Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zaterdag 10 januari 2009 om 17:05
zaterdag 10 januari 2009 om 17:19
Goed voor jezelf zorgen Claire! Niet te snel weer van alles willen doen (al begrijp ik het wel), want dan blijf je doorsukkelen.
Bedankt en lief dat je eraan denkt. Maar twijfel nog een beetje of ik wel ga. Voel me gesloopt, terwijl ik nog niets gedaan heb vandaag. Alleen een paar boodschappen net en dat koste me al teveel energie.
Bedankt en lief dat je eraan denkt. Maar twijfel nog een beetje of ik wel ga. Voel me gesloopt, terwijl ik nog niets gedaan heb vandaag. Alleen een paar boodschappen net en dat koste me al teveel energie.
zaterdag 10 januari 2009 om 19:41
Dank je wel voor je compliment, Saar. Wat vervelend dat je je zo gesloopt voelt. Zou het kunnen dat het er nu pas allemaal echt uitkomt, nu je hebt toegegeven aan jezelf dat het mag? Omdat je je ziek gemeld hebt en nu dus de ruimte hebt? Zorg je goed voor jezelf?
En jij ook Claire?
Hier een goede dag gehad. Wel een beetje zwaar hoofd, maar oké. Gisteren was ik met de taxi langs zo'n plas gekomen waar allemaal mensen aan het schaatsen waren en toen kreeg ik ineens zo'n zin om ook weer eens te gaan schaatsen. Maar ja, dan zou ik wel alleen moeten gaan, ik zou niemand weten die mee zou willen. Mmm, laat maar.
Toch kwam vandaag dat enthousiasme weer terug, alleen... ik heb al een hele tijd geen schaatsen meer. In schoon-schip-maak-buien heb ik mijn kunstschaatsen van vroegah allang een keer weggeven en het is jaren en jaren geleden dat ik heb geschaatst, ruim van voordat ik kinderen had (meer dan 12 jaar dus..). Ik heb op Marktplaats gekeken en vond iemand hier in de buurt die zijn schaatsen wegdeed. EM was weer negatief over het plan, want volgende week gaat het dooien, en ik wilde het al bijna weer aan de kant zetten. Toch heb ik gebeld! De schaatsen gekocht (ook nog gepingeld!) en ik ben gaan schaatsen.
Er zijn hier in de buurt overal van die plassen en ik ben gewoon gegaan. En ik vond het gezellig..! Het was een héle grote plas in een natuurgebied, overal sneeuw ook, maar banen vrijgemaakt om te schaatsen. En ja, ik stond in eerste instantie ook wankelig (het zjn noren!) maar na een poosje ging het weer. En ik kreeg er lol in. Overal lachende en vrolijke mensen om me heen, gezinnetjes, stellen, oudere mensen, vanalles, en ik. Kende niemand maar het maakte niet uit. Ik heb me goed vermaakt. Ik vond het heerlijk. En als ik morgen nog kan lopen, ga ik weer.
Zonder gekheid: ik vond het wel een zelfoverwinning, want ik heb echt naar mijn gevoel geluisterd. En toen ik thuiskwam, was er zelfgemaakte erwtensoep.. daarmee heeft hij het minder lekkere eten van gisteravond wel goedgemaakt
En jij ook Claire?
Hier een goede dag gehad. Wel een beetje zwaar hoofd, maar oké. Gisteren was ik met de taxi langs zo'n plas gekomen waar allemaal mensen aan het schaatsen waren en toen kreeg ik ineens zo'n zin om ook weer eens te gaan schaatsen. Maar ja, dan zou ik wel alleen moeten gaan, ik zou niemand weten die mee zou willen. Mmm, laat maar.
Toch kwam vandaag dat enthousiasme weer terug, alleen... ik heb al een hele tijd geen schaatsen meer. In schoon-schip-maak-buien heb ik mijn kunstschaatsen van vroegah allang een keer weggeven en het is jaren en jaren geleden dat ik heb geschaatst, ruim van voordat ik kinderen had (meer dan 12 jaar dus..). Ik heb op Marktplaats gekeken en vond iemand hier in de buurt die zijn schaatsen wegdeed. EM was weer negatief over het plan, want volgende week gaat het dooien, en ik wilde het al bijna weer aan de kant zetten. Toch heb ik gebeld! De schaatsen gekocht (ook nog gepingeld!) en ik ben gaan schaatsen.
