Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 18 april 2021 om 11:42
Hè, ik had een heel bericht getypt, ging m'n telefoon leeg en uit en daarna kon ik het niet meer plaatsen. 
@Tobbie: fijn je weer eens te lezen! Echt vervelend dat wisselende en moeten solliciteren als je al niet goed in je vel zit is echt ruk. Ik herken dat wel. Ik ben ook wel blij dat het nu dan eindelijk gelukt is en jou gaat het ook lukken! Ik had er echt 0 vertrouwen in dat ik ooit nog een passende baan zou vinden. Met mijn moeilijke profiel en belastbaarheid.
Ik heb besloten er toch maar voor te gaan en dan maar zien hoe ik het vind en hoe het gaat. Ik vind het echt doodeng of ik het trek, want het zijn eigenlijk net teveel uur. Maar het is vanaf thuis, dus ik hoef niet heel vroeg op en nog te reizen enzo. Ik hoop dat dat de balans ten goede komt.
Ik moet wel afspraak met psych gaan verplaatsen. Op mijn vrije dag werkt zij niet dus moet het op een werkdag erbij. Niet ideaal...ivm reistijd enzo, aan het einde van de dag ben ik toch moe denk ik. Ik vind het ook lastig hoe ik dit moet benoemen naar nieuwe werkgever...
@ Green: het Tegeltuinentopic ken ik, ik kijk daar weleens in om ideeën op te doen. Ik wil inderdaad geen tegeltuin.
Fijne dag voor iedereen!
@Tobbie: fijn je weer eens te lezen! Echt vervelend dat wisselende en moeten solliciteren als je al niet goed in je vel zit is echt ruk. Ik herken dat wel. Ik ben ook wel blij dat het nu dan eindelijk gelukt is en jou gaat het ook lukken! Ik had er echt 0 vertrouwen in dat ik ooit nog een passende baan zou vinden. Met mijn moeilijke profiel en belastbaarheid.
Ik heb besloten er toch maar voor te gaan en dan maar zien hoe ik het vind en hoe het gaat. Ik vind het echt doodeng of ik het trek, want het zijn eigenlijk net teveel uur. Maar het is vanaf thuis, dus ik hoef niet heel vroeg op en nog te reizen enzo. Ik hoop dat dat de balans ten goede komt.
Ik moet wel afspraak met psych gaan verplaatsen. Op mijn vrije dag werkt zij niet dus moet het op een werkdag erbij. Niet ideaal...ivm reistijd enzo, aan het einde van de dag ben ik toch moe denk ik. Ik vind het ook lastig hoe ik dit moet benoemen naar nieuwe werkgever...
@ Green: het Tegeltuinentopic ken ik, ik kijk daar weleens in om ideeën op te doen. Ik wil inderdaad geen tegeltuin.
Fijne dag voor iedereen!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 20 april 2021 om 08:46
Even een egopost.
Vorige week maandag een mail gestuurd naar regiebehandelaar, casemanager en behandelende peut. Kwetsbaar opgesteld, aangegeven dat ik me ongehoord voel, merk dat ik me terugtrek en dat ik het moeilijker vind om open te zijn als ik het gevoel krijg dat er niet naar me geluisterd wordt.
En... ik heb dus van niemand een mail terug. Niet eens een bevestiging dat de mail is ontvangen en dat hij/zij er later op terug komt.
Mijn problemen liggen bij 'alleen' zijn, niet durven vertrouwen, niet om hulp vragen, alles alleen doen, me ongehoord, ongezien, ongeliefd en onbelangrijk voelen. Het was een enorme stap om die mail te sturen en het doet pijn dat ik niks terug heb gekregen, terwijl het zo'n grote instelling is.
Blijkbaar was mijn casemanager op vakantie, waar ik niks van wist. Mijn regiebehandelaar doet er wel vaker enkele weken over om op een mail te antwoorden met het gevolg dat ik al snel denk 'laat maar'. Behandelend therapeut heeft veel kennis op traumagebied maar gaat ervan uit dat mijn regiebehandelaar en casemanager betrokken zijn - ook al geef ik aan ze nooit te spreken.
Eigenlijk heeft niemand bij die hele ggz ook maar enig idee hoe het met me gaat, waar ik dagelijks mee worstel.
Het is gewoon kut. Morgen dus bij traumapeut, daar bespreken we vaak wel de mails die ik stuur, maar dan heeft hij al wel gereageerd.
Nu word ik dus bang voor een soort 'ambush' waarbij iedereen tegelijk met me wil praten. Ik weet het niet.
En nu naar mijn oude leidinggevende en iemand van HR die ik ook al ruim een jaar niet heb gesproken of gezien om zaken voor de WIA aanvraag te regelen.
