Wat hielp jou tijdens rouw

12-02-2018 22:52 4389 berichten
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .

Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.

Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,


Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?

Ik hoor het graag!
Lady_Day schreef:
05-09-2018 19:07
Wat ik momenteel nog lastiger vind dan mijn eigen verdriet is mijn moeders verdriet. Ze doet het best goed hoor, maar meestal zit ze op de autopiloot en leeft als in 'weer een dag voorbij'. Ik vraag mij oprecht af of zij ooit weer gelukkig zal kunnen worden.

Herkenbaar?
Oprecht gelukkig worden mensen van die leeftijd volgens mij niet meer als ze hun levensmaatje kwijt zijn. Het echte leven ligt achter hen, nu is het gewoon uitbollen tot het eindpunt.
Alle reacties Link kopieren
De hele zomer is er weinig uit mijn vingers gekomen, dus ik vind het nu wel lekker dat ik weer iets 'echts' te doen heb.

Ik duw niets weg hoor. Ik ben er nog steeds veel mee bezig, maar ik merk dat als ik, zoals vandaag een drukke dag heb, de tijd voorbij vliegt en ik niet continu met tranen in mijn ogen zit. Ik vind het fijn om een keer een paar uur niet met 'rouw' bezig te zijn.

Ik denk dat ik ook wel een actrice ben. Op mijn werk heeft niemand iets door. Als ik moet huilen, dan ga ik blokje om, of naar de wc. Ik vind wel dat ik er ontzettend moe uitzie trouwens. Maar goed, ik zie genoeg andere mensen om me heen die er ook heel moe uitzien :)

In het begin vertelde ik mensen nog wel dat mijn vader overleden was. Het zat mij ook hoog. Het zit mij nog steeds wel hoog, maar als mensen vragen hoe het met mij gaat dan vertel ik niet dat ik nog steeds zo verdrietig ben. Ik merk wel dat ik een aantal mensen vermijd hierdoor. Ik heb geen zin om te vertellen dat mijn vader dood is, dus doe ik het niet en ga ik ze liever uit de weg.
Alle reacties Link kopieren
Yellow, Duufje, Selune. Wat mooi dat ieder zijn eigen gedachte over heeft hoe een urn ee uit komt te zien. Ik zat ook te denken aan een kunstwerk. Glazen bol of een houten werkje. En misschien een glabedel voor aan mijn Trollbeadsarmband.
Het is nog geen 5 maanden geleden dat hij is overleden. Twijfel te veel zo veel keus. Misschien wacht ik tot dat ik iets zie ja dat ja dat is het, zo moet het worden.

Lady Day ik vind het ook fijn als ik een drukke dag heb op het werk. Dan denk je tenminste niet aan verdriet.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Day schreef:
04-09-2018 20:23
Ik was vanmiddag even in de stad en ik keek eens om me heen en zag zoveel vrolijke mensen om terrasjes zitten, genietend van het zonnetje en ik dacht 'daar moeten ook mensen tussen zitten die ook net iemand verloren hebben'. En toch zie je het niet? Ik zag niemand snikkend een wijntje achterover slaan.

Zo bijzonder hoe zoiets, wat zo'n impact op je leven heeft, grotendeels verborgen blijft.


Ik kijk ook altijd om me heen, vond het heel lastig op vakantie. Ben alleen weggeweest. Allemaal blije mensen. En stelletjes. Iedereen maakt wel eens een keer iets vreselijks mee. Dat probeer ik altijd wel aan te denken , ik ben niet de enige met verdriet in het leven.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Day schreef:
05-09-2018 19:07
Wat ik momenteel nog lastiger vind dan mijn eigen verdriet is mijn moeders verdriet. Ze doet het best goed hoor, maar meestal zit ze op de autopiloot en leeft als in 'weer een dag voorbij'. Ik vraag mij oprecht af of zij ooit weer gelukkig zal kunnen worden.

Herkenbaar?
Dat snap ik heel goed, ik denk dat haar dagen op den duur wel dragelijk er wordt en ze weer van bepaalde dingen kan genieten, maar het verlies van je vader zal altijd blijven..

Dat je vol gas geeft op je werk is mooi en ook goed, maar blijf op je zelf passen💜
Alle reacties Link kopieren
yertletheturtle schreef:
05-09-2018 21:59
Ik kijk ook altijd om me heen, vond het heel lastig op vakantie. Ben alleen weggeweest. Allemaal blije mensen. En stelletjes. Iedereen maakt wel eens een keer iets vreselijks mee. Dat probeer ik altijd wel aan te denken , ik ben niet de enige met verdriet in het leven.
Knap dat je alleen bent gegaan! Kon je er ook wel van genieten of confronteerde het je nog meer met je verlies? En je bent zoals je zegt niet de enige met verdriet, maar het is wel jouw verdriet :hug:
yogonaise schreef:
05-09-2018 19:07
Dat denk ik niet. Sowieso mis je de levenservaring om helemaal geen directe familie te hebben om op terug te vallen. Dat je hele basis weg is. Kom nog maar eens terug als je dat zo mee maakt.

