Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 4

Oh Lemmy, dat wat je vertelt over hoe je tegen je vader praatte, nog voor de politie er was....in een flits zag ik het voor me hoe jullie daar moeten hebben gestaan.....;(

Dit is gewoon te erg....



Ik heb zelf erg gehad dat ik scenes in mijn hoofd herhaalde, vooral tijdens mijn zwangerschap had ik dat erg, met een andere wending. Dus dat je voor je ziet dat jij of hij iets anders doet en het anders verloopt. Zo kon ik mijzelf aardig gek maken. Herken jij dat misschien?

quote: dubiootje reageerde



En misschien kun je ook afstand creëren door het op te schrijven en dat later door te lezen, of een foto van je verwondingen te bekijken. De tekeningen waar Iseo (en nog iemand, ik weet niet meer wie?) (dat was ik) het over had, die de politie maakt van de verwondingen op je lichaam. Dan lijkt het over iemand anders te gaan. Ik denk dat schrijven op het forum ook wel die functie heeft. Ik merk soms dat mensen gechoqueerd hun eigen woorden teruglezen als ik of iemand anders die herhaalt. Blijkbaar is het toch confronterend als iemand anders het zegt. Klopt! Ik merk dat hier soms, maar ook irl. Een tijd nadat het allemaal gebeurd was, zocht ik mijn oude buurvrouw nog eens op, zij was getuige van de hele toestand. Zij vertelde me details, zoals dat ze gezien had hoe mijn 1e man had geprobeerd mijn hoofd klem te trappen tussen het wiel van mijn auto en de stoep. Toen ze dat zo zei, dacht ik o, mijn god, is dat echt gebeurd?! Terwijl ik maanden met de afdruk van die stoep in mijn voorhoofd heb gelopen. Dus ik wist het wel degelijk, maar had het nooit iemand horen zeggen, dus was ik me er nauwelijks van bewust.



Liefs,

dubio

Oh Lemmy, dat wat je vertelt over hoe je tegen je vader praatte, nog voor de politie er was....in een flits zag ik het voor me hoe jullie daar moeten hebben gestaan.....;(

Dit is gewoon te erg....



Ik heb zelf erg gehad dat ik scenes in mijn hoofd herhaalde, vooral tijdens mijn zwangerschap had ik dat erg, met een andere wending. Dus dat je voor je ziet dat jij of hij iets anders doet en het anders verloopt. Zo kon ik mijzelf aardig gek maken. Herken jij dat misschien?

Sorry sorry, ik bedoel het niet zo, zoals ik mijn vraag nu teruglees....

Ik bedoel dat je jezelf de situatie op een andere manier ziet 'redden'

en dat hij dan anders reageert.

alsof je terugkijkt wat je anders had kunnen doen, voorkomen.

Lemmy ;(;(;(

Oh Lemmy, dat wat je vertelt over hoe je tegen je vader praatte, nog voor de politie er was....in een flits zag ik het voor me hoe jullie daar moeten hebben gestaan.....;(

Dit is gewoon te erg....



Ik heb zelf erg gehad dat ik scenes in mijn hoofd herhaalde, vooral tijdens mijn zwangerschap had ik dat erg, met een andere wending. Dus dat je voor je ziet dat jij of hij iets anders doet en het anders verloopt. Zo kon ik mijzelf aardig gek maken. Herken jij dat misschien?

Ja, dat herken ik absoluut! Honderden scenario's passeerden de revue, om gek van te worden inderdaad. Als ik op dat moment dat had gezegd, dan had hij dit gedaan, dan was het allemaal zus en zo gelopen.... etc.etc..



Ik ben er wel mee opgehouden na verloop van tijd, met name door een opmerking die een vriend van mij maakte. Ik legde de verantwoordelijkheid voor mijn eigen daden maar ook voor de daden van mijn 1e man altijd maar bij mezelf. Dus als IK dit had gedaan (of juist niet had gedaan), dan was het allemaal niet zo ver gekomen, etc. Mijn vriend zei toen: "Heb je nou nooit gedacht: als HIJ dit of dat niet had gedaan, dan was het allemaal niet zo ver gekomen?" Hij zei dat mijn 1e man een volwassen persoon was die zijn eigen verantwoordelijkheid had voor zijn daden. Totdat die vriend dat zei had ik me dat nooit gerealiseerd. Maar hij had natuurlijk wel degelijk gelijk. Dat was een eerste stapje in de goede richting voor mij, toen begon ik het voor het eerst los te laten.

