Werk & Studie
alle pijlers
Het doel van werk.
maandag 9 maart 2009 om 11:00
Wat is het doel van werk? Simpele vraag zou je zeggen, zorgen dat je in je eigen onderhoud kunt voorzien. In de derde wereld zouden ze geen seconde nadenken over dit antwoord.
Maar ja, we leven hier. Bekend met de piramide van (googlet) Maslow, in een land waar in je eerste behoeften wordt voorzien wanneer je dat zelf niet doet of kunt.
Met helaas te weinig energie voorhanden om een flitsend leuke baan die voorziet in eigen onderhoud te combineren met de zorg voor drie kinderen.
Mijn antwoord is ook simpel: zolang ik keuze heb, kies ik voor mijn flitsende baan, en voor een aanvulling vanuit de bijstand. Misschien zou het mogelijk zijn om in mijn onderhoud te voorzien met een simpele baan zoals datatypiste (ik weet het niet, heb nog niet zo'n baanaanbod gekregen -wel gezocht-) waarbij ik meer uren moet draaien dan ik nu doe. Zou dan wel doodongelukkig worden omdat ik mijn huidige, heel leuke, maar eigenlijk te zware, baan zou moeten laten liggen. Zeker is dat ik niet in staat ben om meer uren te draaien in mijn huidige baan, dat zou dan ten koste gaan van mijn gezin. Mocht er worden geeist dat ik in mijn eigen onderhoud ga voorzien dan hoop ik dat ik meer uren mag draaien in mijn huidige baan en zie ik wel waar het schip strandt.
Maar goed, de vraag dus:
Is het volgens jou toegestaan om in de bijstand te blijven zonder te hebben onderzocht of je je gezin draaiende kunt houden naast een geestdodende baan?
Wat vindt jij belangrijker: in eigen onderhoud voorzien of tegemoetkomen aan de behoeften van je intelligentie?
Niet dat de antwoorden iets gaan veranderen in mijn situatie. Maar ik ben gewoon benieuwd hoe mijn medeforummers (afspiegeling van de samenleving?) hierin staan.
Wrijvend wordt het trouwens als ik straks mijn huishoudelijke hulp thuis ontvang. Zij is wel in staat om heel energiek voor een hongerloontje weinig inspirerend werk te doen. Ik ben dan eigenlijk niet in staat te blijven zitten en mijn energie sparen voor als mijn kinderen weer thuiskomen (en neem dan dus veel te veel hooi op mijn vork om maar niet slecht of lui over te komen).
Maar ja, we leven hier. Bekend met de piramide van (googlet) Maslow, in een land waar in je eerste behoeften wordt voorzien wanneer je dat zelf niet doet of kunt.
Met helaas te weinig energie voorhanden om een flitsend leuke baan die voorziet in eigen onderhoud te combineren met de zorg voor drie kinderen.
Mijn antwoord is ook simpel: zolang ik keuze heb, kies ik voor mijn flitsende baan, en voor een aanvulling vanuit de bijstand. Misschien zou het mogelijk zijn om in mijn onderhoud te voorzien met een simpele baan zoals datatypiste (ik weet het niet, heb nog niet zo'n baanaanbod gekregen -wel gezocht-) waarbij ik meer uren moet draaien dan ik nu doe. Zou dan wel doodongelukkig worden omdat ik mijn huidige, heel leuke, maar eigenlijk te zware, baan zou moeten laten liggen. Zeker is dat ik niet in staat ben om meer uren te draaien in mijn huidige baan, dat zou dan ten koste gaan van mijn gezin. Mocht er worden geeist dat ik in mijn eigen onderhoud ga voorzien dan hoop ik dat ik meer uren mag draaien in mijn huidige baan en zie ik wel waar het schip strandt.
Maar goed, de vraag dus:
Is het volgens jou toegestaan om in de bijstand te blijven zonder te hebben onderzocht of je je gezin draaiende kunt houden naast een geestdodende baan?
Wat vindt jij belangrijker: in eigen onderhoud voorzien of tegemoetkomen aan de behoeften van je intelligentie?
