Werk & Studie
alle pijlers
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg
zaterdag 9 mei 2009 om 14:04
13 jaar geleden werd ik ziek. Een gebroken pols monde uit in 2 chronische aandoeningen die me bij tijd en wijle behoorlijk beperken. Ooit was ik een redelijk intelligent persoon, maar in de loop der jaren kreeg mijn ziekte teveel grip om nog een studie te kunnen volgen. Na de overgang van 3 vwo naar 4 havo werd ik erg ziek. 3 maanden ziekenhuis, 6 weken revalidatiecentrum, 2 operaties en een hersenvliesontsteking verder kwam ik thuis in een rolstoel. Vanaf dat punt zou het met de goede medicijnen beter moeten gaan en dat ging het ook, maar nooit voor lang. Een paar weken heb ik nog een MBO opleiding geprobeerd, maar mijn lijf kon dat nog niet aan en ik vond het niveau vreselijk (niets ten nadele van het MBO trouwens, maar voor mij werkte het op dat moment niet). Gestopt dus, en vanaf dat moment lukte het niet meer om iets op te pakken. Zonder middelbare school diploma en met een lijf dat me gemiddeld zo'n 4 tot 6 maanden per jaar in bed houdt was het moeilijk om verder te komen. Dat ik per se naar de universiteit wilde hielp ook niet echt mee. Ik heb thuis en via volwassen onderwijs geprobeerd deelcertificaten te halen zodat ik via een 21+ toelating alsnog een universitaire studie kon volgen, maar de periodes dat het fysiek niet goed genoeg ging waren te lang om dat succesvol te maken.
En toen las ik hier, op het forum, iemands signature.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik allerlei goede excuses om niet te slagen, geen opleiding te volgen en 100% afgekeurd thuis te zitten, maar het was (en is!) niet bevredigend. Dat mensen zeggen "dat je toch zo'n intelligent meisje bent" is een tijdje leuk, maar als daar op een gegeven moment niets tastbaars tegenover staat heb je daar niets aan en is het weinig waard.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
In januari, terwijl het fysiek slecht ging en ik tussen twee operaties inzat, heb ik me ingeschreven voor de selectietoets voor HBO journalistiek. Om daar aan deel te nemen hoefde ik geen deelcertificaten te hebben, geen havo of vwo eindvakken te halen, ik moest alleen het nieuws goed volgen en inzicht proberen te krijgen in hoe de media werkt.
4 April heb ik de selectietoets gedaan, met laptop maar zonder rolstoel. Vandaag kwam de uitslag.
"Er hebben 503 kandidaten aan de selectietoets meegedaan. Met je totaalscore sta je op de 17e plaats. Je rangordenummer is dus: rangorde 17"
Bibberen, staat het er echt? Mensen bellen, sms'en, wat goed! Nog eens lezen, het staat er echt, zwart op wit.
Voor het eerst sinds ik ziek werd, voor het eerst in 13 jaar, voor het eerst in mijn leven ben ik ergens voor geslaagd. Voor iets dat ik heel graag wilde. En voor het eerst in mijn leven staat er op papier, objectief getest, ik kan iets.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Eindelijk, eindelijk deed ik iets anders dan anders en het betaalt zich uit.
Of ik een voltijd opleiding aan kan weet ik niet. Dat zal later blijken. Maar dat is niet eens meer het belangrijkste, de uitslag van deze test moest een omkeerpunt worden en dat is gelukt.
Bedankt, persoon met deze signature. Het was mijn schop de drempel over.
En toen las ik hier, op het forum, iemands signature.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik allerlei goede excuses om niet te slagen, geen opleiding te volgen en 100% afgekeurd thuis te zitten, maar het was (en is!) niet bevredigend. Dat mensen zeggen "dat je toch zo'n intelligent meisje bent" is een tijdje leuk, maar als daar op een gegeven moment niets tastbaars tegenover staat heb je daar niets aan en is het weinig waard.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
In januari, terwijl het fysiek slecht ging en ik tussen twee operaties inzat, heb ik me ingeschreven voor de selectietoets voor HBO journalistiek. Om daar aan deel te nemen hoefde ik geen deelcertificaten te hebben, geen havo of vwo eindvakken te halen, ik moest alleen het nieuws goed volgen en inzicht proberen te krijgen in hoe de media werkt.
4 April heb ik de selectietoets gedaan, met laptop maar zonder rolstoel. Vandaag kwam de uitslag.
"Er hebben 503 kandidaten aan de selectietoets meegedaan. Met je totaalscore sta je op de 17e plaats. Je rangordenummer is dus: rangorde 17"
Bibberen, staat het er echt? Mensen bellen, sms'en, wat goed! Nog eens lezen, het staat er echt, zwart op wit.
Voor het eerst sinds ik ziek werd, voor het eerst in 13 jaar, voor het eerst in mijn leven ben ik ergens voor geslaagd. Voor iets dat ik heel graag wilde. En voor het eerst in mijn leven staat er op papier, objectief getest, ik kan iets.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Eindelijk, eindelijk deed ik iets anders dan anders en het betaalt zich uit.
Of ik een voltijd opleiding aan kan weet ik niet. Dat zal later blijken. Maar dat is niet eens meer het belangrijkste, de uitslag van deze test moest een omkeerpunt worden en dat is gelukt.
Bedankt, persoon met deze signature. Het was mijn schop de drempel over.
woensdag 3 juni 2009 om 10:20
Hallo, ik lees dit topic mee, met veel bewondering!
Ik hoop heel erg dat je een positief antwoord krijgt wat betreft je huis. Vind het niet dramatisch hoor hoe je over je hond praat als ik lees wat hij voor je doet/gedaan heeft. Dat kan je niet zomaar opzij schuiven.
Veel succes en ik hoop met je mee!
Ik hoop heel erg dat je een positief antwoord krijgt wat betreft je huis. Vind het niet dramatisch hoor hoe je over je hond praat als ik lees wat hij voor je doet/gedaan heeft. Dat kan je niet zomaar opzij schuiven.
Veel succes en ik hoop met je mee!
woensdag 3 juni 2009 om 11:15
Jee, wát een beslissing mag je gaan maken Yoels. Leuk geluld over 'het is maar een hond/kat', maar dat lult al heel anders als je zelf die dieren al jaren hebt. Laat staan als ze de rol in zijn gaan nemen die ze bij jou hebben gekregen.
Misschien wel erg praktisch hoor, maar waar zou je op de lange duur meer spijt van krijgen als dit echt een 'je móet kiezen'-situatie zal blijken te zijn? Dat je het huis laat schieten voor de hond en kat of hond en kat elders in een geschikte situatie onder brengen ten favoure van huis?
