Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 13 maart 2016 om 09:54
Dat is het juist een beetje Draakjenoah, ik denk namelijk wél dat mensen op mij letten als ik eet. Dat is altijd al zo geweest eigenlijk, niet vaak kan ik ontspannen eten in gezelschap.
Dat is ook een punt wat we in de therapie aan gaan pakken.
Maar goed, zo eerst maar naar de kinderboerderij, het is prachtig weer!
Dat is ook een punt wat we in de therapie aan gaan pakken.
Maar goed, zo eerst maar naar de kinderboerderij, het is prachtig weer!
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 13 maart 2016 om 10:11
Ik snap dat je geen zin hebt om het te vertellen, zou ik ook niet doen.
Je hebt geen zin dat de mensen juist dan op je gaan letten, of bij de komkommer roepen "die kan je toch wel nemen".
Maar dat ze zonder het weten op je letten, daar geloof ik niet in.
Mocht iemand toch vragen of je geen trek hebt, dan heb je toch gewoon een beetje last van je maag.
Ik hoop dat je toch een gezellige middag zult hebben.
Hoe is het met je been?
Je hebt geen zin dat de mensen juist dan op je gaan letten, of bij de komkommer roepen "die kan je toch wel nemen".
Maar dat ze zonder het weten op je letten, daar geloof ik niet in.
Mocht iemand toch vragen of je geen trek hebt, dan heb je toch gewoon een beetje last van je maag.
Ik hoop dat je toch een gezellige middag zult hebben.
Hoe is het met je been?
zondag 13 maart 2016 om 12:30
Ja, dat had ik ook al in mijn hoofd, zeggen dat ik last van mijn maag heb, mocht iemand ernaar vragen.
Mijn been gaan nog niet goed. Ik had gehoopt dat er meer uit zou komen. Ik denk dat ik morgen maar weer even terug ga naar de huisarts. Er zit echt een enorm ei op dat been, die druk moet er gewoon vanaf.
Mijn been gaan nog niet goed. Ik had gehoopt dat er meer uit zou komen. Ik denk dat ik morgen maar weer even terug ga naar de huisarts. Er zit echt een enorm ei op dat been, die druk moet er gewoon vanaf.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 13 maart 2016 om 14:13
Als Dorian aan het mieren is met zijn eten, dan mag hij van ons met wat speelgoed spelen aan tafel. Ondertussen is een van ons hem aan het voeren. Dat laat hij toe. En het speelgoed moet weer opgeruimd als het toetje aan tafel verschijnt. En wil hij dat niet, dan voeren we hem ook toetje, maar dat is heel erg vaak niet nodig.
Weten jouw ouders van je eetstoornis en in welke mate hun tafelgewoonten hieraan hebben bijgedragen?
Weten jouw ouders van je eetstoornis en in welke mate hun tafelgewoonten hieraan hebben bijgedragen?
zondag 13 maart 2016 om 17:40
Speelgoed en telefoons mogen hier niet aan tafel Doreia
Volgens mij heb ik het mijn ouders vroeger wel eens verteld. De coach zei dat ik dat eens naar mijn ouders uit moest spreken. Maar die behoefte voel ik totaal niet. Het gaat nu goed tussen ons en alles wat er in het verleden gebeurd is, dat wil ik niet meer oprakelen, ik voel ook geen woede daar naar toe.
Ik heb de high tea overleefd, vriendin gaf mij af en toe even een vette betekenisvolle knipoog. En een andere vriendin die van niets weet vroeg aan het eind wel of het goed met mij ging en dat ik niets gegeten had en dat ik niet meer moest afvallen. Heb verteld dat ik al dagen last van mijn darmen heb en die even wat rust gun.
Wel motto Yelley? De mijne? Of die van Doreia? Ik forum alleen mobiel (wat soms vast wel aan mijn typfouten te zien is ) en kan dus geen motto's zien.
