Werk & Studie
alle pijlers
Mijn baas heeft een verhouding. Wat moet ik hiermee?
vrijdag 16 januari 2009 om 08:47
hallo, ik ben Donna en ik ben managementassistente. Ik werk voor de algemeen directeur van een groot commercieel bedrijf van zo'n 700 werknemers. Ik werk relatief gezien nog vrij kort voor deze directeur nu zo'n anderhalf jaar. Ik beheer (natuurlijk) ook zijn digitale post. Nu heb ik hem laatst 'betrapt" op een zeer intieme mailwisseling met een vrouwelijke collega van het werk. Voor de duidelijkheid; hij is getrouwd en heeft 3 (kleine) kinderen. Zij is vrijgezel zonder kinderen. De vrouwelijke collega is maatschappelijk werkster binnen het bedrijf. Zij krijgt dus heel veel zaken te horen die medewerkers tegen haar vertellen. Het is me zo verschrikkelijk tegengevallen van mijn baas. Ik had dit nooit verwacht. Verder ligt hij ook op dit moment erg onder vuur omdat hij deze functie eigenlijk niet aankan. Ik moet echt mezelf in allerlei bochten wringen om te zorgen dat hij zijn werk goed blijft doen. En dan dit! Ik had het gewoon niet willen weten. Buiten het feit dat ik vind dat een persoon in zo'n functie gewoon niet zoiets stoms moet doen en zeker niet via de mail. Ik ben zo op 'm afgeknapt dat ik moeite moet doen om normaal tegen 'm te doen. Het klinkt misschien een beetje overdreven maar ik voel het zo. Ik wil best smoesjes voor hem verzinnen maar niet op prive gebied. Nu weet ik inmiddels dat ze vaak samen (stiekem) gaan lunchen. Tegen mij zei hij dan dat hij in bespreking was op een andere afdeling terwijl dat niet zo was. Hij heeft mij dus gewoon laten liegen. Mensen, wat moet ik hiermee aan?
zondag 18 januari 2009 om 13:15
quote:Visotsky schreef op 18 januari 2009 @ 12:33:
Ja. Ik zou geen zin hebben in het hele gedoe. Ik heb te vaak gezien dat een 'klokkenluider' uiteindelijk aan het kortste eind trekt. Vergeet niet dat als TO dit niet naar buiten brengt en enkel zorgt dat ze de mailtjes niet meer onder ogen komt, ze doordat ze weet van de situatie waarschijnlijk nog vaak in gewetensnood komt, bijvoorbeeld als een collega met wie ze een goede band heeft in de problemen komt met haar baas en naar de MW wil stappen. Persoonlijk zou ik hier geen zin in hebben.
Maar waar gaat het feitelijk om? Ze wil er niks mee te maken hebben. Tenminste, dat haal ik uit de OP. Ze heeft het gevoel dat haar leidinggevende minder goed functioneert. Of dat zo is, dat weten we niet, wij kennen de men, het bedrijf en de situatie verder niet. Maar ik heb er wel beeld bij. Ik denk dat de man zich kapot schrikt als Donna hem met haar bevindingen confronteert en dat hij zal zorgen dat ze er geen hinder meer van ondervindt.
Als het echt een moreel probleem is, als in, ik wil niet werken voor iemand die zijn vrouw zo lelijk bedriegt, dán wordt het tijd voor een nieuwe baan. Zou ik zeggen. Ik ken natuurlijk de werkgever niet maar ik weet wel dat de mijne zich alleen maar ka-pot schrok toen ik hem vertelde wat ik zag en voelde. Daar zou ik persoonlijk dus wel op inzetten, in plaats van bang zijn voor mijn baan.
Klokkenluiders die er uiteindelijk uitgewerkt werden heb ik alleen meegemaakt bij fraude. Als er orders werden gefactureerd terwijl de klant niet wist dat hij uberhaupt een order geplaatst had. Nooit bij zoiets intiems en privé's als een scharrel op het werk. In die gevallen zag ik vooral schaamte en damage control gedrag na het bekend worden er van.
quote:Als ik zo aan mijn baan gehecht zou zijn dat ik zou willen blijven zou ik het ook wel bij de baas aan de orde stellen. Dat vind ik ook professioneel. Maar het resultaat daarvan is waarschijnlijk hoogstens dat ze de mails niet meer ziet, maar dat zowel de MW als de baas beiden gewoon blijven en dat ze nog regelmatig last zou hebben van gewetensnood tegenover andere collegas. Dus niet privé, maar zakelijk. En daar zou ik geen zin in hebben.
Als Donna daar mee kan leven, niet geconfronteerd worden met het infantiele gedoe van die twee, en verder gewoon kan functioneren in haar betrekking, dan zou ik dat gesprek dus inderdaad aangaan.
Uiteindelijk is het 't probleem van die baas, niet van Donna. Hij heeft er - neem ik aan - belang bij als het geheim blijft zoveel mogelijk, nou, aan hem dan om te zorgen dat dat ook het geval is en zo niet, dan mag hij daarop worden aangesproken.
Voor hetzelfde geld wordt of de mevrouw of die meneer eruit gegooid als het bekend wordt, veel bedrijven zijn niet happig op verhoudingen op de werkvloer en als de mevrouw MW is, dan denk ik helemaal dat daarover wenkbrauwen in de haargrens zullen worden getrokken.
Ja. Ik zou geen zin hebben in het hele gedoe. Ik heb te vaak gezien dat een 'klokkenluider' uiteindelijk aan het kortste eind trekt. Vergeet niet dat als TO dit niet naar buiten brengt en enkel zorgt dat ze de mailtjes niet meer onder ogen komt, ze doordat ze weet van de situatie waarschijnlijk nog vaak in gewetensnood komt, bijvoorbeeld als een collega met wie ze een goede band heeft in de problemen komt met haar baas en naar de MW wil stappen. Persoonlijk zou ik hier geen zin in hebben.
Maar waar gaat het feitelijk om? Ze wil er niks mee te maken hebben. Tenminste, dat haal ik uit de OP. Ze heeft het gevoel dat haar leidinggevende minder goed functioneert. Of dat zo is, dat weten we niet, wij kennen de men, het bedrijf en de situatie verder niet. Maar ik heb er wel beeld bij. Ik denk dat de man zich kapot schrikt als Donna hem met haar bevindingen confronteert en dat hij zal zorgen dat ze er geen hinder meer van ondervindt.
Als het echt een moreel probleem is, als in, ik wil niet werken voor iemand die zijn vrouw zo lelijk bedriegt, dán wordt het tijd voor een nieuwe baan. Zou ik zeggen. Ik ken natuurlijk de werkgever niet maar ik weet wel dat de mijne zich alleen maar ka-pot schrok toen ik hem vertelde wat ik zag en voelde. Daar zou ik persoonlijk dus wel op inzetten, in plaats van bang zijn voor mijn baan.
