Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 00:06
Dat is dan niet jouw fout hoor. Dat heet samenloop van omstandigheden waardoor dingen uit kunnen lopen.
Het is toch zeker niet zo, dat jij tussen elke wedstrijd een kwartier je make up bij moest werken waardoor die vertraging ontstond?
Of zijn ze nu een half miljoen aan prijzengeld misgelopen? Vast niet toch.
Gewoon pech. Dikke pech, die je niet van tevoren kunt fixen ( anders had je dat gedaan ) en waar je nu ook niks meer aan doet.
Kleine tegenslag. Klein verdriet misschien ( weer niet hoe oud de spelers waren ) maar niks om je lang of erg rot over te voelen. Hooguit even stevig van balen, maar meer dan dat is teveel hoor.
Het is toch zeker niet zo, dat jij tussen elke wedstrijd een kwartier je make up bij moest werken waardoor die vertraging ontstond?
Of zijn ze nu een half miljoen aan prijzengeld misgelopen? Vast niet toch.
Gewoon pech. Dikke pech, die je niet van tevoren kunt fixen ( anders had je dat gedaan ) en waar je nu ook niks meer aan doet.
Kleine tegenslag. Klein verdriet misschien ( weer niet hoe oud de spelers waren ) maar niks om je lang of erg rot over te voelen. Hooguit even stevig van balen, maar meer dan dat is teveel hoor.
zondag 12 februari 2017 om 09:05
Sun ik hoop dat je ondanks hoe het gisteren ging toch wat slaap hebt kunnen pakken Als ik jou lees en daarna Pruttel, dan herken ik hoe jij denkt en ben ik bijna jaloers op hoe Pruttel ernaar kan kijken. In mijn hoofd gebeurt namelijk heel vaak (dagelijks) hetzelfde als bij jou, en mij lukt het dan ook niet te relativeren, en alle verantwoordelijkheid trek ik naar me toe. Dat is wat ik gewend ben en geleerd heb: alles ligt aan mij.
En overigens ook waar ik me tegelijk goed en slecht over voel. Goed omdat het mijn leven overzichtelijk houdt (alles wat fout gaat ligt aan mij, alles wat goed gaat aan anderen of toeval of geluk). Slecht voel ik me erover omdat het niet leuk is te denken dat ik de veroorzaker bent van ellende en dingen die mis gaan. Alsof mijn hoofd gericht is op mijn fouten en aandeel zien en al het andere weg laat.
Voor jou kan ik zo denken als Pruttel schrijft (relativeren, lag aan de omstandigheden, 'gewoon' vette pech, je had die dag al meer dan genoeg gedaan (!). etc), maar voor mezelf niet. Het helpt wel dat ik dat inmiddels weet. Want als ik dan weer een 'zie je wel dat ik slecht ben' moment heb, schrijf ik er hier over of mail ik mijn oude therapeut. Elke keer kom ik er achter dat ik vanuit een andere visie naar mijn leven kijk dan anderen dat doen. Elke keer lees ik hoe liefdevol anderen er naar kunnen kijken en hoe hard ik naar mezelf ben.
Dat laatste vind ik overigens terecht, zeker op die momenten; ik verdien (dan) straf en ellende en mag niet weglopen voor mijn verantwoordelijkheden. Maar soms kan ik er achteraf ook een beetje anders naar kijken, meer zoals hier geschreven wordt of zoals mijn vriend en vriendin en therapeut ernaar kijken.
Het is voor mij nog ontzettend ongeloofwaardig dat ik niet de bron van al het kwaad ben ( ) en ik schaam me er zelfs voor dat ik zo denk (maar weet inmiddels ook dat het logisch is dat ik zo denk door m'n opvoeding en niet ik degene ben die zich daar voor hoeft te schamen), maar echt waar: door hier te schrijven en vervolgens te lezen hoe ik er anders over kan denken, door het te bespreken met mensen, kan ik soms echt zien dat ik niet alleen maar slecht ben.
Heel soms denk ik zelfs dat ik niet anders ben, maar dat externe factoren er voor gezorgd hebben dat ik dat dénk (zoals het misbruik maar ook (vooral?) mijn moeder die dat natuurlijk heel vaak zei).
