Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 10 november 2020 om 11:23
Ha Knuffeltjes,
Die Rituals kalender ken ik niet.... maar wat een heerlijke post.
Onbewust zoek ik de laatste weken steeds naar positieve verhalen... en ik vind ze! Wat goed om te horen dat je zo diep hebt gezeten en dat het nu zo goed gaat.
Gefeliciteerd met de kleine Knuffie!
Mag ik vragen, heb je wel eens getwijfeld of je moeder kon/wilde worden, naar aanleiding van wat je nu schrijft?
Die Rituals kalender ken ik niet.... maar wat een heerlijke post.
Onbewust zoek ik de laatste weken steeds naar positieve verhalen... en ik vind ze! Wat goed om te horen dat je zo diep hebt gezeten en dat het nu zo goed gaat.
Gefeliciteerd met de kleine Knuffie!
Mag ik vragen, heb je wel eens getwijfeld of je moeder kon/wilde worden, naar aanleiding van wat je nu schrijft?
Je kunt méér.
dinsdag 10 november 2020 om 13:30
Wat mooi Moon-Alisa, dat je ook de positieve verhalen kunt zien! Dat vind ik een van de waardevolle, fijne kanten van deze topics: er zijn momenten/uren/dagen/maanden of zelfs jaren van diepe dalen, maar daarnaast ook van hoge pieken, én alles wat zich daartussen afspeelt. Mooi om dat hier allemaal te kunnen vinden, al is het vaak niet makkelijk en zelfs rete-zwaar. Maar hier zijn we wel even digitaal met elkaar.
Wat betreft jouw vraag is mijn antwoord nee, want mijn kinderwens is juist hetgeen wat mij altijd op de been heeft gehouden. Ik wist al heel jong dat ik later zelf moeder wilde worden. En ik wist ook dat ik het heel anders wilde doen dan mijn ouders. Dus ergens wist ik ook dat het niet oké was wat er gebeurde, maar ik kon niet ontsnappen. Nu ben ik gelukkig geen kind meer. Ik had wel willen ervaren hoe het is om bij liefdevolle ouders op te groeien, maar dat zat er niet in. Gelukkig kan ik zelf wel een liefdevolle ouder zijn! Mijn hulpverleners hebben zelfs de overtuiging dat mensen die het vroeger zwaar hebben gehad, hele fijne, steunende, sterke ouders kunnen zijn. Dat zien zij vanuit hun ervaringen. Ze geven ook vaak aan dat ik door gemis en gebrek aan geborgenheid, veiligheid, vertrouwen, grenzen, en liefde, heel goed weet wat een kindje nodig heeft. Namelijk juist die dingen!
Wel hebben man en ik beiden therapie gehad voordat we de anticonceptie lieten staan, alleen toen onze eerste zwangerschap mis ging, bleek er toch nog veel onverwerkt verdriet in mij te zitten. Dus toen opnieuw hulp gevraagd, maar deze keer op een heel andere manier gekregen dan al die jaren daarvoor. Pas toen ik bij mijn huidige behandelaar(s) kwam, begon de therapie echt aan te slaan, en durfden we er na 2 jaar weer voor te gaan. Want toen durfde ik er een beetje op te vertrouwen dat mijn peuten ook tijdens de zwangerschap en nu onze baby er is bij mij zouden blijven.
Toen durfden wij het weer aan, want ik denk wel dat een steunend netwerk heel belangrijk is. Dat heb ik afgelopen jaar ook zo ervaren, want het moederschap maakt me enorm trots en sterk, maar daarnaast ook heel kwetsbaar. Dan zijn mensen om je heen waar je je veilig bij voelt wel heel belangrijk
Wat betreft jouw vraag is mijn antwoord nee, want mijn kinderwens is juist hetgeen wat mij altijd op de been heeft gehouden. Ik wist al heel jong dat ik later zelf moeder wilde worden. En ik wist ook dat ik het heel anders wilde doen dan mijn ouders. Dus ergens wist ik ook dat het niet oké was wat er gebeurde, maar ik kon niet ontsnappen. Nu ben ik gelukkig geen kind meer. Ik had wel willen ervaren hoe het is om bij liefdevolle ouders op te groeien, maar dat zat er niet in. Gelukkig kan ik zelf wel een liefdevolle ouder zijn! Mijn hulpverleners hebben zelfs de overtuiging dat mensen die het vroeger zwaar hebben gehad, hele fijne, steunende, sterke ouders kunnen zijn. Dat zien zij vanuit hun ervaringen. Ze geven ook vaak aan dat ik door gemis en gebrek aan geborgenheid, veiligheid, vertrouwen, grenzen, en liefde, heel goed weet wat een kindje nodig heeft. Namelijk juist die dingen!
Wel hebben man en ik beiden therapie gehad voordat we de anticonceptie lieten staan, alleen toen onze eerste zwangerschap mis ging, bleek er toch nog veel onverwerkt verdriet in mij te zitten. Dus toen opnieuw hulp gevraagd, maar deze keer op een heel andere manier gekregen dan al die jaren daarvoor. Pas toen ik bij mijn huidige behandelaar(s) kwam, begon de therapie echt aan te slaan, en durfden we er na 2 jaar weer voor te gaan. Want toen durfde ik er een beetje op te vertrouwen dat mijn peuten ook tijdens de zwangerschap en nu onze baby er is bij mij zouden blijven.
Toen durfden wij het weer aan, want ik denk wel dat een steunend netwerk heel belangrijk is. Dat heb ik afgelopen jaar ook zo ervaren, want het moederschap maakt me enorm trots en sterk, maar daarnaast ook heel kwetsbaar. Dan zijn mensen om je heen waar je je veilig bij voelt wel heel belangrijk
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 10 november 2020 om 16:29
Diva, ik hoop dat de verhuizing soepel ging en dat je nieuwe huis snel als je thuis voelt. En omdat behaalde resultaten soms wel garanties geven voor de toekomst, weet ik zeker dat je je nieuwe huis en tuin ook heel fijn en mooi zal maken.
Green, wat intens stom van die psycho-educatie. Het lijkt alsof ze er geen rekening mee houden dat mensen zelf ook info zoeken en alleen de allerbasaalste info geven van een gemiddelde van een superdiverse patiëntengroep. Hopelijk kan het wat meer toegespitst worden in de komende sessies, in de groep of met je begeleiders. Ik zou er ook gewoon naar vragen in de groep, want je bent vast niet de enige die dit denkt.
Knuffel, wat is er veel - ten goede - veranderd in je leven sinds je eerste topic. Fijn om te lezen dat het, ondanks dat je er nog steeds hard voor werkt, zo goed met jou en je mini-Knuf gaat.
Green, wat intens stom van die psycho-educatie. Het lijkt alsof ze er geen rekening mee houden dat mensen zelf ook info zoeken en alleen de allerbasaalste info geven van een gemiddelde van een superdiverse patiëntengroep. Hopelijk kan het wat meer toegespitst worden in de komende sessies, in de groep of met je begeleiders. Ik zou er ook gewoon naar vragen in de groep, want je bent vast niet de enige die dit denkt.