Klokkenluiders die er uiteindelijk uitgewerkt werden heb ik alleen meegemaakt bij fraude. Als er orders werden gefactureerd terwijl de klant niet wist dat hij uberhaupt een order geplaatst had. Nooit bij zoiets intiems en privé's als een scharrel op het werk. In die gevallen zag ik vooral schaamte en damage control gedrag na het bekend worden er van.
quote:Als ik zo aan mijn baan gehecht zou zijn dat ik zou willen blijven zou ik het ook wel bij de baas aan de orde stellen. Dat vind ik ook professioneel. Maar het resultaat daarvan is waarschijnlijk hoogstens dat ze de mails niet meer ziet, maar dat zowel de MW als de baas beiden gewoon blijven en dat ze nog regelmatig last zou hebben van gewetensnood tegenover andere collegas. Dus niet privé, maar zakelijk. En daar zou ik geen zin in hebben.
Als Donna daar mee kan leven, niet geconfronteerd worden met het infantiele gedoe van die twee, en verder gewoon kan functioneren in haar betrekking, dan zou ik dat gesprek dus inderdaad aangaan.
Uiteindelijk is het 't probleem van die baas, niet van Donna. Hij heeft er - neem ik aan - belang bij als het geheim blijft zoveel mogelijk, nou, aan hem dan om te zorgen dat dat ook het geval is en zo niet, dan mag hij daarop worden aangesproken.
Voor hetzelfde geld wordt of de mevrouw of die meneer eruit gegooid als het bekend wordt, veel bedrijven zijn niet happig op verhoudingen op de werkvloer en als de mevrouw MW is, dan denk ik helemaal dat daarover wenkbrauwen in de haargrens zullen worden getrokken.
zondag 18 januari 2009 om 13:23
quote:korenwolf schreef op 18 januari 2009 @ 13:00:
Nu we allemaal vastgesteld hebben dat we ons Donna's reacties zo goed kunnen voorstellen, mag ik dan ook even advocaat van de duivel spelen?
Stel, ik ben directeur. Ik doe stomme dingen en maak fouten, omdat iedereen nou eenmaal stomme dingen doet en omdat ik in een positie zit waarin de fouten nogal opvallen of gevolgen hebben. Gelukkig heb ik een assistente. Die moet ik kunnen vertrouwen, anders kan ik mijn werk niet doen. Nu heeft mijn assistente een probleem met dingen uit mijn prive-leven. Ook vindt ze dat ik mijn werk niet goed doe. Daarmee komt ze echter niet bij mij, zodat we het op kunnen lossen; ze gaat er ook niet mee naar iemand anders binnen het bedrijf, nee, ze gooit het hele verhaal op een openbaar forum. Weliswaar met details veranderd, maar hoe kan ik er nu voortaan van opaan dat ze over andere werkgerelateerde zaken wel discreet is? En ze vindt dat ik mijn werk niet goed doe, maar dat zegt ze niet tegen mij, hoe kan ik er dan iets aan veranderen? Het is nota bene mijn assistente, mijn rechterhand, ik voel me nogal genept hierdoor. Vinden jullie dit professioneel?
En uit wat Donna verteld heeft moet iemand op hebben kunnen maken om welk bedrijf en om welke manager het gaat? Really?
Vind ik wat vergezocht. Er zijn vele bedrijven met 700 medewerkers (en misschien is dat wel helemaal niet waar en zijn het er 800, het is een groot bedrijf, dat is duidelijk) en er zijn binnen zo'n bedrijf misschien wel 50 of 100 managers.
Denk dat het wel mee zal vallen met de herkenbaarheid en op een forum anoniem je vragen stellen en je probleem voorleggen heeft mi niks met professionaliteit te maken.
Edit:
Als je hiermee naar een collega gaat dan is het binnen de kortste keren de hele tent door en weten alle 700, 800, 1800 medewerkers hoe en wat. Dat heb ik écht al heel vaak meegemaakt.
Donna heeft het misschien juist wel expres niet aan een collega verteld maar heeft haar vraag op een voor haar nieuw forum gesteld, waar niemand haar (nog) kent.
Het naar de baas gaan met haar probleem is iets waar we het nu over hebben, of dat zinnig is of niet. Op dit moment knaagt Donna in haar eentje op dit probleem. Tenminste, zo lijkt het.
Nu we allemaal vastgesteld hebben dat we ons Donna's reacties zo goed kunnen voorstellen, mag ik dan ook even advocaat van de duivel spelen?
Stel, ik ben directeur. Ik doe stomme dingen en maak fouten, omdat iedereen nou eenmaal stomme dingen doet en omdat ik in een positie zit waarin de fouten nogal opvallen of gevolgen hebben. Gelukkig heb ik een assistente. Die moet ik kunnen vertrouwen, anders kan ik mijn werk niet doen. Nu heeft mijn assistente een probleem met dingen uit mijn prive-leven. Ook vindt ze dat ik mijn werk niet goed doe. Daarmee komt ze echter niet bij mij, zodat we het op kunnen lossen; ze gaat er ook niet mee naar iemand anders binnen het bedrijf, nee, ze gooit het hele verhaal op een openbaar forum. Weliswaar met details veranderd, maar hoe kan ik er nu voortaan van opaan dat ze over andere werkgerelateerde zaken wel discreet is? En ze vindt dat ik mijn werk niet goed doe, maar dat zegt ze niet tegen mij, hoe kan ik er dan iets aan veranderen? Het is nota bene mijn assistente, mijn rechterhand, ik voel me nogal genept hierdoor. Vinden jullie dit professioneel?
En uit wat Donna verteld heeft moet iemand op hebben kunnen maken om welk bedrijf en om welke manager het gaat? Really?
Vind ik wat vergezocht. Er zijn vele bedrijven met 700 medewerkers (en misschien is dat wel helemaal niet waar en zijn het er 800, het is een groot bedrijf, dat is duidelijk) en er zijn binnen zo'n bedrijf misschien wel 50 of 100 managers.
Denk dat het wel mee zal vallen met de herkenbaarheid en op een forum anoniem je vragen stellen en je probleem voorleggen heeft mi niks met professionaliteit te maken.
Edit:
Als je hiermee naar een collega gaat dan is het binnen de kortste keren de hele tent door en weten alle 700, 800, 1800 medewerkers hoe en wat. Dat heb ik écht al heel vaak meegemaakt.
Donna heeft het misschien juist wel expres niet aan een collega verteld maar heeft haar vraag op een voor haar nieuw forum gesteld, waar niemand haar (nog) kent.
Het naar de baas gaan met haar probleem is iets waar we het nu over hebben, of dat zinnig is of niet. Op dit moment knaagt Donna in haar eentje op dit probleem. Tenminste, zo lijkt het.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 18-01-2009 13:26
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
zondag 18 januari 2009 om 13:39
quote:eleonora schreef op 18 januari 2009 @ 13:15:
[...]