Volgens mij heb ik het mijn ouders vroeger wel eens verteld. De coach zei dat ik dat eens naar mijn ouders uit moest spreken. Maar die behoefte voel ik totaal niet. Het gaat nu goed tussen ons en alles wat er in het verleden gebeurd is, dat wil ik niet meer oprakelen, ik voel ook geen woede daar naar toe.
Ik heb de high tea overleefd, vriendin gaf mij af en toe even een vette betekenisvolle knipoog. En een andere vriendin die van niets weet vroeg aan het eind wel of het goed met mij ging en dat ik niets gegeten had en dat ik niet meer moest afvallen. Heb verteld dat ik al dagen last van mijn darmen heb en die even wat rust gun.
Wel motto Yelley? De mijne? Of die van Doreia? Ik forum alleen mobiel (wat soms vast wel aan mijn typfouten te zien is ) en kan dus geen motto's zien.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 13 maart 2016 om 20:26
Ja precies dat dus Janneke. En mijn vader zal heel zakelijk reageren, discussie technieken toepassen, want als ik met punten kom, moet ik die wel kunnen beargumenteren.
En mijn moeder zal in de slachtofferrol kruipen, waardoor ik me rot ga voelen, dat zij zich rot voelt.
Daar heb ik dus totaal geen zin in. Ik weet inmiddels hoe ik met ze om moet gaan en kan soms ook dingen van me af laten glijden, dat wil ik graag zo houden.
En mijn moeder zal in de slachtofferrol kruipen, waardoor ik me rot ga voelen, dat zij zich rot voelt.
Daar heb ik dus totaal geen zin in. Ik weet inmiddels hoe ik met ze om moet gaan en kan soms ook dingen van me af laten glijden, dat wil ik graag zo houden.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 14 maart 2016 om 12:45
Volgens mij heeft Maxi eindelijk door dat mijn pootje wat rust nodig heeft.
Hij heeft vanmorgen Mini naar de psz gebracht en net samen met Nano opgehaald zodat ik even kon liggen. Net krijg ik foto's via de app dat ze aan het lunchen zijn met zn drieën.
Of hij dekt zich alvast in voor vanavond als hij om 6 uur richting de sportschool vertrekt
Om half 3 kan ik bij de huisarts terecht.
Hij heeft vanmorgen Mini naar de psz gebracht en net samen met Nano opgehaald zodat ik even kon liggen. Net krijg ik foto's via de app dat ze aan het lunchen zijn met zn drieën.
Of hij dekt zich alvast in voor vanavond als hij om 6 uur richting de sportschool vertrekt
Om half 3 kan ik bij de huisarts terecht.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 14 maart 2016 om 13:01
Goedzo maxi
Denk je niet dat je moeder (allang) in de peiling heeft dat je een ES hebt? Takes one to know one immers...
Mogelijk probeert zij het ook bewust niet te benoemen vanwege een schuld gevoel.
Snap heel goed dat je er niet aan wil maar omdat je gevoel van eigenwaarde (tekort eraan) en je ES directe banden hebben met hoe het thuis was en ging....misschien toch met professionele hulp daar samen in gaan? Denk dat er een sleutel tot genezing (en vergeving) ligt.
Maar niet zomaar zelf op een argeloze zaterdag. Misschien is aan je psych vragen of zij er ideeen en tips bij heeft.
Sterkte met je voet. En houd idd rust. Zeker nu t gegund is
Denk je niet dat je moeder (allang) in de peiling heeft dat je een ES hebt? Takes one to know one immers...
Mogelijk probeert zij het ook bewust niet te benoemen vanwege een schuld gevoel.
Snap heel goed dat je er niet aan wil maar omdat je gevoel van eigenwaarde (tekort eraan) en je ES directe banden hebben met hoe het thuis was en ging....misschien toch met professionele hulp daar samen in gaan? Denk dat er een sleutel tot genezing (en vergeving) ligt.
Maar niet zomaar zelf op een argeloze zaterdag. Misschien is aan je psych vragen of zij er ideeen en tips bij heeft.
