Psyche
alle pijlers
Paniekaanval na traumatische ervaring: iemand wakker?
woensdag 10 juni 2020 om 03:30
Bijna wee weken geleden heb ik een redelijk traumatische ervaring gehad.
Anafylaxie na een allergische reactie. Op zich nog vrij mild (er schijnen verschillende stadia te zijn; ik zat op 3 van 5) - geen levensgevaar. Maar het gevoel van een dikke keel, geen adem, en totale paniek, heeft me wel een tik gegeven.
De afgelopen erna merkt ik wel wat gespannenheid, met name met ademen (soms moeilijk want astma) en slikken (bij eten; staat me tegen). Maar het was te doen.
Rond 19.30 ben ik in paniek geraakt door een dik gevoel in mijn keel (uit een stuk psycho-educatie in deze weet ik dat dat komt doordat ik door angst en stress onbewust mijn keelspieren aanspan). Dit gevoel geeft sindsdien ervoor gezorgd dat ik vrijwel continu in paniek ben. En dan met name lichamelijk. Mentaal ben ik rustig. Weet ik wat er aan de hand is, kan ik zelfs bezig zijn met psycho-educatie in deze. Maar lichamelijk blijft een enorme onrust en ik blijf trillen als een rietje.
Ik hoof uiteraard geen advies (als in: op het forum mag je geen medisch advies vragen). Ik heb al een paar keer contact gehad me de hap (en mag hen bellen als ik het niet trek), en heb al 2 oxazepam 10 achter mijn kiezen.
Voor nu hoop ik eigenlijk vooral dat er iemand wakker is, zodat ik even van me af kan praten.
Anafylaxie na een allergische reactie. Op zich nog vrij mild (er schijnen verschillende stadia te zijn; ik zat op 3 van 5) - geen levensgevaar. Maar het gevoel van een dikke keel, geen adem, en totale paniek, heeft me wel een tik gegeven.
De afgelopen erna merkt ik wel wat gespannenheid, met name met ademen (soms moeilijk want astma) en slikken (bij eten; staat me tegen). Maar het was te doen.
Rond 19.30 ben ik in paniek geraakt door een dik gevoel in mijn keel (uit een stuk psycho-educatie in deze weet ik dat dat komt doordat ik door angst en stress onbewust mijn keelspieren aanspan). Dit gevoel geeft sindsdien ervoor gezorgd dat ik vrijwel continu in paniek ben. En dan met name lichamelijk. Mentaal ben ik rustig. Weet ik wat er aan de hand is, kan ik zelfs bezig zijn met psycho-educatie in deze. Maar lichamelijk blijft een enorme onrust en ik blijf trillen als een rietje.
Ik hoof uiteraard geen advies (als in: op het forum mag je geen medisch advies vragen). Ik heb al een paar keer contact gehad me de hap (en mag hen bellen als ik het niet trek), en heb al 2 oxazepam 10 achter mijn kiezen.
Voor nu hoop ik eigenlijk vooral dat er iemand wakker is, zodat ik even van me af kan praten.
anoniem_279245 wijzigde dit bericht op 10-06-2020 10:23
2.27% gewijzigd
woensdag 10 juni 2020 om 04:25
woensdag 10 juni 2020 om 04:28
woensdag 10 juni 2020 om 04:28
SimoneBeauvoir schreef: ↑10-06-2020 04:25als het echt niet gaat, zou ik je moeder wel bellen. als ouder achteraf moeten horen dat je kind zich niet goed en alleen zit, lijkt me ook niet leuk. 1 nacht minder slapen, is het einde van de wereld niet. en ga morgen naar jouw huisarts voor verdere opvolging
Huisarts morgen sowieso.
Moeder ligt deur verderop (ben naar haar huis gegaan aan begin avon na begin paniek. Ik wil dit "alleen" kunnen. Anders is het einde zoek. Ik ben een volwassen vrouw.
woensdag 10 juni 2020 om 04:30
Die wetenschap is heel fijn inderdaad. Heb haar het liefst zo uitgerust mogelijk.
Heet lukt me nog net om het nu alleen te doen.
Thee niet fijn nu. Neem wel met enige regelmaat paar sloken water.
woensdag 10 juni 2020 om 04:37
woensdag 10 juni 2020 om 04:37
Wees nou niet zo hard voor jezelf. Als je alles alleen zou kunnen was je niet als mens geboren. We horen voor elkaar te zorgen.
Heb je iets zoets om te drinken? Limo ofzo? Je lichaam vreet nu aan je en je kan het wat suiker geven voor de afleiding.
sterkte!
woensdag 10 juni 2020 om 05:01
Hallo, woon in Nieuw- Zeeland, dus klaar wakker.
