Geld & Recht
alle pijlers
Wat is redelijk verlof bij overlijden
zaterdag 27 juli 2019 om 21:49
De vader van een werkneemster is onlangs overleden in de Verenigde Staten. Volgens onze CAO heeft ze recht op verlof tot en met de dag van de begrafenis. Ze geeft echter aan dat die tijd te krap is, ze niet voor een week naar de VS gaat vliegen en liever 4 weken wegblijft. Ze heeft de vraag bij mij neergelegd of ik deze 4 weken als doorbetaalt calamiteitenverlof wil toekennen.
Als reden voor 4 weken geeft ze aan dat zij haar moeder niet direct alleen wil laten en tickets voor een week te duur zijn. Ik begrijp dat volkomen maar 4 weken vind ik ook wel erg lang voor calamiteitenverlof. Mijn suggestie om kortdurend zorgverlof op te nemen werd van de hand gewezen aangezien dit 30% van het salaris gaat kosten. Drie weken vakantie opnemen wil ze liever niet aangezien ze in oktober 3 weken verlof heeft gepland.
Nu wil ik in deze trieste situatie niet de "zakelijke bitch" uithangen maar zie 1-2-3 ook geen redelijke uitweg. Iemand suggesties?
Als reden voor 4 weken geeft ze aan dat zij haar moeder niet direct alleen wil laten en tickets voor een week te duur zijn. Ik begrijp dat volkomen maar 4 weken vind ik ook wel erg lang voor calamiteitenverlof. Mijn suggestie om kortdurend zorgverlof op te nemen werd van de hand gewezen aangezien dit 30% van het salaris gaat kosten. Drie weken vakantie opnemen wil ze liever niet aangezien ze in oktober 3 weken verlof heeft gepland.
Nu wil ik in deze trieste situatie niet de "zakelijke bitch" uithangen maar zie 1-2-3 ook geen redelijke uitweg. Iemand suggesties?
anoniem_192854 wijzigde dit bericht op 27-07-2019 21:59
Reden: Haar vader is overleden en niet haar moeder
Reden: Haar vader is overleden en niet haar moeder
0.26% gewijzigd
zondag 28 juli 2019 om 12:34
Precies. Het is niet voor niets dat werkgevers steeds vaker ervoor kiezen om met ZZP-ers te werken: daar geldt veel zuiverder het principe 'geen arbeid, geen loon'. Er zijn nu eenmaal dingen die gewoon bij het leven horen en de vraag is of/welke zaken in de risicosfeer van de werkgever dan wel de werknemer liggen.loisnvt schreef: ↑28-07-2019 11:22Niet iedereen raakt standaard in een burnout na overlijden en als je je zo moeilijk kunt inleven in werkgeverschap en de daarbij behorende regels als werknemer dan moet je zelfstandig ondernemer worden, kun je je eigen tijd indelen en zo lang vrij nemen als je zelf wilt. Oh nee, want dan geldt ‘niet werken is geen inkomsten’, beter op zak van een baas teren natuurlijk.
Stel, iemand heeft thuis een huishoudelijke hulp die door de opdrachtgever per week (zwart) wordt uitbetaald.
De vader van die hulp is overleden en de hulp meldt dat zij -logisch- niet kan komen werken.
Maar is de opdrachtgever nu verplicht de uren die zij gewerkt zou hebben, nu tóch aan haar uit te betalen?
En, omdat de hulp zegt de partner van de overledene gedurende een aantal weken zegt te willen ondersteunen, zegt zij ook de volgende drie weken niet te komen en ook díe uren allemaal doorbetaald te willen krijgen alsof zij gewoon de afgesproken werkzaamheden zou hebben verricht. Want, zo dreigt de hulp, anders krijg ik later misschien wel een burnout....
Nu ben ik geen voorstander van zwart werken, maar het voorbeeld maakt duidelijk dat, geheel los van allerlei verzekeringen en regelingen, het overlijden van een familielid/bekende ligt in de risicosfeer van een werknemer/opdrachtnemer en dit dus NIET betekent dat iemand die om die reden de bedongen arbeid niet kan/wil verrichten, recht heeft op loondoorbetaling door zijn werkgever/opdrachtgever.
