Hoe gaan we de psychische-problemen-epidemie stoppen?

Solomio zaterdag 7 december 2024 om 05:14

In navolging van het obesitasepidemie-topic, waarin mensen zich vooral enorme zorgen maken over de (zorg)kosten van obesitas, heb ik eens even gegoogled en ontdekt dat psychische klachten een veel grotere kostenpost zijn.

https://acrobat.adobe.com/id/urn:aaid:s ... e29f1b8921

Ondanks de belangrijke invloed van ongezond gedrag op ziekte en zorggebruik is het aandeel ervan in de totale zorgkosten relatief beperkt. De kosten van ziekten als gevolg van roken vormen 3,7% van de totale zorgkosten. Voor overgewicht is dit 2%. Dit is weinig in vergelijking met het kostenaandeel van ziektegroepen als psychische stoornissen (22%), hart- en vaatziekten (bijna 10%) en aandoeningen aan het bewegingsstelsel (6,8%). Over het algemeen geldt, dat vooral chronische aandoeningen tot hoge zorgkosten leiden. Deze aandoeningen lijken vooralsnog lang niet allemaal direct gerelateerd aan ongezond gedrag. Hart- en vaatziekten (inclusief beroerte) vormen de belangrijkste ziektegroep waar substantiële kosten en een belangrijke invloed van ongezond gedrag samengaan.

Dus: overgewicht is verantwoordelijk voor 2% van de zorgkosten, psychische stoornissen voor 22%.

Ik neem voor het gemak dan maar even aan dat ook voor de maatschappelijke kosten (ziekteverzuim, lagere arbeidsproductiviteit) eenzelfde verhouding geldt.
https://www.maastrichtuniversity.nl/nl/ ... per%20jaar.
Hier is berekend dat overgewicht de maatschappij 79 miljard per jaar kost. Psychische klachten zouden de maatschappij dan dus 869 miljard per jaar kosten. Die berekening zal vast ook gemaakt zijn, maar kon ik zo snel niet terugvinden.

Als de kosten echt zo belangrijk zijn, dan is het veel zinniger om in te zetten op het terugdringen van psychische klachten.

Maar: hoe gaan we dat aanpakken?

Ik denk dat we naar een veel vriendelijker, opener, inclusieve maatschappij moeten, waarin voor iedereen plek is.
Daarmee voorkom je niet alle psychische problemen, maar m.i. wel een substantieel deel.

Nog even ter verduidelijking: ik geloof niet serieus dat mensen obesitas willen terugdringen vanwege de kosten, vandaar dat inzetten op verbeteren van psychische gezondheid, wat een veel grotere besparing geeft, geen prioriteit heeft.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

MrsM zaterdag 7 december 2024 om 09:15

https://www.cnv.nl/nieuws/cnv-onderzoek ... nemen-toe/

Logisch dat uitval door psychische klachten groter is omdat de werkdruk de laatste jaren is toegenomen. Minder mensen moeten meer werk doen om alles te laten lopen.

Een onderzoek wijst uit dat parttimers juist eerder uitvallen door psychische klachten alleen de vraag is of het komt omdat ze al minder belastbaar zijn en daardoor makkelijker uitvallen of dat het echt kont doordat de werk/privé balans verstoord is.

https://www.google.com/amp/s/eenvandaag ... me-werken/

Murgatroyd zaterdag 7 december 2024 om 09:20

Smash capitalism

Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 7 december 2024 om 09:23

Murgatroyd schreef: ↑
07-12-2024 09:20
Smash capitalism

Ja, in het communisme of de ouderwetse klassenmaatschappij voelden mensen zich echt top. Mooie tijden.

In Noord Korea zal men psychisch heel gezond zijn.

Edit: oh, had username over het hoofd gezien. Never mind!

Pietje zaterdag 7 december 2024 om 09:25

MrsM schreef: ↑
07-12-2024 08:05
Ik denk dat we als maatschappij ervoor moeten zorgen dat de druk op presteren afneemt of weggaat.