Als het echt een moreel probleem is, als in, ik wil niet werken voor iemand die zijn vrouw zo lelijk bedriegt, dán wordt het tijd voor een nieuwe baan.
Die relatie met zijn vrouw zou ik totaal niet over in zitten. Dat is inderdaad privé. Het probleem is volgens mij ècht de belangenverstrengeling binnen het bedrijf, waardoor je in de toekomst ook nog in de problemen wordt gebracht.
quote:Klokkenluiders die er uiteindelijk uitgewerkt werden heb ik alleen meegemaakt bij fraude. Als er orders werden gefactureerd terwijl de klant niet wist dat hij uberhaupt een order geplaatst had. Nooit bij zoiets intiems en privé's als een scharrel op het werk. In die gevallen zag ik vooral schaamte en damage control gedrag na het bekend worden er van.
Hangt van het type baas af denk ik. Ik heb een situatie meegemaakt waarin een directeur, type supercharmeur, een relatie had met een ondergeschikte. Later had hij nog een affaire met een andere dame. Verschillende van zijn ondergeschikten hebben het probleem aangekaart bij hem en bij zijn baas. Hij had echter zo'n enorm vlotte babbel en de dames in kwestie ontkenden ook stellig. Als er een ondergeschikte zijn nek had uitgestoken ging zijn kop er altijd op subtiele wijze af: lees: kreeg geen opdrachten meer, werd afgemaakt in functioneringsgesprekken etc. Uiteindelijk gingen deze klokkenluiders altijd wel de deur uit. Meestal op eigen initiatief, soms gedwongen. De betreffende directeur maakte ook regelmatig toespelingen naar andere vrouwelijke ondergeschikten. Ook klachten hierover lulde hij gewoon weg met zijn overtuigende vlotte babbel. Alle klachten werden pas serieus genomen toen hij zo overmoedig werd om ee ondergeschikte een SMS te sturen. Zij was hier niet van gediend en had nu bewijs tegenover de leidinggevende van haar baas, waardoor deze het nu wel móest gelovenen de hele zaak aan het licht kwam.
De betreffende directeur is overigens niet geschaad in zijn carriere. Hij kon vrijwel meteen bij een ander bedrijf aan de slag en maakte zelfs promotie.
[...]
Als het echt een moreel probleem is, als in, ik wil niet werken voor iemand die zijn vrouw zo lelijk bedriegt, dán wordt het tijd voor een nieuwe baan.
Die relatie met zijn vrouw zou ik totaal niet over in zitten. Dat is inderdaad privé. Het probleem is volgens mij ècht de belangenverstrengeling binnen het bedrijf, waardoor je in de toekomst ook nog in de problemen wordt gebracht.
quote:Klokkenluiders die er uiteindelijk uitgewerkt werden heb ik alleen meegemaakt bij fraude. Als er orders werden gefactureerd terwijl de klant niet wist dat hij uberhaupt een order geplaatst had. Nooit bij zoiets intiems en privé's als een scharrel op het werk. In die gevallen zag ik vooral schaamte en damage control gedrag na het bekend worden er van.
Hangt van het type baas af denk ik. Ik heb een situatie meegemaakt waarin een directeur, type supercharmeur, een relatie had met een ondergeschikte. Later had hij nog een affaire met een andere dame. Verschillende van zijn ondergeschikten hebben het probleem aangekaart bij hem en bij zijn baas. Hij had echter zo'n enorm vlotte babbel en de dames in kwestie ontkenden ook stellig. Als er een ondergeschikte zijn nek had uitgestoken ging zijn kop er altijd op subtiele wijze af: lees: kreeg geen opdrachten meer, werd afgemaakt in functioneringsgesprekken etc. Uiteindelijk gingen deze klokkenluiders altijd wel de deur uit. Meestal op eigen initiatief, soms gedwongen. De betreffende directeur maakte ook regelmatig toespelingen naar andere vrouwelijke ondergeschikten. Ook klachten hierover lulde hij gewoon weg met zijn overtuigende vlotte babbel. Alle klachten werden pas serieus genomen toen hij zo overmoedig werd om ee ondergeschikte een SMS te sturen. Zij was hier niet van gediend en had nu bewijs tegenover de leidinggevende van haar baas, waardoor deze het nu wel móest gelovenen de hele zaak aan het licht kwam.
De betreffende directeur is overigens niet geschaad in zijn carriere. Hij kon vrijwel meteen bij een ander bedrijf aan de slag en maakte zelfs promotie.
zondag 18 januari 2009 om 13:44
Visotsky, dat weet je niet, maar je kunt er wel met haar over praten.
"Ik heb twee week geleden iets met je besproken en na die tijd ben ik erachter gekomen dat je toch wel heel persoonlijk met baas X omgaat... ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet prettig bij voel, omdat ik ook het één en ander over baas X gezegd heb. Mag ik vragen hoe je hiermee omgaat?'
Ik denk dat je aan haar reactie wel merkt of je je al dan niet zorgen moet maken.
"Ik heb twee week geleden iets met je besproken en na die tijd ben ik erachter gekomen dat je toch wel heel persoonlijk met baas X omgaat... ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet prettig bij voel, omdat ik ook het één en ander over baas X gezegd heb. Mag ik vragen hoe je hiermee omgaat?'
Ik denk dat je aan haar reactie wel merkt of je je al dan niet zorgen moet maken.
zondag 18 januari 2009 om 13:45
Visotsky, gruwelijk zo'n kerel, bah, wat een kwal!
Jammer dat zo'n man niet vanaf dat moment als puttenschepper moet gaan werken. Serieus hoor, wat een etter om mensen de tent uit te werken omdat hij zijn tampeloeris niet in zijn broek kon houden. Yech!
Het zou zomaar kunnen dat ik veel te naïef ben maar ik denk (en dat weet ik natuurlijk helemaal niet zeker) dat de meneer en mevrouw waar het in dit topic over gaat heel wat te verliezen hebben als dit door de toko gaat. Denk je niet? Zij met haar baan die een bepaalde discretie vereist en hij die een leidinggevende functie heeft.
Wie weet valt hij in de categorie waar jij aan refereert maar hij zou zich ook kapot kunnen schrikken en er alles aan willen doen om te zorgen dat Donna zich niet meer bezwaard voelt.
Dat kan alleen zij inschatten. Hopelijk komt Donna haar licht nog op de zaak werpen.
Jammer dat zo'n man niet vanaf dat moment als puttenschepper moet gaan werken. Serieus hoor, wat een etter om mensen de tent uit te werken omdat hij zijn tampeloeris niet in zijn broek kon houden. Yech!