Niet dat de antwoorden iets gaan veranderen in mijn situatie. Maar ik ben gewoon benieuwd hoe mijn medeforummers (afspiegeling van de samenleving?) hierin staan.
Wrijvend wordt het trouwens als ik straks mijn huishoudelijke hulp thuis ontvang. Zij is wel in staat om heel energiek voor een hongerloontje weinig inspirerend werk te doen. Ik ben dan eigenlijk niet in staat te blijven zitten en mijn energie sparen voor als mijn kinderen weer thuiskomen (en neem dan dus veel te veel hooi op mijn vork om maar niet slecht of lui over te komen).
maandag 9 maart 2009 om 11:41
Het gaat op dit moment in mijn leven om de keuze tussen meer uren werken en meer in mijn eigen onderhoud voorzien en daarnaast mijn kinderen verwaarlozen (om het nog niet te hebben over mijn eigen lichaam en psyche) of minder uren werk en een bijstandsuitkering en minder risico op verwaarlozing.
Een eenvoudigere baan is op dit moment geen optie omdat ik niet weet hoe ik aan zo'n baan moet geraken. Niet omdat ik dat niet wil. En ook omdat ik bang ben dat ik daarin nog steeds niet functioneer.
Een eenvoudigere baan is op dit moment geen optie omdat ik niet weet hoe ik aan zo'n baan moet geraken. Niet omdat ik dat niet wil. En ook omdat ik bang ben dat ik daarin nog steeds niet functioneer.
maandag 9 maart 2009 om 11:42
Klinkt niet erg lekker, Mamzelle. Ik wil liever..........
Tja, ik wil liever zorgeloos door het leven gaan, wie niet. We hebben het vaak genoeg niet voor het kiezen.
Een uitkering is er niet om willen, voorkeuren of wat dan ook, maar om niet kunnen. Een werelds verschil. Ja, we zijn gezegend dat we in een lang leven waar zoiets als een vangnet bestaat. Maar hoe denk je die houdbaar te houden als we het acceptabel vinden om dat vangnet in te gaan zetten voor 'ik wil liever'?
Tja, ik wil liever zorgeloos door het leven gaan, wie niet. We hebben het vaak genoeg niet voor het kiezen.
Een uitkering is er niet om willen, voorkeuren of wat dan ook, maar om niet kunnen. Een werelds verschil. Ja, we zijn gezegend dat we in een lang leven waar zoiets als een vangnet bestaat. Maar hoe denk je die houdbaar te houden als we het acceptabel vinden om dat vangnet in te gaan zetten voor 'ik wil liever'?
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 9 maart 2009 om 11:44
Ik vind dat iemand werkelijk alles uit de kast moet trekken om zichzelf en eventuele kinderen te kunnen bedruipen. Ik zou ook plees boenen om ervoor te zorgen dat ik zelf rondkom.
Het is mooi dat er een vangnet is in nederland waar mensen gebruik van kunnen maken als er even geen mogelijkheid is om voor jezelf te zorgen. Maar helaas is het vaak niet "even" maar is het een soort van back up. In de bijstand tot je de perfecte baan tegenkomt vind ik niet kunnen.
Je kunt ook op zoek naar die baan terwijl je plees aan het bonen bent. Niet ideaal, maar wel onafhankelijk en dat is voor mij heel wat waard.
Maar goed, er zijn kennelijk honderdduizenden situaties waarin het anders loopt....
Ik begrijp dat niet. Maar dat zal zijn omdat ik nooit iets heb waardoor ik afhankelijk heb moeten zijn van de bijstand.
Mijn motto: Als ik een been gebroken heb ga ik hinkelend naar mijn werk
Het is mooi dat er een vangnet is in nederland waar mensen gebruik van kunnen maken als er even geen mogelijkheid is om voor jezelf te zorgen. Maar helaas is het vaak niet "even" maar is het een soort van back up. In de bijstand tot je de perfecte baan tegenkomt vind ik niet kunnen.
Je kunt ook op zoek naar die baan terwijl je plees aan het bonen bent. Niet ideaal, maar wel onafhankelijk en dat is voor mij heel wat waard.
