Intuïtief eten: schrijf mee

DrBrowns schreef: ↑

12-01-2023 20:53

Ga ik doen! Ik heb Abbey Sharpe ook gevolgd naar aanleiding van een tip hier. Fijne content om mee geconfronteerd te worden elke dag. Ik volg er meerdere.

Wel vind ik het jammer dat iedereen die hierover post op insta (of iig degene die ik voorbij zie komen) allemaal súper slank zijn… dan lijkt het net weer alsof het een dieet is, ten minste.. zo voelt het voor mij. Kennen jullie dietistes/intuïtief eten coaches met een maatje meer?

Nee, ik ken ze niet maar aan de andere kant ook logisch. Iemand met een onwijze pukkelhuid neem je ook niet zo snel tips van aan voor je eigen huid... Het is toch een beetje je visitiekaartje

Plus vaak is bij die mensen de voeding een echte interesse en houden ze van goed koken dus dan is de kans op overgewicht minder groot

DrBrowns schreef: ↑

12-01-2023 20:53

Ga ik doen! Ik heb Abbey Sharpe ook gevolgd naar aanleiding van een tip hier. Fijne content om mee geconfronteerd te worden elke dag. Ik volg er meerdere.

Wel vind ik het jammer dat iedereen die hierover post op insta (of iig degene die ik voorbij zie komen) allemaal súper slank zijn… dan lijkt het net weer alsof het een dieet is, ten minste.. zo voelt het voor mij. Kennen jullie dietistes/intuïtief eten coaches met een maatje meer?

Ah, daar noem je iets en ik herken je gevoel.
Femke Buwalda kwam als eerste in mij op. Zij is psycholoog en diëtist en heeft trouwens ook een boek geschreven dat nog in m’n Kobo ligt te wachten.

Verder ken ik er ook geen. Meeste dikke vrouwen zijn slechts “ambassadrice” van intuïtief eten.

Overigens ben ik het niet eens met wat hierboven is geschreven, dat over je visitekaartje. Intuïtief eten gaat juist níet over hoe je lichaam eruit ziet of gaat zien als je intuïtief eet. Het is echt een inside job. En natuurlijk gebeuren er vaak aan dingen die aan de buitenkant zichtbaar worden (gewicht, vetverdeling, spieren), maar de essentie is dat we dit niet meer ver/beoordelen of gaan proberen te veranderen. Door het zo te schrijven, lijkt het net alsof intuïtief eten niet geloofwaardig uitgedragen kan worden door een dik(ker) persoon en daarmee lijkt het inderdaad nog steeds op een dieet of afvalmethode.

Ik zou het zelf juist enorm fijn vinden om een coach of diëtist te treffen die zelf ook dik is. Dik zijn staat niet gelijk aan ongezond en een lichaam (gewicht, vorm) is minder maakbaar dan we denken of hopen. Twee veelvoorkomende misverstanden. Ik ben zelf trouwens in opleiding tot coach (bijna klaar) en ga me verder scholen in coaching specifiek op intuïtief eten. Dus een dikke (want dat ben ik) intuïtief eten coach is onderweg. En ik ben ervan overtuigd dat ik met dat dik zijn, mezelf kan onderscheiden en een doelgroep kan bereiken die zich nu niet goed vertegenwoordigd voelt.

Ik ben een jaar of 2,5 geleden begonnen met intuïtief eten en wilde dat dit veel eerder op mijn pad was gekomen. Wat een geweld heb ik mezelf en mijn lijf voor die tijd aan gedaan zeg…

Jantjelammehandje schreef: ↑

13-01-2023 15:53

Overigens ben ik het niet eens met wat hierboven is geschreven, dat over je visitekaartje. Intuïtief eten gaat juist níet over hoe je lichaam eruit ziet of gaat zien als je intuïtief eet. Het is echt een inside job. En natuurlijk gebeuren er vaak aan dingen die aan de buitenkant zichtbaar worden (gewicht, vetverdeling, spieren), maar de essentie is dat we dit niet meer ver/beoordelen of gaan proberen te veranderen. Door het zo te schrijven, lijkt het net alsof intuïtief eten niet geloofwaardig uitgedragen kan worden door een dik(ker) persoon en daarmee lijkt het inderdaad nog steeds op een dieet of afvalmethode.