Er zijn hier in de buurt overal van die plassen en ik ben gewoon gegaan. En ik vond het gezellig..! Het was een héle grote plas in een natuurgebied, overal sneeuw ook, maar banen vrijgemaakt om te schaatsen. En ja, ik stond in eerste instantie ook wankelig (het zjn noren!) maar na een poosje ging het weer. En ik kreeg er lol in. Overal lachende en vrolijke mensen om me heen, gezinnetjes, stellen, oudere mensen, vanalles, en ik. Kende niemand maar het maakte niet uit. Ik heb me goed vermaakt. Ik vond het heerlijk. En als ik morgen nog kan lopen, ga ik weer.
Zonder gekheid: ik vond het wel een zelfoverwinning, want ik heb echt naar mijn gevoel geluisterd. En toen ik thuiskwam, was er zelfgemaakte erwtensoep.. daarmee heeft hij het minder lekkere eten van gisteravond wel goedgemaakt
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 10 januari 2009 om 19:51
Dat is ook een zelfoverwinning EV, stoer dat je dat gewoon gedaan hebt
Uberhaubt stoer trouwens dat je kan schaatsen. Ik helaas niet, vind het erg leuk uitzien en gezellig, maar ik kan het gewoon echt niet. Raar eigenlijk want ik kan wel met ski's een berg af.
Ik heb nog even moed zitten verzamelen en ga nu toch maar naar broer toe.
Oh en ex, die van vorige week, smste ook weer. Blijkbaar heb ik flink wat indruk gemaakt met mijn zoenkunsten (uiteraard ).
Ik ben veel in zijn gedachten de afgelopen week en het heeft weer gevoelens bij hem aangewakkerd. Hij wil graag een 'date' met me.
Wat moet ik hier nu weer mee. Niets eigenlijk, want ik heb die gevoelens niet. Het zou leuk zijn voor even, maar dat zou niet zo aardig van me zijn.
Uberhaubt stoer trouwens dat je kan schaatsen. Ik helaas niet, vind het erg leuk uitzien en gezellig, maar ik kan het gewoon echt niet. Raar eigenlijk want ik kan wel met ski's een berg af.
Ik heb nog even moed zitten verzamelen en ga nu toch maar naar broer toe.
Oh en ex, die van vorige week, smste ook weer. Blijkbaar heb ik flink wat indruk gemaakt met mijn zoenkunsten (uiteraard ).
Ik ben veel in zijn gedachten de afgelopen week en het heeft weer gevoelens bij hem aangewakkerd. Hij wil graag een 'date' met me.
Wat moet ik hier nu weer mee. Niets eigenlijk, want ik heb die gevoelens niet. Het zou leuk zijn voor even, maar dat zou niet zo aardig van me zijn.
zaterdag 10 januari 2009 om 19:57
En dat kan ik dan weer niet, met ski's een berg af. Zou het overigens best weleens willen proberen! Ik dacht dat in Nederland zowat elk kind wel met schaatsen opgroeide, ik had destijds al van die botjes, die houten dingen. Heb je ook nooit gerolschaatst? Als je dat kunt, kun je ook schaatsen.
Sterkte vanavond bij je broer.
Ha, die ex... natuurlijk maak jij indruk, wat wil je. Moet toch wel even een goed gevoel geven voor je ego, dat hij nu bij wijze van spreken uit je hand eet. Het was toch niet die ex van de aan-/uit-situatie, je weet wel? Die je eigenlijk nog niet echt vergeten was?...
Sterkte vanavond bij je broer.
Ha, die ex... natuurlijk maak jij indruk, wat wil je. Moet toch wel even een goed gevoel geven voor je ego, dat hij nu bij wijze van spreken uit je hand eet. Het was toch niet die ex van de aan-/uit-situatie, je weet wel? Die je eigenlijk nog niet echt vergeten was?...
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 10 januari 2009 om 20:03
Vroegah heb ik wel eens geschaatst, maar ben volgens mij nooit achter die stoel vandaan gekomen
Rolschaatsen kon ik dan wel weer. Maar geloof me, schaatsen echt niet.
