Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 8 december 2008 om 21:13
Hai lieve meiden,
vandaag was het zover: ex belde en ik nam op. Ik liep in het winkelcentrum met de kinderen dus had beter kunnen zeggen "bel later terug" maar ik was zo voorbereid dat ik zou opnemen de volgende keer dat hij belt dat ik het meteen gedaan heb toen het zover was. Soort van door de zure appel heen bijten.
Het was precies zoals ik had bedacht. Hij zei" wat doen we met Philomientje?" Ik heb heel duidelijk gezegd dat hij alles mag doen met zijn dochter maar dat ik me er tussen uit trek. Dat ik niet het idee heb dat het helpt als ik er tussen zit en dat hij alle vrijheid heeft en zij ook om een relatie met elkaar te hebben. Hij begon te steigeren. Alles was mijn schuld en hij hield mij verantwoordelijk. Ik ben daar doorheen gegaan en heb gezegd dat ik onderhand wel wist hoe hij erover dacht maar dat ik er nu voor kies om geen contact meer met hem te hebben. Hij begon iets dreigends te roepen en toen heb ik gezegd ik heb hier geen zin in en heb opgehangen. Hij heeft tien minuten later nog een keer gebeld, ik heb weer opgenomen en we hebben ongeveer hetzelfde gesprek gevoerd. Ik had niet het idee dat het hem echt om Philomientje ging, het was duidelijk een poging om iets met mij in gang te zetten. Hij ging niet in op mijn suggesties waar het Philomientje betrof.
Ik heb het 'goed gedaan' ja tuurlijk, en nu voel ik me weer op, leeg en soort van bang voor wat er komen gaat. Ook Philomientje schoot in de stress, arme kind, en ik wist even niet goed raad. We stonden in een winkelcentrum, waren gezellig aan het winkelen, en ik wilde het liefst acuut naar huis en onder een hele dikke deken gaan liggen, maar dat kon niet. We moesten nog naar intertoys, we moesten nog boodschappen doen en dat hebben we gedaan. Ik al bijtend op mijn wangen en soort van gewoon doen. "Ja het was een vervelend telefoontje maar er is niet zo veel aan de hand hoor. Nu gaan we lekker naar huis en koken".
Wat ben ik blij dat ik begonnen ben in de Ontembare vrouw, het helpt me heel helder te zien dat ik Blauwbaard moet verslaan. Ook het stukje over hoe wolvenmoeders hun jongen opvoeden helpt me. Ik kan haar niet eeuwig tegen alles beschermen en ze zal sommige dingen zelf aan moeten gaan in haar leven. Ik kan niet voor haar het contact met haar vader maken of breken.
Maar het voelt als hoogverraad.
vandaag was het zover: ex belde en ik nam op. Ik liep in het winkelcentrum met de kinderen dus had beter kunnen zeggen "bel later terug" maar ik was zo voorbereid dat ik zou opnemen de volgende keer dat hij belt dat ik het meteen gedaan heb toen het zover was. Soort van door de zure appel heen bijten.
Het was precies zoals ik had bedacht. Hij zei" wat doen we met Philomientje?" Ik heb heel duidelijk gezegd dat hij alles mag doen met zijn dochter maar dat ik me er tussen uit trek. Dat ik niet het idee heb dat het helpt als ik er tussen zit en dat hij alle vrijheid heeft en zij ook om een relatie met elkaar te hebben. Hij begon te steigeren. Alles was mijn schuld en hij hield mij verantwoordelijk. Ik ben daar doorheen gegaan en heb gezegd dat ik onderhand wel wist hoe hij erover dacht maar dat ik er nu voor kies om geen contact meer met hem te hebben. Hij begon iets dreigends te roepen en toen heb ik gezegd ik heb hier geen zin in en heb opgehangen. Hij heeft tien minuten later nog een keer gebeld, ik heb weer opgenomen en we hebben ongeveer hetzelfde gesprek gevoerd. Ik had niet het idee dat het hem echt om Philomientje ging, het was duidelijk een poging om iets met mij in gang te zetten. Hij ging niet in op mijn suggesties waar het Philomientje betrof.