Lieve Iseo, geen sorry zeggen!!! *; *; Ik begrijp wel hoe je het bedoelt!

Ja, die vriend heeft het goed gezegd....

Lemmy, ik ben nu gewoon met terugwerkende kracht bang voor wat jou op dat moment (nog meer) had kunnen overkomen.

Ik wilde van alles net aan je gaan schrijven, maar dit is waar ik aan denk.

Het is zo vreselijk, en voor je vader....

Kan niet stoppen met huilen...wat een opluchting dat met je zoontje het ook goed was....

Oh Lemmy....*;

Ja, die vriend heeft het goed gezegd....

Lemmy, ik ben nu gewoon met terugwerkende kracht bang voor wat jou op dat moment (nog meer) had kunnen overkomen.

Ik wilde van alles net aan je gaan schrijven, maar dit is waar ik aan denk.

Het is zo vreselijk, en voor je vader....

Kan niet stoppen met huilen...wat een opluchting dat met je zoontje het ook goed was....

Oh Lemmy....*;

Lieverd, niet huilen om mij hoor... dat is niet nodig, echt niet.... ik wil je niet verdrietig maken met mijn drama's...

*; *;  Lieve Iseo...

Lemmy *;O+

Sorry, ik ga zo even wat anders doen...even afleiding zoeken ofzo.

Vandaag ben ik nogal van mijn stuk ook, vanwege die jongens die zijn doodgegaan in Afghanistan en mijn broertje is pas terug, en het is gewoon allemaal zo klote

en ik zie zo levendig voor me wat je hebt meegemaakt, en ik wil nog zoveel mailtjes beantwoorden, ook wat jij aan me schreef heb ik veel aan gedacht.



Lemmy, ben zo blij dat je het nu fijn hebt, ik denk altijd graag aan jou als ik denk aan wat ik graag wil in de toekomst, wat ik je laatst ook mailde. Echt zo mooi, na alles wat er is gebeurd....Ik heb echt bewondering voor je, jij bent echt sterk!

Hele dikke kus

Lieve Thirza,



Ik wil je graag zeggen dat ik vind dat je heel erg goed bezig bent! Je komt zo sterk en overtuigd over... in korte tijd heb je veel bereikt! Ik hoop dat je dat gevoel vast kan houden. Ik vind het knap hoe je de emotionele chantage van je man afweert, dat is niet makkelijk!



Ik heb op het andere topic een link geplaatst naar een artikel over emotionele chantage. Ik zet hier even het hele artikel, het is voor ons ook interessant.



Veel liefs!

dubio

Lieve Dubio,*;

Ik las het artikel vanmiddag al. Ik moet hier, zodra ik kan, veel lezen om bij mijn standpunt te blijven, want soms heb ik keihard zin om de handdoek in de ring te gooien. Ik herken mezelf en x op heel veel punten in dat artikel. X moet altijd zijn zin hebben, krijgt hij dat niet dan blijft ie net zo lang zieken en doorgaan totdat hij het wel krijgt. En dan op een niet leuke manier. Nooit respect of aandacht voor wat ik er van vind. Hij zal en moet gelijk hebben. En zijn zin. X praat ook non-stop en "gelijk" geven is dan wel zo makkelijk. Niet dat hij dan zijn mond houdt hoor...... als hij thuis is gaat ie maar door en daar word ik zó gek van... ik word er zo moe van! Dat irritante gedram en gezannik!. Die eeuwige agressieve ondertoon wanneer hij praat... Nooit eens een gezellig verhaal, altijd ellende.



Wat me ook zo raakte was het verhaal van Lemmy *; en haar vader. Verschrikkelijk, té erg voor woorden. Kerst 2004 gingen wij gourmetten bij mijn pap. Mijn moeder was al overleden. Mijn pap vond het zo gezellig met zijn allen en ondanks hij x niet mocht kon hij hem moeilijk buiten laten staan. X. had het op zijn heupen en het gourmetten was nog niet begonnen of er ontstond ruzie. Hoe? ik weet het niet eens. Oogkontakt wat x niet beviel. X. die per ongeluk naast mijn vader aan tafel moest zitten. Ging heel snel. We zaten met de hele familie nét aan tafel en er ontstond een vechtpartij tussen x. mijn broertje en mijn pap. We begonnen net met eten. Al de kleine kinderen begonnen heel hard te huilen, ik ook. Wist me geen raad. Toen ben ik de deur uitgerend en x ging achter me aan. Doordat ik wegrende en x achter me aan kwam was er gelukkig geen zichtbaar fysieke schade gebeurd. Mijn vader had er zo'n verdriet van. Kerst was heel belangrijk voor ons als gezin. Ik moest mijn vader troosten notabene. Later (jaar daarna of iets) schold hij mijn vader ook voor kankerlijer uit . Mijn pap had toen kanker. Ik word hier al zo verdrietig van nu ik er aan terugdenk. Ik geloof dat ik toen zelfs nog gevoel had voor x. Laat staan Lemmy... kan me zo goed voorstellen dat bij Lemmy toen de knop omging en dat ze dat beeld nooit meer vergeet. Zo afschuwelijk!



