Actueel
alle pijlers
gezinsuitkering
zaterdag 3 maart 2012 om 20:17
Vanaf 1 januari 2012 wordt de bijstand niet meer individueel bepaald maar per gezin (adres).
Meerderjarige kinderen die werken en bij hun ouders inwonen die een bijstandsuitkering krijgen moet voor hun ouders gaan zorgen, omdat hun salaris afgetrokken wordt van de bijstand.
Wie heeft hier mee te maken gehad en is er fors op achteruit gegaan? En is deze maatregel terecht en gaat het mensen aan het werk zetten die zogenaamd niet 'willen' werken?
Vertel hier je ervaring.
Meerderjarige kinderen die werken en bij hun ouders inwonen die een bijstandsuitkering krijgen moet voor hun ouders gaan zorgen, omdat hun salaris afgetrokken wordt van de bijstand.
Wie heeft hier mee te maken gehad en is er fors op achteruit gegaan? En is deze maatregel terecht en gaat het mensen aan het werk zetten die zogenaamd niet 'willen' werken?
Vertel hier je ervaring.
odi et amo
maandag 5 maart 2012 om 15:29
En de bijstand is dus echt gèèn vetpot, dat het grote gros van de mensen "willens en wetens" voor welgeteld nog geen 900 euro in de maand op de krent zouden willen blijven zitten, gaat er bij mij niet in.Zònder aanvulling, weliswaar met zorg- en hurtoeslag, maar ja, dat wordt weer gekort op je uitkering.is maar om het even.
En idd, gèèn vakantie als je in de bijstand zit.
En idd, gèèn vakantie als je in de bijstand zit.
maandag 5 maart 2012 om 15:33
quote:tikal schreef op 05 maart 2012 @ 15:21:
[...]
Volgens mij (and correct if I'm wrong) wil Molly een gesprek over de voorbereidingsperiode, en daar is ze al zo lang mee bezig.
Ik kan me dat haast niet voorstellen, hier wordt dat binnen 1 gesprek besproken. Klantmanager hoeft er verder ook niets voor te doen, pas als het plan (na 3 maand) akkoord is worden vervolg stappen ondernomen en kan de sollicitatieplicht komen te vervallen.
De meeste mensen stoppen binnen de 3 maanden echter al, omdat ze er teveel voor moeten doen. Ze hadden verwacht dat de organisatie dat soort dingen zou regelen, maar de organisatie geeft alleen advies/kritiek & kan leningen verstrekken wanneer zij akkoord zijn.
[...]
Volgens mij (and correct if I'm wrong) wil Molly een gesprek over de voorbereidingsperiode, en daar is ze al zo lang mee bezig.
Ik kan me dat haast niet voorstellen, hier wordt dat binnen 1 gesprek besproken. Klantmanager hoeft er verder ook niets voor te doen, pas als het plan (na 3 maand) akkoord is worden vervolg stappen ondernomen en kan de sollicitatieplicht komen te vervallen.
De meeste mensen stoppen binnen de 3 maanden echter al, omdat ze er teveel voor moeten doen. Ze hadden verwacht dat de organisatie dat soort dingen zou regelen, maar de organisatie geeft alleen advies/kritiek & kan leningen verstrekken wanneer zij akkoord zijn.
maandag 5 maart 2012 om 15:34
quote:Rik78 schreef op 05 maart 2012 @ 08:26:
Pixiedust,
Je bent arbeidsongeschikt en dan hoor je naar mijn mening niet betaald te krijgen uit de bijstand. Dat is een andere discussie.
Dat vind ik dus niet want juist doordat je niet voor andere regelingen in aanmerking komt, blijf je in de bijstand zitten.
Juist die instantie waarvan anderen zo snel roepen dat daar veelal mensen in zitten die wel gezond zijn maar gewoon niet wíllen werken want het is zo'n gedoe met de kinderopvang, werk is te ver fietsen.
Ik vind het onderhand gewoon een beetje beledigend worden dat mensen blijven beweren dat dit de grootste groep is die in de bijstand zit.
Pixiedust,
Je bent arbeidsongeschikt en dan hoor je naar mijn mening niet betaald te krijgen uit de bijstand. Dat is een andere discussie.
Dat vind ik dus niet want juist doordat je niet voor andere regelingen in aanmerking komt, blijf je in de bijstand zitten.
Juist die instantie waarvan anderen zo snel roepen dat daar veelal mensen in zitten die wel gezond zijn maar gewoon niet wíllen werken want het is zo'n gedoe met de kinderopvang, werk is te ver fietsen.
Ik vind het onderhand gewoon een beetje beledigend worden dat mensen blijven beweren dat dit de grootste groep is die in de bijstand zit.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 5 maart 2012 om 15:38
quote:Missprincesa schreef op 05 maart 2012 @ 15:19:
[...]
Ik weet niet hoe het in andere gemeentes is geregeld. Maar hier hoef je het alleen vooraf te bespreken met klantmanager en hij/zij moet toestemming geven.
Daarna kun je je zelf aanmelden bij de organisatie waar ik het in mijn post over had. Zij geven na 3 maand een go/no go beslissing. Deze is bindend en heeft voornamelijk betrekking op of ze vinden of je plan goed in elkaar zit etc.
Een bedrijf starten met een WWB-uitkering
Heeft u een wwb-uitkering en wilt u zelfstandig ondernemer worden, neem dan contact op met uw klantmanager. U kunt ook rechtstreeks op eigen initiatief binnenlopen bij of contact opnemen met het ROZ. Klantmanagers van sociale diensten moeten u wijzen op de mogelijkheden van zelfstandig ondernemerschap. Na overleg neemt u of de klantmanager contact op met het ROZ. Na een informatiegesprek en een intake kunt u met de uitwerking van uw plannen aan de gang.
Voorbereidingsperiode
Heeft u een WWB-uitkering, dan kunt u in de startfase gebruikmaken van de zgn. voorbereidingsperiode. In deze periode van maximaal een jaar kunt u werken aan de tot standkoming van uw ondernemingsplan. Daarbij spreken wij een traject van persoonlijke advisering, workshops en cursussen af. U moet er dus wel wat voor doen!
De stappen worden in een trajectplan en beschikking vastgelegd. Naast de vrijstelling van de sollicitatieplicht kunt u ook de beschikking krijgen over een voorbereidingskrediet van maximaal ¤ 3.000,- bedoeld om bijv. marktonderzoek te doen of beurzen te bezoeken. Als na deze periode daadwerkelijk met een bedrijf wordt gestart, wordt deze lening omgezet in een rentedragend krediet. Als na de voorbereidingsperiode om gegronde redenen wordt afgezien van het starten van een eigen bedrijf, hoeft de lening niet te worden terugbetaald.
Maximaal 3 maanden na de start van dit traject volgt een go/no-go beslissing: gaan we verder met het traject richting zelfstandig ondernemerschap of is re-integratie richting loondienst of gesubsidieerd werk meer voor de hand liggend.
Na maximaal 9 maanden in de voorbereidingsperiode is doorgaans het ondernemingsplan gereed. In veel gevallen kan het sneller. Na gebleken haalbaarheid kunt u in het kader van Bbz een aanspraak maken op een tegemoetkoming in de kosten van levensonderhoud.
Ja, dat hele verhaal zal zo ongeveer bij ons ook zo in elkaar zitten. Maar ten eerste wilden ze mijn ondernemingsplan nergens voorleggen, omdat dit geld kost voor de SD. 'En dan gaan we investeren in je zonder dat we weten of je het lichamelijk wel aan kunt (zit met mijn gezondheid).' En ten tweede heb ik dan nog steeds de SD voor dergelijke gesprekken en die krijg ik nou juist niet.
Ondernemingsplan heb ik al klaar, heb me helemaal voorbereid, etc. Ik ben zo ver, maar zij? Die gesprekken moeten dus eerst plaatsvinden. En.... ze moeten sowieso willen.
[...]
Ik weet niet hoe het in andere gemeentes is geregeld. Maar hier hoef je het alleen vooraf te bespreken met klantmanager en hij/zij moet toestemming geven.
