Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 24 februari 2021 om 18:21
Natuurlijk hanke
Ik probeer inderdaad mindfull te zijn mbt wat ik doe. Dat lukt vooral goed bij tuinieren, daarom waren de afgelopen dagen zo fijn. Koken bijvoorbeeld vind ik al lastiger, om één ding tegelijk te doen. Daar ga ik eens mee oefenen (maar niet vandaag natuurlijk, frietdag).
Wat fijn dat je al wat in contact staat en aanmoediging ontvangt. Dit is bij mij juist de grootste belemmering; een beschermende kant met emotionele fobie die heel stellig 'nee' zegt en roet in het eten gooit. Daar moest ik van peut mee 'in overleg' en wat er uit kwam was; gedoseerd. Hele kleine stapjes. Maar ik begin pas net een beetje te ontdekken hoe het bij mij allemaal zit.
Ik denk dat koken wel een goede is. Proberen te koken zonder verdere afleiding van telefoon, tablet of muziek.
Ik probeer inderdaad mindfull te zijn mbt wat ik doe. Dat lukt vooral goed bij tuinieren, daarom waren de afgelopen dagen zo fijn. Koken bijvoorbeeld vind ik al lastiger, om één ding tegelijk te doen. Daar ga ik eens mee oefenen (maar niet vandaag natuurlijk, frietdag).
Wat fijn dat je al wat in contact staat en aanmoediging ontvangt. Dit is bij mij juist de grootste belemmering; een beschermende kant met emotionele fobie die heel stellig 'nee' zegt en roet in het eten gooit. Daar moest ik van peut mee 'in overleg' en wat er uit kwam was; gedoseerd. Hele kleine stapjes. Maar ik begin pas net een beetje te ontdekken hoe het bij mij allemaal zit.
Ik denk dat koken wel een goede is. Proberen te koken zonder verdere afleiding van telefoon, tablet of muziek.
woensdag 24 februari 2021 om 18:38
Hier ook zoiets, maar op een ander vlak. Een 'saboteur' die beschermer blijkt, haalt het zicht weg, maakt me heel wazig waardoor ik me niet kan concentreren op huiswerkvellen. Gevalletje doseren.
En peut gooit nu die vellen aan de kan. Kutzooi. Maar tegelijk goed, want er wordt niet voor niks een grens aangegeven. En mag ik dus weer mindful waarnemen.
En peut gooit nu die vellen aan de kan. Kutzooi. Maar tegelijk goed, want er wordt niet voor niks een grens aangegeven. En mag ik dus weer mindful waarnemen.
hanke321 wijzigde dit bericht op 24-02-2021 21:14
2.39% gewijzigd
zaterdag 27 februari 2021 om 00:46
Vandaag gaat het beter maar nu ben ik even heel verdrietig.
Gewoon dat het de laatste anderhalf a twee jaar me zo vaak overvalt, die depressieve buien. Alle GGZ-schema's ten spijt, ik kan netjes mijn running therapie doen maar er is soms geen peil op te trekken. Maandag is alles nog leuk en dinsdag is alles doffe ellende.
Het is meer dan 'geen zin', ik krijg problemen niet opgelost, ik kan niet eens bedenken wat ik wil eten of wat ik aan wil.
Deze keer bij EMDR kwamen er zeker dingen los. Zoals ze soms schrijven, net als die blikjes op de kermis. Je kunt het best de onderste blikken gooien, dan valt de rest ook. We hadden nu wel een mooi blik van de onderkant zeg maar.
Maar ik ben ook verdrietig. Voor alle dagen dat het niet lukt. Voor relaties die niet gelukt zijn of doordat ik de ander op afstand hield met dit gedoe of doordat de ander ook niet zo goed wist wat hij hiermee aan moest.
Ik heb mijn wanhoop ook wat meer uitgesproken naar mijn ouders. Ook over praktische zaken die gewoon even te veel zijn zoals wanneer er iets is met mijn laptop... één ding heeft broer al drie keer gemaakt en weer werkt het niet en dan ontbreekt het me aan daadkracht om er een andere oplossing voor te verzinnen.
Wat wel veranderd is, is dat mijn moeder niet meer werkt nu. Ze heeft vanaf mijn 12e gewerkt naast het gezin en is eigenlijk chronisch overbelast geweest maar mijn ouders hebben die situatie jarenlang in stand gehouden. Ik heb niet altijd het idee gehad dat ik om hulp kon vragen, of misschien af en toe een uurtje maar dan wel tussen de bedrijven door.
Nu geeft moeder aan dat ze echt tijd heeft om te helpen.
Het is niet dat ze nooit voor me klaarstond natuurlijk, maar altijd met haar hoofd nog bij haar cliënten of het boodschappenlijstje in haar achterhoofd of zorgen om opa etc.
Ok zomaar een egopost midden in de nacht. Heb zoveel bewondering dat jullie de boel draaiende weten te houden met alle ups en downs. De meesten (volgens mij) met partner, vriendschappen, leuk huis. Ben blij met jullie hier.
Gewoon dat het de laatste anderhalf a twee jaar me zo vaak overvalt, die depressieve buien. Alle GGZ-schema's ten spijt, ik kan netjes mijn running therapie doen maar er is soms geen peil op te trekken. Maandag is alles nog leuk en dinsdag is alles doffe ellende.
Het is meer dan 'geen zin', ik krijg problemen niet opgelost, ik kan niet eens bedenken wat ik wil eten of wat ik aan wil.
Deze keer bij EMDR kwamen er zeker dingen los. Zoals ze soms schrijven, net als die blikjes op de kermis. Je kunt het best de onderste blikken gooien, dan valt de rest ook. We hadden nu wel een mooi blik van de onderkant zeg maar.
Maar ik ben ook verdrietig. Voor alle dagen dat het niet lukt. Voor relaties die niet gelukt zijn of doordat ik de ander op afstand hield met dit gedoe of doordat de ander ook niet zo goed wist wat hij hiermee aan moest.
Ik heb mijn wanhoop ook wat meer uitgesproken naar mijn ouders. Ook over praktische zaken die gewoon even te veel zijn zoals wanneer er iets is met mijn laptop... één ding heeft broer al drie keer gemaakt en weer werkt het niet en dan ontbreekt het me aan daadkracht om er een andere oplossing voor te verzinnen.
Wat wel veranderd is, is dat mijn moeder niet meer werkt nu. Ze heeft vanaf mijn 12e gewerkt naast het gezin en is eigenlijk chronisch overbelast geweest maar mijn ouders hebben die situatie jarenlang in stand gehouden. Ik heb niet altijd het idee gehad dat ik om hulp kon vragen, of misschien af en toe een uurtje maar dan wel tussen de bedrijven door.
Nu geeft moeder aan dat ze echt tijd heeft om te helpen.
Het is niet dat ze nooit voor me klaarstond natuurlijk, maar altijd met haar hoofd nog bij haar cliënten of het boodschappenlijstje in haar achterhoofd of zorgen om opa etc.
Ok zomaar een egopost midden in de nacht. Heb zoveel bewondering dat jullie de boel draaiende weten te houden met alle ups en downs. De meesten (volgens mij) met partner, vriendschappen, leuk huis. Ben blij met jullie hier.