Knuffel, wat is er veel - ten goede - veranderd in je leven sinds je eerste topic. Fijn om te lezen dat het, ondanks dat je er nog steeds hard voor werkt, zo goed met jou en je mini-Knuf gaat.
[...]
tobbert wijzigde dit bericht op 22-06-2021 17:13
42.39% gewijzigd
dinsdag 10 november 2020 om 17:22
Ja er is veel veranderd he Tobbie, ik vind het ook zo onwerkelijk dat er vier jaren voorbij zijn sinds het begin van deze topics. En mooi dat er zowel oude bekenden als nieuwe mensen mee schrijven!
Een extra zachte voor jou, want volgens mij kun je wel wat zachtheid gebruiken. Lieve Tobbie, waar jij over schrijft (ik zal je niet quoten) is wat je toch niemand toe wenst? Die hele sfeer, context en omgeving maakten het zeer onveilig en onvoorspelbaar. Hoe zou het anders kunnen dan dat je daar veel last van hebt? En wat moeilijk moet het zijn dat je het gevoel hebt dat je het niet onder woorden kunt brengen. Ik vind juist dat je het heel duidelijk uitlegt, en het is voor mij heel invoelbaar. Ik vind het heel erg dat het zo geweest is voor jou en het nu zo lastig is ermee te leren omgaan.
Één situatie kun je inderdaad prima relativeren, maar keer op keer, dag in dag uit, hoe ziet je leven er dan uit? Is er dan ruimte om je te ontwikkelen, om je behoeften te leren kennen, om uit te vogelen wat voor persoontje je bent? Is er dan ruimte om steun te krijgen en op een fijne manier geholpen te worden? Is er dan ruimte om te ontspannen, om uit te kunnen rusten?
Als je liever hebt dat ik weer wat weghaal, zeg je het maar, dan doe ik dat. Hier kun je in elk geval erover schrijven, en wat begrip vinden.
Een extra zachte
voor jou, want volgens mij kun je wel wat zachtheid gebruiken. Lieve Tobbie, waar jij over schrijft (ik zal je niet quoten) is wat je toch niemand toe wenst? Die hele sfeer, context en omgeving maakten het zeer onveilig en onvoorspelbaar. Hoe zou het anders kunnen dan dat je daar veel last van hebt? En wat moeilijk moet het zijn dat je het gevoel hebt dat je het niet onder woorden kunt brengen. Ik vind juist dat je het heel duidelijk uitlegt, en het is voor mij heel invoelbaar. Ik vind het heel erg dat het zo geweest is voor jou en het nu zo lastig is ermee te leren omgaan. Één situatie kun je inderdaad prima relativeren, maar keer op keer, dag in dag uit, hoe ziet je leven er dan uit? Is er dan ruimte om je te ontwikkelen, om je behoeften te leren kennen, om uit te vogelen wat voor persoontje je bent? Is er dan ruimte om steun te krijgen en op een fijne manier geholpen te worden? Is er dan ruimte om te ontspannen, om uit te kunnen rusten?
Als je liever hebt dat ik weer wat weghaal, zeg je het maar, dan doe ik dat. Hier kun je in elk geval erover schrijven, en wat begrip vinden.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 november 2020 om 15:52
Wat mooi Knuf... meer heb ik eigenlijk niet te zeggen. Heel mooi en misschien schrijf ik later nog wat meer.
Ik heb weer EMDR gehad. Toen ik daar eenmaal was, besloot ik het stukje te gaan 'doen' wat me het allerzwaarst leek. Ik had gisteren thuis al bedacht dat ik daar aan toe was. Ik dacht eigenlijk dat ik misschien bij deze sessie helemaal naar zou worden, zou moeten overgeven oid. Het ging om 2005, het gesprek bij de crisisdienst waarna ik onvrijwillig werd opnomen. Die man was heel naar, een soort beul. En de datum zit altijd in mijn hoofd als de datum waarna niks meer hetzelfde was.
Uiteindelijk zat de emotie wel daar, maar veel minder dan ik verwachtte. Ik hoefde niet te spugen, dat stuk van de sessie viel erg mee.
Maar waar ik heel erg van moest huilen vandaag, het moment dat ik uit de kliniek kwam en voor mijn gevoel niemand meer had. Ik moest daar zo om huilen.
Het gaat er even niet om hoe dat allemaal gegaan is.... gevoelsmatig was ik helemaal alleen daarna. Ik heb niet eerder zo gehuild bij de EMDR.
Hier speelt ook kinderwens en misschien schrijf ik er later meer over. Zit nog een beetje vol, van alles.
Ik heb weer EMDR gehad. Toen ik daar eenmaal was, besloot ik het stukje te gaan 'doen' wat me het allerzwaarst leek. Ik had gisteren thuis al bedacht dat ik daar aan toe was. Ik dacht eigenlijk dat ik misschien bij deze sessie helemaal naar zou worden, zou moeten overgeven oid. Het ging om 2005, het gesprek bij de crisisdienst waarna ik onvrijwillig werd opnomen. Die man was heel naar, een soort beul. En de datum zit altijd in mijn hoofd als de datum waarna niks meer hetzelfde was.
Uiteindelijk zat de emotie wel daar, maar veel minder dan ik verwachtte. Ik hoefde niet te spugen, dat stuk van de sessie viel erg mee.
Maar waar ik heel erg van moest huilen vandaag, het moment dat ik uit de kliniek kwam en voor mijn gevoel niemand meer had. Ik moest daar zo om huilen.
Het gaat er even niet om hoe dat allemaal gegaan is.... gevoelsmatig was ik helemaal alleen daarna. Ik heb niet eerder zo gehuild bij de EMDR.
Hier speelt ook kinderwens en misschien schrijf ik er later meer over. Zit nog een beetje vol, van alles.
Je kunt méér.
donderdag 12 november 2020 om 18:19
N. (de peut) zei ook dat het normaal is dat een psychose kan optreden na een aantal nachten zonder slaap. Ja zei ik, dat weet ik, dat was het ook. Het is nooit zo geweest dat ik zomaar op een dag psychotische verschijnselen kreeg. Het gebeurde nadat ik een aantal nachten op rij niet geslapen had. Het was tijdens een reis en de omstandigheden waren dusdanig dat ik niet echt kon slapen. N zei iets dat als mensen dan weer 24 uur geslapen hebben, ze vaak flink opgeknapt zijn.
Maar dat is het dus... ik heb een paar uurtjes kunnen slapen in de kliniek en daarna werd ik wakker gemaakt en vanaf toen moest ik meedraaien in het programma.
En dat heb ik altijd moeilijk gevonden. Dat ze me niet eerst een aantal uur met rust gelaten hebben. Overigens heb ik dat door de jaren heen van meer mensen gehoord. Het schijnt dat het beleid inmiddels ook aangepast is.
Ik blijf dat moeilijk vinden. Omdat mijn lichaam het destijds zo duidelijk aangaf. Ik wilde gewoon slapen.