Daarna kun je je zelf aanmelden bij de organisatie waar ik het in mijn post over had. Zij geven na 3 maand een go/no go beslissing. Deze is bindend en heeft voornamelijk betrekking op of ze vinden of je plan goed in elkaar zit etc.
Een bedrijf starten met een WWB-uitkering
Heeft u een wwb-uitkering en wilt u zelfstandig ondernemer worden, neem dan contact op met uw klantmanager. U kunt ook rechtstreeks op eigen initiatief binnenlopen bij of contact opnemen met het ROZ. Klantmanagers van sociale diensten moeten u wijzen op de mogelijkheden van zelfstandig ondernemerschap. Na overleg neemt u of de klantmanager contact op met het ROZ. Na een informatiegesprek en een intake kunt u met de uitwerking van uw plannen aan de gang.
Voorbereidingsperiode
Heeft u een WWB-uitkering, dan kunt u in de startfase gebruikmaken van de zgn. voorbereidingsperiode. In deze periode van maximaal een jaar kunt u werken aan de tot standkoming van uw ondernemingsplan. Daarbij spreken wij een traject van persoonlijke advisering, workshops en cursussen af. U moet er dus wel wat voor doen!
De stappen worden in een trajectplan en beschikking vastgelegd. Naast de vrijstelling van de sollicitatieplicht kunt u ook de beschikking krijgen over een voorbereidingskrediet van maximaal ¤ 3.000,- bedoeld om bijv. marktonderzoek te doen of beurzen te bezoeken. Als na deze periode daadwerkelijk met een bedrijf wordt gestart, wordt deze lening omgezet in een rentedragend krediet. Als na de voorbereidingsperiode om gegronde redenen wordt afgezien van het starten van een eigen bedrijf, hoeft de lening niet te worden terugbetaald.
Maximaal 3 maanden na de start van dit traject volgt een go/no-go beslissing: gaan we verder met het traject richting zelfstandig ondernemerschap of is re-integratie richting loondienst of gesubsidieerd werk meer voor de hand liggend.
Na maximaal 9 maanden in de voorbereidingsperiode is doorgaans het ondernemingsplan gereed. In veel gevallen kan het sneller. Na gebleken haalbaarheid kunt u in het kader van Bbz een aanspraak maken op een tegemoetkoming in de kosten van levensonderhoud.
Ja, dat hele verhaal zal zo ongeveer bij ons ook zo in elkaar zitten. Maar ten eerste wilden ze mijn ondernemingsplan nergens voorleggen, omdat dit geld kost voor de SD. 'En dan gaan we investeren in je zonder dat we weten of je het lichamelijk wel aan kunt (zit met mijn gezondheid).' En ten tweede heb ik dan nog steeds de SD voor dergelijke gesprekken en die krijg ik nou juist niet.
Ondernemingsplan heb ik al klaar, heb me helemaal voorbereid, etc. Ik ben zo ver, maar zij? Die gesprekken moeten dus eerst plaatsvinden. En.... ze moeten sowieso willen.
maandag 5 maart 2012 om 15:43
Ik heb overigens nog nooit iemand aan mijn balie horen zeggen: "Ik wil graag een uitkering omdat ik zo van uitslapen hou, zwart werken doe ik dan wel, maar enkel in de middaguren"
Iedereen meent iets te mankeren, waardoor werken niet mogelijk is, en zie dan maar eens het kaf van het koren te scheiden.
Helaas voor de mensen die écht iets mankeren, en niet in de WAjong, Wia of iets dergelijks zitten, worden zij, met argusogen bekeken...
Ook weigeren mensen vaak parttime werk omdat ze dan werken, en de rest aanvulling krijgen. Dan hebben ze het idee dat ze voor nop werken, want ze zijn tijd kwijt met werken, maar krijgen aan het einde van de maand netto evenveel op de bankrekening. De regering meent door de nieuwe WWB in te voeren, de regeling soberder te maken, waardoor parttime werken wel meer interessant wordt (hoe is mij nog onduidelijk, maar ik zit dan ook niet in de regering).
Iedereen meent iets te mankeren, waardoor werken niet mogelijk is, en zie dan maar eens het kaf van het koren te scheiden.
Helaas voor de mensen die écht iets mankeren, en niet in de WAjong, Wia of iets dergelijks zitten, worden zij, met argusogen bekeken...
Ook weigeren mensen vaak parttime werk omdat ze dan werken, en de rest aanvulling krijgen. Dan hebben ze het idee dat ze voor nop werken, want ze zijn tijd kwijt met werken, maar krijgen aan het einde van de maand netto evenveel op de bankrekening. De regering meent door de nieuwe WWB in te voeren, de regeling soberder te maken, waardoor parttime werken wel meer interessant wordt (hoe is mij nog onduidelijk, maar ik zit dan ook niet in de regering).
maandag 5 maart 2012 om 15:45
quote:tikal schreef op 05 maart 2012 @ 15:17:
[...]
Da's K met een hoofdletter.
Ik weet enkel dat er BBZ bestaat en van de collega's daar dat de meeste aanvragen niet geheel in de realiteit staan. Bijv. veel horeaca aanvragen, terwijl juist nu ook veel horecazaken het niet redden.
Thuiswerk door bijv. nagelsalons, kapsalon aan huis worden niet gepromoot omdat mensen vaak daarmee én zwart gaan werken én niet uit de bijstand komen.
Maar nogmaals, dien een klacht in.
Meestal ga je dan met een onafhankelijk persoon met een consulent aan tafel zitten (mediaten) om het probleem uit de wereld te helpen.
Inderdaad, K dus. Ik vind mijn bedrijf wel realistisch. In die zin: ik word er niet slechter van en de SD ook niet. Het kost nauwelijks investering en ik en de gemeenten kunnen er alleen maar beter van worden. Want als dit niet slaagt, dan blijf ik dus in de bijstand zitten (vanwege mijn gezondheid). Het is zelfs zo dat ik geen arbeidsverplichting heb. Heb een keuring gehad en daarin staat dat ik niet geschikt ben voor werk bij een werkgever, omdat een werkgever niet op me kan bouwen. Ik kan zó maar uitvallen vanwege mijn gezondheid. Daar kan een baas én collega's niet van op aan. En dat is keer op keer ook in de praktijk gebleken.
Dus daarom wil ik ook voor mezelf beginnen. Dan kan ik mijn tijd zelf indelen, kan mijn energie verdelen, heb geen reisproblemen (wat niet ten goede kwam aan mijn gezondheid), etc. Dus er zitten voor de gemeente alleen maar voordelen aan, ongeacht of het bedrijf zal slagen.
Dus een klacht is inderdaad de volgende stap vrees is. En dat vind ik heel triest. Zeker omdat velen (ook hier in het topic) al snel denken dat het bij mij (als uitkeringsgerechtigde) ligt.
[...]
Da's K met een hoofdletter.
Ik weet enkel dat er BBZ bestaat en van de collega's daar dat de meeste aanvragen niet geheel in de realiteit staan. Bijv. veel horeaca aanvragen, terwijl juist nu ook veel horecazaken het niet redden.
Thuiswerk door bijv. nagelsalons, kapsalon aan huis worden niet gepromoot omdat mensen vaak daarmee én zwart gaan werken én niet uit de bijstand komen.
Maar nogmaals, dien een klacht in.
Meestal ga je dan met een onafhankelijk persoon met een consulent aan tafel zitten (mediaten) om het probleem uit de wereld te helpen.
Inderdaad, K dus. Ik vind mijn bedrijf wel realistisch. In die zin: ik word er niet slechter van en de SD ook niet. Het kost nauwelijks investering en ik en de gemeenten kunnen er alleen maar beter van worden. Want als dit niet slaagt, dan blijf ik dus in de bijstand zitten (vanwege mijn gezondheid). Het is zelfs zo dat ik geen arbeidsverplichting heb. Heb een keuring gehad en daarin staat dat ik niet geschikt ben voor werk bij een werkgever, omdat een werkgever niet op me kan bouwen. Ik kan zó maar uitvallen vanwege mijn gezondheid. Daar kan een baas én collega's niet van op aan. En dat is keer op keer ook in de praktijk gebleken.
