(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Hoi dames, ik houd het kort omdat ik anders berichten kwijt ben!

Nicci: wat fijn om van je te horen!
Ben bang dat ik blijkbaar mailtjes mis, tussen het vele spam..

Wat fijn dat je zoon een leuk huisje toegewezen heeft gekregen en dichtbij je, grappig wel: ik ga ook zo graag met mijn zoon op pad naar kringloopwinkels als ie bij mij is, wij houden daar allebei ook echt van en zelf koop ik graag via marktplaats of kringloop. Niks mis mee en leukere uitdaging zelfs!

Je klinkt idd rustiger, is het een beetje gelukt (de periode met) je ex achter je te laten?

Startdust: dat zijn mooie dingen, zoals met je buurvrouw, als mensen zich openen en je in vertrouwen nemen, he?
Ook al is de aanleiding niet bepaald leuk..

Je hebt gelijk ook, heel veel aandeel bestaat uit “ego”, en als je dat doorhebt of beschouwend naar kunt kijken, komt voorbij dat “ego” het “ware zelf” om de hoek (zie Deepak).
Dan blijkt of iemand past bij dat ware zelf, of het iets waardevols toevoegt aan je waarachtige “ik”..

Pauwenveer: ik ben ok gevoelig voor het weer, hoor, ben gek op zon en mooi weer, maar boven de 25 graden hoeft van mij ook niet.

Hier bij hutje kwam ik dinsdag terug (van heen en weer naar huis, afspraak pedicure en dat was voor het eerst en echt nodig na weken zelf niet kunnen) en werd iemand gereanimeerd en is overleden.
Een bekende figuur hier, dus maakte veel indruk, persoonlijk kende ik hem alleen van gezicht en naam.
Die hitte eist dus zijn tol als er al hartproblemen oid zijn.

Ben met die warmte zoooo blij dat ik hier ben en een zwembad zo dichtbij is!!
Voorzichtig weer begonnen met ook schoolslag, maar de kracht die ik eerder had heb ik nog niet hoor. Alsof je opnieuw moet leren zwemmen.
Op mijn rug gaat beter, en drijven ook, ik geniet met volle teugen voel me als een vis in het water,
Dat was altijd al zo, en als het niet zo vanzelfsprekend meer is, waardeer je dat nog meer!

Denk dat voor de meeste mensen wel geldt dat boven de 25 graden en zeker boven de 30 en benauwd (hoge luchtvochtigheid zoals vaak in ons land bij warmte met wind van zee af) niet prettig is.
Ik ben ook wel weer blij met een dagje rond de 20 zoals vandaag, ook al regent het.
Klettert lekker op het dak hier, vannacht ook, en dat slaapt zo lekker!

Heb al een paar dikke boeken uit, gek hoe je daar toch meer aan toe komt als je niet thuis bent.
Heb jenog leuke plekken gevonden in eigen buurt?

Mlous: denk svp niet dat je pas gelukkig kunt voelen als het op alle gebieden lekker loopt. Want zolang je dat denkt, kun je je nooit gelukkig voelen, dan jaag je iets na, en is er altijd iéts waaraan nog gewerkt moet worden.
Als je dat gelooft, zou geluksgevoel afhangen van voorwaarden waar je eerst aan zou moeten voldoen.

Het gaat juist om die flow die je nu op momenten hebt!
Geniet daarvan in het hier en nu, ipv dan te gaan denken dat er nog eea ontbreekt of je aan (jezelf, die voorwaarden) moet werken.

Op die manier weerhouden zoveel mensen zichzelf van in het hier en nu gelukkig voelen, omdat ze het naar de toekomst schuiven: als ik dit of dat, dan zal ik (pas echt) gelukkig (kunnen) zijn.
Het is die overtuiging waardoor je omgekeerd dús denk dat je dat dus niét zult zijn, voordat je dit of dat bereikt hebt (of met jezelf bereikt hebt).

