Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
maandag 26 september 2016 om 12:39
Ik heb de uitslag ook binnen van de hiv test. Uitslag een vette NEGATIEF. Heb geen hiv, het besef is er nog niet, heb net even goed gejankt, weet niet of van opluchting of niet. Maar het wachten is voorbij.
Ik heb het zwart op wit staan, heb een uitdraai gevraagt aan assistent, kreeg het zo mee.
Nu maar hopen dt de stress gaat zakken en dat dat een betere suikerwaardes gaat geven.
Ben niet in juigsteming, misschien komt dat nog
Ik heb het zwart op wit staan, heb een uitdraai gevraagt aan assistent, kreeg het zo mee.
Nu maar hopen dt de stress gaat zakken en dat dat een betere suikerwaardes gaat geven.
Ben niet in juigsteming, misschien komt dat nog
woensdag 5 oktober 2016 om 23:34
Wat een goed nieuws Kaitlyn! Ik ben die test aan het uitstellen, te confronterend... ik kwam hem vandaag tegen, bah ik ben er helemaal naar van. Zo maar, op straat, ik keek hem recht in zijn ogen aan, en ik verstijfde helemaal. Thuis heb ik mij herpakt, een paar glazen wijn gedronken, en toen kwam de boosheid. Ik ben zo woedend, hij heeft geen idee hoe mijn leven op zijn kop staat. Op dit moment ben ik dronken, en helemaal hyper, de adrenaline giert door mijn lijf. Slapen zal nu ook niet echt lukken. Ik hoop dat ik het snel kan loslaten.
donderdag 6 oktober 2016 om 11:19
Hoi ninepien. Mijn dader kom ik ook regelmatig tegen. Of hij staat bij mij aan de deur. Ik word door mijn dader gestalkt. Ben er al voor naar de politie geweest, maar ze kunnen niets doen.
Onderhand word mijn leven tot een hel gemaakt.
Afgelopen dinsdag was spver hier. Zij komt thuis hier, in mijn veilige omgeving zoals ze dat zei.
Ik zei tegen haar, ik zal mij nooit veilig voelen, ben zelfs 2x verhuisd en nog weet hij me te vinden. Ik kan continu gaan verhuizen, veilig ben ik nooit. Ik zei, weet je wanneer ik veilig ben en eindelijk rust heb? Dat is wanneer ik dood in mijn kist lig.
Onderhand word mijn leven tot een hel gemaakt.
Afgelopen dinsdag was spver hier. Zij komt thuis hier, in mijn veilige omgeving zoals ze dat zei.
Ik zei tegen haar, ik zal mij nooit veilig voelen, ben zelfs 2x verhuisd en nog weet hij me te vinden. Ik kan continu gaan verhuizen, veilig ben ik nooit. Ik zei, weet je wanneer ik veilig ben en eindelijk rust heb? Dat is wanneer ik dood in mijn kist lig.
donderdag 6 oktober 2016 om 15:08
zaterdag 8 oktober 2016 om 01:30
Dat mensen niet vertrouwen en scannen dat herken ik ,
Ik heb ook last van , dat ik niets wil doen , niet naar buiten willen , boodschappen doen vind ik al verschrikkelijk , hobbys doe ik niet meer , heb er geen energie meer voor , als ik dan eens een druk dagje heb , dan moet ik een paar uur bijkomen op bed , vorige keer toen ik een verplichting had toen ging het mis , ik kon het niet vinden , en alles zat me tegen , ik voelde agressie, boosheid , wat zich daarna uitte in verdrietig en huilen , daarna was ik bekaf ,
Ik heb ook last van , dat ik niets wil doen , niet naar buiten willen , boodschappen doen vind ik al verschrikkelijk , hobbys doe ik niet meer , heb er geen energie meer voor , als ik dan eens een druk dagje heb , dan moet ik een paar uur bijkomen op bed , vorige keer toen ik een verplichting had toen ging het mis , ik kon het niet vinden , en alles zat me tegen , ik voelde agressie, boosheid , wat zich daarna uitte in verdrietig en huilen , daarna was ik bekaf ,
Wees jezelf
zondag 9 oktober 2016 om 15:01
Elmervrouw, nee niet zo heel goed geslapen, maar ik slaap al maanden slecht. Donderdag & vrijdag had ik een paniekaanval op mijn werk, wat ik erg vervelend vondt. Ik wil niet dat anderen en vooral mijn collega's iets aan mij merken. Maar als ik heel erg gespannen ben, dan heb ik last van chronische hyperventilatie. En af en toe escaleert dat. Ik ben nu constant allert op alles en iedereen. Mensen niet vertrouwen en scannen herken ik ook, kost ook heel veel energie continue. Huilen lukt totaal niet, terwijl ik normaal heel snel (soms te snel huil) maar het is net alsof er iets gebroken is, waardoor het niet lukt. Kon ik maar eens flink huilen. KaitlynTodd, heftig dat je je dader zo vaak tegen komt, ik vondt dit al heftig, terwijl het een toevallige ontmoeting was. Morgen mag ik voor de eerste keer naar de nieuwe psycholoog, en ik zie er enorm tegen op.