Dus daarom wil ik ook voor mezelf beginnen. Dan kan ik mijn tijd zelf indelen, kan mijn energie verdelen, heb geen reisproblemen (wat niet ten goede kwam aan mijn gezondheid), etc. Dus er zitten voor de gemeente alleen maar voordelen aan, ongeacht of het bedrijf zal slagen.
Dus een klacht is inderdaad de volgende stap vrees is. En dat vind ik heel triest. Zeker omdat velen (ook hier in het topic) al snel denken dat het bij mij (als uitkeringsgerechtigde) ligt.
maandag 5 maart 2012 om 15:47
quote:Missprincesa schreef op 05 maart 2012 @ 15:33:
[...]
Ik kan me dat haast niet voorstellen, hier wordt dat binnen 1 gesprek besproken. Klantmanager hoeft er verder ook niets voor te doen, pas als het plan (na 3 maand) akkoord is worden vervolg stappen ondernomen en kan de sollicitatieplicht komen te vervallen.
De meeste mensen stoppen binnen de 3 maanden echter al, omdat ze er teveel voor moeten doen. Ze hadden verwacht dat de organisatie dat soort dingen zou regelen, maar de organisatie geeft alleen advies/kritiek & kan leningen verstrekken wanneer zij akkoord zijn.Ik heb sowieso geen sollicitatieplicht. En ik heb inderdaad alles al op orde: moet alleen weten hoe ik nu kan starten zonder dat mijn uitkering in het geding komt, zonder dat ik fraudeer, hoe het moet als ik een tientje verdien, onder welke regeling kan/mag ik vallen, etc. etc.
[...]
Ik kan me dat haast niet voorstellen, hier wordt dat binnen 1 gesprek besproken. Klantmanager hoeft er verder ook niets voor te doen, pas als het plan (na 3 maand) akkoord is worden vervolg stappen ondernomen en kan de sollicitatieplicht komen te vervallen.
De meeste mensen stoppen binnen de 3 maanden echter al, omdat ze er teveel voor moeten doen. Ze hadden verwacht dat de organisatie dat soort dingen zou regelen, maar de organisatie geeft alleen advies/kritiek & kan leningen verstrekken wanneer zij akkoord zijn.Ik heb sowieso geen sollicitatieplicht. En ik heb inderdaad alles al op orde: moet alleen weten hoe ik nu kan starten zonder dat mijn uitkering in het geding komt, zonder dat ik fraudeer, hoe het moet als ik een tientje verdien, onder welke regeling kan/mag ik vallen, etc. etc.
maandag 5 maart 2012 om 15:48
quote:molly74 schreef op 05 maart 2012 @ 15:45:
[...]
Inderdaad, K dus. Ik vind mijn bedrijf wel realistisch. In die zin: ik word er niet slechter van en de SD ook niet. Het kost nauwelijks investering en ik en de gemeenten kunnen er alleen maar beter van worden. Want als dit niet slaagt, dan blijf ik dus in de bijstand zitten (vanwege mijn gezondheid). Het is zelfs zo dat ik geen arbeidsverplichting heb. Heb een keuring gehad en daarin staat dat ik niet geschikt ben voor werk bij een werkgever, omdat een werkgever niet op me kan bouwen. Ik kan zó maar uitvallen vanwege mijn gezondheid. Daar kan een baas én collega's niet van op aan. En dat is keer op keer ook in de praktijk gebleken.
Dus daarom wil ik ook voor mezelf beginnen. Dan kan ik mijn tijd zelf indelen, kan mijn energie verdelen, heb geen reisproblemen (wat niet ten goede kwam aan mijn gezondheid), etc. Dus er zitten voor de gemeente alleen maar voordelen aan, ongeacht of het bedrijf zal slagen.
Dus een klacht is inderdaad de volgende stap vrees is. En dat vind ik heel triest. Zeker omdat velen (ook hier in het topic) al snel denken dat het bij mij (als uitkeringsgerechtigde) ligt.
Leg in de klacht niet de nadruk op wijzen naar gemeente, maar hoe kunnen wij er samen voor zorgen, dat dit misverstand de wereld uit geholpen wordt en ik geholpen wordt.
Als je mensen tegen je in het harnas werkt, die jou nog moeten begeleiden, gaat alleen jou tegenwerken.
[...]
Inderdaad, K dus. Ik vind mijn bedrijf wel realistisch. In die zin: ik word er niet slechter van en de SD ook niet. Het kost nauwelijks investering en ik en de gemeenten kunnen er alleen maar beter van worden. Want als dit niet slaagt, dan blijf ik dus in de bijstand zitten (vanwege mijn gezondheid). Het is zelfs zo dat ik geen arbeidsverplichting heb. Heb een keuring gehad en daarin staat dat ik niet geschikt ben voor werk bij een werkgever, omdat een werkgever niet op me kan bouwen. Ik kan zó maar uitvallen vanwege mijn gezondheid. Daar kan een baas én collega's niet van op aan. En dat is keer op keer ook in de praktijk gebleken.
Dus daarom wil ik ook voor mezelf beginnen. Dan kan ik mijn tijd zelf indelen, kan mijn energie verdelen, heb geen reisproblemen (wat niet ten goede kwam aan mijn gezondheid), etc. Dus er zitten voor de gemeente alleen maar voordelen aan, ongeacht of het bedrijf zal slagen.
Dus een klacht is inderdaad de volgende stap vrees is. En dat vind ik heel triest. Zeker omdat velen (ook hier in het topic) al snel denken dat het bij mij (als uitkeringsgerechtigde) ligt.
Leg in de klacht niet de nadruk op wijzen naar gemeente, maar hoe kunnen wij er samen voor zorgen, dat dit misverstand de wereld uit geholpen wordt en ik geholpen wordt.
Als je mensen tegen je in het harnas werkt, die jou nog moeten begeleiden, gaat alleen jou tegenwerken.
maandag 5 maart 2012 om 15:48
quote:molly74 schreef op 05 maart 2012 @ 15:04:
[...]
Ook jij ziet iets over het hoofd. Namelijk wat ik net aan Sinaasappel heb uitgelegd. Alles wat binnen mijn vermogen ligt heb ik al lang voor elkaar, maar vanuit een UITKERING STARTEN is heel wat anders. En dan bedoel ik echt de regelingen en de onbedoelde fraude die men kan plegen als men het niet goed geregeld heeft.
Het zou fijn zijn als mensen eerst iets weten van een uitkering, voordat er dergelijke adviezen komen. Er wordt helaas veel te vaak gedacht vanuit het kader dat uitkeringsgerechtigden te weinig zelf doen. Sommige dingen kún je als burger niet, simpelweg omdat je het know how er niet voor hebt. Dat heeft de gemeente soms zelf niet eens!
En je start vanuit een hele andere positie. Je kunt niet net als andere zelfstandigen die er bijvoorbeeld hun baan voor opzeggen maar doen 'waar je zin in hebt'.
Starten vanuit een uitkering is gebonden aan specifieke regels, en je hebt daar inderdaad mensen vanuit die instantie voor nodig. Voor je iets doet wat dus vanuit soms niet bekende regels als mogelijke fraude gezien wordt terwijl je dat zelf echt niet voor ogen had.
[...]
Ook jij ziet iets over het hoofd. Namelijk wat ik net aan Sinaasappel heb uitgelegd. Alles wat binnen mijn vermogen ligt heb ik al lang voor elkaar, maar vanuit een UITKERING STARTEN is heel wat anders. En dan bedoel ik echt de regelingen en de onbedoelde fraude die men kan plegen als men het niet goed geregeld heeft.
Het zou fijn zijn als mensen eerst iets weten van een uitkering, voordat er dergelijke adviezen komen. Er wordt helaas veel te vaak gedacht vanuit het kader dat uitkeringsgerechtigden te weinig zelf doen. Sommige dingen kún je als burger niet, simpelweg omdat je het know how er niet voor hebt. Dat heeft de gemeente soms zelf niet eens!