Maar goed, er zijn kennelijk honderdduizenden situaties waarin het anders loopt....
Ik begrijp dat niet. Maar dat zal zijn omdat ik nooit iets heb waardoor ik afhankelijk heb moeten zijn van de bijstand.
Mijn motto: Als ik een been gebroken heb ga ik hinkelend naar mijn werk
maandag 9 maart 2009 om 11:44
maandag 9 maart 2009 om 11:45
quote:Omen schreef op 09 maart 2009 @ 11:40:
[...]
Wanneer je gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent, krijg je voor dat deel arbeidsongeschiktheid een uitkering. Dat is geen bijstand.
Niet per definitie. Er zijn mensen die wel degelijk arbeidsongeschikt zijn, maar in de clinch liggen met het UWV (wat jaren kan duren, en dan praat ik voor de veiligheid alleen even over de mensen die uiteindelijk dus alsnog per die eerste datum toegelaten worden tot WIA, WAO, WAjong etc.)
Daarnaast zijn er mensen die arbeidsongeschikt raken terwijl ze op dat moment niet werkte en geen aanspraak kunnen maken op voorziende arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. Indien hun gezinsinkomen beneden bijstandsniveau valt, kunnen ze terugvallen op een (aanvullende) bijstandsuitkering.
En dan kunnen ze het nog gekker maken; 100% arbeidsongeschikt zijn, een arbeidsongeschiktheidsuitkering krijgen én aanvulling vanuit de WWB. Gevalletje; oeps, bedankt, zelfs een 100% WAO, WIA etc. uitkering kan onder bijstandsnorm uitkomen. Been there, done that.
[...]
Wanneer je gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent, krijg je voor dat deel arbeidsongeschiktheid een uitkering. Dat is geen bijstand.
Niet per definitie. Er zijn mensen die wel degelijk arbeidsongeschikt zijn, maar in de clinch liggen met het UWV (wat jaren kan duren, en dan praat ik voor de veiligheid alleen even over de mensen die uiteindelijk dus alsnog per die eerste datum toegelaten worden tot WIA, WAO, WAjong etc.)
Daarnaast zijn er mensen die arbeidsongeschikt raken terwijl ze op dat moment niet werkte en geen aanspraak kunnen maken op voorziende arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. Indien hun gezinsinkomen beneden bijstandsniveau valt, kunnen ze terugvallen op een (aanvullende) bijstandsuitkering.
En dan kunnen ze het nog gekker maken; 100% arbeidsongeschikt zijn, een arbeidsongeschiktheidsuitkering krijgen én aanvulling vanuit de WWB. Gevalletje; oeps, bedankt, zelfs een 100% WAO, WIA etc. uitkering kan onder bijstandsnorm uitkomen. Been there, done that.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 9 maart 2009 om 11:47
Aanvullend; ook binnen de WWB zullen mensen overigens beoordeeld worden indien er sprake kan zijn van belemmerende gezondheidsfactoren. Afhankelijk van het probleem kan dit door een arts of specialist op het psychische vlak gebeuren, of combinatie van beide.
Iemand die arbeidsongeschikt is bevonden voor de WWB, zal voor het bevonden deel arbeidsongeschiktheid dan ook vrijgesteld worden van de sollicitatieplicht die normaal bij de WWB geldt.
Iemand die arbeidsongeschikt is bevonden voor de WWB, zal voor het bevonden deel arbeidsongeschiktheid dan ook vrijgesteld worden van de sollicitatieplicht die normaal bij de WWB geldt.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 9 maart 2009 om 11:47
Ik heb ook bepaalde keuzes gemaakt om wél in mijn onderhoud te kunnen voorzien ondanks allerlei gezondsheidsgedoe. Daarvoor heb ik bepaalde jaren in mijn leven heel veel op moeten geven, misschien zelfs dingen die nooit meer te realiseren zijn. "Willen" was daarbij niet aan de orde. Tja, zo is het leven.
maandag 9 maart 2009 om 11:49
quote:mamzelle schreef op 09 maart 2009 @ 11:09:
Boen je by the way plees, Rosie? Wat voor soort werk doe je? En zou je dat soort werk opgeven als het puur fysiek niet lukt om dit voor de uren die je doet vol te houden (en dan maar meer uren plees gaan boenen want met plees boenen verdien je nu eenmaal flink minder dan met leuk werk).