PS; jammer dat hond zijn leeftijd heeft. Anders had je (mits goede keuring uiteraard) met deze hond hulphondtraining in gekund. Díe honden laten veel huurbazen/verhuurders namelijk dan weer wel toe.
Misschien wel erg praktisch hoor, maar waar zou je op de lange duur meer spijt van krijgen als dit echt een 'je móet kiezen'-situatie zal blijken te zijn? Dat je het huis laat schieten voor de hond en kat of hond en kat elders in een geschikte situatie onder brengen ten favoure van huis?
PS; jammer dat hond zijn leeftijd heeft. Anders had je (mits goede keuring uiteraard) met deze hond hulphondtraining in gekund. Díe honden laten veel huurbazen/verhuurders namelijk dan weer wel toe.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 3 juni 2009 om 11:32
Roos, ik denk dat ik mijn beslissing al genomen heb Als hond niet mee mag en niet ergens terecht kan bij mensen die hij kent, gaat het niet door. Hoe ongelofelijk jammer ook, ik kan dat niet. Een tijdje geleden zou hij misschien al ergens anders gaan wonen, ik had daar een heel slecht gevoel bij (terecht achteraf) en alleen het overwegen knaagde al zo enorm... Kat kan ik wel meesmokkelen (schijnt het, doen kennelijk veel mensen daar ) maar een hond verstop je natuurlijk niet zo makkelijk.
Plus, en dat is ook nog even een ding, dan moet ik ineens écht zorg via een PGB gaan regelen. Eng en leuk en hoe doe ik dat! Gisteren heb ik nog naar het CIZ gebeld in de hoop dat in eea met betrekking tot Fokus kon proberen te versnellen, maar dat was ijdele hoop Had ik al wel een beetje verwacht, maar hoopte er door deze "keuze" een beetje vaart achter te zetten. Heb wél een mailadres van iemand binnen de organisatie van Fokus, dus ga zo daar maar eens polsen of zij uberhaupt aan "gemiddelde uren indicaties" doen.
Pfft, moeilijk hoor! Fokus heeft zijn voor- en nadelen, de woning van de SSHU heeft dat ook en ik voel me een beetje een dreinend kind dat moeilijk doet terwijl het in theorie zo makkelijk zou kunnen zijn.
Plus, en dat is ook nog even een ding, dan moet ik ineens écht zorg via een PGB gaan regelen. Eng en leuk en hoe doe ik dat! Gisteren heb ik nog naar het CIZ gebeld in de hoop dat in eea met betrekking tot Fokus kon proberen te versnellen, maar dat was ijdele hoop Had ik al wel een beetje verwacht, maar hoopte er door deze "keuze" een beetje vaart achter te zetten. Heb wél een mailadres van iemand binnen de organisatie van Fokus, dus ga zo daar maar eens polsen of zij uberhaupt aan "gemiddelde uren indicaties" doen.
Pfft, moeilijk hoor! Fokus heeft zijn voor- en nadelen, de woning van de SSHU heeft dat ook en ik voel me een beetje een dreinend kind dat moeilijk doet terwijl het in theorie zo makkelijk zou kunnen zijn.
woensdag 3 juni 2009 om 12:13
Haha, als je hond had willen verstoppen had je beter het formaat keffertje (zonder kefferij) kunnen nemen.
Verbaast me niets dat je dit besluit hebt genomen. Als je meer wilt weten qua HH, kun je ook de gemeentelijke stukken in duiken. Daar staat vaak ook meer in over uren, of dit per uur of per bandbreedte gaat. Veelal is eerste voordeliger voor de zorgvrager overigens. Ook kun je er vaak info vinden over op welke basis men zou moeten indiceren, hoe veel minuten er waarvoor staat etc. Kan ook handig zijn om de boel te controleren. Zo heb ik zelf kunnen voorkomen dat het CIZ me enorm heeft proberen te naaien. ("Ja hoor mevrouw RV, u krijgt al die taken die u wilt geïndiceerd, dat is dan 3 uur per week." Mijn neus! Dankzij de officiële papieren wist ik dat ik recht had op 8 uur en die ook afgedwongen)
Voor PV etc. werkt men nog altijd met een bandbreedte. Ken je overigens Per Saldo? Is de belangenvereniging van PGB-houders. Lidmaatschap kost niet zo veel en ze kunnen je enorm helpen om door de bomen het bos te zien. En je mag mij natuurlijk ook altijd mailen.
Dat PGB loopt echt wel los, daar heb je meer dan genoeg de capaciteiten voor namelijk. Rest 'enkel' het maken van de beslissing wat het beste bij je past.
Verbaast me niets dat je dit besluit hebt genomen. Als je meer wilt weten qua HH, kun je ook de gemeentelijke stukken in duiken. Daar staat vaak ook meer in over uren, of dit per uur of per bandbreedte gaat. Veelal is eerste voordeliger voor de zorgvrager overigens. Ook kun je er vaak info vinden over op welke basis men zou moeten indiceren, hoe veel minuten er waarvoor staat etc. Kan ook handig zijn om de boel te controleren. Zo heb ik zelf kunnen voorkomen dat het CIZ me enorm heeft proberen te naaien. ("Ja hoor mevrouw RV, u krijgt al die taken die u wilt geïndiceerd, dat is dan 3 uur per week." Mijn neus! Dankzij de officiële papieren wist ik dat ik recht had op 8 uur en die ook afgedwongen)
Voor PV etc. werkt men nog altijd met een bandbreedte. Ken je overigens Per Saldo? Is de belangenvereniging van PGB-houders. Lidmaatschap kost niet zo veel en ze kunnen je enorm helpen om door de bomen het bos te zien. En je mag mij natuurlijk ook altijd mailen.
Dat PGB loopt echt wel los, daar heb je meer dan genoeg de capaciteiten voor namelijk. Rest 'enkel' het maken van de beslissing wat het beste bij je past.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 3 juni 2009 om 23:36
Dubio, dubio, de hond mag echt niet mee. En toch, eigenlijk niet zoveel dubio. Vandaag was niet zo'n beste dag. Wel zo'n dag dat ik nog maar eens extra blij ben met de Balder, zodat ik tenminste naar buiten kan. Zo'n dag waarop ik ineens bijna een nieuwe fles drinken niet open krijg, omdat ik te weinig kracht heb om de dop open te draaien.
Zo'n dag waarop ik me bedenk dat het toch wel echt echt achteruit gaat. En zo'n dag waarop ik me bedenk dat hulp binnen handbereik waarschijnlijk toch handiger en beter is dan via een PGB. Een afspraak maken om een fles drinken open te draaien is ook zo wat he?