En je start vanuit een hele andere positie. Je kunt niet net als andere zelfstandigen die er bijvoorbeeld hun baan voor opzeggen maar doen 'waar je zin in hebt'.
Starten vanuit een uitkering is gebonden aan specifieke regels, en je hebt daar inderdaad mensen vanuit die instantie voor nodig. Voor je iets doet wat dus vanuit soms niet bekende regels als mogelijke fraude gezien wordt terwijl je dat zelf echt niet voor ogen had.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 5 maart 2012 om 15:50
quote:tikal schreef op 05 maart 2012 @ 15:48:
[...]
Leg in de klacht niet de nadruk op wijzen naar gemeente, maar hoe kunnen wij er samen voor zorgen, dat dit misverstand de wereld uit geholpen wordt en ik geholpen wordt.
Als je mensen tegen je in het harnas werkt, die jou nog moeten begeleiden, gaat alleen jou tegenwerken.
Dat zeg je heel goed inderdaad, dank je.
Dan moet ik na vandaag even afkoelen, haha. Nu zit het me even te hoog. Ik heb sowieso weer een mailtje klaarstaan, maar heb hem bewust nog niet verzonden. Dit ga ik nog even nalopen en alsnog verzenden. Hoor ik daar nog niets op, dan vraag ik hoe ik inderdaad mijn klacht in kan dienen.
[...]
Leg in de klacht niet de nadruk op wijzen naar gemeente, maar hoe kunnen wij er samen voor zorgen, dat dit misverstand de wereld uit geholpen wordt en ik geholpen wordt.
Als je mensen tegen je in het harnas werkt, die jou nog moeten begeleiden, gaat alleen jou tegenwerken.
Dat zeg je heel goed inderdaad, dank je.
Dan moet ik na vandaag even afkoelen, haha. Nu zit het me even te hoog. Ik heb sowieso weer een mailtje klaarstaan, maar heb hem bewust nog niet verzonden. Dit ga ik nog even nalopen en alsnog verzenden. Hoor ik daar nog niets op, dan vraag ik hoe ik inderdaad mijn klacht in kan dienen.
maandag 5 maart 2012 om 15:57
quote:Missprincesa schreef op 05 maart 2012 @ 15:26:
[...]
Aantallen heb ik niet voor je, maar ik kwam het geregeld tegen. Ik durf eigenlijk wel te zeggen dat 80 a 90% van de mensen die langere tijd (langer dan bijv. 3 maand of 6 maand) in de bijstand zit eerst allerlei barrieres kwijt moet raken voordat ze aan de slag kunnen. Ik heb het dan vooral over zelf opgelegde barrieres; bepaalde keuzes niet durven/willen maken, onzekerheid, niet het belang zien van iets extra's te doen. Het is niet altijd direct onwil, maar er is bij heel veel mensen toch wel een idee dat ze recht hebben op bepaalde dingen (en dan heb ik het dus over; fijne werktijden (fijn is heel persoonlijk, maar niemand heeft er 'recht' op), werk dat om de hoek is, een bepaalde hoogte salaris, vakantie als de kinderen vakantie hebben, alleen bepaalde werkzaamheden WILLEN doen etc.
Het is prettig als je de keuze hebt om werk te doen dat hier zo dicht mogelijk bij aansluit, maar die keuze heb je niet meer in de bijstand.
Je zegt dat je niet echt cijfers hebt maar vervolgens kom je wel met een idioot hoog percentage dat slechts in de bijstand zit om 'kul redenen' en ik probeer juist duidelijk te maken dat dit eerder een heel laag percentage is en het percentage wat jij aanduidt eerder het percentage is dat echt niet kan.
Je gaat volledig voorbij aan de mensen die de door jou aangedragen redenen misschien zelf wel wat lachwekkend vinden. In die zin dat als het slechts om dat soort redenen was dat ze in de bijstand zitten ze allang weer aan het werk zouden zijn geweest. De groep waar ik het over heb, heeft wel wat meer zwaarwegende redenen om in de bijstand te zitten.
Buiten dat is het op zich wel redelijk dat iemand met chronisch lichamelijke klachten geen werk zou moeten hoeven doen wat juist lichamelijke kracht vraagt. Dan kan er net wel meer werk in die branche zijn, dan wil dat nog niet zeggen dat het geschikt voor iedereen is in de bijstand. (Even ter reactie op 'werk om de hoek', in dit geval minder letterlijk maar ik vond het dan nog wel in deze categorie passen.)
[...]
Aantallen heb ik niet voor je, maar ik kwam het geregeld tegen. Ik durf eigenlijk wel te zeggen dat 80 a 90% van de mensen die langere tijd (langer dan bijv. 3 maand of 6 maand) in de bijstand zit eerst allerlei barrieres kwijt moet raken voordat ze aan de slag kunnen. Ik heb het dan vooral over zelf opgelegde barrieres; bepaalde keuzes niet durven/willen maken, onzekerheid, niet het belang zien van iets extra's te doen. Het is niet altijd direct onwil, maar er is bij heel veel mensen toch wel een idee dat ze recht hebben op bepaalde dingen (en dan heb ik het dus over; fijne werktijden (fijn is heel persoonlijk, maar niemand heeft er 'recht' op), werk dat om de hoek is, een bepaalde hoogte salaris, vakantie als de kinderen vakantie hebben, alleen bepaalde werkzaamheden WILLEN doen etc.
Het is prettig als je de keuze hebt om werk te doen dat hier zo dicht mogelijk bij aansluit, maar die keuze heb je niet meer in de bijstand.
Je zegt dat je niet echt cijfers hebt maar vervolgens kom je wel met een idioot hoog percentage dat slechts in de bijstand zit om 'kul redenen' en ik probeer juist duidelijk te maken dat dit eerder een heel laag percentage is en het percentage wat jij aanduidt eerder het percentage is dat echt niet kan.
Je gaat volledig voorbij aan de mensen die de door jou aangedragen redenen misschien zelf wel wat lachwekkend vinden. In die zin dat als het slechts om dat soort redenen was dat ze in de bijstand zitten ze allang weer aan het werk zouden zijn geweest. De groep waar ik het over heb, heeft wel wat meer zwaarwegende redenen om in de bijstand te zitten.
Buiten dat is het op zich wel redelijk dat iemand met chronisch lichamelijke klachten geen werk zou moeten hoeven doen wat juist lichamelijke kracht vraagt. Dan kan er net wel meer werk in die branche zijn, dan wil dat nog niet zeggen dat het geschikt voor iedereen is in de bijstand. (Even ter reactie op 'werk om de hoek', in dit geval minder letterlijk maar ik vond het dan nog wel in deze categorie passen.)
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 5 maart 2012 om 15:59
quote:molly74 schreef op 05 maart 2012 @ 15:50:
[...]
Dat zeg je heel goed inderdaad, dank je.
Dan moet ik na vandaag even afkoelen, haha. Nu zit het me even te hoog. Ik heb sowieso weer een mailtje klaarstaan, maar heb hem bewust nog niet verzonden. Dit ga ik nog even nalopen en alsnog verzenden. Hoor ik daar nog niets op, dan vraag ik hoe ik inderdaad mijn klacht in kan dienen.
Toen ik opging voor mijn rijbewijs moest ik eerst zo'n tussentijdse toets doen. Die deed ik en kreeg als advies om die tussentijdse toets eerst nog eens te doen. Want ik reed echt verschrikkelijk slecht, dat geef ik toe
.
Dat heb ik tot ontzetting van mijn omgeving gedaan. "wat !!! ben je gek of zo, die tussentijdse toets kost evenveel als een examen !!!"
Enkel om aan het bureaucratische CBR mijn welwillendheid te tonen. Nadien ben ik op gegaan voor mijn rijbewijs, en hoe beroerd ik ook reed... ik had al 100 punten gescoord door te "luisteren" naar hun advies.
Ik ben die dag dan ook geslaagd, met 3x rondje rijden en weer terug.
Moraal: er is nu eenmaal bureacratie, en hoe harder je je daar tegen verzet bij de bureacraten, des te meer tegenstand krijg je.