De vorige keer dat ik met hem en iemand van HR in één ruimte zat volgde daarop een juridisch geschil en een enorme crisis inclusief opname. Een trauma op zich. Ik zweet me kapot van de angst nu, kon nauwelijks slapen, al is mijn hoofd rustig. Lijf doet weer wat ie wil.
Vorige week maandag een mail gestuurd naar regiebehandelaar, casemanager en behandelende peut. Kwetsbaar opgesteld, aangegeven dat ik me ongehoord voel, merk dat ik me terugtrek en dat ik het moeilijker vind om open te zijn als ik het gevoel krijg dat er niet naar me geluisterd wordt.
En... ik heb dus van niemand een mail terug. Niet eens een bevestiging dat de mail is ontvangen en dat hij/zij er later op terug komt.
Mijn problemen liggen bij 'alleen' zijn, niet durven vertrouwen, niet om hulp vragen, alles alleen doen, me ongehoord, ongezien, ongeliefd en onbelangrijk voelen. Het was een enorme stap om die mail te sturen en het doet pijn dat ik niks terug heb gekregen, terwijl het zo'n grote instelling is.
Blijkbaar was mijn casemanager op vakantie, waar ik niks van wist. Mijn regiebehandelaar doet er wel vaker enkele weken over om op een mail te antwoorden met het gevolg dat ik al snel denk 'laat maar'. Behandelend therapeut heeft veel kennis op traumagebied maar gaat ervan uit dat mijn regiebehandelaar en casemanager betrokken zijn - ook al geef ik aan ze nooit te spreken.
Eigenlijk heeft niemand bij die hele ggz ook maar enig idee hoe het met me gaat, waar ik dagelijks mee worstel.
Het is gewoon kut. Morgen dus bij traumapeut, daar bespreken we vaak wel de mails die ik stuur, maar dan heeft hij al wel gereageerd.
Nu word ik dus bang voor een soort 'ambush' waarbij iedereen tegelijk met me wil praten. Ik weet het niet.
En nu naar mijn oude leidinggevende en iemand van HR die ik ook al ruim een jaar niet heb gesproken of gezien om zaken voor de WIA aanvraag te regelen.
De vorige keer dat ik met hem en iemand van HR in één ruimte zat volgde daarop een juridisch geschil en een enorme crisis inclusief opname. Een trauma op zich. Ik zweet me kapot van de angst nu, kon nauwelijks slapen, al is mijn hoofd rustig. Lijf doet weer wat ie wil.
dinsdag 20 april 2021 om 08:57
Ik lees je GLF, poeh klinkt als pittig.
Zeker ook die afspraak rond je WIA. Gaat er iemand met je mee? Heb je gepland hoe je daarna voor jezelf zorgt? Medicatie dan of naderhand?
Dat je lijf zo reageert is zwaar, maar kan me wel voorstellen dat je die stress ervaart. Kun je er goed voor zorgen, voor je lijf?
Ik krijg ook angstzweet in lastige tijden. Rond de zorgverzekeraar had ik dat ook, naast extra moe en lethargisch.
Zeker ook die afspraak rond je WIA. Gaat er iemand met je mee? Heb je gepland hoe je daarna voor jezelf zorgt? Medicatie dan of naderhand?
Dat je lijf zo reageert is zwaar, maar kan me wel voorstellen dat je die stress ervaart. Kun je er goed voor zorgen, voor je lijf?
Ik krijg ook angstzweet in lastige tijden. Rond de zorgverzekeraar had ik dat ook, naast extra moe en lethargisch.
dinsdag 20 april 2021 om 09:03
Niemand kon helaas mee, man is gelukkig wel vroeg thuis. Heb wel afgesproken om met iemand te bellen als ik thuis ben. Plan is om daarna een computerspelletje te spelen, als man thuis is gaan we samen een vetplantjesterrarium maken. Op zich goed geregeld, het zal wel loslopen allemaal. Als het echt fout gaat zit het werk van man dichtbij en is dus zo bij me.
En nu ga ik er heen, blij als het erop zit
En nu ga ik er heen, blij als het erop zit
dinsdag 20 april 2021 om 09:04
dinsdag 20 april 2021 om 10:39
Het is goed gegaan. HR adviseur gaf wel aan dat er een achterstand is bij het uwv en dat het kan zijn dat er nog geen uitslag is als de twee jaar rond zijn. Dan kan ik een voorlopige uitkering aanvragen, laten we hopen dat het niet nodig is...
Het therapiestuk probeer ik te parkeren tot morgen, dan heb ik weer een afspraak.