Nee, het is niet dé ex. Deze kwam ergens een klein jaartje tussendoor.
Haha, ja dat is het ook. Maar wie eet er nu niet uit mijn hand
Het zou wel lullig zijn hem nu even als 'speeltje' te gebruiken. Zeker als hij blijkbaar wel gevoelens heeft.
Hmm, ik denk er nog even over na...
En nu echt naar broer, ben al te laat door mijn getwijfel.
Rolschaatsen kon ik dan wel weer. Maar geloof me, schaatsen echt niet.
Nee, het is niet dé ex. Deze kwam ergens een klein jaartje tussendoor.
Haha, ja dat is het ook. Maar wie eet er nu niet uit mijn hand
Het zou wel lullig zijn hem nu even als 'speeltje' te gebruiken. Zeker als hij blijkbaar wel gevoelens heeft.
Hmm, ik denk er nog even over na...
En nu echt naar broer, ben al te laat door mijn getwijfel.
zaterdag 10 januari 2009 om 20:39
Wauw EV ik krijg helemaal een glimlach nu ik je verhaal gelezen heb!!! Echt super! Kun jij jezelf wéér een schouderklop geven. Ik vind ook dat je enorm vooruit gaat. Dat is echt le lezen aan je. Bijzonder dat je dat bij anderen kunt zien op het forum. Maar dat komt ook omdat je zo open en eerlijk schrijft. Ook iets waar ik veel bewondering voor heb. Respect!!
Saar, nogmaals veel sterkte, nu besloten hebt om toch te gaan. En idd zoals EV al schreef, zorg je goed voor jezelf?
Hier gaat het, maar het liefst wil ik ook schaatsen, ik wil eruit! Maar ik ben enorm moe...te moe. Bah, ik vind er geen drol meer aan om thuis te zijn. Vond de vrije tijd sowieso al veel te lang voordat ik weer naar therapie kon maar nu is het écht wel genoeg geweest. Maandag ga ik gewoon....hoe dan ook!
Saar, nogmaals veel sterkte, nu besloten hebt om toch te gaan. En idd zoals EV al schreef, zorg je goed voor jezelf?
Hier gaat het, maar het liefst wil ik ook schaatsen, ik wil eruit! Maar ik ben enorm moe...te moe. Bah, ik vind er geen drol meer aan om thuis te zijn. Vond de vrije tijd sowieso al veel te lang voordat ik weer naar therapie kon maar nu is het écht wel genoeg geweest. Maandag ga ik gewoon....hoe dan ook!
zaterdag 10 januari 2009 om 23:12
Jee EV!!
Wat goed van je zeg dat je helemaal zelf een plan hebt getrokken en bent gaan schaatsen.
Terwijl dat ook nog eens wat geregel vroeg.
Je verrast mij helemaal met die actie,en dat bedoel ik postief.
Lekker hè schaatsen.
De sfeer op het ijs,de prachtige natuur,de ruimte om je heen,je hoofd vrij maken.
Het was ook een prachtige dag vandaag.
Schaatsen is cool!!!!
(ik heb zelfs vandaag een medaille verdient)
Claire,ik heb over het hoofd gezien dat je ziek bent.
Heel veel beterschap lieverd.
Veel rusten en maak het een beetje aangenaam voor jezelf.
Maandag weer naar therapie lees ik,zal wel weer even wennen zijn.
Sterkte meid!
Wat goed van je zeg dat je helemaal zelf een plan hebt getrokken en bent gaan schaatsen.
Terwijl dat ook nog eens wat geregel vroeg.
Je verrast mij helemaal met die actie,en dat bedoel ik postief.
Lekker hè schaatsen.
De sfeer op het ijs,de prachtige natuur,de ruimte om je heen,je hoofd vrij maken.
Het was ook een prachtige dag vandaag.
Schaatsen is cool!!!!
(ik heb zelfs vandaag een medaille verdient)
Claire,ik heb over het hoofd gezien dat je ziek bent.
Heel veel beterschap lieverd.
Veel rusten en maak het een beetje aangenaam voor jezelf.
Maandag weer naar therapie lees ik,zal wel weer even wennen zijn.
Sterkte meid!
zaterdag 10 januari 2009 om 23:53
Ben net thuis, was een heftig avondje.