Het is op zich ook bijzonder te noemen (en misschien aardig materiaal voor een onderzoek?) eens nader te bekijken waarom het een ZZP-er (geen arbeid betekent geen loon) lukt om te rouwen in de uren die buiten de 8-urige werkdag liggen en waarom werknemers in loondienst vinden dat zij daar géén -doorbetaalde!- vakantiedagen voor op zouden moeten nemen omdat doorbetaalde verlofdagen alleen bedoeld zijn voor leuke dingen en zij ook altijd bij voorbaat 'bang' zijn voor latere langdurige uitval 'hetgeen de werkgever nog veel meer zou gaan kosten'...
Veel volwassenen maken al járen geen deel meer uit van het huishouden van hun ouders en zien hen zelfs maar sporadisch (zeker wanneer de ouder in het buitenland woont). maar als die ouder is overleden, hebben zij ineens doorbetaalde werktijd nodig om te kunnen rouwen?
En wat de mensen betreft die wél een hele intense band hebben met hun ouders: misschien heb je dan inderdaad meer tijd nodig, maar dan is het vreemd dat je daar zelf geen ONbetaald verlof voor wil opnemen en/of een vakantie wilt laten schieten..... Dat geeft dan ook te denken!
zondag 28 juli 2019 om 13:12
Ik zei het al eerder, maar als de rouwende zelf al niet eens bereid is er wat eigen vakantiedagen voor op te offeren en misschien den geplande vakantie op te geven, dan vind ik het onzin dat de werkgever zich in allerlei bochten moet wringen.
Ik ben ook onlangs een ouder verloren en dat is heel zwaar. Maar dat is ook deels mijn eigen proces. Dus nee, ik functioneer nu niet op volle kracht zoals voorheen toen ik snoeihard werkte en veel overuren maakte, maar ik krijg toch dingen gedaan. Ik heb zelf na de uitvaart een week extra vrij genomen en daarna nog wat plukjes hier en daar. Maar van thuis zitten kom je er ook niet sneller doorheen.
Het is geven en nemen tussen werkgever en werknemer. Niet alleen maar als werknemer verwachten dat alles door de werkgever betaald wordt. Want dat is waar we het uiteindelijk over hebben. Geld. Het is nou eenmaal een bedrijf waar je voor werkt.
Ik ben ook onlangs een ouder verloren en dat is heel zwaar. Maar dat is ook deels mijn eigen proces. Dus nee, ik functioneer nu niet op volle kracht zoals voorheen toen ik snoeihard werkte en veel overuren maakte, maar ik krijg toch dingen gedaan. Ik heb zelf na de uitvaart een week extra vrij genomen en daarna nog wat plukjes hier en daar. Maar van thuis zitten kom je er ook niet sneller doorheen.
Het is geven en nemen tussen werkgever en werknemer. Niet alleen maar als werknemer verwachten dat alles door de werkgever betaald wordt. Want dat is waar we het uiteindelijk over hebben. Geld. Het is nou eenmaal een bedrijf waar je voor werkt.
zondag 28 juli 2019 om 13:12
Ik kan me voorstellen dat ze haar moeder niet gelijk in haar eentje in een zwart gat wil laten vallen. Er even van uitgaan dat zij enig kind is, en dus als enige voor moeder kan zorgen.
Ik kan me dus voorstellen dat ze aan één week niet genoeg heeft.
Maar daarom is één week officieel rouwverlof, en daarna die drie weken bijzonder/zorgverlof (waarbij je volgens mij als werkgever daar zelf de keuze in hebt om dit te verlenen) waarbij ze 30% inlevert (wat iemand anders typte; als ze die ook als vakantiedagen kan inleveren, is dat dan maar een paar dagen) toch een goede middenweg?
Nee, dat wil de werkneemster niet, maar dit is een uiterst coulante oplossing van TO. Take it, or leave it.
Wat man betreft; misschien is die wel sowieso de zomer vrij om voor kind te zorgen, of is hij eigen baas of zo.
Ik ben benieuwd hoe dit afloopt, eerlijk gezegd.
Ik kan me dus voorstellen dat ze aan één week niet genoeg heeft.
Maar daarom is één week officieel rouwverlof, en daarna die drie weken bijzonder/zorgverlof (waarbij je volgens mij als werkgever daar zelf de keuze in hebt om dit te verlenen) waarbij ze 30% inlevert (wat iemand anders typte; als ze die ook als vakantiedagen kan inleveren, is dat dan maar een paar dagen) toch een goede middenweg?