Toen ik mijn kinderen kreeg werkte ik trouwens, Elninjoo. Alleen mijn laatste kind is in de bijstand geboren.
nee, ik boen geen plees, maar ik werk al vanaf mijn 17e om de kost te verdienen en dat heb ik tot twee en een half jaar geleden gedaan met 1001 onmogelijke, duffe, zware, vieze, rare-urenbaantjes en vooral met heel veel trots en eigenwaarde.
In de vrije tijd die ik naast de meisjes nog had heb ik me bekwaamd in mijn passie en in die sector contacten gelegd en vrijwilligerswerk gedaan, zodat ik daar na 12 jaar nu de vruchten van pluk en op mijn droombaan ben geland.
Uiteraard zet ik mijn energie en motivatie het liefste in voor mijn liefhebberijen en kinderen, maar dan heeft er niemand meer te vreten dus heb ik er keihard voor geploeterd om van mijn hobbie mijn beroep te kunnen maken en meanwhile niemand financieel benadeeld om te komen waar ik nu sta.
In de bijstand blijven omdat je kiest voor 'een stukje' ontplooiing is ver buiten mijn voorstellingsvermogen en dat vind ik misbruik maken van de regeling.
Wat jij zegt is: anderen zijn duf/gek/dom/sloom genoeg voor stomme baantjes en IK heb het recht om me aan leuke dingen te wijden, anderen brengen met hun stomme baantjes mijn geld maar op.
je vraagt maar meningen, voila. Misschien niet wat je wil horen maar hier is het.
Boen je by the way plees, Rosie? Wat voor soort werk doe je? En zou je dat soort werk opgeven als het puur fysiek niet lukt om dit voor de uren die je doet vol te houden (en dan maar meer uren plees gaan boenen want met plees boenen verdien je nu eenmaal flink minder dan met leuk werk).
Toen ik mijn kinderen kreeg werkte ik trouwens, Elninjoo. Alleen mijn laatste kind is in de bijstand geboren.
nee, ik boen geen plees, maar ik werk al vanaf mijn 17e om de kost te verdienen en dat heb ik tot twee en een half jaar geleden gedaan met 1001 onmogelijke, duffe, zware, vieze, rare-urenbaantjes en vooral met heel veel trots en eigenwaarde.
In de vrije tijd die ik naast de meisjes nog had heb ik me bekwaamd in mijn passie en in die sector contacten gelegd en vrijwilligerswerk gedaan, zodat ik daar na 12 jaar nu de vruchten van pluk en op mijn droombaan ben geland.
Uiteraard zet ik mijn energie en motivatie het liefste in voor mijn liefhebberijen en kinderen, maar dan heeft er niemand meer te vreten dus heb ik er keihard voor geploeterd om van mijn hobbie mijn beroep te kunnen maken en meanwhile niemand financieel benadeeld om te komen waar ik nu sta.
In de bijstand blijven omdat je kiest voor 'een stukje' ontplooiing is ver buiten mijn voorstellingsvermogen en dat vind ik misbruik maken van de regeling.
Wat jij zegt is: anderen zijn duf/gek/dom/sloom genoeg voor stomme baantjes en IK heb het recht om me aan leuke dingen te wijden, anderen brengen met hun stomme baantjes mijn geld maar op.
je vraagt maar meningen, voila. Misschien niet wat je wil horen maar hier is het.
maandag 9 maart 2009 om 11:49
quote:mamzelle schreef op 09 maart 2009 @ 11:41:
Het gaat op dit moment in mijn leven om de keuze tussen meer uren werken en meer in mijn eigen onderhoud voorzien en daarnaast mijn kinderen verwaarlozen (om het nog niet te hebben over mijn eigen lichaam en psyche) of minder uren werk en een bijstandsuitkering en minder risico op verwaarlozing.