Maar ik kan dat alleen 's ochtends even een paar minuten denken. Dan zijn de gedachten nog wat slaperig. Dan hebben ze nog geen bewijzen die dag verzameld waarom ik slecht ben en dit hele bovenstaande verhaal dikke onzin is en ik het zo snel mogelijk moet verwijderen. 's Ochtends mag ik even geloven dat ik ok ben, maar nu ik dit geschreven heb zijn ze klaar wakker en boos. Ik ga toch proberen het te laten staan.
En overigens ook waar ik me tegelijk goed en slecht over voel. Goed omdat het mijn leven overzichtelijk houdt (alles wat fout gaat ligt aan mij, alles wat goed gaat aan anderen of toeval of geluk). Slecht voel ik me erover omdat het niet leuk is te denken dat ik de veroorzaker bent van ellende en dingen die mis gaan. Alsof mijn hoofd gericht is op mijn fouten en aandeel zien en al het andere weg laat.
Voor jou kan ik zo denken als Pruttel schrijft (relativeren, lag aan de omstandigheden, 'gewoon' vette pech, je had die dag al meer dan genoeg gedaan (!). etc), maar voor mezelf niet. Het helpt wel dat ik dat inmiddels weet. Want als ik dan weer een 'zie je wel dat ik slecht ben' moment heb, schrijf ik er hier over of mail ik mijn oude therapeut. Elke keer kom ik er achter dat ik vanuit een andere visie naar mijn leven kijk dan anderen dat doen. Elke keer lees ik hoe liefdevol anderen er naar kunnen kijken en hoe hard ik naar mezelf ben.
Dat laatste vind ik overigens terecht, zeker op die momenten; ik verdien (dan) straf en ellende en mag niet weglopen voor mijn verantwoordelijkheden. Maar soms kan ik er achteraf ook een beetje anders naar kijken, meer zoals hier geschreven wordt of zoals mijn vriend en vriendin en therapeut ernaar kijken.
Het is voor mij nog ontzettend ongeloofwaardig dat ik niet de bron van al het kwaad ben ( ) en ik schaam me er zelfs voor dat ik zo denk (maar weet inmiddels ook dat het logisch is dat ik zo denk door m'n opvoeding en niet ik degene ben die zich daar voor hoeft te schamen), maar echt waar: door hier te schrijven en vervolgens te lezen hoe ik er anders over kan denken, door het te bespreken met mensen, kan ik soms echt zien dat ik niet alleen maar slecht ben.
Heel soms denk ik zelfs dat ik niet anders ben, maar dat externe factoren er voor gezorgd hebben dat ik dat dénk (zoals het misbruik maar ook (vooral?) mijn moeder die dat natuurlijk heel vaak zei).
Maar ik kan dat alleen 's ochtends even een paar minuten denken. Dan zijn de gedachten nog wat slaperig. Dan hebben ze nog geen bewijzen die dag verzameld waarom ik slecht ben en dit hele bovenstaande verhaal dikke onzin is en ik het zo snel mogelijk moet verwijderen. 's Ochtends mag ik even geloven dat ik ok ben, maar nu ik dit geschreven heb zijn ze klaar wakker en boos. Ik ga toch proberen het te laten staan.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 09:53
Maar dat is voor jou toch een enorme vooruitgang. Je kan niet verwachten dat je ineens je oude overtuigingen los kan laten. Dat je nu 5 minuten percdag hebt dat je inziet dat jij een onschuldig kind was is echt een grote stap. De schade is toch ook niet in 1 moment ontstaan (8 jaar misbruik en 30 jaar verwaarlozing en mishandeling door ouders) dus daar kom je ook niet in 1 sessie vanaf. Ook een extra overweging, je leeftijd van toen het misbruik startte. Je was baby en hoe jonger hoe groter de impact, de schade is. Dus koester die 5 minuten, langzaam zul je zien dat het er 10 minuten worden, op termijn 15 enz.
zondag 12 februari 2017 om 10:04
Ik denk dat het goed is als je het laat staan, Knuffel. Ik denk weet zeker dat anderen hier zich ook als de 'bron van al het kwaad' zien. Die herkenning lijkt me zinvol.
Nu moeten we alleen niet met z'n allen gaan denken 'ik ben de échte bron', maar in gedachten houden dat als het bij alle anderen reuze meevalt, dat misschien toch ook wel een beetje voor onszelf geldt.