Dus zodra je in gesprek zit: benadruk dat je klacht niets persoonlijks is, maar dat je samen naar de toekomst wil werken.
En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!
[...]
Dat zeg je heel goed inderdaad, dank je.
Dan moet ik na vandaag even afkoelen, haha. Nu zit het me even te hoog. Ik heb sowieso weer een mailtje klaarstaan, maar heb hem bewust nog niet verzonden. Dit ga ik nog even nalopen en alsnog verzenden. Hoor ik daar nog niets op, dan vraag ik hoe ik inderdaad mijn klacht in kan dienen.
Toen ik opging voor mijn rijbewijs moest ik eerst zo'n tussentijdse toets doen. Die deed ik en kreeg als advies om die tussentijdse toets eerst nog eens te doen. Want ik reed echt verschrikkelijk slecht, dat geef ik toe
.Dat heb ik tot ontzetting van mijn omgeving gedaan. "wat !!! ben je gek of zo, die tussentijdse toets kost evenveel als een examen !!!"
Enkel om aan het bureaucratische CBR mijn welwillendheid te tonen. Nadien ben ik op gegaan voor mijn rijbewijs, en hoe beroerd ik ook reed... ik had al 100 punten gescoord door te "luisteren" naar hun advies.
Ik ben die dag dan ook geslaagd, met 3x rondje rijden en weer terug.
Moraal: er is nu eenmaal bureacratie, en hoe harder je je daar tegen verzet bij de bureacraten, des te meer tegenstand krijg je.
Dus zodra je in gesprek zit: benadruk dat je klacht niets persoonlijks is, maar dat je samen naar de toekomst wil werken.
En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!
maandag 5 maart 2012 om 16:00
quote:Flowerpowerwoman schreef op 05 maart 2012 @ 15:29:
En de bijstand is dus echt gèèn vetpot, dat het grote gros van de mensen "willens en wetens" voor welgeteld nog geen 900 euro in de maand op de krent zouden willen blijven zitten, gaat er bij mij niet in.Zònder aanvulling, weliswaar met zorg- en hurtoeslag, maar ja, dat wordt weer gekort op je uitkering.is maar om het even.
En idd, gèèn vakantie als je in de bijstand zit.Mensen moeten nu echt eens van het foutieve idee af dat de bijstand 'wel lekker' is. Dat is het niet. Je roeit met wel heel korte riempjes om nog rond te komen. Er is geen luxe. Het is allang zo dat het nét genoeg is om de maand weer te halen. Of net niet als je pech hebt omdat er toevallig weer een hoge rekening op je mat viel.
En de bijstand is dus echt gèèn vetpot, dat het grote gros van de mensen "willens en wetens" voor welgeteld nog geen 900 euro in de maand op de krent zouden willen blijven zitten, gaat er bij mij niet in.Zònder aanvulling, weliswaar met zorg- en hurtoeslag, maar ja, dat wordt weer gekort op je uitkering.is maar om het even.
En idd, gèèn vakantie als je in de bijstand zit.Mensen moeten nu echt eens van het foutieve idee af dat de bijstand 'wel lekker' is. Dat is het niet. Je roeit met wel heel korte riempjes om nog rond te komen. Er is geen luxe. Het is allang zo dat het nét genoeg is om de maand weer te halen. Of net niet als je pech hebt omdat er toevallig weer een hoge rekening op je mat viel.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 5 maart 2012 om 16:03
quote:tikal schreef op 05 maart 2012 @ 15:59:
[...]
Toen ik opging voor mijn rijbewijs moest ik eerst zo'n tussentijdse toets doen. Die deed ik en kreeg als advies om die tussentijdse toets eerst nog eens te doen. Want ik reed echt verschrikkelijk slecht, dat geef ik toe.
Dat heb ik tot ontzetting van mijn omgeving gedaan. "wat !!! ben je gek of zo, die tussentijdse toets kost evenveel als een examen !!!"
Enkel om aan het bureaucratische CBR mijn welwillendheid te tonen. Nadien ben ik op gegaan voor mijn rijbewijs, en hoe beroerd ik ook reed... ik had al 100 punten gescoord door te "luisteren" naar hun advies.
Ik ben die dag dan ook geslaagd, met 3x rondje rijden en weer terug.
Moraal: er is nu eenmaal bureacratie, en hoe harder je je daar tegen verzet bij de bureacraten, des te meer tegenstand krijg je.
Dus zodra je in gesprek zit: benadruk dat je klacht niets persoonlijks is, maar dat je samen naar de toekomst wil werken.
En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!
Haha, leuk verhaal.
"En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!" Ik heb gelukkig wel wat wijsheid verkregen de laatste jaren.
Het is een mooie spreuk in ieder geval. En ik zal hier maar mijn stukje mee afsluiten. Is toch een klein beetje off topic. Bedankt voor de reacties iedereen!
[...]
Toen ik opging voor mijn rijbewijs moest ik eerst zo'n tussentijdse toets doen. Die deed ik en kreeg als advies om die tussentijdse toets eerst nog eens te doen. Want ik reed echt verschrikkelijk slecht, dat geef ik toe
.Dat heb ik tot ontzetting van mijn omgeving gedaan. "wat !!! ben je gek of zo, die tussentijdse toets kost evenveel als een examen !!!"
Enkel om aan het bureaucratische CBR mijn welwillendheid te tonen. Nadien ben ik op gegaan voor mijn rijbewijs, en hoe beroerd ik ook reed... ik had al 100 punten gescoord door te "luisteren" naar hun advies.
Ik ben die dag dan ook geslaagd, met 3x rondje rijden en weer terug.
Moraal: er is nu eenmaal bureacratie, en hoe harder je je daar tegen verzet bij de bureacraten, des te meer tegenstand krijg je.
Dus zodra je in gesprek zit: benadruk dat je klacht niets persoonlijks is, maar dat je samen naar de toekomst wil werken.
En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!
Haha, leuk verhaal.
"En denk wat je wil, maar laat je mond de wijste zijn!" Ik heb gelukkig wel wat wijsheid verkregen de laatste jaren.
Het is een mooie spreuk in ieder geval. En ik zal hier maar mijn stukje mee afsluiten. Is toch een klein beetje off topic. Bedankt voor de reacties iedereen!
maandag 5 maart 2012 om 16:05
quote:shahla schreef op 05 maart 2012 @ 16:00:
[...]
Mensen moeten nu echt eens van het foutieve idee af dat de bijstand 'wel lekker' is. Dat is het niet. Je roeit met wel heel korte riempjes om nog rond te komen. Er is geen luxe. Het is allang zo dat het nét genoeg is om de maand weer te halen. Of net niet als je pech hebt omdat er toevallig weer een hoge rekening op je mat viel.
En dan van de regen in de drup belandt...
been there, done that, got a closet full of t- shirts...
En er ook weer bovenop, randje weliswaar, grijns...
[...]
Mensen moeten nu echt eens van het foutieve idee af dat de bijstand 'wel lekker' is. Dat is het niet. Je roeit met wel heel korte riempjes om nog rond te komen. Er is geen luxe. Het is allang zo dat het nét genoeg is om de maand weer te halen. Of net niet als je pech hebt omdat er toevallig weer een hoge rekening op je mat viel.
En dan van de regen in de drup belandt...
been there, done that, got a closet full of t- shirts...
En er ook weer bovenop, randje weliswaar, grijns...
maandag 5 maart 2012 om 16:07
quote:Missprincesa schreef op 05 maart 2012 @ 15:26:
[...]
Aantallen heb ik niet voor je, maar ik kwam het geregeld tegen. Ik durf eigenlijk wel te zeggen dat 80 a 90% van de mensen die langere tijd (langer dan bijv. 3 maand of 6 maand) in de bijstand zit eerst allerlei barrieres kwijt moet raken voordat ze aan de slag kunnen. Ik heb het dan vooral over zelf opgelegde barrieres; bepaalde keuzes niet durven/willen maken, onzekerheid, niet het belang zien van iets extra's te doen. Het is niet altijd direct onwil, maar er is bij heel veel mensen toch wel een idee dat ze recht hebben op bepaalde dingen (en dan heb ik het dus over; fijne werktijden (fijn is heel persoonlijk, maar niemand heeft er 'recht' op), werk dat om de hoek is, een bepaalde hoogte salaris, vakantie als de kinderen vakantie hebben, alleen bepaalde werkzaamheden WILLEN doen etc.