Ik heb veel ervaring met paniekaanvallen. Wat handig is om te weten is dat je lichaam zo'n storm niet lang volhoudt. Paniek zakt altijd weg zodra je lichaam uitgereld is, en dat duurt geen uren achter elkaar.
Tip die mij altijd veel hielp toen ik het erg heftig had,is, voor het geval je vaker de bibbers krijgt,schrijf een briefje aan jezelf. Zodra dit over is een briefje schrijven hoe ellendig je je nu voelt, je symptomen, gedachten alles,en schrijf erbij dat je er door heen gekomen bent,en dat het dus weer overgaat. Mocht je weer een aanval krijgen kun je dat briefje aan jezelf lezen, en jezelf als het ware gerust stellen.
Gekke methode maar bij mij hielp het.
Moet mijn zoon van school gaan halen nu. Hoop dat je zo weer lekker ligt te pitten
Ik heb veel ervaring met paniekaanvallen. Wat handig is om te weten is dat je lichaam zo'n storm niet lang volhoudt. Paniek zakt altijd weg zodra je lichaam uitgereld is, en dat duurt geen uren achter elkaar.
Tip die mij altijd veel hielp toen ik het erg heftig had,is, voor het geval je vaker de bibbers krijgt,schrijf een briefje aan jezelf. Zodra dit over is een briefje schrijven hoe ellendig je je nu voelt, je symptomen, gedachten alles,en schrijf erbij dat je er door heen gekomen bent,en dat het dus weer overgaat. Mocht je weer een aanval krijgen kun je dat briefje aan jezelf lezen, en jezelf als het ware gerust stellen.
Gekke methode maar bij mij hielp het.
Moet mijn zoon van school gaan halen nu. Hoop dat je zo weer lekker ligt te pitten
woensdag 10 juni 2020 om 06:45
. Ik heb zelf ook Anafylaxie meegemaakt nog niet zo lang geleden. Ik heb een zwaar allergische voedselallergie en insectensteken allergie. Ik heb toen een adrealine injectie moeten halen bij de dokter. Niet meer kunnen ademen is doodeng. Sindsdien heb ik altijd een epi-pen bij mij, voor het geval dat. Vorig jaar kreeg ik een abces in mijn keel,oorzaak door keelontstekingen. Hierdoor kon ik echt bijna geen adem meer krijgen en niks binnen krijgen. Ik ben meerdere keren opgenomen geweest en later in het jaar zijn mijn amandelen verwijderd.
Misschien dat het jou ook helpt om altijd een epi-pen bij je te dragen? Dat geeft mij een veilig gevoel.
Voor iedereen een groene tuin
woensdag 10 juni 2020 om 06:46
Fijn om te lezen dat er hier vaak vriendinnen zijn. Kan me zo goed voorstellen dat je daar steun aan hebt.
Het klinkt misschien allemaal erg zweverig maar probeer eens te gronden als dit je weer overkomt: op de grond staan. blote voeten of rode sokken, in de tuin of in de kamer, maakt niet uit. Probeer je voor te stellen dat je een boom bent met armen als takken en laat de wortels uit jouw voeten groeien, de grond in. Sta in je hoofd sterk en voel jouw wortels groeien. Probeer het een andere keer weer als het de eerste keer niet lukt. Het maakt je sterker en je krijgt wat meer controle over jezelf. Gewoon een keer doen. Niemand die het ziet of weet. Voor jezelf.
Succes en
Het klinkt misschien allemaal erg zweverig maar probeer eens te gronden als dit je weer overkomt: op de grond staan. blote voeten of rode sokken, in de tuin of in de kamer, maakt niet uit. Probeer je voor te stellen dat je een boom bent met armen als takken en laat de wortels uit jouw voeten groeien, de grond in. Sta in je hoofd sterk en voel jouw wortels groeien. Probeer het een andere keer weer als het de eerste keer niet lukt. Het maakt je sterker en je krijgt wat meer controle over jezelf. Gewoon een keer doen. Niemand die het ziet of weet. Voor jezelf.
Succes en
woensdag 10 juni 2020 om 08:30
Dit en: mocht het op de grond niet goed lukken kan kan het ook helpen om met je voeten in t water te gaan staan. Sommige mensen aarden gemakkelijker in het water dan op de grond.hijdie schreef: ↑10-06-2020 06:46Fijn om te lezen dat er hier vaak vriendinnen zijn. Kan me zo goed voorstellen dat je daar steun aan hebt.