Sterkte met je voet. En houd idd rust. Zeker nu t gegund is
maandag 14 maart 2016 om 14:36
Ik weet eigenlijk niet of mijn moeder het door heeft. Ik heb haar al even niet gezien en we hebben ook al een tijd geen eetmomenten gehad samen. Ik denk als ze een vermoeden heeft, dat ze dat wel zal vragen. Of mijn vader vraagt het, die is soms nog oplettender.
Ik heb het ze eigenlijk al vergeven want anders kom ik ook niet verder. Enige waar ik aan werk nu dmv EMDR is mijn gevoelens uit het verleden wat te nuanceren.
En ik moet eerlijk zeggen dat het idee alleen al aan een gesprek met mijn ouders over dat onderwerp mij al stress oplevert dus ik denk dat ik er in the end niet veel mee op zal schieten.
Zit nu in de wachtkamer. Half uur uitloop
Gelukkig kan ik forummen.
En appen met Maxi want die moet een half uur wachten bij de ggz. Hij was te vroeg.
Ik heb het ze eigenlijk al vergeven want anders kom ik ook niet verder. Enige waar ik aan werk nu dmv EMDR is mijn gevoelens uit het verleden wat te nuanceren.
En ik moet eerlijk zeggen dat het idee alleen al aan een gesprek met mijn ouders over dat onderwerp mij al stress oplevert dus ik denk dat ik er in the end niet veel mee op zal schieten.
Zit nu in de wachtkamer. Half uur uitloop
Gelukkig kan ik forummen.En appen met Maxi want die moet een half uur wachten bij de ggz. Hij was te vroeg.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 14 maart 2016 om 21:39
quote:estrellas2 schreef op 13 maart 2016 @ 17:40:
Welk motto Yelley? De mijne? Of die van Doreia? Ik forum alleen mobiel (wat soms vast wel aan mijn typfouten te zien is ) en kan dus geen motto's zien.De jouwe
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Maar die van Doreia is ook leuk: Alles wat je doet, komt 3x terug.
Welk motto Yelley? De mijne? Of die van Doreia? Ik forum alleen mobiel (wat soms vast wel aan mijn typfouten te zien is ) en kan dus geen motto's zien.De jouwe
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Maar die van Doreia is ook leuk: Alles wat je doet, komt 3x terug.
dinsdag 15 maart 2016 om 10:19
Dank je Yelley
De huisarts heeft gisteren geprobeerd met een spuit wat vocht uit mijn zwelling te trekken, helaas niet gelukt. Ik zal het uit moeten zitten.
Ik baal flink wat ik ben de pijn en het ongemak behoorlijk zat. En ook dat ik hierdoor niet kan sporten
Maxi begint morgen naast zijn gewone therapie met groepstherapie. Iedere woensdagochtend.
Ik ben het eigenlijk wel zat dat hij zo veel thuis is. Ik merk veel irritatie van mijn kant naar hem toe.
Deze situatie geeft veel onrust bij mij wat weer niet goed is voor mijn eetstoornis.
De huisarts heeft gisteren geprobeerd met een spuit wat vocht uit mijn zwelling te trekken, helaas niet gelukt. Ik zal het uit moeten zitten.
Ik baal flink wat ik ben de pijn en het ongemak behoorlijk zat. En ook dat ik hierdoor niet kan sporten
Maxi begint morgen naast zijn gewone therapie met groepstherapie. Iedere woensdagochtend.
Ik ben het eigenlijk wel zat dat hij zo veel thuis is. Ik merk veel irritatie van mijn kant naar hem toe.
Deze situatie geeft veel onrust bij mij wat weer niet goed is voor mijn eetstoornis.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 15 maart 2016 om 10:24
Van wie moet je sporten? Je zit er echt heel diep in volgens mij. Dat je niet eens kan loslaten om te gaan sporten omdat er een SPUIT aan te pas moet komen om je enkel wat te verlichten!
Lees even wat je schrijft lieve vrouw. Dat is geen normale gedachte in mijn optiek.
