Psyche
alle pijlers
Partner depressief, ik kan er niet meer tegen!
dinsdag 18 september 2018 om 23:48
Christiana schreef: ↑18-09-2018 23:47Is ook zeker niet mijn bedoeling! Herkenning is wel fijn dat je dus niet alleen aan het tobben bent!en ik ga je nieuwe topic volgen
woensdag 19 september 2018 om 01:40
Sorry hoor, ik heb echt 0,0 ervaring met depressies maar wat een ongelofelijke lul is je man!
Je 3 jarige afsnauwen omdat hij zachtjes speelt? Besef je wel dat dit ook zo zijn weerslag op je kinderen heeft? Wil je echt hun jeugd laten vergallen?
Laat je man lekker ergens anders depressief zijn. In een ander huis het liefste of op de logeerkamer maar niet waar je kinderen bij zijn.
God mag weten hoelang die depressie nog duurt en ondertussen worden je kinderen afgesnauwd? Helemaal Koekkoek hoor. Kom wat meer voor jezelf en je kinderen op en zorg dat hun niet de dupe van zijn gedrag worden.
Je zal misschien denken dat ze het niet doorhebben maar daar vergis jij je dan echt in, hun voelen het ook aan en zachtjes spelen doen 3 jarige kindjes meestal al niet dus dat zegt al genoeg.
Of wil je dat je kinderen later zeggen dat ze altijd stil moesten zijn want papa is depressief? Dat er geen vriendjes mochten komen want ja papa is zielig en kan het allemaal niet aan. Arme kinderen en arme TO echt waar. Snap dat je van je man houdt maar schop hem eruit tot die depressie over is en laat het de jeugd van je kinderen niet beïnvloeden.
Je 3 jarige afsnauwen omdat hij zachtjes speelt? Besef je wel dat dit ook zo zijn weerslag op je kinderen heeft? Wil je echt hun jeugd laten vergallen?
Laat je man lekker ergens anders depressief zijn. In een ander huis het liefste of op de logeerkamer maar niet waar je kinderen bij zijn.
God mag weten hoelang die depressie nog duurt en ondertussen worden je kinderen afgesnauwd? Helemaal Koekkoek hoor. Kom wat meer voor jezelf en je kinderen op en zorg dat hun niet de dupe van zijn gedrag worden.
Je zal misschien denken dat ze het niet doorhebben maar daar vergis jij je dan echt in, hun voelen het ook aan en zachtjes spelen doen 3 jarige kindjes meestal al niet dus dat zegt al genoeg.
Of wil je dat je kinderen later zeggen dat ze altijd stil moesten zijn want papa is depressief? Dat er geen vriendjes mochten komen want ja papa is zielig en kan het allemaal niet aan. Arme kinderen en arme TO echt waar. Snap dat je van je man houdt maar schop hem eruit tot die depressie over is en laat het de jeugd van je kinderen niet beïnvloeden.
woensdag 19 september 2018 om 02:01
Deze post doet zo'n pijn als je ooit aan die andere kant stond. Als je een moeder was die zich realiseert dat ze het eigenlijk niet op kon brengen om volwaardig voor de kinderen te zorgen en hulp nodig heeft bij psychische problemen. En dan maar weg geschopt worden door je partner? Gelukkig had mijn partner andere ideeën over voor- en tegenspoed!Whatsinaname1988 schreef: ↑19-09-2018 01:40Sorry hoor, ik heb echt 0,0 ervaring met depressies maar wat een ongelofelijke lul is je man!
Je 3 jarige afsnauwen omdat hij zachtjes speelt? Besef je wel dat dit ook zo zijn weerslag op je kinderen heeft? Wil je echt hun jeugd laten vergallen?
Laat je man lekker ergens anders depressief zijn. In een ander huis het liefste of op de logeerkamer maar niet waar je kinderen bij zijn.
God mag weten hoelang die depressie nog duurt en ondertussen worden je kinderen afgesnauwd? Helemaal Koekkoek hoor. Kom wat meer voor jezelf en je kinderen op en zorg dat hun niet de dupe van zijn gedrag worden.
Je zal misschien denken dat ze het niet doorhebben maar daar vergis jij je dan echt in, hun voelen het ook aan en zachtjes spelen doen 3 jarige kindjes meestal al niet dus dat zegt al genoeg.