Maar we hebben echt een heel goed gesprek gehad. In eerste instantie zonder zijn vriendin vrouw, zij lag ziek op bed. Later kwam ze er nog even bij.
Broer schrok behoorlijk, had dit niet aan zien komen.
Hij liet zien dat hij het moeilijk vond (tranen), met name die verkrachting kwam hard aan bij hem. Niet vertelt over de tweede keer dat dit gebeurde, dat doet ook niet ter zake.
Ik had even de neiging om alles af te gaan zwakken, maar het is me aardig gelukt om dat niet te doen.
Gehad over onze ervaringen met onze ouders. Veel dingen zien we wel aardig hetzelfde, met name het nooit ergens over praten, geen wezenlijke dingen met elkaar delen.
Sommige dingen hebben we anders ervaren, simpelweg omdat we niet hetzelfde hebben meegemaakt.
Hem verteld over mijn gevoel van afwijzing door hen, altijd maar aangewezen worden als het probleemkind, weinig eigenwaarde.
Hij schrok daarvan, maar kon het wel plaatsen, zeker nu hij van dingen op de hoogte is.
Het was een heftig, maar verhelderend gesprek.
Ook toen zijn vrouw erbij kwam, die herkende dingen, zoals altijd maar als het 'moeilijke' kind aangewezen worden en wat dat met je doet.
Opluchting dat dit achter de rug is!
Maar we hebben echt een heel goed gesprek gehad. In eerste instantie zonder zijn vriendin vrouw, zij lag ziek op bed. Later kwam ze er nog even bij.
Broer schrok behoorlijk, had dit niet aan zien komen.
Hij liet zien dat hij het moeilijk vond (tranen), met name die verkrachting kwam hard aan bij hem. Niet vertelt over de tweede keer dat dit gebeurde, dat doet ook niet ter zake.
Ik had even de neiging om alles af te gaan zwakken, maar het is me aardig gelukt om dat niet te doen.
Gehad over onze ervaringen met onze ouders. Veel dingen zien we wel aardig hetzelfde, met name het nooit ergens over praten, geen wezenlijke dingen met elkaar delen.
Sommige dingen hebben we anders ervaren, simpelweg omdat we niet hetzelfde hebben meegemaakt.
Hem verteld over mijn gevoel van afwijzing door hen, altijd maar aangewezen worden als het probleemkind, weinig eigenwaarde.
Hij schrok daarvan, maar kon het wel plaatsen, zeker nu hij van dingen op de hoogte is.
Het was een heftig, maar verhelderend gesprek.
Ook toen zijn vrouw erbij kwam, die herkende dingen, zoals altijd maar als het 'moeilijke' kind aangewezen worden en wat dat met je doet.
Opluchting dat dit achter de rug is!
zondag 11 januari 2009 om 02:07
Oh sorry!
Zie nu pas je berichtje.
Je zal vast wel slapen nu (moet ik ook gaan doen)
Hmm..moe en stuiteren,heel herkenbaar.
lastig is dat hè.
Eerlijk gezegd weet ik niet hoe het eigenlijk gaat.
Beetje wazig.
Ik denk dat de emotie's zo hoog opgelopen zijn de afgelopen maanden,de constante spanning zo belastend.
Dat ik nu even in een grijs gebied zit.
Of misschien herken ik het niet dat dit oke is zoals ik mij nu voel...het is anders.
Ik ben oprecht blij voor je dat het gesprek zo open en begripvol is geweest.
Nou dat is er maar uit meid!
De eerst stap is gezet.Beetje druk van de ketel.
Hoe gaat het verder,kan je een beetje rustmomenten maken voor jezelf?
Kan je een beetje omgaan met de tijd die nu vrij is nu je niet werkt?
Jammer dat het na het weekend afgelopen zal zijn met de schaatspret.
Hadden Ev en ik je mooi kunnen leren schaatsen.
Zie nu pas je berichtje.
Je zal vast wel slapen nu (moet ik ook gaan doen)
Hmm..moe en stuiteren,heel herkenbaar.
lastig is dat hè.
Eerlijk gezegd weet ik niet hoe het eigenlijk gaat.
Beetje wazig.