Het zou zomaar kunnen dat ik veel te naïef ben maar ik denk (en dat weet ik natuurlijk helemaal niet zeker) dat de meneer en mevrouw waar het in dit topic over gaat heel wat te verliezen hebben als dit door de toko gaat. Denk je niet? Zij met haar baan die een bepaalde discretie vereist en hij die een leidinggevende functie heeft.
Wie weet valt hij in de categorie waar jij aan refereert maar hij zou zich ook kapot kunnen schrikken en er alles aan willen doen om te zorgen dat Donna zich niet meer bezwaard voelt.
Dat kan alleen zij inschatten. Hopelijk komt Donna haar licht nog op de zaak werpen.
zondag 18 januari 2009 om 13:57
@ Eleonora - Ja, misschien zijn mijn reacties wel wat gekleurd door dit verhaal. De betreffende man heeft een jaar of 8 gewoon zijn gang kunnen gaan.
Donna kan natuurlijk altijd proberen aan te kaarten bij de directeur en als ze wil blijven werken voor hem zou ze ook zeker moeten zeggen dat ze er niet van gediend is dergelijke mailtjes onder ogen te krijgen.
Donna kan natuurlijk altijd proberen aan te kaarten bij de directeur en als ze wil blijven werken voor hem zou ze ook zeker moeten zeggen dat ze er niet van gediend is dergelijke mailtjes onder ogen te krijgen.
zondag 18 januari 2009 om 17:50
Wat ik dus niet begrijp. Waarom krijg ik eerst over het algemeen belachelijke reacties van incompetente posters? Pas na tientallen berichten komen de echt goede posters pas met een goede gefundeerde mening cq. advies? Wat betreft mijn reacties. Ik hoef dat niet te accepteren of over mijn kant te laten gaan als er zaken aangekaart worden die totaal geen betrekking op mijn vraag hebben. Of ik hier nieuw ben of niet dat zal me echt een worst zijn. Ik vind trouwens dat heel wat vaste posters hier al behoorlijk door de mand gevallen zijn.
On topic. Er zijn een aantal zaken die me echt storen. Ten eerste wens ik niet op mijn geconfronteerd te worden met mails waar allerlei aanstootgevende woorden in het onderwerp staan. Als ik dat wil bezoek ik wel een pornosite.
Verder zet mijn huidige manager zich op dit moment niet op een goede manier in voor het bedrijf. Hij heeft geen tijd om met een medewerker te spreken die helemaal vast zit door de dood van zijn vrouw maar heeft wel tijd om (ranzige) e-mails te sturen naar zo'n mens. (voorbeeld)
Oh ja, hier is trouwens een misverstand. De mails komen niet in mijn mailbox terecht maar ik zie deze in zijn eigen mailbox omdat ik die voor mijn baas beheer. Ik heb een digitaal archief dus ik archiveer alle relevante mails.
Verder weiger ik om te solliciteren dat gaat me echt te ver. Ik heb het (normaal gesproken) altijd heel erg naar mijn zin gehad en ik vind niet dat ik moet 'boeten'.
Wat betreft eventuele herkenning is verder niet van toepassing. Ik weet zeker dat geen mens mij en de situatie zal herkennen. Ik zou met deze situatie die er nu ligt niet over peinzen om wie dan ook hierover in vertrouwen te nemen en zeker geen collega.
Sterker nog, ik heb het nog niet eens aan mijn man verteld!
Verder is mijn mening dat een vertrouwenspersoon een extern persoon zou moeten zijn. (Tja, ik heb al allerlei oplossingen zitten bedenken).
Die mails zijn voor mij echt een grens. Nogmaals, ik hoef niet te accepteren dat er op mijn werk ranzige woorden om m'n oren vliegen. Ik ga maandag met mijn baas erover praten. Ik wil maar 1 ding en dat is niet geconfronteerd worden met dergelijke ranzige mails. Ik zal hem laten weten dat dit geen enkele invloed heeft op mijn inzet cq. mijn professionaliteit en hem adviseren dergelijke mails vanuit een ander adres te sturen. Wie weet trouwens wat de afdeling ICT allemaal ziet. Mocht hij dat niet doen dan wil ik verder zijn Outlook niet meer beheren. Ik hoop dat hij het niet zover laat komen.
On topic. Er zijn een aantal zaken die me echt storen. Ten eerste wens ik niet op mijn geconfronteerd te worden met mails waar allerlei aanstootgevende woorden in het onderwerp staan. Als ik dat wil bezoek ik wel een pornosite.
Verder zet mijn huidige manager zich op dit moment niet op een goede manier in voor het bedrijf. Hij heeft geen tijd om met een medewerker te spreken die helemaal vast zit door de dood van zijn vrouw maar heeft wel tijd om (ranzige) e-mails te sturen naar zo'n mens. (voorbeeld)
Oh ja, hier is trouwens een misverstand. De mails komen niet in mijn mailbox terecht maar ik zie deze in zijn eigen mailbox omdat ik die voor mijn baas beheer. Ik heb een digitaal archief dus ik archiveer alle relevante mails.
Verder weiger ik om te solliciteren dat gaat me echt te ver. Ik heb het (normaal gesproken) altijd heel erg naar mijn zin gehad en ik vind niet dat ik moet 'boeten'.
Wat betreft eventuele herkenning is verder niet van toepassing. Ik weet zeker dat geen mens mij en de situatie zal herkennen. Ik zou met deze situatie die er nu ligt niet over peinzen om wie dan ook hierover in vertrouwen te nemen en zeker geen collega.
Sterker nog, ik heb het nog niet eens aan mijn man verteld!
Verder is mijn mening dat een vertrouwenspersoon een extern persoon zou moeten zijn. (Tja, ik heb al allerlei oplossingen zitten bedenken).
Die mails zijn voor mij echt een grens. Nogmaals, ik hoef niet te accepteren dat er op mijn werk ranzige woorden om m'n oren vliegen. Ik ga maandag met mijn baas erover praten. Ik wil maar 1 ding en dat is niet geconfronteerd worden met dergelijke ranzige mails. Ik zal hem laten weten dat dit geen enkele invloed heeft op mijn inzet cq. mijn professionaliteit en hem adviseren dergelijke mails vanuit een ander adres te sturen. Wie weet trouwens wat de afdeling ICT allemaal ziet. Mocht hij dat niet doen dan wil ik verder zijn Outlook niet meer beheren. Ik hoop dat hij het niet zover laat komen.
zondag 18 januari 2009 om 18:42
[quote]Donnadanst schreef op 18 januari 2009 @ 17:50:
Wat ik dus niet begrijp. Waarom krijg ik eerst over het algemeen belachelijke reacties van incompetente posters? Pas na tientallen berichten komen de echt goede posters pas met een goede gefundeerde mening cq. advies? Wat betreft mijn reacties. Ik hoef dat niet te accepteren of over mijn kant te laten gaan als er zaken aangekaart worden die totaal geen betrekking op mijn vraag hebben. Of ik hier nieuw ben of niet dat zal me echt een worst zijn. Ik vind trouwens dat heel wat vaste posters hier al behoorlijk door de mand gevallen zijn.