Ik heb het 'goed gedaan' ja tuurlijk, en nu voel ik me weer op, leeg en soort van bang voor wat er komen gaat. Ook Philomientje schoot in de stress, arme kind, en ik wist even niet goed raad. We stonden in een winkelcentrum, waren gezellig aan het winkelen, en ik wilde het liefst acuut naar huis en onder een hele dikke deken gaan liggen, maar dat kon niet. We moesten nog naar intertoys, we moesten nog boodschappen doen en dat hebben we gedaan. Ik al bijtend op mijn wangen en soort van gewoon doen. "Ja het was een vervelend telefoontje maar er is niet zo veel aan de hand hoor. Nu gaan we lekker naar huis en koken".
Wat ben ik blij dat ik begonnen ben in de Ontembare vrouw, het helpt me heel helder te zien dat ik Blauwbaard moet verslaan. Ook het stukje over hoe wolvenmoeders hun jongen opvoeden helpt me. Ik kan haar niet eeuwig tegen alles beschermen en ze zal sommige dingen zelf aan moeten gaan in haar leven. Ik kan niet voor haar het contact met haar vader maken of breken.
Maar het voelt als hoogverraad.
maandag 8 december 2008 om 22:04
Voor iedereen een dikke knuffel...jullie kunnen het gebruiken lees ik.
Zelf ben ik erg moe dus vandaar even een korte reactie. Het ging prima, ben er maar even geweest. Maar morgen gaan we dan écht in de groep beginnen. We draaien gelijk mee maar hebben de vrijheid om te wennen. Dus morgen erg vroeg op, ben erg benieuwd hoe de groep eruit zal zien.
Liefs!
Zelf ben ik erg moe dus vandaar even een korte reactie. Het ging prima, ben er maar even geweest. Maar morgen gaan we dan écht in de groep beginnen. We draaien gelijk mee maar hebben de vrijheid om te wennen. Dus morgen erg vroeg op, ben erg benieuwd hoe de groep eruit zal zien.
Liefs!
maandag 8 december 2008 om 23:44
Philomein, ik vind het ook echt knap dat je zo gehandeld hebt. En niet zo gek dat het erin hakt bij je.
Je zegt dat het voelt als hoogverraad, bedoel je dat richting haar vader, jouw ex (geheim verbond)?
Claire, veel succes morgen! Ben benieuwd hoe het zal gaan morgen. Ik zal weer aan je denken.
EV, dikke knuffel voor jou. Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen (en als ik dat op een of andere manier kan doen, laat het me dan weten).
En natuurlijk mag je me vragen hoe het gaat, jullie mogen alles vragen. Als ik (op dat moment) geen antwoord wil geven, dan geef ik dat wel aan.
Je zegt dat het voelt als hoogverraad, bedoel je dat richting haar vader, jouw ex (geheim verbond)?
Claire, veel succes morgen! Ben benieuwd hoe het zal gaan morgen. Ik zal weer aan je denken.
EV, dikke knuffel voor jou. Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen (en als ik dat op een of andere manier kan doen, laat het me dan weten).
En natuurlijk mag je me vragen hoe het gaat, jullie mogen alles vragen. Als ik (op dat moment) geen antwoord wil geven, dan geef ik dat wel aan.
maandag 8 december 2008 om 23:55
Hai Saar! Nee het hoogverraad voel ik naar mijn dochter. Heb ergens het gevoel dat ik niet tussen ze uit mag stappen.
Heb net een heel verhaal neergeplemd bij 'nasleep van de relatie met een narcist' dat dekt namelijk behoorlijk de lading. Ik hoop dat ik, nu ik de bokshandschoenen heb aangedaan, daar een beetje herkenning en bemoediging kan vinden. Daar heb ik enorm de behoefte aan. Wil niet meer alleen vechten.