Bevat trigger voor mensen met eetstoornissen

Oké, laat ik hem dan anders verantwoorden. Een diëtiste, gespecialiseerd intuïtief eten of niet, is over het algemeen erg geïnteresseerd in voeding en tot nu toe houden ze bij mij allemaal van gevarieerd koken. De kans is dan wat minder groot op overgewicht. Plus, als je in je eigen leven het intuïtieve eten helemaal toepast eet je precies wat je lichaam nodig heeft. Ruwe vertaling : precies de hoeveelheid calorieën en voedingswaarden die jou lichaam op dat ogenblik nodig heeft om "kiet te spelen" en dus geen vetopslag want geen overschot en dus een naar verhouding in proportie figuur...

Een gezetter persoon kan dit ook zeker uitdragen hoor maar ik denk de verhouding mensen die intuïtief eet, wat gezetter zijn en zich zelfverzekerd genoeg vinden om dit uit te dragen wat lager ligt dan de mensen die hun hele leven al met voeding bezig zijn, een sportief/slank figuur hebben en van huis uit op die manier zijn opgevoed. Je ziet ze gewoon véél meer.

Voorbeeld van Lauren Cadillac: Zeker een slank persoon, in verleden bodybuilder geweest maar bingen en vervolgens spugen om maar niet te hoeven aankomen en daardoor een zeer kromme relatie met eten.
Mijn eigen dietiste: Ook slank door de vele diëten. De eeuwige jojo-er geweest door een lijnende moeder (noem ze maar, de Sonja's, de ww, de keto's) en vanwege behoefte naar stabiliteit en een betere eetgewoonte in contact gekomen met I.E. en naderhand de opleiding gaan doen. Dmv I.E. aardig wat gewicht permanent kwijtgeraakt omdat ze afging van haar behoeftes

Nolanollie schreef: ↑

13-01-2023 19:53

Bevat trigger voor mensen met eetstoornissen

Oké, laat ik hem dan anders verantwoorden. Een diëtiste, gespecialiseerd intuïtief eten of niet, is over het algemeen erg geïnteresseerd in voeding en tot nu toe houden ze bij mij allemaal van gevarieerd koken. De kans is dan wat minder groot op overgewicht. Plus, als je in je eigen leven het intuïtieve eten helemaal toepast eet je precies wat je lichaam nodig heeft. Ruwe vertaling : precies de hoeveelheid calorieën en voedingswaarden die jou lichaam op dat ogenblik nodig heeft om "kiet te spelen" en dus geen vetopslag want geen overschot en dus een naar verhouding in proportie figuur...

Een gezetter persoon kan dit ook zeker uitdragen hoor maar ik denk de verhouding mensen die intuïtief eet, wat gezetter zijn en zich zelfverzekerd genoeg vinden om dit uit te dragen wat lager ligt dan de mensen die hun hele leven al met voeding bezig zijn, een sportief/slank figuur hebben en van huis uit op die manier zijn opgevoed. Je ziet ze gewoon véél meer.

