Werk & Studie
alle pijlers
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg
zaterdag 9 mei 2009 om 14:04
13 jaar geleden werd ik ziek. Een gebroken pols monde uit in 2 chronische aandoeningen die me bij tijd en wijle behoorlijk beperken. Ooit was ik een redelijk intelligent persoon, maar in de loop der jaren kreeg mijn ziekte teveel grip om nog een studie te kunnen volgen. Na de overgang van 3 vwo naar 4 havo werd ik erg ziek. 3 maanden ziekenhuis, 6 weken revalidatiecentrum, 2 operaties en een hersenvliesontsteking verder kwam ik thuis in een rolstoel. Vanaf dat punt zou het met de goede medicijnen beter moeten gaan en dat ging het ook, maar nooit voor lang. Een paar weken heb ik nog een MBO opleiding geprobeerd, maar mijn lijf kon dat nog niet aan en ik vond het niveau vreselijk (niets ten nadele van het MBO trouwens, maar voor mij werkte het op dat moment niet). Gestopt dus, en vanaf dat moment lukte het niet meer om iets op te pakken. Zonder middelbare school diploma en met een lijf dat me gemiddeld zo'n 4 tot 6 maanden per jaar in bed houdt was het moeilijk om verder te komen. Dat ik per se naar de universiteit wilde hielp ook niet echt mee. Ik heb thuis en via volwassen onderwijs geprobeerd deelcertificaten te halen zodat ik via een 21+ toelating alsnog een universitaire studie kon volgen, maar de periodes dat het fysiek niet goed genoeg ging waren te lang om dat succesvol te maken.
En toen las ik hier, op het forum, iemands signature.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik allerlei goede excuses om niet te slagen, geen opleiding te volgen en 100% afgekeurd thuis te zitten, maar het was (en is!) niet bevredigend. Dat mensen zeggen "dat je toch zo'n intelligent meisje bent" is een tijdje leuk, maar als daar op een gegeven moment niets tastbaars tegenover staat heb je daar niets aan en is het weinig waard.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
In januari, terwijl het fysiek slecht ging en ik tussen twee operaties inzat, heb ik me ingeschreven voor de selectietoets voor HBO journalistiek. Om daar aan deel te nemen hoefde ik geen deelcertificaten te hebben, geen havo of vwo eindvakken te halen, ik moest alleen het nieuws goed volgen en inzicht proberen te krijgen in hoe de media werkt.
4 April heb ik de selectietoets gedaan, met laptop maar zonder rolstoel. Vandaag kwam de uitslag.
"Er hebben 503 kandidaten aan de selectietoets meegedaan. Met je totaalscore sta je op de 17e plaats. Je rangordenummer is dus: rangorde 17"
Bibberen, staat het er echt? Mensen bellen, sms'en, wat goed! Nog eens lezen, het staat er echt, zwart op wit.
Voor het eerst sinds ik ziek werd, voor het eerst in 13 jaar, voor het eerst in mijn leven ben ik ergens voor geslaagd. Voor iets dat ik heel graag wilde. En voor het eerst in mijn leven staat er op papier, objectief getest, ik kan iets.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Eindelijk, eindelijk deed ik iets anders dan anders en het betaalt zich uit.
Of ik een voltijd opleiding aan kan weet ik niet. Dat zal later blijken. Maar dat is niet eens meer het belangrijkste, de uitslag van deze test moest een omkeerpunt worden en dat is gelukt.
Bedankt, persoon met deze signature. Het was mijn schop de drempel over.
En toen las ik hier, op het forum, iemands signature.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik allerlei goede excuses om niet te slagen, geen opleiding te volgen en 100% afgekeurd thuis te zitten, maar het was (en is!) niet bevredigend. Dat mensen zeggen "dat je toch zo'n intelligent meisje bent" is een tijdje leuk, maar als daar op een gegeven moment niets tastbaars tegenover staat heb je daar niets aan en is het weinig waard.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
In januari, terwijl het fysiek slecht ging en ik tussen twee operaties inzat, heb ik me ingeschreven voor de selectietoets voor HBO journalistiek. Om daar aan deel te nemen hoefde ik geen deelcertificaten te hebben, geen havo of vwo eindvakken te halen, ik moest alleen het nieuws goed volgen en inzicht proberen te krijgen in hoe de media werkt.
