Actueel
alle pijlers
Politiehond op kraamafdeling om pa te grijpen
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:25
Tja.
Mijn mening ? Jeugdzorg zet niet zomaar kindjes uit huis. Wij hebben hemel en aarde moeten bewegen om A opgenomen en officieel uit huis geplaatst te laten krijgen ( Worden, rare zin )
Ik denk dus dat er wel veel meer aan de hand is dan deze mirjam zegt.
Wel naar voor haar dat het met zoveel geweld e.d. moest, dat absoluut. Maar er zal echt wel eea aan de hand zijn geweest.
Mijn mening ? Jeugdzorg zet niet zomaar kindjes uit huis. Wij hebben hemel en aarde moeten bewegen om A opgenomen en officieel uit huis geplaatst te laten krijgen ( Worden, rare zin )
Ik denk dus dat er wel veel meer aan de hand is dan deze mirjam zegt.
Wel naar voor haar dat het met zoveel geweld e.d. moest, dat absoluut. Maar er zal echt wel eea aan de hand zijn geweest.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 22 oktober 2009 om 21:38
quote:borodini schreef op 22 oktober 2009 @ 21:33:
precies Poez.
Ik geloof niet dat bjz een huis binnen komt vallen omdat bijv. een "buurvrouw" verteld dat ze hoorde dat een kind geslagen werd.
Daar is echt veel meer aan vooraf gegaan.
Uit een andere ervaring in mijn omgeving weet ik dat er meerdere meldigen bij het AMK moesten komen ( en die kwamen ook ) de laatste melding was de druppel en het kindje is toch ala minute uit huis gehaald. Ze is naar een pleeggezin gegaan en nu 3 jaar later gaat het naar omstandigheden redelijk met haar.
Ik moet er niet aan denken dat de raad afgewacht had tot het volledige onderzoek ( en dan heb je het over +6 maanden in mijn regio ) afgerond was. Dan had ws het kindje er slechter aan toe geweest.Dit lijkt mij echt een onwijze nachtmerrie...dat er kwade opzet in het spel is van een ander persoon (die melding doet bij Jeugdzorg) en dat je kind onterecht uit huis wordt geplaatst....misschien dom om zo te denken en waarschijnlijk komt het nooit voor, maar toch...
precies Poez.
Ik geloof niet dat bjz een huis binnen komt vallen omdat bijv. een "buurvrouw" verteld dat ze hoorde dat een kind geslagen werd.
Daar is echt veel meer aan vooraf gegaan.
Uit een andere ervaring in mijn omgeving weet ik dat er meerdere meldigen bij het AMK moesten komen ( en die kwamen ook ) de laatste melding was de druppel en het kindje is toch ala minute uit huis gehaald. Ze is naar een pleeggezin gegaan en nu 3 jaar later gaat het naar omstandigheden redelijk met haar.
Ik moet er niet aan denken dat de raad afgewacht had tot het volledige onderzoek ( en dan heb je het over +6 maanden in mijn regio ) afgerond was. Dan had ws het kindje er slechter aan toe geweest.Dit lijkt mij echt een onwijze nachtmerrie...dat er kwade opzet in het spel is van een ander persoon (die melding doet bij Jeugdzorg) en dat je kind onterecht uit huis wordt geplaatst....misschien dom om zo te denken en waarschijnlijk komt het nooit voor, maar toch...
donderdag 22 oktober 2009 om 21:38
quote:Poezewoes schreef op 22 oktober 2009 @ 21:30:
Ik neem aan van ook, Borodini. Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt, dat het onterecht bleek.
En totaal onterecht is het uiterst zelden. Zulke ernstige signalen komen ergens vandaan. Ook als een uithuisplaatsing te drastisch blijkt achteraf, zijn er vaak nog wel veel ernstige zorgen waar iets mee gedaan moet worden. Je hebt waarschijnlijk nog nooit meegemaakt dat er toegegeven werd dat het onterecht was...dat is iets anders. Sommige hulpverleners hebben zo'n arrogante overtuiging van hun gelijk dat er totaal niet mee te praten valt. Ik heb het zijdelings meegemaakt met de contactpersoon van Mini, hij heeft een totaal verkeerde plek voor haar uitgekozen waardoor er een nieuwe moest komen. Die nieuwe was helemaal geweldig volgens hem, dat moest het worden. Ik ben zelf maar gaan kijken, want vertrouwde er niks meer van. En inderdaad, weer verkeerd. Kreeg ik hem maar niet uitgelegd, zo overtuigd was hij dat hij gelijk had met al zijn ervaring en zo. Uiteindelijk heb ik met die nieuwe plek afgesproken dat zij advies zouden uitbrengen over wat een geschikte opvang zou zijn voor Mini, aangezien ik hun er wel van overtuigd had.
Belt ie me later doodleuk op dat hij een "nog betere plek" had gevonden
Maar toegeven dat ie het, alweer, vet mis had...ho maar
Ik neem aan van ook, Borodini. Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt, dat het onterecht bleek.