Het wordt Fokus. Denk ik. Met twijfel. Want als ik dit bewust laat schieten en Fokus moeilijk gaat doen heb ik misschien wel niets. En dat is dan wel een beetje mijn eigen schuld. Zo voelt het tenminste.
Maar het is zo'n dag waarop ik blij ben dat ik de ruimte heb om met rolstoel bij mijn bed te komen, zonder dat ik vanuit bed letterlijk direct tegen een muur aan kijk. Het is zo'n dag waarop ik blij ben dat iemand mijn zware boodschappen van mijn schoot kan tillen, omdat ik anders rond zou blijven rijden met een zak kattengrit op mijn benen.
Het is weer zo'n dag. En ik haat deze keuzes.
Zo'n dag waarop ik me bedenk dat het toch wel echt echt achteruit gaat. En zo'n dag waarop ik me bedenk dat hulp binnen handbereik waarschijnlijk toch handiger en beter is dan via een PGB. Een afspraak maken om een fles drinken open te draaien is ook zo wat he?
Het wordt Fokus. Denk ik. Met twijfel. Want als ik dit bewust laat schieten en Fokus moeilijk gaat doen heb ik misschien wel niets. En dat is dan wel een beetje mijn eigen schuld. Zo voelt het tenminste.
Maar het is zo'n dag waarop ik blij ben dat ik de ruimte heb om met rolstoel bij mijn bed te komen, zonder dat ik vanuit bed letterlijk direct tegen een muur aan kijk. Het is zo'n dag waarop ik blij ben dat iemand mijn zware boodschappen van mijn schoot kan tillen, omdat ik anders rond zou blijven rijden met een zak kattengrit op mijn benen.
Het is weer zo'n dag. En ik haat deze keuzes.
donderdag 4 juni 2009 om 11:36
Yoels, weet jij wel van/ ken je alle opties die er binnen het PGB mogelijk zijn? Je moet er álleen voor kiezen als het bij jou past, maar ik krijg het idee dat je info niet compleet is. Afroep bijv. is ook met een PGB mogelijk. Onmogelijk bestaat bijna niet met het PGB, doordat je zélf met hulpverlener bepaald hoe de hulp verleent zal worden. Zwakke punt van PGB is natuurlijk wel de juiste hulpverlener vinden (al is dat bij zorg in natura en Fokus eenzelfde punt). Om je een voorbeeldje te geven; ik heb een indicatie van 8 uur HH p.w en tot 3.9 uur p.w. PV. Daarvan is 4 uur HH geplande hulp, al kan dat ook per keer verschillen (bijv. met dag en/of tijd schuiven). Alle andere uren zijn allemaal op afroep. Dat kan dus ook zijn voor iets dat een luttele (paar) minuten hulp vergt, ook zo'n dwarse fles openen. De hulpverleners die ik onder contract heb, zijn zich hiervan bewust voor ze bij me een contract tekenen.
Nogmaals; ik ga niet beweren dat PGB beter is. Dat is onzin. Er is geen beter of slechter, hooguit opties die maar net bij de persoon moet passen. Wel wil ik je adviseren je goed in te lezen over de opties, juist nu je de kans krijgt om op zoveel punten met een schone lei te beginnen.
En een dikke
PS; hoe sterk is je gebit? Zo'n fles wil ik nog wel eens tackelen door fles te klemmen tussen keukenblad en arm (kost me dan namelijk nauwelijks kracht), dop tussen tanden vast en open draaien. Of het tand-verantwoord-gedrag is, wil ik niet weten.
Nogmaals; ik ga niet beweren dat PGB beter is. Dat is onzin. Er is geen beter of slechter, hooguit opties die maar net bij de persoon moet passen. Wel wil ik je adviseren je goed in te lezen over de opties, juist nu je de kans krijgt om op zoveel punten met een schone lei te beginnen.
En een dikke
PS; hoe sterk is je gebit? Zo'n fles wil ik nog wel eens tackelen door fles te klemmen tussen keukenblad en arm (kost me dan namelijk nauwelijks kracht), dop tussen tanden vast en open draaien. Of het tand-verantwoord-gedrag is, wil ik niet weten.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 4 juni 2009 om 12:15
Ja Roos, zo deed ik dat vroeger ook Maar kaken zijn al heel lang niet zo oké meer. Leg maar eens twee vingers op elkaar en stop die tussen je tanden. Zover gaat mijn mond nog open, zeg maar
Ik bedacht me nog iets anders... Ik kan natuurlijk ook proberen om de woning van de SSHU als "back-up" te houden! Dat ik hem in principe wel wil, eventueel de administratiekosten betaal (45 euro, is te overzien) en dan Fokus verder afwacht. Mocht Fokus dan nee zeggen, dan heb ik in ieder geval wel een huis. En als Fokus ja zegt kan ik misschien direct afzeggen, of toch 1 maand huur betalen, zoiets. Ik heb het net voorgelegd aan de mevrouw van de SSHU, dus ik hoop maar dat ze er iets in zien...
Is alleen de hond nog steeds een probleem, maar pfft. Ben ik erg slecht bezig als ik dat even voor me uitschuif?
Dat van die zorg op afroep binnen PGB wist ik inderdaad niet! Hoe heb je dat geregeld dan?
Ik bedacht me nog iets anders... Ik kan natuurlijk ook proberen om de woning van de SSHU als "back-up" te houden! Dat ik hem in principe wel wil, eventueel de administratiekosten betaal (45 euro, is te overzien) en dan Fokus verder afwacht. Mocht Fokus dan nee zeggen, dan heb ik in ieder geval wel een huis. En als Fokus ja zegt kan ik misschien direct afzeggen, of toch 1 maand huur betalen, zoiets. Ik heb het net voorgelegd aan de mevrouw van de SSHU, dus ik hoop maar dat ze er iets in zien...
Is alleen de hond nog steeds een probleem, maar pfft. Ben ik erg slecht bezig als ik dat even voor me uitschuif?
Dat van die zorg op afroep binnen PGB wist ik inderdaad niet! Hoe heb je dat geregeld dan?
donderdag 4 juni 2009 om 12:57
Ja, je bent een verschrikkelijk menselijk mens als je voor je uit wilt schuiven. Je bent je er bewust van dát je het doet en zolang als je tijdelijk schuift met de wetenschap dát je zult gaan beslissen, hoeft het helemaal niet zo erg te zijn. Soms is even adem- en denkruimte prettig om daarna precies te weten wat je wilt en hoe dat in te vullen.