zondag 9 oktober 2016 om 21:16
Elmervrouw, dankjewel, ik weet dat het een goede stap is, maar ik vindt het ontzettend eng, ik ben bang dat ik dichtklap, praten vindt ik ontzettend moeilijk, typen gaat dan toch makkelijker. Dat alert zijn, en overal controle over willen hebben kost ontzettend veel energie. Ik ben zo moe. Nog een vraagje, hebben jullie op jullie werk iets verteld? Vanwege die paniekaanvallen, krijg ik regelmatig de vraag of alles wel goed gaat, en wat er nu aan de hand is. Ik blijf volhouden dat alles goed gaat, maar het is wordt lastiger.
maandag 10 oktober 2016 om 09:52
Misschien wat opschrijven, Ninepien? Dat je dat erbij kunt houden in het gesprek?
Hier geen werk, maar toen ik nog werk had heb ik nooit iets verteld. Alles altijd maar krampachtig proberen verborgen te houden, ik schaamde me zo erg dat het gewoon eigenlijk niet ging (en op den duur dus echt niet meer ging). Ik zou je geen raad kunnen geven in deze, misschien anderen wel?
Hier geen werk, maar toen ik nog werk had heb ik nooit iets verteld. Alles altijd maar krampachtig proberen verborgen te houden, ik schaamde me zo erg dat het gewoon eigenlijk niet ging (en op den duur dus echt niet meer ging). Ik zou je geen raad kunnen geven in deze, misschien anderen wel?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 oktober 2016 om 12:11
Ik heb wel openheid gegeven, ninepien, maar tot op zekere hoogte. Het voordeel ervan is dat je kunt samenwerken met je leidinggevende/collega's. Door je openheid kun je als het ware afspraken maken, helderheid verschaffen, en sta je met de neus dezelfde kant uit.
Ik heb niet alles uitgelegd, omdat ik werk en prive gescheiden wil houden, zoveel als mogelijk is. Dus details vertel ik niet. MAar nu mensen het op het werk weten merk ik veel meer steun en rust.
Niet elk werk is hierin gelijk, kijk of je je mate van openheid wel afstemt op de bedrijfscultuur, want een stempeltje wil je niet meekrijgen.Dujs voor je specifieke situatie kan ik je geen advies geven.
Maar meer openheid zal je rust geven, denk ik.
Hoe zekerder je je zelf voelt over wat je nodig hebt op je werk, hoe meer mensen bereid zijn om hierin mee te helpen.
Ik heb niet alles uitgelegd, omdat ik werk en prive gescheiden wil houden, zoveel als mogelijk is. Dus details vertel ik niet. MAar nu mensen het op het werk weten merk ik veel meer steun en rust.
Niet elk werk is hierin gelijk, kijk of je je mate van openheid wel afstemt op de bedrijfscultuur, want een stempeltje wil je niet meekrijgen.Dujs voor je specifieke situatie kan ik je geen advies geven.
Maar meer openheid zal je rust geven, denk ik.
Hoe zekerder je je zelf voelt over wat je nodig hebt op je werk, hoe meer mensen bereid zijn om hierin mee te helpen.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
maandag 10 oktober 2016 om 20:54
Ik twijfel Kers, ik wil werk en privé ook gescheiden houden, maar ik voel me momenteel nogal een aansteller door die paniekaanvallen, daarom twijfel ik of het misschien niet verstandiger is om iets te vertellen, alleen het hoognodige. Hoe harder ik probeer om te doen alsof alles goed gaat, en er niks aan de hand is, hoe moeilijker het wordt, tenminste zo lijkt het.
maandag 10 oktober 2016 om 21:13
quote:ninepien schreef op 10 oktober 2016 @ 20:54:
Ik twijfel Kers, ik wil werk en privé ook gescheiden houden, maar ik voel me momenteel nogal een aansteller door die paniekaanvallen, daarom twijfel ik of het misschien niet verstandiger is om iets te vertellen, alleen het hoognodige. Hoe harder ik probeer om te doen alsof alles goed gaat, en er niks aan de hand is, hoe moeilijker het wordt, tenminste zo lijkt het.
Hey misschien was mijn antwoord een beetje dubbel, maar ik zou het dus wel wat meer open gooien. Dan hoef je niet, naast het handelen van de paniekaanvallen zelf, energie te besteden aan het doen alsof het goed met je gaat. Ik begrijp het hoor, maar je kunt die paniekaanvallen misschien niet gelijk onder de knie krijgen, maar je kunt er wel voor zorgen dat je je niet extreem in de plooi hoeft te houden op het werk.
Misschien kun je zeggen dat je door een moeilijke tijd gaat.
Afhankelijk van de bedrijfscultuur kun je, wellicht bij sommigen, wat meer details geven- dat kan ik niet voor je invullen!!
Maar voordeel is dat er mensen dus met je mee gaan denken, of zelf ook die kwetsbare kant naar voren durven te brengen, waardoor je steun ervaart (zover dit op het werk mogelijk is), en je in ieder geval niet meer hoeft te doen alsof.
Probeer het misschien te delen met een collega die je vertrouwt/sympathiek vindt, dan merk je wel aan haar/zijn reactie hoe het valt!
Sterkte!
Ik twijfel Kers, ik wil werk en privé ook gescheiden houden, maar ik voel me momenteel nogal een aansteller door die paniekaanvallen, daarom twijfel ik of het misschien niet verstandiger is om iets te vertellen, alleen het hoognodige. Hoe harder ik probeer om te doen alsof alles goed gaat, en er niks aan de hand is, hoe moeilijker het wordt, tenminste zo lijkt het.
Hey misschien was mijn antwoord een beetje dubbel, maar ik zou het dus wel wat meer open gooien. Dan hoef je niet, naast het handelen van de paniekaanvallen zelf, energie te besteden aan het doen alsof het goed met je gaat. Ik begrijp het hoor, maar je kunt die paniekaanvallen misschien niet gelijk onder de knie krijgen, maar je kunt er wel voor zorgen dat je je niet extreem in de plooi hoeft te houden op het werk.
Misschien kun je zeggen dat je door een moeilijke tijd gaat.
Afhankelijk van de bedrijfscultuur kun je, wellicht bij sommigen, wat meer details geven- dat kan ik niet voor je invullen!!
Maar voordeel is dat er mensen dus met je mee gaan denken, of zelf ook die kwetsbare kant naar voren durven te brengen, waardoor je steun ervaart (zover dit op het werk mogelijk is), en je in ieder geval niet meer hoeft te doen alsof.
Probeer het misschien te delen met een collega die je vertrouwt/sympathiek vindt, dan merk je wel aan haar/zijn reactie hoe het valt!
Sterkte!
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
maandag 10 oktober 2016 om 22:13
Je hebt gelijk Kers. Dit kost zoveel energie op het moment. En ik ben zo moe. Vandaag ben ik trouwens naar de psycholoog geweest, het was zwaar, en ik ben al heel de dag zo moe, ik heb nergens puf meer voor. Gisteren zei ik nog dat ik niet kon huilen, dat lukte me al weken niet. Ik loop nu al heel de avond te huilen. Ik ga zo maar een lange hete douche nemen, en naar bed, morgen weer werken.
maandag 10 oktober 2016 om 22:22
herken je gevoel, ninepien....