N. zegt dat ze dat bij de opleiding ook leren. Meerdere nachten geen slaap is meerdere nachten geen REM-slaap en dan raak je in de war.
Het enige positieve is dat ik niet zomaar in psychose zal raken, niet out of the blue. Denk dat mijn kans op psychose hetzelfde is als bij ieder ander.
Maar dat is het dus... ik heb een paar uurtjes kunnen slapen in de kliniek en daarna werd ik wakker gemaakt en vanaf toen moest ik meedraaien in het programma.
En dat heb ik altijd moeilijk gevonden. Dat ze me niet eerst een aantal uur met rust gelaten hebben. Overigens heb ik dat door de jaren heen van meer mensen gehoord. Het schijnt dat het beleid inmiddels ook aangepast is.
Ik blijf dat moeilijk vinden. Omdat mijn lichaam het destijds zo duidelijk aangaf. Ik wilde gewoon slapen.
N. zegt dat ze dat bij de opleiding ook leren. Meerdere nachten geen slaap is meerdere nachten geen REM-slaap en dan raak je in de war.
Het enige positieve is dat ik niet zomaar in psychose zal raken, niet out of the blue. Denk dat mijn kans op psychose hetzelfde is als bij ieder ander.
Je kunt méér.
donderdag 12 november 2020 om 21:35
Mooie post Knuf, fijn om weer eens wat van je te horen
Ik ben nu verhuisd, voorlopig zitten we in een (heel fijn) vakantiehuisje.
Ik vind het niet fijn dat man het zo druk heeft op het werk. Hij werkt zelfs 's avonds door... En ik zit al de hele dag alleen. Ik heb een nieuwe thuisstudie besteld, maar die heb ik nog niet. Binnenkort ook weer solliciteren... Ik wil graag iets doen, vrijwilligerswerk is ook een optie maar dat stomme corona.
Ik vind het toch best eng om iets met mensen te gaan doen.
In het weekend hier maar eens de omgeving een beetje verkennen.
Ik ben nu verhuisd, voorlopig zitten we in een (heel fijn) vakantiehuisje.
Ik vind het niet fijn dat man het zo druk heeft op het werk. Hij werkt zelfs 's avonds door... En ik zit al de hele dag alleen. Ik heb een nieuwe thuisstudie besteld, maar die heb ik nog niet. Binnenkort ook weer solliciteren... Ik wil graag iets doen, vrijwilligerswerk is ook een optie maar dat stomme corona.
Ik vind het toch best eng om iets met mensen te gaan doen.
In het weekend hier maar eens de omgeving een beetje verkennen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 13 november 2020 om 16:47
Wat fijn dat veel aspecten zo duidelijk zijn geworden, Moon-Alisa, wat betreft jouw ervaring uit het verleden met betrekking tot de opname. Het klinkt alsof je nu alsnog deels de erkenning en steun krijgt die je toen helemaal had moeten krijgen. Natuurlijk zit je daar vol van, het was zo'n nare tijd. Super knap dat je dit aangegaan bent
In het stuk wat jij (via je peut) aangeeft over slapen herken ik heel erg hoeveel belang mijn behandelaars daar aan hechten. Voldoende slapen is eigenlijk voor hen wel een punt waar ze vaak naar vragen en rekening mee houden, net zoals fysieke veiligheid bijvoorbeeld. Een wond is immers niet in staat te genezen met het mes er nog in, net zoals een hoofd niet in staat is te werken met ernstig slaaptekort, en een lichaam niet in staat is te ontspannen met (het gevoel van) dreiging in de buurt. Mooi om te horen dat daar aandacht voor is!
Ikzelf was erg bang in het begin van mijn therapie om eerlijk aan te geven dat ik bijvoorbeeld amper sliep, of mijzelf verwondde, of teveel had gedronken, etc. Ik was bang dat het een contra-indicatie zou zijn voor de behandeling, maar toen ik daarover begon is mij gelukkig uitgelegd dat hun visie was dat je mensen tekort doet als je niet aan trauma-behandeling doet zodra het minimaal mogelijk is. Dat vind ik zelf ook wel logisch, immers alle zelf-destructieve handelingen die ik deed kwamen juist door de trauma's.. Dus op minimale slaap is wel ingezet, net als minimale veiligheid, en daarna zo snel mogelijk trauma-verwerking, om iets van verlichting en rust te kunnen bewerkstelligen. Ik vind dit een fijne manier van werken.
Wat ik ook herken in jouw verhaal is dat een ander stukje uit de ervaring heftiger is dan het stukje wat je misschien wel verwacht had. Ik vind het erg verdrietig om te lezen dat je zo moest huilen, maar ook mooi dat het er wel uit komt, en ik hoop dat het ook voelt als opluchting en iets van ontspanning voor je geeft.
Mijn ervaring met emdr tot dusver (ik heb meer dan 40 'geslaagde' sessies gehad, maar ook een stuk of 5 keer dat het mis ging) is dat wat ik verwacht had wat pijnlijk was aan de ervaring wel zeer doet, maar inderdaad net als wat jij schrijft, een ander stuk uit die ervaring veel meer oproept. Mijn therapeut vraagt ook altijd wat nu op dit moment het vervelendste plaatje/gevoel is m.b.t. de herinnering om aan terug te denken. Dus niet hoe het op dat moment was, maar nu, vanuit helicopterview.
Wij hadden bijvoorbeeld een sessie gericht op een zware mishandeling waar meerdere mensen bij betrokken waren. Ik had herbelevingen en nachtmerries over de dader, de mishandeling zelf, de klappen, de pijn, etc. Maar tijdens de emdr ging het over het moment dat ik bloedend op de grond zat na afloop en niet in staat was te bewegen en er niemand was die mij hielp. Dat moment was voor mij (blijkbaar) zoveel pijnlijker. Toen ik dat m.b.v. de emdr kon verwerken, zijn die nachtmerries en herbelevingen verdwenen. Het is nog een verdrietige gebeurtenis om aan terug te denken, maar het is niet meer een ervaring die mijn leven beheerst.
Ook hadden we een keer een sessie gericht op een ernstig fiets-ongeluk dat ik meemaakte met mijn moeder. Ik hoorde de klap nog, de schreeuw van mijn moeder, de toeter van de auto, etc. Echter ook toen tijdens de emdr ging het over het moment na het ongeluk waarbij de automobilist woedend de auto uitstapte en ons volledig verbaal met de grond gelijk maakte (waarschijnlijk vanuit zijn eigen schrik-reactie, alleen dat besef maakte het voor mij als kind niet minder beangstigend). Ook dat heb ik kunnen verwerken, waarna die gebeurtenis niet meer voor herbelevingen of nachtmerries zorgt.