Ik denk dat de emotie's zo hoog opgelopen zijn de afgelopen maanden,de constante spanning zo belastend.
Dat ik nu even in een grijs gebied zit.
Of misschien herken ik het niet dat dit oke is zoals ik mij nu voel...het is anders.
Ik ben oprecht blij voor je dat het gesprek zo open en begripvol is geweest.
Nou dat is er maar uit meid!
De eerst stap is gezet.Beetje druk van de ketel.
Hoe gaat het verder,kan je een beetje rustmomenten maken voor jezelf?
Kan je een beetje omgaan met de tijd die nu vrij is nu je niet werkt?
Jammer dat het na het weekend afgelopen zal zijn met de schaatspret.
Hadden Ev en ik je mooi kunnen leren schaatsen.
zondag 11 januari 2009 om 09:43
Goed gedaan Saar. Wat een stappen allemaal, en wat goed dat het je lukt om het niet meer af te zwakken. Ik heb echt bewondering voor je, zover moet ik nog maar zien te komen. Ik zie mezelf bovendien ook nog eens niet zo praten met mijn zussen en broer, over onze ouders en hoe we alles beleefd hebben. Gaat ook een beetje moeilijk zonder enig contact he... maar (voordat iemand het vraagt), ik heb geen behoefte nu om zelf initiatieven te nemen richting hun, ik weet dat ze toch niet openstaan om echt naar mij te luisteren.
Goh ja, dat zou ik echt leuk vinden; je leren schaatsen, en jullie er nog bij Claire en Iry, gezellig. In mijn eentje heb ik me ook vermaakt, daar niet van, maar samen is nog leuker. Vandaag laatste dag, het gaat dooien, maar ik ga zo dadelijk nog even (vanmiddag andere plannen), ik kan nog lopen dus het valt mee met de spierpijn. Dit oudje doet het nog niet slecht, gna gna.
Goh ja, dat zou ik echt leuk vinden; je leren schaatsen, en jullie er nog bij Claire en Iry, gezellig. In mijn eentje heb ik me ook vermaakt, daar niet van, maar samen is nog leuker. Vandaag laatste dag, het gaat dooien, maar ik ga zo dadelijk nog even (vanmiddag andere plannen), ik kan nog lopen dus het valt mee met de spierpijn. Dit oudje doet het nog niet slecht, gna gna.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 11 januari 2009 om 10:27
Saar, wat goed om te lezen!! Dit is echt een goed begin, nu kán je broer ook begrip voor je hebben (deels dan)en gelukkig heeft hij dat ook.
En idd knap dat je het ( jezelf, je gevoel)) niet hebt afgezwakt.
Je hebt dus goed voor jezelf gezorgd met deze gesprekken en gelukkig kun je morgen naar de psych. Ook goed om te lezen dat jullie aardig hetzelfde denken over jullie ouders. Ik hoop dat je je daarin nu minder alleen voelt.
Heb je nog een beetje kunnen slapen? En hoe voel je je vandaag?
EV veel plezier met schaatsten, heel misschien ga ik dat ook nog doen. Niet dat ik het goed kan, maar ik wil het gewoon weer eens meemaken. Ik voel me nu wel oke, nog een beetje moe. Even naar buiten kan ook wel goed zijn. En lukt het niet dan ben ik ook zo weer thuis. Geen spierpijn? Wauw en dat voor zo'n oudje .
Iry thanx! Ik zal zo rustig mogelijk doen
Veel liefs en een dikke knuffel voor jullie allemaal!!
En idd knap dat je het ( jezelf, je gevoel)) niet hebt afgezwakt.
Je hebt dus goed voor jezelf gezorgd met deze gesprekken en gelukkig kun je morgen naar de psych. Ook goed om te lezen dat jullie aardig hetzelfde denken over jullie ouders. Ik hoop dat je je daarin nu minder alleen voelt.
Heb je nog een beetje kunnen slapen? En hoe voel je je vandaag?
EV veel plezier met schaatsten, heel misschien ga ik dat ook nog doen. Niet dat ik het goed kan, maar ik wil het gewoon weer eens meemaken. Ik voel me nu wel oke, nog een beetje moe. Even naar buiten kan ook wel goed zijn. En lukt het niet dan ben ik ook zo weer thuis. Geen spierpijn? Wauw en dat voor zo'n oudje .