4 April heb ik de selectietoets gedaan, met laptop maar zonder rolstoel. Vandaag kwam de uitslag.
"Er hebben 503 kandidaten aan de selectietoets meegedaan. Met je totaalscore sta je op de 17e plaats. Je rangordenummer is dus: rangorde 17"
Bibberen, staat het er echt? Mensen bellen, sms'en, wat goed! Nog eens lezen, het staat er echt, zwart op wit.
Voor het eerst sinds ik ziek werd, voor het eerst in 13 jaar, voor het eerst in mijn leven ben ik ergens voor geslaagd. Voor iets dat ik heel graag wilde. En voor het eerst in mijn leven staat er op papier, objectief getest, ik kan iets.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Eindelijk, eindelijk deed ik iets anders dan anders en het betaalt zich uit.
Of ik een voltijd opleiding aan kan weet ik niet. Dat zal later blijken. Maar dat is niet eens meer het belangrijkste, de uitslag van deze test moest een omkeerpunt worden en dat is gelukt.
Bedankt, persoon met deze signature. Het was mijn schop de drempel over.
zaterdag 9 mei 2009 om 19:33
Roos, misschien is dat het ook wel, anders zien. Zien dat ik niet alleen maar hopeloze pogingen hoef te ondernemen om te bewijzen dat ik heus wel naar de universiteit kan. Maar het is ook me daar niet langer achter verschuilen, denk ik. Uiteindelijk wilde ik via de universiteit ook richting journalistiek, maar dan wel via de uni "omdat dat de beste weg is". Nu laat ik dat maar los. HBO journalistiek mag dan niet per definitie de beste journalisten afleveren, maar daar heb je zelf ook invloed op natuurlijk. En anders kan ik altijd nog de Viva redactie versterken ()
Handicap en studie ken ik van naam, ik ga direct even de website zoeken zo. De optie van webcam is een goede! Ga ik onthouden. MEE ga ik bellen nadat ik weet wat ik aan papierwerk nodig heb voor Utrecht, ook een goede! De rolstoel ben ik ook een beetje bang voor, niet de handbewogen, die is sowieso wel aan vervanging toe. Maar de Balder, die verdedig ik desnoods met mijn leven
Het is ook mijn "ding", dat geloof ik al heel lang. Misschien zwieber ik ook wel richting radio&televisie, vind ik ook heel leuk maar is wellicht niet direct een praktische keuze. Gelukkig hoef je pas later te kiezen.
Gin_and_tonic, ga ik ook doen hoor. Het is leuk om te dromen van later, maar ik leef in het nu. Eerst maar eens zien dat ik de studie doorkom, daarna kijk ik weer verder. Het zou ontzettend fijn zijn om ooit het UWV te kunnen bellen met de mededeling "schrijf me maar uit jongens, ik kan het weer zelf", maar als dat niet gebeurt leef ik daar mee verder. De opleiding start in september! Maar goed ook, heb ik nog even tijd om een huis te zoeken.
Moordwijf:
Soundpost:
Iedereen: dubbel
Handicap en studie ken ik van naam, ik ga direct even de website zoeken zo. De optie van webcam is een goede! Ga ik onthouden. MEE ga ik bellen nadat ik weet wat ik aan papierwerk nodig heb voor Utrecht, ook een goede! De rolstoel ben ik ook een beetje bang voor, niet de handbewogen, die is sowieso wel aan vervanging toe. Maar de Balder, die verdedig ik desnoods met mijn leven
Het is ook mijn "ding", dat geloof ik al heel lang. Misschien zwieber ik ook wel richting radio&televisie, vind ik ook heel leuk maar is wellicht niet direct een praktische keuze. Gelukkig hoef je pas later te kiezen.