Of wil je dat je kinderen later zeggen dat ze altijd stil moesten zijn want papa is depressief? Dat er geen vriendjes mochten komen want ja papa is zielig en kan het allemaal niet aan. Arme kinderen en arme TO echt waar. Snap dat je van je man houdt maar schop hem eruit tot die depressie over is en laat het de jeugd van je kinderen niet beïnvloeden.
woensdag 19 september 2018 om 02:54
Het is duidelijk dat je helemaal geen ervaring hebt met depressie.Whatsinaname1988 schreef: ↑19-09-2018 01:40Sorry hoor, ik heb echt 0,0 ervaring met depressies maar wat een ongelofelijke lul is je man!
Je 3 jarige afsnauwen omdat hij zachtjes speelt? Besef je wel dat dit ook zo zijn weerslag op je kinderen heeft? Wil je echt hun jeugd laten vergallen?
Laat je man lekker ergens anders depressief zijn. In een ander huis het liefste of op de logeerkamer maar niet waar je kinderen bij zijn.
God mag weten hoelang die depressie nog duurt en ondertussen worden je kinderen afgesnauwd? Helemaal Koekkoek hoor. Kom wat meer voor jezelf en je kinderen op en zorg dat hun niet de dupe van zijn gedrag worden.
Je zal misschien denken dat ze het niet doorhebben maar daar vergis jij je dan echt in, hun voelen het ook aan en zachtjes spelen doen 3 jarige kindjes meestal al niet dus dat zegt al genoeg.
Of wil je dat je kinderen later zeggen dat ze altijd stil moesten zijn want papa is depressief? Dat er geen vriendjes mochten komen want ja papa is zielig en kan het allemaal niet aan. Arme kinderen en arme TO echt waar. Snap dat je van je man houdt maar schop hem eruit tot die depressie over is en laat het de jeugd van je kinderen niet beïnvloeden.
Ik praat het niet goed wat man doet, helemaal niet maar hij is ernstig ziek. Schop je iemand die ernstig ziek is de deur uit?
Er moet denk ik wel wat gebeuren. Voor partners is het loeizwaar. Was het ook voor mijn man toen ik zo depressief was. Er Is misschien wel meer mogelijk dan je denkt. Opvang kan inderdaad soms door de gemeente betaald worden als je man door zijn ziekte nu niet goed voor de kinderen kan zorgen. Er is soms ook psychiatrische thuisbegeleiding mogelijk maar dan zal hij waarschijnlijk eerst in behandeling moeten zijn.
Er is vaak ook praktische begeleiding mogelijk. Dat heet dan iets van thuisbegeleiding/ thuiscoaching / thuisondersteuning. Dat is niet van de ggz maar vaak van zorgorganisaties. De ggz kan je daar wel naartoe verwijzen of de huisarts (vraag je huisarts maar om hulp hierbij). Hiervoor kun je vergoeding aanvragen bij de wmo, dan betaal je vaak wel een kleine bijdrage. Als je aanvraag specifiek gaat over hulp/ ondersteuning van de kinderen gaat het vanuit de jeugdwet en wordt het volledig vergoed.
Deze begeleiding kan vanalles doen. Ik weet niet hoe het in andere gemeentes gaat maar hier kunnen er ook mensen komen om de zieke te ontlasten en te ondersteunen. Soms betekend dat gewoon dat ze voor de kinderen zorgen terwijl de cliënt gaat rusten/ boven in bed ligt. Ze kunnen ook helpen met praktische zaken regelen zoals de kinderopvang, financiele dingen enz.
Ik heb niet alles terug gelezen hoor maar weet je huisarts dat je het zwaar hebt? Laat het alsjeblieft ergens weten. Voor jezelf, voor je kinderen en uiteindelijk ook voor je man ook al ziet hij dat zelf niet zo. Dat je dan je man moet overrulen is dan maar zo. Als jij jezelf voorbij blijft lopen zijn jullie uiteindelijk als gezin veel verder van huis.