Nee, dat wil de werkneemster niet, maar dit is een uiterst coulante oplossing van TO. Take it, or leave it.
Wat man betreft; misschien is die wel sowieso de zomer vrij om voor kind te zorgen, of is hij eigen baas of zo.
Ik ben benieuwd hoe dit afloopt, eerlijk gezegd.
zondag 28 juli 2019 om 13:35
En als werknemer nu een ticket voor één week verblijf boekt en daar na de uitvaart er achter komt dat ze helemaal stuk is en niet in staat is terug te reizen? Ze meldt zich ziek. Is vanwege de afstand en het tijdsverschil moeilijk te bereiken en te controleren. En mogelijk betaalt de reisverzekering de retourtickets. En met haar oorspronkelijke ticket kan ze aantonen dat ze echt wel van plan was al na één week terug te komen.
zondag 28 juli 2019 om 14:05
Precies! Ik ben ruim 10 jaar geleden als ZZP’er gestart, omdat ik meer vrijheid wilde. Daaraan hangen veel voordelen, maar zeker ook nadelen en onvoorziene/onverwachte risico’s. Deze heb ik uiteraard goed overwogen, maar niet meer voor een baas werken en diens CAO lonkte tóch meer. Vorig jaar heb ik na een opdracht bewust 5 maanden niet gewerkt en genoten van een heerlijke lange zonnige zomer. En idd, 5 maanden geen inkomsten, maar wat heb ik ervan genoten.Gebruna schreef: ↑28-07-2019 12:34Precies. Het is niet voor niets dat werkgevers steeds vaker ervoor kiezen om met ZZP-ers te werken: daar geldt veel zuiverder het principe 'geen arbeid, geen loon'. Er zijn nu eenmaal dingen die gewoon bij het leven horen en de vraag is of/welke zaken in de risicosfeer van de werkgever dan wel de werknemer liggen.
Ik heb in al die jaren best vaak gehoord dat het inhuren van ZZP’ers belachelijk is, want, veel te hoge uurtarieven bla bla bla. Dan zei ik, nou, wat let je, wordt je toch ook ZZP’er? Was in hun ogen natuurlijk een belachelijk antwoord, want hoe dan als je ziek wordt, geen inkomsten bij vakantie, geen pensioenopbouw etc. Nou, daarom is het uurtarief van een ZZP’er dus beduidend hoger dan het uursalaris van een werknemer. De instelling van sommige schrijvers hier is dus exact hetzelfde, wel de lusten maar vooral niet de lasten bij calamiteiten en ‘hopend op begrip van een werkgever’.
zondag 28 juli 2019 om 14:20
Wat is je punt? Het lijkt net of je vindt dat werkneemster betaald verlof moet krijgen, omdat ze het ook via fraude zou kunnen nemen.thistle schreef: ↑28-07-2019 13:35En als werknemer nu een ticket voor één week verblijf boekt en daar na de uitvaart er achter komt dat ze helemaal stuk is en niet in staat is terug te reizen? Ze meldt zich ziek. Is vanwege de afstand en het tijdsverschil moeilijk te bereiken en te controleren. En mogelijk betaalt de reisverzekering de retourtickets. En met haar oorspronkelijke ticket kan ze aantonen dat ze echt wel van plan was al na één week terug te komen.
zondag 28 juli 2019 om 14:21
Waarom zou je als werkgever een deel van een ticket moet gaan vergoeden?
Waar is de keuze om een vergoeding te betalen op gebaseerd dan?
zondag 28 juli 2019 om 14:39
zondag 28 juli 2019 om 14:58
Mede vanwege dit soort fraude/chantage redenaties: gewoon terugschakelen naar de formele stand van zaken.thistle schreef: ↑28-07-2019 13:35En als werknemer nu een ticket voor één week verblijf boekt en daar na de uitvaart er achter komt dat ze helemaal stuk is en niet in staat is terug te reizen? Ze meldt zich ziek. Is vanwege de afstand en het tijdsverschil moeilijk te bereiken en te controleren. En mogelijk betaalt de reisverzekering de retourtickets. En met haar oorspronkelijke ticket kan ze aantonen dat ze echt wel van plan was al na één week terug te komen.