Het therapiestuk probeer ik te parkeren tot morgen, dan heb ik weer een afspraak.
woensdag 21 april 2021 om 08:19
Dankjewel voor de steun
Nou, toen het gesprek achter de rug was en ik weer wat op de wereld was na mijn uitrustsessie op de bank kwam het therapiegedeelte vol binnen. Het is ook een opstapeling van allerlei kleine dingen bij deze aanbieder. En allerlei dingen van de GGZ in zijn geheel de jaren daarvoor. Het ligt echt niet alleen aan mij, er gaan vaak dingen fout. Waarop de GGZ dan antwoord: Dit had niet mogen gebeuren, we gaan er een onderzoek naar instellen.
Maar dat ik nu geen antwoord heb, van niemand, raakt me diep. Plan van aanpak gemaakt met man en een pb'er die ik via de wmo heb. Ik heb nogmaals een mail geschreven met hierin hoe ik me nu voel, die verstuur ik vlak voordat ik het gebouw binnen loop omdat de kans er dik in zit dat ik niks meer kan zeggen.
Mocht ik weglopen uit het gesprek (als ik me erg onveilig voel of boos, dit gebeurt niet vaak maar kan zomaar gebeuren nu als emotie de overhand neemt), bel ik mijn man op, die moet me overtuigen om weer terug het gesprek in te gaan tenzij peut echt iets belachelijks zegt natuurlijk.
Het liefst zeg ik de hele GGZ vaarwel en probeer ik mijn eigen shit wel op te lossen, maar dat is ook geen optie.
En het is zo'n enorme trigger. Deze situatie, waarbij de mensen die er voor me zouden moeten zijn, me zouden moeten helpen, ondersteunen, luisteren, me hierin tekort doen. En dan ook nog eens weten dat je het er maar mee moet doen, een andere optie heb je niet.
Bij mijn ouders ben ik uiteindelijk weggegaan toen ik zeventien was, bij mijn misbruikers ben ik uiteindelijk ook weggegaan.
Ik kan het even niet meer anders zien dan gevangen zitten in een situatie waar ik me onveilig voel.
Nou, toen het gesprek achter de rug was en ik weer wat op de wereld was na mijn uitrustsessie op de bank kwam het therapiegedeelte vol binnen. Het is ook een opstapeling van allerlei kleine dingen bij deze aanbieder. En allerlei dingen van de GGZ in zijn geheel de jaren daarvoor. Het ligt echt niet alleen aan mij, er gaan vaak dingen fout. Waarop de GGZ dan antwoord: Dit had niet mogen gebeuren, we gaan er een onderzoek naar instellen.
Maar dat ik nu geen antwoord heb, van niemand, raakt me diep. Plan van aanpak gemaakt met man en een pb'er die ik via de wmo heb. Ik heb nogmaals een mail geschreven met hierin hoe ik me nu voel, die verstuur ik vlak voordat ik het gebouw binnen loop omdat de kans er dik in zit dat ik niks meer kan zeggen.
Mocht ik weglopen uit het gesprek (als ik me erg onveilig voel of boos, dit gebeurt niet vaak maar kan zomaar gebeuren nu als emotie de overhand neemt), bel ik mijn man op, die moet me overtuigen om weer terug het gesprek in te gaan tenzij peut echt iets belachelijks zegt natuurlijk.
Het liefst zeg ik de hele GGZ vaarwel en probeer ik mijn eigen shit wel op te lossen, maar dat is ook geen optie.
En het is zo'n enorme trigger. Deze situatie, waarbij de mensen die er voor me zouden moeten zijn, me zouden moeten helpen, ondersteunen, luisteren, me hierin tekort doen. En dan ook nog eens weten dat je het er maar mee moet doen, een andere optie heb je niet.
Bij mijn ouders ben ik uiteindelijk weggegaan toen ik zeventien was, bij mijn misbruikers ben ik uiteindelijk ook weggegaan.
Ik kan het even niet meer anders zien dan gevangen zitten in een situatie waar ik me onveilig voel.
woensdag 21 april 2021 om 09:48
Green, wat naar dat je je zo onveilig en ongehoord voelt! Knap dat je toch aan blijft geven hoe je je voelt. Ik hoop dat iemand het snel serieus gaat nemen.
Sterkte
Gisteren heb ik het met psych over de baan gehad. Dag ervoor en gisteren ook nog met man. Hij snapt nu hoe ik erover denkt. Psych concludeerde dat ik (weer) alleen maar met 'de ander' bezig was en mezelf totaal vergat. Zoals 'sociaal wenselijk' antwoorden, o.a. over het aantal uur, uit angst voor afwijzing. En nu vraag ik me ook af waarom ik dat doe en alles wat er gezegd wordt klakkeloos als waarheid en vooral als iets dat statisch is, aanneem. Maar zelf kom ik daar tijdens een gesprek echt niet op. Het is echt een eye opener dat dat zo is.