Fijn dat je je niet gepusht voelt door het driewerf 'hoe gaat het nu echt met je?'. Alles heeft zijn tijd.
Knuffel en welterusten!
Heb net een heel verhaal neergeplemd bij 'nasleep van de relatie met een narcist' dat dekt namelijk behoorlijk de lading. Ik hoop dat ik, nu ik de bokshandschoenen heb aangedaan, daar een beetje herkenning en bemoediging kan vinden. Daar heb ik enorm de behoefte aan. Wil niet meer alleen vechten.
Fijn dat je je niet gepusht voelt door het driewerf 'hoe gaat het nu echt met je?'. Alles heeft zijn tijd.
Knuffel en welterusten!
dinsdag 9 december 2008 om 00:00
Las het net daar, begrijp nu wat je bedoelt met hoogverraad.
Maar ik zie dat anders en ik verwacht dat jouw dochter dat ook anders ziet.
Je staat namelijk nog steeds achter haar en steunt haar, in welke beslissing zij ook neemt tov haar vader. En daarmee laat je zien dat je veel vertrouwen hebt in je dochter. Juist geen verraad dus.
Slaap lekker en een knuffel terug.
Maar ik zie dat anders en ik verwacht dat jouw dochter dat ook anders ziet.
Je staat namelijk nog steeds achter haar en steunt haar, in welke beslissing zij ook neemt tov haar vader. En daarmee laat je zien dat je veel vertrouwen hebt in je dochter. Juist geen verraad dus.
Slaap lekker en een knuffel terug.
dinsdag 9 december 2008 om 00:10
Niet gaan huilen he, dan begin ik ook hier achter mijn schermpje.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik zeg het nog maar eens: jouw dochter mag in haar handen knijpen met zo'n moeder.
Hoewel ik zelf geen kinderen heb, zie ik wel vaak genoeg gebeuren dat een ouder voor het kind beslist in dit soort situaties. En dat zou ook logisch zijn en is te begrijpen, maar niet altijd het beste voor het kind. En ik vind dat jij het heel goed aanpakt op deze manier, ook al is dat erg moeilijk voor jou zelf. Ik denk dat je dochter je dankbaar zal zijn.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik zeg het nog maar eens: jouw dochter mag in haar handen knijpen met zo'n moeder.
Hoewel ik zelf geen kinderen heb, zie ik wel vaak genoeg gebeuren dat een ouder voor het kind beslist in dit soort situaties. En dat zou ook logisch zijn en is te begrijpen, maar niet altijd het beste voor het kind. En ik vind dat jij het heel goed aanpakt op deze manier, ook al is dat erg moeilijk voor jou zelf. Ik denk dat je dochter je dankbaar zal zijn.
dinsdag 9 december 2008 om 00:16
Hou op met me hoor! Ik hoop dat ik het goede doe maar het is zo verdomd moeilijk om alle draadjes uit elkaar te halen. Mijn dochter vertelde van een vriendinnetje dat op school naar de vertrouwenspersoon gaat omdat ze tussen haar ouders klem zit, die zijn aan het scheiden. Ik vroeg haar of ze daar ook behoefte aan had en dat had ze wel. Ik heb haar aangemoedigd omdat ik denk dat ik soms niet de aangewezen persoon ben voor haar als het om haar vader gaat. Ik hoor wel van opa en oma dat ze er over praat maar wie weet kan de vertrouwenspersoon iets betekenen in het daadwerkelijke contact tussen dochter en vader.
Nou ja, we gaan het meemaken...en nu ga ik ECHT slapen!
Nou ja, we gaan het meemaken...en nu ga ik ECHT slapen!
dinsdag 9 december 2008 om 06:51
Hey lieverds!
Philomein ik sluit me helemaal aan bij Saartje. En ik kan het weten want ik heb ook zo'n fijne moeder! Dat is enorm waardevol. Jij reageert zo 'gezond' mogelijk op een zieke man, en dat heeft ze nodig, en daar zal ze je idd nu maar ook later vast en zeker dankbaar voor zijn. Je doet het goed en je bent op de goede weg zoals je daar schreef. Ik vind het knap van je. Ik wens je veel kracht om van deze man los te komen. Dat is moeilijk maar dat gaat je lukken!