Werknemer krijgt doorbetaald verlof voor de dag van de begrafenis, mits deze valt op een dag waarop werknemer normaal gesproken had moeten werken.
De dag van overlijden is al gepasseerd, dus daar hoeft de werkgever geen "achteraf" doorbetaalde vrije dag mee voor te geven.
Coulance is in dit geval: betaald verlof van de dag van overlijden t/m de dag waarop de begrafenis heeft plaatsgevonden (stat mogelijk ookzo in de CAO)
Een gunst (!) is het als de werkgever instemt met het verzoek van de werknemer om aansluitend vakantiedagen op te nemen. Of wanneer de werkgever instemt met een verzoek voor ONbetaald op te nemen.
Door, geheel onterecht, "iets" te gaan doen met een vorm van verlof die hier helemaal niet voor bedoeld is, maak je het jezelf als werkgever alleen maar lastiger.
Voor eventuele ziekmeldingen zijn reguliere procedures. Dreigen met ziekte is een zeer ongehoord pressiemiddel.
Werkneemster heeft in elk geval 1 kind, dus is zeker een volwassen vrouw die geen deel meer uitmaakte van het huishouden (als 'kind') van haar ouders, maar haar eigen huishouden + eigen kind heeft. Haar ouders wonen op afstand en redden zich kennelijk prima zonder haar. Als moeder instort, moet moeder dat oplossen. Als werkneemster ter plaatse instort, is er een ander probleem. Wellicht heet dat probleem dan ziekte, maar daar zijn regels en ziektevoorschriften voor.
Menselijk en meelevend reageren als werkgever kan hier bestaan uit het toestemming geven voor het opnemen van extra/onverwachts vrije dagen. Maar wel voor rekening van de werknemer en niet die van de werkgever.
Het verhaal over de tickets heb ik niet helemaal meegekregen, maar daar zou ik als werkgever alleen op reageren (in de vorm van meedenken, vergoeden e.d.) als ik eerder expliciet -dus schriftelijk- als werkgever ingestemd zou hebben met door de werknemer voorgelegde data van heen- en terugreis + expliciet zou hebben ingestemd met verlof.
Alles wat mensen verder boeken/regelen op eigen initiatief is volledig voor eigen rekening en risico, daar hoeft de werkgever zijn tijd niet aan te verdoen met puzzelen of hij daar wel of niet iets in zou moeten compenseren/bijdragen.
Nogmaals; moeder willen bijstaan in den vreemde omdat zij weduwe is geworden valt niet onder zorgverlof. Dat is eigen keuze. Voor eigen rekening dus.
Al die fantasietjes over 'wat als TO daar instort'....
Mensen moeten toch ook gewoon een beetje zelf de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven zien en kunnen en durven te nemen?
Het is nu eenmaal niet zo dat alle vervelende en lastige zaken die een mens in het leven tegen kan komen, kan worden neergelegd bij een werkgever die de betreffende persoon werkgelegenheid + een inkomen biedt.
zondag 28 juli 2019 om 15:01
Waarom wordt het dan ook bij de werkgever neergelegd? Het zou net als bevallingsverlof gewoon een wettelijke regeling voor moeten zijn. Of uberhaupt gewoon ieder persoon heeft 2 maal recht op 3 maanden verlof, of je dat nu in wil zetten voor het nemen van een kind of voor het verwerken van overlijdens van je ouders.
zondag 28 juli 2019 om 15:04
Waarom zou je als bedrijf niet doen wat je kunt? Afgezien van de CAO, die het minimale voorschrijft waar werknemer recht op heeft, kun je er als bedrijf ook voor kiezen om heel vriendelijk en gul te zijn als het gaat om werknemers met verdriet en rouw. Is het aan jezelf om te bedenken wat dat zou kunnen zijn.
Ik zeg dat omdat ik pas geleden een gesprek had met iemand die jarenlang zijn terminaal zieke vrouw had verpleegd thuis. Zijn werkgever had gezegd: schuif die CAO aan de kant, hoe kunnen we jou helpen om dit goed te doen. Man vertelde dat hij zich gesteund voelde in deze onmogelijke tijd. En hij werkt nu, tien jaar later, nog steeds bij deze werkgever. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om een andere baan te zoeken.
Ik vond het ontroerend. Ik bedoel, als je iemands leven in zo'n moeilijke tijd wat makkelijker zou kunnen maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Ik zeg dat omdat ik pas geleden een gesprek had met iemand die jarenlang zijn terminaal zieke vrouw had verpleegd thuis. Zijn werkgever had gezegd: schuif die CAO aan de kant, hoe kunnen we jou helpen om dit goed te doen. Man vertelde dat hij zich gesteund voelde in deze onmogelijke tijd. En hij werkt nu, tien jaar later, nog steeds bij deze werkgever. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om een andere baan te zoeken.
Ik vond het ontroerend. Ik bedoel, als je iemands leven in zo'n moeilijke tijd wat makkelijker zou kunnen maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Wat eten we vanavond?
zondag 28 juli 2019 om 15:07
Meerprijs tickets vergoeden?
Het moet niet gekker worden, TO staat helemaal los van waar de overleden ouder woont. Werknemer heeft ook zelf verantwoording en zal zelf dit geld moeten ophoesten. Bij bepaalde religies wordt de overleden persoon binnen 24 uur begraven. Als dit in het buitenland is dan betaal je ook vaak de hoofdprijs voor een ticket.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
zondag 28 juli 2019 om 15:19
De werkgever doet al meer dan hij zou hoeven. En de werknemer vindt het “de moeite niet” om voor 1 week naar de VS te vliegen, wil niet gedeeltelijk inleveren op haar salaris en wil geen verlofdagen opnemen want ze wil in oktober nog weg. Ik lees hier weinig “rouwigs” in.makreel schreef: ↑28-07-2019 15:04Waarom zou je als bedrijf niet doen wat je kunt? Afgezien van de CAO, die het minimale voorschrijft waar werknemer recht op heeft, kun je er als bedrijf ook voor kiezen om heel vriendelijk en gul te zijn als het gaat om werknemers met verdriet en rouw. Is het aan jezelf om te bedenken wat dat zou kunnen zijn.
Ik zeg dat omdat ik pas geleden een gesprek had met iemand die jarenlang zijn terminaal zieke vrouw had verpleegd thuis. Zijn werkgever had gezegd: schuif die CAO aan de kant, hoe kunnen we jou helpen om dit goed te doen. Man vertelde dat hij zich gesteund voelde in deze onmogelijke tijd. En hij werkt nu, tien jaar later, nog steeds bij deze werkgever. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om een andere baan te zoeken.
Ik vond het ontroerend. Ik bedoel, als je iemands leven in zo'n moeilijke tijd wat makkelijker zou kunnen maken, waarom zou je dat dan niet doen?
zondag 28 juli 2019 om 15:21
Omdat bij bevallingen anders altijd vrouwen de Sjaak zijn.redbulletje schreef: ↑28-07-2019 15:01Waarom wordt het dan ook bij de werkgever neergelegd? Het zou net als bevallingsverlof gewoon een wettelijke regeling voor moeten zijn. Of uberhaupt gewoon ieder persoon heeft 2 maal recht op 3 maanden verlof, of je dat nu in wil zetten voor het nemen van een kind of voor het verwerken van overlijdens van je ouders.
En we anders geen kinderen meer kunnen krijgen.
Het verlies van je ouders is echte wel zwaar, dat ontkent niemand. Maar als de werkgever overal voor moet opdraaien, hoe houdt hij dan zijn bedrijf draaiend? Er is altijd wel iemand ziek, een familielid dood of ziek, een calamiteit, partner bevallen etc. Daarom stelt de wet daar grenzen aan. Als
Je die wet wilt wijzigen dan stel je je verkiesbaar voor de tweede kamer. Kun je gelijk mooi geboortebeperking proberen te regelen.
zondag 28 juli 2019 om 15:27
Als je het je als bedrijf kunt veroorloven staat dat je vrij. Niet alle bedrijven kunnen het zich veroorloven en grotere bedrijven zijn vaak toch gebaat bij een wat strakkere leiding.makreel schreef: ↑28-07-2019 15:04Waarom zou je als bedrijf niet doen wat je kunt? Afgezien van de CAO, die het minimale voorschrijft waar werknemer recht op heeft, kun je er als bedrijf ook voor kiezen om heel vriendelijk en gul te zijn als het gaat om werknemers met verdriet en rouw. Is het aan jezelf om te bedenken wat dat zou kunnen zijn.