Iry thanx! Ik zal zo rustig mogelijk doen
Veel liefs en een dikke knuffel voor jullie allemaal!!
zondag 11 januari 2009 om 12:13
Ik heb goed geslapen vannacht en voor het eerst deze week wakker geworden zonder hoofdpijn.
EV, geen spierpijn? Respect hoor voor jullie oudjes
Iry, ook al een medaille met schaatsen.
Nou, ik ben benieuwd wanneer jullie mij gaan leren schaatsen dan. Ik heb een mooie (kunst)ijsbaan vlakbij, dus daar kan het ook.
En dan ga ik jou een keer leren skien EV!
Claire, voldoende opgeknapt om morgen naar therapie te gaan? Hoewel ik de indruk heb dat je sowieso wel gaat morgen.
Iry, ik vind het best lastig om nu invulling te geven aan mijn tijd. Lastig om eraan toe te geven dat ik nu even niets hoef. Maar ik merk wel dat ik het nodig heb.
Houd jij je grenzen ook een beetje in de gaten?
EV, veel plezier met schaatsen!
Dikke knuffel terug voor jullie allemaal, jullie zijn schatten!
EV, geen spierpijn? Respect hoor voor jullie oudjes
Iry, ook al een medaille met schaatsen.
Nou, ik ben benieuwd wanneer jullie mij gaan leren schaatsen dan. Ik heb een mooie (kunst)ijsbaan vlakbij, dus daar kan het ook.
En dan ga ik jou een keer leren skien EV!
Claire, voldoende opgeknapt om morgen naar therapie te gaan? Hoewel ik de indruk heb dat je sowieso wel gaat morgen.
Iry, ik vind het best lastig om nu invulling te geven aan mijn tijd. Lastig om eraan toe te geven dat ik nu even niets hoef. Maar ik merk wel dat ik het nodig heb.
Houd jij je grenzen ook een beetje in de gaten?
EV, veel plezier met schaatsen!
Dikke knuffel terug voor jullie allemaal, jullie zijn schatten!
zondag 11 januari 2009 om 12:28
Haha! claire..en wat betekent dat in jou beleving zo rustig mogelijk?
Bij mij is dat op de bank met dekentje koekjes en thee en een boek of laptop.
Maar dat gaat bij mij alleen maar laat in de avond pas lukken terwijl rust dan eigenlijk naar bed zou moeten zijn.
Fijn dat je goed geslapen hebt Saar.
Een kunstijsbaan...nou dan gaan we een keer schaatsen met zijn allen. Ik zal een stoel voor je meenemen Saar.
Ev en ik hebben natuurlijk,gezien de leeeftijden, enorm veel schaatservaring dus dat kunstje leren we je wel.
Ik zat al tegen mijn dochter op te scheppen dat in mijn jeugd iedere winter geschaatst kon worden.
Of ik mijn grenzen in de gaten houd.....eh...
Bij mij is dat op de bank met dekentje koekjes en thee en een boek of laptop.
Maar dat gaat bij mij alleen maar laat in de avond pas lukken terwijl rust dan eigenlijk naar bed zou moeten zijn.
Fijn dat je goed geslapen hebt Saar.
Een kunstijsbaan...nou dan gaan we een keer schaatsen met zijn allen. Ik zal een stoel voor je meenemen Saar.
Ev en ik hebben natuurlijk,gezien de leeeftijden, enorm veel schaatservaring dus dat kunstje leren we je wel.
Ik zat al tegen mijn dochter op te scheppen dat in mijn jeugd iedere winter geschaatst kon worden.
Of ik mijn grenzen in de gaten houd.....eh...
zondag 11 januari 2009 om 12:36
Nou, ik weet niet of je daar nou over op moet scheppen Iry.
Het is wel heeeeeeel lang geleden dat er iedere winter geschaatst kon worden
Daarom zeg ik het ook Iry, je grenzen in de gaten houden. Want dat doe je vervolgens mij helemaal niet. Herken je eigenlijk wel waar je grenzen liggen?
(hoor wie het zegt en nu ziek thuis zit)
Ik heb ook het volste vertrouwen in jullie schaatservaring en capaciteiten om mij dat te leren.