Nu moeten we alleen niet met z'n allen gaan denken 'ik ben de échte bron', maar in gedachten houden dat als het bij alle anderen reuze meevalt, dat misschien toch ook wel een beetje voor onszelf geldt.
zondag 12 februari 2017 om 10:06
Nee, zulke overtuigingen zijn zeker niet in een paar sessies veranderd, en ook in drie topics, maar het is heel mooi om te zien dat het wel al eventjes anders kan voelen voor jou, Knuffel. Gewoon laten staan je post van net, dus. Ik leer er ook van: dingen zijn me door anderen aangepraat, maar wat vind ik zelf? Wat wil ik zelf? Dat dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 12 februari 2017 om 10:36
Even los van of er iets verkeerd is gepland (met pubers kun je ook ruim plannen en dat de boel dan alsnog uitloopt omdat ze ondanks zeeën van tijd toch te laat zijn), de reactie van de groep na jullie verdiend de schoonheidsprijs niet, zeg. En op zaterdagavond over de app een ander de zwarte piet toeschuiven ook niet. Daar zou ik me ook heel naar van voelen.
Je hebt het niet expres gedaan. Als je dit voorzien had, had je het anders geregeld. Ik lees geen 'stommiteiten', hoor, echt niet. Probeer het echt te zien zoals Pruttel schrijft, Sun. Kun je nog even slapen terwijl je man op de kinderen let (even met ze door de sneeuw gaat wandelen ofzo)?
Je hebt het niet expres gedaan. Als je dit voorzien had, had je het anders geregeld. Ik lees geen 'stommiteiten', hoor, echt niet. Probeer het echt te zien zoals Pruttel schrijft, Sun. Kun je nog even slapen terwijl je man op de kinderen let (even met ze door de sneeuw gaat wandelen ofzo)?
zondag 12 februari 2017 om 10:39
@Sun, dikke knuffel voor jou. Ik zie het ook als een samenloop van omstandigheden. En pubers staan nu eenmaal bekend om dat ze graag ongenuanceerd hun mening verkondigen. Heel begrijpelijk dat je daar overstuur van bent. Je hoeft echt niet kwaad te zijn op jezelf dat je zo reageert. Misschien reageren op de appjes: ik snap dat jullie teleurgesteld zijn maar zo wens ik niet asngesproken te worden. Sommige dingen kun je niet van te voren plannen en dit was ook zoiets. Volgende keer beter!
zondag 12 februari 2017 om 10:43
Lieve Sun, natuurlijk was het teveel en veel paniek. Vreselijk hoe dat gevoeld moet hebben en hoe je nacht gegaan is, dat is heel zwaar
Ik hoop dat je Pruttels post nog eens kunt lezen met het idee dat dat dus is hoe anderen er naar kijken. En nu je terug kijkt op gisteravond en dat ook meteen heel negatief is, hoop ik dat je door hebt dat je gisteren hebt gedaan wat je kon (ondanks de paniek) en nu anders naar de situatie kunt kijken. Wij waren er niet bij, dus misschien moet je je excuses wel aanbieden, als je dat gevoel hebt. Maar dat lijkt me echt heel, heel onwaarschijnlijk.
Want wat ik gelezen heb is het zo dat JIJ de hele dag gecoacht hebt en geholpen, dat je soms alleen stond omdat er niemand anders was (!) en dat je uiteindelijk aangesproken werd op iets waar je weinig invloed op had omdat het georganiseerd was door een ander/anderen. Dat is hoe ik het lees. En over gisteravond lees ik veel paniek en ongepast schuldgevoel. En over vanmorgen lees ik dat je dan nog een keer jezelf dubbel straft om hoe je er op gereageerd hebt en mee omgegaan bent.
Kortom: je maakt het jezelf onmogelijk zwaar en dat vind ik niet eerlijk naar jezelf toe. Je kunt ook kijken naar wat je wél allemaal gedaan hebt! Je bent er de hele dag voor die kinderen geweest, je hebt geholpen, klaar gestaan. Je hebt vannacht overleefd (want dat is het als er zoveel paniek is). Je schrijft hier en leest de andere kant van het verhaal. En je bent jezelf bij elkaar aan het rapen voor vanmiddag. Want ook al heb je absoluut de energie niet en een zware dag en nacht gehad, je staat er straks wel weer.