Hopelijk slaap je een beetje, en als de tranen komen stel ik me altijd voor dat ze me schoonspoelen, van ouwe pijn. Maakt het niet fijner, maar dan hebben die steken en die tranen een goed doel en kan ik ze beter handelen....
Dikke knuffel voor iedereen!
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
maandag 10 oktober 2016 om 22:37
Vanochtend is spver weer aan huis geweest. Er is een moeilijk gesprek geweest, nadat zij weg ging ben ik compleet ingestord. Kon alleen maar janken vandaag, herbeleving, en door sommige herbeleving ga ik overgeven, hele dag koppijn. Niets gegeten vandaag, kreeg geen hap door keel, zat op slot.
Wel vanmiddag nog telefonisch contact gehad met spver, en op gegeven moment, zei ik, ik hang op want gaat niet goed. Toen opgehangen. Later belde ze wel terug om te vragen hoe het ging, ik zei, sorry wil niet praten, ging nog steeds niet goed.
Wel vanmiddag nog telefonisch contact gehad met spver, en op gegeven moment, zei ik, ik hang op want gaat niet goed. Toen opgehangen. Later belde ze wel terug om te vragen hoe het ging, ik zei, sorry wil niet praten, ging nog steeds niet goed.
dinsdag 11 oktober 2016 om 21:29
Dankjewel Kers en Elmervrouw, vandaag toch een gesprekje gehad met mijn leidinggevende, en verteld wat er gebeurt is, geen details, en dat ik het er verder niet over wil hebben, maar dat ik er moeite mee heb, en daarom soms last van paniekaanvallen heb. Ze reageerde heel begripvol, en ik heb afgesproken dat als ik er last van heb, ik altijd mij even kan terug trekken, of wat dan ook nodig is. Ik kreeg wel meteen zo'n blik van medelijden. Dat haat ik. Ik ben nog steeds dezelfde Ninepien, en wil niet op een andere manier behandeld worden. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Ze bood ook aan dat ik altijd een dag thuis mocht blijven, of eerder naar huis, als ik dat wil. Maar dat wil ik niet, ik wil gewoon door met mij leven.
dinsdag 11 oktober 2016 om 23:46
Ninepien, een pluim voor je openheid...ik vind het een dappere en goede zet. Well done!
Mijn ervaring is dat als je laat zien dat je niet van suiker bent geworden, het medeleven blijft bestaan maar dat medelijden eraf gaat. Ik heb nu bv een hele goede, open verstandhouding over mijn werktijden (zit deels in de ziektewet door ptss), en dat is me goud waard. Mijn manager weet dat hij kan bouwen erop dat ik de kantjes er niet afloop, en is daarom denk ik ook zeer bereid me de ruimte die ik nodig heb voor herstel. Dit alles in een zakelijke afstand, die toch menselijk is, als je snapt wat ik bedoel.
Dus ik denk dat als je nu je hebt aangegeven dat je een moeilijke tijd hebt, ook weer over gaat op de orde van de dag, je leidinggevende de ruimte geeft die jij nodig hebt, en ja, zonder veel woorden. Dus laat het een beetje gaan, niet door de schijn weer op te gaan houden, maar door je gewoon ook weer te richten op je taken. Jullie beiden weten echter wat er is besproken, en heus, dat gevoel alleen al kan je behoorlijke rust geven.
Kaitlyn, wat naar dat je je niet goed voelt. Hoe gaat het vandaag met je?
Je bent een enorm sterke vrouw, als ik lees waar jij je in je up doorheen slaat, welke emoties je uit weet te houden, dag in dag uit. En die hoofdpijn erbij op lijkt me ook om erbij te hebben....
Ik kan me dan zo alleen voelen, wil graag dat iemand dan even bij me komt en een arm om me heen slaat. Heb jij dat ook? Wat heb jij nodig als je je zo rot voelt?
Ik kan alleen maar zeggen dat ik je een mooie, diepe, sterke vrouw vindt. Ik hoop dat je onze goede vibes en warmte kunt voelen op de momenten dat je er even geen been in ziet. Je komt hier doorheen, meid. En sterker hieruit. Je bent al zo op weg. Vergeet niet jezelf af en toe en vaak te belonen voor al die dappere stappen en je hele persoon! Probeer jezelf te verwennen en goed te verzorgen! Wat vindt je altijd fijn om te doen: houdt je van koken of even op de bank een tijdschrift lezen? Waar heb je behoefte aan?