Je hebt gemerkt dat je die geluksmomenten wél voelt, als je dingen doet die waardevol zijn voor jóu, dus concentreer je op wat bijdraagt en daar meer van, en niet op wat je denkt dat ‘(ook nog) moet’ , wat er nog aan ontbreekt, het is niet zo dat je (leven, jijzelf) perfect moet zijn of helemaal “geheeld” oid, dan zou geen mens gelukkig kunnen zijn!

Er blijven altijd dingen op je pad komen, in die zin ben je nooit “af” of klaar, de kunst is om gelukkig te voelen (op momenten, (niet de hele tijd, dat is iets onhaalbaars nastreven) ondánks je mindere kanten en gebeurtenissen!

Die flow wijst je de weg in wat jou kracht geeft, en die power kun je ook op andere gebieden dan inzetten!

Vandaag een regendagje, vind ik helemaal niet erg, het is ook wel knus eigenlijk (als je weet dat het een enkele dag is) en goed voor de natuur!
Je ziet meteen ook niemand buiten, itt de afgelopen tijd.

Dat vind ik oa het fijne van lekker (droog) weer: niet alleen ikzelf, maar mensen iha komen hun huizen uit, gaan wandelen, fietsen , komen op straat, op parken, in bossen, aan het water, op terrassen, zien, groeten en ontmoeten elkaar.

Ik voelde me weleens schuldig dat ik geld besteed buiten de deur, bijv aan terrassen, omdat ik ben opgegroeid met bezit/spullen,, dus in je achterhoofd hebt: wat had je wel niet kunnen kopen alles bij elkaar opgeteld?!

En dan? Grote breedbeeldtelevisie en prachtige meubels, keuken, kleding, tassen, schoenen, enz waar je alleen zelf profijt van hebt?
Okay, dit hutje is natuurlijk ook bezit, en -net als een camper of caravan, boot, oid- juist simpel en aan de andere kant juist een luxe tegenstrijdig genoeg.

Net als Mlous ondervindt, geeft het simpele juist een gevoel van vrijheid!
Omdat je merkt dat je maar weinig nodig hebt, hier op het park geeneens kleding, en je weinig tijd kwijt bent aan het onderhouden van dat bezit.

Ik spreek voor mezelf als ik beweer dat ik meer en vaker een geluksgevoel en blijdschap haal uit onbetaalbare dingen als natuur om me heen, hoe lekker fris het nu ruikt buiten, vergezichten en luchten, de volle maan vorige week, een zonsopgang, je deur opengooien ‘s ochtends en met je koffie naar buiten stappen..

Eerlijk is eerlijk: ook de aanwezigheid van buren en andere mensen vind ik fijn, en niet alleen maar bekenden. Juist in dit hoogseizoen zijn er ook tijdelijke kampeerders en heb je weer andere gezichten, andere gesprekken, vind ik altijd verfrissend!

In die zin ben ik wel een reiziger, Mlou, zij het dat ik de keuze heb gemaakt om jaren terug dat geld in iets “vasts” te stoppen (wat toen nog nieuw te ontdekken was), en dat is n de plaats gekomen van een vakantiebudget.
Op die manier heb ik door het jaar heen meerdere vakantiemomenten, ipv eens per jaar een paar weken, dat is de achterliggende gedachte.

Het kan dat niet helemaal vervangen, want ik ben gek op bergen, zee, mediterrane omgeving en -gebouwen, -cultuur en eten en drinken, andere talen horen, (en spreken), andere leefwijzen.
Ik heb afwisseling nodig, qua indrukken, omgeving, maar zeker ook in mensen, ik ben te nieuwsgierig om alsmaar hetzelfde te herhalen, alleen al daarom voel ik me opgesloten in een huis, ongeacht hoe luxe of mooi dat zou zijn.

Ja, thuis kun je ook werken en nieuwe dingen leren, cursussen online doen, whatever om jezelf te ontwikkelen, al denk ik dat je/ik nog altijd het meeste leer(t) van interaktie irl, ik vind mensen iha boeiend en het blijft nodig om jezelf te prikkelen met nieuwe belevenissen, nieuwe omgevingen, bezigheden en dat lang niet iedereen (iig ikzelf niet) gedijt bij routine en daar tevreden mee te zijn (of daarnaar te streven).