Dat 'normaler' klinkt zó herkenbaar. Dat was voor mij een van de motivaties waarom Fokus of soortgelijke vormen hier niet eens als 'optie' gezien is. En Thuiszorg, tja nee dat was alleen geschikt om ooit tot WO3 uit te groeien.
Ik heb 4 hulpverleners onder contract. Een puur voor het deel HH en 3 voor beide functies. Die ene pure HH heeft een vast contract; 4 uur per week. In principe op vaste dagen, maar flexibel genoeg om bijv. een dag of paar uur te schuiven als me dat beter uit komt.
Vervolgens heb ik 1 iemand die vast werkt als inspring. Zowel HH als PV doet zij, alles op afroep. Sommige dingen kunnen we min of meer 'inplannen' (morgen gaarne helpen met haar wassen), andere dingen is echt op afroep. Als er wat is, bel ik haar. Afhankelijk van wat de hulpvraag is zal ze of direct naar me toe komen of op een afgesproken moment (kan uurtje later zijn bijv.) Voorbeelden kunnen zijn; heb een arm uit de kom die ik niet zelf terug krijg; hulp komt acuut. Of ik laat iets op de grond vallen dat een grote puinhoop maakt. Als ik goed in mijn vel steek en het makkelijk opruimbaar is (doekje vegen, of bijv. paar grote stukken), dan red ik het wel. Anders is het dus een taak voor de hulpverlener. Nu hoeft dat vaak genoeg ook weer niet acuut op dát preciese tijdstip. Dus dan bel ik, en overleggen we hoe laat ze komt.
De andere 2 hulpverleners zijn achtervang. Dat weten ze ook, en ook die hebben dus een oproepcontract (lees; alleen betalen voor afgenomen uren). Zij vangen gaten op die de 2 vaste hulpverleners niet kunnen opvullen en bijv. vakantiedagen van hulpverleners. Een van hen is mijn moeder. Dit omdat zij en vader in de praktijk tóch links of rechtsom wel opdraaiden voor het geven van die achtervang. Bij sommige dingen veel ik ook alleen de hulp van bijv. ouders, zus of vriendin. Ik vond het lastig die hulp te vragen, want het komt terug die hulpvraag en daarmee een vastere belasting. Tel er bij op dat mijn moeder minder is gaan werken om die reden. Ik kwam er al snel achter dat het voor ons goed werkt om die hulpvraag/verlening professioneel te maken. Ik ben op dat moment werkgever en zij werknemer. Het schept afstand, duidelijkheid, slecht voor mij de drempel om hulp te vragen of accepteren.
Die flexibiliteit kan meer kosten. Het legt immers een andere vraag/druk op de zorgverlener dan vaste werkmomenten. Binnen de PGB's die nog onder de AWBZ valt, is dat goed te doen. Ik kan een realistische beloning betalen zonder te kort te komen elders. HH kan per gemeente erg verschillen.
Ik denk dat het 'makkelijkste' is om voor jezelf eerst te bedenken hoe jouw ideale woon- en zorgomgeving er uit zou zien. En daarna kijken hoe je dat ideaal zo veel mogelijk kunt benaderen. Dan wordt er vanzelf duidelijk welke mogelijkheden er het beste bij jou passen. Want dan heb je ook de extra motivatie om minpunten (want dat zit overal ook aan vast) misschien net wat minder als minpunt te ervaren.
Zo, en dan ga ik nu eerst stemmen voor ik dat weer vergeet.
Dat 'normaler' klinkt zó herkenbaar. Dat was voor mij een van de motivaties waarom Fokus of soortgelijke vormen hier niet eens als 'optie' gezien is. En Thuiszorg, tja nee dat was alleen geschikt om ooit tot WO3 uit te groeien.
Ik heb 4 hulpverleners onder contract. Een puur voor het deel HH en 3 voor beide functies. Die ene pure HH heeft een vast contract; 4 uur per week. In principe op vaste dagen, maar flexibel genoeg om bijv. een dag of paar uur te schuiven als me dat beter uit komt.
Vervolgens heb ik 1 iemand die vast werkt als inspring. Zowel HH als PV doet zij, alles op afroep. Sommige dingen kunnen we min of meer 'inplannen' (morgen gaarne helpen met haar wassen), andere dingen is echt op afroep. Als er wat is, bel ik haar. Afhankelijk van wat de hulpvraag is zal ze of direct naar me toe komen of op een afgesproken moment (kan uurtje later zijn bijv.) Voorbeelden kunnen zijn; heb een arm uit de kom die ik niet zelf terug krijg; hulp komt acuut. Of ik laat iets op de grond vallen dat een grote puinhoop maakt. Als ik goed in mijn vel steek en het makkelijk opruimbaar is (doekje vegen, of bijv. paar grote stukken), dan red ik het wel. Anders is het dus een taak voor de hulpverlener. Nu hoeft dat vaak genoeg ook weer niet acuut op dát preciese tijdstip. Dus dan bel ik, en overleggen we hoe laat ze komt.
De andere 2 hulpverleners zijn achtervang. Dat weten ze ook, en ook die hebben dus een oproepcontract (lees; alleen betalen voor afgenomen uren). Zij vangen gaten op die de 2 vaste hulpverleners niet kunnen opvullen en bijv. vakantiedagen van hulpverleners. Een van hen is mijn moeder. Dit omdat zij en vader in de praktijk tóch links of rechtsom wel opdraaiden voor het geven van die achtervang. Bij sommige dingen veel ik ook alleen de hulp van bijv. ouders, zus of vriendin. Ik vond het lastig die hulp te vragen, want het komt terug die hulpvraag en daarmee een vastere belasting. Tel er bij op dat mijn moeder minder is gaan werken om die reden. Ik kwam er al snel achter dat het voor ons goed werkt om die hulpvraag/verlening professioneel te maken. Ik ben op dat moment werkgever en zij werknemer. Het schept afstand, duidelijkheid, slecht voor mij de drempel om hulp te vragen of accepteren.
Die flexibiliteit kan meer kosten. Het legt immers een andere vraag/druk op de zorgverlener dan vaste werkmomenten. Binnen de PGB's die nog onder de AWBZ valt, is dat goed te doen. Ik kan een realistische beloning betalen zonder te kort te komen elders. HH kan per gemeente erg verschillen.
Ik denk dat het 'makkelijkste' is om voor jezelf eerst te bedenken hoe jouw ideale woon- en zorgomgeving er uit zou zien. En daarna kijken hoe je dat ideaal zo veel mogelijk kunt benaderen. Dan wordt er vanzelf duidelijk welke mogelijkheden er het beste bij jou passen. Want dan heb je ook de extra motivatie om minpunten (want dat zit overal ook aan vast) misschien net wat minder als minpunt te ervaren.