Dan hoef je anderen ook niet af te kraken.


Een goed begin, begint bij jezelf. Daarom heb ik misschien nog mensen om op terug te vallen. Doei yogo.
Alle reacties Link kopieren
infinity37 schreef:
05-09-2018 23:33
Een goed begin, begint bij jezelf. Daarom heb ik misschien nog mensen om op terug te vallen. Doei yogo.
bv je vader dus. En volgens mij had je ook nog broers. Jouw hele basis is niet weggevallen. Dat maakt het verschil.
Maar dat begrijp je niet omdat je het als vanzelfsprekend aanneemt. En dan begin je bij een ander over een goed begin om een ander weer af te kraken. Dan begrijp je het echt niet. Maar het is je niet kwalijk te nemen. Het is puur onwetendheid.
Alle reacties Link kopieren
:hug: sterkte Yellow, is niet niks wat je allemaal zo op je bordje gegooid krijgt van je familie.

Lady, echt weer gelukkig worden vind ik lastig om te zeggen. Mijn vader was 58 toen hij overleed en mijn moeder was meteen al heel stellig, nooit een ander en die is er ook nooit gekomen. Had het haar echt gegund.
Ik denk dat er een nieuw soort geluk ontstaat. Geluk met een randje. Ze kon op den duur echt wel weer van het leven genieten hoor, ging er weer meer op uit, was altijd onder de mensen.
In de wolken toen de kleinkinderen kwamen daar vond ze een groot stuk geluk maar tegelijk ook het verdriet van het niet samen kunnen delen, god wat hebben we samen gehuild op de geboortedag van mijn oudste omdat toen het gemis zo sterk naar voren kwam bij ons beiden.

Ik weet niet hoe je moeder was voor je vader overleed maar mijn moeder ging er eigenlijk altijd al wel regelmatig op uit. Ook zonder mijn vader en ik denk dat het veel geholpen heeft dat ze gewoon een heel sterk netwerk had die op den duur (na bijna een jaar bedoel ik dan) geen nee ik ga niet mee meer accepteerden en haar mee hebben genomen. Dat heeft echt de cirkel doorbroken en ze had altijd genoeg aanloop. Kon niet bellen of er zat wel iemand op de koffie.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
yogonaise schreef:
06-09-2018 10:19
bv je vader dus. En volgens mij had je ook nog broers. Jouw hele basis is niet weggevallen. Dat maakt het verschil.
Maar dat begrijp je niet omdat je het als vanzelfsprekend aanneemt. En dan begin je bij een ander over een goed begin om een ander weer af te kraken. Dan begrijp je het echt niet. Maar het is je niet kwalijk te nemen. Het is puur onwetendheid.
Je steekt er wel veel energie in om dingen over me te weten te komen he? Lees dan aub ook meteen goed en zet hier de waarheid neer maar prima, ik ben HEEL ontwetend. :facepalm:
Alle reacties Link kopieren
infinity37 schreef:
07-09-2018 00:01
Je steekt er wel veel energie in om dingen over me te weten te komen he? Lees dan aub ook meteen goed en zet hier de waarheid neer maar prima, ik ben HEEL ontwetend. :facepalm:
Dat ben je op sommige vlakken inderdaad en gelukkig maar. Zo weet je gelukkig niet hoe het is als je hele basis is weggevallen. Maar jij kraakt mensen liever af over dingen waar je zelf geen weet van hebt.
Infinity, ik raad je als meelezer aan om niet meer op deze persoon te reageren. De verleiding is groot, ik ben er zelf ook een paar keer in getrapt. Maar het heeft geen zin. Hoe meer je schrijft over je eigen pijn in een poging haar te overtuigen, hoe meer munitie je zo iemand geeft om je te kwellen. Want dat is het enige waar ze op uit is.
Alle reacties Link kopieren
Eens met hebjehaarookweer. Elke reactie is olie op het vuur, het heeft geen enkele zin en HetHoudtNooitOp....
Alle reacties Link kopieren
OopjenCoppit schreef:
07-09-2018 11:42
Eens met hebjehaarookweer. Elke reactie is olie op het vuur, het heeft geen enkele zin en HetHoudtNooitOp....
+1
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Alle reacties Link kopieren
Ook helemaal eens, al is het soms lastig dan maar op handen zitten.

Vraagje, bij wie van jullie is de as verstrooid en waar en hoe hebben jullie dat gedaan of laten doen?
Mijn moeder wilde graag verstrooid worden maar ben er nog niet echt uit hoe ik dat vorm wil gaan geven...
Liefst over zee maar ja ook daar heb je zoveel keuzes
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
Alle reacties Link kopieren
Ik kwel niets. Mijn bedoeling is deze situatie uit te leggen. Helaas is daar niet zoveel begrip voor omdat het niet zo vaak voor komt. Daarom begrijpen veel mensen het ook niet. En zeggen daardoor kwetsende dingen.
Maar om 1 of andere reden ben ik dan fout.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 07-09-2018 13:46
9.13% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
M'n moeder en broer hebben we in hele mooie stenen urnen gedaan. Ze staan samen in een nis in een urnenmuur. Aan de achterkant van de muur is een strooiveld. Daar hebben we m'n vader uitgestrooid (zijn eigen wens, zelfs het plekje aangewezen, wilde dichtbij maar niet in een urn). Een paar weken terug hebben we daar een olijfboompje geplant.