Het klinkt misschien allemaal erg zweverig maar probeer eens te gronden als dit je weer overkomt: op de grond staan. blote voeten of rode sokken, in de tuin of in de kamer, maakt niet uit. Probeer je voor te stellen dat je een boom bent met armen als takken en laat de wortels uit jouw voeten groeien, de grond in. Sta in je hoofd sterk en voel jouw wortels groeien. Probeer het een andere keer weer als het de eerste keer niet lukt. Het maakt je sterker en je krijgt wat meer controle over jezelf. Gewoon een keer doen. Niemand die het ziet of weet. Voor jezelf.
Succes en
En verder
Your ego is not your amigo!
woensdag 10 juni 2020 om 09:36
De nacht is over...
Voor eventuele zorgen voor een volgende nacht toch mijn input. Diepe druk op je lichaam ontspant bij stress en spanning.
Bekend bij overprikkelde autisten, maar tegenwoordig wordt het ook voor gestresste huisdieren aangeboden; een “thundershirt” dat strak zit tegen vuurwerkangst.
Je kan er een verzwaarde deken voor aanschaffen, maar als je niet thuis bent, en het moet doen met wat je tot je beschikking hebt, kan je ook proberen druk op te zoeken door bijvoorbeeld onder je matras te kruipen (als je bed bodem zich daartoe leent en anders kan je je matras er voor op de grond leggen). Stijve pocketveer matrassen zullen niet werken, maar een slap matras (ik heb een taaie van natuurlatex) is echt een lekker dood gewicht.
Klinkt gek, maar niemand ziet je, dus je kan het altijd proberen
. Of bij een tweepersoons bed met 2 matrassen in de spleet er tussen kruipen.
Behapbaarder is onder de dekens kruipen en eerst eens kijken of je je hoofd onder iets zwaars kan stoppen zoals een groot kersenpitkussen, maar het hangt gewoon af waar jouw gevoeligheid zit. Je kan ook een kussensloop vullen met kleikorrels van het tuincentrum of desnoods kattenbakgrit als je det hebt staan (hoop dat dat niet stoffig wordt).
En nooit zelf nodig gehad, maar ik las over een echte paniekaanval (misschien is dat niet wat jij had?) dat je het zou kunnen stoppen door je lichaam te overprikkelen met andere input dan wat de angst triggert. Iemand liet zien dat ze in noodsituaties vol overgave in een citroen beet, waarbij de combinatie zuur en bitter van de schil zo overweldigt zijn, dat er geen ruimte was voor angst. Maar als jouw angst rond je keel zit, is dat mogelijk te heftig, dus denk er zelf over na.
Misschien heb jij wel een heel warm bad nodig met een etherische olie waar je je prettig bij voelt..
Voor eventuele zorgen voor een volgende nacht toch mijn input. Diepe druk op je lichaam ontspant bij stress en spanning.
Bekend bij overprikkelde autisten, maar tegenwoordig wordt het ook voor gestresste huisdieren aangeboden; een “thundershirt” dat strak zit tegen vuurwerkangst.
Je kan er een verzwaarde deken voor aanschaffen, maar als je niet thuis bent, en het moet doen met wat je tot je beschikking hebt, kan je ook proberen druk op te zoeken door bijvoorbeeld onder je matras te kruipen (als je bed bodem zich daartoe leent en anders kan je je matras er voor op de grond leggen). Stijve pocketveer matrassen zullen niet werken, maar een slap matras (ik heb een taaie van natuurlatex) is echt een lekker dood gewicht.
Klinkt gek, maar niemand ziet je, dus je kan het altijd proberen
. Of bij een tweepersoons bed met 2 matrassen in de spleet er tussen kruipen.Behapbaarder is onder de dekens kruipen en eerst eens kijken of je je hoofd onder iets zwaars kan stoppen zoals een groot kersenpitkussen, maar het hangt gewoon af waar jouw gevoeligheid zit. Je kan ook een kussensloop vullen met kleikorrels van het tuincentrum of desnoods kattenbakgrit als je det hebt staan (hoop dat dat niet stoffig wordt).
En nooit zelf nodig gehad, maar ik las over een echte paniekaanval (misschien is dat niet wat jij had?) dat je het zou kunnen stoppen door je lichaam te overprikkelen met andere input dan wat de angst triggert. Iemand liet zien dat ze in noodsituaties vol overgave in een citroen beet, waarbij de combinatie zuur en bitter van de schil zo overweldigt zijn, dat er geen ruimte was voor angst. Maar als jouw angst rond je keel zit, is dat mogelijk te heftig, dus denk er zelf over na.
Misschien heb jij wel een heel warm bad nodig met een etherische olie waar je je prettig bij voelt..
woensdag 10 juni 2020 om 09:51
woensdag 10 juni 2020 om 09:58
TO, ik hoop dat het weer een beetje gaat.