Gin_and_tonic, ga ik ook doen hoor. Het is leuk om te dromen van later, maar ik leef in het nu. Eerst maar eens zien dat ik de studie doorkom, daarna kijk ik weer verder. Het zou ontzettend fijn zijn om ooit het UWV te kunnen bellen met de mededeling "schrijf me maar uit jongens, ik kan het weer zelf", maar als dat niet gebeurt leef ik daar mee verder. De opleiding start in september! Maar goed ook, heb ik nog even tijd om een huis te zoeken.
Moordwijf:
Soundpost:
Iedereen: dubbel
*
zaterdag 9 mei 2009 om 20:39
quote:eleonora schreef op 09 mei 2009 @ 18:10:
Wacht even, ik waag nog een poging:
Wat goed zeg Yoels! En wat leuk dat het Lindy is die je aan die uitspraak dat boek hielp, daar ben ik namelijk dol op, op Lindy.
Je moet een huis, nou dat komt er wel, en jij ook!
(f) (f) (f) (f) (f)
Wat zijde gij toch een schatje!
Wacht even, ik waag nog een poging:
Wat goed zeg Yoels! En wat leuk dat het Lindy is die je aan die uitspraak dat boek hielp, daar ben ik namelijk dol op, op Lindy.
Je moet een huis, nou dat komt er wel, en jij ook!
(f) (f) (f) (f) (f)
Wat zijde gij toch een schatje!
zaterdag 9 mei 2009 om 20:44
Yoels, voor mijn gevoel gaat het vaak om het herkennen en érkennen van de eigen krachten en gaven. Neem nou dat schrijven. Menigeen heeft dat eerder in jou al gezien dan je zelf leek te beseffen. Als je krachten en gaven bij jezelf herkent en erkent, is het makkelijker om een passende vorm te vinden om daarmee te bereiken wat je wilt. En als je ze eenmaal hebt gevonden, dan laten krachten en gaven zich heel lastig verloochenen. Dat bloed kriebelt en die jeuk móet je krabben. Dus nu lekker krabben alsof je leven er vanaf hangt.
Balder; wees gewoon brutaal en neem contact op met de fabrikant en/of leverancier hier in NL. Dus niet bijv. de Welzorg, maar de 'highest up' hier in NL. Ga babbelen met ze om te kijken of ze wat voor je kunnen betekenen. Er zijn bedrijven die stoelen hebben die mensen mogen uitproberen en/of gebruiken tot ze hun eigen stoel van dat merk geleverd hebben gekregen. Speel ze lekker op het gemoed in. Positieve meid, laat zich niet tegenhouden, staat midden in het leven, kijk eens hoe jullie merk rolstoel daar bij past! (lees; goede PR voor ze, geilen ook dit soort bedrijven vaak genoeg op.) Dan kun je in alle rust de boel in Utrecht qua papierwinkel regelen. Want je weet al goed genoeg hoe lang dat duurt.
Handbewogen lossen we ook op. Ik heb er nog een die tegenwoordig aan de uitleen-tour doet. En woningaanpassingen die op zich laten passen lossen we hier op VF ook vast op. Genoeg handige handjes hier die vast wel willen helpen de boel tijdelijk leefbaar(der) te maken tot de papierwinkel weer eens rond is.
Balder; wees gewoon brutaal en neem contact op met de fabrikant en/of leverancier hier in NL. Dus niet bijv. de Welzorg, maar de 'highest up' hier in NL. Ga babbelen met ze om te kijken of ze wat voor je kunnen betekenen. Er zijn bedrijven die stoelen hebben die mensen mogen uitproberen en/of gebruiken tot ze hun eigen stoel van dat merk geleverd hebben gekregen. Speel ze lekker op het gemoed in. Positieve meid, laat zich niet tegenhouden, staat midden in het leven, kijk eens hoe jullie merk rolstoel daar bij past! (lees; goede PR voor ze, geilen ook dit soort bedrijven vaak genoeg op.) Dan kun je in alle rust de boel in Utrecht qua papierwinkel regelen. Want je weet al goed genoeg hoe lang dat duurt.