Wat ik mezelf zeker "eigen" probeer te maken is dat veel dingen niet mijn verantwoording zijn. Daarmee bedoel ik dan oa. dat x dreigt dat zijn leven door mij naar de klote is. Hij komt bij mij ook niet meer geloofwaardig over, dat zal wel komen omdat ik het al zovaak en zolang heb moeten horen.



Blijf het wel moeilijk vinden dat ik het zover heb laten komen en eerlijk gezegd doe ik nog altijd zijn zin. Met de voorlopige voorzieningen bijv.. ik heb er voor gekozen dat x hier mag blijven wonen tijdens de procedure. Is puur omdat ik het lef niet heb, hem de woning te ontzien. Ik weet dat ik het recht heb, maar durf niet. Daarbij moet ik nu een inschatting gaan maken wat ik/kids nodig hebben aan alimentatie..Geen idee wat ik moet vragen, maar voorop, als ik het bedrag te hoog inzet weet ik ook dat hij gaat flippen. Dan moet ik, aldus x, maar een neukertje gaan zoeken die mij of de kinderen gaat onderhouden. Kortom... mijn grenzen....... zijn er niet... Nog altijd alles om x te vriend te houden.



Vanavond ging x  slapen op de bank in de woonkamer. We hebben een drie-zits bank en 1 hele gave gekke grote roze fauteuil. Ik zei al tegen x dat de meiden en ik GTST wilde kijken en hij dus beter boven kon gaan liggen. Eind van het verhaal ligt hij prinsheerlijk op de bank! De meiden zitten op de grond GTST te kijken! Het is maar een een voorbeeld... maar toen was hij toch weer even de "baas".



Ik vind het overigens fijn te lezen dat ik goed bezig ben... die complimenten sterken  me enorm!



Volgende week iig afspraak met Maatschappelijk Werk. Geen idee hoe ik mijn verhaal moet beginnen! Heel gek misschien maar juist omdat het zoveel is vind ik het moeilijk een start te maken. Ik kan ook niet alles zeggen omdat x zich ook op crimineel pad begeeft en dit ook veel consequenties heeft en gehad heeft.... Ook dingen zoals zijn coke gebruik etc. Dat laatste is ook zo alles bepalend met de scheiding. Ik weet het e.e.a., hoewel niet alles omdat ik het niet wil weten, maar moet mijn mond houden! X dreigt dat er hele slechte gasten achter hem staan en zodra ik iets vertel ze me weten te vinden... Moeilijk:(



Wel, ik ga langzamerhand slapen.. morgen weer vroeg dag.



Liefs,  en een hele dikke knuffel voor jullie allemaal,

Thirza.

Lemmy *;O+

Sorry, ik ga zo even wat anders doen...even afleiding zoeken ofzo. Goedzo, het spijt me dat je moest huilen om mijn verhaal...

Vandaag ben ik nogal van mijn stuk ook, vanwege die jongens die zijn doodgegaan in Afghanistan en mijn broertje is pas terug (ik weet hoe je je voelt, mijn man moet in november gaan), en het is gewoon allemaal zo klote

en ik zie zo levendig voor me wat je hebt meegemaakt, en ik wil nog zoveel mailtjes beantwoorden, ook wat jij aan me schreef heb ik veel aan gedacht. Lieve Iseo, voel alsjeblieft geen druk om mij te beantwoorden, bij vlagen ben ik nogal schrijverig, vandaag was zo'n dag, maar ik heb ook wel eens dat ik dat allemaal niet zo op kan brengen. Jij doet het zo goed hier op het topic, helpt zoveel mensen, dat merk je wel aan alle superpositieve reacties die je altijd krijgt he? Gun jezelf wat rust als je dat nodig hebt, dat begrijpen we allemaal.



Lemmy, ben zo blij dat je het nu fijn hebt, ik denk altijd graag aan jou als ik denk aan wat ik graag wil in de toekomst, wat ik je laatst ook mailde. Echt zo mooi, na alles wat er is gebeurd....Ik heb echt bewondering voor je, jij bent echt sterk!