Vandaag nog een keer bellen, want ik heb nog een hele lijst aan vragen. En tijdens het gesprek mezelf niet vergeten en niet op de 'sociaal wenselijke' toer gaan, wat dus al snel gebeurt.
Sterkte
Gisteren heb ik het met psych over de baan gehad. Dag ervoor en gisteren ook nog met man. Hij snapt nu hoe ik erover denkt. Psych concludeerde dat ik (weer) alleen maar met 'de ander' bezig was en mezelf totaal vergat. Zoals 'sociaal wenselijk' antwoorden, o.a. over het aantal uur, uit angst voor afwijzing. En nu vraag ik me ook af waarom ik dat doe en alles wat er gezegd wordt klakkeloos als waarheid en vooral als iets dat statisch is, aanneem. Maar zelf kom ik daar tijdens een gesprek echt niet op. Het is echt een eye opener dat dat zo is.
Vandaag nog een keer bellen, want ik heb nog een hele lijst aan vragen. En tijdens het gesprek mezelf niet vergeten en niet op de 'sociaal wenselijke' toer gaan, wat dus al snel gebeurt.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 21 april 2021 om 13:51
Gemengd gevoel. Peut wilde vooral praten over waarom dit mij zo triggert, ben er wel bij gebleven dat ik het er ook over wil hebben hoe dit kan gebeuren, want niet alle verantwoordelijkheid ligt bij mij. Enorm triggerend ook, want ik kreeg altijd overal de schuld van, alles lag aan mij, alles was mijn eigen verantwoordelijkheid.
Met traumapeut op zich goed uitgepraat en daar kan ik denk ik wel mee verder, al werd er niet zozeer stilgestaan bij de fouten vanuit de GGZ alswel hoe ik hier mee omging. Ik snap het wel, maar hoe ik er mee omga is maar tot een bepaalde grens leidend.
In de wachtkamer spotte ik ook dat het aanwezig/afwezigbordje van mijn psychiater weg was. Bij navraag bij de receptioniste blijkt dat hij met ontslag is gegaan en ze geen nieuwe hebben. Ik heb dus ook geen psychiater, er is iemand die waarneemt eens in de twee weken en die zit altijd vol. Het voelt vooral alsof ik van de radar af ben. Arbeidscoach met ontslag en een nieuwe krijg ik niet. Psychiater met ontslag en dat wist ik niet eens. Casemanager op vakantie en dat wist ik niet. Regiebehandelaar die nooit reageert op mails.
Peut gaf aan dat ik duidelijk moest zijn tegen casemanager en regiebehandelaar wat ik nodig heb. Ik heb gezegd dat het echt teveel gevraagd is om me nog een keer kwetsbaar op te stellen, met de mogelijkheid dat hier weer een teleurstelling uit volgt. Dat is echt een recept voor crisis bij mij. Ik vind het al wonderbaarlijk hoe goed ik hier nu mee omga. Ik eet niet, ik was me niet, ik doe vrij weinig, maar dwaal wat door de tuin en zit wat op de bank. Maar ik ga ook niet aan de drank of aan de pillen of aan de zelfbeschadiging. En dat is al zoveel winst, dat ik alleen maar trots kan zijn op mezelf nu eigenlijk.
Peut zou aan regiebehandelaar en casemanager doorgeven wat we hebben besproken en dat het me zelf niet meer lukt om nogmaals uit te reiken naar ze.
Gesproken over de GGZ in z'n algemeen, hoe er voor cliënten als ik inderdaad weinig plek is, zijn eigen struggles. Hij is ZZP'er en maar 1 of 2 dagen aanwezig op deze instelling.
Ik ben rustiger, maar ook killer. Ik zat in de auto terug en wilde gewoon doorrijden, niet stilstaan, niet nadenken of voelen. Niet thuis zijn, wat gek is voor mij. Ik slinger tussen willen vertrouwen en niet willen vertrouwen. Zware dag weer.
Met traumapeut op zich goed uitgepraat en daar kan ik denk ik wel mee verder, al werd er niet zozeer stilgestaan bij de fouten vanuit de GGZ alswel hoe ik hier mee omging. Ik snap het wel, maar hoe ik er mee omga is maar tot een bepaalde grens leidend.
In de wachtkamer spotte ik ook dat het aanwezig/afwezigbordje van mijn psychiater weg was. Bij navraag bij de receptioniste blijkt dat hij met ontslag is gegaan en ze geen nieuwe hebben. Ik heb dus ook geen psychiater, er is iemand die waarneemt eens in de twee weken en die zit altijd vol. Het voelt vooral alsof ik van de radar af ben. Arbeidscoach met ontslag en een nieuwe krijg ik niet. Psychiater met ontslag en dat wist ik niet eens. Casemanager op vakantie en dat wist ik niet. Regiebehandelaar die nooit reageert op mails.
