen hebben.
Dat is heel fijn,neemt niet weg dat het schuldgevoel toch aanwezig is.
Het blijft inderdaad lastig philomein.
maandag 2 maart 2009 om 15:13
Ja lieve vrienden zijn fijn...vooral als ze je nemen zoals je bent. Maar dan moet je je natuurlijk ook laten zien zoals je bent anders wordt het heel ingewikkeld. Gelukkig heb ik ook geen klagen daar.
Geaccepteerd worden door alles en iedereen dat herken ik wel maar ik leer heel erg vooral het laatste jaar dat ik helemaal niet overal bij WIL horen en dat voelt wel fijn. Het hoeft helemaal niet altijd en dan nog merk ik dat ook als ik helemaal niet mijn best doe dat mensen gewoon met MIJ om willen gaan. Nou das helemaal wat...
Geaccepteerd worden door alles en iedereen dat herken ik wel maar ik leer heel erg vooral het laatste jaar dat ik helemaal niet overal bij WIL horen en dat voelt wel fijn. Het hoeft helemaal niet altijd en dan nog merk ik dat ook als ik helemaal niet mijn best doe dat mensen gewoon met MIJ om willen gaan. Nou das helemaal wat...