Kijk eens wat je allemaal wel doet, dat is onwijs veel lieve Sun
Ik hoop dat je Pruttels post nog eens kunt lezen met het idee dat dat dus is hoe anderen er naar kijken. En nu je terug kijkt op gisteravond en dat ook meteen heel negatief is, hoop ik dat je door hebt dat je gisteren hebt gedaan wat je kon (ondanks de paniek) en nu anders naar de situatie kunt kijken. Wij waren er niet bij, dus misschien moet je je excuses wel aanbieden, als je dat gevoel hebt. Maar dat lijkt me echt heel, heel onwaarschijnlijk.
Want wat ik gelezen heb is het zo dat JIJ de hele dag gecoacht hebt en geholpen, dat je soms alleen stond omdat er niemand anders was (!) en dat je uiteindelijk aangesproken werd op iets waar je weinig invloed op had omdat het georganiseerd was door een ander/anderen. Dat is hoe ik het lees. En over gisteravond lees ik veel paniek en ongepast schuldgevoel. En over vanmorgen lees ik dat je dan nog een keer jezelf dubbel straft om hoe je er op gereageerd hebt en mee omgegaan bent.
Kortom: je maakt het jezelf onmogelijk zwaar en dat vind ik niet eerlijk naar jezelf toe. Je kunt ook kijken naar wat je wél allemaal gedaan hebt! Je bent er de hele dag voor die kinderen geweest, je hebt geholpen, klaar gestaan. Je hebt vannacht overleefd (want dat is het als er zoveel paniek is). Je schrijft hier en leest de andere kant van het verhaal. En je bent jezelf bij elkaar aan het rapen voor vanmiddag. Want ook al heb je absoluut de energie niet en een zware dag en nacht gehad, je staat er straks wel weer.
Kijk eens wat je allemaal wel doet, dat is onwijs veel lieve Sun
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 10:44
Lief van jullie, hoe jullie op mijn post reageren... Het zien als vooruitgang is wel wat lastig, omdat mijn gedachten het (natuurlijk) zien als achteruitgang; ik neem minder verantwoordelijkheid voor situaties, waardoor ik 'slecht' ben en overal voor wegloop, in hun ogen dus. Ik merk wel dat de momenten waarop ik het zo kan zien als ik beschreef, heel veel lucht geven en ik me veel minder gespannen voel. Des te harder komt het binnen wanneer mijn hoofd weer alles in elkaar schuift en het is zoals het altijd was. Maar daardoor merk ik ook hoe enorm zware last het is om me continu schuldig te voelen over alles van vroeger en dat mee te dragen. Mijn lichaam heeft het daar ook zwaar mee, staat onder zoveel spanning. En mijn hoofd, dat continu aan het werk is. En het functionerende deel, dat alles steeds weg moet drukken om maar te kunnen blijven staan. Als ik dat allemaal voel, denk ik wel: logisch dat ik niet zoveel aankan momenteel, ik mag best wat uitrusten.
Vanmorgen geknuffeld met vriend. Voor het eerst sinds heel lang weer in bed. Gewoon knuffelen. En benoemd naar hem: ik moet nu seks met je hebben. Daar hebben we het over gehad. Hij herinnerde mij aan wat m'n oude peut gezegd had, dat ik niet verantwoordelijk ben voor zijn behoeftes en daar niet iets mee hoef, ook al voelt dat wel zo. En hij probeerde me uit te leggen hoe hij er tegen aan keek. Heel moeilijk voor mij, ik snap er echt niks van Hoe kan het nu goed zijn en toen fout? Volgens vriend omdat ik het nu zelf wil. Ik zei: ik heb seks nog nooit gezien als iets wat ik zelf wil. Toen zei hij: ik wel, ik doe het omdat ik jou lief vind, en leuk, en je bent mijn vriendin, en ik hou van jou, voor mij is seks het ultieme knuffelen.
Echt heel raar vind ik dat dan weer Maar zette me wel aan het denken: het is dus iets wat je doet als je dat zelf wilt? Toen zei ik: maar je hebt toch nooit op hetzelfde moment dat je het wilt, soms wil jij het misschien en ik niet en andersom? Toen zei hij: dan knuffel je mij of aai je mij en dan wil ik het misschien ook wel. Of niet, dan is dat ook niet erg.