Handbewogen lossen we ook op. Ik heb er nog een die tegenwoordig aan de uitleen-tour doet. En woningaanpassingen die op zich laten passen lossen we hier op VF ook vast op. Genoeg handige handjes hier die vast wel willen helpen de boel tijdelijk leefbaar(der) te maken tot de papierwinkel weer eens rond is.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 9 mei 2009 om 21:50
Haha Roos, dat denk ik ook. Het schrijven is heel lang ook een soort verzet geweest tegen de talloze, naar mijn mening, slechte "persoonlijke" websites op internet omtrent deze ziekte. Eigenlijk pas na Jong besefte ik dat ik echt echt heel graag iets met journalistiek wil gaan doen, hetzij schrijven, hetzij radio of tv. Vorig jaar heb ik ook al een halfslachtige poging gewaagd bij een andere onderwijsinstelling maar dat lukte dus niet, die 5 deelvakken die je moet halen om de toelating te doen slagen waren gewoon teveel. Wat dat betreft was deze toelating voor mij makkelijker, ik hoefde alleen mijn interesse maar te verdiepen en een versnelling hoger te zetten
Toen ik van mama-thuis naar hier ging verhuizen mocht ik van die gemeente tijdelijk mijn voorzieningen houden tot er een oplossing was met de huidige gemeente. Die hebben de scootmobiel toen overgenomen en de rolstoel die ik toen had vervangen voor een andere. Pas toen dat geregeld was moest ik eerste rolstoel inleveren, ik hoop dat ik met beide gemeentes nu weer zoiets af kan spreken zodat ik niet zonder zit. En dan hard duimen dat Utrecht de Balder over wil nemen!
Pfft, een nieuw huis... Ik wil hier zó graag weg en het is zó fijn dat ik daar nu een duidelijke aanleiding toe heb... Jammer dat het weekend is, ik was het liefst nu alvast gaan bellen
Toen ik van mama-thuis naar hier ging verhuizen mocht ik van die gemeente tijdelijk mijn voorzieningen houden tot er een oplossing was met de huidige gemeente. Die hebben de scootmobiel toen overgenomen en de rolstoel die ik toen had vervangen voor een andere. Pas toen dat geregeld was moest ik eerste rolstoel inleveren, ik hoop dat ik met beide gemeentes nu weer zoiets af kan spreken zodat ik niet zonder zit. En dan hard duimen dat Utrecht de Balder over wil nemen!
Pfft, een nieuw huis... Ik wil hier zó graag weg en het is zó fijn dat ik daar nu een duidelijke aanleiding toe heb... Jammer dat het weekend is, ik was het liefst nu alvast gaan bellen
zondag 10 mei 2009 om 00:43
Dat mag Hpl Ik ga er sterretjes tussen posten zodat het niet met Google traceerbaar is, herkenbaar van binnen het forum naar buiten vind ik niet zo erg, maar liever niet van buiten het forum via Google naar binnen het forum.
Ik heb P*ost*trau*matis*che dy*strof*ie en gegene*rali*seerde dy*sto*nie (is het nog leesbaar? ). Dat eerste wordt veroorzaakt na een trauma, het is een soort ontstekingsreactie na bijvoorbeeld een gebroken pols met pijn, zwelling en verkleuring tot gevolg. Als dat verder doorzet kan het zich af gaan spelen op het gebied van je centrale zenuwstelsel waardoor je spieren kunnen gaan verkrampen, dat is dat laatste. Een beetje Jip en Janneke uitgelegd: als je je brandt aan bijvoorbeeld een kookplaat geven je zenuwen een seintje aan je hersenen dat er iets niet goed gaat, je hersenen verwerken dat, zetten het om in een pijnprikkel, sturen die terug naar je zenuwen waardoor je pijn voelt en je hand wegtrekt. Zodra je wegtrekt geven je zenuwen niet meer de "er is een probleem prikkel" door, dus de pijn en je terugtrek reactie verdwijnt. De theorie over beide ziektes is nu dat die verwerking bij mensen met deze aandoeningen verstoord is, als het ware blijft hangen. Ik krijg dus continu een pijn en wegtrek prikkel, maar mijn "stop" signaal is weg.