Mensen "moeten" tegenwoordig allemaal zoveel. Een carrière want anders tel je niet mee, je ziet het hier op het forum ook vaak: de vraag ja maar wil je dan niet doorgroeien? Wat is er mis met je hele leven hetzelfde beroep dan wel op hetzelfde niveau blijven zitten? Ik denk dat doordat veel mensen doorgroeien naar een niveau wat eigenlijk boven hun kunnen ligt, ze meer stress ervaren en vatbaarder zijn voor psychische klachten. Dan gaat het niet om het aantal uur maar om de geestelijke zwaarte van je werk.

Daarnaast moet ook de prestatiedrang op andere vlakken omlaag. Sporten bijvoorbeeld, waarom altijd maar aandringen op beter worden? Hogere niveaus, wedstrijden... Waarom niet gewoon lekker sporten voor de ontspanning?

Ik denk dat tevreden zijn onderschat wordt. Tevreden zijn en niet altijd meer willen of moeten. Dat moeten we als maatschappij nastreven.

En dan is een 40 urige, of 36 urige werkweek voor de meesten echt niet het probleem. Ook al is het ouderwets het is iets wat men al jaren doet, maar er waren veel minder prikkels van buitenaf, veel minder statussymbolen en luxe producten.

100% mee eens!!

We moeten als maatschappij ook accepteren dat niet alles maar leuk is!

Heb ik het naar mijn zin op mijn werk? Ja. Betekent dat dat ik er altijd maar zin in heb? Nee. Maar er moet ook gewoon brood op de plank komen. Al die mensen die in banen werken waar op neer gekeken wordt (in de winkel, vuilnisophalers enzo), denken we dat deze mensen hun werk alleen maar leuk vinden? Waarschijnlijk is het best gezellig, maar niet altijd leuk! En dat hoeft ook niet!!

Vind ik door de regen fietsen leuk? Nee, maar soms moet dat gewoon.
Vond ik huiswerk voor school maken leuk? Nee, maar ook dat hoort erbij.
Vind ik mijn huis schoonmaken leuk? Nee, maar ja we willen niet in een puinbak leven dus ook dat moet.

Dat gepamper dat je alles maar leuk moet vinden en anders hoeft het niet gaat echt veel te ver. Er wordt echt gezeurd over hele normale dingen die gewoon moeten. En dat kun je maar beter accepteren, scheelt je een hoop stress.

En ook als je zelf ambities hebt, zijn er soms periodes in je leven dat dat gewoon even op pauze moet. Bijvoorbeeld tijdens de periode dat je jonge kinderen hebt of een andere periode die jij als druk/stressvol ervaart. Die paar jaar iets meer rust in huis zijn goud waard. En dat betekent niet per se minder werken, maar vooral even geen extra stappen maken. Niet overwerken, geen promoties, gewoon even normaal je werk doen en daarna rust.

Sporten is belangrijk, gezond, maar moet je altijd de beste zijn? Nee! Laat kinderen lekker sporten en bewegen omdat het fijn is en goede gewoontes kweekt. En voor jezelf ook!!

Verder vind ik dat anticonceptie volledig gratis moet zijn en actief moet worden aangeboden zodat er zo min mogelijk ongewenste kinderen worden geboren. (Dus kinderen die bij voorbaat al trauma’s hebben).

Als we eens ophouden met al dat welvaarts gedoe en geklaag, dan is er meer geld en tijd voor mensen die grote psychische problemen hebben. Klinkt misschien gemeen, dat besef ik mij.

pietje wijzigde dit bericht op 07-12-2024 09:29

2.90% gewijzigd

Koettie zaterdag 7 december 2024 om 09:25

Speculaastaart schreef: ↑
07-12-2024 09:15
Ik denk dat mensen in de zorg dat heel anders ervaren. Sowieso werkt iedereen daar korter dan de de werkweek lang is. Dat gaat continu door. Ook al je veertig uur werkt, gaat iemand anders verder waar jij bent gestopt. De ochtend-, avond- en nachtdienst kunnen nooit door één en dezelfde persoon worden gevuld. Ook fulltimers zijn er niet altijd als anderen werken.