En totaal onterecht is het uiterst zelden. Zulke ernstige signalen komen ergens vandaan. Ook als een uithuisplaatsing te drastisch blijkt achteraf, zijn er vaak nog wel veel ernstige zorgen waar iets mee gedaan moet worden. Je hebt waarschijnlijk nog nooit meegemaakt dat er toegegeven werd dat het onterecht was...dat is iets anders. Sommige hulpverleners hebben zo'n arrogante overtuiging van hun gelijk dat er totaal niet mee te praten valt. Ik heb het zijdelings meegemaakt met de contactpersoon van Mini, hij heeft een totaal verkeerde plek voor haar uitgekozen waardoor er een nieuwe moest komen. Die nieuwe was helemaal geweldig volgens hem, dat moest het worden. Ik ben zelf maar gaan kijken, want vertrouwde er niks meer van. En inderdaad, weer verkeerd. Kreeg ik hem maar niet uitgelegd, zo overtuigd was hij dat hij gelijk had met al zijn ervaring en zo. Uiteindelijk heb ik met die nieuwe plek afgesproken dat zij advies zouden uitbrengen over wat een geschikte opvang zou zijn voor Mini, aangezien ik hun er wel van overtuigd had.
Belt ie me later doodleuk op dat hij een "nog betere plek" had gevonden
Maar toegeven dat ie het, alweer, vet mis had...ho maar
donderdag 22 oktober 2009 om 21:42
quote:jackie23 schreef op 22 oktober 2009 @ 21:38:
[...]
Dit lijkt mij echt een onwijze nachtmerrie...dat er kwade opzet in het spel is van een ander persoon (die melding doet bij Jeugdzorg) en dat je kind onterecht uit huis wordt geplaatst....misschien dom om zo te denken en waarschijnlijk komt het nooit voor, maar toch...Uithuisplaatsing zal niet snel onterecht gebeuren, maar men kan elkander wel een hele hoop last bezorgen. Mijn ex heeft ooit, samen met een aantal anderen, een melding gedaan bij het AMK, waardoor er een onderzoek kwam. Van dat stigma ben ik nu nog steeds niet af, zelfs op haar nieuwe school begonnen ze er over. Waar rook is, is vuur? De meeste mensen vinden van wel.
[...]
Dit lijkt mij echt een onwijze nachtmerrie...dat er kwade opzet in het spel is van een ander persoon (die melding doet bij Jeugdzorg) en dat je kind onterecht uit huis wordt geplaatst....misschien dom om zo te denken en waarschijnlijk komt het nooit voor, maar toch...Uithuisplaatsing zal niet snel onterecht gebeuren, maar men kan elkander wel een hele hoop last bezorgen. Mijn ex heeft ooit, samen met een aantal anderen, een melding gedaan bij het AMK, waardoor er een onderzoek kwam. Van dat stigma ben ik nu nog steeds niet af, zelfs op haar nieuwe school begonnen ze er over. Waar rook is, is vuur? De meeste mensen vinden van wel.
donderdag 22 oktober 2009 om 21:43
donderdag 22 oktober 2009 om 21:49
quote:minny schreef op 22 oktober 2009 @ 21:42:
[...]
Uithuisplaatsing zal niet snel onterecht gebeuren, maar men kan elkander wel een hele hoop last bezorgen. Mijn ex heeft ooit, samen met een aantal anderen, een melding gedaan bij het AMK, waardoor er een onderzoek kwam. Van dat stigma ben ik nu nog steeds niet af, zelfs op haar nieuwe school begonnen ze er over. Waar rook is, is vuur? De meeste mensen vinden van wel.Wat erg...en van zoiets kom je nooit meer af.
[...]
Uithuisplaatsing zal niet snel onterecht gebeuren, maar men kan elkander wel een hele hoop last bezorgen. Mijn ex heeft ooit, samen met een aantal anderen, een melding gedaan bij het AMK, waardoor er een onderzoek kwam. Van dat stigma ben ik nu nog steeds niet af, zelfs op haar nieuwe school begonnen ze er over. Waar rook is, is vuur? De meeste mensen vinden van wel.Wat erg...en van zoiets kom je nooit meer af.
donderdag 22 oktober 2009 om 21:53
quote:jackie23 schreef op 22 oktober 2009 @ 21:49:
[...]
Wat erg...en van zoiets kom je nooit meer af.Nee, ik zal altijd die ouder blijven waar men maar een beetje meer op moet letten. Midi heeft ooit thuis verzucht dat ze haar steeds maar weer vroegen hoe het met dr ging, en dat ze niet wilden geloven dat het goed ging. Daar heb ik op school wel een fikse opmerking over geplaatst. Niet dat ze mij serieus nemen daar, aangezien ik al veroordeeld en geëxecuteerd wat hun betreft.
[...]
Wat erg...en van zoiets kom je nooit meer af.Nee, ik zal altijd die ouder blijven waar men maar een beetje meer op moet letten. Midi heeft ooit thuis verzucht dat ze haar steeds maar weer vroegen hoe het met dr ging, en dat ze niet wilden geloven dat het goed ging. Daar heb ik op school wel een fikse opmerking over geplaatst. Niet dat ze mij serieus nemen daar, aangezien ik al veroordeeld en geëxecuteerd wat hun betreft.
donderdag 22 oktober 2009 om 21:57
donderdag 22 oktober 2009 om 22:02
donderdag 22 oktober 2009 om 22:06
Minny, wat naar voor je.
Beroepsmatig is mijn ervaring dat Jeugdzorg juist vaak veel te lang wacht met ingrijpen. Dit vanwege het feit dat de band ouders/kind erg hoog staat. Ook al zijn er veel (ontzettend veel) problemen in een gezin, voor een kind is het altijd nog het beste bij de ouders te blijven wonen. En daar gaat jeugdzorg erg ver in. Maar, dit zijn mijn ervaringen. Daarom ben ik ook geneigd te denken dat er ontzettend veel mis is moet zijn geweest in desbetreffend gezin, met groot gevaar voor het kind.