Daar heb ik medicijnen voor, via een onderhuidse pomp in mijn buik en een katheter in mijn ruggenmerg. In die pomp zit een voorraad medicijn en dat ding is via magnetische straling van buitenaf instelbaar met een soort kleine computer en muis. Zo kunnen de dosis en de inloopsnelheid geregeld worden. Dat helpt bij mij gelukkig wonderbaarlijk goed, maar de katheter zakt nogal eens uit mijn ruggenmerg, of scheurt, of raakt verstopt, of gaat los bij de pomp, waardoor ik die medicijnen niet meer binnenkrijg. Dat betekent dus een nieuwe operatie, pomp repareren en wachten tot mijn lijf zich weer gedraagt.
En helaas, merk ik nu, na elke terugslag een klein beetje inleveren qua wat mijn "basis goed" is. Maar niet te vergelijken met zonder de pomp hoor. Het maakt het verschil tussen letterlijk alleen nog mijn hoofd kunnen draaien en twee vingers gebruiken en dusdanig functioneren dat de meeste mensen niet eens iets aan me zien. Lopen, fietsen, functioneren, allemaal dankzij Pomp.
(Ik schijn vandaag geen korte verhalen te kunnen produceren. Sorry voor deze lap tekst!)
Ik heb P*ost*trau*matis*che dy*strof*ie en gegene*rali*seerde dy*sto*nie (is het nog leesbaar? ). Dat eerste wordt veroorzaakt na een trauma, het is een soort ontstekingsreactie na bijvoorbeeld een gebroken pols met pijn, zwelling en verkleuring tot gevolg. Als dat verder doorzet kan het zich af gaan spelen op het gebied van je centrale zenuwstelsel waardoor je spieren kunnen gaan verkrampen, dat is dat laatste. Een beetje Jip en Janneke uitgelegd: als je je brandt aan bijvoorbeeld een kookplaat geven je zenuwen een seintje aan je hersenen dat er iets niet goed gaat, je hersenen verwerken dat, zetten het om in een pijnprikkel, sturen die terug naar je zenuwen waardoor je pijn voelt en je hand wegtrekt. Zodra je wegtrekt geven je zenuwen niet meer de "er is een probleem prikkel" door, dus de pijn en je terugtrek reactie verdwijnt. De theorie over beide ziektes is nu dat die verwerking bij mensen met deze aandoeningen verstoord is, als het ware blijft hangen. Ik krijg dus continu een pijn en wegtrek prikkel, maar mijn "stop" signaal is weg.
Daar heb ik medicijnen voor, via een onderhuidse pomp in mijn buik en een katheter in mijn ruggenmerg. In die pomp zit een voorraad medicijn en dat ding is via magnetische straling van buitenaf instelbaar met een soort kleine computer en muis. Zo kunnen de dosis en de inloopsnelheid geregeld worden. Dat helpt bij mij gelukkig wonderbaarlijk goed, maar de katheter zakt nogal eens uit mijn ruggenmerg, of scheurt, of raakt verstopt, of gaat los bij de pomp, waardoor ik die medicijnen niet meer binnenkrijg. Dat betekent dus een nieuwe operatie, pomp repareren en wachten tot mijn lijf zich weer gedraagt.