Hele dikke kus

Jij bent ook heel sterk en moedig! En ik vind het zo fijn dat je wat aan mij hebt, dat je aan mij denkt als je aan je toekomst denkt, echt een eer! En wat ik laatst ook al een keer tegen je zei, jij bent nu al zoveel verder dan ik toen was, het is wel degelijk voor jou weggelegd om dit allemaal achter je te laten en een goed en gelukkig leven op te bouwen, samen met je dochter. Ik ben er helemaal van overtuigd dat er een gelukkige toekomst op je ligt te wachten!



*;  Hele dikke kus terug, en als ik je ergens mee kan helpen, hoor ik het graag!

Welterusten Thirza!

*; Liefs van Lemmy

Lieve, lieve Iseo,

Hoewel niet aan mij gericht wil ik je toch zeggen dat je het geweldig doet! Langzamerhand begin ik je te kennen door wat ik lees en óók ik heb bewondering voor je, lieve meid. Wie niet? Jouw gevoel spreekt je soms nog tegen (qua verwerken en vaak gevoelens die bij je boven komen als je hier leest) maar in je koppie zijn zoveel dingen al kraakhelder. Dat deel je met iedereen en daarmee help je anderen meer dan je waarschijnlijk zelf verwacht.



Meid, antwoord, reageer wanneer het JOU uitkomt. Maar probeer vooral zoveel als mogelijk, aan jezelf te denken...



Ik gun jou zo oprecht een toekomst waarin je los kan laten en wat je hoort/leest jou niet zo raakt. Kortom, dat je gelukkig kan zijn. Je bent goed bezig lieve meid en écht je komt er wel...je bent immers al zo op weg!



*; Thirza

quote: Iseo reageerde



Lemmy *;O+

Sorry, ik ga zo even wat anders doen...even afleiding zoeken ofzo. Goedzo, het spijt me dat je moest huilen om mijn verhaal...

Lemmy lieverd, zeg nou alsjeblieft geen sorry., Ik denk dat het ook voor jou  juist goed is dat je je verhaal doet.

Ik schrijf nou al een tijdje met jullie, en merk dat ik nogal direct in een reactie mijn gevoel van dat moment eruit gooi omdat het hier vertrouwd is en ik veel om jullie geef en als ik dan lees wat je is overkomen...ook dat stukje wat je buurvrouw vertelde aan je...en dat jij je toen realiseerde dat het echt gebeurd was...zo heftig.

Ik wil je verhaal weten, Lemmy. Ik wil je graag beter leren kennen. Hoop dat je er wat aan hebt om erover te schrijven, om toch nog ruimte te hebben om te verwerken want je bent altijd zo dapper doorgegaan, ook in tijden dat je eigenlijk had moeten instorten, maar jij ging door....

Laat je niet weerhouden dingen te vertellen omdat je iemand van streek maakt ofzo, dat vind ik zo erg om te lezen.

Ik ben zo zo blij dat alles goed met je is!!!!!



Als je tekent, gaat het dan ook wel eens over die donkere dagen? Of teken je andere onderwerpen? Waar haal jij inspiratie uit?



Vandaag ben ik nogal van mijn stuk ook, vanwege die jongens die zijn doodgegaan in Afghanistan en mijn broertje is pas terug (ik weet hoe je je voelt, mijn man moet in november gaan)

Oh echt...wat heftig

ik begrijp je....

,en het is gewoon allemaal zo klote

en ik zie zo levendig voor me wat je hebt meegemaakt, en ik wil nog zoveel mailtjes beantwoorden, ook wat jij aan me schreef heb ik veel aan gedacht. Lieve Iseo, voel alsjeblieft geen druk om mij te beantwoorden, bij vlagen ben ik nogal schrijverig, vandaag was zo'n dag, maar ik heb ook wel eens dat ik dat allemaal niet zo op kan brengen. Jij doet het zo goed hier op het topic, helpt zoveel mensen, dat merk je wel aan alle superpositieve reacties die je altijd krijgt he? Gun jezelf wat rust als je dat nodig hebt, dat begrijpen we allemaal.

Wat lief!!!



Lemmy, ben zo blij dat je het nu fijn hebt, ik denk altijd graag aan jou als ik denk aan wat ik graag wil in de toekomst, wat ik je laatst ook mailde. Echt zo mooi, na alles wat er is gebeurd....Ik heb echt bewondering voor je, jij bent echt sterk!

Hele dikke kus



Jij bent ook heel sterk en moedig! En ik vind het zo fijn dat je wat aan mij hebt, dat je aan mij denkt als je aan je toekomst denkt, echt een eer! En wat ik laatst ook al een keer tegen je zei, jij bent nu al zoveel verder dan ik toen was, het is wel degelijk voor jou weggelegd om dit allemaal achter je te laten en een goed en gelukkig leven op te bouwen, samen met je dochter. Ik ben er helemaal van overtuigd dat er een gelukkige toekomst op je ligt te wachten!



*;  Hele dikke kus terug, en als ik je ergens mee kan helpen, hoor ik het graag!

En andersom ook he!

Heel veel liefs, ook voor Thirza!

Trusten Lem *;

Iseo, ik reageer morgen op wat je net schreef...*; 

Thirza, wat jij net allemaal schreef was ook nogal wat... *;



Ik moet nu gaan, mijn dochtertje is onrustig, heeft even wat mama-aandacht nodig denk ik. Welterusten voor nu en dankjewel voor het lezen en reageren, heel veel liefs, Lemmy

 



Lieve Dubio,*;

Ik las het artikel vanmiddag al. Ik moet hier, zodra ik kan, veel lezen om bij mijn standpunt te blijven, want soms heb ik keihard zin om de handdoek in de ring te gooien. Ik herken mezelf en x op heel veel punten in dat artikel. X moet altijd zijn zin hebben, krijgt hij dat niet dan blijft ie net zo lang zieken en doorgaan totdat hij het wel krijgt.



De tip wordt gegeven om niet direct antwoord te geven. Dat deed ik in het begin ook als ik voelde dat ik anders zou toegeven. Soms wist ik ook gewoon niet hoe ik moest reageren, maar voelde ik wel aan dat ik gemanipuleerd werd. Om te voorkomen dat ik concessies zou doen waar ik later spijt van zou krijgen, zei ik dan dat ik er later op terug zou komen.



Punten waarvan je weet dat hij ze tegen je gaat gebruiken en die bij jou gevoelig liggen, kun je voorspellen. Je kan daarvoor een riedel verzinnen die je steeds weer afsteekt (gebroken-plaat-techniek). Dus als hij zegt dat hij zichzelf van kant gaat maken bijvoorbeeld, zeggen dat hij verantwoordelijk is voor zijn eigen leven. Of als hij je de zwarte piet blijft toeschuiven omdat jíj wil gaan scheiden (dus moet je maar toegeven wat betreft alimentatie, huis, boedelverdeling enz.): jij liet mij geen andere keuze.



...me geen raad. Toen ben ik de deur uitgerend en x ging achter me aan. Doordat ik wegrende en x achter me aan kwam was er gelukkig geen zichtbaar fysieke schade gebeurd. Mijn vader had er zo'n verdriet van. Kerst was heel belangrijk voor ons als gezin. Ik moest mijn vader troosten notabene. Later (jaar daarna of iets) schold hij mijn vader ook voor kankerlijer uit . Mijn pap had toen kanker. Ik word hier al zo verdrietig van nu ik er aan terugdenk. Ik geloof dat ik toen zelfs nog gevoel had voor x. Laat staan Lemmy... kan me zo goed voorstellen dat bij Lemmy toen de knop omging en dat ze dat beeld nooit meer vergeet. Zo afschuwelijk!



Wat schofterig... Hij weet mensen wel precies te raken waar het pijn doet... :(



Blijf het wel moeilijk vinden dat ik het zover heb laten komen en eerlijk gezegd doe ik nog altijd zijn zin. Met de voorlopige voorzieningen bijv.. ik heb er voor gekozen dat x hier mag blijven wonen tijdens de procedure. Is puur omdat ik het lef niet heb, hem de woning te ontzien. Ik weet dat ik het recht heb, maar durf niet. Daarbij moet ik nu een inschatting gaan maken wat ik/kids nodig hebben aan alimentatie..Geen idee wat ik moet vragen, maar voorop, als ik het bedrag te hoog inzet weet ik ook dat hij gaat flippen. Dan moet ik, aldus x, maar een neukertje gaan zoeken die mij of de kinderen gaat onderhouden. Kortom... mijn grenzen....... zijn er niet... Nog altijd alles om x te vriend te houden.



Therapie heeft mij geholpen om mijn schuldgevoel af te schudden. Ik ben achteraf blij dat ik veel tijd verspild heb aan mediation, want nu ben ik veel sterker en kan ik mijn belangen beter verdedigen. Ik geef nu echt geen strobreed toe als het niet hoeft. Ik ga nog steeds proberen of we tot een gezamenlijke afspraak kunnen komen, maar niet ten koste van alles. Dus ik doe een redelijk voorstel van waar hij juridisch recht op heeft, maar meer ook niet. Ik ga geen schuldgevoel afkopen.



liefs en slaap lekker!



dubio



die nog eventjes ER gaat kijken en smullen van Dr. Kovac O+

Kijkt iemand nu Oprah?

Gaat over mishandeling....

hallo lieve allemaal,



Ik verdwijn weer voor 3 weken achter de schermen. Mijn man komt morgen thuis voor 3 weken. Tijd om alle sporen weer te wissen. Ik blijf hier wel meelezen en als ik de kans heb omdat ik gewoon even van me af MOET schrijven dan probeer ik hier te schrijven.

Ik wil jullie wel zeggen dat tussen al mijn piekeren door ik wel kan genieten samen met mijn meiden. Eergisteren lekker gek gedaan met mijn meiden op muziek van Marco Borsato...hard meegezongen en gedanst....vooral het liedje van ik leef niet meer voor jou, dat klopt zo goed, dat ga ik draaien wanneer de tijd rijp is om weg te gaan.

Gisteren met mijn oudste dochter wezen winkelen, en dan vergeet ik even alles.

Nu hij morgen weer thuis komt voel ik me ook gelijk weer schuldig naar hem toe omdat ik zoveel negatief schrijf over hem, en dat terwijl 80% van onze relatie altijd goed is geweest. Alleen is het nu net alsof er elke keer weer een film in mijn hoofd wordt afgedraaid met de keren dat het niet leuk was hier. Ik zie de ruzies voor me, hoor zijn geschreeuw, zie een vuist of een hand op me afkomen, voel zijn handen om mijn nek, zie weer het mes op mijn keel, voel hoe hij in mijn gezicht spuugt...dat, ik krijg het niet meer weggestopt..het is me zo lang gelukt, waarom nu niet meer? Want de andere kant van hem is gewoon goed, maar ik zie het niet meer, of wil het niet meer zien. Ik merk dat ik me steeds meer aan hem ga irriteren, terwijl ik dat eigenlijk niet wil, maar het is sterker als ik zelf. Vroeger stopte ik alles achter een muur, maar die begint langzaam te verdwijnen, in plaats daarvan voel ik steeds vaker de paniek in me opkomen omdat ik merk dat het echt niet meer goed gaat komen, ik kan niet meer vergeten en volgens mij ook niet meer vergeven!

Lieve allemaal hier...ik lees en leef met jullie mee...sterkte in jullie eigen strijd.....met verwerken, of het loskomen...

liefs Elf

hallo lieve allemaal,

Lieve Elfje *;



Ik verdwijn weer voor 3 weken achter de schermen. Mijn man komt morgen thuis voor 3 weken.



Deze zinnetjes zeggen zo veel. In een goede, gezonde relatie zou je zoiets toch nooit schrijven...



Tijd om alle sporen weer te wissen. Ik blijf hier wel meelezen en als ik de kans heb omdat ik gewoon even van me af MOET schrijven dan probeer ik hier te schrijven.

Wil je niet mailen Elfje? Met een geheime hotmailaccount is dat veilig als je de nodige voorzorgsmaatregelen neemt.



Ik wil jullie wel zeggen dat tussen al mijn piekeren door ik wel kan genieten samen met mijn meiden. Eergisteren lekker gek gedaan met mijn meiden op muziek van Marco Borsato...hard meegezongen en gedanst....vooral het liedje van ik leef niet meer voor jou, dat klopt zo goed, dat ga ik draaien wanneer de tijd rijp is om weg te gaan.



Fijn dat je je accu hebt kunnen opladen voordat de "energievreter" weer terugkomt :P



Gisteren met mijn oudste dochter wezen winkelen, en dan vergeet ik even alles.

Nu hij morgen weer thuis komt voel ik me ook gelijk weer schuldig naar hem toe omdat ik zoveel negatief schrijf over hem, en dat terwijl 80% van onze relatie altijd goed is geweest.

Het is wel belangrijk dat je hierover nadenkt, want een schuldgevoel kan je ervan weerhouden dat je de nodige stappen neemt om jezelf te beschermen. Is het ok als een relatie voor 80% goed is? Als jij bijvoorbeeld vreemdgaat maar de andere 90% van de relatie inclusief seksleven is goed, dan is je relatie dus best goed? Dan mag je man niet klagen over jou, want jullie hebben los van dat vreemdgaan toch heel goed? Je staat toch altijd voor hem klaar, jullie kunnen samen lachen, hebben veel goede momenten, zorgen voor elkaar en voor de kinderen?



Zo werkt het niet meid. Het gaat niet om procenten, het gaat erom dat één onderdeel van jullie relatie - namelijk zijn agressie - jou tot in het diepst van je wezen kwetst. Net zoals jij dat zou doen als je zou vreemdgaan. Dan zijn dingen die je niet opzij kunt schuiven.



Vraag je eens af waarom je dat doet, wat je ermee wint om zo te denken. Maakt dat het straks makkelijk om hem weer te zien en te doen of er niets aan de hand is? Is het makkelijker de problemen even weg te stoppen, zodat je weer kunt geloven dat je een normale relatie hebt? Ben je bang om de consequenties van je nieuwe manier van denken onder ogen te zien?



En wat zijn daar de gevolgen van? Het lukt je niet meer het weg te stoppen, zeg je, die muur om je heen wordt langzaam afgebroken. Je emmertje is vol, als je het nog langer laat vollopen, stroomt het over. Dan ga je kapot, ik waarschuw je.



Ik heb het misschien wel te ver laten komen. Uit schuld- en plichtsgevoel, omdat ik vond dat ik alles moest geven om de relatie nog te redden. Ik ben uiteindelijk ingestort, ik kon niet meer werken en nog amper voor mijn kinderen zorgen. Mijn ouders zijn gekomen en hebben me meegenomen. Mijn moeder is zo geschrokken, ik lag als een zielig hoopje op bed, was helemaal leeg en op.



Laat het niet zo ver komen. Je moet kracht overhouden voor jezelf en voor je kinderen. Als je weggaat, heb je die kracht hard nodig.



Denk nu na over hoe je je krachten kan sparen en jezelf het best kan beschermen. Probeer je tijd zodanig te plannen dat je zo min mogelijk bij je ex in de buurt hoeft te zijn of dat er andere mensen bij zijn. Je ging toch met hem op vakantie? Ik zou me vlak voor vertrek ziek melden, verzin maar een aandoening. Het is sowieso een goed idee eens met je huisarts te gaan praten als je dat nog niet hebt gedaan.



liefs,

dubio

hallo lieve allemaal,



Ik verdwijn weer voor 3 weken achter de schermen. Mijn man komt morgen thuis voor 3 weken. Tijd om alle sporen weer te wissen. Ik blijf hier wel meelezen en als ik de kans heb omdat ik gewoon even van me af MOET schrijven dan probeer ik hier te schrijven.

Ik wil jullie wel zeggen dat tussen al mijn piekeren door ik wel kan genieten samen met mijn meiden. Eergisteren lekker gek gedaan met mijn meiden op muziek van Marco Borsato...hard meegezongen en gedanst....vooral het liedje van ik leef niet meer voor jou, dat klopt zo goed, dat ga ik draaien wanneer de tijd rijp is om weg te gaan.

Gisteren met mijn oudste dochter wezen winkelen, en dan vergeet ik even alles.

Wat fijn dat je ook gewoon leuke dingen met je kinderen kan doen. Heel belangrijk, voor jou, om het allemaal vol te kunnen houden, maar zeker ook voor hen. Ook dit zijn dingen die ze zich later zullen herinneren.

Nu hij morgen weer thuis komt voel ik me ook gelijk weer schuldig naar hem toe omdat ik zoveel negatief schrijf over hem, en dat terwijl 80% van onze relatie altijd goed is geweest. Heel herkenbaar (volgens mij voor ons allemaal?). Je wilt het eigenlijk wel terugdraaien, het niet onder ogen hoeven zien en weer teruggaan naar die droom waarin alles nog goed kon komen... Alleen is het nu net alsof er elke keer weer een film in mijn hoofd wordt afgedraaid met de keren dat het niet leuk was hier. Ik zie de ruzies voor me, hoor zijn geschreeuw, zie een vuist of een hand op me afkomen, voel zijn handen om mijn nek, zie weer het mes op mijn keel, voel hoe hij in mijn gezicht spuugt...dat, ik krijg het niet meer weggestopt..het is me zo lang gelukt, waarom nu niet meer? Soms is het gewoon genoeg. Er is wel degelijk heel veel gebeurd in jouw relatie, als je dat allemaal bij elkaar optelt... Ik had zelf een duidelijk breekpunt waarop ik wel weg MOEST gaan, maar ik kan me ook voorstellen dat de optelsom op een gegeven moment de doorslag geeft. Want de andere kant van hem is gewoon goed, maar ik zie het niet meer, of wil het niet meer zien. Ik merk dat ik me steeds meer aan hem ga irriteren, terwijl ik dat eigenlijk niet wil, maar het is sterker als ik zelf. Vroeger stopte ik alles achter een muur, maar die begint langzaam te verdwijnen, in plaats daarvan voel ik steeds vaker de paniek in me opkomen omdat ik merk dat het echt niet meer goed gaat komen, ik kan niet meer vergeten en volgens mij ook niet meer vergeven!