Ligt ook weer helemaal aan de plek. Wij werken kantoortijden als ambulant behandelaren, na 17:00 neemt de crisisdienst het over. Je hebt bij ons een caseload, gebaseerd op je uren. Toch lijkt parttime me wel stressvol want er gebeurd een hoop met je cliënten, ook op de dagen dat je er niet werkt. Gebeurd regelmatig dat een collega maandag werkt, er dinsdag een crisis is die dan half wordt opgevangen door collega's en dan woendag krijg je dat om 8:30 op je bord. Ik werk 36 uur en vind dat zelf lekkerder werken want ben er bijna altijd bij. Vind het wel zwaar werk. Ene week zwaarder dan andere week.

koettie wijzigde dit bericht op 07-12-2024 09:27
Reden: Typos, net wakker

0.24% gewijzigd

framboise-t zaterdag 7 december 2024 om 09:25

Solomio schreef: ↑
07-12-2024 08:41
Maar als ik vastloop moet ik na maximaal een jaar weer helemaal opgeknapt zijn.

Ja precies, ik denk dat dat efficiëntiegerichte denken niet helpt. Vooral ook omdat je dan 'mislukt' lijkt als je opnieuw hulp nodig hebt - terwijl er zat onderzoek is dat bijv. de kans op een depressie veel groter wordt na elke eerder doorgemaakt depressie.

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 7 december 2024 om 09:29

Speculaastaart schreef: ↑
07-12-2024 09:15
Ik denk dat mensen in de zorg dat heel anders ervaren. Sowieso werkt iedereen daar korter dan de de werkweek lang is. Dat gaat continu door. Ook al je veertig uur werkt, gaat iemand anders verder waar jij bent gestopt. De ochtend-, avond- en nachtdienst kunnen nooit door één en dezelfde persoon worden gevuld. Ook fulltimers zijn er niet altijd als anderen werken.

Ja, dat is bij mij ook een beetje zo hoor, maar dan met tijdzones. Mijn werk wordt einde dag in Amerika opgepakt en ik neem in de ochtend dingen uit Azië over. Maar totaal niet vergelijkbaar met de zorg!

Maar ook in de zorg veel uitval, ondanks relatief veel parttimers door hoe de zorg is ingericht. Dus het zit niet in fulltime/parttime.

framboise-t zaterdag 7 december 2024 om 09:31

Lorem_Ipsum schreef: ↑
07-12-2024 09:23
Ja, in het communisme of de ouderwetse klassenmaatschappij voelden mensen zich echt top. Mooie tijden.

Toch is er wel bekend dat er in Oost-Duitsland, decennia na de hereniging, door groepen mensen werd terugverlangd naar de DDR - niet iedereen kan op eigen kracht de welvaart in het kapitalisme vinden en die mensen werden vervolgens weggezet als 'gek/ouderwets/je weet niet hoe goed je het nu hebt'.

Murgatroyd zaterdag 7 december 2024 om 09:33

Lorem_Ipsum schreef: ↑
07-12-2024 09:23
Ja, in het communisme of de ouderwetse klassenmaatschappij voelden mensen zich echt top. Mooie tijden.

In Noord Korea zal men psychisch heel gezond zijn.

Edit: oh, had username over het hoofd gezien. Never mind!

Ja, het communisme zoals historisch uitgevoerd is ook echt het enige denkbare alternatief op kapitalisme.

Oh wacht ik had username over het hoofd gezien (???)

Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 7 december 2024 om 09:33

framboise-t schreef: ↑
07-12-2024 09:31
Toch is er wel bekend dat er in Oost-Duitsland, decennia na de hereniging, door groepen mensen werd terugverlangd naar de DDR - niet iedereen kan op eigen kracht de welvaart in het kapitalisme vinden en die mensen werden vervolgens weggezet als 'gek/ouderwets/je weet niet hoe goed je het nu hebt'.

Ja, dat is zeker bekend, maar dat geldt voor zoveel traumatische situaties waar mensen uitkomen. De switch is dan vooral moeilijk. Het zijn vooral de mensen die beide periodes hebben meegemaakt die problemen kregen.