woensdag 19 september 2018 om 05:53
Een depressie is heel zwaar, voor iedereen in het gezin. Het is heel moeilijk te begrijpen hoe leeg iemand zich kan voelen, of hoe compleet alles overheersend wanhopig. Vriend is 2,5 jaar terug depressief geweest. Hulp zoeken was lastig, hij werd opeens getest op add terwijl douche al teveel moeite was en opeens ging alles daarover. Gelukkig zag z'n psycholoog ook dat dat onzin was om te doen met al die paniekaanvallen. Bijna opgenomen geweest, medicatie en alles erop en eraan. Langzaam herstelt. Dat kon ik handelen. Afgelopen januari ging het weer de slechte kant op. Meteen bij de huisarts geweest, doorverwijzen en doorverwezen en doorverwezen en.. Inmiddels is het september en staan we weer op een andere wachtlijst. Kan er woedend van worden. Nu gaat het opzich wel weer, met antidepesvia en veel structuur. Genoeg slapen, gezond eten, genoeg rust. Maar heb het er zwaar mee gehad dit jaar. Ik studeer, werk, deed het huishouden, regelde alle afspraken. Heb me uiteindelijk overal een week ziekgemeld om bij te slapen en om te bedenken hoe het verder moet. We bestellen nu boodschappen, elke keer bedenken wat we nu weer moesten eten was al teveel. Dan maar even geen net huis, soms ging ik lekker alleen naar de bios even de deur uit. En eindeloos praten. 'gelukkig' ben ik depressief geweest dus begrijp het wel. Het is alleen zo uitzichtloos af en toe en het breekt m'n hart om hem zo te zien. Het is echt een ziekte he, geen chagrijnige bui ofzo.
woensdag 19 september 2018 om 06:19
@TO: laat je geen schuldgevoelens aanpraten, ik begrijp jouw gevoel helemaal en vind het erg dat dit meteen 'egoïstisch' wordt genoemd door de mensen die toevallig wel ervaring hebben met deze nare aandoening.
Ik vind het juist goed dat je via dit forum steun zoekt en daarmee open staat voor tips en verhalen van mensen die het bv. wel zelf hebben meegemaakt. Ik vind het zuur dat meteen de eerste reactie van hen dan is: jij begrijpt het niet, want je hebt het niet meegemaakt... (want dat weet TO ook wel...)
Ik vind het juist goed dat je via dit forum steun zoekt en daarmee open staat voor tips en verhalen van mensen die het bv. wel zelf hebben meegemaakt. Ik vind het zuur dat meteen de eerste reactie van hen dan is: jij begrijpt het niet, want je hebt het niet meegemaakt... (want dat weet TO ook wel...)
woensdag 19 september 2018 om 07:15
Als je de ziekte die depressie is, vervangt door een andere psychische ziekte, dan zou het hele viva-forum je aanmoedigen om goed voor jezelf te zorgen en te vertrekken. Hiermee wil ik je niet aanmoedigen om te vertrekken, maar wel dat je goed voor jezelf moet zorgen zodat je niet om kiept. Je wordt structureel (over) belast waarbij je niet hoeft te rekenen op begrip of aanpassing van je partner. Gewoonweg omdat hij dit nu niet kan door ziekte. Zoek dit op andere plaatsen. Verder mag je van hem eisen dat hij open staat voor jouw vragen om zich te laten behandelen/medicijnen te gebruiken en ook gehoor te geven aan de behoeften van het gezin. Ik hoop dat je de kracht, energie en hoop houdt dat het beter wordt en dat jullie dit samen overwinnen. Ik heb net zoveel te doen met je man als met jou en de kinderen die ook lijden onder de depressie.
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
woensdag 19 september 2018 om 08:06
Ik heb aan de andere kant gestaan (zelf depressief geweest) en vind dat @Whatinaname1988 toch belangrijke dingen zegt waar je rekening mee moet houden. Als normaal kindgedrag een ouder steeds te veel is, kan een kind daar last van krijgen. Dus goed om erop te letten als gezonde ouder dat een kind wel een beetje zichzelf kan zijn en niet constant op z'n tenen loopt.
woensdag 19 september 2018 om 08:12
Wat goed dat je het oppakt.
Ik lees al langer mee in je topic en ik vind het sowieso erg knap wat je doet. Ik hoop wel dat je zelf ook iemand in vertrouwen kunt nemen. Toen ik zelf depressief was, heb ik bijna geëist van mijn vriend dat hij er met iemand over zou praten. Ik was me goed bewust van het feit dat ik heel erg op hem steunde en dat hij dus ook steun nodig had. Gelukkig is het al heel wat jaar geleden inmiddels.