Pfff ik herken er zo veel in....misschien is mijn pa ook wel een narcist. Nou ja dat zal in therapie wel duidelijker worden.
Zelf ben ik al wel vroeg wakker, wel lekker op zich. Maar ik ben nu wel zenuwachtig. Was om 6.00 echt klaarwakker en dat terwijl ik totaal geen ochtend mens ben (was?)( is mijn wensch uitgekomen? ..... Nou ja dit is beter dan me te moeten haasten
EV hoe is het vandaag met je?
Saartje fijn dat je het wel aangeeft wanneer je "de" vraag niet wilt beantwoorden. Dus vraag ik het wel...hoe is het? Ik hoop dat de onmacht minder gaat worden op je werk...zover dat mogelijk is natuurlijk.
Een zo goed en fijn mogelijke dag voor jullie
Philomein ik sluit me helemaal aan bij Saartje. En ik kan het weten want ik heb ook zo'n fijne moeder! Dat is enorm waardevol. Jij reageert zo 'gezond' mogelijk op een zieke man, en dat heeft ze nodig, en daar zal ze je idd nu maar ook later vast en zeker dankbaar voor zijn. Je doet het goed en je bent op de goede weg zoals je daar schreef. Ik vind het knap van je. Ik wens je veel kracht om van deze man los te komen. Dat is moeilijk maar dat gaat je lukken!
Pfff ik herken er zo veel in....misschien is mijn pa ook wel een narcist. Nou ja dat zal in therapie wel duidelijker worden.
Zelf ben ik al wel vroeg wakker, wel lekker op zich. Maar ik ben nu wel zenuwachtig. Was om 6.00 echt klaarwakker en dat terwijl ik totaal geen ochtend mens ben (was?)( is mijn wensch uitgekomen? ..... Nou ja dit is beter dan me te moeten haasten
EV hoe is het vandaag met je?
Saartje fijn dat je het wel aangeeft wanneer je "de" vraag niet wilt beantwoorden. Dus vraag ik het wel...hoe is het? Ik hoop dat de onmacht minder gaat worden op je werk...zover dat mogelijk is natuurlijk.
Een zo goed en fijn mogelijke dag voor jullie
dinsdag 9 december 2008 om 07:03
Claire, heel veel sterkte vandaag!
Allemaal een goede morgen, ik hoop op een betere dag voor mij, en ook voor jullie.
Ik moet zo weg, geen tijd om inhoudelijk te reageren of je andere stuk te lezen, Philomein (doe het straks).
Heel veel liefs van mij.
*rent weg, jas aan, taxi in*
Allemaal een goede morgen, ik hoop op een betere dag voor mij, en ook voor jullie.
Ik moet zo weg, geen tijd om inhoudelijk te reageren of je andere stuk te lezen, Philomein (doe het straks).
Heel veel liefs van mij.
*rent weg, jas aan, taxi in*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 9 december 2008 om 11:30
Niet zo fantastisch vandaag, even heel erg genoeg van alles. Ja, nu al, van die kerstversiering en alle gezelligheid, gezéllig hoor. Ik ben verdrietig en boos!
Al tegen die boksbal geslagen, maar het helpt niet. Na goed, dan dadelijk maar met de hond naar buiten en straks weer alle moed bij elkaar rapen om weer te gaan rijden. Er is niets gebeurd hoor, maar ik voel me gewoon niet zo stevig en dan zijn al die mensen zo dichtbij me echt teveel. En heb ik ook even stevig genoeg van die taal van die pubers en vooral van hun houding. Maar goed, dat mag je dan weer niet laten merken. Professioneel blijven he. Zucht.
Hoe komt het dat jij weinig energie hebt? Hou je ook teveel binnen?... Goedemorgen trouwens. Oh, dat had ik al gezegd.