Ik vond het moeilijk te plaatsen allemaal. Mijn hand en arm schoten in de kramp, die voelen zich verplicht iets te doen met het feit dat vriend wilde vanmorgen. Ook dat hadden we door en ik ben naar de woonkamer gegaan en vriend is in bed gebleven.
Verschrikkelijk moeilijk, want ik voel me nog steeds verplicht om wél in zijn behoeften te voorzien. Het liefst was ik naar hem toe gegaan en had ik me laten gebruiken, want dan klopt het beeld van wat in mijn hoofd zit. De gedachten schreeuwden erom, maar ik ben niet terug gegaan. Nu zit vriend al een tijdje bij me in de woonkamer en zijn ze nog steeds boos. Zijn aan het bedenken hoe ik het goed kan maken en wat ik moet doen om mezelf te straffen. Gelukkig slik ik tegenwoordig standaard de medicatie, waardoor ze weinig grip hebben. Het is wel in en intriest dat dat het geval is, maar oké.
Vanmorgen geknuffeld met vriend. Voor het eerst sinds heel lang weer in bed. Gewoon knuffelen. En benoemd naar hem: ik moet nu seks met je hebben. Daar hebben we het over gehad. Hij herinnerde mij aan wat m'n oude peut gezegd had, dat ik niet verantwoordelijk ben voor zijn behoeftes en daar niet iets mee hoef, ook al voelt dat wel zo. En hij probeerde me uit te leggen hoe hij er tegen aan keek. Heel moeilijk voor mij, ik snap er echt niks van Hoe kan het nu goed zijn en toen fout? Volgens vriend omdat ik het nu zelf wil. Ik zei: ik heb seks nog nooit gezien als iets wat ik zelf wil. Toen zei hij: ik wel, ik doe het omdat ik jou lief vind, en leuk, en je bent mijn vriendin, en ik hou van jou, voor mij is seks het ultieme knuffelen.
Echt heel raar vind ik dat dan weer Maar zette me wel aan het denken: het is dus iets wat je doet als je dat zelf wilt? Toen zei ik: maar je hebt toch nooit op hetzelfde moment dat je het wilt, soms wil jij het misschien en ik niet en andersom? Toen zei hij: dan knuffel je mij of aai je mij en dan wil ik het misschien ook wel. Of niet, dan is dat ook niet erg.
Ik vond het moeilijk te plaatsen allemaal. Mijn hand en arm schoten in de kramp, die voelen zich verplicht iets te doen met het feit dat vriend wilde vanmorgen. Ook dat hadden we door en ik ben naar de woonkamer gegaan en vriend is in bed gebleven.
Verschrikkelijk moeilijk, want ik voel me nog steeds verplicht om wél in zijn behoeften te voorzien. Het liefst was ik naar hem toe gegaan en had ik me laten gebruiken, want dan klopt het beeld van wat in mijn hoofd zit. De gedachten schreeuwden erom, maar ik ben niet terug gegaan. Nu zit vriend al een tijdje bij me in de woonkamer en zijn ze nog steeds boos. Zijn aan het bedenken hoe ik het goed kan maken en wat ik moet doen om mezelf te straffen. Gelukkig slik ik tegenwoordig standaard de medicatie, waardoor ze weinig grip hebben. Het is wel in en intriest dat dat het geval is, maar oké.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 10:48
Een ander bestuurslid had vanmorgen gereageerd dat ze de apps niet netjes vond en dat ze contact met onze verhuurder gaat opnemen, omdat ze het gedrag van de groep na ons belachelijk vind. Ik durf er eigenlijk niets meer op te zeggen.
We moeten zo nog even weg voordat we vanmiddag naar de wedstrijd moeten, dus slapen zit er niet meer in. Nu maar even douchen en daarna koken, mezelf even nuttig maken hier. Thx dat jullie lezen en reageren
We moeten zo nog even weg voordat we vanmiddag naar de wedstrijd moeten, dus slapen zit er niet meer in. Nu maar even douchen en daarna koken, mezelf even nuttig maken hier. Thx dat jullie lezen en reageren
zondag 12 februari 2017 om 10:52
Toen was het fout omdat een volwassene zijn behoeften opdrong aan een kind.