Als de emdr lukt, dan verminderen/verdwijnen de klachten (ook op de lange termijn), en dat is natuurlijk een enorm mooi gevolg van de behandeling. Na zulke sessies ben ik ook helemaal op, maar voel ik mij ook 10 kilo lichter en 100 keer sterker. Dat soort ervaringen geven mij weer kracht om door te gaan. Door te gaan met mijzelf steunen, verzorgen, erkennen. Doorgaan met voor mijzelf opkomen en gezonde keuzes te maken. Doorgaan met omgaan met en leren kennen van fijne mensen. Door te gaan met genieten van ons kindje, van ons gezin. Door te gaan met al het moois wat het leven gelukkig ook nog te bieden heeft
aub mij niet quoten
In het stuk wat jij (via je peut) aangeeft over slapen herken ik heel erg hoeveel belang mijn behandelaars daar aan hechten. Voldoende slapen is eigenlijk voor hen wel een punt waar ze vaak naar vragen en rekening mee houden, net zoals fysieke veiligheid bijvoorbeeld. Een wond is immers niet in staat te genezen met het mes er nog in, net zoals een hoofd niet in staat is te werken met ernstig slaaptekort, en een lichaam niet in staat is te ontspannen met (het gevoel van) dreiging in de buurt. Mooi om te horen dat daar aandacht voor is!
Ikzelf was erg bang in het begin van mijn therapie om eerlijk aan te geven dat ik bijvoorbeeld amper sliep, of mijzelf verwondde, of teveel had gedronken, etc. Ik was bang dat het een contra-indicatie zou zijn voor de behandeling, maar toen ik daarover begon is mij gelukkig uitgelegd dat hun visie was dat je mensen tekort doet als je niet aan trauma-behandeling doet zodra het minimaal mogelijk is. Dat vind ik zelf ook wel logisch, immers alle zelf-destructieve handelingen die ik deed kwamen juist door de trauma's.. Dus op minimale slaap is wel ingezet, net als minimale veiligheid, en daarna zo snel mogelijk trauma-verwerking, om iets van verlichting en rust te kunnen bewerkstelligen. Ik vind dit een fijne manier van werken.
Wat ik ook herken in jouw verhaal is dat een ander stukje uit de ervaring heftiger is dan het stukje wat je misschien wel verwacht had. Ik vind het erg verdrietig om te lezen dat je zo moest huilen, maar ook mooi dat het er wel uit komt, en ik hoop dat het ook voelt als opluchting en iets van ontspanning voor je geeft.
Mijn ervaring met emdr tot dusver (ik heb meer dan 40 'geslaagde' sessies gehad, maar ook een stuk of 5 keer dat het mis ging) is dat wat ik verwacht had wat pijnlijk was aan de ervaring wel zeer doet, maar inderdaad net als wat jij schrijft, een ander stuk uit die ervaring veel meer oproept. Mijn therapeut vraagt ook altijd wat nu op dit moment het vervelendste plaatje/gevoel is m.b.t. de herinnering om aan terug te denken. Dus niet hoe het op dat moment was, maar nu, vanuit helicopterview.
Wij hadden bijvoorbeeld een sessie gericht op een zware mishandeling waar meerdere mensen bij betrokken waren. Ik had herbelevingen en nachtmerries over de dader, de mishandeling zelf, de klappen, de pijn, etc. Maar tijdens de emdr ging het over het moment dat ik bloedend op de grond zat na afloop en niet in staat was te bewegen en er niemand was die mij hielp. Dat moment was voor mij (blijkbaar) zoveel pijnlijker. Toen ik dat m.b.v. de emdr kon verwerken, zijn die nachtmerries en herbelevingen verdwenen. Het is nog een verdrietige gebeurtenis om aan terug te denken, maar het is niet meer een ervaring die mijn leven beheerst.
Ook hadden we een keer een sessie gericht op een ernstig fiets-ongeluk dat ik meemaakte met mijn moeder. Ik hoorde de klap nog, de schreeuw van mijn moeder, de toeter van de auto, etc. Echter ook toen tijdens de emdr ging het over het moment na het ongeluk waarbij de automobilist woedend de auto uitstapte en ons volledig verbaal met de grond gelijk maakte (waarschijnlijk vanuit zijn eigen schrik-reactie, alleen dat besef maakte het voor mij als kind niet minder beangstigend). Ook dat heb ik kunnen verwerken, waarna die gebeurtenis niet meer voor herbelevingen of nachtmerries zorgt.
Als de emdr lukt, dan verminderen/verdwijnen de klachten (ook op de lange termijn), en dat is natuurlijk een enorm mooi gevolg van de behandeling. Na zulke sessies ben ik ook helemaal op, maar voel ik mij ook 10 kilo lichter en 100 keer sterker. Dat soort ervaringen geven mij weer kracht om door te gaan. Door te gaan met mijzelf steunen, verzorgen, erkennen. Doorgaan met voor mijzelf opkomen en gezonde keuzes te maken. Doorgaan met omgaan met en leren kennen van fijne mensen. Door te gaan met genieten van ons kindje, van ons gezin. Door te gaan met al het moois wat het leven gelukkig ook nog te bieden heeft
aub mij niet quoten
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 13-11-2020 17:36
4.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 13 november 2020 om 16:50
Fijn dat jullie verhuisd zijn Diva!
Succes met de nieuwe tijdelijke woning en omgeving verkennen. Dat kan heel fijn zijn, en ook wel intensief denk ik
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 13 november 2020 om 17:14
Wat een mooie posts weer
Ik breng de dagen door in een staat van doelloosheid, angst, verwarring, en af en toe stoten energie.
Heb mezelf enorm blootgegeven naar mijn psychologe in een mail, terwijl ze in de sessie daarvoor tegen me schreeuwde (maar dat kan ook mijn eigen foute interpretatie zijn, want ik herinner me bijna niks van heel die sessie). Daarna iets verteld (op mail) waar ik al maaaanden mee worstel. Ik denk dat ik mezelf iets wijs maak, en tegelijkertijd denk ik dat er puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Die puzzelstukjes heb ik dus in een vlaag van emotie doorgemaild en... meteen spijt. Ik vraag me nu ook af of ik wel helder nadacht, maar de aap is uit de mouw en ik stop hem er niet meer terug in.
Dus ook maar tegen man gezegd waar ik mee worstelde, en die zei heel nuchter: Ach, dat kan er dan ook nog wel bij toch?
Dat was wel fijn. Ik durfde het hier op het forum niet eens te zeggen (nog steeds niet), dus dat manlief zo reageerde was echt heel fijn. Ik moet zeggen, hij heeft zijn problemen, wij samen hebben onze problemen, maar als het echt crisis is bij mij is hij er altijd.
In ieder geval wordt weer duidelijk dat traumabehandeling zwaar nodig is. De gespecialiseerde therapeut heeft waarschijnlijk in Januari plaats voor me (ik reken nergens op, een paar maanden terug was het nog November), maar samen met mijn huidige psycholoog kunnen we een tijdlijn gaan maken.
Nu weet ik alleen niet of ik dat wel aandurf met het schreeuw akkefietje.
Zoals ik al zei, angst en verwarring.
Ik breng de dagen door in een staat van doelloosheid, angst, verwarring, en af en toe stoten energie.