Ik lees al langer mee in je topic en ik vind het sowieso erg knap wat je doet. Ik hoop wel dat je zelf ook iemand in vertrouwen kunt nemen. Toen ik zelf depressief was, heb ik bijna geëist van mijn vriend dat hij er met iemand over zou praten. Ik was me goed bewust van het feit dat ik heel erg op hem steunde en dat hij dus ook steun nodig had. Gelukkig is het al heel wat jaar geleden inmiddels.
woensdag 19 september 2018 om 08:35
Snauwde jij je kinderen dan ook af? Want voor en tegen spoed vind ik hier weinig mee te maken hebben maar vind het veel te maken met het vergallen van de jeugd van de kinderen. Leuk hoor als papa alleen maar boos op de bank ligt.teepje schreef: ↑19-09-2018 02:01Deze post doet zo'n pijn als je ooit aan die andere kant stond. Als je een moeder was die zich realiseert dat ze het eigenlijk niet op kon brengen om volwaardig voor de kinderen te zorgen en hulp nodig heeft bij psychische problemen. En dan maar weg geschopt worden door je partner? Gelukkig had mijn partner andere ideeën over voor- en tegenspoed!
En het werd vergeleken met een ernstige ziekte. Sorry dat vind ik niet, mijn man is ernstig ziek geweest. 1 maand daarvan thuis gewoond maar aangezien we minimaal 2 keer per dag op de spoedeisende hulp zaten of de ambulance was nodig is hij na die maand voor 6 maanden opgenomen. En mijn man lag serieus gewoon dood te gaan maar de kinderen afzeiken is niet in hem opgekomen. De kinderen hebben al meer meegemaakt dan ze lief is laat staan nog afgesnauwd worden. Want er is echt een heel verschil tussen ziek op de bank liggen en je normaal gedragen dan boos op de bank liggen.
woensdag 19 september 2018 om 08:46
Het begon veel heftiger dan de vorige keer, toen ging het best geleidelijk en hadden we pas achteraf iets van wow het speelt al best lang. Nu was het in januari voor het eerst voor een doorverwijzing, van kastje naar de muur gestuurd worden want hij kon nergens terecht en toen hij een psycholoog kreeg die hem verweet dat hij niet hard genoeg wilde is hij vrij heftig ingestort. Dat was in maart. Via huisarts toen aan de antidepressieva. Toen werd het na een week of 5 beter en is het tot nu toe best stabiel.MrsJane schreef: ↑19-09-2018 08:17Dankje voor het delen van je ervaring Koettie. Ontzettend naar dat je er nu voor de tweede keer doorheen moet en zelf ook al eens een depressie hebt gehad. Om die reden vind ik het ook zo moeilijk om hoop te houden. Ik bedoel, als hij hier bovenop komt dan is de kans groot dat het ooit (in meer of mindere mate) terug komt. Ik kan het één keer aan, maar ik denk niet dat ik het nog een keer kan. En daarna misschien nóg eens.
Je zegt dat jullie er de tweede keer redelijk snel bij waren met medicatie e.d. Merk je dat zijn depressie nu milder verloopt of is het hetzelfde als de eerste keer?
Maarja de winter/donkere komt eraan en dat vind ik wel heel spannend merk ik. Vooral omdat hij nu op een wachtlijst staat voor een persoonlijkheidsonderzoek. Dat is hopelijk rond december, dat duurt een aantal weken en dan moet ie jog op de wachtlijst voor behandeling dus als het opschiet zitten we dan in maart.. En zijn we dus al 1,5 jaar bezig. Dat vind ik zo rot, gaan we eens snel opzoek naar hulp en dan dit. Maarja, duimen dan maar.
De kans dat het terugkomt is idd groot. Dit is ook niet vriend z'n tweede depressie maar al de zoveelste. Vandaar dat we nu opzoek zijn naar hulp op lange termijn, met bijv ook coach om te kijken waar hij tegenaan loopt. Want anders is het volgend jaar weer feest. Maar ook die wachttijd is intens. 13 weken terug Wmo aanvraag gedaan. Pas volgende week de afspraak..
woensdag 19 september 2018 om 08:48
Ik vind dat een lichamelijk en geestelijke ziekte niet met elkaar vergeleken zouden moeten worden. Je loopt ook geen instelling in om daar tegen iedereen te roepen dat zij niet zo raar moeten doen. Wat denk je met zo een post te bereiken?