Ik zeg dat omdat ik pas geleden een gesprek had met iemand die jarenlang zijn terminaal zieke vrouw had verpleegd thuis. Zijn werkgever had gezegd: schuif die CAO aan de kant, hoe kunnen we jou helpen om dit goed te doen. Man vertelde dat hij zich gesteund voelde in deze onmogelijke tijd. En hij werkt nu, tien jaar later, nog steeds bij deze werkgever. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om een andere baan te zoeken.
Ik vond het ontroerend. Ik bedoel, als je iemands leven in zo'n moeilijke tijd wat makkelijker zou kunnen maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Maar je hebt gelijk, als je er samen uitkomt, krijg je er een hele loyale werknemer voor terug. Maar het zorgen voor je ziek vrouw vind ik eigenlijk wel wat anders dan voor je geëmigreerde verdrietige moeder. En dan helemaal met reden dat de tickets anders relatief duur zijn, voor 3 personen.
Ik neem aan dat de man uit je voorbeeld niet op zijn strepen kon gaan staan na het overlijden van zijn vrouw zodra hij weer kon gaan werken ook nog uitgebreid op vakantie kon naar de costa del sol, oid. In zulke gevallen worden er vaak ook vakantiedagen ingeleverd hoor.
zondag 28 juli 2019 om 15:31
zondag 28 juli 2019 om 15:41
Mooi! Toch vind ik het bizar dat de werkneemster wel van alles wil, maar nergens op wil toeleggen. Je kunt naast je verdriet ook realistisch blijven. Waarom moet alles op het bordje van de werkgever?makreel schreef: ↑28-07-2019 15:04Waarom zou je als bedrijf niet doen wat je kunt? Afgezien van de CAO, die het minimale voorschrijft waar werknemer recht op heeft, kun je er als bedrijf ook voor kiezen om heel vriendelijk en gul te zijn als het gaat om werknemers met verdriet en rouw. Is het aan jezelf om te bedenken wat dat zou kunnen zijn.
Ik zeg dat omdat ik pas geleden een gesprek had met iemand die jarenlang zijn terminaal zieke vrouw had verpleegd thuis. Zijn werkgever had gezegd: schuif die CAO aan de kant, hoe kunnen we jou helpen om dit goed te doen. Man vertelde dat hij zich gesteund voelde in deze onmogelijke tijd. En hij werkt nu, tien jaar later, nog steeds bij deze werkgever. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om een andere baan te zoeken.
Ik vond het ontroerend. Ik bedoel, als je iemands leven in zo'n moeilijke tijd wat makkelijker zou kunnen maken, waarom zou je dat dan niet doen?
Ik vind dat TO het leven al wat makkelijker maakt door een voorstel te doen. Dat werkneemster het onderste uit de kan wil, vind ik meer wat over haar zeggen.
zondag 28 juli 2019 om 15:52
Als werkgever kun je niet overal voor op draaien en de ene werknemer heeft meer tijd nodig dan de andere. En ja, verlofuren zijn er niet alleen maar voor om op vakantie te gaan en met 5 weken per jaar kom je een heel eind. Dit soort dingen zijn best prima geregeld in NL (heb jaren lang in het buitenland gewoond waar het aantal verlofdagen tussen de 0 en 10 per jaar lag).
Als ik het verhaal van TO zo lees heb ik wel het idee dat de werknemer de absolute grenzen opzoekt. Wil geen eigen verlofuren inleveren want wil later dit jaar nog op vakantie, wil een maand weggaan maar dat moet volledig doorbetaald zijn? Wat een eisen zeg.
Als ik het verhaal van TO zo lees heb ik wel het idee dat de werknemer de absolute grenzen opzoekt. Wil geen eigen verlofuren inleveren want wil later dit jaar nog op vakantie, wil een maand weggaan maar dat moet volledig doorbetaald zijn? Wat een eisen zeg.
lady_day wijzigde dit bericht op 28-07-2019 16:28
0.79% gewijzigd
zondag 28 juli 2019 om 16:26
Ik vind haar niet erg meewerkend en zou ook neigen naar afboeken van verlof.anoniem281213 schreef: ↑27-07-2019 22:27Ze mailt dat ze de tickets voor 4 weken heeft laten reserveren en uiterlijk morgen definitief moet bevestigen. Tickets voor 1 week zijn te duur voor drie personen en ze rekent op mijn begrip hiervoor.