Anderzijds vind ik het van de gekke dat het nodig is geweest dat een agent op de buik van moeder heeft gezeten, en dat er perse een hond mee het ziekenhuis moest. Dat vind ik gewoonweg lachwekkend maar ook triest, ik vraag me af wat voor opleiding die agenten gekregen hebben.
Ik heb in de meest weerzinwekkend agressieve situaties met clienten gezeten en ik heb nog nooit een hond nodig gehad. Ook heb ik nooit op iemands buik hoeven zitten. Er zijn echt vele andere manieren om met agressie/ potentieel gevaar om te gaan.
Beroepsmatig is mijn ervaring dat Jeugdzorg juist vaak veel te lang wacht met ingrijpen. Dit vanwege het feit dat de band ouders/kind erg hoog staat. Ook al zijn er veel (ontzettend veel) problemen in een gezin, voor een kind is het altijd nog het beste bij de ouders te blijven wonen. En daar gaat jeugdzorg erg ver in. Maar, dit zijn mijn ervaringen. Daarom ben ik ook geneigd te denken dat er ontzettend veel mis is moet zijn geweest in desbetreffend gezin, met groot gevaar voor het kind.
Anderzijds vind ik het van de gekke dat het nodig is geweest dat een agent op de buik van moeder heeft gezeten, en dat er perse een hond mee het ziekenhuis moest. Dat vind ik gewoonweg lachwekkend maar ook triest, ik vraag me af wat voor opleiding die agenten gekregen hebben.
Ik heb in de meest weerzinwekkend agressieve situaties met clienten gezeten en ik heb nog nooit een hond nodig gehad. Ook heb ik nooit op iemands buik hoeven zitten. Er zijn echt vele andere manieren om met agressie/ potentieel gevaar om te gaan.
donderdag 22 oktober 2009 om 22:11
Minny, jij kent mij niet en mijn manier van werken niet. Ik ken jou niet en jouw casus niet. Daar doe ik ook geen uitspraken over. Dus hou nou eens op met mij persoonlijk verantwoordelijk te houden voor jouw problemen met Jeugdzorg.
Ik probeer hier in algemene lijnen te schetsen hoe dingen horen te werken. Ik zeg nergens dat er geen fouten worden gemaakt. En ik heb ook echt wel fouten gezien en ben daar open over. Alleen onterechte uithuisplaatsingen, nee, dat heb ik nog niet meegemaakt. En dat is waar ik het over had.
Mij raak je er verder niet mee, dat je me niet gelooft. Ik weet dat ik integer ben en ja, dat is voor mij voldoende. Je kunt wel voortdurend hameren op het feit dat ik niet de waarheid zou spreken, maar het lijkt me voor jou weinig zinvol om in discussie te gaan met iemand die je toch al niet gelooft.
Tijd dus om er maar weer mee op te houden denk ik. We vallen in herhalingen.
Ik probeer hier in algemene lijnen te schetsen hoe dingen horen te werken. Ik zeg nergens dat er geen fouten worden gemaakt. En ik heb ook echt wel fouten gezien en ben daar open over. Alleen onterechte uithuisplaatsingen, nee, dat heb ik nog niet meegemaakt. En dat is waar ik het over had.
Mij raak je er verder niet mee, dat je me niet gelooft. Ik weet dat ik integer ben en ja, dat is voor mij voldoende. Je kunt wel voortdurend hameren op het feit dat ik niet de waarheid zou spreken, maar het lijkt me voor jou weinig zinvol om in discussie te gaan met iemand die je toch al niet gelooft.
Tijd dus om er maar weer mee op te houden denk ik. We vallen in herhalingen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 22 oktober 2009 om 22:23
Toch maar even reageren, ik kan het niet laten.
Dat er agenten mee zijn gegaan naar de uithuisplaatsing van die baby, is vrij standaard. Politie staat zeer geregeld standby bij gedwongen uithuisplaatsingen. Ze mogen niet ingrijpen tenzij het mis gaat. Bij het maken van de afspraken met de politie voor een uithuisplaatsing worden hier altijd afspraken over gemaakt. Ook over dat de jeugdzorgmedewerker het woord voert.
Dat er bij deze uithuisplaatsing zes agenten waren en ook nog een hond, is niet standaard. Dat betekent dat er een behoorlijke mate van geweld werd verwacht, wat blijkbaar ook gebeurd is.
Verder sluit ik me volledig aan bij Poezewoes. Dank je wel, je legt het heel helder uit.
Dat er agenten mee zijn gegaan naar de uithuisplaatsing van die baby, is vrij standaard. Politie staat zeer geregeld standby bij gedwongen uithuisplaatsingen. Ze mogen niet ingrijpen tenzij het mis gaat. Bij het maken van de afspraken met de politie voor een uithuisplaatsing worden hier altijd afspraken over gemaakt. Ook over dat de jeugdzorgmedewerker het woord voert.
Dat er bij deze uithuisplaatsing zes agenten waren en ook nog een hond, is niet standaard. Dat betekent dat er een behoorlijke mate van geweld werd verwacht, wat blijkbaar ook gebeurd is.
Verder sluit ik me volledig aan bij Poezewoes. Dank je wel, je legt het heel helder uit.
donderdag 22 oktober 2009 om 22:30
donderdag 22 oktober 2009 om 23:44
quote:Poezewoes schreef op 22 oktober 2009 @ 22:11:
(...)
Mij raak je er verder niet mee(...).
Het kost me moeite om dat te geloven, je reacties komen op mij behoorlijk defensief over namelijk.