Heb mezelf enorm blootgegeven naar mijn psychologe in een mail, terwijl ze in de sessie daarvoor tegen me schreeuwde (maar dat kan ook mijn eigen foute interpretatie zijn, want ik herinner me bijna niks van heel die sessie). Daarna iets verteld (op mail) waar ik al maaaanden mee worstel. Ik denk dat ik mezelf iets wijs maak, en tegelijkertijd denk ik dat er puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
Die puzzelstukjes heb ik dus in een vlaag van emotie doorgemaild en... meteen spijt. Ik vraag me nu ook af of ik wel helder nadacht, maar de aap is uit de mouw en ik stop hem er niet meer terug in.
Dus ook maar tegen man gezegd waar ik mee worstelde, en die zei heel nuchter: Ach, dat kan er dan ook nog wel bij toch?
Dat was wel fijn. Ik durfde het hier op het forum niet eens te zeggen (nog steeds niet), dus dat manlief zo reageerde was echt heel fijn. Ik moet zeggen, hij heeft zijn problemen, wij samen hebben onze problemen, maar als het echt crisis is bij mij is hij er altijd.
In ieder geval wordt weer duidelijk dat traumabehandeling zwaar nodig is. De gespecialiseerde therapeut heeft waarschijnlijk in Januari plaats voor me (ik reken nergens op, een paar maanden terug was het nog November), maar samen met mijn huidige psycholoog kunnen we een tijdlijn gaan maken.
Nu weet ik alleen niet of ik dat wel aandurf met het schreeuw akkefietje.
Zoals ik al zei, angst en verwarring.
zaterdag 14 november 2020 om 16:57
zaterdag 14 november 2020 om 19:35
Rustig aan hoor Moon-Alisa, ik laat het voorlopig wel staan. Pas je goed op jezelf? Niet teveel willen helpt mij vaak, dat komt later wel weer, wie weet heb jij daar ook wat aan
GreenLady en Dana, ook een knuffel voor jullie
GreenLady en Dana, ook een knuffel voor jullie
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 november 2020 om 13:33
Dank je voor je mooie post Knuffel.
Ik merk dat ik helaas wel weer veel te veel wil. Dat ik eigenlijk weer even terug moet naar waar ik donderdag gebleven ben.
Een bekende van mij beweert bij hoog en bij laag dat een keer of 3 tot 5 EMDR genoeg zou moeten zijn. Ik kom er zelf wel achter dat het bij mij anders werkt, ook omdat niet alles wat ik bespreek per se een trauma is. Ook bijv het afscheid van oma hebben we het over gehad. maar wat jij schrijf, Knuffel, is dat helemaal niet waar dat EMDR altijd op weinig behandelingen gericht is.
Wat je schrijft over drank, zelfbeschadiging etc is ook goed om te lezen. Bij mij ging het de eerste weken vooral zitten in nog meer medicatie gebruiken. Alles wat 'zo nodig' is dat nam ik. Ik vind het soms fijn om veel te drinken, ik doe dat niet vaak meer, maar het is goed te weten dat het niet heel erg is.
Ik heb veel en heftig gedroomd. Ik kan vaag een link leggen met een trauma (dat nog niet behandeld is) maar ik weet niet of dat het is. Ik kon het niet direct naast me neerleggen. En nu pas, nu ik er weer aan denk, zie ik wel een link met iets dat onlangs is gebeurd.
Ik heb helaas in mijn directe omgeving met Corona te maken nu. Ik weet even niet in hoeverre ik dat hier kwijt kan zonder herkenbaar te worden. Ik mis een paar vriendinnen met wie het contact verwaterd is, vandaag weer heel erg. Vammiddag heb ik nog een belafspraak (soort van zakelijk) en verder misschien maar even cocoonen. Omdat het inderdaad niet niks is wat we donderdag tijdens EMDR allemaal gedaan hebben en ik er zelf misschien te snel overheen wil stappen.
@Green, een psycholoog hoort niet tegen jou te schreeuwen. Ik zou toch vragen hoe dat precies gegaan is.
Ik merk dat ik helaas wel weer veel te veel wil. Dat ik eigenlijk weer even terug moet naar waar ik donderdag gebleven ben.
Een bekende van mij beweert bij hoog en bij laag dat een keer of 3 tot 5 EMDR genoeg zou moeten zijn. Ik kom er zelf wel achter dat het bij mij anders werkt, ook omdat niet alles wat ik bespreek per se een trauma is. Ook bijv het afscheid van oma hebben we het over gehad. maar wat jij schrijf, Knuffel, is dat helemaal niet waar dat EMDR altijd op weinig behandelingen gericht is.
Wat je schrijft over drank, zelfbeschadiging etc is ook goed om te lezen. Bij mij ging het de eerste weken vooral zitten in nog meer medicatie gebruiken. Alles wat 'zo nodig' is dat nam ik. Ik vind het soms fijn om veel te drinken, ik doe dat niet vaak meer, maar het is goed te weten dat het niet heel erg is.
Ik heb veel en heftig gedroomd. Ik kan vaag een link leggen met een trauma (dat nog niet behandeld is) maar ik weet niet of dat het is. Ik kon het niet direct naast me neerleggen. En nu pas, nu ik er weer aan denk, zie ik wel een link met iets dat onlangs is gebeurd.
Ik heb helaas in mijn directe omgeving met Corona te maken nu. Ik weet even niet in hoeverre ik dat hier kwijt kan zonder herkenbaar te worden. Ik mis een paar vriendinnen met wie het contact verwaterd is, vandaag weer heel erg. Vammiddag heb ik nog een belafspraak (soort van zakelijk) en verder misschien maar even cocoonen. Omdat het inderdaad niet niks is wat we donderdag tijdens EMDR allemaal gedaan hebben en ik er zelf misschien te snel overheen wil stappen.
@Green, een psycholoog hoort niet tegen jou te schreeuwen. Ik zou toch vragen hoe dat precies gegaan is.
Je kunt méér.
maandag 16 november 2020 om 16:13
Update van mezelf: (niet quoten aub)
Weer wat gekalmeerd. Over die sessie met psych die schreeuwde; volgens mij is het niet helemaal zo gegaan. Ik zat in 'traumabreinmodus' en herinner me niet veel, alleen dat ik boos en emotioneel was, dat peut boos was, vaag waar we het over hebben gehad. Man was erbij, dus die kon ik vragen wat er nou precies gebeurde. Peut heeft benoemd dat ze boos was en heeft me streng - en met stemverheffing - toegesproken. Wat voor mij in traumamodus ontzettend onveilig voelde. Nu is deze psycholoog ook niet bekend met (complex) trauma, dus misschien dat ze zo reageerde vanuit andere ervaringen. Ze heeft me nog een bericht gestuurd met 'mijn reactie was misschien wat te heftig'.