Het plaatsen in de muur moest "officieel" (je moet betalen voor de nis plus jaarlijks onderhoud) en het strooien hebben we in het weekend gedaan. Het boompje planten ook overigens. De medewerker van de begraafplaats zei zelf van dat kan wel onder werktijd officieel, dan op werkdagen tussen 9 en 4. Dan kom ik erbij staan met m'n colbert aan en betaal je € 70. Of je doet het in het weekend of 's avonds en dan kan je het zelf regelen. Dus die keuze was snel gemaakt. Hij zei nog dat ze heus niet alles afgaan om te checken of het wel officieel geregeld is.
Geniet!
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben ergens in een bos een eikenboom geplant (die had mijn moeder met mijn zoon ooit geplant als eikeltje en die was in de afgelopen jaren gegroeid tot een boompje van een halve meter) en daar de as uitgestrooid. Dat was haar wens en het was heel mooi zo.
Alle reacties Link kopieren
Mooi verhaal Sempie, dat die olijfboom maar lekker mag groeien daar. Fijn idee dat ze zo toch dicht bij elkaar zijn :heart:

Wat mooi Lente! Ook erg mooi dat het dat boompje is dat ze ooit met je zoon geplant heeft.
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het idee van uitstrooien heel mooi, maar ik zou dat nu nog te vroeg vinden, want dan is mijn vader echt 'weg'. Alsof ie dat nu niet is... zucht...

Mijn moeder wil graag met mijn vader verstrooid worden, dus hopelijk moeten we nog heel lang wachten. Ik heb aan haar gevraagd of ze na wil denken over een plek. Ik heb zelf al een plek in mijn hoofd maar uiteindelijk is de keus aan haar. Eigenlijk wilde ik dat het liefst in de tuin doen, maar ja, dan ga je verhuizen en dan kun je er niet meer 'naar toe'. Ik weet niet of ik die behoefte uberhaupt zou hebben, maar voor nu geef ik de voorkeur aan een publieke plek, zodat ik er altijd naar toe kan als ik die behoefte zou hebben.
hebjehaarookweer schreef:
07-09-2018 10:08
Infinity, ik raad je als meelezer aan om niet meer op deze persoon te reageren. De verleiding is groot, ik ben er zelf ook een paar keer in getrapt. Maar het heeft geen zin. Hoe meer je schrijft over je eigen pijn in een poging haar te overtuigen, hoe meer munitie je zo iemand geeft om je te kwellen. Want dat is het enige waar ze op uit is.
Klopt, ik heb zelf ook even meegeschreven maar ik erger me op de een of andere manier zo erg.... maar ik was na gister indd niet meer van plan om te reageren want het heeft geen zin..
Mijn moeder staat bij mijn vader op een kastje met een foto en elke week verse bloemen.

Broer en ik vonden het toch een raar idee om haar urn in huis te hebben... Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er ook niet zoveel mee heb. Mama is het al niet meer....

Ooit als mijn vader ook gaat (hoop dat, dat nog lang op zich laat wachten.) Dan strooien we ze samen uit en gelukkig weten wij hun wens daar wel in.
Alle reacties Link kopieren
infinity37 schreef:
07-09-2018 21:37
Mijn moeder staat bij mijn vader op een kastje met een foto en elke week verse bloemen.

Broer en ik vonden het toch een raar idee om haar urn in huis te hebben... Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er ook niet zoveel mee heb. Mama is het al niet meer....

Ooit als mijn vader ook gaat (hoop dat, dat nog lang op zich laat wachten.) Dan strooien we ze samen uit en gelukkig weten wij hun wens daar wel in.
En ook dat hoef je gelukkig niet alleen te doen. Echt het is heel anders. Ik snap niet wat ik daar voor verkeerds aan zeg en dat ik dan fout zou zijn.
yogonaise schreef:
07-09-2018 21:52
En ook dat hoef je gelukkig niet alleen te doen. Echt het is heel anders. Ik snap niet wat ik daar voor verkeerds aan zeg en dat ik dan fout zou zijn.
nog steeds bezig?
yogonaise schreef:
07-09-2018 21:52
En ook dat hoef je gelukkig niet alleen te doen. Echt het is heel anders. Ik snap niet wat ik daar voor verkeerds aan zeg en dat ik dan fout zou zijn.
Ja yogo, ik heb tegenover jou echt een perfect leven. Gelukkig weet je meer dan de helft niet want dan zou je graag weer in je eigen schoenen staan. Wil je me niet meer quoten en me met rust laten.

Bedankt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven