Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg

13 jaar geleden werd ik ziek. Een gebroken pols monde uit in 2 chronische aandoeningen die me bij tijd en wijle behoorlijk beperken. Ooit was ik een redelijk intelligent persoon, maar in de loop der jaren kreeg mijn ziekte teveel grip om nog een studie te kunnen volgen. Na de overgang van 3 vwo naar 4 havo werd ik erg ziek. 3 maanden ziekenhuis, 6 weken revalidatiecentrum, 2 operaties en een hersenvliesontsteking verder kwam ik thuis in een rolstoel. Vanaf dat punt zou het met de goede medicijnen beter moeten gaan en dat ging het ook, maar nooit voor lang. Een paar weken heb ik nog een MBO opleiding geprobeerd, maar mijn lijf kon dat nog niet aan en ik vond het niveau vreselijk (niets ten nadele van het MBO trouwens, maar voor mij werkte het op dat moment niet). Gestopt dus, en vanaf dat moment lukte het niet meer om iets op te pakken. Zonder middelbare school diploma en met een lijf dat me gemiddeld zo'n 4 tot 6 maanden per jaar in bed houdt was het moeilijk om verder te komen. Dat ik per se naar de universiteit wilde hielp ook niet echt mee. Ik heb thuis en via volwassen onderwijs geprobeerd deelcertificaten te halen zodat ik via een 21+ toelating alsnog een universitaire studie kon volgen, maar de periodes dat het fysiek niet goed genoeg ging waren te lang om dat succesvol te maken.



En toen las ik hier, op het forum, iemands signature.



Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.



Dat ging niet meer uit mijn hoofd. Natuurlijk had ik allerlei goede excuses om niet te slagen, geen opleiding te volgen en 100% afgekeurd thuis te zitten, maar het was (en is!) niet bevredigend. Dat mensen zeggen "dat je toch zo'n intelligent meisje bent" is een tijdje leuk, maar als daar op een gegeven moment niets tastbaars tegenover staat heb je daar niets aan en is het weinig waard.



Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.



In januari, terwijl het fysiek slecht ging en ik tussen twee operaties inzat, heb ik me ingeschreven voor de selectietoets voor HBO journalistiek. Om daar aan deel te nemen hoefde ik geen deelcertificaten te hebben, geen havo of vwo eindvakken te halen, ik moest alleen het nieuws goed volgen en inzicht proberen te krijgen in hoe de media werkt.



4 April heb ik de selectietoets gedaan, met laptop maar zonder rolstoel. Vandaag kwam de uitslag.



"Er hebben 503 kandidaten aan de selectietoets meegedaan. Met je totaalscore sta je op de 17e plaats. Je rangordenummer is dus: rangorde 17"



Bibberen, staat het er echt? Mensen bellen, sms'en, wat goed! Nog eens lezen, het staat er echt, zwart op wit.



Voor het eerst sinds ik ziek werd, voor het eerst in 13 jaar, voor het eerst in mijn leven ben ik ergens voor geslaagd. Voor iets dat ik heel graag wilde. En voor het eerst in mijn leven staat er op papier, objectief getest, ik kan iets.



Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.



Eindelijk, eindelijk deed ik iets anders dan anders en het betaalt zich uit.



Of ik een voltijd opleiding aan kan weet ik niet. Dat zal later blijken. Maar dat is niet eens meer het belangrijkste, de uitslag van deze test moest een omkeerpunt worden en dat is gelukt.



Bedankt, persoon met deze signature. Het was mijn schop de drempel over.

Ik kom hier vanavond even terug, werk en studie lijkt me ook wel fijn ja. Anyway, vanavond meer, ik ga nu eerst met mijn zusje sfeer proeven. In Utrecht.



Tot later, en heel erg bedankt voor al jullie reacties

Ja, Utrecht is zeker leuk! Ik heb besloten dat wanneer Fokus niet door zou gaan, ik ook best genoegen neem met een van de vooroorlogse panden rondom de Dom. Benedenwoning met tuin natuurlijk. Het was fijn vandaag. Fijn weer en fijn om even met iets anders bezig te zijn. Lijf is niet fijn nu, eigen schuld, had ik rolstoel maar mee moeten nemen. Maar hoofd is oké, dus heel niet gek zo bij elkaar. Gelukkig is Hond net zo'n slaapkop als ikzelf, die vindt het niet erg om pas om 12.00 uur uitgelaten te worden morgen



HpL, ik weet niet of ik het dapper vind. Ik vind het eng, maar ook rustig. Gister heb ik in een ander topic bij Roos mijn hart gelucht en wat erg speelt: lang had ik niets anders om me mee te bewijzen dan mijn lijf en zo goed mogelijk reageren op die medicijnen. Nu heb ik bewezen dat ik ook iets anders kan, iets dat doet Leven, en eigenlijk is dat veel leuker dan alles op alles zetten om dat lijf goed te houden en er vervolgens niks mee te kunnen.