-weg-
--------
@Knuff: Ik vind het zo fijn dat je nog af en toe wat komt schrijven. Je posts die stralen van zelfcompassie, warmte en positiviteit geven me hoop dat dat ook voor mij mogelijk gaat zijn
@Ev: Fijn om je weer even te zien/lezen
@Tobbie: Ja, ik denk dat ik er ook echt wel verkeerde verwachtingen bij had (achteraf). Ik denk dat mijn boosheid er vooral inzit dat ik van afdeling naar afdeling wordt gestuurd waarbij veelal een 'vaststaand protocol' wordt afgedraaid, wat meestal niet passend is aangezien er bij mij vanalles door elkaar heen loopt. En ik blijf afhankelijk van deze instelling. Ik ga nu individueel de PE doorlopen met mijn casemanager om te kijken of ik er alsnog wat uit kan halen. Ik ben gestopt met de groep, omdat na de eerste bijeenkomst dan nog een ander van de wachtlijst aan kon sluiten, en ik niet dacht er veel uit te halen.
Een deel van wat je schrijft herken ik wel mbt mezelf. Ik deel het niet vaak met anderen, dus daar krijg ik ook geen reactie op. Het lijkt me moeilijk dat mensen het zo van zich afschudden. Ik denk dat het er inderdaad inzit dat het voor iemand moeilijk is voor te stellen om constant in die situatie te zitten, zonder onderbreking, zonder opluchting, zonder kans om het te ontkomen. Waar het voor een ander om een nare - losstaande - ervaring in een veilige stabiele jeugd gaat, mis jij het tweede en is het een grote nare ervaring. Want zelfs al was er even 'niets aan de hand', je was waarschijnlijk toch altijd op je hoede. (zeg maar als ik dit moet verwijderen).
Mbt je therapeuten: mijn therapeuten hebben vaak ook gericht op relativeren, gedachten uitdagen etc. De therapeut waar ik nu mee ga werken (zodra hij plek heeft) was de eerste die tegen me zei: Het gaat niet om het denken wat fout loopt, het gaat om je gevoel. Hij benadert trauma zoals Bessel van der Kolk. Het klikte voor mij ook; het is het gevoel, de waakzaamheid, het gevaar, de emoties die onvoorspelbaarzijn of niet te handelen. Die kan ik niet wegdenken. Misschien dat je er wat aan hebt, zo niet, dan niet
@Moon: Wat dapper dat je dat moeilijke moment bent aangegaan Ook ik heb de ervaring dat 'andere' stukjes dan ik dacht heftiger binnenkwamen. Ook heel knap dat je hier durft te delen hoe het voor je is geweest omtrent die opname.
MBT de EMDR: Dat ligt helemaal aan de persoon en het trauma, hoeveel sessies er nodig zijn. Ik heb zelf rond de 40 sessies gehad en toen was ik er eigenlijk wel klaar mee. De scherpe randjes zijn er nu af en beelden blijven weg, maar deze sessies waren vooral op dingen uit mijn tienerjaren gericht. Het vroegkinderlijk trauma, daar heb ik geen beelden van en zijn voor mij persoonlijk moeilijker te behandelen met EMDR.
@Diva: Fijn dat je vakantiehuisje bevalt. Is je thuisstudie inmiddels binnen? Over vrijwiliggerswerk: Veel gemeentes hebben een centraal vrijwiliggerspunt waar ze mensen/organisaties met elkaar matchen. Die weten vast ook wel wat er in Coronatijd nog mogelijk (of zelfs hoognodig) is.
@Dana Neem je tijd
Weer wat gekalmeerd. Over die sessie met psych die schreeuwde; volgens mij is het niet helemaal zo gegaan. Ik zat in 'traumabreinmodus' en herinner me niet veel, alleen dat ik boos en emotioneel was, dat peut boos was, vaag waar we het over hebben gehad. Man was erbij, dus die kon ik vragen wat er nou precies gebeurde. Peut heeft benoemd dat ze boos was en heeft me streng - en met stemverheffing - toegesproken. Wat voor mij in traumamodus ontzettend onveilig voelde. Nu is deze psycholoog ook niet bekend met (complex) trauma, dus misschien dat ze zo reageerde vanuit andere ervaringen. Ze heeft me nog een bericht gestuurd met 'mijn reactie was misschien wat te heftig'.
-weg-
--------
@Knuff: Ik vind het zo fijn dat je nog af en toe wat komt schrijven. Je posts die stralen van zelfcompassie, warmte en positiviteit geven me hoop dat dat ook voor mij mogelijk gaat zijn
@Ev: Fijn om je weer even te zien/lezen
@Tobbie: Ja, ik denk dat ik er ook echt wel verkeerde verwachtingen bij had (achteraf). Ik denk dat mijn boosheid er vooral inzit dat ik van afdeling naar afdeling wordt gestuurd waarbij veelal een 'vaststaand protocol' wordt afgedraaid, wat meestal niet passend is aangezien er bij mij vanalles door elkaar heen loopt. En ik blijf afhankelijk van deze instelling. Ik ga nu individueel de PE doorlopen met mijn casemanager om te kijken of ik er alsnog wat uit kan halen. Ik ben gestopt met de groep, omdat na de eerste bijeenkomst dan nog een ander van de wachtlijst aan kon sluiten, en ik niet dacht er veel uit te halen.
Een deel van wat je schrijft herken ik wel mbt mezelf. Ik deel het niet vaak met anderen, dus daar krijg ik ook geen reactie op. Het lijkt me moeilijk dat mensen het zo van zich afschudden. Ik denk dat het er inderdaad inzit dat het voor iemand moeilijk is voor te stellen om constant in die situatie te zitten, zonder onderbreking, zonder opluchting, zonder kans om het te ontkomen. Waar het voor een ander om een nare - losstaande - ervaring in een veilige stabiele jeugd gaat, mis jij het tweede en is het een grote nare ervaring. Want zelfs al was er even 'niets aan de hand', je was waarschijnlijk toch altijd op je hoede. (zeg maar als ik dit moet verwijderen).
Mbt je therapeuten: mijn therapeuten hebben vaak ook gericht op relativeren, gedachten uitdagen etc. De therapeut waar ik nu mee ga werken (zodra hij plek heeft) was de eerste die tegen me zei: Het gaat niet om het denken wat fout loopt, het gaat om je gevoel. Hij benadert trauma zoals Bessel van der Kolk. Het klikte voor mij ook; het is het gevoel, de waakzaamheid, het gevaar, de emoties die onvoorspelbaarzijn of niet te handelen. Die kan ik niet wegdenken. Misschien dat je er wat aan hebt, zo niet, dan niet
@Moon: Wat dapper dat je dat moeilijke moment bent aangegaan
Ook ik heb de ervaring dat 'andere' stukjes dan ik dacht heftiger binnenkwamen. Ook heel knap dat je hier durft te delen hoe het voor je is geweest omtrent die opname.MBT de EMDR: Dat ligt helemaal aan de persoon en het trauma, hoeveel sessies er nodig zijn. Ik heb zelf rond de 40 sessies gehad en toen was ik er eigenlijk wel klaar mee. De scherpe randjes zijn er nu af en beelden blijven weg, maar deze sessies waren vooral op dingen uit mijn tienerjaren gericht. Het vroegkinderlijk trauma, daar heb ik geen beelden van en zijn voor mij persoonlijk moeilijker te behandelen met EMDR.