Al tegen die boksbal geslagen, maar het helpt niet. Na goed, dan dadelijk maar met de hond naar buiten en straks weer alle moed bij elkaar rapen om weer te gaan rijden. Er is niets gebeurd hoor, maar ik voel me gewoon niet zo stevig en dan zijn al die mensen zo dichtbij me echt teveel. En heb ik ook even stevig genoeg van die taal van die pubers en vooral van hun houding. Maar goed, dat mag je dan weer niet laten merken. Professioneel blijven he. Zucht.
Hoe komt het dat jij weinig energie hebt? Hou je ook teveel binnen?... Goedemorgen trouwens. Oh, dat had ik al gezegd.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 9 december 2008 om 11:43
Je mag ook best even helemaal genoeg hebben van alles, boos zijn, verdrietig zijn.
Maar mag je dat ook van jezelf?
Sterkte vandaag!
Ik weet het niet, werk vreet echt energie op het moment en het binnen houden misschien ook wel ja. Het lukt me wel, die houding weer aannemen, maar niet meer zo gemakkelijk als eerder.
Maar mag je dat ook van jezelf?
Sterkte vandaag!
Ik weet het niet, werk vreet echt energie op het moment en het binnen houden misschien ook wel ja. Het lukt me wel, die houding weer aannemen, maar niet meer zo gemakkelijk als eerder.
dinsdag 9 december 2008 om 15:30
Wat heftig als de tijd van het jaar weer alle herinneringen terug brengt. Daar is weinig tegen te doen dan lief voor jezelf zijn en zoals Saar ook al zegt je gevoel te laten zijn wat het is af en toe. Sla je af en toe je armen, met of zonder omslagdoek, nog om je heen?
Claire ben benieuwd hoe het vandaag met je gaat
En Saar voor jou ook een dikke knuf en ik hoop dat je een paar ontspannen vrije dagen hebt.
Claire ben benieuwd hoe het vandaag met je gaat
En Saar voor jou ook een dikke knuf en ik hoop dat je een paar ontspannen vrije dagen hebt.
dinsdag 9 december 2008 om 19:17
Vandaag eindelijk een afsluitend gesprek gehad van het vrijwilligerswerk. Voelde me wel een beetje schuldig, omdat de moeder het zo vervelend vond dat het zo is gelopen. Maar goed, het is beter zo en ze gaan iemand anders voor het gezin zoeken.
Ik wilde voorlopig eigenlijk niets anders doen, maar zal in januari waarschijnlijk toch weer ergens mee starten. Maar dit keer niet gebonden aan een vaste dag en niet zo vaak.
Ben benieuwd, in het nieuwe jaar heb ik daarover een gesprek.
Claire, hoe is het gegaan vandaag?
Ik wilde voorlopig eigenlijk niets anders doen, maar zal in januari waarschijnlijk toch weer ergens mee starten. Maar dit keer niet gebonden aan een vaste dag en niet zo vaak.
Ben benieuwd, in het nieuwe jaar heb ik daarover een gesprek.
Claire, hoe is het gegaan vandaag?
dinsdag 9 december 2008 om 19:56
Ik vond het vreselijk moeilijk vandaag....ik ben kapot. Mijn hele wezen wilde eigenlijk weg maar ik ben wel gebleven. Geprobeerd om zo rustig mogelijk te blijven ( ik kreeg het benauwd en werd af en toe duizelig) en alles op een rijtje te houden. Ik merk nu heel goed wat voor impact de vorige deeltijd therapie en de daarop volgende PAAZ opname met me gedaan heeft. Ze hebben me uitgelegd dat ik toen geretraumatiseerd ben en dat nu dus anders aangepakt wordt. Alleen ben ik dus heel erg bang en moet ik het vertrouwen nog voelen. Een ontzettend moeilijke en slopende dag dus.
Ik was blij tien de dag erop zat en ik weer naar huis kon.