Peut gaf aan dat ik duidelijk moest zijn tegen casemanager en regiebehandelaar wat ik nodig heb. Ik heb gezegd dat het echt teveel gevraagd is om me nog een keer kwetsbaar op te stellen, met de mogelijkheid dat hier weer een teleurstelling uit volgt. Dat is echt een recept voor crisis bij mij. Ik vind het al wonderbaarlijk hoe goed ik hier nu mee omga. Ik eet niet, ik was me niet, ik doe vrij weinig, maar dwaal wat door de tuin en zit wat op de bank. Maar ik ga ook niet aan de drank of aan de pillen of aan de zelfbeschadiging. En dat is al zoveel winst, dat ik alleen maar trots kan zijn op mezelf nu eigenlijk.
Peut zou aan regiebehandelaar en casemanager doorgeven wat we hebben besproken en dat het me zelf niet meer lukt om nogmaals uit te reiken naar ze.
Gesproken over de GGZ in z'n algemeen, hoe er voor cliënten als ik inderdaad weinig plek is, zijn eigen struggles. Hij is ZZP'er en maar 1 of 2 dagen aanwezig op deze instelling.
Ik ben rustiger, maar ook killer. Ik zat in de auto terug en wilde gewoon doorrijden, niet stilstaan, niet nadenken of voelen. Niet thuis zijn, wat gek is voor mij. Ik slinger tussen willen vertrouwen en niet willen vertrouwen. Zware dag weer.
donderdag 22 april 2021 om 11:20
Ik heb zo bang.
Gisteren met hr gebeld, veel vragen gesteld, o.a. of minder uren mogelijk is. Ik zou er vandaag over worden teruggebeld. Het voelt alsof ik alles wat goed was stuk aan het maken ben. Ben zo bang voor de reactie, dat ze het niet begrijpen. Eerst zei ik zus en daar kom ik nu helemaal op terug. Ik twijfel ook of het überhaupt nog wel zo'n goede match is. Of ik niet beter op zoek kan gaan naar iets dat ik sowieso leuker vind.
Volgens de psych is het goed dat ik dingen aan het overwegen ben voor mezelf. Ik voel alleen maar heel veel spanning en angst. Hoop dat ik snel gebeld wordt, want wachten op een telefoontje geeft mij ook altijd stress. Ik heb dan het gevoel niks anders te kunnen gaan doen.
Green: ik hoop op een rustige dag voor jou vandaag
Tobbie:
Gisteren met hr gebeld, veel vragen gesteld, o.a. of minder uren mogelijk is. Ik zou er vandaag over worden teruggebeld. Het voelt alsof ik alles wat goed was stuk aan het maken ben. Ben zo bang voor de reactie, dat ze het niet begrijpen. Eerst zei ik zus en daar kom ik nu helemaal op terug. Ik twijfel ook of het überhaupt nog wel zo'n goede match is. Of ik niet beter op zoek kan gaan naar iets dat ik sowieso leuker vind.
Volgens de psych is het goed dat ik dingen aan het overwegen ben voor mezelf. Ik voel alleen maar heel veel spanning en angst. Hoop dat ik snel gebeld wordt, want wachten op een telefoontje geeft mij ook altijd stress. Ik heb dan het gevoel niks anders te kunnen gaan doen.
Green: ik hoop op een rustige dag voor jou vandaag
Tobbie:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 26 april 2021 om 12:04
Vorige week heb ik uiteindelijk tijdens het telefoontje de knoop doorgehakt en besloten dat ik de baan niet neem. Ratio en gevoel zaten niet op één lijn, maar ik heb uiteindelijk toch naar m'n gevoel geluisterd. Aan de ene kant voelt het als een gemiste kans, maar als ik heel eerlijk ben vooral als een gemiste kans op een baan Niet als een kans die ik hoe dan ook had moeten grijpen, want uiteindelijk was dit niet de richting die ik op wil. Bovendien waren het teveel uren en pas ik ervoor binnen no time weer overwerkt te zijn. Nu focussen op wat ik wil en dat van de grond proberen te krijgen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 27 april 2021 om 20:32
Diva, je klinkt voor het eerst in het hele verhaal over die baan zeker van jezelf, dus goed gedaan. Hopelijk vind je snel een betere plek.
Green, ik had je gelezen en heb lopen piekeren over wat ik voor zinnigs en behulpzaams zou kunnen zeggen. Maar ik vind het een moeilijke situatie om over te adviseren. Ik hoop dat je je eigen manier kunt vinden om te dealen met de situatie, en vooral dat je traumatherapeut je echt verder kan helpen. Hopelijk wordt alles dan minder zwaar.