Je kunt méér.
dinsdag 2 maart 2021 om 22:40
Moon
Hier redelijk goed. Druk met alles rondom het huis, deze week verhuizen.
Ik ben ook nog druk met het UWV-traject. Ik begin hem wel een beetje te knijpen want mijn uitkering is bijna afgelopen... Soms denk ik te weten wat ik ga doen, maar ik merk dat ik nu geen rust heb door alles met het huis. Man kan ook niet veel hebben als iets weer net een beetje anders gaat dan verwacht. Dan is het ene opgelost en dan is hij blij en dan is er weer een tegenvaller en dan is hij weer chagrijnig. Terwijl ik dan denk, alle 'grote' dingen zijn nu geregeld, we kunnen intrekken, ga dan niet de sfeer bederven door die kleine dingen zo groot te maken. Maar misschien ben ik te gevoelig, want hij zegt of doet niks maar ik voel gewoon dat er wat is.
Ik zit me nu ook te ergeren. Vandaag is de keuken geplaatst en man was erbij, maar heeft niks getest toen ze zeiden dat het aangesloten was. Nu werkt 1 ding niet. Dan denk ik 'je wil zo graag dat alles goed gaat en bent meteen heel erg geïrriteerd als er weer wat fout gaat, hoezo ben je hier dan niet wat alerter op?' Dit matcht dan niet met hoe hij normaal is. Tegen mij zegt hij altijd dat ik alles moet testen of het me moet laten uitleggen en zelf is hij dan zo goedgelovig nu. Er moeten 3 bedrijven terugkomen als het echt in de electronica zit en zonder dit kan ik niet koken. Best essentieel dus.
Blij als we verhuisd zijn en al het geregel achter de rug is.
Hier redelijk goed. Druk met alles rondom het huis, deze week verhuizen.
Ik ben ook nog druk met het UWV-traject. Ik begin hem wel een beetje te knijpen want mijn uitkering is bijna afgelopen... Soms denk ik te weten wat ik ga doen, maar ik merk dat ik nu geen rust heb door alles met het huis. Man kan ook niet veel hebben als iets weer net een beetje anders gaat dan verwacht. Dan is het ene opgelost en dan is hij blij en dan is er weer een tegenvaller en dan is hij weer chagrijnig. Terwijl ik dan denk, alle 'grote' dingen zijn nu geregeld, we kunnen intrekken, ga dan niet de sfeer bederven door die kleine dingen zo groot te maken. Maar misschien ben ik te gevoelig, want hij zegt of doet niks maar ik voel gewoon dat er wat is.
Ik zit me nu ook te ergeren. Vandaag is de keuken geplaatst en man was erbij, maar heeft niks getest toen ze zeiden dat het aangesloten was. Nu werkt 1 ding niet. Dan denk ik 'je wil zo graag dat alles goed gaat en bent meteen heel erg geïrriteerd als er weer wat fout gaat, hoezo ben je hier dan niet wat alerter op?' Dit matcht dan niet met hoe hij normaal is. Tegen mij zegt hij altijd dat ik alles moet testen of het me moet laten uitleggen en zelf is hij dan zo goedgelovig nu. Er moeten 3 bedrijven terugkomen als het echt in de electronica zit en zonder dit kan ik niet koken. Best essentieel dus.
Blij als we verhuisd zijn en al het geregel achter de rug is.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 2 maart 2021 om 23:33
Diva lijkt me ook veel tegelijk hoor. Misschien vul ik het in maar ik zou denk ik ook in de buurt willen zijn bij de klussers om te weten of alles goed gaat. Als je dan op locatie bent voor werk is dat lastiger.
Als het echt mis is en er moeten drie bedrijven terugkomen is dat wel heel vervelend. Je man zal ook blij zijn als alles klaar is straks en als het goed is.
Ik ben de meeste tijd best depressief en af en toe zo'n opleving. Donderdag weer naar de therapeute. Ik ben zondag nog enorm verdrietig geweest omdat ik iets voelde van heel vroeger, een soort band met mijn ouders toen de wereld nog helemaal klein en overzichtelijk was. Wij met zijn drieën en verder niks. Een heel diep gevoel.
Later kwam er natuurlijk van alles bij, meer kinderen, geldzorgen, minder aandacht, verantwoordelijkheden, etc etc Misschien gaat het in elk gezin zo en er zijn natuurlijk genoeg gezinnen die die veilige start überhaupt nooit gehad hebben.
Ik herinnerde me gisteren ineens veel van mijn vroegste depressie, ik was toen 11. (daarna pas op mijn 22e weer). Ik schrijf wat dingen op en dat neem ik mee naar de therapeut en dan zien we wel of zij er iets mee kan.
Als het echt mis is en er moeten drie bedrijven terugkomen is dat wel heel vervelend. Je man zal ook blij zijn als alles klaar is straks en als het goed is.
Ik ben de meeste tijd best depressief en af en toe zo'n opleving. Donderdag weer naar de therapeute. Ik ben zondag nog enorm verdrietig geweest omdat ik iets voelde van heel vroeger, een soort band met mijn ouders toen de wereld nog helemaal klein en overzichtelijk was. Wij met zijn drieën en verder niks. Een heel diep gevoel.
Later kwam er natuurlijk van alles bij, meer kinderen, geldzorgen, minder aandacht, verantwoordelijkheden, etc etc Misschien gaat het in elk gezin zo en er zijn natuurlijk genoeg gezinnen die die veilige start überhaupt nooit gehad hebben.
Ik herinnerde me gisteren ineens veel van mijn vroegste depressie, ik was toen 11. (daarna pas op mijn 22e weer). Ik schrijf wat dingen op en dat neem ik mee naar de therapeut en dan zien we wel of zij er iets mee kan.
Je kunt méér.
donderdag 4 maart 2021 om 19:21
Gisteren een bijeenkomst van mijn GGZgroep waar ik veel aan had. Gewoon even praktisch, wat moet ik aanpakken en hoe. Bovendien was het oprecht gezellig.
Vanmorgen het gevoel van 'ik ben er weer'. Gelukkig.
Ben met mijn psychiater ook aan het kijken of de medicatie anders kan omdat ik 100 x per nacht moet plassen met de huidige pillen. Ik had dat beetje geaccepteerd totdat een scharrel/vriend mij er op attendeerde dat dit echt niet normaal is en dat ik nooit kan uitrusten zo.
En ja dan wordt het wel een kip en een ei verhaal en godzijdank nam de psychiater het ook serieus.
Vanmorgen het gevoel van 'ik ben er weer'. Gelukkig.
Ben met mijn psychiater ook aan het kijken of de medicatie anders kan omdat ik 100 x per nacht moet plassen met de huidige pillen. Ik had dat beetje geaccepteerd totdat een scharrel/vriend mij er op attendeerde dat dit echt niet normaal is en dat ik nooit kan uitrusten zo.
En ja dan wordt het wel een kip en een ei verhaal en godzijdank nam de psychiater het ook serieus.
Je kunt méér.
vrijdag 5 maart 2021 om 17:21
@Moon: denk je niet dat het allemaal onderdeel is van het proces, o.a. de EMDR?