Gelukkig morgen vrij en dan donderdag "pas" weer.
Nu ik thuis ben komen de tranen.....ik kan nog niet zeggen dat het goed voelt misschien morgen?
O ja de groep is wel oke daar ligt het dus gelukkig niet aan.....lieve vrouwen....maar ook zo beschadigd wat ik dus ook weer erg moeilijk vind om te zien.
Lief dat jullie aan me gedacht hebben dat doet me goed.
Ik was blij tien de dag erop zat en ik weer naar huis kon.
Gelukkig morgen vrij en dan donderdag "pas" weer.
Nu ik thuis ben komen de tranen.....ik kan nog niet zeggen dat het goed voelt misschien morgen?
O ja de groep is wel oke daar ligt het dus gelukkig niet aan.....lieve vrouwen....maar ook zo beschadigd wat ik dus ook weer erg moeilijk vind om te zien.
Lief dat jullie aan me gedacht hebben dat doet me goed.
dinsdag 9 december 2008 om 20:10
Geef jezelf de tijd om dat vertrouwen op te bouwen.
Je bent gebleven, ook al ging je het liefst weg daar. Je mag trots zijn op jezelf dat je deze stap hebt gezet.
Ik hoop dat het je veel goeds zal brengen!
Lief zijn voor jezelf nu en zorgen dat je vanavond en morgen een beetje tot rust komt.
voor jou na deze heftige dag.
Je bent gebleven, ook al ging je het liefst weg daar. Je mag trots zijn op jezelf dat je deze stap hebt gezet.
Ik hoop dat het je veel goeds zal brengen!
Lief zijn voor jezelf nu en zorgen dat je vanavond en morgen een beetje tot rust komt.
voor jou na deze heftige dag.
dinsdag 9 december 2008 om 23:38
Lieve Claire,
Ik had al in je eigen topic gevraagd hoe het ging.
Nu lees ik het hier.
Ik kan niet anders zeggen dat ik je gevoelens herken en ik leef enorm met je mee.
Wat moeilijk altijd om aan een nieuwe behandeling te beginnen,zeker als je al zoveel achter de rug hebt.
Maar je hebt deze keuze zorgvuldig gemaakt,hou daar aan vast en geef het de tijd.
Uit je ritme gehaald worden heeft sowieso een impact.
Veranderingen,omgeving,nieuwe mensen.....
Het hoort erbij dat het angst en onwennigheid oproept.
Veel sterkte voor donderdag en een onwijs dikke knuffel.
Ik had al in je eigen topic gevraagd hoe het ging.
Nu lees ik het hier.
Ik kan niet anders zeggen dat ik je gevoelens herken en ik leef enorm met je mee.
Wat moeilijk altijd om aan een nieuwe behandeling te beginnen,zeker als je al zoveel achter de rug hebt.
Maar je hebt deze keuze zorgvuldig gemaakt,hou daar aan vast en geef het de tijd.
Uit je ritme gehaald worden heeft sowieso een impact.
Veranderingen,omgeving,nieuwe mensen.....
Het hoort erbij dat het angst en onwennigheid oproept.
Veel sterkte voor donderdag en een onwijs dikke knuffel.
woensdag 10 december 2008 om 13:52
Goedemiddag dames!
Claire, hoe is het? Nieuwe indrukken een beetje kunnen laten bezinken?
Philomein, hoe is het met jou? Ben je er eigenlijk al uit of je iets met EMDR wil gaan doen?
EV, hoe is het met jou? Trek je het allemaal nog wel?
Net mijn eigen beoordelingsverslag gemaild naar leidinggevende. Volgende week functioneringsgesprek. Viel niet mee mezelf een beetje positief neer te zetten, terwijl ik het liefst ergens ander werk.
Claire, hoe is het? Nieuwe indrukken een beetje kunnen laten bezinken?
Philomein, hoe is het met jou? Ben je er eigenlijk al uit of je iets met EMDR wil gaan doen?
EV, hoe is het met jou? Trek je het allemaal nog wel?