Dat bedoel ik niet vervelend, ik denk dat het aantoont dat je je betrokken voelt en je werk graag goed doet. Maar het valt me wel op.
On topic:
Ik heb al eerder gezegd dat imo het probleem is dat Jeugdzorg (hulpverlening iha) overal verantwoordelijk voor wordt gehouden. Omdat, als grootste probleem, de samenleving nou eenmaal steeds minder kan accepteren dat er weleens ergens iets misgaat. Mensen zijn geen computers - en we hoeven maar naar het Vivaforum te kijken om te weten dat zelfs al waren mensen net zo voorspelbaar als computers er nog regelmatig iets behoorlijk in de soep kan lopen. Toen ik vanmiddag op m'n werk even stiekem hier wilde spieken zat ik bijvoorbeeld tegen een groot roze scherm met rare codes aan te kijken.
Wat me verbaast, is dat in deze discussie de nadruk ligt op het zwartmaken van Jeugdzorg in de media alsof die zo vaak onterechte uithuisplaatst. Ik heb juist de indruk dat de overheersende tendens is 'ze doen te weinig'. Dat merk je hier in zo'n topic ook, of iig ervaar ik de sfeer zo.
En als ik dan lees '30% meer uithuisplaatsingen', naast alle commentaren van 'beter voorkomen dan genezen' (echt, het is een illusie om te denken dat alles te voorkomen zou zijn), dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de sfeer in Nederland er een is van 'er moet altijd maar zsm worden ingegrepen'. Ik denk echt dat we op moeten passen dat de slinger nu naar die kant doorslaat.
Eén gewelddadig ouderpaar kan 1 kind van zichzelf iets aandoen, of alle eigen kinderen (maar hoeveel zijn dat er maximaal? 5? 10? 20?). Maar een overijverige overheid die te snel kinderen uitplaatst, kan er honderden of duizenden traumatiseren.
Alleen dat al, vind ik een doorslaggevende reden om terughoudend te zijn met het almaar meer toestaan dat de overheid zich steeds sneller en 'preventiever' met de opvoeding bemoeit en kinderen desnoods met geweld al in de kraamkamer af laat pakken. Doodeng.
(...)
Mij raak je er verder niet mee(...).
Het kost me moeite om dat te geloven, je reacties komen op mij behoorlijk defensief over namelijk.
Dat bedoel ik niet vervelend, ik denk dat het aantoont dat je je betrokken voelt en je werk graag goed doet. Maar het valt me wel op.
On topic:
Ik heb al eerder gezegd dat imo het probleem is dat Jeugdzorg (hulpverlening iha) overal verantwoordelijk voor wordt gehouden. Omdat, als grootste probleem, de samenleving nou eenmaal steeds minder kan accepteren dat er weleens ergens iets misgaat. Mensen zijn geen computers - en we hoeven maar naar het Vivaforum te kijken om te weten dat zelfs al waren mensen net zo voorspelbaar als computers er nog regelmatig iets behoorlijk in de soep kan lopen. Toen ik vanmiddag op m'n werk even stiekem hier wilde spieken zat ik bijvoorbeeld tegen een groot roze scherm met rare codes aan te kijken.
Wat me verbaast, is dat in deze discussie de nadruk ligt op het zwartmaken van Jeugdzorg in de media alsof die zo vaak onterechte uithuisplaatst. Ik heb juist de indruk dat de overheersende tendens is 'ze doen te weinig'. Dat merk je hier in zo'n topic ook, of iig ervaar ik de sfeer zo.
En als ik dan lees '30% meer uithuisplaatsingen', naast alle commentaren van 'beter voorkomen dan genezen' (echt, het is een illusie om te denken dat alles te voorkomen zou zijn), dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de sfeer in Nederland er een is van 'er moet altijd maar zsm worden ingegrepen'. Ik denk echt dat we op moeten passen dat de slinger nu naar die kant doorslaat.
Eén gewelddadig ouderpaar kan 1 kind van zichzelf iets aandoen, of alle eigen kinderen (maar hoeveel zijn dat er maximaal? 5? 10? 20?). Maar een overijverige overheid die te snel kinderen uitplaatst, kan er honderden of duizenden traumatiseren.
Alleen dat al, vind ik een doorslaggevende reden om terughoudend te zijn met het almaar meer toestaan dat de overheid zich steeds sneller en 'preventiever' met de opvoeding bemoeit en kinderen desnoods met geweld al in de kraamkamer af laat pakken. Doodeng.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 22 oktober 2009 om 23:50
Ik wil hier heel graag een interview plaatsen met een van de meest wijze, betrokken en inspirerende mensen uit de sector: criminologe Josine Junger-Tas. Maar het is nogal lang en er zal wel copyright op rusten. Ik ga even op zoek naar een linkje, anders pluk ik er wel wat citaten uit.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 22 oktober 2009 om 23:54
vrijdag 23 oktober 2009 om 01:01
Het artikel dat ik zocht is alleen voor NRC-abonnees helemaal te lezen, helaas. Link voor wie kan inloggen (klik)
Maar ik heb de papieren versie hier en kan wel even wat fragementen overtypen die ik heel erg de moeite waard vind. Het interview komt uit 2008, dus de cijfers zijn niet meer actueel.
Voor de kinderrechter komen regelmatig kinderen die op het schoolplein hebben gevochten. Josine Junger-Tas, al 38 jaar expert op het gebied van jeugdcriminaliteit, kan er niet over uit.