Mijn ervaring is dat als je laat zien dat je niet van suiker bent geworden, het medeleven blijft bestaan maar dat medelijden eraf gaat. Ik heb nu bv een hele goede, open verstandhouding over mijn werktijden (zit deels in de ziektewet door ptss), en dat is me goud waard. Mijn manager weet dat hij kan bouwen erop dat ik de kantjes er niet afloop, en is daarom denk ik ook zeer bereid me de ruimte die ik nodig heb voor herstel. Dit alles in een zakelijke afstand, die toch menselijk is, als je snapt wat ik bedoel.
Dus ik denk dat als je nu je hebt aangegeven dat je een moeilijke tijd hebt, ook weer over gaat op de orde van de dag, je leidinggevende de ruimte geeft die jij nodig hebt, en ja, zonder veel woorden. Dus laat het een beetje gaan, niet door de schijn weer op te gaan houden, maar door je gewoon ook weer te richten op je taken. Jullie beiden weten echter wat er is besproken, en heus, dat gevoel alleen al kan je behoorlijke rust geven.
Kaitlyn, wat naar dat je je niet goed voelt. Hoe gaat het vandaag met je?
Je bent een enorm sterke vrouw, als ik lees waar jij je in je up doorheen slaat, welke emoties je uit weet te houden, dag in dag uit. En die hoofdpijn erbij op lijkt me ook om erbij te hebben....
Ik kan me dan zo alleen voelen, wil graag dat iemand dan even bij me komt en een arm om me heen slaat. Heb jij dat ook? Wat heb jij nodig als je je zo rot voelt?
Ik kan alleen maar zeggen dat ik je een mooie, diepe, sterke vrouw vindt. Ik hoop dat je onze goede vibes en warmte kunt voelen op de momenten dat je er even geen been in ziet. Je komt hier doorheen, meid. En sterker hieruit. Je bent al zo op weg. Vergeet niet jezelf af en toe en vaak te belonen voor al die dappere stappen en je hele persoon! Probeer jezelf te verwennen en goed te verzorgen! Wat vindt je altijd fijn om te doen: houdt je van koken of even op de bank een tijdschrift lezen? Waar heb je behoefte aan?
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
woensdag 12 oktober 2016 om 06:46
Ik ben begonnen bij een nieuwe psychologe en het komt keihard aan. Moeten aangeven waar ik precies tegenaan loop en horen hoe zij daarover denkt, ik werd er onzettend verdrietig van. En ik ben gewoon zo bang van mijn eigen gedachten en van alles wat weer naar boven komt en dan is dit het begin nog maar.
Op mijn werk weten ze niet van mijn verleden, dat zou in dit werk ook niet handig zijn. Het zou als handicap gezien worden. Daarbij ben ik mijn baan kwijt, aanstellingsperiode loopt nog af, dus ik hoef het ook niet te vertellen.
Vandaag vanuit een andere functie en studiedag die de hele dag duurt een waar ik tegenop zie. De hele dag in een grote groep mensen, waar ik er maar een paar van ken, ik vind dat zo eng.
Op mijn werk weten ze niet van mijn verleden, dat zou in dit werk ook niet handig zijn. Het zou als handicap gezien worden. Daarbij ben ik mijn baan kwijt, aanstellingsperiode loopt nog af, dus ik hoef het ook niet te vertellen.
Vandaag vanuit een andere functie en studiedag die de hele dag duurt een waar ik tegenop zie. De hele dag in een grote groep mensen, waar ik er maar een paar van ken, ik vind dat zo eng.
woensdag 12 oktober 2016 om 12:54
Ik zit ontzettend aan te hikken tegen de dag van morgen: afscheid nemen van mijn therapeute. Na jarenlange therapie bij haar (zij heeft echt als eerste dat 'kleine bange kind wat zo verstopt zat.. gezien......en daardoor sloeg de therapie aan en gingen er echt dingen gebeuren) heb ik besloten ermee te stoppen. En door omstandigheden hebben we morgen ineens de laatste afspraak en is er voor heel het loslatingsproces eigenlijk veel te weinig tijd geweest. Eigenlijk maar één keer hiervoor. Het is iets wat zij anders had willen zien zien en ik eigenlijk ook, maar ik ben verhuisd, het is nu lastig om praktische redenen (vervoer) en mijn dbc (of hoe heet dat) loopt deze maand af.