Donna: actie en reactie... Natuurlijk heb je gelijk dat de forummers geen zaken aan hoeven te kaarten, die geen betrekking op de zaak hebben. Maar JIJ hebt de openingspost geschreven en daar staan zaken in die misschien niet direct betrekking hebben op de vraag, maar wel van toepassing kunnen zijn. Als andere forummers een link leggen, die jij niet gelegd hebt, vind ik niet dat je ze daarom aan moet vallen of incompetent hoeft te noemen.
Verder zet mijn huidige manager zich op dit moment niet op een goede manier in voor het bedrijf. Hij heeft geen tijd om met een medewerker te spreken die helemaal vast zit door de dood van zijn vrouw maar heeft wel tijd om (ranzige) e-mails te sturen naar zo'n mens. (voorbeeld)
Het is niet aan jou om te beoordelen hoe je baas zijn werk zou moeten doen of waar hij tijd voor zou moeten maken. Dat zijn zijn zaken en hij behandelt deze naar eigen beoordelingsvermogen. Dat jullie andere meningen hebben, is aan jou om te accepteren.
Oh ja, hier is trouwens een misverstand. De mails komen niet in mijn mailbox terecht maar ik zie deze in zijn eigen mailbox omdat ik die voor mijn baas beheer. Ik heb een digitaal archief dus ik archiveer alle relevante mails.
Ik heb jarenlang mailboxen beheerd van verschillende personen (bazen en collega's). Mijn motto was altijd: "Ik hoef niet te lezen wat niet voor mij bestemd is". Natuurlijk las ik wel eens iets wat toch niet voor mijn ogen bedoeld was. Ook ik ben toen achter wat clandestiene dingen gekomen (overspel, verslavingen etc.). Deze heb ik altijd genegeerd. Mijn grens heb ik getrokken bij illegale zaken of zaken die niet binnen de bedrijfsintegriteit vielen (onkostenfraude, diefstal). De inbox van mijn bazen en collega's bleven nog steeds HUN inboxen en ik vond en vind dat ik niet het recht had of heb om te vertellen welke mails ze buiten mijn gezichtsveld moeten houden.
Natuurlijk kun je de mails beschouwen als vallende buiten de bedrijfsintegriteit, omdat de vrouwelijke helft in deze verhouding een vertrouwensfunctie heeft. Toch kun je niet met zekerheid poneren dat er een met de integriteit gerommeld is. Zolang zij in bed, of waar dan ook, geen bedrijfszaken bespreken, is er zakelijk gezien weinig verkeerds gebeurd.
Als laatste: jouw relatie met je baas bepaalt of en op welke manier je dit met hem wil aankaarten. Voor mij is een verhouding en prive-mail prive en vind ik dus dat ik me daar niet mee moet bemoeien. Jij hebt daar een andere mening over. Dat kan.
Succes met het gesprek.
Wat ik dus niet begrijp. Waarom krijg ik eerst over het algemeen belachelijke reacties van incompetente posters? Pas na tientallen berichten komen de echt goede posters pas met een goede gefundeerde mening cq. advies? Wat betreft mijn reacties. Ik hoef dat niet te accepteren of over mijn kant te laten gaan als er zaken aangekaart worden die totaal geen betrekking op mijn vraag hebben. Of ik hier nieuw ben of niet dat zal me echt een worst zijn. Ik vind trouwens dat heel wat vaste posters hier al behoorlijk door de mand gevallen zijn.
Donna: actie en reactie... Natuurlijk heb je gelijk dat de forummers geen zaken aan hoeven te kaarten, die geen betrekking op de zaak hebben. Maar JIJ hebt de openingspost geschreven en daar staan zaken in die misschien niet direct betrekking hebben op de vraag, maar wel van toepassing kunnen zijn. Als andere forummers een link leggen, die jij niet gelegd hebt, vind ik niet dat je ze daarom aan moet vallen of incompetent hoeft te noemen.
Verder zet mijn huidige manager zich op dit moment niet op een goede manier in voor het bedrijf. Hij heeft geen tijd om met een medewerker te spreken die helemaal vast zit door de dood van zijn vrouw maar heeft wel tijd om (ranzige) e-mails te sturen naar zo'n mens. (voorbeeld)
Het is niet aan jou om te beoordelen hoe je baas zijn werk zou moeten doen of waar hij tijd voor zou moeten maken. Dat zijn zijn zaken en hij behandelt deze naar eigen beoordelingsvermogen. Dat jullie andere meningen hebben, is aan jou om te accepteren.
Oh ja, hier is trouwens een misverstand. De mails komen niet in mijn mailbox terecht maar ik zie deze in zijn eigen mailbox omdat ik die voor mijn baas beheer. Ik heb een digitaal archief dus ik archiveer alle relevante mails.
Ik heb jarenlang mailboxen beheerd van verschillende personen (bazen en collega's). Mijn motto was altijd: "Ik hoef niet te lezen wat niet voor mij bestemd is". Natuurlijk las ik wel eens iets wat toch niet voor mijn ogen bedoeld was. Ook ik ben toen achter wat clandestiene dingen gekomen (overspel, verslavingen etc.). Deze heb ik altijd genegeerd. Mijn grens heb ik getrokken bij illegale zaken of zaken die niet binnen de bedrijfsintegriteit vielen (onkostenfraude, diefstal). De inbox van mijn bazen en collega's bleven nog steeds HUN inboxen en ik vond en vind dat ik niet het recht had of heb om te vertellen welke mails ze buiten mijn gezichtsveld moeten houden.
Natuurlijk kun je de mails beschouwen als vallende buiten de bedrijfsintegriteit, omdat de vrouwelijke helft in deze verhouding een vertrouwensfunctie heeft. Toch kun je niet met zekerheid poneren dat er een met de integriteit gerommeld is. Zolang zij in bed, of waar dan ook, geen bedrijfszaken bespreken, is er zakelijk gezien weinig verkeerds gebeurd.
Als laatste: jouw relatie met je baas bepaalt of en op welke manier je dit met hem wil aankaarten. Voor mij is een verhouding en prive-mail prive en vind ik dus dat ik me daar niet mee moet bemoeien. Jij hebt daar een andere mening over. Dat kan.
Succes met het gesprek.
zondag 18 januari 2009 om 18:53
quote:Silmarillionreturns schreef op 18 januari 2009 @ 18:42:
[quote]Donnadanst schreef op 18 januari 2009 @ 17:50:
Het is niet aan jou om te beoordelen hoe je baas zijn werk zou moeten doen of waar hij tijd voor zou moeten maken. Dat zijn zijn zaken en hij behandelt deze naar eigen beoordelingsvermogen. Dat jullie andere meningen hebben, is aan jou om te accepteren.