Net mijn eigen beoordelingsverslag gemaild naar leidinggevende. Volgende week functioneringsgesprek. Viel niet mee mezelf een beetje positief neer te zetten, terwijl ik het liefst ergens ander werk.
woensdag 10 december 2008 om 17:58
Hoi allemaal,
Claire, zo herkenbaar, ik zit ook zo tegen het begin van de therapie aan het hikken (morgenavond). Dat duizelige etc. van pure angst herken ik ook erg. Fijn dat het nu anders aangepakt gaat worden.. ik hoop ook dat het je heel veel goeds gaat brengen. Sterkte alvast voor morgen.
Saartje, heb je al iets van duidelijkheid over wat je anders zou willen qua werk? Gewoon wat ideeën of zo? Zie je op tegen zo'n functioneringsgesprek?
Hallo Philomein.. gaat het allemaal een beetje?
Met mij weer veel gebeurd. Gisteravond heftige film gezien 'Georgia rule'. Die werd aangekondigd als zijnde een romantische komedie, maar was dat allesbehalve. Eigenlijk ging ik kijken omdat het over een rebelse tienermeid ging, die door moeder naar oma werd gestuurd voor de zomer. Uiteindelijk kwam eruit dat dochter door stiefvader (man van moeder dus) misbruikt was en daardoor helemaal ontspoorde en ook het verschil niet wist tussen liefde en seks. Moeder en oma geloofden haar meteen, toen ze het eindelijk vertelde. Moeder ging wel nog twijfelen toen manlief aan kwam kakken toen ze bij oma was, maar uiteindelijk zag ze in hoe hij echt was, toen hij met een omkoopcadeautje voor dochter kwam. Op het laatst viel iedereen elkaar in de armen: oma, moeder, dochter..
Ik heb me te pletter gejankt. Om meerdere redenen. Dat ze geloofd werd door moeder en oma. Dat moeder handelde zoals ik een moeder zou willen zien handelen. (Maar wat bij mij dus helemaal niet gebeurt.) Dingen uit het gedrag van de dochter.
Ach, zoveel...
En ik heb het verteld aan EM (die niet naar de film had gekeken), heel veel tranen, troost, en daarna doodmoe en verkreukeld, tot vandaag toe.
Pff, ik weet niet eens waar ik het over moet hebben met mijn therapeute, er is deze week zoveel gebeurd!
Claire, zo herkenbaar, ik zit ook zo tegen het begin van de therapie aan het hikken (morgenavond). Dat duizelige etc. van pure angst herken ik ook erg. Fijn dat het nu anders aangepakt gaat worden.. ik hoop ook dat het je heel veel goeds gaat brengen. Sterkte alvast voor morgen.
Saartje, heb je al iets van duidelijkheid over wat je anders zou willen qua werk? Gewoon wat ideeën of zo? Zie je op tegen zo'n functioneringsgesprek?
Hallo Philomein.. gaat het allemaal een beetje?
Met mij weer veel gebeurd. Gisteravond heftige film gezien 'Georgia rule'. Die werd aangekondigd als zijnde een romantische komedie, maar was dat allesbehalve. Eigenlijk ging ik kijken omdat het over een rebelse tienermeid ging, die door moeder naar oma werd gestuurd voor de zomer. Uiteindelijk kwam eruit dat dochter door stiefvader (man van moeder dus) misbruikt was en daardoor helemaal ontspoorde en ook het verschil niet wist tussen liefde en seks. Moeder en oma geloofden haar meteen, toen ze het eindelijk vertelde. Moeder ging wel nog twijfelen toen manlief aan kwam kakken toen ze bij oma was, maar uiteindelijk zag ze in hoe hij echt was, toen hij met een omkoopcadeautje voor dochter kwam. Op het laatst viel iedereen elkaar in de armen: oma, moeder, dochter..