Alhoewel ik het netjes wil oplossen neig ik ernaar om zelf 3 weken verlof bij haar af te boeken.
zondag 28 juli 2019 om 16:28
Ik sluit me aan bij de rest hier, ik vind dat je meer dan schappelijk bent en dat werkneemster nogal onredelijk is in haar "eisen".
Wees inderdaad zakelijk en geef je grenzen aan. Het liefst zwart op wit, misschien kan je daar iets mee als ze wel besluit zich daar ziek te melden, dat het met voorbedachte rade is geweest ivm de situatie tussen jullie.
Wees inderdaad zakelijk en geef je grenzen aan. Het liefst zwart op wit, misschien kan je daar iets mee als ze wel besluit zich daar ziek te melden, dat het met voorbedachte rade is geweest ivm de situatie tussen jullie.
zondag 28 juli 2019 om 16:46
Eens. Eigenlijk zijn het de uitvloeisels van de overdreven manier van alle risico’s op het bordje van een ander schuiven. In eerste instantie door de overheid, maar die trekt zich sinds Poortwachter meer en meer terug, en schuift alles op het bordje van de werkgever.Gebruna schreef: ↑28-07-2019 12:34Precies. Het is niet voor niets dat werkgevers steeds vaker ervoor kiezen om met ZZP-ers te werken: daar geldt veel zuiverder het principe 'geen arbeid, geen loon'. Er zijn nu eenmaal dingen die gewoon bij het leven horen en de vraag is of/welke zaken in de risicosfeer van de werkgever dan wel de werknemer liggen.
Stel, iemand heeft thuis een huishoudelijke hulp die door de opdrachtgever per week (zwart) wordt uitbetaald.
De vader van die hulp is overleden en de hulp meldt dat zij -logisch- niet kan komen werken.
Maar is de opdrachtgever nu verplicht de uren die zij gewerkt zou hebben, nu tóch aan haar uit te betalen?
En, omdat de hulp zegt de partner van de overledene gedurende een aantal weken zegt te willen ondersteunen, zegt zij ook de volgende drie weken niet te komen en ook díe uren allemaal doorbetaald te willen krijgen alsof zij gewoon de afgesproken werkzaamheden zou hebben verricht. Want, zo dreigt de hulp, anders krijg ik later misschien wel een burnout....
Nu ben ik geen voorstander van zwart werken, maar het voorbeeld maakt duidelijk dat, geheel los van allerlei verzekeringen en regelingen, het overlijden van een familielid/bekende ligt in de risicosfeer van een werknemer/opdrachtnemer en dit dus NIET betekent dat iemand die om die reden de bedongen arbeid niet kan/wil verrichten, recht heeft op loondoorbetaling door zijn werkgever/opdrachtgever.
Het is op zich ook bijzonder te noemen (en misschien aardig materiaal voor een onderzoek?) eens nader te bekijken waarom het een ZZP-er (geen arbeid betekent geen loon) lukt om te rouwen in de uren die buiten de 8-urige werkdag liggen en waarom werknemers in loondienst vinden dat zij daar géén -doorbetaalde!- vakantiedagen voor op zouden moeten nemen omdat doorbetaalde verlofdagen alleen bedoeld zijn voor leuke dingen en zij ook altijd bij voorbaat 'bang' zijn voor latere langdurige uitval 'hetgeen de werkgever nog veel meer zou gaan kosten'...
Veel volwassenen maken al járen geen deel meer uit van het huishouden van hun ouders en zien hen zelfs maar sporadisch (zeker wanneer de ouder in het buitenland woont). maar als die ouder is overleden, hebben zij ineens doorbetaalde werktijd nodig om te kunnen rouwen?
En wat de mensen betreft die wél een hele intense band hebben met hun ouders: misschien heb je dan inderdaad meer tijd nodig, maar dan is het vreemd dat je daar zelf geen ONbetaald verlof voor wil opnemen en/of een vakantie wilt laten schieten..... Dat geeft dan ook te denken!
Zo snel mogelijk lozen, werknemers die er zó in staan....