Totaal ongelijkwaardig.
Nu is het goed, omdat je volwassen bent, en hij ook, en vrij kunt kiezen of je wel of niet wilt.
Het mag - het moet niet.
Een keuze die je vroeger niet had.
Totaal ongelijkwaardig.
Nu is het goed, omdat je volwassen bent, en hij ook, en vrij kunt kiezen of je wel of niet wilt.
Het mag - het moet niet.
Een keuze die je vroeger niet had.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 12 februari 2017 om 10:58
Ik ben zo blij dat man nog altijd behoorlijk depressief is en zelf niet wil , want mijn hoofd werkt hetzelfde ik moet gewoon, maar man wijst mijn toenadering af. En dat vind ik heel slecht van mezelf, want ik kan hem niet eens behagen, maar tegelijk ben ik zo blij dat mijn lijf niet hoeft.
Jij schrijft het ook knuffel. Dat ik het mezelf zo zwaar maak en zo voelt het ook, ik doe het mezelf allemaal aan, heb het mezelf altijd aangedaan en aan laten doen en ik zie er hier nog over te zeuren ook, hoe slecht ben ik dan wel niet. Mijn omgeving reageert er al niet meer op, die snappen dat het vergeefse moeite is en het moment dat jullie dat ook snappen komt vast ook snel genoeg.
Jij schrijft het ook knuffel. Dat ik het mezelf zo zwaar maak en zo voelt het ook, ik doe het mezelf allemaal aan, heb het mezelf altijd aangedaan en aan laten doen en ik zie er hier nog over te zeuren ook, hoe slecht ben ik dan wel niet. Mijn omgeving reageert er al niet meer op, die snappen dat het vergeefse moeite is en het moment dat jullie dat ook snappen komt vast ook snel genoeg.
zondag 12 februari 2017 om 10:58
quote:Sunemom schreef op 12 februari 2017 @ 10:48:
Een ander bestuurslid had vanmorgen gereageerd dat ze de apps niet netjes vond en dat ze contact met onze verhuurder gaat opnemen, omdat ze het gedrag van de groep na ons belachelijk vind. Ik durf er eigenlijk niets meer op te zeggen.
We moeten zo nog even weg voordat we vanmiddag naar de wedstrijd moeten, dus slapen zit er niet meer in. Nu maar even douchen en daarna koken, mezelf even nuttig maken hier. Thx dat jullie lezen en reageren Daar ben ik het volledig mee eens! Als mijn kind zoiets zou appen dan zou ik dat niet onbestraft laten. En van de andere groep was het ook kinderachtig. Asociaal zelfs. Hoop dat je het wat meer van je af kan laten glijden nu?
Een ander bestuurslid had vanmorgen gereageerd dat ze de apps niet netjes vond en dat ze contact met onze verhuurder gaat opnemen, omdat ze het gedrag van de groep na ons belachelijk vind. Ik durf er eigenlijk niets meer op te zeggen.
We moeten zo nog even weg voordat we vanmiddag naar de wedstrijd moeten, dus slapen zit er niet meer in. Nu maar even douchen en daarna koken, mezelf even nuttig maken hier. Thx dat jullie lezen en reageren Daar ben ik het volledig mee eens! Als mijn kind zoiets zou appen dan zou ik dat niet onbestraft laten. En van de andere groep was het ook kinderachtig. Asociaal zelfs. Hoop dat je het wat meer van je af kan laten glijden nu?
zondag 12 februari 2017 om 11:00
quote:Sunemom schreef op 12 februari 2017 @ 10:48: Ik durf er eigenlijk niets meer op te zeggen.Je hoeft ook even niks te zeggen, nu mag een ander wat doen, regelen Pas jij maar goed op jezelf, dat is prioriteit
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 11:03
quote:Elmervrouw schreef op 12 februari 2017 @ 10:52:
Toen was het fout omdat een volwassene zijn behoeften opdrong aan een kind.
Totaal ongelijkwaardig.
Nu is het goed, omdat je volwassen bent, en hij ook, en vrij kunt kiezen of je wel of niet wilt.
Het mag - het moet niet.
Een keuze die je vroeger niet had.