Ik denk ook wel eens aan heel vroeger toen ik nog geen last had van de dingen van nu. Jaren geleden zag ik een keer een cameraopname van toen ik heel jong was en toen moest ik ook wel even slikken. Dat ik toen zo anders is was dan nu en waar het mis is gegaan. Liever zie ik mezelf niet op film en ook niet op foto's.
Nog eens naar je medicatie kijken is misschien niet zo gek. Al is het maar om uit te sluiten dat het daar aan ligt.
Alles in de keuken werkt nu, gelukkig. Het bleek achteraf niet goed aangesloten te zijn, alleen de elektricien is teruggekomen, het bedrijf dat nog wat moet doen, komt later.
De verhuizers zijn geweest en al onze spullen staan nu in het nieuwe huis. Nu alles nog goed zetten en dozen uitpakken. Is nog wel een klusje maar er is wel weer een stap gezet. We doen het rustig aan, voorlopig hebben we het vakantiehuisje nog.
Ik ben helemaal kapot. Vanmorgen weer die UWV-training gehad en ik merk dat het toch behoorlijk intensief is. Het is 3 uur lang, online, zonder pauze en heel interactief. Ook heel interessant wat de overige deelnemers inbrengen, maar ik merkte vorige week al dat ik daarna echt doodmoe ben. 's Middags kwam er dus niet veel meer uit mijn handen en ook vandaag dus niet. Ik heb nog geen doos uitgepakt en ik was dat wel van plan...
Ik denk ook wel eens aan heel vroeger toen ik nog geen last had van de dingen van nu. Jaren geleden zag ik een keer een cameraopname van toen ik heel jong was en toen moest ik ook wel even slikken. Dat ik toen zo anders is was dan nu en waar het mis is gegaan. Liever zie ik mezelf niet op film en ook niet op foto's.
Nog eens naar je medicatie kijken is misschien niet zo gek. Al is het maar om uit te sluiten dat het daar aan ligt.
Alles in de keuken werkt nu, gelukkig. Het bleek achteraf niet goed aangesloten te zijn, alleen de elektricien is teruggekomen, het bedrijf dat nog wat moet doen, komt later.
De verhuizers zijn geweest en al onze spullen staan nu in het nieuwe huis. Nu alles nog goed zetten en dozen uitpakken. Is nog wel een klusje maar er is wel weer een stap gezet. We doen het rustig aan, voorlopig hebben we het vakantiehuisje nog.
Ik ben helemaal kapot. Vanmorgen weer die UWV-training gehad en ik merk dat het toch behoorlijk intensief is. Het is 3 uur lang, online, zonder pauze en heel interactief. Ook heel interessant wat de overige deelnemers inbrengen, maar ik merkte vorige week al dat ik daarna echt doodmoe ben. 's Middags kwam er dus niet veel meer uit mijn handen en ook vandaag dus niet. Ik heb nog geen doos uitgepakt en ik was dat wel van plan...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 5 maart 2021 om 19:16
Imaginary, klinkt druk idd! De training icm de verhuizing. Fijn dat jullie in ieder geval het vakantiehuis nog hebben. Hebben jullie een datum dat je in t nieuwe huis wilt slapen of bekijken jullie dat later?
Ik weet dat Zoomen sowieso voor veel mensen vermoeiend is. En merk in mijn omgeving ook dat de mensen Zoom-moe zijn. Drie uur lijkt me verschrikkelijk lang... En je hebt de mensen waarschijnlijk nooit in levenden lijve leren kennen?
Ja het hoort er waarschijnlijk allemaal bij. Maar sommige dagen zijn moeilijk uit te houden. Ook door het hele lockdown/avondklokverhaal, vrijgezel zijn, geen werk... dan komt het alleen maar meer op me af.
Vrijgezel en geen werk dat was al een tijdje zo maar ik reed wel regelmatig naar de stad voor een boodschapje. Al was het maar een paar nieuwe sokken of een theedoek, je bent er even uit.
Gisteren weer een sessie en ik voel me nu gewoon goed, normaal. Heb ook (eindelijk) behoefte om op te ruimen, dingen weg te gooien. Ik weet dat ik niet te hard van stapel moet lopen. Maar ik merk dat de dingen geen pijn meer doen. Ik heb bijv hier en daar tussen mijn spullen nog 'knutsels' van tijdens de opname en soms kan ik daar van schrikken en overstuur raken. Vandaag kwam ik iets tegen en ik heb het wel uitgebreid bekeken (ik kan goed tekenen als ik manisch ben!) maar ben niet overstuur geraakt oid en kon ook gewoon over gaan tot de orde van de dag.
Dat is wel de essentie van een trauma dat weggaat volgens mij.
Sommige dagen waren vreselijk afgelopen tijd, mijn armen, mijn benen, alles voelde naar en ik was bang dat het misschien niet over zou gaan. Maar het zal idd bij het proces horen.
Ik weet dat Zoomen sowieso voor veel mensen vermoeiend is. En merk in mijn omgeving ook dat de mensen Zoom-moe zijn. Drie uur lijkt me verschrikkelijk lang... En je hebt de mensen waarschijnlijk nooit in levenden lijve leren kennen?
Ja het hoort er waarschijnlijk allemaal bij. Maar sommige dagen zijn moeilijk uit te houden. Ook door het hele lockdown/avondklokverhaal, vrijgezel zijn, geen werk... dan komt het alleen maar meer op me af.
Vrijgezel en geen werk dat was al een tijdje zo maar ik reed wel regelmatig naar de stad voor een boodschapje. Al was het maar een paar nieuwe sokken of een theedoek, je bent er even uit.
Gisteren weer een sessie en ik voel me nu gewoon goed, normaal. Heb ook (eindelijk) behoefte om op te ruimen, dingen weg te gooien. Ik weet dat ik niet te hard van stapel moet lopen. Maar ik merk dat de dingen geen pijn meer doen. Ik heb bijv hier en daar tussen mijn spullen nog 'knutsels' van tijdens de opname en soms kan ik daar van schrikken en overstuur raken. Vandaag kwam ik iets tegen en ik heb het wel uitgebreid bekeken (ik kan goed tekenen als ik manisch ben!) maar ben niet overstuur geraakt oid en kon ook gewoon over gaan tot de orde van de dag.
Dat is wel de essentie van een trauma dat weggaat volgens mij.
Sommige dagen waren vreselijk afgelopen tijd, mijn armen, mijn benen, alles voelde naar en ik was bang dat het misschien niet over zou gaan. Maar het zal idd bij het proces horen.
Je kunt méér.
vrijdag 5 maart 2021 om 22:40
Mijn therapeute benoemde nog het verschil tussen therapie en coaching. Ik heb begin 2018 een jobcoach gehad die ging 'graven' en vanaf daar ging het minder goed, was ik wat in de war en had herbelevingen.
Het kwam er op neer dat ze eerst ging graven (ook toen ik aangaf dat het een beetje teveel was) en vervolgens aangaf dat ik een psycholoog nodig had maarja die heb je niet 1 2 3. De wachtlijst daarvoor was 8 maanden.