Simpel boekje ooit gekocht: Geluk is D.O.M. : Doelen, Oplaadpunten en Mensen.

Ik word hier omringd door relatief veel mensen die met pensioen zijn (na een werkzaam leven om op terug te kijken) of daar zeer naar uitkijken (en aftellen!).
Eigenlijk het tegenovergestelde van de actuele overtuiging van velen, van dat het leven tot doel zou hebben om maatschappelijk iets bij te dragen (in de vorm van werken, vooral economische bijdrage).

Zijn dit mensen die levensgenieters bij uitstek zijn en ontdekt hebben dat het geluk vaak in kleine eenvoudige dingen zit?
Of juist in de luxe verkeren dát ze zich iets eenvoudigs kunnen veroorloven om vandaaruit van een versimpeld leven te kunnen genieten, van het buitenleven, bbq, een fietstochtje, (dagelijks) saunabezoek, baantjes zwemmen, een praatje met anderen, en geen noemenswaardige doelen (meer) hebben?

Misschien is het wel zo dat hoe minder behoefte je hebt aan vanalles (en najaagt, als je denkt dat het daarin zit), hoe tevredener en blijer je bent, met wat je hebt en wie je bent (ipv wie je voorstelt of wat je nodig denkt te hebben)?

Relatief veel mensen dus die vooral hun “oplaadpunten” aan bod laten komen, of dat nu tuinieren is of een stukje wandelen of fietsen, een boek lezen, zwemmen,borrelen met anderen (Mensen)?

Ik moet daar nog eens goed over nadenken, waar het hem in zit, bij degenen die “gewoon” gelukkig met zichzelf (lijken te) zijn.
Ook als ze zich niet “nuttig” maken/voelen, niet afmeten aan successen of bezit en status, om wie of wat ze voorstellen, maar om wie ze zijn, als persoonlijkheid, of in de omgang met anderen, misschien minder bezig houden met behoeften en daardoor meer met “simpelweg leven”?

opvallend is toch wel hoeveel mensen zich op vakantie (vaak in simpele onderkomens en ontdaan van hun dagelijkse omgeving en bezittingen, waar ze juist zo hard voor werken om te behouden) op hun gelukkigst voelen, zeker als ze door het jaar heen n de “ratrace” leven, druk met vanalles wat aandacht vraagt, waar ze aan mee “moeten” doen, en dan (extra?) genieten van “stilstand”, even alleen maar hoeven en kunnen doen waar ze zin in hebben?
Die het wel zouden weten als ze de loterij winnen?

Maar is dat nog zo als dat elke dag zou kunnen?
Of bestaat het juist náást elkaar: vakantiegevoel sterker omdát het schaars is?
Iets om naar uit te kijken, extra gewaardeerd wordt, dan wanneer het elke dag alleen nog maar vakantie zou zijn?

Allerlei tijdschriften enzo benadrukken het belang van minder moeten, meer ontspannen, mediteren, minder schermpjes, enz.
Gaan er vaak vanuit dat iedereen maar “druk druk druk” is en nodig heeft om daaruit te ontsnappen om tot zichzelf te komen., in stilte, tot stilstand.

Ik denk dat er een bepaald evenwicht nodig is, en voor iedereen anders ligt wat de verhouding is tussen Doelen, Oplaadpunten en Mensen.
Tussen inspanning en ontspanning ook: alleen het 1 lijkt me niet goed, alleen het andere ook niet.
Oplaadpunten kunnen natuurlijk bestaan uit vanalles, aktief ergens in zijn, of creatief, laadt evengoed op als dat een ander juist ontspanning kan gebruiken, afhankelijk van allerlei factoren.

Als je een drukke baan en/of gezin hebt kun je snakken naar wat “me-time” en rust, andersom wie teveel rust heeft kan snakken naar wat meer drukte. Mensen met een relatie kunnen behoefte hebben aan meer vrijheid en sommigen juist verlangen naar een relatie en meer samenzijn.

Het is misschien wel de kunst om je eigen persoonlijke ideale mix te vinden, waar je zelf bij gedijt en opbloeit?