Hoe moet ik haar gaan loslaten? Ja, verstandelijk lukt mij alles, maar mijn gevoel is een ander verhaal. Een heeeeel ander verhaal. Zo moeilijk. Ik heb eigenlijk ook nog nooit echt een 'goed afscheid' in mijn leven meegemaakt.
Hoe moet ik haar gaan loslaten? Ja, verstandelijk lukt mij alles, maar mijn gevoel is een ander verhaal. Een heeeeel ander verhaal. Zo moeilijk. Ik heb eigenlijk ook nog nooit echt een 'goed afscheid' in mijn leven meegemaakt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 12 oktober 2016 om 23:02
Sunemom, hoe was je dag vandaag?
EV ik kan me je gevoel heel goed invoelen, dat afscheid nemen en niet weten hoe en eigenlijk niet willen loslaten wat zo prettig was. Ik begrijp ook dat je dat nooit op een goede manier hebt kunnen doen, afscheid nemen. Hoe zou je dat dan ook moeten doen? Wat betekent dat eigenlijk voor jou: afscheid nemen?
Misschien is het een idee om er woorden aan te geven?
Ik merk aan mijzelf dat ik alles dat op afscheid lijkt vermijd, ik wil mijn hoofd onder het zand stoppen dan, niet meemaken, niet weer............
Maar wie weet is het deze keer mogelijk om SAMEN jullie afscheid vorm te geven op de manier zoals jullie contact ook was tijdens de therapie. Afscheid dat samen wordt beleefd is minder zwaar (VOOR MIJ, nb ik ben niet de maatstaf der dingen) dan eenzijdig afscheid/los moeten laten.
Dus laat je helpen morgen, door die vrouw die jou zo dierbaar werd, en jij haar.
En wie weet is een afscheid ook niet een echt TOT NEVER MEER. Nee, wie weet is het een tijdelijk afscheid. Want stel je zou haar weer eens willen zien, als therapeut, zijn de praktische bezwaren, of een deel daarvan over een tijd weer anders.
Sommige afscheiden zijn een beetje elastisch, veerkrachtig.
Sterkte en schrijf morgen of over een tijd, anytime, van je af als je behoefte eraan hebt
EV ik kan me je gevoel heel goed invoelen, dat afscheid nemen en niet weten hoe en eigenlijk niet willen loslaten wat zo prettig was. Ik begrijp ook dat je dat nooit op een goede manier hebt kunnen doen, afscheid nemen. Hoe zou je dat dan ook moeten doen? Wat betekent dat eigenlijk voor jou: afscheid nemen?
Misschien is het een idee om er woorden aan te geven?
Ik merk aan mijzelf dat ik alles dat op afscheid lijkt vermijd, ik wil mijn hoofd onder het zand stoppen dan, niet meemaken, niet weer............
Maar wie weet is het deze keer mogelijk om SAMEN jullie afscheid vorm te geven op de manier zoals jullie contact ook was tijdens de therapie. Afscheid dat samen wordt beleefd is minder zwaar (VOOR MIJ, nb ik ben niet de maatstaf der dingen) dan eenzijdig afscheid/los moeten laten.
Dus laat je helpen morgen, door die vrouw die jou zo dierbaar werd, en jij haar.
En wie weet is een afscheid ook niet een echt TOT NEVER MEER. Nee, wie weet is het een tijdelijk afscheid. Want stel je zou haar weer eens willen zien, als therapeut, zijn de praktische bezwaren, of een deel daarvan over een tijd weer anders.
Sommige afscheiden zijn een beetje elastisch, veerkrachtig.
Sterkte en schrijf morgen of over een tijd, anytime, van je af als je behoefte eraan hebt
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