Zo, en dan ga ik nu eerst stemmen voor ik dat weer vergeet.
vandaag ga ik van alles kunnen
donderdag 11 juni 2009 om 18:58
Even heel snel, later meer, maar omdat ik heel, heel blij ben: ik heb een huis! Vanmiddag heb ik gekeken bij het huis van de SSH en het meisje dat er nu woont heeft twee katten. Kennelijk (door haar gequote van iemand van de SSH) controleren ze niet actief op huisdierbezit, dus beestjes probeer ik wel mee te smokkelen. Het is heel leuk, superdicht bij school en ahhh, ikk heb een huis!
donderdag 11 juni 2009 om 22:56
zaterdag 20 juni 2009 om 19:57
Even omhoog, omdat van me af schrijven altijd wel helpt.
Vanavond overviel me even een soort van moedeloosheid. Er moeten nog zoveel (financiële) dingen geregeld worden dat ik gewoon niet lekker rustig naar die verhuizing toe kan leven. De "huur" die ik hier betaal wordt automatisch ingehouden van mijn uitkering. Vorig jaar bedacht het centraal administratie kantoor ineens dat dat wel handig zou zijn. Vond ik toen al niet, maar het CAK is zo slecht bereikbaar dat ik het toen maar heb opgegeven dat weer teruggedraaid te krijgen. Nu wil ik dus wèl dat dat stopt omdat ik halverwege de maand ga verhuizen. En omdat alles bij het CAK tergend langzaam verloopt, behalve geld innen. Maar: lastig, moeilijk, gedoe, wij weten het ook niet. Ik ben met de PGB aanvraag bezig en heb gisteren een heel fijn gesprek gehad met iemand van het CIZ, maar ook daar moet ik toch weer (extra) dingen voor gaan regelen. Afijn, zo zijn er nog zoveel meer dingen die ik inmiddels wel in gang gezet heb, maar die allemaal nog (lang) niet afgerond zijn. Het PGB moet op de dag af aansluiten met mijn opzegging hier, anders woon ik hier onterecht en moet ik daar extra voor betalen. Degene die ik nodig heb om hier de huur op te zeggen en dat soort dingen te regelen is 10 dagen op vakantie, dus die afspraak kan pas 1 juli of zo. Terwijl ik dan nog maar twee weken heb om dat soort zaken te regelen!
Het staat allemaal keurig in een lijstje dus overzicht heb ik wel, maar dat helpt ook niet echt.
Vanavond zat ik een verhuisdoos in elkaar te vouwen. Hond er met zijn neus bovenop, terwijl hij normaal bij alles wat ik doe gewoon doorslaapt. Doos in elkaar, hij kroop er bijna in, symbolisch verhuisde hij maar vast mee. En toen dikke tranen. Om alles wat nog moet gebeuren. Omdat het kloterige 9 maanden waren en ik me verheugde op mijn vakantieplannen, die nu afgezegd zijn om te kunnen verhuizen. En omdat ik gewoon een beetje meer slaap nodig heb per nacht dan ik nu krijg.
Hond sprong vanuit de doos bovenop mij, likte de tranen van mijn wangen (ja, dat is vies ), duwde me ondersteboven, zijn kop tegen mijn hoofd, knuffelde me letterlijk plat.
Soms twijfel ik aan mijn beslissing hem illegaal mee te verhuizen, maar nu weet ik in ieder geval weer zeker dat dat een goede beslissing is geweest. Hij gaat níet naar iemand anders, hij blijft gewoon bij mij. Al is het maar omdat je onmogelijk kunt huilen als er 30 kilo stofnest bovenop je stort.
Gelukkig gaan er ook dingen wel goed hoor... Het contract in Utrecht is getekend en het voorschot betaald. Ik weet alle maten, heb puur toevallig hele mooie en hele goedkope verf gevonden, alles wat ik aan kon/moest aanvragen is ook aangevraagd, mijn oude spullen op marktplaats lopen goed (altijd leuk, wilde eerst alles weggooien, toch maar niet gedaan gelukkig ) en tot nu toe werken de instanties allemaal heel goed mee. Het is alleen, ik weet het niet. Zovéél in korte tijd.
En de eerstvolgende die zegt "dat het allemaal zo heeft moeten zijn" krijgt een harde schop. Dat is namelijk bij alles wat afgewerkt wordt de standaard opmerking die ik van iedereen te horen krijg. "Je hebt een huis? Het heeft zo moeten zijn!" "Je smokkelt de dieren mee? Het heeft zo moeten zijn!" "Je wordt zowaar eens niet afgescheept aan de telefoon? Het heeft zo moeten zijn!"
Terwijl ik dan alleen maar denk, trut, je weet toch hoe hard ik er voor werk, wat nou "het heeft zo moeten zijn".
Goed, ik dwaal af. Yoel's frustratie post hoor. Maar het lucht even op en als ik het tegen iemand vertel zeggen ze alleen maar dat ik om mezelf moet denken en het rustig aan moet doen, daar heb ik natuurlijk niks aan nu.
Dus.
Verder ben ik nog steeds erg blij met het huis en de studie, laat dat wel duidelijk zijn.
Vanavond overviel me even een soort van moedeloosheid. Er moeten nog zoveel (financiële) dingen geregeld worden dat ik gewoon niet lekker rustig naar die verhuizing toe kan leven. De "huur" die ik hier betaal wordt automatisch ingehouden van mijn uitkering. Vorig jaar bedacht het centraal administratie kantoor ineens dat dat wel handig zou zijn. Vond ik toen al niet, maar het CAK is zo slecht bereikbaar dat ik het toen maar heb opgegeven dat weer teruggedraaid te krijgen. Nu wil ik dus wèl dat dat stopt omdat ik halverwege de maand ga verhuizen. En omdat alles bij het CAK tergend langzaam verloopt, behalve geld innen. Maar: lastig, moeilijk, gedoe, wij weten het ook niet. Ik ben met de PGB aanvraag bezig en heb gisteren een heel fijn gesprek gehad met iemand van het CIZ, maar ook daar moet ik toch weer (extra) dingen voor gaan regelen. Afijn, zo zijn er nog zoveel meer dingen die ik inmiddels wel in gang gezet heb, maar die allemaal nog (lang) niet afgerond zijn. Het PGB moet op de dag af aansluiten met mijn opzegging hier, anders woon ik hier onterecht en moet ik daar extra voor betalen. Degene die ik nodig heb om hier de huur op te zeggen en dat soort dingen te regelen is 10 dagen op vakantie, dus die afspraak kan pas 1 juli of zo. Terwijl ik dan nog maar twee weken heb om dat soort zaken te regelen!