Mlous: wat ontzettend fijn voor je, dat je dit nu ontdekt hebt!
Moet heel bevrijdend zijn!

Zo zie je maar weer, nu blijkt het iets goeds te zijn dat je hem wel gesproken hebt en zo je beeld hebt kunnen bijstellen

Bizar hoe zo’n realitycheck werkt: in je hoofd had je kunnen blijven rondcirkelen op herinneringen en jezelf vanalles blijven afvragen, als je niet was afgeknapt.

Dat is het nadeel van elkaar niet meer spreken: dat laat eea open en alle ruimte voor eigen invulling. Weten is beter!

Ik weet nog dat ik grote afstand hield van laatste exlover, oa om niet weten van diens stemming, het laatste wat je weet zijn de emoties en reacties van zo’n zwaarbeladen moment (dat het uit gaat), en dat blijft staan als “waar” zijnde, terwijl je idd allebei intussen verder bent in eigen processen.

Ik ken exlover inmiddels veel beter dan toen we iets hadden en dan toen het eindigde, kan nu veel beter inschatten hoe hij is/reageert (op mij) en oa dat de soep niet zo heet gegeten wordt als dat werd opgediend (op moment dat zijn verlatingsangst piekte), en onder die harde woorden/ bravoure zit een klein hartje, zo is gebleken.

Omdat hij zich voordeed als iemand die wrok, wraak en haat koetert bij verlating/afwijzing (en wellicht tot dan toe ook zijn manier was), had ik niet verwacht dat hij in staat zou zijn om wat ik noem “de weg van vergeving” te kiezen.

Met andere vrouwen (zijn “beste vriendin” en ook oa zijn laatste scharrel) herhalende patronen van bonje en dan blocken (hij danwel de ander) en dan deugt er niks aan zo iemand, en later ofwel weer pais en vree (bff) of daadwerkelijk voorgoed verbannen (scharrel).

Waar het aan ligt dat ik de enige “ex” ben over wie hij nog steeds positief blijft (ipv kwaadspreken zoals over andere exen en exscharrels) mag Joost weten, ik denk doordat ik hém in zijn waarde heb gelaten tegenover bekenden en de buitenwereld, zodat hij geen reden had om wrok, wraak en haat uit te dragen over mij.

Ik denk dat het zo werkt, dat als je de ander zijn (ego/) waarde “intact” laat en discreet bent, zeker als er gemeenschappelijke vrienden/ kennissen zijn, dat diegene ook kan ontspannen ipv schrap zetten of de neiging zichzelf te verdedigen (en aanvallen is de beste verdediging, denken sommigen).

Wellicht is het bij jouw ex nu in zijn beleving wel zo, dat hij je diep van binnen groot gelijk geeft en beseft dat hij iemand als jij niet te bieden heeft wat jij nodig hebt in een partner?!

Het is een hele ommezwaai voor jou dat je nu niet langer denkt in wat jij wel/niet betekende of in tekortschoot voor hem, maar andersom wat hij voor jou wel/niet kon/kan betekenen en waarin hij tekortschiet naar jou.

Veel mensen hebben in een relatie de neiging om te willen voldoen voor de partner en vragen zich af waarom ze niet goed genoeg zijn oid, ipv andersom of diegene wel beantwoordt aan jóuw “level” en verwachtingen van een partner.

Je kunt deze ommezwaai zien als een paradigmaverschuiving, een doorbraak voor jezelf in jouw blik op hem en wat geweest is: je kijkt zélf door een andere bril naar hetzelfde, hij is niet veranderd, maar jouw beeld van hem en jullie relatie is veranderd!

Het doet me denken aan mensen die op wilskracht soms al jaren gestopt zijn met roken, maar dat nog steeds “bevechten” omdat ze het bleven zien als iets “lekkers”/begeerlijks/ aantrekkelijks wat niet meer “mag”. En dan na járen er eentje opsteken om te ontdekken dat ze het smerig vinden, hebben ze dáár nou al die jaren zoveel moeite mee gehad??!
(Dit in tegenstelling tot mensen die gestopt zijn uit eigen overtuiging en de beleving die bij roken hoorde voorgoed hebben weten bij te stellen als ongewenst, onaantrekkelijk, niet iets om naar te verlangen en daarom niet (meer) hoefden te vechten tegen de behoefte, als de behoefte eraan verdwenen is danwel als iets wat hun (tijdelijk nog) “lastigvalt” (vanuit de verslaving, die niet langer “gevoed” wordt en er dus niks is óm naar te verlangen).