Een ouderwetse vechtpartij tussen twee klasgenootjes eindigt tegenwoordig in de rechtszaal! Ik hoor dit van kinderrechters. Eentje vertelde me laatst dat hij een meisje moest berechten dat één steen had gegooid naar een ruit. Vond hij belachelijk. Zulke onbenulligheden zijn toch zonde van zijn tijd? En die van de politie en de officier van justitie.
(...)
Alle GGDs gaan vanaf volgend jaar bijna 1.200 gegevens van elk kind in Nederland elektronisch opslaan. Bedoeling is om zo risicogezinnen op te sporen. Er is een wet in de maak die het belang van kinderen nadrukkelijk boven dat van hun ouders stelt en sneller ingrijpen in gezinnen voor de overheid vergemakkelijkt. Tegelijk groeit het aantal ondertoezichtstellingen: vorig jaar stelde de kinderrechter 29.000 kinderen (tijdelijk) onder toezicht van een voogd van jeugdzorg, 3.000 meer dan het jaar ervoor.
Komt alles goed nu Big Brother over de kinderen waakt?
Verzameling van al die gegevens leidt alleen maar tot zinloze assumpties en predicties op grond van de statistiek. ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) geldt bijvoorbeeld als risicofactor voor delinquent gedrag. Maar het gaat echt om de omstandigheden waarin zo'n kind met ADHD opgroeit. Ik ken een kind met ADHD dat enorm goed is begeleid door zijn ouders. Met hem gaat het hartstikke goed nu hij 18 is. Delinquent is hij nooit geworden.
Ook kinderen wier ouders het laten afweten, kunnen heel normaal worden en zelfs succesvol. Een slechte jeugd leidt niet automatisch tot een criminele carrière. Kijk naar iemand als de acteur Pierre Bokma, die zelf zegt dat hij een slechte jeugd had. Hij had een groot talent dat hem heeft gered. Of lees de boeken over de jeugd in Ierland uit de vorige eeuw. Die groeide massaal op in armoede en ellende maar werd niet massaal crimineel en ook niet uit huis geplaatst door de Ierse overheid.
(...)
Zijn verwaarloosde kinderen er bij gebaat als leraren, huisartsen of vrijwilligers snel over informatie kunnen beschikken?
Als het relevante informatie is en ze doen iets goeds met die kennis. Als ze zinvol ingrijpen door de ouders te helpen. Thuis. Dan kunnen kinderen er bij gebaat zijn. Maar maatschappelijk werk en hulpverlening zijn geen wetenschap. Daar moet je je niet te veel van voorstellen.
En een ambtelijk dossier gaat al snel een eigen leven leiden. Pietje heeft een alleenstaande moeder, wordt gepest op school en gooide laatst een rotje in een brievenbus. Hij voldoet dus formeel aan de criteria voor hulp van jeugdzorg terwijl het misschien maar een momentopname is. Een foutje dat hij nooit herhaalt. Of een echtscheiding van zijn ouders die hij tijdelijk maar moeilijk verwerkt. De tijd heelt veel wonden vanzelf.
Ik heb in mijn familie een keer een puber gehad die heel lastig was. Ik zei tegen haar moeder: Doe alles wat je kunt, maar zorg dat ze uit handen van jeugdzorg blijft! Die interventies van jeugdzorg zijn vaak schadelijker dan als je helemaal niks doet. Die veroorzaken nieuw wantrouwen jegens de instanties in het gezin en nieuwe problemen. Al helemaal als je een kind uit huis haalt.
Overigens komt alle overheidsbemoeienis voort uit goede bedoelingen van minister Rouvoet en van Justitie. Bij Justitie begon het onder minister Donner, zo'n ouderwetse christen die nogal streng is, níet onder de huidige minister van Justitie, Hirsch Ballin. Maar dit soort goede bedoelingen van een overheid zijn funest.
(...)
Als ouders niet naar hun kind omkijken of het mishandelen? Dat schijnt in tienduizenden gezinnen te gebeuren.
Ik vind dat je een kind alleen uit huis mag halen als ouders het echt fysiek mishandelen. En dan het liefst plaatsen in een pleeggezin en niet in een instelling. Jeugdzorg en de kinderen lijken bij twijfel eerder om uithuisplaatsing te vragen bij de kinderrechter dan voorheen, sinds Savanna. Om te voorkomen dat een kind dood gaat. Maar te snel uit huis plaatsen is net zo erg voor het kind als te laat uit huis plaatsen. Belangrijker is dat de hulpverleners die het gezin observeren voordat ze uithuisplaatsing aanvragen goed kijken. Niet binnenkomen met allerlei theorieën over een ideale opvoeding.
Kán een instelling of hulpverlener een kind überhaupt heropvoeden? Het fundament voor zijn gedrag is dan toch allang gelegd door de ouders?
Ik geloof dat ouders veel invloed hebben op hun kinderen tot die een jaar of dertien zijn. Kinderen, ook mishandelde kinderen, zijn gehecht aan hun ouders en solidair met ze. Dat ís nu eenmaal zo.
Voor die leeftijd moet de overheid dus proberen om de kinderen bij hun ouders te laten. Tenzij het echt niet anders kan. Als vader en moeder drugsverslaafd zijn of zwaar psychiatrisch patiënt. Andere zwakke ouders kun je intensief ondersteunen. Thuis. Zulke programma's bestaan. Bewezen effectief. Men kan wel klagen dat dat duur is maar het is nog altijd veel voordeliger dan plaatsing in een instelling of jeugdgevangenis!