Ja blijkbaar werkt het zo
Dat vind ik echt onwaarschijnlijk
Maar ik begin me wel veiliger te voelen bij vriend
Het is namelijk een fijn idee dat ik niks hoef te doen tegen mijn zin
Van het grootste deel van mezelf moet het wel
Maar ik doe het niet
En blijkbaar blijft vriend toch bij me
En is onze relatie ook veel waard zonder seks
Wat ik onbegrijpelijk vind
Want daarmee kon ik alles goed maken en compenseren
Nu heb ik niks over, niks om dingen mee goed te maken
En blijkbaar hoeft dat niet
Ik vind dat echt moeilijk te bevatten
Toen was het fout omdat een volwassene zijn behoeften opdrong aan een kind.
Totaal ongelijkwaardig.
Nu is het goed, omdat je volwassen bent, en hij ook, en vrij kunt kiezen of je wel of niet wilt.
Het mag - het moet niet.
Een keuze die je vroeger niet had.
Ja blijkbaar werkt het zo
Dat vind ik echt onwaarschijnlijk
Maar ik begin me wel veiliger te voelen bij vriend
Het is namelijk een fijn idee dat ik niks hoef te doen tegen mijn zin
Van het grootste deel van mezelf moet het wel
Maar ik doe het niet
En blijkbaar blijft vriend toch bij me
En is onze relatie ook veel waard zonder seks
Wat ik onbegrijpelijk vind
Want daarmee kon ik alles goed maken en compenseren
Nu heb ik niks over, niks om dingen mee goed te maken
En blijkbaar hoeft dat niet
Ik vind dat echt moeilijk te bevatten
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 11:11
quote:Sunemom schreef op 12 februari 2017 @ 10:58:
Jij schrijft het ook knuffel. Dat ik het mezelf zo zwaar maak en zo voelt het ook, ik doe het mezelf allemaal aan, heb het mezelf altijd aangedaan en aan laten doen en ik zie er hier nog over te zeuren ook, hoe slecht ben ik dan wel niet. Mijn omgeving reageert er al niet meer op, die snappen dat het vergeefse moeite is en het moment dat jullie dat ook snappen komt vast ook snel genoeg.
Ik schrijf dat omdat ik je wil laten inzien dat anderen er anders naar kijken; liever, begripvolle en veel geduldiger naar jou zijn dan jijzelf. Dat lees ik in dit topic in elk geval. Dus ik bedoel niet wat jij ervan gemaakt hebt, wat ik begrijp vanuit jouw kijk op jezelf, maar ik bedoel dat ik lees hoe zwaar je het hebt en het je heel erg gun dat het leven wat lichter voor je wordt.
Maar als dat nog jaren duurt dan is dat zo. Dam vind ik dat verschrikkelijk. Voor jou! Ik verwacht helemaal niks van jou, als je hier wat schrijft. Ik schrijf alleen hoe ik er naar kijk. Ik kan me niet voorstellen dat dat als vergeefse moeite gaat voelen, helemaal niet zelfs. Ik leer er zelf ook veel van en herken veel van wat je schrijft. Ik vind het dapper dat je durft te delen, en reageer er graag op, maar ik verwacht echt niet dat je er iets mee kunt of doet, alleen het lezen is misschien al meer dan genoeg
Jij schrijft het ook knuffel. Dat ik het mezelf zo zwaar maak en zo voelt het ook, ik doe het mezelf allemaal aan, heb het mezelf altijd aangedaan en aan laten doen en ik zie er hier nog over te zeuren ook, hoe slecht ben ik dan wel niet. Mijn omgeving reageert er al niet meer op, die snappen dat het vergeefse moeite is en het moment dat jullie dat ook snappen komt vast ook snel genoeg.
Ik schrijf dat omdat ik je wil laten inzien dat anderen er anders naar kijken; liever, begripvolle en veel geduldiger naar jou zijn dan jijzelf. Dat lees ik in dit topic in elk geval. Dus ik bedoel niet wat jij ervan gemaakt hebt, wat ik begrijp vanuit jouw kijk op jezelf, maar ik bedoel dat ik lees hoe zwaar je het hebt en het je heel erg gun dat het leven wat lichter voor je wordt.