Achteraf neem ik het haar wel kwalijk en weet ik ook dat zij als coach van UWV zich niet op dit terrein had moeten begeven.
Alsof er een beerput open ging in 2018 en af en toe ging het spoken.
Ik merk dat mijn huidige therapeut echt weet wat ze doet en de boel onder controle heeft. Ze heeft heel lang ervaring, heeft alles wel zo'n beetje gezien en kijkt nergens van op. Tegelijk bagatelliseert ze ook niets. (Wat ik bij GGZ wel heel regelmatig meemaak)
Ik ben vaak negatief en kritisch geweest naar behandelaars/coaches etc maar deze kan ik wel waarderen
Het kwam er op neer dat ze eerst ging graven (ook toen ik aangaf dat het een beetje teveel was) en vervolgens aangaf dat ik een psycholoog nodig had maarja die heb je niet 1 2 3. De wachtlijst daarvoor was 8 maanden.
Achteraf neem ik het haar wel kwalijk en weet ik ook dat zij als coach van UWV zich niet op dit terrein had moeten begeven.
Alsof er een beerput open ging in 2018 en af en toe ging het spoken.
Ik merk dat mijn huidige therapeut echt weet wat ze doet en de boel onder controle heeft. Ze heeft heel lang ervaring, heeft alles wel zo'n beetje gezien en kijkt nergens van op. Tegelijk bagatelliseert ze ook niets. (Wat ik bij GGZ wel heel regelmatig meemaak)
Ik ben vaak negatief en kritisch geweest naar behandelaars/coaches etc maar deze kan ik wel waarderen
Je kunt méér.
zondag 7 maart 2021 om 20:39
@ Moon: een goede psych is ook heel belangrijk! Doet zij alleen EMDR met jou of heb je ook gesprekken / andere therapievorm?
Het lijkt me ook erg lastig voor alleenstaanden in deze tijd. Helemaal als je zonder werk zit en ook nog veel dingen aan je hoofd hebt. Ik voel me ook niet altijd top maar ik heb dan man nog om tegenaan te praten of samen iets te gaan doen. Ik snap wel dat het je af en toe behoorlijk aanvliegt en dan is het extra vervelend dat bijna alles gesloten is.
Heb jij ziektewet of WW? Ik heb nauwelijks begeleiding vanuit het UWV. In mijn vorige woonplaats werd ik wel regelmatig gebeld door mijn 'coach' maar daar had ik niet veel aan. Nu val ik onder een andere regio en gaan ze anders met mij om waardoor ik ook meer opensta voor hulp. Zo ben ik in die training gekomen. Het is er een voor hoogopgeleiden, normaal op locatie, maar nu online via Teams. Het valt me nog mee hoe goed dat eigenlijk gaat, maar 3 uur zonder pauze is wel erg lang. Ik wilde ook vragen of we ergens een pauze kunnen inlassen, maar ik was wat aan de late kant en vervolgens ben ik het ook vergeten.
Maar ik blijf het moeilijk vinden. Dat het nog steeds niet lukt een baan te vinden heeft (naast dat ik geen uitgesproken richting heb) ook veel met mijn persoonlijkheid en psyche te maken en die zitten mij behoorlijk in de weg om het geleerde in de praktijk te brengen. Waar andere deelnemers alle handvaten lijken aan te grijpen en in actie komen, loop ik eerst weer tegen allerlei drempels aan en ben ik bang dat het voor de buitenwereld lijkt alsof ik niet echt wil, terwijl dat het niet is. Maar ik ga ze daar ook niet veel wijzer maken. Het zijn inderdaad coaches en geen psychologen.
Ik denk ook niet dat een jobcoach zo diep mag graven als bij jou gedaan is. Dus vanaf dat moment is de beerput opgegaan?
Ik merk dat het bij mij is geweest nadat ik ben gaan nadenken over waarom een gebeurtenis van nu ruim één jaar geleden zoveel bij mij losmaakte. Een beerput kan ik het niet noemen, maar in mijn ogen wel de oorzaak van alles waar ik steeds tegenaan loop. Iets waarvan ik niet weet hoe ik daar ooit minder last van kan krijgen, ook omdat mijn psych het wel weet, maar waar ze vervolgens niet op terugkomt, zelfs niet als ik zeg dat dat volgens mij de oorzaak is. En dat alleen er over praten voor mij niet helpt. Laatst zei ik: er zou een wondermiddel voor moeten zijn.
Misschien is dat wel EMDR, maar ik durf daar niet over te beginnen omdat dat in mijn hoofd alleen voor de echt erge trauma's is...
Ik vind mijn therapievorm van nu nog steeds onduidelijk, ondanks dat ik nu wel weet hoe het werkt en wat de bedoeling is. Nog steeds teveel van de hak op de tak. Soms heb ik een heel essentieel iets te pakken, zit de tijd erop. Of gaat zij door op iets wat ik niet zo belangrijk vind en dan zeg ik dat en dan krijg ik weer de waarom-vraag. Ik haal er wel iéts uit, maar ik had er meer van verwacht.
Het lijkt me ook erg lastig voor alleenstaanden in deze tijd. Helemaal als je zonder werk zit en ook nog veel dingen aan je hoofd hebt. Ik voel me ook niet altijd top maar ik heb dan man nog om tegenaan te praten of samen iets te gaan doen. Ik snap wel dat het je af en toe behoorlijk aanvliegt en dan is het extra vervelend dat bijna alles gesloten is.
Heb jij ziektewet of WW? Ik heb nauwelijks begeleiding vanuit het UWV. In mijn vorige woonplaats werd ik wel regelmatig gebeld door mijn 'coach' maar daar had ik niet veel aan. Nu val ik onder een andere regio en gaan ze anders met mij om waardoor ik ook meer opensta voor hulp. Zo ben ik in die training gekomen. Het is er een voor hoogopgeleiden, normaal op locatie, maar nu online via Teams. Het valt me nog mee hoe goed dat eigenlijk gaat, maar 3 uur zonder pauze is wel erg lang. Ik wilde ook vragen of we ergens een pauze kunnen inlassen, maar ik was wat aan de late kant en vervolgens ben ik het ook vergeten.
Maar ik blijf het moeilijk vinden. Dat het nog steeds niet lukt een baan te vinden heeft (naast dat ik geen uitgesproken richting heb) ook veel met mijn persoonlijkheid en psyche te maken en die zitten mij behoorlijk in de weg om het geleerde in de praktijk te brengen. Waar andere deelnemers alle handvaten lijken aan te grijpen en in actie komen, loop ik eerst weer tegen allerlei drempels aan en ben ik bang dat het voor de buitenwereld lijkt alsof ik niet echt wil, terwijl dat het niet is. Maar ik ga ze daar ook niet veel wijzer maken. Het zijn inderdaad coaches en geen psychologen.
Ik denk ook niet dat een jobcoach zo diep mag graven als bij jou gedaan is. Dus vanaf dat moment is de beerput opgegaan?