Dus ik ben heel benieuwd...
Het is wel heeeeeeel lang geleden dat er iedere winter geschaatst kon worden
Daarom zeg ik het ook Iry, je grenzen in de gaten houden. Want dat doe je vervolgens mij helemaal niet. Herken je eigenlijk wel waar je grenzen liggen?
(hoor wie het zegt en nu ziek thuis zit)
Ik heb ook het volste vertrouwen in jullie schaatservaring en capaciteiten om mij dat te leren.
Dus ik ben heel benieuwd...
zondag 11 januari 2009 om 16:58
Ja, die winters heb ik nog meegemaakt hoor, heul lang geleden. Altijd sneeuw, en schaatsen. Heb er vele foto's van, een kleine EV in de sneeuw..
Ik ben vanmorgen naar een andere plek geweest, en was daar het eerste half uur helemaal alleen. Dat had ook wel wat, maar ik was toch blij dat er daarna de gezinnetjes kwamen opdraven. Ja, met stoeltjes en al, Saar. Ik dacht nog aan jou. Nu voel ik trouwens wel een klein beetje spierpijn en zelfs in mijn voeten. Die schaatsen hebben lage schoenen en dat is toch wel wat anders dan de hoge schoenen bij kunstschaatsen. Met de gedachte dat het nu voorlopig wel voor het laatst geweest zal zijn, ben ik het ijs weer afgestapt.
Of ik moet natuurlijk met jullie een keer samen gaan. In *de grote stad bij mij in de buurt* is er ook wel een kunstijsbaan, denk ik.
Pffff, ik heb vandaag de docu gezien, 'De wandeling' van deze week, de vrouw die misbruikt was door haar vader. EM zat ernaar te kijken en was behoorlijk geraakt en herkende heel veel van mijn gedrag. En mij raakte het weer dat het hem zoveel deed; neem ik mezelf ook weer iets serieuzer. Want natuurlijk dacht ik weer dat het bij mij reuze meevalt allemaal, omdat ik nog nooit opgenomen ben geweest of an heb gekregen of pillen heb genomen, zeg maar.
Ik ben vanmorgen naar een andere plek geweest, en was daar het eerste half uur helemaal alleen. Dat had ook wel wat, maar ik was toch blij dat er daarna de gezinnetjes kwamen opdraven. Ja, met stoeltjes en al, Saar. Ik dacht nog aan jou. Nu voel ik trouwens wel een klein beetje spierpijn en zelfs in mijn voeten. Die schaatsen hebben lage schoenen en dat is toch wel wat anders dan de hoge schoenen bij kunstschaatsen. Met de gedachte dat het nu voorlopig wel voor het laatst geweest zal zijn, ben ik het ijs weer afgestapt.
Of ik moet natuurlijk met jullie een keer samen gaan. In *de grote stad bij mij in de buurt* is er ook wel een kunstijsbaan, denk ik.
Pffff, ik heb vandaag de docu gezien, 'De wandeling' van deze week, de vrouw die misbruikt was door haar vader. EM zat ernaar te kijken en was behoorlijk geraakt en herkende heel veel van mijn gedrag. En mij raakte het weer dat het hem zoveel deed; neem ik mezelf ook weer iets serieuzer. Want natuurlijk dacht ik weer dat het bij mij reuze meevalt allemaal, omdat ik nog nooit opgenomen ben geweest of an heb gekregen of pillen heb genomen, zeg maar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 11 januari 2009 om 17:01
zondag 11 januari 2009 om 18:34
Weer even lekker geschaatst vandaag EV? Goed dat je dat gewoon doet! Vindt EM het niet leuk om mee te gaan of ga je liever alleen?
Als je het schaatsen zo leuk vindt, gewoon eens kijken of er een kunstijsbaan bij jou in de buurt is. En dan kom ik wel een keer een lesje bij je nemen.
En je bent natuurlijk altijd welkom om deze kant een keer op te komen!
Heftig EV, om zo'n docu te kijken. Wel goed jullie hem beiden hebben gekeken en dat je door zijn reactie jezelf wat serieuzer kan nemen. Maar ook wel heel confronterend kan ik me zo voorstellen.
Ik heb het idee dat je dit onderwerp steeds minder uit de weg gaat of zie ik dat verkeerd?