@Diva: Fijn dat je vakantiehuisje bevalt. Is je thuisstudie inmiddels binnen? Over vrijwiliggerswerk: Veel gemeentes hebben een centraal vrijwiliggerspunt waar ze mensen/organisaties met elkaar matchen. Die weten vast ook wel wat er in Coronatijd nog mogelijk (of zelfs hoognodig) is.
@Dana
Neem je tijd
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 16-11-2020 18:55
Reden: Voelt toch niet goed.
Reden: Voelt toch niet goed.
20.34% gewijzigd
maandag 16 november 2020 om 17:23
Je hoeft niet perse meerdere persoonlijkheden(volledige delen) te hebben om je gefragmenteerd te voelen. Je kunt ook zonder geheugenverlies gefragmenteerde trauma delen hebben. Dat heeft iedereen met trauma/ptss zelfs.
Ik denk dat je dit zelf ook wel weet. Je hoeft het ook niet groter de maken dan het is. Laat het zijn wat het is. Niet meer en niet minder.
Ik denk dat je dit zelf ook wel weet. Je hoeft het ook niet groter de maken dan het is. Laat het zijn wat het is. Niet meer en niet minder.
niks moet en alles mag
maandag 16 november 2020 om 21:30
@Allesmag, kun je iets over jezelf vertellen en over wat jou naar dit topic brengt?
Het voelt een beetje onveilig dat je niets deelt maar wel af en toe hier komt binnenvallen met het kennelijke doel om even kritisch te reageren op kwetsbare persoonlijke posts die hier worden gedeeld.
Het is hier geen therapieruimte, het (durven) delen staat voorop.
Het voelt een beetje onveilig dat je niets deelt maar wel af en toe hier komt binnenvallen met het kennelijke doel om even kritisch te reageren op kwetsbare persoonlijke posts die hier worden gedeeld.
Het is hier geen therapieruimte, het (durven) delen staat voorop.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 16 november 2020 om 21:37
Green, ik ben al een paar keer een zin begonnen maar vind het toch lastig. Het lijkt me erg onprettig zoals het gesprek met je psycholoog gegaan is. Tegelijk denk ik... ik was er niet bij, ik kan ook niet hiervandaan iets over jouw psycholoog zeggen. Ik denk dat ze wat professioneler had moeten blijven en niet haar eigen emoties in het gesprek had moeten leggen. Vind het in ieder geval heel vervelend voor je hoe dit gegaan is
Je bent zo hard aan het werk en dan is het prettig als de boel een beetje meewerkt.
Je bent zo hard aan het werk en dan is het prettig als de boel een beetje meewerkt.
Je kunt méér.
dinsdag 17 november 2020 om 05:19
@Green: natuurlijk is er ook heel veel voor jou mogelijk. Kijk maar eens hoe hard je aan het werk bent en hoe dapper je oefent! Ik heb je post gelezen en begrijp goed dat het voelde of alle puzzelstukjes passen/pasten. En ik ben heel trots op je dat je over zo’n lastig, kwetsbaar onderwerp gemaild hebt naar je hulpverlener. En richting een andere hulpverlener heb je goed je grenzen aangegeven, met als resultaat de bevestiging dat diegene goed begrijpt dat ze te heftig reageerde. Dit is wat ik allemaal lees en dat vind ik echt knap van je. Hopelijk gaat het je lukken wat uit te rusten van al deze ontwikkelingen, want ik kan mij niet voorstellen dat dit niet onwijs veel energie (heeft) (ge)kost.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 november 2020 om 10:29
Moon-Alisa schreef: ↑16-11-2020 13:33Dat ik eigenlijk weer even terug moet naar waar ik donderdag gebleven ben.
Dat klinkt als een goed idee. Was het gesprek van gisteren nog fijn?
Moon-Alisa schreef: ↑16-11-2020 13:33Een bekende van mij beweert bij hoog en bij laag dat een keer of 3 tot 5 EMDR genoeg zou moeten zijn.
Wat ik ervan begrepen heb door verschillende hulpverleners is dat er nog steeds verschillend over EMDR gedacht wordt. Maar het is zeker wel het doel om met minder behandelingen een groot effect te bereiken. Dus voorheen zouden er misschien 100 gesprekken nodig zijn, waar je met een goed uitgevoerde EMDR behandeling in 5 sessies hetzelfde effect kan bereiken. Echter, behandelen d.m.v. EMDR is niet eenvoudig, en het is vaak ook niet voldoende (net zoals die 100 gesprekken een te eenzijdige behandeling zou zijn).
Maar door het snelle effect dat met EMDR bereikt kan worden, is het een populaire behandelmethode. Verschillende hulpverleners hebben mij uitgelegd dat EMDR een tijd heel populair was, doordat het een simpel trucje leek om trauma aan te pakken. Dat lijkt een win-win-situatie: de client is snel van de klachten af, en de behandeling kost veel minder geld. Echter, in de praktijk pakt het niet altijd zo uit. Als je zoekt op google (EMDR is geen trucje) kun je daar ook meer over lezen, bijvoorbeeld dit artikel https://www.ggznieuws.nl/emdr-therapie-is-geen-trucje/
Er wordt nog volop onderzoek naar EMDR gedaan. Dit geldt sowieso voor het behandelen van trauma. EMDR is een hulpmiddel bij de behandeling van trauma. Er wordt steeds meer duidelijk, dankzij evidence-based onderzoeken, behandelresultaten, meer kennis en meer ervaring. Duidelijker is bijvoorbeeld de afgelopen jaren geworden dat er een verschil is tussen enkelvoudig en complex trauma. Dat de duur van het trauma een rol speelt, evenals de omstandigheden, zowel direct na het trauma als op langere termijn. Ook de leeftijd waarop je blootgesteld werd aan het trauma speelt een rol. Trouwens, mensen met trauma die dit lezen, zullen de neiging hebben hun eigen situatie te bagataliseren (mijn omstandigheden waren niet zo erg, ik was niet zo jong, het duurde niet lang genoeg, etc.). Dit is onderdeel van het trauma. Ik hoop dat wie dit leest en zo denkt echt de kans krijgt om er anders over te leren denken en je beter over jezelf te gaan voelen, want elke ervaring waar je last van hebt is het waard om verwerkt te worden
Dan heeft de manier van behandelen ook nog invloed op de effecten op korte en lange termijn. Je kunt je bijvoorbeeld even wat beter voelen, geen last meer hebben van herbelevingen, of nachtmerries, of angst/schuld/schaamte/wrok/depressieve-gevoelens. Het trauma lijkt verwerkt. Totdat er een trigger komt waar je niet omheen kunt, die ervoor zorgt dat de pijn die er dus toch nog zat, blootgelegd wordt. Dit lijkt en voelt op dat moment vreselijk, maar eigenlijk zijn triggers hulpmiddelen om duidelijk te maken dat er nog wat te verwerken valt. En dan bedoel ik niet dat bepaalde zaken niet altijd gevoelig zullen blijven, maar echt dat het trauma nog niet voldoende aangepakt is.