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 7 december 2024 om 09:36

Murgatroyd schreef: ↑
07-12-2024 09:33
Ja, het communisme zoals historisch uitgevoerd is ook echt het enige denkbare alternatief op kapitalisme.

Oh wacht ik had username over het hoofd gezien (???)

Mensen hebben gewoon psychische problemen, ongeacht het systeem. Behalve in de hemel natuurlijk.

Murgatroyd zaterdag 7 december 2024 om 09:37

Lorem_Ipsum schreef: ↑
07-12-2024 09:36
Mensen hebben gewoon psychische problemen, ongeacht het systeem.

Nee daar zitten grote verschillen tussen. Volop onderzoek naar gedaan ook. Veel van de "gewoon" psychische problemen die wij nu in het westen hebben komen door onze manier van leven.

Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 7 december 2024 om 09:43

Murgatroyd schreef: ↑
07-12-2024 09:37
Nee daar zitten grote verschillen tussen. Volop onderzoek naar gedaan ook. Veel van de "gewoon" psychische problemen die wij nu in het westen hebben komen door onze manier van leven.

Het zijn zeker niet dezelfde psychische problemen die mensen vroeger hadden, we hebben ze gewoon ingewisseld.

rosanna08 zaterdag 7 december 2024 om 09:52

Speculaastaart schreef: ↑
07-12-2024 08:38
Minder schermtijd voor kinderen:

https://scientias.nl/tv-kijken-en-compu ... eranderen/

Er staat niks in dat artikel dat wijst op een samenhang met psychische problemen.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Elsy zaterdag 7 december 2024 om 10:18

MrsM schreef: ↑
07-12-2024 08:05
Ik denk dat we als maatschappij ervoor moeten zorgen dat de druk op presteren afneemt of weggaat.

Mensen "moeten" tegenwoordig allemaal zoveel. Een carrière want anders tel je niet mee, je ziet het hier op het forum ook vaak: de vraag ja maar wil je dan niet doorgroeien? Wat is er mis met je hele leven hetzelfde beroep dan wel op hetzelfde niveau blijven zitten? Ik denk dat doordat veel mensen doorgroeien naar een niveau wat eigenlijk boven hun kunnen ligt, ze meer stress ervaren en vatbaarder zijn voor psychische klachten. Dan gaat het niet om het aantal uur maar om de geestelijke zwaarte van je werk.

Daarnaast moet ook de prestatiedrang op andere vlakken omlaag. Sporten bijvoorbeeld, waarom altijd maar aandringen op beter worden? Hogere niveaus, wedstrijden... Waarom niet gewoon lekker sporten voor de ontspanning?

Ik denk dat tevreden zijn onderschat wordt. Tevreden zijn en niet altijd meer willen of moeten. Dat moeten we als maatschappij nastreven.

En dan is een 40 urige, of 36 urige werkweek voor de meesten echt niet het probleem. Ook al is het ouderwets het is iets wat men al jaren doet, maar er waren veel minder prikkels van buitenaf, veel minder statussymbolen en luxe producten.

Ik denk dit ook. En niet alleen op gebied van werk maar ook streven naar weer mooiere auto’s, grotere huizen, status. Dus proberen alles perfect te hebben en nooit tevreden zijn met nu. Ligt niet altijd aan de personen zelf, ook de maatschappij.

Ik woon niet meer in Nederland, waar ik nu woon is dat niet en veel mensen werken fulltime. Je merkt dat mensen alsnog rustiger, minder gehaast zijn. Er zit ook verschil in hoe er gewerkt wordt.

elsy wijzigde dit bericht op 07-12-2024 10:34

1.32% gewijzigd

Anoniem_67607c11113c2 zaterdag 7 december 2024 om 10:31

We moeten ophouden met doen alsof onze samenleving op instorten staat omdat we de laatste decennia steeds meer geestelijke aandoeningen zijn gaan erkennen en behandelen waar vroeger niets aan gedaan werd.

MrsM zaterdag 7 december 2024 om 10:33

Elsy schreef: ↑
07-12-2024 10:18
Ik denk dit ook. En niet alleen op gebied van werk maar ook streven naar weer mooiere auto’s, grotere huizen, status. Dus proberen alles perfect te hebben en nooit tevreden zijn met nu. Ligt niet altijd aan de personen zelf, ook de maatschappij.