Het is prettig als je de keuze hebt om werk te doen dat hier zo dicht mogelijk bij aansluit, maar die keuze heb je niet meer in de bijstand.
Ik sluit me hierbij aan, als het gaat het percentage wat KAN werken (en helaas verschillen de kannen en kunnen denkwijzen van de consulenten nog wel eens met die van de klanten).
Ik wil nml. ook liever elke dag uitslapen, 3 straten verderop werken, meer thuis zijn voor mijn kind, werktijden die ik zelf kan bepalen, 40 vakantiedagen per jaar, een hoog salaris...
Helaas heb ik 45 minuten reistijd, en geen auto, maar een brommer, ik werk meer dan ik wil maar heb helaas ook huur te betalen, ik zie mijn kind ook liever veel meer.
Ik droom graag
[...]
Aantallen heb ik niet voor je, maar ik kwam het geregeld tegen. Ik durf eigenlijk wel te zeggen dat 80 a 90% van de mensen die langere tijd (langer dan bijv. 3 maand of 6 maand) in de bijstand zit eerst allerlei barrieres kwijt moet raken voordat ze aan de slag kunnen. Ik heb het dan vooral over zelf opgelegde barrieres; bepaalde keuzes niet durven/willen maken, onzekerheid, niet het belang zien van iets extra's te doen. Het is niet altijd direct onwil, maar er is bij heel veel mensen toch wel een idee dat ze recht hebben op bepaalde dingen (en dan heb ik het dus over; fijne werktijden (fijn is heel persoonlijk, maar niemand heeft er 'recht' op), werk dat om de hoek is, een bepaalde hoogte salaris, vakantie als de kinderen vakantie hebben, alleen bepaalde werkzaamheden WILLEN doen etc.
Het is prettig als je de keuze hebt om werk te doen dat hier zo dicht mogelijk bij aansluit, maar die keuze heb je niet meer in de bijstand.
Ik sluit me hierbij aan, als het gaat het percentage wat KAN werken (en helaas verschillen de kannen en kunnen denkwijzen van de consulenten nog wel eens met die van de klanten).
Ik wil nml. ook liever elke dag uitslapen, 3 straten verderop werken, meer thuis zijn voor mijn kind, werktijden die ik zelf kan bepalen, 40 vakantiedagen per jaar, een hoog salaris...
Helaas heb ik 45 minuten reistijd, en geen auto, maar een brommer, ik werk meer dan ik wil maar heb helaas ook huur te betalen, ik zie mijn kind ook liever veel meer.
Ik droom graag
maandag 5 maart 2012 om 16:25
quote:tikal schreef op 05 maart 2012 @ 15:43:
Ook weigeren mensen vaak parttime werk omdat ze dan werken, en de rest aanvulling krijgen. Dan hebben ze het idee dat ze voor nop werken, want ze zijn tijd kwijt met werken, maar krijgen aan het einde van de maand netto evenveel op de bankrekening.
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Ook weigeren mensen vaak parttime werk omdat ze dan werken, en de rest aanvulling krijgen. Dan hebben ze het idee dat ze voor nop werken, want ze zijn tijd kwijt met werken, maar krijgen aan het einde van de maand netto evenveel op de bankrekening.
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Zeg maar Spijker.
maandag 5 maart 2012 om 16:28
quote:spijk-er schreef op 05 maart 2012 @ 16:25:
[...]
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Mooie posting!!!
Netwerken heet zoiets, gebruiken wat je gebruiken kan, for your own benefit..
[...]
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Mooie posting!!!
Netwerken heet zoiets, gebruiken wat je gebruiken kan, for your own benefit..
maandag 5 maart 2012 om 16:40
quote:Eindeloos schreef op 04 maart 2012 @ 16:32:
[...]Als je nou niet studeert, en je bent vroeg gaan werken.
Dan zijn toch je mooiste jaren, zo nog lekker thuis.
Je hebt je loon, woont thuis, ( natuurlijk betaal je kostgeld), en voor de rest kun je sparen, uitgaan, met vakantie.
Zorgeloos leven, nog even, voordat het èchte leven begint.
En dit vind ik het slechtste argument dat ik voorbij heb zien komen in deze discussie. Daar bewijs je jezelf en andere tegenstanders geen dienst mee. ´De belastingbetalers moeten de ouders onderhouden, zodat het inwonende kind een lekker zorgeloos leven heeft en leuke dingen kan doen. ´
Dit lijkt me precies de reden waarom deze hele maatregel wordt ingevoerd, om zo´n situatie te beeindigen.
Zorgeloos leven en lekker uitgaan en vakantievieren zijn hartstikke leuk, maar niet iets wat de gemeenschap voor eenieder mogelijk moet maken.
Een beschaafde samenleving zorgt er voor dat er een vangnet is voor huishoudens die niet voldoende hebben om van te leven. Dat vangnet mag sober zijn, maar moet in de basale behoeften van een menselijk bestaan voorzien.
Vakantievieren en zorgeloos leven behoren niet tot deze behoeften, en ook niet het faciliteren van kinderen om zorgeloos te leven ipv voor wonen, eten en kleden te betalen.
Zoals ik al eerder postte zie ik wel allerlei andere nadelen en bezwaren aan deze regeling, die veel steekhoudender zijn. Die zijn in deze discussie ook ruimschoots genoemd.
[...]Als je nou niet studeert, en je bent vroeg gaan werken.
Dan zijn toch je mooiste jaren, zo nog lekker thuis.
Je hebt je loon, woont thuis, ( natuurlijk betaal je kostgeld), en voor de rest kun je sparen, uitgaan, met vakantie.
Zorgeloos leven, nog even, voordat het èchte leven begint.
En dit vind ik het slechtste argument dat ik voorbij heb zien komen in deze discussie. Daar bewijs je jezelf en andere tegenstanders geen dienst mee. ´De belastingbetalers moeten de ouders onderhouden, zodat het inwonende kind een lekker zorgeloos leven heeft en leuke dingen kan doen. ´
Dit lijkt me precies de reden waarom deze hele maatregel wordt ingevoerd, om zo´n situatie te beeindigen.
Zorgeloos leven en lekker uitgaan en vakantievieren zijn hartstikke leuk, maar niet iets wat de gemeenschap voor eenieder mogelijk moet maken.
Een beschaafde samenleving zorgt er voor dat er een vangnet is voor huishoudens die niet voldoende hebben om van te leven. Dat vangnet mag sober zijn, maar moet in de basale behoeften van een menselijk bestaan voorzien.
Vakantievieren en zorgeloos leven behoren niet tot deze behoeften, en ook niet het faciliteren van kinderen om zorgeloos te leven ipv voor wonen, eten en kleden te betalen.
Zoals ik al eerder postte zie ik wel allerlei andere nadelen en bezwaren aan deze regeling, die veel steekhoudender zijn. Die zijn in deze discussie ook ruimschoots genoemd.
maandag 5 maart 2012 om 17:09
quote:spijk-er schreef op 05 maart 2012 @ 16:25:
[...]
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Dat wordt nu dus ook steeds meer gedaan.
Alleen met maatregelen.
En dus de nieuwe WWB, die het werk zoeken en aannemen meer wil stimuleren, kloof tussen werken en bijstand groter maken.
Die is naar mijn mening nu te klein.
[...]
En dit vind ik dus wel een onbegrijpelijke houding. Iemand die dat parttime werk niet aanneemt, mag van mij voor dat bedrag gekort worden. Want de bijstand zou moeten aanvullen, zo moet je dat zien. Niet als; werk levert niets op.