Ga met Maxi om tafel en, helemaal nu je zo gehandicapt bent, plan je week met activiteiten en schema's.
Misschien als je het opschrijft, dat het dan landt bij hem. Hij kan je nu niet alleen laten, terwijl je amper de trap op kan om snel naar je kinderen te kunnen als er iets is. Of snel je bed uit kan komen als er een uit bed is gevallen oid.
Hij zal meer thuis moeten zijn nu om mee te helpen en te draaien. Dat gaat voor op de leuke dingen die hij wil doen.
Gezin gaat voor sporten.
Lees even wat je schrijft lieve vrouw. Dat is geen normale gedachte in mijn optiek.
Ga met Maxi om tafel en, helemaal nu je zo gehandicapt bent, plan je week met activiteiten en schema's.
Misschien als je het opschrijft, dat het dan landt bij hem. Hij kan je nu niet alleen laten, terwijl je amper de trap op kan om snel naar je kinderen te kunnen als er iets is. Of snel je bed uit kan komen als er een uit bed is gevallen oid.
Hij zal meer thuis moeten zijn nu om mee te helpen en te draaien. Dat gaat voor op de leuke dingen die hij wil doen.
Gezin gaat voor sporten.
dinsdag 15 maart 2016 om 12:16
Ja, ik heb wel het gevoel dat ik doordat ik 2 keer niet gesport heb ik een stuk slapper ben. Maar ik mis ook gewoon het sociale uurtje weg.
Net Mini maar opgehaald van de psz omdat ik echt even weg wilde. Had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik werd gelijk aangesproken over zijn gedrag. Schoppen, slaan, met speelgoed gooien, niet mee werken, 2 keer op de gang gezet, gillen, krijsen... Er was weer een gast vandaag op de psz.
Ja ik moet ook echt een gesprek aan gaan met Maxi, hij zal er vast geen weet van hebben en bij mij loopt het alleen maar hoger op.
Net Mini maar opgehaald van de psz omdat ik echt even weg wilde. Had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik werd gelijk aangesproken over zijn gedrag. Schoppen, slaan, met speelgoed gooien, niet mee werken, 2 keer op de gang gezet, gillen, krijsen... Er was weer een gast vandaag op de psz.
Ja ik moet ook echt een gesprek aan gaan met Maxi, hij zal er vast geen weet van hebben en bij mij loopt het alleen maar hoger op.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 15 maart 2016 om 14:45
dinsdag 15 maart 2016 om 16:14
dinsdag 15 maart 2016 om 17:41
Ergens denk ik dat het veel erger met je is dan wij hier vermoeden.
Misschien toch maar weer even wat berichtjes van hier doorsturen naar je psycholoog.
Eerlijk gezegd vind ik die psycholoog erg laks voor wat betreft je es. Juist zij zou toch moeten beseffen dat wanneer iemand met een es maar half aan de bel trekt, bij haar alle alarmbellen af moeten gaan.
Misschien toch maar weer even wat berichtjes van hier doorsturen naar je psycholoog.
Eerlijk gezegd vind ik die psycholoog erg laks voor wat betreft je es. Juist zij zou toch moeten beseffen dat wanneer iemand met een es maar half aan de bel trekt, bij haar alle alarmbellen af moeten gaan.
dinsdag 15 maart 2016 om 18:50
Ik weet het niet Doreia hoe het de vorige keer gegaan is. De laatste keer dat ik dun was (dunner dan ik nu ben) was in 2008, toen waren Maxi en ik even uit elkaar. Dat gaf voor mij een hoop stress waarvan ik afviel, wat pok gelijk mijn es weer triggerde.
Toen het weer goed ging tussen ons, ging het met eten ook weer goed.
Dank je lieve Derpina! Hoe is het met jou? Als moeder van 2? Nog van harte gefeliciteerd
Ik vind het moeilijk om te zien Janneke, ja, ik ben dunner dan 2 maanden geleden maar heb zeker nog geen ondergewicht.
En ik eet ook echt wel, alleen heel erg gezond. Ik moet ook wel eten voor Nano.