Dit vind ik echt niet kloppen. Een hooggeplaatste manager en een assistente/secretaresse zijn als paard en wagen, brood en boter, fish 'n chips; de een functioneert niet zonder de ander.
Samenwerking betekent niet alleen blind doen wat je wordt opgedragen, dat betekent ook meedenken, beslissingen nemen en instaan voor je directeur. Ik heb ook op veel kantoren gewerkt, onder andere als secretaris van een grote OR. De voorzitter en ik lazen en schreven letterlijk met elkaar en wij vielen elkaar zeer zeker niet lastig met infantiel mailgedrag.
Donna werkt voor een algemeen directeur en er is zeker sprake van een professionele vorm van een duobaan, waarbij de een het beleid bedenkt en de ander zorgt dat het wordt uitgevoerd. Dat zulke mensen veel van elkaar weten (professioneel) is dus onontbeerlijk. Ze kunnen niet zonder elkaar.
Maar dat betekent niet dat Donna ook de seksmails langs hoeft te zien komen en daarmee geconfronteerd wordt. Wat wie daar ook van vindt, voor Donna is het storend. Dat lijkt me belangrijk in dit verhaal.
Goed dat je gaat praten Donna.
Blijf rustig he, haal er niks bij, zorg dat je je zegje doet en om een oplossing vraagt.
Laat je weten hoe het is gegaan?
[quote]Donnadanst schreef op 18 januari 2009 @ 17:50:
Het is niet aan jou om te beoordelen hoe je baas zijn werk zou moeten doen of waar hij tijd voor zou moeten maken. Dat zijn zijn zaken en hij behandelt deze naar eigen beoordelingsvermogen. Dat jullie andere meningen hebben, is aan jou om te accepteren.
Dit vind ik echt niet kloppen. Een hooggeplaatste manager en een assistente/secretaresse zijn als paard en wagen, brood en boter, fish 'n chips; de een functioneert niet zonder de ander.
Samenwerking betekent niet alleen blind doen wat je wordt opgedragen, dat betekent ook meedenken, beslissingen nemen en instaan voor je directeur. Ik heb ook op veel kantoren gewerkt, onder andere als secretaris van een grote OR. De voorzitter en ik lazen en schreven letterlijk met elkaar en wij vielen elkaar zeer zeker niet lastig met infantiel mailgedrag.
Donna werkt voor een algemeen directeur en er is zeker sprake van een professionele vorm van een duobaan, waarbij de een het beleid bedenkt en de ander zorgt dat het wordt uitgevoerd. Dat zulke mensen veel van elkaar weten (professioneel) is dus onontbeerlijk. Ze kunnen niet zonder elkaar.
Maar dat betekent niet dat Donna ook de seksmails langs hoeft te zien komen en daarmee geconfronteerd wordt. Wat wie daar ook van vindt, voor Donna is het storend. Dat lijkt me belangrijk in dit verhaal.
Goed dat je gaat praten Donna.
Blijf rustig he, haal er niks bij, zorg dat je je zegje doet en om een oplossing vraagt.
Laat je weten hoe het is gegaan?
zondag 18 januari 2009 om 19:04
Donna, echt, wees de wijste (zelf weten hoor) maar stop hiermee. Wat schiet je topic hier mee op? Ik ben het met je eens dat je niet je andere wang toe hoeft te keren als je geslagen wordt, maar de punten zijn over en weer duidelijk nu toch?
Ben je nerveus voor morgen?
Ken je die film van John Cleese trouwens? Over assertiviteit? Ik heb er veel aan gehad. Die bedrijfsinstructiefilms van hem zijn nu vast wel op DVD te verkrijgen. Het is om te lachen maar je steekt er ook nog een heleboel van op, vond ik.
Ben je nerveus voor morgen?
Ken je die film van John Cleese trouwens? Over assertiviteit? Ik heb er veel aan gehad. Die bedrijfsinstructiefilms van hem zijn nu vast wel op DVD te verkrijgen. Het is om te lachen maar je steekt er ook nog een heleboel van op, vond ik.
zondag 18 januari 2009 om 19:05
quote:eleonora schreef op 18 januari 2009 @ 18:53:
[...]
Dit vind ik echt niet kloppen. Een hooggeplaatste manager en een assistente/secretaresse zijn als paard en wagen, brood en boter, fish 'n chips; de een functioneert niet zonder de ander.
Samenwerking betekent niet alleen blind doen wat je wordt opgedragen, dat betekent ook meedenken, beslissingen nemen en instaan voor je directeur. Ik heb ook op veel kantoren gewerkt, onder andere als secretaris van een grote OR. De voorzitter en ik lazen en schreven letterlijk met elkaar en wij vielen elkaar zeer zeker niet lastig met infantiel mailgedrag.
Donna werkt voor een algemeen directeur en er is zeker sprake van een professionele vorm van een duobaan, waarbij de een het beleid bedenkt en de ander zorgt dat het wordt uitgevoerd. Dat zulke mensen veel van elkaar weten (professioneel) is dus onontbeerlijk. Ze kunnen niet zonder elkaar.
Maar dat betekent niet dat Donna ook de seksmails langs hoeft te zien komen en daarmee geconfronteerd wordt. Wat wie daar ook van vindt, voor Donna is het storend. Dat lijkt me belangrijk in dit verhaal.
Goed dat je gaat praten Donna.
Blijf rustig he, haal er niks bij, zorg dat je je zegje doet en om een oplossing vraagt.
Laat je weten hoe het is gegaan?
Ik denk haast niet dat iemand nooit (directie) secretaresse, MA of iets dergelijks is geweest totaal niet kan beoordelen hoe je samenwerking is met een bv directeur. Ik weet uit ervaring dat als ik mijn werk niet (goed) mijn leidingevende daar net zoveel last van heeft. Ik mezelf daar ook niet tegen verdedigen.
Mijn besluit staat vast. Ik ga morgen direct dat gesprek aan. Mocht hij het respect niet kunnen opbrengen om mij buiten zijn sexmails te houden onderneem ik andere stappen. Ik ben echt heel erg loyaal naar diegene voor ik werk maar nu is er een grens bij mij bereikt waar ik niet overheen wil gaan. En dat moet ik mijn leidinggevende gewoon duidelijk maken. Dank je wel Eleonora voor je reacties. Het heeft mij heel erg geholpen om e.e.a. in, een voor mij, juist perspectief te zien. Ik laat jullie natuurlijk weten hoe het gegaan is.
[...]
Dit vind ik echt niet kloppen. Een hooggeplaatste manager en een assistente/secretaresse zijn als paard en wagen, brood en boter, fish 'n chips; de een functioneert niet zonder de ander.