Green, ik had je gelezen en heb lopen piekeren over wat ik voor zinnigs en behulpzaams zou kunnen zeggen. Maar ik vind het een moeilijke situatie om over te adviseren. Ik hoop dat je je eigen manier kunt vinden om te dealen met de situatie, en vooral dat je traumatherapeut je echt verder kan helpen. Hopelijk wordt alles dan minder zwaar.
dinsdag 27 april 2021 om 20:45
Dankje Tobbie
Er valt ook vrij weinig te zeggen. Maandag is het nog behoorlijk geescaleerd. Ik belde de bureaudienst maar er was niemand bereikbaar en zou teruggebeld worden. Dat duurde lang, te lang, uren, huisarts en crisisdienst nog ingeschakeld maar heb er niet meer veel van meegekregen, ik was behoorlijk zelfdestructief en van de wereld.
Ik ben nu nog aan het bijkomen. Met man overlegd en heb geregeld dat ik morgenochtend vroeg voor mijn bed op recept mag komen, omdat ik verwacht dat mijn behandelaren contact opnemen morgen, maar als de dood ben dat ze dit niet doen. Of dat ze het wel doen, maar dat wat ze ook zeggen het verkeerd gaat vallen omdat ik me nu zo onveilig voel hierin. Ik ben bang voor weer een escalatie en crisissituatie, dus ik kan in ieder geval een paar dagen op de kliniek zijn.
Ik weet niet hoe verder daarna, en probeer er ook maar niet aan te denken nu.
Niet quoten aub
Er valt ook vrij weinig te zeggen. Maandag is het nog behoorlijk geescaleerd. Ik belde de bureaudienst maar er was niemand bereikbaar en zou teruggebeld worden. Dat duurde lang, te lang, uren, huisarts en crisisdienst nog ingeschakeld maar heb er niet meer veel van meegekregen, ik was behoorlijk zelfdestructief en van de wereld.
Ik ben nu nog aan het bijkomen. Met man overlegd en heb geregeld dat ik morgenochtend vroeg voor mijn bed op recept mag komen, omdat ik verwacht dat mijn behandelaren contact opnemen morgen, maar als de dood ben dat ze dit niet doen. Of dat ze het wel doen, maar dat wat ze ook zeggen het verkeerd gaat vallen omdat ik me nu zo onveilig voel hierin. Ik ben bang voor weer een escalatie en crisissituatie, dus ik kan in ieder geval een paar dagen op de kliniek zijn.
Ik weet niet hoe verder daarna, en probeer er ook maar niet aan te denken nu.
Niet quoten aub
dinsdag 27 april 2021 om 21:27
Goed dat je morgen naar je bed op recept gaat. Hopelijk kunnen ze je daar wat meer veiligheid bieden en steunen. Wat daarna, dat hoef je nu nog niet te weten. Dat komt wel. Eerst de basis op orde.
woensdag 28 april 2021 om 20:38
Sterkte Green Wat een ongelooflijke rot situatie, en wat goed dat je vandaag op een fijne/veilige plek kunt zijn. Ik hoop dat je vandaag goed doorgekomen bent en je weer wat meer gehoord en gesteund voelt. Van wat ik gelezen heb kan ik mij heel goed voorstellen dat het van alles geraakt/getriggerd heeft, en dat het een paar zware weken voor je (geweest) zijn. Hopelijk mag het vanaf nu weer wat fijner voor je worden, dat gun ik je zeer
Diva, helemaal eens met Tobbie, goed gedaan!
Verder lieve groet voor iedereen hier
Wat een ongelooflijke rot situatie, en wat goed dat je vandaag op een fijne/veilige plek kunt zijn. Ik hoop dat je vandaag goed doorgekomen bent en je weer wat meer gehoord en gesteund voelt. Van wat ik gelezen heb kan ik mij heel goed voorstellen dat het van alles geraakt/getriggerd heeft, en dat het een paar zware weken voor je (geweest) zijn. Hopelijk mag het vanaf nu weer wat fijner voor je worden, dat gun ik je zeer Diva, helemaal eens met Tobbie, goed gedaan!
Verder lieve groet voor iedereen hier
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 29 april 2021 om 10:07
Dankjewel voor de steun
Op zich goed doorgekomen, het is hier ondertussen erg bekend en ik ken vrijwel alle verpleging. De cliënten hier zijn natuurlijk wel steeds anders maar veel praatgrage types wat zorgt voor wat afleiding, connectie, en normaal voelen. Afdeling zit ook niet vol, dat is prettig.
Normaal gesproken moet ik ook zelf vragen om een gesprek met iemand, nu komt de verpleging naar mij toe (aangezien ik even niemand meer om hulp kan vragen).