Het staat allemaal keurig in een lijstje dus overzicht heb ik wel, maar dat helpt ook niet echt.
Vanavond zat ik een verhuisdoos in elkaar te vouwen. Hond er met zijn neus bovenop, terwijl hij normaal bij alles wat ik doe gewoon doorslaapt. Doos in elkaar, hij kroop er bijna in, symbolisch verhuisde hij maar vast mee. En toen dikke tranen. Om alles wat nog moet gebeuren. Omdat het kloterige 9 maanden waren en ik me verheugde op mijn vakantieplannen, die nu afgezegd zijn om te kunnen verhuizen. En omdat ik gewoon een beetje meer slaap nodig heb per nacht dan ik nu krijg.
Hond sprong vanuit de doos bovenop mij, likte de tranen van mijn wangen (ja, dat is vies ), duwde me ondersteboven, zijn kop tegen mijn hoofd, knuffelde me letterlijk plat.
Soms twijfel ik aan mijn beslissing hem illegaal mee te verhuizen, maar nu weet ik in ieder geval weer zeker dat dat een goede beslissing is geweest. Hij gaat níet naar iemand anders, hij blijft gewoon bij mij. Al is het maar omdat je onmogelijk kunt huilen als er 30 kilo stofnest bovenop je stort.
Gelukkig gaan er ook dingen wel goed hoor... Het contract in Utrecht is getekend en het voorschot betaald. Ik weet alle maten, heb puur toevallig hele mooie en hele goedkope verf gevonden, alles wat ik aan kon/moest aanvragen is ook aangevraagd, mijn oude spullen op marktplaats lopen goed (altijd leuk, wilde eerst alles weggooien, toch maar niet gedaan gelukkig ) en tot nu toe werken de instanties allemaal heel goed mee. Het is alleen, ik weet het niet. Zovéél in korte tijd.
En de eerstvolgende die zegt "dat het allemaal zo heeft moeten zijn" krijgt een harde schop. Dat is namelijk bij alles wat afgewerkt wordt de standaard opmerking die ik van iedereen te horen krijg. "Je hebt een huis? Het heeft zo moeten zijn!" "Je smokkelt de dieren mee? Het heeft zo moeten zijn!" "Je wordt zowaar eens niet afgescheept aan de telefoon? Het heeft zo moeten zijn!"
Terwijl ik dan alleen maar denk, trut, je weet toch hoe hard ik er voor werk, wat nou "het heeft zo moeten zijn".
Goed, ik dwaal af. Yoel's frustratie post hoor. Maar het lucht even op en als ik het tegen iemand vertel zeggen ze alleen maar dat ik om mezelf moet denken en het rustig aan moet doen, daar heb ik natuurlijk niks aan nu.
Dus.
Verder ben ik nog steeds erg blij met het huis en de studie, laat dat wel duidelijk zijn.
zaterdag 20 juni 2009 om 23:11
Och jezus meid, daar denk ik natuurlijk helemaal niet aan, aan dat kutterige CAK.
Ik heb er een blauwe maandag gewerkt, je wil het niet weten hoe dramatisch het is. Nouja, dat weet je natuurlijk wel.
Ik geloof niet in 'dat heeft zo moeten zijn'. Ik geloof in hard werken, eraan toe zijn en af en toe wat mazzel.
Joh en bedenk, verhuizen is 1 van de meest stressvolle dingen die er zijn. Hele relaties gaan er van naar de klote.
Ik heb er een blauwe maandag gewerkt, je wil het niet weten hoe dramatisch het is. Nouja, dat weet je natuurlijk wel.
Ik geloof niet in 'dat heeft zo moeten zijn'. Ik geloof in hard werken, eraan toe zijn en af en toe wat mazzel.
Joh en bedenk, verhuizen is 1 van de meest stressvolle dingen die er zijn. Hele relaties gaan er van naar de klote.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 21 juni 2009 om 00:10
Ah, als je er gewerkt hebt weet je inderdaad precies hoe het er loopt. Niet loopt, vooral Ik vond het zo beledigend toen ze mijn huur gingen inhouden van mijn uitkering, Geen mededeling vooraf, geen vraag, gewoon doorvoeren. Ineens een brief van het UWV dat het ingehouden werd, met ingang van 3 dagen erna. Terwijl ik gewoon altijd op tijd betaal, maar het wel zélf wil regelen. Afijn, dat is voor maandag.
Vanavond heb ik even met mijn vader gebeld. Die was op vakantie (ook al ) en aangezien hij hoofd verhuizing wordt was het belangrijk dat hij "mijn" weekend kon. Fijn telefoon gesprek, geen moeilijk gedoe, zou je dat nou wel doen, moet je niet rekening houden met wat mijn moeder soms heeft (uit bezorgdheid, maar wel frustrerend soms) gewoon: "die en die datum? Schrijf ik op! En ik regel ook wel een bus, daar hoef jij je geen zorgen om te maken. Komt helemaal goed" Yes, dat had ik even nodig. Gek hoe zoiets ineens weer lucht kan geven voor de rest, ik heb ineens weer zin om het te gaan regelen En dan verhuis ik nog maar een eenpersoons inboedel, zonder kinderen.
Hpl, hoe is het met de baan van mister Nilsson afgelopen?
Vanavond heb ik even met mijn vader gebeld. Die was op vakantie (ook al ) en aangezien hij hoofd verhuizing wordt was het belangrijk dat hij "mijn" weekend kon. Fijn telefoon gesprek, geen moeilijk gedoe, zou je dat nou wel doen, moet je niet rekening houden met wat mijn moeder soms heeft (uit bezorgdheid, maar wel frustrerend soms) gewoon: "die en die datum? Schrijf ik op! En ik regel ook wel een bus, daar hoef jij je geen zorgen om te maken. Komt helemaal goed" Yes, dat had ik even nodig. Gek hoe zoiets ineens weer lucht kan geven voor de rest, ik heb ineens weer zin om het te gaan regelen En dan verhuis ik nog maar een eenpersoons inboedel, zonder kinderen.
Hpl, hoe is het met de baan van mister Nilsson afgelopen?
zondag 21 juni 2009 om 12:14
Nou dat CAK, de verhalen die in het nieuws komen zijn nog maar het topje van een hele grote ijsberg. Schandalig.
Fijn dat je het weer wat positiever ziet.
In Villa Kakelbont zijn we druk. Mr Nilsson staat dus per 01-08 op straat. Dat was kut, nu zijn we druk met plannen voor een eigen winkel. Duim maar voor 'm
Fijn dat je het weer wat positiever ziet.