Ik woon niet meer in Nederland, waar ik nu woon is dat niet en veel mensen werken fulltime. Je merkt dat mensen alsnog rustiger, minder gehaast zijn.

Ik denk ook niet dat fulltime werken het probleem is. Maar inderdaad wat jij hierboven ook zegt. De maatschappelijke druk om te presteren, om te groeien, om altijd meer en beter te willen.

Overigens las ik dat de psychische klachten in bijvoorbeeld de landbouw en tuinderijen het laagst zijn. Ik kan dat wel begrijpen ergens. Gewassen groeien zo snel ze groeien, alles gaat op vaste uren en tijden, dan is het nog wel veel werken en lange dagen maken maar de hoeveelheid werk blijft hetzelfde. Er is ritme en regelmaat.

Ik heb vroeger op een stal gewerkt, met paarden. Smorgens om 8.00 aanwezig zijn en om 22.00 afvoeren en afsluiten, natuurlijk wel pauzes tussendoor. Hele lange dagen dus maar ik had 0.0 stress. Het werk was en leuk maar ook voorspelbaar. En dat heb ik nu ook. Voorspelbaar werk en vaste uren op mijn niveau. Geen deadlines, geen doorgroeimogelijkheden, geen onhaalbare doelen.

Sabine zaterdag 7 december 2024 om 10:33

Obesitas is grotendeels ook een psychische aandoening.

MrsM zaterdag 7 december 2024 om 10:35

AgentMetTrek schreef: ↑
07-12-2024 10:31
We moeten ophouden met doen alsof onze samenleving op instorten staat omdat we de laatste decennia steeds meer geestelijke aandoeningen zijn gaan erkennen en behandelen waar vroeger niets aan gedaan werd.

Ik denk ook, maar dit is vloeken in de kerk voor velen, dat mensen moeten accepteren dat een stapje terug doen ook niet gelijk staat aan falen. Kun je je werk niet aan, loop je vast door de werkdruk al dan niet icm je thuissituatie, ga dan een trapje lager op de ladder werken. Ja het gevolg is dat je financieel in moet leveren maar je levenskwaliteit gaat er wel op vooruit.

bijtie zaterdag 7 december 2024 om 10:54

MrsM schreef: ↑
07-12-2024 10:35
Ik denk ook, maar dit is vloeken in de kerk voor velen, dat mensen moeten accepteren dat een stapje terug doen ook niet gelijk staat aan falen. Kun je je werk niet aan, loop je vast door de werkdruk al dan niet icm je thuissituatie, ga dan een trapje lager op de ladder werken. Ja het gevolg is dat je financieel in moet leveren maar je levenskwaliteit gaat er wel op vooruit.

Voor de generatie millennials die met hoge woonlasten zitten en schoolgaande/studerende kinderen is dit niet altijd eenvoudig denk ik. Je kunt in deze tijd tamelijk vastzitten in je financiële situatie of in een ongezonde relatie, en dan komt de stress van een baan die je niet zomaar kan opzeggen daar bovenop.

In de generatie daarna zie je dat ze daar soms wel andere keuzes in maken. Het is sowieso een generatie die anders met hun gezondheid wil omgaan denk ik, nog gevoeliger dan eerdere generaties en daardoor meer achtzaam op wat een bepaalde leefstijl met hun psyche doet. Dit kan ik overigens niet onderbouwen, het is mijn persoonlijke indruk.