Bovendien is het veel makkelijker om werk te zoeken vanuit werk, dus neem je die parttime baan wel aan dan is de kans veel groter dat je door kan groeien naar fulltime werk. Omdat je dan binnen bent in een organisatie, dichter bij het vuur zit, weer werkcontacten legt.
Dat wordt nu dus ook steeds meer gedaan.
Alleen met maatregelen.
En dus de nieuwe WWB, die het werk zoeken en aannemen meer wil stimuleren, kloof tussen werken en bijstand groter maken.
Die is naar mijn mening nu te klein.
maandag 5 maart 2012 om 17:27
quote:shahla schreef op 05 maart 2012 @ 15:57:
[...]
Je zegt dat je niet echt cijfers hebt maar vervolgens kom je wel met een idioot hoog percentage dat slechts in de bijstand zit om 'kul redenen' en ik probeer juist duidelijk te maken dat dit eerder een heel laag percentage is en het percentage wat jij aanduidt eerder het percentage is dat echt niet kan.
Je gaat volledig voorbij aan de mensen die de door jou aangedragen redenen misschien zelf wel wat lachwekkend vinden. In die zin dat als het slechts om dat soort redenen was dat ze in de bijstand zitten ze allang weer aan het werk zouden zijn geweest. De groep waar ik het over heb, heeft wel wat meer zwaarwegende redenen om in de bijstand te zitten.
Buiten dat is het op zich wel redelijk dat iemand met chronisch lichamelijke klachten geen werk zou moeten hoeven doen wat juist lichamelijke kracht vraagt. Dan kan er net wel meer werk in die branche zijn, dan wil dat nog niet zeggen dat het geschikt voor iedereen is in de bijstand. (Even ter reactie op 'werk om de hoek', in dit geval minder letterlijk maar ik vond het dan nog wel in deze categorie passen.)
Je vat het anders op dan ik bedoel. Ik zeg niet dat deze mensen om deze redenen in de bijstand terecht zijn gekomen, maar wel een belangrijke reden waarom ze er niet meer uitkomen (nadat ze er langere tijd in hebben gezeten).
Ik heb ook veel met SW'ers gewerkt (dus mensen die niet zomaar bij reguliere werkgevers kunnen werken door bepaalde beperkingen), zij zitten ook vaak in de bijstand.
Dit is dus de categorie 'kan niet', wil wel' (zij hebben zelf gekozen voor de SW-indicatie procedure in te gaan om zo een kans te maken op een baan).
Toch komen ook binnen de SW deze redenen ontzettend vaak tegen om geen baan/werk aan te nemen. Ook al is de werkplek etc. wel aangepast aan hun beperkingen.
Nu is er bij de SW best veel aandacht en geld beschikbaar om deze drempels weg te halen en in veel gevallen lukt het dan uiteindelijk ook wel. Maar het blijven wel zelf opgeworpen drempels, die je zoektocht naar een baan vaak veel meer belemmeren dan je beperking of gebrek aan opleiding/werkervaring.
Het lijkt mij verder ook logisch dat iemand die lichamelijke klachten heeft, geen lichamelijk werk kan doen. Maar dan is het ook geen passend werk... Het gaat erom dat als je bijv een lichamelijke beperking hebt, dat er inderdaad veel werk wegvalt. Als er dan op 8km wel een baan voor je is, moet je juist alles doen om die baan te krijgen. Vaak kunnen mensen met rugklachten bijv. prima fietsen, fietsen is zelfs vaak goed voor mensen met rugklachten. Kun je medisch gezien niet zo ver fietsen, dan zijn er nog andere opties; goedkope auto kopen (wanneer je de baan hebt), openbaar vervoer, carpoolen. Maar daarvoor moet je dus wel die extra inzet tonen.
Andersom als je door lichamelijke klachten echt vlakbij moet werken & bepaalde werksoorten niet kan doen, dan blijft er helemaal weinig over. Als er dan wat is wat je wel kan doen, heb je nog minder te kiezen.
[...]
Je zegt dat je niet echt cijfers hebt maar vervolgens kom je wel met een idioot hoog percentage dat slechts in de bijstand zit om 'kul redenen' en ik probeer juist duidelijk te maken dat dit eerder een heel laag percentage is en het percentage wat jij aanduidt eerder het percentage is dat echt niet kan.
Je gaat volledig voorbij aan de mensen die de door jou aangedragen redenen misschien zelf wel wat lachwekkend vinden. In die zin dat als het slechts om dat soort redenen was dat ze in de bijstand zitten ze allang weer aan het werk zouden zijn geweest. De groep waar ik het over heb, heeft wel wat meer zwaarwegende redenen om in de bijstand te zitten.
Buiten dat is het op zich wel redelijk dat iemand met chronisch lichamelijke klachten geen werk zou moeten hoeven doen wat juist lichamelijke kracht vraagt. Dan kan er net wel meer werk in die branche zijn, dan wil dat nog niet zeggen dat het geschikt voor iedereen is in de bijstand. (Even ter reactie op 'werk om de hoek', in dit geval minder letterlijk maar ik vond het dan nog wel in deze categorie passen.)
Je vat het anders op dan ik bedoel. Ik zeg niet dat deze mensen om deze redenen in de bijstand terecht zijn gekomen, maar wel een belangrijke reden waarom ze er niet meer uitkomen (nadat ze er langere tijd in hebben gezeten).
Ik heb ook veel met SW'ers gewerkt (dus mensen die niet zomaar bij reguliere werkgevers kunnen werken door bepaalde beperkingen), zij zitten ook vaak in de bijstand.
Dit is dus de categorie 'kan niet', wil wel' (zij hebben zelf gekozen voor de SW-indicatie procedure in te gaan om zo een kans te maken op een baan).
Toch komen ook binnen de SW deze redenen ontzettend vaak tegen om geen baan/werk aan te nemen. Ook al is de werkplek etc. wel aangepast aan hun beperkingen.
Nu is er bij de SW best veel aandacht en geld beschikbaar om deze drempels weg te halen en in veel gevallen lukt het dan uiteindelijk ook wel. Maar het blijven wel zelf opgeworpen drempels, die je zoektocht naar een baan vaak veel meer belemmeren dan je beperking of gebrek aan opleiding/werkervaring.
Het lijkt mij verder ook logisch dat iemand die lichamelijke klachten heeft, geen lichamelijk werk kan doen. Maar dan is het ook geen passend werk... Het gaat erom dat als je bijv een lichamelijke beperking hebt, dat er inderdaad veel werk wegvalt. Als er dan op 8km wel een baan voor je is, moet je juist alles doen om die baan te krijgen. Vaak kunnen mensen met rugklachten bijv. prima fietsen, fietsen is zelfs vaak goed voor mensen met rugklachten. Kun je medisch gezien niet zo ver fietsen, dan zijn er nog andere opties; goedkope auto kopen (wanneer je de baan hebt), openbaar vervoer, carpoolen. Maar daarvoor moet je dus wel die extra inzet tonen.
Andersom als je door lichamelijke klachten echt vlakbij moet werken & bepaalde werksoorten niet kan doen, dan blijft er helemaal weinig over. Als er dan wat is wat je wel kan doen, heb je nog minder te kiezen.
maandag 5 maart 2012 om 17:34
@ molly: vervelend dat het zo moeilijk bij jou gaat, in de gemeente waar ik woon, gaat dat in ieder geval veel makkelijker. Klantmanager hoeft sowieso de eerste 3 maanden niets te doen. Na de goedkeuring van de organisatie kan het wel zijn dat klantmanager wel iets moet doen (bijv. stopzetten sollicitatieplicht), maar eigenlijk ook minimaal. De klantmanagers hier (voor zover ik ze ken) leggen juist allemaal de optie voor om een eigen bedrijf te starten, ook als iemand lichamelijke klachten heeft.
Die eerste 3 maanden moeten ze de organisatie (ROZ) dan wel overtuigen met een degelijk plan waarin ook de lichamelijke klachten worden verwerkt, zodat duidelijk wordt dat het geen probleem hoeft te zijn.
(als voorbeeld een man met ernstige rugklachten die bijv. kapper wou worden is afgewezen doordat hij hier geen oplossing voor heeft.