Om een voorbeeld te geven: ikzelf zal misschien wel altijd op kwetsbare momenten wat meer moeite hebben met mensen die alcohol drinken. Maar mijn lichaam raakt niet meer verkrampt van de geur of het zien ervan, en mijn hoofd vuurt niet honderden beelden op mij af van de tijd met mijn ouders. Ik ontwijk of vermijd geen glasbakken, gangpaden in de supermarkt of feestjes meer.
Dat is voorbij. Ook als ik erover spreek, gaat het om herinneringen. Niet meer de flitsen die ik jarenlang had, niet meer gevoelens van angst of schuld of schaamte. Nee, dat is voorbij. En ik kan niet in de toekomst kijken, maar inmiddels heb ik wel gemerkt dat er een groot verschil is tussen triggers (die herbelevingen veroorzaken) en een gevoeligheid (die ik kan verzorgen en aankan). Ik voel mij op dit gebied zelfverzekerd en ik kan mijn leven vrij leven zoals ik dat wil.
Verder over de EMDR, maar ook over behandelaren: er zijn veel mensen die zichzelf behandelaar mogen noemen, terwijl ze onvoldoende kennis en ervaring hebben met de cliënten die bij hen aankloppen.
Inmiddels zijn ze wel bezig de voorwaarden om EMDR te mogen toepassen aan te scherpen, maar het is nu nog erg belangrijk om te kijken of iemand ervaring heeft met en kennis van het behandelen van jouw problematiek. Welke opleidingen en registraties de hulpverlener heeft geven bijvoorbeeld een goede indicatie. Mijn ervaring is dat er zeker hulpverleners zijn die weten waar ze mee bezig zijn. Dit zijn dan ook meteen hulpverleners die durven toe te geven dat er nog veel onderzoek nodig is, en het ook belangrijk is op de lange termijn cliënten te blijven volgen, maar vanwege beperkte financiële mogelijkheden dit allemaal ingewikkeld ligt. Ik waardeer het altijd zeer wanneer mensen daar eerlijk over zijn, want ik kan zelf ook wel bedenken dat er geld nodig is voor (lange termijn) onderzoek, behandeling en behandelaren.
Dan is het dus nog zo dat steeds meer duidelijk wordt dat enkel EMDR vaak niet voldoende is. Er komen steeds meer aanwijzingen dat daarnaast lichaamsgericht werken nodig is bij de verwerking van trauma. Ik heb nu helaas niet meer de tijd om dit verder toe te lichten, maar het heeft te maken met dat trauma's niet alleen in je hoofd, maar ook fysiek opgeslagen worden, en je lichaam ook ondersteuning nodig heeft om dat te kunnen verwerken.
Ik heb ook gekeken naar 'Geraldine en de vrouwen' aangezien mij de behandeling op de manier die de vrouwen daar aangeboden krijgen sterk afgeraden is, dus ik was erg nieuwsgierig, en ik herkende wel veel van zowel de hulpverleners als de vrouwen als ook de behandelingen. Ook daarin is te zien dat de EMDR afgewisseld wordt met exposure therapie, en heel veel beweging. Ik was eerst sceptisch over het programma, aangezien televisie toch uiteindelijk om kijkcijfers draait, en er (dus) veel in geknipt en geplakt wordt, en ik dit onderwerp en de deelnemers best kwetsbaar vind daarvoor. Toch vind ik dat er zeker mooie fragmenten in zitten. En ze lieten afgelopen zondag ook zien dat de behandeling heel positief kan uitpakken, maar ook negatief, en dat er na zo'n week vaak nog extra ondersteuning nodig is (bijvoorbeeld ambulant). Ook hoorde ik een van de deelnemers in het voorstukje van volgende week al zeggen dat bij haar de behandeling ervoor heeft gezorgd dat de klachten juist toegenomen zijn, precies de reden waarom deze behandeling bij mij afgeraden is. Ik ben blij dat ze dat ook laten zien. En ik ben heel blij met mijn behandelaren die mij hiervoor beschermd hebben, want heel eerlijk wilde ik natuurlijk ook wel in een paar dagen van mijn klachten af komen, maar nog eerlijker is natuurlijk dat dat ook een beetje te mooi om waar te zijn klinkt. Toch is er wel enorm veel mogelijk en ben ik zo blij met wat ik allemaal aangegaan ben en aangedurfd heb.
Overigens heb ik vorige week al wat geschreven over hoe goed EMDR voor mij gewerkt heeft bij bepaalde traumatische ervaringen, en ja, dat maakt een wereld van verschil. Dus ik ben zeker wel een voorstander van EMDR, mits dus goed uitgevoerd, duidelijk afgebakend, zorgvuldige voor- en nazorg, kundige behandelaar, en i.c.m. andere behandelvormen. Tijdens al mijn EMDR sessies wordt er tegelijkertijd lichaamsgericht gewerkt, wat ik in eerste instantie niet aankon en niet wilde, maar nu zo ontzettend blij mee ben, aangezien ik mij nu ook veilig voel in en met mijn eigen lichaam, iets wat ik dacht dat nooit meer mogelijk zou zijn. Voor mijzelf, mijn man en kind is dit een enorm geschenk.
Liever mij niet quoten, ik denk dat ik later nog wel wat weg haal of aanpas.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 17 november 2020 om 11:19
Dank je Knuff. Ik ga later alles lezen, dat lukt nu even niet.
Voel me niet goed vandaag. Heb een gesprek afgezegd. Er moet in huis ook nog zoveel gebeuren maar het gaat vandaag niet lukken denk ik.
Ik heb het wel vaker geschreven hier, een paar goede vriendinnen die ik had zijn niet goed meer bereikbaar. Dit heeft verschillende redenen maar ik mis ze wel op dit soort momenten. Ik zou ook heel graag naar mijn ouders willen, maar omdat ik in het weekend 'onder de mensen' ben geweest wil ik nog een paar dagen wachten. Ze zijn toch risicogroep.
Ik was blij dat mijn agenda weer wat voller liep maar nu voel ik dat ik toch meer tijd voor EMDR nodig heb, om bij te komen.
Voel me niet goed vandaag. Heb een gesprek afgezegd. Er moet in huis ook nog zoveel gebeuren maar het gaat vandaag niet lukken denk ik.
Ik heb het wel vaker geschreven hier, een paar goede vriendinnen die ik had zijn niet goed meer bereikbaar. Dit heeft verschillende redenen maar ik mis ze wel op dit soort momenten. Ik zou ook heel graag naar mijn ouders willen, maar omdat ik in het weekend 'onder de mensen' ben geweest wil ik nog een paar dagen wachten. Ze zijn toch risicogroep.
Ik was blij dat mijn agenda weer wat voller liep maar nu voel ik dat ik toch meer tijd voor EMDR nodig heb, om bij te komen.
Je kunt méér.