En helaas, merk ik nu, na elke terugslag een klein beetje inleveren qua wat mijn "basis goed" is. Maar niet te vergelijken met zonder de pomp hoor. Het maakt het verschil tussen letterlijk alleen nog mijn hoofd kunnen draaien en twee vingers gebruiken en dusdanig functioneren dat de meeste mensen niet eens iets aan me zien. Lopen, fietsen, functioneren, allemaal dankzij Pomp.
(Ik schijn vandaag geen korte verhalen te kunnen produceren. Sorry voor deze lap tekst!)
zondag 10 mei 2009 om 10:20
Ik krijg die zin niet uit m'n kop Yoels. Ik weet wat ik altijd deed en ik weet wat dat me opleverde in negatieve zin. Gelukkig weet ik het ook in positieve zin.
Ik merk dat ik delaatste weken weer in m'n oude gedrag verval en ik weet ook wat dat me opleverde: niet lekker in mijn vel, niet fit, moe.
Dus ana mij de keuze en jouw stukje kwam precies op tijd. Thanx!
*het haalt het niet bij jouw verhaal, dat weet ik wel. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik gezond ben*
Ik merk dat ik delaatste weken weer in m'n oude gedrag verval en ik weet ook wat dat me opleverde: niet lekker in mijn vel, niet fit, moe.
Dus ana mij de keuze en jouw stukje kwam precies op tijd. Thanx!
*het haalt het niet bij jouw verhaal, dat weet ik wel. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik gezond ben*
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 10 mei 2009 om 12:32
Wat grappig hpl, ik had precies hetzelfde. Ik las het en die dag bleef het maar in mijn hoofd zitten. Toen was ik ook ineens klaar met dat oneindige geprobeer richting uni, met dat oneindige afwachten tot mijn lijf weer wat deed om vanaf dat moment wat te proberen, wat gewoon tijd tekort is steeds.
Haalt het niet bij mijn verhaal is natuurlijk onzin, ieder heeft zijn eigen dingen en "worstelingen". Toevallig werd ik ziek, maar daarnaast heb ik ook gewoon onzin dingetjes waar ik mee zit en die vaak net zo belangrijk zijn als mijn lijf, al vallen ze er objectief helemaal tegen weg. Succes? Sterkte?
Magica, dat kan. Ooit was ik ook een bloempjuh (ik was 16 of zo, dat is wel een excuus voor de schrijfwijze toch?)
En ik word ook wel trots, geloof ik. Van andere mensen heb ik wat punten + bijbehorende plaats gelezen en dat maakt de kans dat er maandag een herziening bij de post ligt aanmerkelijk kleiner , wat betekent dat ik het echt best goed gedaan heb. Nog steeds moeilijk te bevatten, maar genoeg om af en toe uit het niks ineens te grinniken
Haalt het niet bij mijn verhaal is natuurlijk onzin, ieder heeft zijn eigen dingen en "worstelingen". Toevallig werd ik ziek, maar daarnaast heb ik ook gewoon onzin dingetjes waar ik mee zit en die vaak net zo belangrijk zijn als mijn lijf, al vallen ze er objectief helemaal tegen weg. Succes? Sterkte?
Magica, dat kan. Ooit was ik ook een bloempjuh (ik was 16 of zo, dat is wel een excuus voor de schrijfwijze toch?)
En ik word ook wel trots, geloof ik. Van andere mensen heb ik wat punten + bijbehorende plaats gelezen en dat maakt de kans dat er maandag een herziening bij de post ligt aanmerkelijk kleiner , wat betekent dat ik het echt best goed gedaan heb. Nog steeds moeilijk te bevatten, maar genoeg om af en toe uit het niks ineens te grinniken
zondag 10 mei 2009 om 14:30
Lieve Yoels, uit jouw verhaal haalt iemand anders weer kracht die ze nooit dachten te hebben. Je bent een TOP wijf, en dat woord gebruik ik met de hoogste respect voor jou, wat je hebt meegemaakt en de vechtlust die je hebt gebracht waar je nu bent.
Een diepe buiging en een oorverdovend applaus voor jou.
Een diepe buiging en een oorverdovend applaus voor jou.