Na hun dertiende beginnen kinderen zich af te zetten tegen hun ouders en een eigen identiteit te ontwikkelen. Als ze na die tijd stelen, vernielen of geweld plegen, is de kans groot dat iemand buiten de ouders wel degelijk een positieve invloed kan hebben op een kind. Een leraar of een hulpverlener. Ik geloof dus niet in het idee van sommige wetenschappers dat alles al bepaald is, als een kind zeven jaar oud is.
De overheid probeert via de nieuwe centra voor jeugd en gezin ouders goede opvoedmethodes bij te brengen. Wie die niet overneemt, krijgt verplichte opvoedondersteuning. Bestaat de ideale opvoeding?
Daar zijn geen harde criteria voor. Als ouder probeer je je kinderen voor te bereiden op de samenleving. Maar wat als die samenleving niet deugt? De overheid heeft het recht niet om te bepalen hoe je je kinderen opvoedt. Bovendien veranderen de opvattingen over een goede opvoeding en de positie van kinderen voortdurend. Vroeger eisten ouders dat één van de meisjes voor altijd thuisbleef om voor hen te zorgen. Dat zou nu niet kwalificeren als een goede opvoeding.
(...)
Je ouders houden van je en de professionals in een instelling niet. Zij zijn op hun werk
Poeh, dat was ff een heel gedoe en getyp. Omdat het maar fragmenten zijn, zal het voor wie dat wil heel makkelijk zijn om hiermee aan de haal te gaan en het steeds verder los te rukken uit de context. Maar laat ik vast op voorhand zeggen dat ook Josine Junger-Tas enorm begaan is met kinderen en er zéker alles aan gelegen is om mishandeling e.d. te voorkomen. Maar dat neemt niet weg dat ze (misschien ook door haar leeftijd) heel kritisch en realistisch blijft tov de (on)mogelijkheden.
Maar ik heb de papieren versie hier en kan wel even wat fragementen overtypen die ik heel erg de moeite waard vind. Het interview komt uit 2008, dus de cijfers zijn niet meer actueel.
Voor de kinderrechter komen regelmatig kinderen die op het schoolplein hebben gevochten. Josine Junger-Tas, al 38 jaar expert op het gebied van jeugdcriminaliteit, kan er niet over uit.
Een ouderwetse vechtpartij tussen twee klasgenootjes eindigt tegenwoordig in de rechtszaal! Ik hoor dit van kinderrechters. Eentje vertelde me laatst dat hij een meisje moest berechten dat één steen had gegooid naar een ruit. Vond hij belachelijk. Zulke onbenulligheden zijn toch zonde van zijn tijd? En die van de politie en de officier van justitie.
(...)
Alle GGDs gaan vanaf volgend jaar bijna 1.200 gegevens van elk kind in Nederland elektronisch opslaan. Bedoeling is om zo risicogezinnen op te sporen. Er is een wet in de maak die het belang van kinderen nadrukkelijk boven dat van hun ouders stelt en sneller ingrijpen in gezinnen voor de overheid vergemakkelijkt. Tegelijk groeit het aantal ondertoezichtstellingen: vorig jaar stelde de kinderrechter 29.000 kinderen (tijdelijk) onder toezicht van een voogd van jeugdzorg, 3.000 meer dan het jaar ervoor.
Komt alles goed nu Big Brother over de kinderen waakt?
Verzameling van al die gegevens leidt alleen maar tot zinloze assumpties en predicties op grond van de statistiek. ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) geldt bijvoorbeeld als risicofactor voor delinquent gedrag. Maar het gaat echt om de omstandigheden waarin zo'n kind met ADHD opgroeit. Ik ken een kind met ADHD dat enorm goed is begeleid door zijn ouders. Met hem gaat het hartstikke goed nu hij 18 is. Delinquent is hij nooit geworden.
Ook kinderen wier ouders het laten afweten, kunnen heel normaal worden en zelfs succesvol. Een slechte jeugd leidt niet automatisch tot een criminele carrière. Kijk naar iemand als de acteur Pierre Bokma, die zelf zegt dat hij een slechte jeugd had. Hij had een groot talent dat hem heeft gered. Of lees de boeken over de jeugd in Ierland uit de vorige eeuw. Die groeide massaal op in armoede en ellende maar werd niet massaal crimineel en ook niet uit huis geplaatst door de Ierse overheid.
(...)
Zijn verwaarloosde kinderen er bij gebaat als leraren, huisartsen of vrijwilligers snel over informatie kunnen beschikken?
Als het relevante informatie is en ze doen iets goeds met die kennis. Als ze zinvol ingrijpen door de ouders te helpen. Thuis. Dan kunnen kinderen er bij gebaat zijn. Maar maatschappelijk werk en hulpverlening zijn geen wetenschap. Daar moet je je niet te veel van voorstellen.
En een ambtelijk dossier gaat al snel een eigen leven leiden. Pietje heeft een alleenstaande moeder, wordt gepest op school en gooide laatst een rotje in een brievenbus. Hij voldoet dus formeel aan de criteria voor hulp van jeugdzorg terwijl het misschien maar een momentopname is. Een foutje dat hij nooit herhaalt. Of een echtscheiding van zijn ouders die hij tijdelijk maar moeilijk verwerkt. De tijd heelt veel wonden vanzelf.
Ik heb in mijn familie een keer een puber gehad die heel lastig was. Ik zei tegen haar moeder: Doe alles wat je kunt, maar zorg dat ze uit handen van jeugdzorg blijft! Die interventies van jeugdzorg zijn vaak schadelijker dan als je helemaal niks doet. Die veroorzaken nieuw wantrouwen jegens de instanties in het gezin en nieuwe problemen. Al helemaal als je een kind uit huis haalt.