Een eenvoudigere baan is op dit moment geen optie omdat ik niet weet hoe ik aan zo'n baan moet geraken. Niet omdat ik dat niet wil. En ook omdat ik bang ben dat ik daarin nog steeds niet functioneer.
Hoe oud zijn je kinderen?
In welk(e) opzicht(en) denk je hen te gaan verwaarlozen wanneer je meer uren zou gaan werken?
Wanneer je een eenvoudigere baan wilt, kun je je c.v. aanpassen en je werkervaring 'versimpelen' (eenvoudiger voorstellen dan het was) zodat je makkelijker in aanmerking kunt komen.
Het gaat op dit moment in mijn leven om de keuze tussen meer uren werken en meer in mijn eigen onderhoud voorzien en daarnaast mijn kinderen verwaarlozen (om het nog niet te hebben over mijn eigen lichaam en psyche) of minder uren werk en een bijstandsuitkering en minder risico op verwaarlozing.
Een eenvoudigere baan is op dit moment geen optie omdat ik niet weet hoe ik aan zo'n baan moet geraken. Niet omdat ik dat niet wil. En ook omdat ik bang ben dat ik daarin nog steeds niet functioneer.
Hoe oud zijn je kinderen?
In welk(e) opzicht(en) denk je hen te gaan verwaarlozen wanneer je meer uren zou gaan werken?
Wanneer je een eenvoudigere baan wilt, kun je je c.v. aanpassen en je werkervaring 'versimpelen' (eenvoudiger voorstellen dan het was) zodat je makkelijker in aanmerking kunt komen.
maandag 9 maart 2009 om 11:51
Ongelooflijk dit. Kiezen voor "zelfontplooiing" en de kosten daarvan afwentelen op de samenleving! Echt niet te filmen...
Zelf heb ik ook een verminderd energieniveau vanwege jarenlange behandelingen tegen kanker, maar denk maar niet dat ik mijn hand ga ophouden als dat niet echt nodig is! Mijn baan daagt mij niet meer uit en heeft best veel nadelen qua werktijden (ook voor de verzorging/opvoeding van mijn kind) maar stelt mij wel in staat om onafhankelijk te zijn! Dat is mij zeer veel waard.
Zelf heb ik ook een verminderd energieniveau vanwege jarenlange behandelingen tegen kanker, maar denk maar niet dat ik mijn hand ga ophouden als dat niet echt nodig is! Mijn baan daagt mij niet meer uit en heeft best veel nadelen qua werktijden (ook voor de verzorging/opvoeding van mijn kind) maar stelt mij wel in staat om onafhankelijk te zijn! Dat is mij zeer veel waard.
maandag 9 maart 2009 om 11:59
Zoals het tot nu toe op mij overkomt is het meer een kwestie van 'minder energie -binnen het gezonde- dan gewenst', dan van echte arbeidsongeschiktheid. Maar goed, das puur op een paar berichtjes en los van welke deskundige kennis dan ook.
Stel, mijn beeld zou kloppen. Tja, dan ben ik best wel hard, denk ik. Ik bedoel; welke moeder heeft nu níet minder energie dan ze bij voorkeur zou willen? Genoeg topics hier op Viva van vrouwen die zich afvragen hoe ze werk en opvoeden optimaal kunnen combineren met daarnaast al het sociale, tijd voor jezelf, sporten, you name it.
Stel, mijn beeld zou kloppen. Tja, dan ben ik best wel hard, denk ik. Ik bedoel; welke moeder heeft nu níet minder energie dan ze bij voorkeur zou willen? Genoeg topics hier op Viva van vrouwen die zich afvragen hoe ze werk en opvoeden optimaal kunnen combineren met daarnaast al het sociale, tijd voor jezelf, sporten, you name it.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 9 maart 2009 om 11:59
Waarom denk je je kinderen te verwaarlozen Mamzelle?
Ook ik zit in de bijstand, solliciteer me een slag in de rondte, heb vanmorgen net een positief gesprek gehad, en donderdag weer een gesprek. Daarbij kijk ik natuurlijk naar wat ik leuk vind, maar ook naar wat het meeste oplevert, namelijk dat ik uit de bijstand kan. Dat ik Snaak minder zie is vreselijk, ook omdat je alles alleen moet doen, maar dat is niet anders. Als ik kies voor baan A, dan kan ik onder schooltijden werken, en elke dag 3 uur bij een ander de plee boenen, maar daarnaast vang ik alimentatie, wat de soos nu inhoud. Met die inkomsten ben ik waarschijnlijk onafhankelijk, ideaal!
Als ik kies voor baan B heb ik voorlopig kans op meer uren, maar dat is tijdelijk. Dit houd echter wel in dat Snaak naar de bso moet, maar dat is niet anders, en volgens mij zou ze dat ook helemaal niet erg vinden. Het liefst ben ik ook de hele dag bij haar thuis en doe leuke dingen met haar, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen..
Je hoeft je kinderen toch niet aan hun lot over te laten? De regering wil maar wat graag mensen als ons weer aan de slag krijgen, daar zijn allerlei subsidies voor, dus als jij werkt kunnen je kinderen tegen een erg kleine eigen bijdrage gewoon naar de opvang, en volgens mij is dat nog hartstikke leuk ook.
Ook ik zit in de bijstand, solliciteer me een slag in de rondte, heb vanmorgen net een positief gesprek gehad, en donderdag weer een gesprek. Daarbij kijk ik natuurlijk naar wat ik leuk vind, maar ook naar wat het meeste oplevert, namelijk dat ik uit de bijstand kan. Dat ik Snaak minder zie is vreselijk, ook omdat je alles alleen moet doen, maar dat is niet anders. Als ik kies voor baan A, dan kan ik onder schooltijden werken, en elke dag 3 uur bij een ander de plee boenen, maar daarnaast vang ik alimentatie, wat de soos nu inhoud. Met die inkomsten ben ik waarschijnlijk onafhankelijk, ideaal!
Als ik kies voor baan B heb ik voorlopig kans op meer uren, maar dat is tijdelijk. Dit houd echter wel in dat Snaak naar de bso moet, maar dat is niet anders, en volgens mij zou ze dat ook helemaal niet erg vinden. Het liefst ben ik ook de hele dag bij haar thuis en doe leuke dingen met haar, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen..
Je hoeft je kinderen toch niet aan hun lot over te laten? De regering wil maar wat graag mensen als ons weer aan de slag krijgen, daar zijn allerlei subsidies voor, dus als jij werkt kunnen je kinderen tegen een erg kleine eigen bijdrage gewoon naar de opvang, en volgens mij is dat nog hartstikke leuk ook.
maandag 9 maart 2009 om 12:02
Heb sinds laatste post nog niks teruggelezen en dat gaat ook nu niet gebeuren omdat de kinderen thuis zijn voor lunch en ik vanmiddag dus bezig ben.
Over de arbeidsongeschiktheid: er zijn wel diagnoses, maar die hebben niet geleid tot toen nog WAO. Ik ben een paar maanden 15 % afgekeurd geweest maar was toen weer fit genoeg om mijn 24 uurs baan verder op te pakken. In de WAO gaan is nadien niet meer gelukt omdat de verzekeringsarts mijn onvermogen meer weet aan de aanwezigheid van mijn gezin dan aan ziekte. Toen was de bijstand nog een uitvalsmogelijkheid die door de verzekeringartsen werd aangewezen, dat zal inmiddels met de WWB veranderd zijn.
Laatste verzekeringsarts die ik bezocht meende dat ik voor 30 uur per week belastbaar zou zijn met licht werk. GGZ meent dat ik werk op de laatste plaats moet zetten en mijn kinderen op de eerste plaats moet zetten nu. Wie er gelijk heeft, wie ben ik om dat te beoordelen.