Ongeveer een jaar geleden heb ik een vervelende situatie gehad bij de tandarts waarin ik het gevoel kreeg dat ik stikte doordat er van dat spul wat ze gebruiken om een afdruk van je tanden te maken achterin mijn keel terecht kwam. Ik heb daarvan nog een paar weken last gehad van herbelevingen.
Wat mij toen is uitgelegd is dat je geest de traumatische ervaring meerdere keren herhaald, maar dat er door dat herhalen elke keer iets van de emotionele lading afgaat. Door het weg te drukken blijf je er langer last van houden dan wanneer je het toch ondergaat.
Door te begrijpen waarom ik dat gevoel elke keer terugkreeg en de wetenschap dat dit juist hielp om het uiteindelijk een plekje te geven, gaf mij al voldoende rust om het te ondergaan.
Wat jij hebt meegemaakt is natuurlijk nog een flinke graad erger, maar wellicht heb je er toch iets aan.
Ongeveer een jaar geleden heb ik een vervelende situatie gehad bij de tandarts waarin ik het gevoel kreeg dat ik stikte doordat er van dat spul wat ze gebruiken om een afdruk van je tanden te maken achterin mijn keel terecht kwam. Ik heb daarvan nog een paar weken last gehad van herbelevingen.
Wat mij toen is uitgelegd is dat je geest de traumatische ervaring meerdere keren herhaald, maar dat er door dat herhalen elke keer iets van de emotionele lading afgaat. Door het weg te drukken blijf je er langer last van houden dan wanneer je het toch ondergaat.
Door te begrijpen waarom ik dat gevoel elke keer terugkreeg en de wetenschap dat dit juist hielp om het uiteindelijk een plekje te geven, gaf mij al voldoende rust om het te ondergaan.
Wat jij hebt meegemaakt is natuurlijk nog een flinke graad erger, maar wellicht heb je er toch iets aan.
woensdag 10 juni 2020 om 20:31
Ik vind jullie reacties van vannacht en vanochtend erg lief.
Het heeft tot ver in de middag van vandaag geduurd voordat ik het extreem angstige gevoel kwijt was.
Heb veel gelezen over het brok in mijn keel gevoel (wordt globulus gevoel genoemd), en dat hielp met uiteindelijk een beetje tot rust komen. Het gevoel begint een beetje te wennen, en dus minder spannend. Al vlamt de angst en paniek af en toe nog wel op.
Ik vond het heel fijn dat er vannacht mensen waren die met me wilde praten. Ik hoop dat het vannacht niet nodig zal zijn. Maar zoals IBI het schreef: zo fijn dat het hier op het forum wel kan. Heel veel dank aan jullie.
@groentuintje: heb jij aan die anafylaxie ook angst over gehouden?
@moonpoppy: ik bedoelde met geen advies dat je op het forum geen advies mag vragen. Ik wilde eigenlijk vooral aangeven dat ik hoopt dat er iemand was die in de gelegenheid was om terug te schrijven.
@S-Groot: ik weet dus niet zo goed hoe ik dat zou moeten doen. Ik wist niet eens dat ik ze aanspande, laat staan hoe ik ze bewust moet ontspannen. Heb al wel wat geprobeerd op te zoeken, maar kan niet echt iets vinden.
Sorry dat ik niet op iedereen reageer. Erg moe. Heb wel alles meegenomen.
Het heeft tot ver in de middag van vandaag geduurd voordat ik het extreem angstige gevoel kwijt was.
Heb veel gelezen over het brok in mijn keel gevoel (wordt globulus gevoel genoemd), en dat hielp met uiteindelijk een beetje tot rust komen. Het gevoel begint een beetje te wennen, en dus minder spannend. Al vlamt de angst en paniek af en toe nog wel op.
Ik vond het heel fijn dat er vannacht mensen waren die met me wilde praten. Ik hoop dat het vannacht niet nodig zal zijn. Maar zoals IBI het schreef: zo fijn dat het hier op het forum wel kan. Heel veel dank aan jullie.
@groentuintje: heb jij aan die anafylaxie ook angst over gehouden?
@moonpoppy: ik bedoelde met geen advies dat je op het forum geen advies mag vragen. Ik wilde eigenlijk vooral aangeven dat ik hoopt dat er iemand was die in de gelegenheid was om terug te schrijven.
@S-Groot: ik weet dus niet zo goed hoe ik dat zou moeten doen. Ik wist niet eens dat ik ze aanspande, laat staan hoe ik ze bewust moet ontspannen. Heb al wel wat geprobeerd op te zoeken, maar kan niet echt iets vinden.
Sorry dat ik niet op iedereen reageer. Erg moe. Heb wel alles meegenomen.