Overigens komt alle overheidsbemoeienis voort uit goede bedoelingen van minister Rouvoet en van Justitie. Bij Justitie begon het onder minister Donner, zo'n ouderwetse christen die nogal streng is, níet onder de huidige minister van Justitie, Hirsch Ballin. Maar dit soort goede bedoelingen van een overheid zijn funest.
(...)
Als ouders niet naar hun kind omkijken of het mishandelen? Dat schijnt in tienduizenden gezinnen te gebeuren.
Ik vind dat je een kind alleen uit huis mag halen als ouders het echt fysiek mishandelen. En dan het liefst plaatsen in een pleeggezin en niet in een instelling. Jeugdzorg en de kinderen lijken bij twijfel eerder om uithuisplaatsing te vragen bij de kinderrechter dan voorheen, sinds Savanna. Om te voorkomen dat een kind dood gaat. Maar te snel uit huis plaatsen is net zo erg voor het kind als te laat uit huis plaatsen. Belangrijker is dat de hulpverleners die het gezin observeren voordat ze uithuisplaatsing aanvragen goed kijken. Niet binnenkomen met allerlei theorieën over een ideale opvoeding.
Kán een instelling of hulpverlener een kind überhaupt heropvoeden? Het fundament voor zijn gedrag is dan toch allang gelegd door de ouders?
Ik geloof dat ouders veel invloed hebben op hun kinderen tot die een jaar of dertien zijn. Kinderen, ook mishandelde kinderen, zijn gehecht aan hun ouders en solidair met ze. Dat ís nu eenmaal zo.
Voor die leeftijd moet de overheid dus proberen om de kinderen bij hun ouders te laten. Tenzij het echt niet anders kan. Als vader en moeder drugsverslaafd zijn of zwaar psychiatrisch patiënt. Andere zwakke ouders kun je intensief ondersteunen. Thuis. Zulke programma's bestaan. Bewezen effectief. Men kan wel klagen dat dat duur is maar het is nog altijd veel voordeliger dan plaatsing in een instelling of jeugdgevangenis!
Na hun dertiende beginnen kinderen zich af te zetten tegen hun ouders en een eigen identiteit te ontwikkelen. Als ze na die tijd stelen, vernielen of geweld plegen, is de kans groot dat iemand buiten de ouders wel degelijk een positieve invloed kan hebben op een kind. Een leraar of een hulpverlener. Ik geloof dus niet in het idee van sommige wetenschappers dat alles al bepaald is, als een kind zeven jaar oud is.
De overheid probeert via de nieuwe centra voor jeugd en gezin ouders goede opvoedmethodes bij te brengen. Wie die niet overneemt, krijgt verplichte opvoedondersteuning. Bestaat de ideale opvoeding?
Daar zijn geen harde criteria voor. Als ouder probeer je je kinderen voor te bereiden op de samenleving. Maar wat als die samenleving niet deugt? De overheid heeft het recht niet om te bepalen hoe je je kinderen opvoedt. Bovendien veranderen de opvattingen over een goede opvoeding en de positie van kinderen voortdurend. Vroeger eisten ouders dat één van de meisjes voor altijd thuisbleef om voor hen te zorgen. Dat zou nu niet kwalificeren als een goede opvoeding.
(...)
Je ouders houden van je en de professionals in een instelling niet. Zij zijn op hun werk
Poeh, dat was ff een heel gedoe en getyp. Omdat het maar fragmenten zijn, zal het voor wie dat wil heel makkelijk zijn om hiermee aan de haal te gaan en het steeds verder los te rukken uit de context. Maar laat ik vast op voorhand zeggen dat ook Josine Junger-Tas enorm begaan is met kinderen en er zéker alles aan gelegen is om mishandeling e.d. te voorkomen. Maar dat neemt niet weg dat ze (misschien ook door haar leeftijd) heel kritisch en realistisch blijft tov de (on)mogelijkheden.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 23 oktober 2009 om 01:13
quote:minny schreef op 22 oktober 2009 @ 23:54:
Eens Dana! Ik vind dat de schade die er met zo'n uithuisplaatsing wordt berokkend een tikkie gebagatelliseerd wordt.
Laten we niet vergeten dat in Australië men ook ooit dacht het juiste te doen door de kinderen van de oorspronkelijke bewoners bij ze weg te halen.
Inderdaad. En nog niet zo heel lang geleden kon je gemakkelijk een oom agent vinden die tegen ouders zei dat ze hun kroost eens goed over de knie moesten leggen omdat het fout dreigde te gaan. Ik denk dat er ook nog wel imams zijn die zoiets adviseren (en een enkele dominee op de Veluwe geheid ook). En hier op het forum hebben we bijv. mensen als ElNinjoo die herhaaldelijk betogen dat kinderen ontsporen omdat ouders veel te bang zijn om ze af en toe (ook fysiek) eens stevig af te straffen.
Maar wie zo'n advies opvolgt, komt al snel in de kijker van hulpverleners, school etc. Op zich helemaal niet slecht, laat de omgeving maar een oogje in het zeil houden, waarom zou elke ouder helemaal alleen het wiel moeten uitvinden. Maar we moeten wel oppassen dat er niet ál te snel met zware middelen wordt ingegrepen. En ja, politie op een kraamafdeling vind ik echt te ver gaan.