Deze eyeopener over hem maakt het mogelijk om hem definitief los te laten en je aandacht/ gedachten niet langer door herinneringen en eigen invullingen te laten “kapen”: weten waar je mee te dealen hebt is de beste remedie om eea te doorzien en je te bevrijden hiervan.

Mlous, op eoa manier werkt het idd zo, dat als je je krachtig voelt of "op je pad bent" ineens vanalles aan alle kanten meewerkt!
Alsof er deuren opengaan, die eerder gesloten bleven.
Alsof je opeens "op de kaart staat", gezien wordt. Heel bijzonder is dat!

Het heeft denk ik veel met je eigen uitstraling te maken!

Qua revalideren, tja, het gaat op zich heel goed met de geopereerde kant, en ik heb weer een stuk eigen leven terug, nu mijn mobiliteit iig verbeterd is: mag/kan weer autorijden en fietsen, lopen zonder krukken, zelf mijn boodschappen en de was doen enz en op de camping heerlijk om weer te zwemmen, oefeningen in het water te doen, ik voel me als een vis in het water en hoewel ik dat ook weer moet opbouwen (schoolslag op mijn buik was alsof ik het opnieuw moest leren, rug gaat goed) doet dat me goed!

Ik vind wel dat het stagneert, vooral lopend voel ik me een beetje "terug bij af" en dit komt doordat de andere kant zo slecht is (intussen net zo erg als de geopereerde kant voor de operatie was), dus nu loop ik nog soort van mank/ moeilijk (en na een stukje toch pijn aan die kant, alsof ik erdoor zak (lies), dus de geopereerde kant is nu de sterkste kant!
Ik neem nu af en toe toch maar weer een pijnstiller, want ik denk dat dat beter is dan minder bewegen (die neiging heb je als het bestraft wordt met pijn, he). Oefeningen en bewegen doe ik nu vooral om de nieuwe heup te blijven stimuleren, terwijl ze pijn doen aan de andere zijde.

Eergisteren vanaf de camping een dagje naar mijn zus geweest en dan zou ik daar best een stukje de stad in willen lopen ipv alleen in/rond haar huis te blijven. Ook gezellig en dat is al heel wat, als ik het vergelijk met die eerste weken thuis, maar ik moet nog wel geduld houden om niet meer te verwachten (dan de situatie van voor de operatie).

Heb gezegd dat ik graag een dagje naar "ons" favoriete festival kom, alleen al om daar weer te zijn, maar ze er niet op moet rekenen dat ik ook daadwerkelijk van enige hulp ben, geen idee heb of en hoe lang ik dat werk kan doen.
Dat is al over 2 weken..
(en het is maar de vraag hoe ik op het terrein en bij haar plek kom, zelfs als iemand me bij de ingang afzet ipv parkeerterrein kilometer(s) verderop). Het is ook een andere foodtruck dan die van ons, waar ik blind alles (snel) kon vinden en doen, nog nooit in gewerkt heb.. ik ben wel een beetje bang dat het in vergelijking met daarvoor (kick!) vooral benadrukt wat verleden tijd is en niet meer is.

Zeker ook omdat het nu helemaal van haar is en dus op haar manier, met haar producten en werkwijze, al pas ik me wel aan en zal me nergens mee bemoeien als ik eea anders zou doen. Misschien lukt het om een paar uurtjes te helpen, of alleen al hier en daar een poosje overnemen/ bijspringen, zodat zij naar toilet kan of water halen, voorraden aanvullen, oid.