Maar als dat nog jaren duurt dan is dat zo. Dam vind ik dat verschrikkelijk. Voor jou! Ik verwacht helemaal niks van jou, als je hier wat schrijft. Ik schrijf alleen hoe ik er naar kijk. Ik kan me niet voorstellen dat dat als vergeefse moeite gaat voelen, helemaal niet zelfs. Ik leer er zelf ook veel van en herken veel van wat je schrijft. Ik vind het dapper dat je durft te delen, en reageer er graag op, maar ik verwacht echt niet dat je er iets mee kunt of doet, alleen het lezen is misschien al meer dan genoeg
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 11:48
Mooi Sun, dat iemand anders zijn mond open heeft gedaan. Zou ik ook gedaan hebben. Kom nou, jij was daar omdat niemand anders het deed/kon/wou? ( lees dat laatste woord maar goed, want ik denk dat dat het goede woord is )
Pubers moet je maar half serieus nemen in hun boosheid. Hun hersenen zijn nog niet af en zij stellen hun prioriteiten op een manier waar ze later zelf ook op terug kijken van: Kunnen ze niks aan doen eigenlijk, maar ik kan me voorstellen dat het je heeft geraakt.
Ze zouden je moeten bedanken!
Maar zo werkt het puberbrein "nog" niet.
Neem het ze maar niet kwalijk, maar weer dat ze ernaast zitten omdat ze pubers zijn met onredelijke pubergedachten.
De appjes hoef je niet allemáál te beantwoorden. Je kunt gewoon aangeven dat je je best hebt gedaan, het rot vind dat het zo gelopen is, maar dat dat niet jouw schuld is en als en dat wel vinden, dat ze op zoek moeten gaan naar iemand anders die het vast wel allemaal goed doet. Passieve agressie mag soms best.
Knuffel, wat een drukte in je hoofd als smorgens vroeg. Ontzettend goed dat je soms wakker word en letterlijk en figuurlijk het licht ziet.
Pubers moet je maar half serieus nemen in hun boosheid. Hun hersenen zijn nog niet af en zij stellen hun prioriteiten op een manier waar ze later zelf ook op terug kijken van: Kunnen ze niks aan doen eigenlijk, maar ik kan me voorstellen dat het je heeft geraakt.
Ze zouden je moeten bedanken!
Maar zo werkt het puberbrein "nog" niet.
Neem het ze maar niet kwalijk, maar weer dat ze ernaast zitten omdat ze pubers zijn met onredelijke pubergedachten.
De appjes hoef je niet allemáál te beantwoorden. Je kunt gewoon aangeven dat je je best hebt gedaan, het rot vind dat het zo gelopen is, maar dat dat niet jouw schuld is en als en dat wel vinden, dat ze op zoek moeten gaan naar iemand anders die het vast wel allemaal goed doet. Passieve agressie mag soms best.
Knuffel, wat een drukte in je hoofd als smorgens vroeg. Ontzettend goed dat je soms wakker word en letterlijk en figuurlijk het licht ziet.
zondag 12 februari 2017 om 11:56
Dat was wel mijn eerste reactie. Ik ben deze bestuurstaak gaan doen omdat niemand wilde en ze kunnen beter iemand zoeken die het wel goed doet.
Ik heb wel m'n excuses aangeboden en ik hoop voor nu vooral dat de boosheid er straks wat uit is bij ze, nogmaals de confrontatie gaat me niet lukken
Dank je voor je lieve woorden om knuffel
Ik heb wel m'n excuses aangeboden en ik hoop voor nu vooral dat de boosheid er straks wat uit is bij ze, nogmaals de confrontatie gaat me niet lukken
Dank je voor je lieve woorden om knuffel
zondag 12 februari 2017 om 11:58
quote:Elmervrouw schreef op 12 februari 2017 @ 11:54:
Knuffel, had je mijn post van 10.52 uur nog gelezen? Dat was een reactie op jouw verwarring over seks.
Ja ik heb om 11.03 zelfs gereageerd
Vind het fijn dat je reageerde Elmervrouw
Ik wil het namelijk echt graag begrijpen
Knuffel, had je mijn post van 10.52 uur nog gelezen? Dat was een reactie op jouw verwarring over seks.
Ja ik heb om 11.03 zelfs gereageerd
Vind het fijn dat je reageerde Elmervrouw
Ik wil het namelijk echt graag begrijpen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