Eens Dana! Ik vind dat de schade die er met zo'n uithuisplaatsing wordt berokkend een tikkie gebagatelliseerd wordt.
Laten we niet vergeten dat in Australië men ook ooit dacht het juiste te doen door de kinderen van de oorspronkelijke bewoners bij ze weg te halen.
Inderdaad. En nog niet zo heel lang geleden kon je gemakkelijk een oom agent vinden die tegen ouders zei dat ze hun kroost eens goed over de knie moesten leggen omdat het fout dreigde te gaan. Ik denk dat er ook nog wel imams zijn die zoiets adviseren (en een enkele dominee op de Veluwe geheid ook). En hier op het forum hebben we bijv. mensen als ElNinjoo die herhaaldelijk betogen dat kinderen ontsporen omdat ouders veel te bang zijn om ze af en toe (ook fysiek) eens stevig af te straffen.
Maar wie zo'n advies opvolgt, komt al snel in de kijker van hulpverleners, school etc. Op zich helemaal niet slecht, laat de omgeving maar een oogje in het zeil houden, waarom zou elke ouder helemaal alleen het wiel moeten uitvinden. Maar we moeten wel oppassen dat er niet ál te snel met zware middelen wordt ingegrepen. En ja, politie op een kraamafdeling vind ik echt te ver gaan.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 23 oktober 2009 om 08:05
De vergelijking met wat er in Australië is gebeurd, raakt kant noch wal. Daar zijn die kinderen uit huis gehaald omdat de regering toen wilde proberen om de hele Aboriginals cultuur om zeep te helpen. En hoe kan dat beter dan ervoor te zorgen dat je de kids uit die cultuur weghaalt?
Onder het mom van 'armoede' en 'assimilatie' is toen heel veel leed veroorzaakt, enkel en alleen omdat de Aboriginals als minderwaardig volk werden gezien.
Onder het mom van 'armoede' en 'assimilatie' is toen heel veel leed veroorzaakt, enkel en alleen omdat de Aboriginals als minderwaardig volk werden gezien.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 23 oktober 2009 om 08:23
quote:Dana schreef op 22 oktober 2009 @ 23:44:
[...]
Het kost me moeite om dat te geloven, je reacties komen op mij behoorlijk defensief over namelijk.
Dat bedoel ik niet vervelend, ik denk dat het aantoont dat je je betrokken voelt en je werk graag goed doet. Maar het valt me wel op.
Dana, ik probeer in algemeenheden uit te leggen hoe dingen werken. Het raakt me inderdaad niet als Minny het persoonlijk maak en mij niet gelooft. Ik krijg dagelijks wel ergere dingen naar mijn hoofd. Zelfs dan blijf ik geduldig toelichten. Dat is tenslotte mijn vak. Je mag dat defensief noemen, maar ik denk dat je de plank dan misslaat. Je leest vermoed ik een geagiteerde toon die er niet is.
Voor de rest vind ik je bijdragen interessant. Ik wil er wel bij opmerken dat de roep om harder optreden, sneller ingrijpen vooral komt van het publiek. Dat is geen tendens die je momenteel hoort binnen Jeugdzorg zelf. Dat er meer uithuisplaatsingen zijn geweest in een bepaalde periode heeft meer en andere oorzaken dan alleen en naar beneden schroeven van de norm waarop je tot die maatregel overgaat. Het heeft bijvoorbeeld ook te maken met het kleiner worden van het beschikbare netwerk wat mensen hebben, mensen leven steeds geisoleerder. De eigen omgeving beschermt het kind steeds minder en de vraag is hoe je daar effectief mee om wilt gaan.
Jeugdzorg is met name een werkterrein waar maatschappelijke gebeurtenissen, de publieke opinie, de politieke discussie en kritische noten door deskundigen veel invloed hebben op de uitvoering. Zowel op het beleid als op de houding van de uitvoerend werkers.
[...]
Het kost me moeite om dat te geloven, je reacties komen op mij behoorlijk defensief over namelijk.
Dat bedoel ik niet vervelend, ik denk dat het aantoont dat je je betrokken voelt en je werk graag goed doet. Maar het valt me wel op.
Dana, ik probeer in algemeenheden uit te leggen hoe dingen werken. Het raakt me inderdaad niet als Minny het persoonlijk maak en mij niet gelooft. Ik krijg dagelijks wel ergere dingen naar mijn hoofd. Zelfs dan blijf ik geduldig toelichten. Dat is tenslotte mijn vak. Je mag dat defensief noemen, maar ik denk dat je de plank dan misslaat. Je leest vermoed ik een geagiteerde toon die er niet is.
Voor de rest vind ik je bijdragen interessant. Ik wil er wel bij opmerken dat de roep om harder optreden, sneller ingrijpen vooral komt van het publiek. Dat is geen tendens die je momenteel hoort binnen Jeugdzorg zelf. Dat er meer uithuisplaatsingen zijn geweest in een bepaalde periode heeft meer en andere oorzaken dan alleen en naar beneden schroeven van de norm waarop je tot die maatregel overgaat. Het heeft bijvoorbeeld ook te maken met het kleiner worden van het beschikbare netwerk wat mensen hebben, mensen leven steeds geisoleerder. De eigen omgeving beschermt het kind steeds minder en de vraag is hoe je daar effectief mee om wilt gaan.
Jeugdzorg is met name een werkterrein waar maatschappelijke gebeurtenissen, de publieke opinie, de politieke discussie en kritische noten door deskundigen veel invloed hebben op de uitvoering. Zowel op het beleid als op de houding van de uitvoerend werkers.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