Roos, hand blijft waarschijnlijk moeilijk. Vingers zijn gewoon verkrampt, dus "terug duwen" kan wel, maar is niet echt een blijvende oplossing. Kramp gaat er niet echt uit. Wel genoeg voor watten nu dus en dat is al heel fijn. Geen nagels meer in mijn hand zit best lekker Bij de indicatie aanvraag heb ik ook in een begeleidende brief benadrukt dat ik nu al een indicatie heb en dat die "herzien" moet worden om op Fokus afgestemd te zijn. In huidige indicatie zag ik al staan dat ik hier een gemiddelde indicatie van 6,9 uur ADL zorg per week heb, meer dan genoeg voor Fokus dus. Ikwillet, ikwillet, ikwillet! Fijn is ook wel dat hond en kat binnen Fokus probleemloos mee kunnen.



Gets, als het nou geen Hemelvaart was geweest had ik morgen al aan de telefoon gehangen. Ondertussen ben ik vast op zoek naar nieuwe vloeren (wellicht niet eens nodig, maar wel leuk) en snuffel ik rond op marktplaats en de Ikea site. Stel dat he... Dan heb ik straks 4 kamers! Rommel genoeg hoor, maar met een woonkamer/keuken en 1 slaapkamer nu is dat vast niet genoeg om al die nieuwe kamers vol te stoppen. Erg vervelend allemaal

Tsss Roos, jij moet gewoon logeren bij de reden dat je er gaat rondhangen hoor. Je denkt toch niet dat ik een rozig Rooske in huis wil die in haar hoofd met hele andere dingen bezig is (Heb je een kleur in je hoofd voor de logeerkamer? )



Ja, mijn timing is briljant Gelukkig het weekend wel andere dingen te doen dan telepathisch mijn aandacht op het CIZ proberen te richten gelukkig.



Kramp is inderdaad kracht (ghe, sinds de watten ertussen zitten zijn mijn vingers een soort platte pannenkoekjes aan het worden) maar niet meer extreem. Die silversplints zouden misschien wel een goede optie kunnen zijn inderdaad, ik ga er eens op googelen zo. Nadeel van de watten is dat mijn vingers er los bovenop liggen en zo alle kanten op kunnen schuiven. Zolang ik had niet gebruik is dat niet erg, maar omdat ik duim en wijsvinger wel gebruik is dat niet handig en pijnlijk.



Hpl, dus ik kan je voorzichtig feliciteren? Wat een fijn vooruitzicht! Wat heeft die premie te maken met zijn nieuwe baan? Is het binnen hetzelfde bedrijf of zo?



Ik snap ook wel wat je bedoelt hoor Het voelt nog niet echt dapper, wel verfrissend.

Ja, fijn! Ik was mezelf alweer kwijt



Spannend dus Hpl! Wel heel fijn dat er nu weer iets nieuws gloort. Ja, die vrije dagen he? Heel fijn als je nergens op zit te wachten, maar argh als je iets nodig hebt.

Ik ga naar de sauna! Over precies 7 minuten moet ik weg dus ik ben nu verwoed mijn ontbijt naar binnen aan het proppen. Kauwen en typen kan best tegelijk



Heeft je meneer dan tenminste sterke armen om je meteen maar de drempel over te tillen?



Qua hand, ik moet er even goed naar gaan kijken ja. Kramp is niet meer super heftig, maar dat ik dan nog steeds mijn vingers niet zou kunnen bewegen zat niet in mijn planning.



Hpl, het is weekend en heerlijk weer. Geniet er van! Zennn tot maandag en dan mag je er weer mee bezig zijn



HaagsLoesje...



Nog geen ontvangstbevestiging van het CIZ trouwens, had ik stiekem wel op gehoopt. Die hadden ze best woensdag meteen kunnen versturen toch?



Nog 3 minuten, proppen, slikken, tot later!

Christalyn en Chuqui, bedankt! Die studie moet ik nog maar zien hoor, dit is natuurlijk ook wel een makkelijk onderwerp voor me



Vanmorgen, mail van Woningnet. Was alweer vergeten dat ik die ook had gemaild, dus hoopvol klikte ik op openen. Ha, dat viel even tegen.



"Het vierde huis behandelt de aanvragen voor rolstoelindicaties"



Dat wist ik.



"Als iemand buiten de gemeente een indicatie wil aanvragen dan betalen ze voor het aanvragen van een rolstoelindicatie ¤ 249."



Dat wist ik dan weer níet. Nou ja, zoiets had ik wel gelezen, maar dat was dusdanig onduidelijk dat ik me voorhield dat dat vast niet klopte. 250 euro voor een indicatie?! Als het niet zo treurig zou zijn zou ik er om lachen.