Over de arbeidsongeschiktheid: er zijn wel diagnoses, maar die hebben niet geleid tot toen nog WAO. Ik ben een paar maanden 15 % afgekeurd geweest maar was toen weer fit genoeg om mijn 24 uurs baan verder op te pakken. In de WAO gaan is nadien niet meer gelukt omdat de verzekeringsarts mijn onvermogen meer weet aan de aanwezigheid van mijn gezin dan aan ziekte. Toen was de bijstand nog een uitvalsmogelijkheid die door de verzekeringartsen werd aangewezen, dat zal inmiddels met de WWB veranderd zijn.
Laatste verzekeringsarts die ik bezocht meende dat ik voor 30 uur per week belastbaar zou zijn met licht werk. GGZ meent dat ik werk op de laatste plaats moet zetten en mijn kinderen op de eerste plaats moet zetten nu. Wie er gelijk heeft, wie ben ik om dat te beoordelen.
maandag 9 maart 2009 om 12:05
Ik voel me echt genaait eiegnlijk door zo'n instelling van iemand. Jij doet lekker wat je leuk vindt omdat je anders zo moe wordt. Ik werk me (ook voor jou) een slag in de rondte terwijl ik nog geen duppie kreeg toen ik na mijn afstuderen niet meteen een baan had (ondanks verwoede pogingen) Ik snap niet hoe je dit tegenover jezelf kan verantwoorden laatstaan tegen over je kinderen.
Zet je kinderen op de eerste plaats en neem dus je verantwoordelijkheid! Ga werken!
Zet je kinderen op de eerste plaats en neem dus je verantwoordelijkheid! Ga werken!
maandag 9 maart 2009 om 12:05
Misschien lees ik ergens over heen hoor, maar het is toch niet het een of het ander? Waarom niet gewoon interessante baan houden en daarnaast, i.p.v. aanvullen met bijstand, een mindere baan ernaast nemen? Dat zou ik denk ik doen in dit geval.
Verder eens met Eowynn, ik erger me hier helemaal niet aan. Maar ik denk wel dat het gemakkelijk zónder bijstand kan.
Het is wel zo dat deze wel zo dat deze zorgmaatschappij moeilijk in stand te houden is als mensen onterecht in de bijstand zitten. Maar ik zou niet durven oordelen of dat het geval is hier. Denk eigenlijk van niet, maar ken Mamzelle dan ook uit andere topics en weet iets meer van verhaal van gezondheid op alle vlakken.
Verder eens met Eowynn, ik erger me hier helemaal niet aan. Maar ik denk wel dat het gemakkelijk zónder bijstand kan.
Het is wel zo dat deze wel zo dat deze zorgmaatschappij moeilijk in stand te houden is als mensen onterecht in de bijstand zitten. Maar ik zou niet durven oordelen of dat het geval is hier. Denk eigenlijk van niet, maar ken Mamzelle dan ook uit andere topics en weet iets meer van verhaal van gezondheid op alle vlakken.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
maandag 9 maart 2009 om 12:13
Nou dan zeg ik, mijn zegen heb je hoor Mamz
Baan blijven doen en proberen vol te houden, want dus al behoorlijk zwaar. En dan goed aan jezelf werken intussen en rust nemen en met je kinderen tutten en hen nodige aandacht geven.
En dan wie weet over een tijdje weer meer werken. Dit is nu precies waar de bijstand of WAO of zorgmaatschappij etc voor bedoeld is.
Maar waarom dit topic dan eigenlijk? De OP is dan niet specifiek genoeg. Eigenlijk weet je het antwoord al. Soort zelfkastijding?
Misschien kan het nu gaan over hoe de situatie te verbeteren, voor jou en voor de kinderen.
Baan blijven doen en proberen vol te houden, want dus al behoorlijk zwaar. En dan goed aan jezelf werken intussen en rust nemen en met je kinderen tutten en hen nodige aandacht geven.
En dan wie weet over een tijdje weer meer werken. Dit is nu precies waar de bijstand of WAO of zorgmaatschappij etc voor bedoeld is.
Maar waarom dit topic dan eigenlijk? De OP is dan niet specifiek genoeg. Eigenlijk weet je het antwoord al. Soort zelfkastijding?
Misschien kan het nu gaan over hoe de situatie te verbeteren, voor jou en voor de kinderen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