Ik kan dan ook oprecht zeggen dat mensen in deze gemeente waarbij het niet lukt om vanuit de bijstand een eigen onderneming te starten, dat ligt aan de haalbaarheid van hun plan (of te weinig initatieven).
Of de onderneming dan uiteindelijk slaagt of niet, kan ook weer aan hele andere dingen liggen, maar de kans wordt hier aan bijna iedereen geboden.
Die eerste 3 maanden moeten ze de organisatie (ROZ) dan wel overtuigen met een degelijk plan waarin ook de lichamelijke klachten worden verwerkt, zodat duidelijk wordt dat het geen probleem hoeft te zijn.
(als voorbeeld een man met ernstige rugklachten die bijv. kapper wou worden is afgewezen doordat hij hier geen oplossing voor heeft.
Ik kan dan ook oprecht zeggen dat mensen in deze gemeente waarbij het niet lukt om vanuit de bijstand een eigen onderneming te starten, dat ligt aan de haalbaarheid van hun plan (of te weinig initatieven).
Of de onderneming dan uiteindelijk slaagt of niet, kan ook weer aan hele andere dingen liggen, maar de kans wordt hier aan bijna iedereen geboden.
woensdag 7 maart 2012 om 14:00
quote:Snormel schreef op 05 maart 2012 @ 16:40:
[...]
En dit vind ik het slechtste argument dat ik voorbij heb zien komen in deze discussie. Daar bewijs je jezelf en andere tegenstanders geen dienst mee. ´De belastingbetalers moeten de ouders onderhouden, zodat het inwonende kind een lekker zorgeloos leven heeft en leuke dingen kan doen. ´
. Dat mag jij vinden, maar het inwonend kind, '' kiest'', toch niet voor ouders in de bijstand?
Wat is dit kind minder, dan een kind van Jan Modaal, leg mij dat eens uit, alsjeblieft.
Dit lijkt me precies de reden waarom deze hele maatregel wordt ingevoerd, om zo´n situatie te beeindigen.
Dus jij suggereert, dat de regering, discrimineert, door van deze inwonende jongeren, kostwinnaars te maken ?
Zorgeloos leven en lekker uitgaan en vakantievieren zijn hartstikke leuk, maar niet iets wat de gemeenschap voor eenieder mogelijk moet maken.
Zie mijn eerst punt
Een beschaafde samenleving zorgt er voor dat er een vangnet is voor huishoudens die niet voldoende hebben om van te leven. Dat vangnet mag sober zijn, maar moet in de basale behoeften van een menselijk bestaan voorzien.
Vakantievieren en zorgeloos leven behoren niet tot deze behoeften, en ook niet het faciliteren van kinderen om zorgeloos te leven ipv voor wonen, eten en kleden te betalen. Dus laat ze je thuis de hele boel onderhouden ?
Zoals ik al eerder postte zie ik wel allerlei andere nadelen en bezwaren aan deze regeling, die veel steekhoudender zijn. Die zijn in deze discussie ook ruimschoots genoemd.
[...]
En dit vind ik het slechtste argument dat ik voorbij heb zien komen in deze discussie. Daar bewijs je jezelf en andere tegenstanders geen dienst mee. ´De belastingbetalers moeten de ouders onderhouden, zodat het inwonende kind een lekker zorgeloos leven heeft en leuke dingen kan doen. ´
. Dat mag jij vinden, maar het inwonend kind, '' kiest'', toch niet voor ouders in de bijstand?
Wat is dit kind minder, dan een kind van Jan Modaal, leg mij dat eens uit, alsjeblieft.
Dit lijkt me precies de reden waarom deze hele maatregel wordt ingevoerd, om zo´n situatie te beeindigen.
Dus jij suggereert, dat de regering, discrimineert, door van deze inwonende jongeren, kostwinnaars te maken ?
Zorgeloos leven en lekker uitgaan en vakantievieren zijn hartstikke leuk, maar niet iets wat de gemeenschap voor eenieder mogelijk moet maken.
Zie mijn eerst punt
Een beschaafde samenleving zorgt er voor dat er een vangnet is voor huishoudens die niet voldoende hebben om van te leven. Dat vangnet mag sober zijn, maar moet in de basale behoeften van een menselijk bestaan voorzien.
Vakantievieren en zorgeloos leven behoren niet tot deze behoeften, en ook niet het faciliteren van kinderen om zorgeloos te leven ipv voor wonen, eten en kleden te betalen. Dus laat ze je thuis de hele boel onderhouden ?
Zoals ik al eerder postte zie ik wel allerlei andere nadelen en bezwaren aan deze regeling, die veel steekhoudender zijn. Die zijn in deze discussie ook ruimschoots genoemd.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
woensdag 7 maart 2012 om 14:10
De bijstand is een laatste vangnet, voor als er niks anders meer rest. Volgens Radio 1 is 20% van de mensen die een bijstandsuitkering ontvangen volledig bekwaam om te werken. Iedere gemeente gaat daar op een andere manier mee om.
Als je Rotterdam neemt, zou dat betekenen dat er 9500 mensen ten onrechte bijstand ontvangen. Echter, het aantal beschikbare functies op dat niveau is niet beschikbaar. Dan kun je kiezen voor tewerkstellen in openbare functies, in buurgemeentes, omscholing/bijscholing enz.
Echter, zo min mogelijk op kosten van de belastingbetaler....
Als je Rotterdam neemt, zou dat betekenen dat er 9500 mensen ten onrechte bijstand ontvangen. Echter, het aantal beschikbare functies op dat niveau is niet beschikbaar. Dan kun je kiezen voor tewerkstellen in openbare functies, in buurgemeentes, omscholing/bijscholing enz.
Echter, zo min mogelijk op kosten van de belastingbetaler....
woensdag 7 maart 2012 om 14:37
quote:Dat mag jij vinden, maar het inwonend kind, '' kiest'', toch niet voor ouders in de bijstand?Wat is dit kind minder, dan een kind van Jan Modaal, leg mij dat eens uit, alsjeblieft.
Wat is het verband? Bedoel je daarmee te zeggen dat kinderen van bijstandsouders niks minder mogen hebben dan kinderen van Jan Modaal? Dan valt er een hoop in te halen aan spullen, kleren en vakanties. Bijstandsouders hebben nu eenmaal minder te besteden. Het zou wat worden als de gemeenschap alles wat bijstandskinderen minder hebben dan andere kinderen, moest bijleggen.
quote:Dus jij suggereert, dat de regering, discrimineert, door van deze inwonende jongeren, kostwinnaars te maken ?
Jij haalt er discriminatie bij. Ik zie niet in wat dit met discriminatie te maken heeft.
quote:Dus laat ze je thuis de hele boel onderhouden ?Ik heb eerder in dit topic genoeg nuance gepost. Je schuift me nu van alles in de mond wat ik niet gezegd heb, en je gaat niet in op wat ik wel gezegd heb. Namelijk dat je argument dat kinderen zorgeloos hun geld aan vakanties moeten kunnen besteden niet overtuigt.
Wat is het verband? Bedoel je daarmee te zeggen dat kinderen van bijstandsouders niks minder mogen hebben dan kinderen van Jan Modaal? Dan valt er een hoop in te halen aan spullen, kleren en vakanties. Bijstandsouders hebben nu eenmaal minder te besteden. Het zou wat worden als de gemeenschap alles wat bijstandskinderen minder hebben dan andere kinderen, moest bijleggen.
quote:Dus jij suggereert, dat de regering, discrimineert, door van deze inwonende jongeren, kostwinnaars te maken ?
Jij haalt er discriminatie bij. Ik zie niet in wat dit met discriminatie te maken heeft.
quote:Dus laat ze je thuis de hele boel onderhouden ?Ik heb eerder in dit topic genoeg nuance gepost. Je schuift me nu van alles in de mond wat ik niet gezegd heb, en je gaat niet in op wat ik wel gezegd heb. Namelijk dat je argument dat kinderen zorgeloos hun geld aan vakanties moeten kunnen besteden niet overtuigt.