Lieve allemaal hier...ik lees en leef met jullie mee...sterkte in jullie eigen strijd.....met verwerken, of het loskomen...

liefs Elf

Ik leef ook met jou mee, Elfje... (mooie nick trouwens, ik noem mijn dochtertje altijd zo...). En wens jou ook heel veel sterkte en moed in jouw strijd. Ik hoop dat het goed met je gaat de komende tijd! :R



Liefs, Lemmy

hallo lieve allemaal,



Nu hij morgen weer thuis komt voel ik me ook gelijk weer schuldig naar hem toe omdat ik zoveel negatief schrijf over hem, en dat terwijl 80% van onze relatie altijd goed is geweest. Alleen is het nu net alsof er elke keer weer een film in mijn hoofd wordt afgedraaid met de keren dat het niet leuk was hier. Ik zie de ruzies voor me, hoor zijn geschreeuw, zie een vuist of een hand op me afkomen, voel zijn handen om mijn nek, zie weer het mes op mijn keel, voel hoe hij in mijn gezicht spuugt...dat, ik krijg het niet meer weggestopt..het is me zo lang gelukt, waarom nu niet meer? Want de andere kant van hem is gewoon goed, maar ik zie het niet meer, of wil het niet meer zien. Ik merk dat ik me steeds meer aan hem ga irriteren, terwijl ik dat eigenlijk niet wil, maar het is sterker als ik zelf. Vroeger stopte ik alles achter een muur, maar die begint langzaam te verdwijnen, in plaats daarvan voel ik steeds vaker de paniek in me opkomen omdat ik merk dat het echt niet meer goed gaat komen, ik kan niet meer vergeten en volgens mij ook niet meer vergeven!



80% ok? Maar als er die dingen gebeuren die je beschrijft, hoe lang voel jij je daar nog rottig over? Hoeveel procent van jouw tijd voel je je gelukkig? 4 van de 5 dagen? En zo ja, is dat voldoende? De rest van je leven elke week bijna anderhalve dag per week de ellende die je hierboven beschrijft? Of is het dan nog meer dan 80% ok? Is er maar 1x per week ruzie en ben je daar binnen een dag weer overheen? Met hoeveel wil je leven?

Bepaal wat JIJ genoeg vindt, hoe JIJ je leven wilt inrichten. Hoe preciezer je weer hoe je je leven wilt hebben, hoe makkelijker het uiteindelijk is om ervoor te gaan. Blijf dromen van je eigen huisje, blijf dromen van je vrijheid. Met je dromen word je sterker.



Maar schat ook de risico's in die je loopt. We kennen de verhalen die niet goed afliepen hier helaas al te goed. Ik wens je veel wijsheid en sterkte en hopelijk tot snel weer hier.



*hug*



Annemoon

Zo hee, 3 reacties in dezelfde minuut :D

Druif die ik ben, las de tijd van Elfjes posting als tijd waarop we allemaal gepost hadden. :D:D:D

Druif die ik ben, las de tijd van Elfjes posting als tijd waarop we allemaal gepost hadden. :D:D:D

Goh, zulke dingen heb ik nou noooooooooooit! :D

... de tijd die ertussen zat was wel heel kort, dus volgens mij zaten we wel allemaal tegelijk te schrijven, dus het klopte bijna hoor, wat je zei!

Goedemorgen lieve schatten!

We hebben na een klein ontbjtje nog schandalig lang uitgeslapen :$

dochterlief en ik zitten hier in onze pyjama's...



Elfje lieverd, ik wil je een hele dikke knuffel geven....*;

Weet even niet wat ik kan schrijven aan je, maar voel dat je niet alleen bent, in die moeilijke weken die voor je liggen.

Ik weet dat je vast die kleine mooie momentjes zult zoeken....maar ik vind het niet genoeg voor jou. Jij verdient zo veel beter.

Ik sluit me aan bij de anderen, in hun reacties nav je berichtje van vanmorgen....

:R