Gisteren met mijn zoon middagje op pad gegaan, oa rondje kringloopwinkels gedaan in de omgeving, aansluitend boodschappen gehaald en gekookt en dan heb ik bijna evenveel last als voorheen. Volgens de chirurg logisch, omdat die andere kant erg verslechterd is, al valt me dat tegen.
Dus soms nogal dubbel: enerzijds (erg) dankbaar dat het niet blijvend is, op termijn goed komt, en blij dat ik nu iig mijn leventje van daarvoor minstens terug heb, aan de andere kant is dat natuurlijk niet de maatstaf, omdat dat al zo beperkt was en moet ik nog steeds wachten op de levenskwaliteit van ver daarvóór (waaronder "gewoon" kunnen werken, ook staand en lopend, en allerlei "normale" dingen ondernemen en doen).

Ik leg me erbij neer dat het ff niet anders is, en dat ik nog van geluk mag spreken, en dat (behalve rationeel) ook zo voélen gaat gemakkelijker in de zon en bij hutje, waar ik ook van het "zijn" kan genieten, van het buitenleven, mijn tuin, het uitzicht en waar iedereen op vakantie is of in die stemming iig, weinig "moet, en waar er weinig nodig is..

Pauwenveer, je laatste post: ik heb dat soort dagen ook hoor, allerlei plannen en dan kom je nog tot niks!

Ik heb een andere grasmaaier gekregen, die voldoet dus niet, is te zwaar en te onhandig om te hanteren, maait te kort (en niet instelbaar), slaat steeds af, die ga ik teruggeven.

Dan op marktplaats eentje gezocht, maar ook de Lidl verkoopt online voor weinig geld, met 2 jr garantie, dan heb je helemaal nieuw.
Dan ook keuzestress: waar dan laten afleveren? Bij hutje gaat dat niet/ onhandig, thuis duurt paar dagen en ben ik alweer weg, dat soort dilemma's.

Deel 4 van de 7 zussen-reeks op marktplaats gezocht en gevonden, in de buurt van hutje, meteen doorgepakt en opgehaald, meteen die omgeving bekeken (wat een treurigheid, die plaats, even boodschappen gehaald daar en goedkoop getankt, maar was er snel weer weg!).

Alles wat "moet" en je de energie niet voor hebt kan doodslaan idd, dat heb ik afgelopen tijd vooral thuis wel ondervonden: alles om je heen zien wat nodig moet, en je niet eens weet waar te beginnen, er teveel is opgestapeld, en dan begin je maar helemaal niet.

Ik heb niet echt een aanrader voor je, behalve dan dat je jezelf toestemming moet geven dat je die dingen (schuren, verven enzo) helemaal niet moét, of niet nu iig.
Dan maar niet!

Zo moest ik dieweken thuis lijdzaam toezien hoe het onkruid tussen de tegels van de oprit en tuin steeds hoger groeide (eruit trekken is geen goed idee nog voor mij, maar bij hutje ben ik aardig "bij" mbv gasonkruidbrander en kan ik me nu beperken tot enkele nieuw opkomende bijhouden.

Tot mijn verrassing heeft een logé van benedenbuurman het onrkuid uit de tuin iig verwijderd (heb ik doosje bonbons gegeven).
De oprit had ik nog tot operatie zelf bijgehouden, staat nu weer hoog tussen de klinkers, jammer dan, volgende keer aan denken om die brander van de camping mee hierheen te nemen!

Tja, toch schiften en prioriteiten stellen, dus is het echt dringend nodig dat je gaat schuren en schilderen, kasten uitmesten enzo? Is meer iets voor de herfst, ik zouhet zonde vinden nu om dat soort binnendingen in de zomer te doen!

Het feit dat zelfs leuke dingen een soort "moetje" zijn geworden voor je zegt eigenlijk al genoeg. Kijk wat je zelf nu nodig hebt, waarvan je weet dat je in normale doen (ook)) altijd van oplaadde..

Ik merk wel dat ik erg opknap van tóch iets ondernemen, toch erop uit, en tegen dat lethargische in gaan, dus niét aan toegeven onder het mom van "thuis ben ik ook moe"!
Vind je wandelen danwel fietsen echt leuk om te doen of is dat iets waarvan je vindt dat je het zou moeten doen (voor je conditie, beweging)?