Samenwerking betekent niet alleen blind doen wat je wordt opgedragen, dat betekent ook meedenken, beslissingen nemen en instaan voor je directeur. Ik heb ook op veel kantoren gewerkt, onder andere als secretaris van een grote OR. De voorzitter en ik lazen en schreven letterlijk met elkaar en wij vielen elkaar zeer zeker niet lastig met infantiel mailgedrag.
Donna werkt voor een algemeen directeur en er is zeker sprake van een professionele vorm van een duobaan, waarbij de een het beleid bedenkt en de ander zorgt dat het wordt uitgevoerd. Dat zulke mensen veel van elkaar weten (professioneel) is dus onontbeerlijk. Ze kunnen niet zonder elkaar.
Maar dat betekent niet dat Donna ook de seksmails langs hoeft te zien komen en daarmee geconfronteerd wordt. Wat wie daar ook van vindt, voor Donna is het storend. Dat lijkt me belangrijk in dit verhaal.
Goed dat je gaat praten Donna.
Blijf rustig he, haal er niks bij, zorg dat je je zegje doet en om een oplossing vraagt.
Laat je weten hoe het is gegaan?
Ik denk haast niet dat iemand nooit (directie) secretaresse, MA of iets dergelijks is geweest totaal niet kan beoordelen hoe je samenwerking is met een bv directeur. Ik weet uit ervaring dat als ik mijn werk niet (goed) mijn leidingevende daar net zoveel last van heeft. Ik mezelf daar ook niet tegen verdedigen.
Mijn besluit staat vast. Ik ga morgen direct dat gesprek aan. Mocht hij het respect niet kunnen opbrengen om mij buiten zijn sexmails te houden onderneem ik andere stappen. Ik ben echt heel erg loyaal naar diegene voor ik werk maar nu is er een grens bij mij bereikt waar ik niet overheen wil gaan. En dat moet ik mijn leidinggevende gewoon duidelijk maken. Dank je wel Eleonora voor je reacties. Het heeft mij heel erg geholpen om e.e.a. in, een voor mij, juist perspectief te zien. Ik laat jullie natuurlijk weten hoe het gegaan is.
zondag 18 januari 2009 om 19:09
quote:eleonora schreef op 18 januari 2009 @ 19:04:
Donna, echt, wees de wijste (zelf weten hoor) maar stop hiermee. Wat schiet je topic hier mee op? Ik ben het met je eens dat je niet je andere wang toe hoeft te keren als je geslagen wordt, maar de punten zijn over en weer duidelijk nu toch?
Ben je nerveus voor morgen?
Ken je die film van John Cleese trouwens? Over assertiviteit? Ik heb er veel aan gehad. Die bedrijfsinstructiefilms van hem zijn nu vast wel op DVD te verkrijgen. Het is om te lachen maar je steekt er ook nog een heleboel van op, vond ik.Inderdaad, ik had een reactie gegeven maar ik ga er niet meer op in. Nu weet ik het wel. Of ik nerveus ben voor morgen? Een beetje. Maar ik kijk eerst morgen in zijn email box en dan kom ik vast wel weer een mailtje tegen. Dat is voor mij voldoende om dermate assertief te zijn dat dit de overhand krijgt op mijn nerveusiteit.
Donna, echt, wees de wijste (zelf weten hoor) maar stop hiermee. Wat schiet je topic hier mee op? Ik ben het met je eens dat je niet je andere wang toe hoeft te keren als je geslagen wordt, maar de punten zijn over en weer duidelijk nu toch?
Ben je nerveus voor morgen?
Ken je die film van John Cleese trouwens? Over assertiviteit? Ik heb er veel aan gehad. Die bedrijfsinstructiefilms van hem zijn nu vast wel op DVD te verkrijgen. Het is om te lachen maar je steekt er ook nog een heleboel van op, vond ik.Inderdaad, ik had een reactie gegeven maar ik ga er niet meer op in. Nu weet ik het wel. Of ik nerveus ben voor morgen? Een beetje. Maar ik kijk eerst morgen in zijn email box en dan kom ik vast wel weer een mailtje tegen. Dat is voor mij voldoende om dermate assertief te zijn dat dit de overhand krijgt op mijn nerveusiteit.
zondag 18 januari 2009 om 19:27
Eleonora en Donna,
Nu ben ik niet helemaal duidelijk geweest. Mijn punt beperkte zich tot het door Donna genoemde voorbeeld.
In mijn jaren als directiesecretaresse (dat zijn er 15 geweest) verschilden mijn baas en ik heel vaak van mening over zijn personeelsbeleid. Hij was erg goed in het hanteren van de botte bijl, ook als "zijn" mensen grote problemen in de persoonlijke sfeer hadden. Natuurlijk stuitte mij dat ook wel eens tegen de borst, maar ik heb nooit gedacht dat ik dat kon veranderen en heb dat ook mijn taak niet gevonden.
Ik vond het daarentegen WEL mijn taak om zelf een goede relatie met collega's te hebben en mijn collega's te ondersteunen of een luisterend oor te bieden. Daar nam ik dan ook de tijd voor. Mijn baas wist dit en, hoewel hij zijn gedrag niet aanpaste, roemde hij mij wel om mijn sociale kwaliteiten en de goede band die ik met iedereen had.
Er lijkt me trouwens een hele simpele oplossing voor de ranzige mailtjes. Als Donna's baas een regel in zijn Outlook zet, die de mailtjes van zijn vriendin meteen naar een andere folder verhuist, is het probleem opgelost.
Nu ben ik niet helemaal duidelijk geweest. Mijn punt beperkte zich tot het door Donna genoemde voorbeeld.
In mijn jaren als directiesecretaresse (dat zijn er 15 geweest) verschilden mijn baas en ik heel vaak van mening over zijn personeelsbeleid. Hij was erg goed in het hanteren van de botte bijl, ook als "zijn" mensen grote problemen in de persoonlijke sfeer hadden. Natuurlijk stuitte mij dat ook wel eens tegen de borst, maar ik heb nooit gedacht dat ik dat kon veranderen en heb dat ook mijn taak niet gevonden.
Ik vond het daarentegen WEL mijn taak om zelf een goede relatie met collega's te hebben en mijn collega's te ondersteunen of een luisterend oor te bieden. Daar nam ik dan ook de tijd voor. Mijn baas wist dit en, hoewel hij zijn gedrag niet aanpaste, roemde hij mij wel om mijn sociale kwaliteiten en de goede band die ik met iedereen had.
Er lijkt me trouwens een hele simpele oplossing voor de ranzige mailtjes. Als Donna's baas een regel in zijn Outlook zet, die de mailtjes van zijn vriendin meteen naar een andere folder verhuist, is het probleem opgelost.
anoniem_55838 wijzigde dit bericht op 18-01-2009 21:23
Reden: Taalfout... (ik schaam mij diep...)
Reden: Taalfout... (ik schaam mij diep...)