Ik stuur nog steeds berichtjes door naar mijn psycholoog.
Alleen moet ik denk ik echt even contact weer opnemen met de coach, als extra zeg maar.
Toen het weer goed ging tussen ons, ging het met eten ook weer goed.
Dank je lieve Derpina! Hoe is het met jou? Als moeder van 2? Nog van harte gefeliciteerd
Ik vind het moeilijk om te zien Janneke, ja, ik ben dunner dan 2 maanden geleden maar heb zeker nog geen ondergewicht.
En ik eet ook echt wel, alleen heel erg gezond. Ik moet ook wel eten voor Nano.
Ik stuur nog steeds berichtjes door naar mijn psycholoog.
Alleen moet ik denk ik echt even contact weer opnemen met de coach, als extra zeg maar.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 15 maart 2016 om 20:05
quote:estrellas2 schreef op 15 maart 2016 @ 18:50:
En ik eet ook echt wel, alleen heel erg gezond. Ik moet ook wel eten voor Nano.
Ik stuur nog steeds berichtjes door naar mijn psycholoog.
Alleen moet ik denk ik echt even contact weer opnemen met de coach, als extra zeg maar.Dat lijkt me een goed plan, lieve Estrellas. Want ik denk dat jij nu een heel vertekend beeld hebt van wat gezond eten is. Waarmee ik bedoel dat wat jij eet ongetwijfeld deel van een gezond dieet uitmaakt maar op zichzelf echt niet meer gezond is. Ik bedoel, blauwe bessen (om maar een voorbeeld te noemen) zijn gezond, maar wie alleen nog blauwe bessen eet, gaat dood. En het deel van jou dat niet de eetstoornis is, weet ook best dat die lange lijst van verboden voedingsmiddelen nergens op slaat, sterker nog, dat er op die lijst allemaal dingen staan die je eigenlijk nodig hebt. Bouwstoffen zoals vetten en koolhydraten. Ik maak me ook echt zorgen dat jij nog steeds borstvoeding geeft terwijl je zo afvalt, dat is echt voor geen van jullie goed!
Trek alsjeblieft aan de bel, meis. Alleen jij weet echt hoe diep je erin zit.
Je bent zo lief en steunend voor mij, ik wou dat ik nu iets voor jou kon doen. Maar dat kan niet echt, dus ga ik maar aan de zijlijn staan en je aanmoedigen. Hup Estrellas, geef die nare eetstoornis het nakijken!
En ik eet ook echt wel, alleen heel erg gezond. Ik moet ook wel eten voor Nano.
Ik stuur nog steeds berichtjes door naar mijn psycholoog.
Alleen moet ik denk ik echt even contact weer opnemen met de coach, als extra zeg maar.Dat lijkt me een goed plan, lieve Estrellas. Want ik denk dat jij nu een heel vertekend beeld hebt van wat gezond eten is. Waarmee ik bedoel dat wat jij eet ongetwijfeld deel van een gezond dieet uitmaakt maar op zichzelf echt niet meer gezond is. Ik bedoel, blauwe bessen (om maar een voorbeeld te noemen) zijn gezond, maar wie alleen nog blauwe bessen eet, gaat dood. En het deel van jou dat niet de eetstoornis is, weet ook best dat die lange lijst van verboden voedingsmiddelen nergens op slaat, sterker nog, dat er op die lijst allemaal dingen staan die je eigenlijk nodig hebt. Bouwstoffen zoals vetten en koolhydraten. Ik maak me ook echt zorgen dat jij nog steeds borstvoeding geeft terwijl je zo afvalt, dat is echt voor geen van jullie goed!
Trek alsjeblieft aan de bel, meis. Alleen jij weet echt hoe diep je erin zit.
Je bent zo lief en steunend voor mij, ik wou dat ik nu iets voor jou kon doen. Maar dat kan niet echt, dus ga ik maar aan de zijlijn staan en je aanmoedigen. Hup Estrellas, geef die nare eetstoornis het nakijken!