Straks maar eens een mailtje richting maatschappelijk werkster eruit doen dus, dit is natuurlijk een beetje typisch. En vreemd.



Als je niet beter zou weten zou Woningnet ineens een soort particuliere huisjesmelker lijken.

Roos, toen ik even bij mijn "buren" (algemene ruimte van mijn huidige woonvoorziening) mijn hart aan het luchten was ("belachelijk, pruttel pruttel, wie verzint nou zoiets, mopperdemopper") liep ik tegen mijn maatschappelijk werkster aan. Met haar heb ik besloten om nog even te wachten met Woningnet en veel druk uit te oefenen op Fokus. Irritant wel hoor.



Met huidige woning is inderdaad niets mis. Helemaal aangepast, 24uurszorg aanwezig, het gaat alleen om de reisafstand (2 uur enkele reis) die niet haalbaar is.



Maarrr, er was meteen ook weer een soort van goed nieuws, de mevrouw van de MEE belde terug. Zij wacht nog op twee telefoontjes en mailt dan de hele boel door, naar verwachting donderdag. Naar eigen zeggen had ze heel veel dingen uitgezocht, wordt er een nieuw project gestart midden in Utrecht en ging ze nu nog kijken of ik daarvoor mogelijk in aanmerking kom. Even afwachten dus, maar wel spannend.



En mocht zo'n project nou toch niets zijn kan ik altijd later weer proberen te verhuizen en alsnog via een PGB dingen regelen. Als je in de regio zelf woont kost die aanvraag namelijk niets.

Ik heb een huis Zomaar in mijn schoot geworpen. Via de SSHU, per 16 juli, woonkamer, slaapkamer, eigen keuken en badkamer, op de begane grond, bij de Uithof. Helemaal, helemaal perfect dus!



Maar: ik mag geen "loslopende" huisdieren meenemen. Kat en hond zouden dus niet mee mogen. Wat moet ik nou doen? Hond woont bij mij omdat hij niet meer bij mijn moeder kon wonen (werkt fulltime), het is een oudje, ik kan (en wil!) ze toch niet zomaar de deur uit doen? Het is echt echt helemaal goed, qua huur, qua alles. Maar ik wil niet mijn dieren de deur uit doen... Daar neem je ze toch niet voor?



Argh, wat is dit moeilijk

Dat weet ik niet... In haar antwoord op mijn vraag of huisdieren mee mogen noemde ze een paar redenen. Een kooidier zou wel mogen. Ik heb nu een mailtje gestuurd met uitleg (oude hond, altijd aangelijnd, blabla) dus ik hoop zó dat ze een uitzondering willen maken...



Voor volgende week beslissen. Argh, ik haat dit. Het is zó perfect en ik wil zó niet mijn dieren wegdoen.

Weet ik HPL, is ook zo. Maar hond is 10 (en-een-half). Hij kwam als verwaarloosd, ondervoed pupje bij ons en is zo enorm mijn hond. Vanaf het moment dat we hem ophaalden al. Hij sprong bij mij op schoot en is er niet meer vanaf geweest tot we thuis waren. Als ik ziek was en maandenlang op bed lag, lag hij naast me op bed of op zijn minst naast me op de grond. Als het echt niet goed met me ging wilde hij zelfs nauwelijks mee om uit te gaan met iemand anders. Hij is niet makkelijk, heeft een tic over gehouden aan zijn puppy tijd en gaat niet meer wennen aan onbekende mensen.



Als mijn handen verkrampt zijn likt hij ze schoon, omdat hij de enige is die ze nog schoon kan krijgen aan de binnenkant. Als ik moe ben hangt hij bij me, als ik de hele dag weg ben geweest is hij met zijn 10 jaar nog steeds een soort blije puppy als ik thuis kom. Hij is bij mij zo makkelijk, zo enorm tevreden. En hij is zo... gevoelig. Hij kan niet tegen ruzie, woordenwisselingen, etc. En nu, nu hij weer bij mij woont sinds een jaar, is het weer zo ontzettend helemaal goed.



Ik weet dat het stom klinkt, want "het is maar een hond". Maar voor mij is het meer. Hij is een deel van mij. En dat deel doe je na 10 jaar niet de deur uit omdat hij niet meer uitkomt. Dat wil ik niet, dat kan ik niet en ik zou mezelf verachten als ik het wel zou doen.



Ik heb nog geen antwoord terug en stiekem hoop ik dat dat positief is. Omdat er dan misschien overlegd wordt, in plaats van dat het direct nee is. De kans is waarschijnlijk groter dat er gewoon nog niemand die mail gelezen heeft, maar hee, hopen mag altijd toch?