Ik heb me te pletter gejankt. Om meerdere redenen. Dat ze geloofd werd door moeder en oma. Dat moeder handelde zoals ik een moeder zou willen zien handelen. (Maar wat bij mij dus helemaal niet gebeurt.) Dingen uit het gedrag van de dochter.
Ach, zoveel...
En ik heb het verteld aan EM (die niet naar de film had gekeken), heel veel tranen, troost, en daarna doodmoe en verkreukeld, tot vandaag toe.
Pff, ik weet niet eens waar ik het over moet hebben met mijn therapeute, er is deze week zoveel gebeurd!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 10 december 2008 om 18:32
Hai meiden, ik ga vanavond melding maken bij de politie van de bedreigingen van een half jaar geleden. Een reuze stap. Ik heb het er al weken over maar ik bedenk steeds iets waardoor het niet uitkomt of waardoor het toch niet nodig is. Ik denk dat dit een belangrijke stap is in het doorbreken van mijn geheime verbond.
Mijn beste vriendin gaat mee...
Oh en 'de ontembare vrouw' helpt me zo verschrikkelijk op het moment. Ik had het niet eerder maar ook niet later moeten lezen. Het probleem is wel een beetje dat al die kracht die ik de hele tijd aan moet hebben staan om sterk te blijven en niet als een klein meisje te lopen bibberen, zich ook op mijn omgeving richt. Das logisch maar zorgt ook hier voor gedoe, weerstand bij Philoman maar dat is dan maar even zo... NU IK!
Later reageer ik weer op jullie, nu moet ik aardappels schillen...
Mijn beste vriendin gaat mee...
Oh en 'de ontembare vrouw' helpt me zo verschrikkelijk op het moment. Ik had het niet eerder maar ook niet later moeten lezen. Het probleem is wel een beetje dat al die kracht die ik de hele tijd aan moet hebben staan om sterk te blijven en niet als een klein meisje te lopen bibberen, zich ook op mijn omgeving richt. Das logisch maar zorgt ook hier voor gedoe, weerstand bij Philoman maar dat is dan maar even zo... NU IK!
Later reageer ik weer op jullie, nu moet ik aardappels schillen...
woensdag 10 december 2008 om 19:00
Heftig EV, kan me voorstellen dat die film een hoop los heeft gemaakt bij je. Fijn dat je het aan EM hebt kunnen vertellen en hij je kon troosten.
Red je het allemaal nog een beetje?
Ik weet soms gewoon niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen. Vind het zo rot voor je, wat je allemaal te dragen hebt. Zou graag iets meer voor je willen doen, maar bij gebrek aan beter een dikke
Philomein, sterkte vanavond!
Moedig dat je deze stap zet.
Ik zie niet op tegen het functioneringsgesprek. Hangt voor mijn gevoel ook weinig vanaf en we hebben elkaar al veel gesproken de laatste tijd.
Had ik geloof ik nog niet vertelt, maar die andere groep is nog niet helemaal van de baan. Binnenkort krijg ik daar uitsluitsel over, tot die tijd wacht ik nog even af.
Heb nog geen concrete andere plannen, maar vertrekken naar het buitenland zit nog wel in mijn hoofd. Moeilijk te realiseren, maar wie weet...
Red je het allemaal nog een beetje?
Ik weet soms gewoon niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen. Vind het zo rot voor je, wat je allemaal te dragen hebt. Zou graag iets meer voor je willen doen, maar bij gebrek aan beter een dikke
Philomein, sterkte vanavond!
Moedig dat je deze stap zet.
Ik zie niet op tegen het functioneringsgesprek. Hangt voor mijn gevoel ook weinig vanaf en we hebben elkaar al veel gesproken de laatste tijd.
Had ik geloof ik nog niet vertelt, maar die andere groep is nog niet helemaal van de baan. Binnenkort krijg ik daar uitsluitsel over, tot die tijd wacht ik nog even af.
Heb nog geen concrete andere plannen, maar vertrekken naar het buitenland zit nog wel in mijn hoofd. Moeilijk te realiseren, maar wie weet...