Bij mensen met een depressie zijn diverse stoffen in de hersens verstoord en vaak ook de hormoonhuishouding. Daar verandert iemand zijn gedrag van. Het heeft dus geen zin om een houding te hebben van je mag niet apathisch zijn, je mag niet boos zijn.... Het is onderdeel van het ziek zijn. Ook gedachten aan zelfmoord horen bij deze aandoening wat het wel degelijk een ernstige ziekte maakt.
Ik denk ook dat iemand die midden in een depressie zit met serieuze vermoeidheid en concentratie problemen kampt niet de hele dag voor kleine kinderen kan zorgen, want als dat wel zou kunnen dan zou hij ook kunnen werken.
Bij mensen met een depressie zijn diverse stoffen in de hersens verstoord en vaak ook de hormoonhuishouding. Daar verandert iemand zijn gedrag van. Het heeft dus geen zin om een houding te hebben van je mag niet apathisch zijn, je mag niet boos zijn.... Het is onderdeel van het ziek zijn. Ook gedachten aan zelfmoord horen bij deze aandoening wat het wel degelijk een ernstige ziekte maakt.
Ik denk ook dat iemand die midden in een depressie zit met serieuze vermoeidheid en concentratie problemen kampt niet de hele dag voor kleine kinderen kan zorgen, want als dat wel zou kunnen dan zou hij ook kunnen werken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 19 september 2018 om 09:17
Waar blijft haar man? Hoeveel uren zitten er in een dag denk je? TO doet dit juist allemaal voor haar man, om hem te ontlasten! Hoe denk jij je dat zij zich voelt? Zij heeft net zo goed recht op hulp voordat ze er zelf straks onder door gaat.Dymphnatam schreef: ↑18-09-2018 11:21Het is niet te hopen dat jou zelf zo iets overkomt. "Stel je niet aan" is ongeveer het meest harteloze wat je als reactie kunt hebben bij iemand die depressief is.
Als jij werkelijk zo zielsveel van je man houdt, ga je je eens verdiepen in wat een depressie inhoudt. Je kunt hier op het forum ook genoeg ervaringsverhalen teruglezen.
Ik lees dat je werkt, het huishouden regelt, de kinderen opvoedt, de sociale dingen regelt en ook goed voor jezelf blijft zorgen.
Prima. Maar waar is je man in dit verhaal?
TO: het lijkt me heel moeilijk wat je doormaakt. Natuurlijk kan je man er niks aan doen, maar je kunt jezelf en de kinderen ook niet helemaal wegcijferen ten koste van hem. Kan hij niet tijdelijk ergens anders heen, zodat jij ook ook weer even op adem kunt komen met de kinderen? Dit ga je niet volhouden! Heel veel sterkte!
woensdag 19 september 2018 om 09:22
Je hoeft jezelf ook niet weg te cijferen. Ik begrijp ook heel goed dat relaties sneuvelen in deze perioden. Dat betekent nog steeds niet dat je het iemand kan aandoen om iemand niet serieus te nemen en maar te blijven roepen dat iemand niet boos of moe mag zijn. Je kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 19 september 2018 om 09:28
Er bestaan trouwens wel degelijk depressies met psychotische kenmerken of wanen. Mensen ondergaan ook een gedrasgverandering bij depressie.
https://www.gezondheidsplein.nl/aandoen ... /item31830
http://www.lichtopdepressie.nl/stemming ... depressie/
Ik heb een familielid die aan deze vorm van depressies leidt en dat heeft een enorme impact op iemands leven en de omgeving. Regelmatige opnames zijn voorgekomen.
Wat Kopje Koffie aangeeft klopt dus niet helemaal en om iemand dan meteen tot narcist te bombarderen gaat wel erg ver. Zij heeft zelf een stoornis in het ASS dus inleven in een ander is ook niet haar grootste kwaliteit.
https://www.gezondheidsplein.nl/aandoen ... /item31830
http://www.lichtopdepressie.nl/stemming ... depressie/
Ik heb een familielid die aan deze vorm van depressies leidt en dat heeft een enorme impact op iemands leven en de omgeving. Regelmatige opnames zijn voorgekomen.
Wat Kopje Koffie aangeeft klopt dus niet helemaal en om iemand dan meteen tot narcist te bombarderen gaat wel erg ver. Zij heeft zelf een stoornis in het ASS dus inleven in een ander is ook niet haar grootste kwaliteit.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