Ik herken het wel, en ik vind het makkelijker met een doel, dus niet zomaar een eindje wandelen of fietsen, maar ergens heen.

Haha, dan sta ik gisteren bij de kringloop en staat daar een pracht van een (merk)fiets, even geprobeerd en fietst licht, helemaal in orde ook nog, voor heel weinig geld (maar ik moet bezuinigen en héb fietsen, zowel bij hutje als thuis maar die zijn voor kleine stukjes goed genoeg, best gammel, niet voor verder weg).

Met zo'n fiets zou ik met meer plezier fietsen, bij hutje in de omgeving bijv, wat ik nu ook idd niet durf vanwege versleten banden en kans op lekke band, in je eentje in de bossen, nee dank! En hoe moet die fiets daar dan komen ook, met open achterklep daarheen rijden?!

Of voor thuis dan, zou ik daadwerkelijk verder fietsen thuis in de omgeving, waar het prachtig is als je eenmaal buiten het dorp bent?!
Ik heb hier ook een fiets nog als nieuw van mijn moeder, met (ook) 3 versnellingen, maar die trapt of te zwaar of veeeeel te licht (dan trap je maar in de rondte en kom je niet vooruit)..

Dus ik ken het ook wel, hoor, en uiteindelijk dan een "laat maar" wordt geen keuze maken.
Ook omdat het idd de kern van het probleem niet is en relatief onbelangrijke zaken zijn, niet is wat "eronder" ligt en dat dus ook niet (of maar tijdelijk) zal oplossen.

En toch zijn kleine veranderingen de aanzet, als je vast zit.
Als naar het strand te "groot" is, zoek dan een buitenzwembad of waterplas oid in de buurt, maak het kleiner/ haalbaarder (als dat er wel is)..

Van dat alsmaar thuis zijn die weken werd ik ook echt lethargisch en ook nog lui, als de kleinste dingen al moeite kosten en morgen ook wel kunnen..
Als je het drukker hebt heb je gewoon ook minder tijd om te aarzelen en te dralen.

Ik ben nu een paar dagen thuis en dan ga ik vanzelf meer doen in kortere tijd, zoals de was die ik meeheb. Omdat ik zsm weer terug wil kunnen. Als ik hier langer zou blijven had ik die was eind vd week nog niet gedaan, nu achter elkaar.

Jij had die weken vakantie voor je liggen (nu nog de helft?) en dan heb je voor je gevoel een zee van tijd om plannetjes te maken, te beslissen en kiezen en dan gáát alles vaak ook op een lager tempo, alleen al omdat het kán.

Je hebt het blijkbaar nodig, dus ga svp geen klusjes plannen in je hoognodige vakantie, maar allereerst iig dingen dus waarvan je weet dat je die normaliter leuk of fijn vindt. Met een lege batterij is dat zelfs soms lastig te bedenken alleen al, als alles teveel lijkt, maar bedenk dat als je er zelfs maar een beetje van bijlaadt, dat meer energie geeft om andere dingen ook weer leuk te vinden.

Bedenk, als dat lukt, liever wat JIJ nodig hebt nu (en tijd voor hebt nu) dan wat jouw huis of je kasten of spullen nodig hebben (of wat jij nodig hebt aan spullen)!
Zoals ik het lees ben jijzelf hetgene wat jouw aandacht en tijd nodig heeft (en de rest, ook je kinderen kunnen wel een dagje zonder jou, vinden dat zelfs misschien wel lekker even zonder jou, en klusjes komen later dan maar een keer).

Had een voorstel gedaan voor grasmaaier ophalen vanmiddag om 4 uur, kreeg maar geen antwoord, nu opeens wel, dat het okay is.
Dus moet nog opschieten, haha, is niet zo ver weg, maar wel ergens waar ik normaal nooit kom, dat is ook wel weer leuk, ga ik ff de omgeving verkennen

Weer een dilemma minder, als ie nog goed is, tenminste, dan inladen en meenemen!
Is een lichtgewicht en de verkoper tilt hem in de auto (bank plat, dan past er best wat in dat kleine autootje van mij)