Ik merk dat het bij mij is geweest nadat ik ben gaan nadenken over waarom een gebeurtenis van nu ruim één jaar geleden zoveel bij mij losmaakte. Een beerput kan ik het niet noemen, maar in mijn ogen wel de oorzaak van alles waar ik steeds tegenaan loop. Iets waarvan ik niet weet hoe ik daar ooit minder last van kan krijgen, ook omdat mijn psych het wel weet, maar waar ze vervolgens niet op terugkomt, zelfs niet als ik zeg dat dat volgens mij de oorzaak is. En dat alleen er over praten voor mij niet helpt. Laatst zei ik: er zou een wondermiddel voor moeten zijn.
Misschien is dat wel EMDR, maar ik durf daar niet over te beginnen omdat dat in mijn hoofd alleen voor de echt erge trauma's is...
Ik vind mijn therapievorm van nu nog steeds onduidelijk, ondanks dat ik nu wel weet hoe het werkt en wat de bedoeling is. Nog steeds teveel van de hak op de tak. Soms heb ik een heel essentieel iets te pakken, zit de tijd erop. Of gaat zij door op iets wat ik niet zo belangrijk vind en dan zeg ik dat en dan krijg ik weer de waarom-vraag. Ik haal er wel iéts uit, maar ik had er meer van verwacht.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 7 maart 2021 om 23:15
Hey ik antwoord even kort (en half) want ik ga zo slapen. Heb morgen vast meer tijd.
Ik heb Wajong, oude variant. Wil wel weer werken als het beter gaat maar het wordt me ook moeilijk gemaakt want laatste keer ging ik financieel achteruit bij 24 uur betaalde baan.
Deze mevrouw doet hypnotherapie en EMDR. De sessie begint met een kop thee en praten, vaak even over het hier en nu en automatisch ook wel over Corona. Of ander nieuws natuurlijk. En dan vraagt ze hoe het gaat... vertel ik dat en dan vraagt ze waar ik het over wil hebben. Kan van alles zijn. Ik heb het eens over de verstoorde relatie met mijn oma gehad (geen trauma maar wel goed om het over te hebben), over mijn probleem met opruimen maar bijv ook over het trauma van mijn opname. Het is wel anders dan 'alleen' EMDR denk ik. Ik heb een koptelefoon met klikjes en dan gaat ze eerst vragen of ik goed zit, of ik ergens spanning voel etc etc en dan langzaam gaan we verder.
Achteraf altijd nog een kop thee en wat kletsen. Dan kijkt ze of je weer helemaal 'bij' bent voordat je weer de wijde wereld in gaat.
Qua GGZ.... tja.... ik heb een arts voor de medicatie en dat 'moet' 2 x per jaar. Maar deze man zit er een beetje tussenin omdat hij tussendoor ook allerlei ideeën heeft maar je eigenlijk ook niet kent met die twee keer per jaar. Hij vindt bijv dat ik niet meer zou moeten werken wegens beperkte belastbaarheid en daar heb ik het heel moeilijk mee en ben ik het ook niet mee eens. Ik zie het nu als tijdelijk... maar zonder partner, gezin, geld en dan ook nog zonder daginvulling wordt het leven wel heel erg leeg.
Dan een SPV via GGZ maar ik krijg steeds een andere. Vind dat het erg om 'de administratie' draait want ik moet nu een nieuw signaleringsplan maken en een lifechart bijhouden. En signaleringsplan is in Coronatijd wel ff wat anders dan in de gewone tijd dus ik vermoed dat er over een tijdje weer een nieuwe moet komen. Ik vind het op dit moment een extra belasting eigenlijk.
Het gaat wel beter deze dagen gelukkig. Op een gegeven moment na een lange nacht had ik het gevoel 'ik ben er weer'.
Ik probeer morgen even verder te schrijven. Fijne dag morgen!
Ik heb Wajong, oude variant. Wil wel weer werken als het beter gaat maar het wordt me ook moeilijk gemaakt want laatste keer ging ik financieel achteruit bij 24 uur betaalde baan.
Deze mevrouw doet hypnotherapie en EMDR. De sessie begint met een kop thee en praten, vaak even over het hier en nu en automatisch ook wel over Corona. Of ander nieuws natuurlijk. En dan vraagt ze hoe het gaat... vertel ik dat en dan vraagt ze waar ik het over wil hebben. Kan van alles zijn. Ik heb het eens over de verstoorde relatie met mijn oma gehad (geen trauma maar wel goed om het over te hebben), over mijn probleem met opruimen maar bijv ook over het trauma van mijn opname. Het is wel anders dan 'alleen' EMDR denk ik. Ik heb een koptelefoon met klikjes en dan gaat ze eerst vragen of ik goed zit, of ik ergens spanning voel etc etc en dan langzaam gaan we verder.
Achteraf altijd nog een kop thee en wat kletsen. Dan kijkt ze of je weer helemaal 'bij' bent voordat je weer de wijde wereld in gaat.
Qua GGZ.... tja.... ik heb een arts voor de medicatie en dat 'moet' 2 x per jaar. Maar deze man zit er een beetje tussenin omdat hij tussendoor ook allerlei ideeën heeft maar je eigenlijk ook niet kent met die twee keer per jaar. Hij vindt bijv dat ik niet meer zou moeten werken wegens beperkte belastbaarheid en daar heb ik het heel moeilijk mee en ben ik het ook niet mee eens. Ik zie het nu als tijdelijk... maar zonder partner, gezin, geld en dan ook nog zonder daginvulling wordt het leven wel heel erg leeg.
Dan een SPV via GGZ maar ik krijg steeds een andere. Vind dat het erg om 'de administratie' draait want ik moet nu een nieuw signaleringsplan maken en een lifechart bijhouden. En signaleringsplan is in Coronatijd wel ff wat anders dan in de gewone tijd dus ik vermoed dat er over een tijdje weer een nieuwe moet komen. Ik vind het op dit moment een extra belasting eigenlijk.
Het gaat wel beter deze dagen gelukkig. Op een gegeven moment na een lange nacht had ik het gevoel 'ik ben er weer'.
Ik probeer morgen even verder te schrijven. Fijne dag morgen!
Je kunt méér.
maandag 8 maart 2021 om 08:52
Diva, ik pik er even iets uit. Dat EMDR alleen voor de 'echt erge' trauma's zou zijn. Terwijl elk trauma alleen last brengt doordat je hersenen moeite hebben met het verwerken ervan. Er zijn mensen die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt, maar dat wel goed kunnen verwerken, terwijl andere mensen die precies hetzelfde meegemaakt hebben, dit niet goed kunnen verwerken. Het gaat er niet om hoe erg een gebeurtenis was, maar om hoe de verwerking is geweest en hoeveel last je er nog van hebt. Ik ken iemand die EMDR deed om iets moeilijks te verwerken wat vrijwel iedereen wel eens meemaakt, maar zij kon er in haar eentje niet uitkomen. Daarna heeft ze ook wel eens EMDR gehad als ze iets stoms had gezegd op het werk, bijvoorbeeld. Het hielp voor haar, dus was het goed. Hoe zwaar of erg een trauma is heeft daar niks mee te maken
Moon, fijn dat je nu zo'n fijne behandelaar hebt. Mbt de SPV'er, als het meer een extra belasting is nu, kun je dat dan niet aangeven? Ik zie mijn spv'er op het moment ook niet, omdat ik gewoonweg niet weet wat ik moet gaan doen met haar, en ik al zoveel afspraken heb; het is dus een belasting ipv dat het iets oplevert.
Hier gaat het niet helemaal denderend. Zaterdag migraine gehad, gisteren was erg wisselend. De hele ochtend rondgedwaald vol spanning tot we de afspraak over de schutting hadden, daarna had ik wel weer wat lucht en 's avonds liep ik weer helemaal leeg qua energie.
Ik heb een paar hele goede weken gehad, en nu gaat het weer wat minder. Man is bang dat ik doorschiet en weer compleet depressief word, maar dat denk ik zelf niet. Ik heb genoten van de goede dagen, en nu moet ik weer terug naar genieten van de goede momenten op de minder goede dagen. Ik wist ook wel dat het niet zo zou blijven. Ik blijf ook tegen mezelf zeggen dat ik nog steeds 'goede dagen' heb nu, als ik het spiegel aan de afgelopen jaren vs de afgelopen weken.
Ik ben ook lekker creatief bezig geweest. Heb van mooi patroonpapier zaadzakjes gevouwen voor al mijn zaadjes en heb een oude rondslingerende theedoos een beetje opgeleukt zodat ik nu een toffe zaadjesdoos heb.
Ik merk wel dat ik nogal streng ben voor mezelf als het aankomt op 'voelen'. Dat ik daar meer mee zou moeten oefenen, dat ik niet genoeg doe. Tegelijkertijd is er een andere stem die heel duidelijk is; Je hebt al genoeg moeite met eten, met douchen. Als je dan lekker in de tuin kan werken en er plezier in hebt moet je dat doen. En als het je niet lukt om een paar maaltijden te eten en je tanden te poetsen, kun je niet van jezelf verwachten dat je wel structureel oefeningen doet die heel bedreigend aanvoelen. Maar als de volgende afspraak met peut er dan aankomt komt de negatieve stem naar boven.
Moon, fijn dat je nu zo'n fijne behandelaar hebt. Mbt de SPV'er, als het meer een extra belasting is nu, kun je dat dan niet aangeven? Ik zie mijn spv'er op het moment ook niet, omdat ik gewoonweg niet weet wat ik moet gaan doen met haar, en ik al zoveel afspraken heb; het is dus een belasting ipv dat het iets oplevert.
Hier gaat het niet helemaal denderend. Zaterdag migraine gehad, gisteren was erg wisselend. De hele ochtend rondgedwaald vol spanning tot we de afspraak over de schutting hadden, daarna had ik wel weer wat lucht en 's avonds liep ik weer helemaal leeg qua energie.
Ik heb een paar hele goede weken gehad, en nu gaat het weer wat minder. Man is bang dat ik doorschiet en weer compleet depressief word, maar dat denk ik zelf niet. Ik heb genoten van de goede dagen, en nu moet ik weer terug naar genieten van de goede momenten op de minder goede dagen. Ik wist ook wel dat het niet zo zou blijven. Ik blijf ook tegen mezelf zeggen dat ik nog steeds 'goede dagen' heb nu, als ik het spiegel aan de afgelopen jaren vs de afgelopen weken.
Ik ben ook lekker creatief bezig geweest. Heb van mooi patroonpapier zaadzakjes gevouwen voor al mijn zaadjes en heb een oude rondslingerende theedoos een beetje opgeleukt zodat ik nu een toffe zaadjesdoos heb.
Ik merk wel dat ik nogal streng ben voor mezelf als het aankomt op 'voelen'. Dat ik daar meer mee zou moeten oefenen, dat ik niet genoeg doe. Tegelijkertijd is er een andere stem die heel duidelijk is; Je hebt al genoeg moeite met eten, met douchen. Als je dan lekker in de tuin kan werken en er plezier in hebt moet je dat doen. En als het je niet lukt om een paar maaltijden te eten en je tanden te poetsen, kun je niet van jezelf verwachten dat je wel structureel oefeningen doet die heel bedreigend aanvoelen. Maar als de volgende afspraak met peut er dan aankomt komt de negatieve stem naar boven.
woensdag 10 maart 2021 om 11:49
Ik wilde nog heel veel schrijven maar ik neem maar even pauze van Viva.
Ik ben heel chaotisch. Vanmorgen na het sporten kwam ik er achter dat ik mijn tas niet meer had. Gelukkig nog wel mijn portemonnee en sleutels. Besloten meteen thuis mijn pas te blokkeren maar toen ging de telefoon. Tas was gevonden met een visitekaartje in mijn portemonnee en diegene was dus gebeld.
De vinder kwam m meteen brengen. Man wat een leuke gast. Had m op de sportclub al gezien maar toen niet echt reden hem aan te spreken, hij was bezig.
Al die advertenties op Viva met bewegende beelden enzo kan ik eigenlijk niet tegen nu. Misschien even dagje of paar dagen pauze.
Take care allemaal
Ik ben heel chaotisch. Vanmorgen na het sporten kwam ik er achter dat ik mijn tas niet meer had. Gelukkig nog wel mijn portemonnee en sleutels. Besloten meteen thuis mijn pas te blokkeren maar toen ging de telefoon. Tas was gevonden met een visitekaartje in mijn portemonnee en diegene was dus gebeld.
De vinder kwam m meteen brengen. Man wat een leuke gast. Had m op de sportclub al gezien maar toen niet echt reden hem aan te spreken, hij was bezig.
Al die advertenties op Viva met bewegende beelden enzo kan ik eigenlijk niet tegen nu. Misschien even dagje of paar dagen pauze.
Take care allemaal
Je kunt méér.
donderdag 11 maart 2021 om 12:03
@ Moon: fijn dat je tas zo snel gevonden was! Doe maar even rustig aan, ik lees je later wel weer!
Die psych/hypnose/EMDR-mevrouw van jou klinkt trouwens wel fijn. Meer gestructureerd dan hoe bij mij een sessie gaat, met een duidelijk begin en eind. Ik heb al vaker aangegeven dat ik dat ook fijn zou vinden, maar ik krijg vervolgens alleen maar waarom-vragen en de opmerking dat ik nu toch weet dat ik meteen van wal kan steken. Ja, maar ik vind dat niet prettig...
Valt zij trouwens qua vergoeding onder de basisverzekering? Denk het niet hè..
@ Green: ik weet dat je gelijk hebt maar het blijft een ding voor mij om mijn pestverleden überhaupt als een trauma te zien. Ik bagatalisseer het zelf, ondanks dat ik weet dat het er wel is en zou mogen zijn. Ik vraag me iedere keer af of het wel echt zo erg was en of ik het na al die tijd niet veel groter heb gemaakt dan dat het was. Misschien wel, maar ik heb er wel een bepaald gevoel aan over gehouden (en een verkreukeld zelfbeeld) en daar heb ik het meest last van.
Wat ik nou echt het liefst zou willen? Rust aan m'n hoofd! Zonder m'n afgelopende WW hijgend in m'n nek, zonder opdrachten voor de training en zonder schuldgevoel als ik die om wat voor reden dan ook niet doe, zonder beslissingen te hoeven maken over hoe de nieuwe tuin eruit moet komen te zien en of welke kleur gordijnen we nemen, zonder verplichte sollicitaties, zonder schuldgevoel naar man toe dat ik niks bijdraag en dus niet aan zijn verwachtingen voldoet.
Rust, zonder moetens en verplichtingen en verwachtingen, zodat ik tijd heb om mezelf te worden zonder dat er altijd iets van me verwacht wordt. Zodat ik los kan komen van mijn eigen gevoel dat ik alleen iets waard ben als ik iets presteer. Hoe kom ik daarvan af als de hele wereld aan me blijft trekken?
Die psych/hypnose/EMDR-mevrouw van jou klinkt trouwens wel fijn. Meer gestructureerd dan hoe bij mij een sessie gaat, met een duidelijk begin en eind. Ik heb al vaker aangegeven dat ik dat ook fijn zou vinden, maar ik krijg vervolgens alleen maar waarom-vragen en de opmerking dat ik nu toch weet dat ik meteen van wal kan steken. Ja, maar ik vind dat niet prettig...
Valt zij trouwens qua vergoeding onder de basisverzekering? Denk het niet hè..
@ Green: ik weet dat je gelijk hebt maar het blijft een ding voor mij om mijn pestverleden überhaupt als een trauma te zien. Ik bagatalisseer het zelf, ondanks dat ik weet dat het er wel is en zou mogen zijn. Ik vraag me iedere keer af of het wel echt zo erg was en of ik het na al die tijd niet veel groter heb gemaakt dan dat het was. Misschien wel, maar ik heb er wel een bepaald gevoel aan over gehouden (en een verkreukeld zelfbeeld) en daar heb ik het meest last van.
Wat ik nou echt het liefst zou willen? Rust aan m'n hoofd! Zonder m'n afgelopende WW hijgend in m'n nek, zonder opdrachten voor de training en zonder schuldgevoel als ik die om wat voor reden dan ook niet doe, zonder beslissingen te hoeven maken over hoe de nieuwe tuin eruit moet komen te zien en of welke kleur gordijnen we nemen, zonder verplichte sollicitaties, zonder schuldgevoel naar man toe dat ik niks bijdraag en dus niet aan zijn verwachtingen voldoet.
Rust, zonder moetens en verplichtingen en verwachtingen, zodat ik tijd heb om mezelf te worden zonder dat er altijd iets van me verwacht wordt. Zodat ik los kan komen van mijn eigen gevoel dat ik alleen iets waard ben als ik iets presteer. Hoe kom ik daarvan af als de hele wereld aan me blijft trekken?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 13 maart 2021 om 08:45
Door te stoppen met aan jezelf te trekken.Imaginary_Diva schreef: ↑11-03-2021 12:03[...]
Rust, zonder moetens en verplichtingen en verwachtingen, zodat ik tijd heb om mezelf te worden zonder dat er altijd iets van me verwacht wordt. Zodat ik los kan komen van mijn eigen gevoel dat ik alleen iets waard ben als ik iets presteer. Hoe kom ik daarvan af als de hele wereld aan me blijft trekken?
Jij bent zelf degene die beslist wat je wel en niet doet, waar je wel en niet in wilt presteren. Je maakt je eigen keuzes. Keuzes hebben consequenties. Dus het kan zijn dat je iemand teleurstelt Of dat je dan minder inkomsten hebt. Of dat iemand je dan een aansteller, lui, raar of dom vindt. Dat mag je leren verdragen. En nee, het is niet gek dat je dat moeilijk vindt. Heel veel mensen vinden dat moeilijk. En jouw pestverleden triggert waarschijnlijk iets waardoor het nog moeilijker is.
De oplossing zit niet bij hopen of wachten tot er rust komt. Want dat gaat niet gebeuren. Dat weet je zelf ook, daar ben je slim genoeg voor.
Dus: spreek hardop uit wat je wilt doen en wat de consequentie daarvan is. Net zolang tot je sterk genoeg voelt om het ook te gaan doen. Dan ga je het doen.
Wat betreft je psych: je schrijft hierover eigenlijk elke keer hetzelfde. Als je haar werkwijze niet fijn vindt en niet in de behandeling gelooft, heb je een keuze of je door gaat met deze psych, of dat je een andere keuze maakt. Als je kiest om door te gaan met haar, kun je misschien eerlijk zijn tegen jezelf over waarom je dit doet. Zoiets als: ik kies er voor om door te gaan met deze psycholoog en daarmee kies ik er voor dat ik minder stappen maak in mijn ontwikkeling dan ik zou willen, maar wel ...... (op de puntjes even invullen wat je er wel uithaalt).
En dan mag iedereen van je keuze vinden wat hij of zij vindt, dan is het jouw keuze en kun je er achter staan.
Mijn indruk: ik denk dat je je pestverleden wel heel serieus mag nemen, en het tijd is te ontdekken wie Diva is zonder dat dit verleden op haar drukt. Dus aanpakken die hap en vervolgens jezelf ontwikkelen: je bent niet 'de gepeste Diva'. het gepeste is maar een deel van wie jij bent, het is niet je hele identiteit.
En ik denk dat je keuzes moet nemen en moet accepteren dat daar gevolgen bij komen. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, er is echt niemand anders die dit voor je gaat doen, en als dit wel zo is, is het de vraag of je moet willen dat iemand anders de baas over je is.
Voor alle anderen: ik heb jullie niet gelezen (Diva's post was de eerste die ik zag): take care
maandag 15 maart 2021 om 09:51
@Diva: Ik snap je gevoel. Heel simpel en suf middeltje wat ik laatst hebt gebruik toen alles me weer overweldigde was om een prioriteitenschema te maken, deze:
Vaak gebruikt voor werk, maar het werkt ook voor mij. En echt even streng zijn met het indelen; wat is ECHT belangrijk, wat is ECHT urgent, en daarbij ook zelfzorg meenemen en niet alleen wat moet voor de buitenwereld, schenk aandacht aan je binnenwereld.
Misschien is het wel heel urgent en belangrijk dat je alles even aan de kant zet, telefoon uitzet en een dag gaat netflixen omdat je rust in je hoofd nodig hebt. Hoe urgent en belangrijk zijn de gordijnen? Of kan er tijdelijk een laken voor de ramen? Moet die tuin nu al ingericht worden? Misschien is dat op zich belangrijk, maar minder urgent dan de zaken voor het UWV. Misschien helpt het je helemaal niet hoor, maar ik heb er vaak wel wat aan als de to do list in mijn hoofd eindeloos lang wordt. En het liefste doe ik het allemaal, maar als ik helemaal overloop moet ik echt keuzes maken.
---
In ieder geval is dat de laatste week ook aan de hand. We hebben de offerte voor de schutting gekregen, de ene buurman werkt goed mee, de andere niet, kan het financieel niet opbrengen. Dat hadden we al verwacht, desnoods betalen we de schutting zelf. Ik heb gevraagd hoeveel hij wel zou kunnen betalen, en dat als hij meehelpt met het verwijderen van de oude schutting we er samen vast wel uit komen. Maar hij zegt steeds erop terug te komen 'vanavond' en dan zie ik hem niet meer. Ondertussen wacht de andere buurman op mijn akkoord en blijft dit sluimeren.
En de dakkapel lekt. En de tuinman komt. En die schutting is duur en ik krijg het er benauwd van. En psychisch gaat het niet goed. Ik heb ontzettend veel spanningen, herbelevingen waar ik van moet overgeven en te veel wat ik moet doen.
Gelukkig gaat het tussen man en mij wel goed. En blijf ik weg van zelfdestructief gedrag. Ik weet alleen niet hoe ik met dit gevoel om moet gaan.
Vaak is het ook ineens weg/afgekapt. Of ineens komt het terug. Ik denk dat het hele 'delen' gebeuren steeds duidelijker wordt voor me. Eten blijft moeilijk de laatste tijd, en daar is ook de theorie dat een bepaald deel dit tegen houdt. Ik maak het zo makkelijk mogelijk om te eten, heb vanalles kant en klaar liggen, maar iets houdt me tegen. Gisteren twee broodjes kaas gemaakt en na een paar happen kon ik niet verder eten. Ik word overvallen door rare gedachten, emoties die aan en uit lijken te springen, angsten, paniek. Begin me bewuster te worden van 'opmerkingen' in mijn hoofd waar ik het niet eens mee eens ben. Emoties en gedachten die niet bij mij lijken te horen.
Maar probeer vervolgens weer te focussen op wat wél lukt. En wat wél fijn is. Ik merk wel dat het weer steeds moeilijker wordt. Maar het lukt nog om fijne dingen te doen. En het lukt nog om geen zelfdestructieve dingen te doen. En het lukt nog om een beetje te eten. En dat is goed.
Ik snap je gevoel. Heel simpel en suf middeltje wat ik laatst hebt gebruik toen alles me weer overweldigde was om een prioriteitenschema te maken, deze:Vaak gebruikt voor werk, maar het werkt ook voor mij. En echt even streng zijn met het indelen; wat is ECHT belangrijk, wat is ECHT urgent, en daarbij ook zelfzorg meenemen en niet alleen wat moet voor de buitenwereld, schenk aandacht aan je binnenwereld.
Misschien is het wel heel urgent en belangrijk dat je alles even aan de kant zet, telefoon uitzet en een dag gaat netflixen omdat je rust in je hoofd nodig hebt. Hoe urgent en belangrijk zijn de gordijnen? Of kan er tijdelijk een laken voor de ramen? Moet die tuin nu al ingericht worden? Misschien is dat op zich belangrijk, maar minder urgent dan de zaken voor het UWV. Misschien helpt het je helemaal niet hoor, maar ik heb er vaak wel wat aan als de to do list in mijn hoofd eindeloos lang wordt. En het liefste doe ik het allemaal, maar als ik helemaal overloop moet ik echt keuzes maken.
---
In ieder geval is dat de laatste week ook aan de hand. We hebben de offerte voor de schutting gekregen, de ene buurman werkt goed mee, de andere niet, kan het financieel niet opbrengen. Dat hadden we al verwacht, desnoods betalen we de schutting zelf. Ik heb gevraagd hoeveel hij wel zou kunnen betalen, en dat als hij meehelpt met het verwijderen van de oude schutting we er samen vast wel uit komen. Maar hij zegt steeds erop terug te komen 'vanavond' en dan zie ik hem niet meer. Ondertussen wacht de andere buurman op mijn akkoord en blijft dit sluimeren.
En de dakkapel lekt. En de tuinman komt. En die schutting is duur en ik krijg het er benauwd van. En psychisch gaat het niet goed. Ik heb ontzettend veel spanningen, herbelevingen waar ik van moet overgeven en te veel wat ik moet doen.
Gelukkig gaat het tussen man en mij wel goed. En blijf ik weg van zelfdestructief gedrag. Ik weet alleen niet hoe ik met dit gevoel om moet gaan.
Vaak is het ook ineens weg/afgekapt. Of ineens komt het terug. Ik denk dat het hele 'delen' gebeuren steeds duidelijker wordt voor me. Eten blijft moeilijk de laatste tijd, en daar is ook de theorie dat een bepaald deel dit tegen houdt. Ik maak het zo makkelijk mogelijk om te eten, heb vanalles kant en klaar liggen, maar iets houdt me tegen. Gisteren twee broodjes kaas gemaakt en na een paar happen kon ik niet verder eten. Ik word overvallen door rare gedachten, emoties die aan en uit lijken te springen, angsten, paniek. Begin me bewuster te worden van 'opmerkingen' in mijn hoofd waar ik het niet eens mee eens ben. Emoties en gedachten die niet bij mij lijken te horen.
Maar probeer vervolgens weer te focussen op wat wél lukt. En wat wél fijn is. Ik merk wel dat het weer steeds moeilijker wordt. Maar het lukt nog om fijne dingen te doen. En het lukt nog om geen zelfdestructieve dingen te doen. En het lukt nog om een beetje te eten. En dat is goed.
woensdag 17 maart 2021 om 14:28
Goed nieuws! Na veel over en weer gemail tussen mijn psych en de meneer van de zorgverzekering over codes in facturen heb ik vandaag het bericht dat de rekening van vorig jaar van psych gewoon vergoed wordt!
Ook via mijn nieuwe polis (waarbij ik vrije arts/behandelaar keuze heb, en bij gangbaar tarief 100% wordt vergoed).
Als het onder mijn oude polis was gevallen had ik een kwart moeten betalen en had het alsnog in de duizenden euro's gelopen...
Raar gevoel.
Voel het nog niet helemaal.
Eigen risico had ik al vooruit betaald.
Ook via mijn nieuwe polis (waarbij ik vrije arts/behandelaar keuze heb, en bij gangbaar tarief 100% wordt vergoed).
Als het onder mijn oude polis was gevallen had ik een kwart moeten betalen en had het alsnog in de duizenden euro's gelopen...
Raar gevoel.
Voel het nog niet helemaal.
Eigen risico had ik al vooruit betaald.
woensdag 17 maart 2021 om 15:13
Ja erg fijn.GreenLadyFern schreef: ↑17-03-2021 15:00O wat fijn hanke! Last van je schouders
Op zich ook eigenbelang, want het was haar factuur. Tof was dat ze me het gevoel gaf er niet alleen voor te staan.
Maar wat ik vooral fijn vond was haar houding van 'ik leer hiervan, ik heb nog niet zo lang een eigen praktijk, ik vind het ook wel een interessant zo'n klusje, en met jou samenwerken...'
woensdag 17 maart 2021 om 15:14
Nou ik heb weer een suffe actie gehad. Ik heb nogal vaak wazige buien. Kan me niet precies herinneren wat ik heb gedaan. Soms gooi ik dan ineens vanalles weg, en vergeet ik dan dat ik het heb weggegooid. Gisteren dus de stempassen kwijt, snap niet waar ze zijn, en herinner me ineens vaag dat ik ze heb weggegooid - geen flauw idee waarom. Man was not amused, maar zei al; niks meer aan te doen.
Voel me er toch lullig over, nu kunnen we beiden dus niet stemmen omdat we er te laat achter kwamen.
Voel me er toch lullig over, nu kunnen we beiden dus niet stemmen omdat we er te laat achter kwamen.