Gisteren wel gebeld door regiebehandelaar en traumapeut. Ze hebben excuses aangeboden omdat het niet had mogen gebeuren dat de bereikbaarheidsdienst niet bereikbaar was en niet terugbelde, en dat ze mijn mail hadden moeten beantwoorden, en dat ze me door hadden moeten geven dat ik geen psychiater meer had.
Andere zaken waren wat minder; ze konden niet iedereen gaan inlichten dat er een behandelaar op vakantie was. Toen ben ik boos geworden, want wat is de moeite om een mail te sturen? Casemanager is mijn eerste aanspreekpunt, maar weten dat deze op vakantie is is niet nodig? Ook traumapeut noemde drie traumatargets waar we mee aan de slag zouden gaan, en ik moest nu voor de derde keer benoemen dat dit geen targets van mij zijn.
Ik word zo weer door regiebehandelaar gebeld, en volgende week donderdag heb ik een afspraak om het behandelplan te maken (want die heb ik nog steeds niet), wat perspectief te creëren en afspraken te maken, binnen de mogelijkheden.
Ik heb ook eerlijk gezegd dat ik wel verder wil, maar dat ik niet kan besluiten dat ik verder kán, als andere emotionele delen van me er geen vertrouwen meer in hebben. De laatste fouten waren alleen dat; de laatste fouten.
Verder had ik een belafspraak met mijn huisarts maar die heeft niet gebeld en ik kon het niet, ik kon niet weer bellen.
Morgenavond ga ik met ontslag, dan komt de week van de schuttinghel, dus ik moet iets verzinnen over hoe ik hier doorheen kom. Vooral omdat ik pas over een week afspraken kan gaan maken, en ik er geen vertrouwen meer in heb, waardoor ik me constant onveilig voel.
Op zich goed doorgekomen, het is hier ondertussen erg bekend en ik ken vrijwel alle verpleging. De cliënten hier zijn natuurlijk wel steeds anders maar veel praatgrage types wat zorgt voor wat afleiding, connectie, en normaal voelen. Afdeling zit ook niet vol, dat is prettig.
Normaal gesproken moet ik ook zelf vragen om een gesprek met iemand, nu komt de verpleging naar mij toe (aangezien ik even niemand meer om hulp kan vragen).
Gisteren wel gebeld door regiebehandelaar en traumapeut. Ze hebben excuses aangeboden omdat het niet had mogen gebeuren dat de bereikbaarheidsdienst niet bereikbaar was en niet terugbelde, en dat ze mijn mail hadden moeten beantwoorden, en dat ze me door hadden moeten geven dat ik geen psychiater meer had.
Andere zaken waren wat minder; ze konden niet iedereen gaan inlichten dat er een behandelaar op vakantie was. Toen ben ik boos geworden, want wat is de moeite om een mail te sturen? Casemanager is mijn eerste aanspreekpunt, maar weten dat deze op vakantie is is niet nodig? Ook traumapeut noemde drie traumatargets waar we mee aan de slag zouden gaan, en ik moest nu voor de derde keer benoemen dat dit geen targets van mij zijn.
Ik word zo weer door regiebehandelaar gebeld, en volgende week donderdag heb ik een afspraak om het behandelplan te maken (want die heb ik nog steeds niet), wat perspectief te creëren en afspraken te maken, binnen de mogelijkheden.
Ik heb ook eerlijk gezegd dat ik wel verder wil, maar dat ik niet kan besluiten dat ik verder kán, als andere emotionele delen van me er geen vertrouwen meer in hebben. De laatste fouten waren alleen dat; de laatste fouten.
Verder had ik een belafspraak met mijn huisarts maar die heeft niet gebeld en ik kon het niet, ik kon niet weer bellen.
Morgenavond ga ik met ontslag, dan komt de week van de schuttinghel, dus ik moet iets verzinnen over hoe ik hier doorheen kom. Vooral omdat ik pas over een week afspraken kan gaan maken, en ik er geen vertrouwen meer in heb, waardoor ik me constant onveilig voel.
donderdag 29 april 2021 om 11:52
Green: wat een zooitje zeg, met die casemanager etc. Ik kan heel goed begrijpen dat je er helemaal klaar mee bent / geen vertrouwen meer in hebt!
Ik hoop dat je vandaag en morgen nog een rustige en goede dag hebt daar.
Wat betreft de week van de schuttinghel, ik heb geloof ik even gemist wat er aan de hand is. Ik vraag me wel af of dat echt iets is dat nu moet of dat je man dat niet kan opvangen?
Ik wens je heel veel rust en kracht toe
@ Tobbie: ik moest uiteindelijk nog lang op het telefoontje wachten en in de tussentijd had ik al zo min of meer voor mezelf besloten dat als minder uren er niet inzaten, ik er helemaal vanaf zou zien. Het scheelde wel dat man eerder had gezegd dat hij het zou begrijpen als ik die keus zou maken. (Omdat mijn uitkering is afgelopen.)