In Villa Kakelbont zijn we druk. Mr Nilsson staat dus per 01-08 op straat. Dat was kut, nu zijn we druk met plannen voor een eigen winkel. Duim maar voor 'm
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 27 juni 2009 om 16:42
Ha Yoels,
Even heel bewust je topic opgezocht om er nu toch eens op te reageren. Ik lees je vaker in andere topics en heb dit topic ook vanaf het begin een beetje meegelezen.
Nu toch maar een keer een post neerzetten. Ik vindt je namelijk een super stoer mens! Het feit dat je al meedeed aan die selectietoets was al heel wat. En dat je dan op het moment dat je daadwerkelijk wordt geselecteerd op basis van je kwaliteiten zet je je hele lever voor op zijn kop! Je bent gewoon aan het verhuizen! Ik vind dat nogal wat. Zo super dat je dit ervoor over hebt om achter je droom aan te gaan.
Dat wilde ik dus even zeggen. Ik vind je een topper!
Even heel bewust je topic opgezocht om er nu toch eens op te reageren. Ik lees je vaker in andere topics en heb dit topic ook vanaf het begin een beetje meegelezen.
Nu toch maar een keer een post neerzetten. Ik vindt je namelijk een super stoer mens! Het feit dat je al meedeed aan die selectietoets was al heel wat. En dat je dan op het moment dat je daadwerkelijk wordt geselecteerd op basis van je kwaliteiten zet je je hele lever voor op zijn kop! Je bent gewoon aan het verhuizen! Ik vind dat nogal wat. Zo super dat je dit ervoor over hebt om achter je droom aan te gaan.
Dat wilde ik dus even zeggen. Ik vind je een topper!
dinsdag 30 juni 2009 om 16:59
Lunax, wat ongelofelijk lief Ik had helemaal niet gezien dat er weer een nieuwe reactie was in dit topic maar kwam hier om te vertellen dat ik zo ongelofelijk blij ben.
Het is geregeld! Althans, die telefonische bevestiging heb ik. Van het CIZ naar het zorgkantoor, door naar het zorgburo en weer terug richting zorgkantoor. Van "al onze medewerkers zijn in gesprek" tot "laat uw naam en telefoonnummer achter na de piep, dan bellen wij u terug". Van "hallo met Yoels uit D" naar "daar ga ik niet over, ik verbind u door". Van weken fulltime telefoontjes plegen en brieven schrijven: het is geregeld.
Vandaag was een productieve dag. Mijn huidige indicatie voor hier is "zorg met langdurig verblijf" en volgens iemand van het CIZ zouden ze dat ook om kunnen zetten naar alleen een indicatie voor persoonlijke verzorging + verpleging, zonder verblijf, in de vorm van een PGB. Vandaag kreeg ik eindelijk iemand van het zorgkantoor te pakken en... "Ja hoor, dat kan. Wat is uw verhuis datum? Dan pas ik het per dan en dan aan in de computer." Jiehaa! De indicatie die ik nu heb is bizar uitgebreid en nog 5 jaar geldig, dus beter dan dit zou het nooit worden. Het is klaar! De schriftelijke bevestiging moet ik nog krijgen, maar telefonisch is het toegezegd.
Daarna maar weer een telefoontje richting het CAK-BZ. Ik communiceer graag met mannen, die lijken bij veel instanties toch wat pragmatischer te werk te gaan dan vrouwen. Het CAK houdt nu mijn eigen bijdrage in van mijn uitkering (hmm, dat had ik al verteld toch? ... Ja dus ), afijn, dat wilde ik dus niet. Uitgelegd dat ik ga verhuizen en dat de bijdrage voor het verblijf dus stopt, dat ik graag wilde weten hoe lang het duurt voordat dat verwerkt is en of ik een indicatie kon krijgen van mijn nieuwe eigen bijdrage. Ik denk dat onze lieve heer inmiddels medelijden met me kreeg en een engeltje in de vorm van een mannelijke telefonist daar neer heeft gezet, want wat zei hij: "oh, maar u kunt dat automatisch inhouden ook gewoon stopzetten hoor. Moet u even een briefje schrijven. Weet u wat, ik geef u het antwoordnummer wel, scheelt weer een postzegel".
Hier heb ik dus al víer keer eerder voor gebeld he, en alle keren was er niet mogelijk dat ik dat gewoon weer per acceptgiro zou betalen.
Dus, vandaag definitief geregeld: het PGB, de inhouding van de eigen bijdrage (hoop ik...), een aanvraagformulier voor eigen krukken, toestemming van de gemeente om mijn rolstoelen tijdelijk mee te nemen, rolstoelen + PGB voor huishoudelijke verzorging aangevraagd in Utrecht, de meneer van het CIZ op de hoogte gesteld, de opzegging voor hier doorgepraat met de locatie manager (of zo...), alle benodigde brieven getypt en op de post gedaan, and so on.
Yes.
En ik ben zo ontzettend tevreden met mezelf Eigenlijk heb ik alles zelf geregeld, zonder noemenswaardige hulp van maatschappelijk werk of andere instanties/mensen. Toen ik eraan moest beginnen had ik geen idee hoe ik het aan moest pakken. Het was zo'n onoverzichtelijke warboel, iedereen verwees naar iedereen, maar het is voor elkaar.
Nu hoef ik alleen nog maar PGB'ers te regelen. Zijn er mensen uit Utrecht en omgeving die zin hebben om voor me te werken?
Poeh. Pfoe. Ik hoop dat dit het ook echt was, dat er niet weer iets om de hoek komt kijken. Maar voor nu, voor dit moment, is het klaar. Geen instanties meer die onbereikbaar zijn en dus in mijn hoofd blijven zitten. Geen oneindige telefoongesprekken meer, niet weer naar het postkantoor voor nog maar meer postzegels. Vanaf vandaag is de to do list die ik had vol gestreept.
Ik ga maar eens in de zon zitten.
Het is geregeld! Althans, die telefonische bevestiging heb ik. Van het CIZ naar het zorgkantoor, door naar het zorgburo en weer terug richting zorgkantoor. Van "al onze medewerkers zijn in gesprek" tot "laat uw naam en telefoonnummer achter na de piep, dan bellen wij u terug". Van "hallo met Yoels uit D" naar "daar ga ik niet over, ik verbind u door". Van weken fulltime telefoontjes plegen en brieven schrijven: het is geregeld.