E-biker zaterdag 7 december 2024 om 10:56

wolkewitje schreef: ↑
07-12-2024 08:19
Precies dit

Je moet een zo hoog mogelijke opleiding, er goed uit zien, sporten, want dat is gezond, gezond eten (vegetarisch!), een goede baan hebben, het maximale uit jezelf halen, veel leuke dingen doen met vriendinnen, een goede moeder zijn, je huis stijlvol ingericht en opgeruimd hebben, goed zijn voor het milieu, niet te veel consumeren, vrouwelijk (elegant en verzorgend) zijn als je een vrouw bent en mannelijk als je een man bent… Wat je ook doet, het is nooit goed

Helemaal eens met wat mrsM en jij schrijven! Social media geeft vaak een heel verkeerd beeld van mensen, we zijn niet allemaal perfect en hebben ook niet allemaal een fantastisch leven. Je hoeft niet te streven naar het volmaakte want dat bestaat niet. Geniet van alles wat je wel hebt en wees wat meer tevreden, hoe moeilijk dit soms ook is.

bijtie zaterdag 7 december 2024 om 10:57

Ik denk dat we er veel van kunnen vinden, maar dat je als samenleving niet zo makkelijk een verandering in gang zet, maar dat dit geforceerd moet worden door een crisis. Die crisis zal zich vanzelf aandienen. Dan gaat het bestaande systeem van geldstromen op de kop, want dat is toch wel een belangrijke bepalende factor in hoe wij denken en leven.

Verder kan je alleen op individueel niveau iets doen of veranderen denk ik, dus hoe je zelf omgaat met jezelf en met anderen.

Selune zaterdag 7 december 2024 om 11:03

Ik denk dat het niet alleen de toegenomen prestatiedrang is, maar vooral dat de wereld tegelijkertijd veel groter en veel individualistischer is geworden. Vroeger hadden mensen het niet makkelijker, maar ze hadden wel veel meer mensen om zich heen. Gezinnen en families waren groter wat al meer verbondenheid gaf. Daarnaast werkten mensen vaak hun halve leven bij hetzelfde bedrijf, waardoor ook daar meer ritme en verbondenheid was. Plus dat je niet de hele dag met alle vormen van nieuws uit de hele wereld geconfronteerd werd. Niet bereikbaar zijn, omdat je geen telefoon had of later omdat je niet in de buurt van je huistelefoon was, was normaal. Dan ging je later nog een keer langs of belde terug. Mensen zijn nu altijd op de hoogte, altijd bereikbaar, maar zijn veel meer alleen/minder verbonden, waardoor eenzaamheid de pan uit rijst.

Hoe je dit terugdringt weet ik niet trouwens.

Forever is a hell of a long time

florence13 zaterdag 7 december 2024 om 11:06

MrsM schreef: ↑
07-12-2024 08:55
Dat klopt. Overspannen zijn bestaat al best lang, maar niet in de mate waarop het nu speelt.

En de vraag is of dat ook daadwerkelijk zo is (cijfers uit die tijd ontbreken) of dat het probleem de laatste jaren veel groter is geworden?

Ja ik weet dit, die cijfers ontbreken inderdaad MAAR we kunnen wel een hoop cijfers extrapoleren. Wat we zien zijn 2 dingen:
1) ziektes die we nu als psychisch zien werden dat vroeger vaak niet. Heel vroeger was je als je schizofrenie had gewoon behekst en werd je ergens opgesloten in een klooster (of op de brandstapel geflikkerd). Later werd dit veel meer als een lichamelijke ziekte gezien, Overspannen of depressief werd als zenuwaandoening geregistreerd en zodoende werd het dus niet benoemd dat het een psychische ziekte was. Mensen werden naar een sanatorium of rusthuis verscheept en kwam na een tijd weer terug.
2) we zijn er opener in geworden, het taboe (wat er wel nog is) is veel minder dan vroeger.

Kort door de bocht zijn er eigenlijk geen cijfers die aantonen dat we meer psychiatrische ziekten hebben dan vroeger. We zijn er alleen opener over en registreren het anders.

rosanna08 zaterdag 7 december 2024 om 11:09

heel veel dingen zijn niet meer terug te draaien, vrees ik. Wel denk ik dat we als maatschappij meer open zouden moeten staan voor elkaar en rekening houden met elkaar als het gaat om wie je bent en wat je kunt en niet allemaal naar het hoogste niveau. Leer kinderen dat je best doen, goed genoeg is ongeacht de uitkomst. Zorg dat mensen bij de juiste hulpverlener terecht kan zonder allerlei regeltjes en contracten en behandeltermijnen.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Actieve topics