Ik heb mezelf vanmiddag even de deur uitgeschopt. Muziekje op en een eind gewandeld. Even gekeken naar al die schaatsers. Jammer dat het weer minder gaat worden komende week. Maar in Oostenrijk is het mooi weer, genoeg sneeuw en zon. Hopen maar dat het even zo blijft daar.
Vanavond lekker met een dekentje op de bank tv kijken.
Als je het schaatsen zo leuk vindt, gewoon eens kijken of er een kunstijsbaan bij jou in de buurt is. En dan kom ik wel een keer een lesje bij je nemen.
En je bent natuurlijk altijd welkom om deze kant een keer op te komen!
Heftig EV, om zo'n docu te kijken. Wel goed jullie hem beiden hebben gekeken en dat je door zijn reactie jezelf wat serieuzer kan nemen. Maar ook wel heel confronterend kan ik me zo voorstellen.
Ik heb het idee dat je dit onderwerp steeds minder uit de weg gaat of zie ik dat verkeerd?
Ik heb mezelf vanmiddag even de deur uitgeschopt. Muziekje op en een eind gewandeld. Even gekeken naar al die schaatsers. Jammer dat het weer minder gaat worden komende week. Maar in Oostenrijk is het mooi weer, genoeg sneeuw en zon. Hopen maar dat het even zo blijft daar.
Vanavond lekker met een dekentje op de bank tv kijken.
zondag 11 januari 2009 om 19:31
Ik heb er nu al spijt van dat ik mijn ouders op de hoogte heb gesteld.
Mijn vader belde net en het is vast allemaal goed bedoeld, maar ik zit er niet op te wachten. Allerlei adviezen over met wie ik zou kunnen praten, dat ik maar een weekje bij hun moeten komen, of mijn moeder bij mij.
Weet niet wat er niet duidelijk was toen ik zei dat ik ruimte nodig heb en dit op mijn manier en in mijn tempo wil doen.
Dus nog maar eens duidelijk gemaakt en ook dat ik zelf de mensen uitzoek met wie ik dingen wil delen, en door horen zij nu even niet bij.
Ik vind het lullig om het zo te moeten zeggen en ik wil ze ook niet kwetsen, maar ze snappen het echt niet.
Blijven maar hangen bij die ene gebeurtenis van toen. Mijn reactie dat het daar helemaal niet zozeer om gaat, maar meer om hoe ik daarna altijd met alles ben omgegaan. Waarop natuurlijk de vraag kwam wat er dan nog meer gebeurd is.
Kon mijn reactie 'niets, ik heb 16 jaar onder een steen geleefd' inslikken.
En nou moet ik woensdag ook nog naar ze toe, ik moet de katten brengen. Gelukkig is mijn tante er dan en heb ik al duidelijk gezegd dat ik het er dan niet over wil hebben.
Zo, moest even mijn frustraties kwijt.
Mijn vader belde net en het is vast allemaal goed bedoeld, maar ik zit er niet op te wachten. Allerlei adviezen over met wie ik zou kunnen praten, dat ik maar een weekje bij hun moeten komen, of mijn moeder bij mij.
Weet niet wat er niet duidelijk was toen ik zei dat ik ruimte nodig heb en dit op mijn manier en in mijn tempo wil doen.
Dus nog maar eens duidelijk gemaakt en ook dat ik zelf de mensen uitzoek met wie ik dingen wil delen, en door horen zij nu even niet bij.
Ik vind het lullig om het zo te moeten zeggen en ik wil ze ook niet kwetsen, maar ze snappen het echt niet.
Blijven maar hangen bij die ene gebeurtenis van toen. Mijn reactie dat het daar helemaal niet zozeer om gaat, maar meer om hoe ik daarna altijd met alles ben omgegaan. Waarop natuurlijk de vraag kwam wat er dan nog meer gebeurd is.
Kon mijn reactie 'niets, ik heb 16 jaar onder een steen geleefd' inslikken.
En nou moet ik woensdag ook nog naar ze toe, ik moet de katten brengen. Gelukkig is mijn tante er dan en heb ik al duidelijk gezegd dat ik het er dan niet over wil hebben.
Zo, moest even mijn frustraties kwijt.