Vandaag was een productieve dag. Mijn huidige indicatie voor hier is "zorg met langdurig verblijf" en volgens iemand van het CIZ zouden ze dat ook om kunnen zetten naar alleen een indicatie voor persoonlijke verzorging + verpleging, zonder verblijf, in de vorm van een PGB. Vandaag kreeg ik eindelijk iemand van het zorgkantoor te pakken en... "Ja hoor, dat kan. Wat is uw verhuis datum? Dan pas ik het per dan en dan aan in de computer." Jiehaa! De indicatie die ik nu heb is bizar uitgebreid en nog 5 jaar geldig, dus beter dan dit zou het nooit worden. Het is klaar! De schriftelijke bevestiging moet ik nog krijgen, maar telefonisch is het toegezegd.
Daarna maar weer een telefoontje richting het CAK-BZ. Ik communiceer graag met mannen, die lijken bij veel instanties toch wat pragmatischer te werk te gaan dan vrouwen. Het CAK houdt nu mijn eigen bijdrage in van mijn uitkering (hmm, dat had ik al verteld toch? ... Ja dus ), afijn, dat wilde ik dus niet. Uitgelegd dat ik ga verhuizen en dat de bijdrage voor het verblijf dus stopt, dat ik graag wilde weten hoe lang het duurt voordat dat verwerkt is en of ik een indicatie kon krijgen van mijn nieuwe eigen bijdrage. Ik denk dat onze lieve heer inmiddels medelijden met me kreeg en een engeltje in de vorm van een mannelijke telefonist daar neer heeft gezet, want wat zei hij: "oh, maar u kunt dat automatisch inhouden ook gewoon stopzetten hoor. Moet u even een briefje schrijven. Weet u wat, ik geef u het antwoordnummer wel, scheelt weer een postzegel".
Hier heb ik dus al víer keer eerder voor gebeld he, en alle keren was er niet mogelijk dat ik dat gewoon weer per acceptgiro zou betalen.
Dus, vandaag definitief geregeld: het PGB, de inhouding van de eigen bijdrage (hoop ik...), een aanvraagformulier voor eigen krukken, toestemming van de gemeente om mijn rolstoelen tijdelijk mee te nemen, rolstoelen + PGB voor huishoudelijke verzorging aangevraagd in Utrecht, de meneer van het CIZ op de hoogte gesteld, de opzegging voor hier doorgepraat met de locatie manager (of zo...), alle benodigde brieven getypt en op de post gedaan, and so on.
Yes.
En ik ben zo ontzettend tevreden met mezelf Eigenlijk heb ik alles zelf geregeld, zonder noemenswaardige hulp van maatschappelijk werk of andere instanties/mensen. Toen ik eraan moest beginnen had ik geen idee hoe ik het aan moest pakken. Het was zo'n onoverzichtelijke warboel, iedereen verwees naar iedereen, maar het is voor elkaar.
Nu hoef ik alleen nog maar PGB'ers te regelen. Zijn er mensen uit Utrecht en omgeving die zin hebben om voor me te werken?
Poeh. Pfoe. Ik hoop dat dit het ook echt was, dat er niet weer iets om de hoek komt kijken. Maar voor nu, voor dit moment, is het klaar. Geen instanties meer die onbereikbaar zijn en dus in mijn hoofd blijven zitten. Geen oneindige telefoongesprekken meer, niet weer naar het postkantoor voor nog maar meer postzegels. Vanaf vandaag is de to do list die ik had vol gestreept.
Ik ga maar eens in de zon zitten.
dinsdag 30 juni 2009 om 19:01
Yoels...
Wat heerlijk dat alles ineens op zijn plekje valt zeg! Ik denk idd ook dat OLH ook bedacht had dat het zonnetje scheen vandaag en dat zijn acties daar maar bij aan moesten sluiten
Nou weet ik alleen niet wat een PGB'er is? *nooit iets met zorg te maken gehad..sorry*
En wanneer is het eigenlijk de bedoeling dat je gaat verhuizen? En wanneer start de opleiding?
Wat heerlijk dat alles ineens op zijn plekje valt zeg! Ik denk idd ook dat OLH ook bedacht had dat het zonnetje scheen vandaag en dat zijn acties daar maar bij aan moesten sluiten
Nou weet ik alleen niet wat een PGB'er is? *nooit iets met zorg te maken gehad..sorry*
En wanneer is het eigenlijk de bedoeling dat je gaat verhuizen? En wanneer start de opleiding?
dinsdag 30 juni 2009 om 19:14
PGB is een persoonsgebonden budget. Vaak wordt er, als je hulp bij het een of ander nodig hebt, zorg in natura geboden. Dan komt bijvoorbeeld de thuiszorg je helpen met wassen, schoonmaken of medicijnen toedienen. Nou heb ik meestal niet zoveel op met de mensen van de thuiszorg , en kun je tegenwoordig ook kiezen voor zo'n PGB. Aan de hand van het aantal uren zorg dat je nodig hebt krijg je dan zelf een budget in handen waarmee je je eigen mensen kunt kiezen. Zitten natuurlijk wel voorwaarden aan verbonden, zo moet iemand die medicijnen toedient wel iets met verpleegkunde te maken hebben (gehad). Maar de vrijheid qua wie er in je huis/aan je lijf komt is een stuk groter. De administratie ook, schijnt het
16 juli krijg ik de sleutel al! Dan twee dagen verven en het weekend erop komt mijn vader helpen om al mijn spullen naar Utrecht de slepen. De opleiding start in september, dus na de verhuizing heb ik nog even rustig de tijd om te settelen
En ja, OLH was in een bijzonder goede bui vandaag
16 juli krijg ik de sleutel al! Dan twee dagen verven en het weekend erop komt mijn vader helpen om al mijn spullen naar Utrecht de slepen. De opleiding start in september, dus na de verhuizing heb ik nog even rustig de tijd om te settelen
En ja, OLH was in een bijzonder goede bui vandaag
dinsdag 30 juni 2009 om 19:24
Oké, dank je wel voor je uitleg. Had ik nog nooit van gehoord. Thuiszorg ken ik (natuurlijk) wel maar deze vorm van zorg is nieuw voor mij. Is het moeilijk aan PGB'ers te komen? Lijkt me nog niet dat je die 1, 2, 3 voor het uitkiezen hebt?
Komt ook vast nog wel goed!
16 juli is al snel! Jeetje wat een stroomversnelling zit jij ineens in met je leven zeg. Nogmaals mijn petje af voor jou
*kan wel prikken met naalden en is ook best goed met administraties maar helaas heul ver weg van Utrecht*
Komt ook vast nog wel goed!
16 juli is al snel! Jeetje wat een stroomversnelling zit jij ineens in met je leven zeg. Nogmaals mijn petje af voor jou
*kan wel prikken met naalden en is ook best goed met administraties maar helaas heul ver weg van Utrecht*