% gewijzigd
zondag 18 januari 2009 om 20:45
quote:eleonora schreef op 18 januari 2009 @ 12:39:
[...]
Ja, dat zag ik wel, ik geef alleen aan dat - hoe het ook overkomt - ik dat dus niet vreemd vind, Donna zit er duidelijk nogal mee.
Vandaar dat ik mijn voorbeeld gaf, uit mijn werkverleden. Het is lullig als je het gevoel hebt ergens 'tussen' te zitten, iets te weten wat je helemaal niet wil weten. Ik werd er ook niet vrolijk van in ieder geval. Ik vind het ook altijd zo naar, als ik dingen weet die ik niet wil weten. Ik heb twee collega's die het met elkaar doen en hij heeft een vriendin in een andere woonplaats. Ik hoor het eigenlijk niet te weten, maar ik vind het dan gewoon alvervelend om naast ze te ztitten met lunchen. Het is helemaal mijn zaak niet, maar dat quasi 'er is niks aan de hand' achtige geode heb ik zo'n hekel aan....
[...]
Ja, dat zag ik wel, ik geef alleen aan dat - hoe het ook overkomt - ik dat dus niet vreemd vind, Donna zit er duidelijk nogal mee.
Vandaar dat ik mijn voorbeeld gaf, uit mijn werkverleden. Het is lullig als je het gevoel hebt ergens 'tussen' te zitten, iets te weten wat je helemaal niet wil weten. Ik werd er ook niet vrolijk van in ieder geval. Ik vind het ook altijd zo naar, als ik dingen weet die ik niet wil weten. Ik heb twee collega's die het met elkaar doen en hij heeft een vriendin in een andere woonplaats. Ik hoor het eigenlijk niet te weten, maar ik vind het dan gewoon alvervelend om naast ze te ztitten met lunchen. Het is helemaal mijn zaak niet, maar dat quasi 'er is niks aan de hand' achtige geode heb ik zo'n hekel aan....
zondag 18 januari 2009 om 21:18
quote:Happinez1977 schreef op 18 januari 2009 @ 11:59:
[...]
Tuuuurlijk....wat een zwaktebod, hahaha.Happinez, fijn dat je het opmerkte, dat het jouW moest zijn. Als je zin hebt, mag je al mijn 3000 posts lezen op dit forum, en dan zul je ontdekken dat ik deze fout inderdaad nooit maak, en dan kun je misschien van me aannemen dat het hier met opzet was en dat het mij ook pijn deed aan mijn ogen.
[...]
Tuuuurlijk....wat een zwaktebod, hahaha.Happinez, fijn dat je het opmerkte, dat het jouW moest zijn. Als je zin hebt, mag je al mijn 3000 posts lezen op dit forum, en dan zul je ontdekken dat ik deze fout inderdaad nooit maak, en dan kun je misschien van me aannemen dat het hier met opzet was en dat het mij ook pijn deed aan mijn ogen.
zondag 18 januari 2009 om 21:19
quote:Silmarillionreturns schreef op 18 januari 2009 @ 19:27:
Er lijkt me trouwens een hele simpele oplossing voor de ranzige mailtjes. Als Donna's baas een regel in zijn Outlook zet, die de mailtjes van zijn vriendin meteen naar een andere folder verhuisd, is het probleem opgelost.Precies wat ik ook wilde voorstellen. Maar goed, dan was ik natuurlijk weer afgeblaft.
Er lijkt me trouwens een hele simpele oplossing voor de ranzige mailtjes. Als Donna's baas een regel in zijn Outlook zet, die de mailtjes van zijn vriendin meteen naar een andere folder verhuisd, is het probleem opgelost.Precies wat ik ook wilde voorstellen. Maar goed, dan was ik natuurlijk weer afgeblaft.
maandag 19 januari 2009 om 12:51
Waarom reageer jij op mensen die je eigenlijk als losers beschouwd Rider?
Wat haal jij daaruit?
Het valt mij op dat je vaak reageert op mensen die het volgens jou allemaal niet begrijpen, die je als dom beschouwt, onwetend, onprofessioneel en ga zo maar door.
Het dedain druipt van je postings af zo nu en dan.
In dit geval ook weer. Jij zou het allemaal heel anders hebben opgelost. Dus? Alleen maar roepen dat iemand maar een andere baan moet gaan zoeken, is dat constructief dan?
Als je dan zo nodig iets moet zeggen waarom dan niet een advies? Waarom dan niet iets waar een TO iets mee kan behalve een sneer waar ze het dan maar mee moet doen.
Jij die fatsoen en huwelijkse trouw zo hoog in het vaandel hebt staan, zou je toch voor moeten kunnen stellen dat het op z'n zachtst gezegd onprettig is om geconfronteerd te worden met de ranzige mails van je baas? Heb je daar nou niks zinnigers over te zeggen dan dat Donna niet geschikt is voor haar vak?
Wat haal jij daaruit?
Het valt mij op dat je vaak reageert op mensen die het volgens jou allemaal niet begrijpen, die je als dom beschouwt, onwetend, onprofessioneel en ga zo maar door.
Het dedain druipt van je postings af zo nu en dan.
In dit geval ook weer. Jij zou het allemaal heel anders hebben opgelost. Dus? Alleen maar roepen dat iemand maar een andere baan moet gaan zoeken, is dat constructief dan?
Als je dan zo nodig iets moet zeggen waarom dan niet een advies? Waarom dan niet iets waar een TO iets mee kan behalve een sneer waar ze het dan maar mee moet doen.
Jij die fatsoen en huwelijkse trouw zo hoog in het vaandel hebt staan, zou je toch voor moeten kunnen stellen dat het op z'n zachtst gezegd onprettig is om geconfronteerd te worden met de ranzige mails van je baas? Heb je daar nou niks zinnigers over te zeggen dan dat Donna niet geschikt is voor haar vak?
maandag 19 januari 2009 om 13:21
Eleonora, alle respect voor je begrip voor Donna, maar waarom spreek je nu Rider wél aan op zijn geirriteerde reactie?
En Donnadanst niet, die nog even de posters waar ze het niet mee eens is 'incompetent' noemt (zonder argumentatie) en die twee bladzijden met serieuze reacties onder tafel veegt als 'allemaal belachelijk' omdat er drie of vier onvriendelijke tussen zitten?
Rider heeft al eerder een advies gegeven. Zonder sneer.
Wat is nu precies het verschil tussen Riders dedain, het mijne en dat van Donna?
En Donnadanst niet, die nog even de posters waar ze het niet mee eens is 'incompetent' noemt (zonder argumentatie) en die twee bladzijden met serieuze reacties onder tafel veegt als 'allemaal belachelijk' omdat er drie of vier onvriendelijke tussen zitten?
Rider heeft al eerder een advies gegeven. Zonder sneer.
Wat is nu precies het verschil tussen Riders dedain, het mijne en dat van Donna?