Na het telefoontje heb ik nog een stuk op mijn blog geschreven over kiezen voor jezelf (en waarom dat zo moeilijk is) en ik heb daar heel veel positieve reacties op gehad. Daar ben ik nog wel verbaasd over. Ik heb blijkbaar iets geschreven dat voor veel mensen herkenbaar is.
Feit is dat voelen wat ik wil nog steeds erg moeilijk voor me is. Maar ik maak er stapjes in en dat is goed.
Knuf! Hoe gaat het met jou en je gezinnetje?
Knuffels voor wie ze nodig heeft:
Ik hoop dat je vandaag en morgen nog een rustige en goede dag hebt daar.
Wat betreft de week van de schuttinghel, ik heb geloof ik even gemist wat er aan de hand is. Ik vraag me wel af of dat echt iets is dat nu moet of dat je man dat niet kan opvangen?
Ik wens je heel veel rust en kracht toe
@ Tobbie: ik moest uiteindelijk nog lang op het telefoontje wachten en in de tussentijd had ik al zo min of meer voor mezelf besloten dat als minder uren er niet inzaten, ik er helemaal vanaf zou zien. Het scheelde wel dat man eerder had gezegd dat hij het zou begrijpen als ik die keus zou maken. (Omdat mijn uitkering is afgelopen.)
Na het telefoontje heb ik nog een stuk op mijn blog geschreven over kiezen voor jezelf (en waarom dat zo moeilijk is) en ik heb daar heel veel positieve reacties op gehad. Daar ben ik nog wel verbaasd over. Ik heb blijkbaar iets geschreven dat voor veel mensen herkenbaar is.
Feit is dat voelen wat ik wil nog steeds erg moeilijk voor me is. Maar ik maak er stapjes in en dat is goed.
Knuf! Hoe gaat het met jou en je gezinnetje?Knuffels voor wie ze nodig heeft:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 29 april 2021 om 13:03
De schuttinghel heeft vooral te maken met het gebrek aan een schutting haha.
Eind volgende week wordt er een nieuwe schutting geplaats aan alle zijden van de tuin. Zaterdag moet de oude schutting worden afgebroken.
Dus mijn tuin, mijn veilige haven, is dan niet veilig meer. En mijn huis voelt ook niet veilig meer.
Dat wist ik van tevoren, maar nu de spanning al zo hoog is, is het helemaal ondoenlijk.
Met man afgesproken dat ik er niet bij ben met de schutting afbreken. Ik twijfelde al, maar nu hebben 2 mensen die komen helpen (soort van) afgezegd, en gek genoeg hakte ik daardoor juist de knoop door; ik kan dit nu niet aan of oplossen. Daar ben ik best wel trots op, want normaal gesproken had ik mezelf meteen weer over de grens gepusht, maar ik wil niet weer zo'n escalatie. Man begrijpt het. Ik bivakkeer die dag bij mijn ouders.
Verder mag ik wel nogmaals gebruik maken van mijn bed op recept dus ik denk dat ik maandag weer bel, zodat ik de schuttingloze dagen weer op de kliniek kan zijn, als er bedden zijn tenminste...
Aangeboden om voor de groep hier te koken. Even iets te doen hebben is wel goed denk ik. De spanning is nu wel wat minder nu er een plan staat voor de schuttingloze week
Eind volgende week wordt er een nieuwe schutting geplaats aan alle zijden van de tuin. Zaterdag moet de oude schutting worden afgebroken.
Dus mijn tuin, mijn veilige haven, is dan niet veilig meer. En mijn huis voelt ook niet veilig meer.
Dat wist ik van tevoren, maar nu de spanning al zo hoog is, is het helemaal ondoenlijk.
Met man afgesproken dat ik er niet bij ben met de schutting afbreken. Ik twijfelde al, maar nu hebben 2 mensen die komen helpen (soort van) afgezegd, en gek genoeg hakte ik daardoor juist de knoop door; ik kan dit nu niet aan of oplossen. Daar ben ik best wel trots op, want normaal gesproken had ik mezelf meteen weer over de grens gepusht, maar ik wil niet weer zo'n escalatie. Man begrijpt het. Ik bivakkeer die dag bij mijn ouders.
Verder mag ik wel nogmaals gebruik maken van mijn bed op recept dus ik denk dat ik maandag weer bel, zodat ik de schuttingloze dagen weer op de kliniek kan zijn, als er bedden zijn tenminste...
Aangeboden om voor de groep hier te koken. Even iets te doen hebben is wel goed denk ik. De spanning is nu wel wat minder nu er een plan staat voor de schuttingloze week