Voorbeeld van Lauren Cadillac: Zeker een slank persoon, in verleden bodybuilder geweest maar bingen en vervolgens spugen om maar niet te hoeven aankomen en daardoor een zeer kromme relatie met eten.
Mijn eigen dietiste: Ook slank door de vele diëten. De eeuwige jojo-er geweest door een lijnende moeder (noem ze maar, de Sonja's, de ww, de keto's) en vanwege behoefte naar stabiliteit en een betere eetgewoonte in contact gekomen met I.E. en naderhand de opleiding gaan doen. Dmv I.E. aardig wat gewicht permanent kwijtgeraakt omdat ze afging van haar behoeftes

Ja, eens met dat quitte spelen. En dat kan dus ook in een dikker lichaam, dat vervolgens zo dik blijft (vet-set punt)
Bovendien wordt 70% van onze omvang bepaald door externe factoren. Dus je kan evengoed helemaal intuïtief eten (voeden in plaats van vullen) en daarmee gezondheidsvoordelen hebben en toch niet veranderen qua omvang. Of juist wel… je weet het gewoon niet op het moment dat je start met intuïtief eten.

Het is ook niet zo dat afvallen an sich ervoor zorgt dat we gezonder worden (en onderaan de streep willen we dat het liefste?), maar juist die gedragsverandering. Onderzoek (ik heb zo geen linkje bij de hand) onder ik dacht 11.000 mensen toonde aan wat gezonde gewoonten doen bij een hoog BMI (en daarmee zeer waarschijnlijk dik zijn). Met 0 gezonde gewoonten hebben mensen met een BMI duidelijk een grotere kans op vroegtijdig overlijden. Bij elke toegevoegde gezonde gewoonte (niet roken, bewegen, gezond en gevarieerd eetpatroon, matig met alcohol) verkleinde die kans totdat het uiteindelijk gelijk was aan mensen met een lager BMI.

Dat is wat mij betreft de essentie en de ultieme winst van intuïtief eten. Ja, we ervaren uiteindelijk veel meer rust en vrijheid, maar van binnen zijn de gezondheidseffecten bewezen dusdanig, dat wat mij betreft dat het belangrijkste is. En daar hebben we dus direct invloed op, in tegenstelling tot intentioneel gewichtsverlies waarbij we, als je het mij vraagt, ons lichaam en onze psyche geweld aan te doen (stress door dieet).

Het lichaam reageert op een overschot vaak door inderdaad op te slaan (en juist extra wanneer we uit een periode van tekorten, lees diëten komen), andersom zal het op een tekort reserves aanspreken. Maar het woord zegt het al; het is een tekort en vroeg of laat komt het daar tegen in opstand. De cijfers liegen er niet om: 80-95% komt weer aan in gewicht en 60% daarvan zelfs meer dan het was kwijt geraakt. Dus een levenslang diëten kan ook resulteren in topzwaar worden. En dat heeft niets met discipline te maken, maar ik vermoed dat je dat al wel weet aangezien je hier mee schrijft

Het maakt me verdrietig dat zoveel vrouwen zichzelf zoveel geweld aan hebben gedaan, zich gedwongen voelden of gewoon niet beter wisten. En ik was er zelf ook een hè. Ingegeven door een moeder, oma, vriendinnen, de media en de maatschappij. Want slank is mooi, succesvol, gezond en het ultieme doel.
We zitten vastgeroest in een gewichtsgericht denkkader. Onderzoeken worden eerder gepubliceerd als gewichtsverlies hierin onderwerp is. Dat wordt opgepakt door beleidsmakers, het nieuws neemt het over en de maatschappij leert weer dat gewichtsverlies goed is en dik zijn slecht. En het zou maar zo kunnen dat dat ook de reden is dat we die dikke diëtistes en coaches vaak niet zichtbaar zien…
Het wordt ons op allerlei mogelijke denkbare manieren verteld terwijl dat slank beter is en we daarom moeten afvallener. En toch zijn er inmiddels ook meer dan 150 studies die heel andere dingen zeggen. Maar goed… zolang er in Nederland in een jaar tijd 300 miljoen euro uit wordt gegeven aan diëten en afslankproducten, zie ik ze nog niet zo snel indammen

Jantje Plus 1 ! Ikm merk vooral dat ik het bij mijn directe familie moeilijk vind. Ik ben echt een kind van zo'n moeder die haar leven lang aan het dieten is en dat zal blijven doen en als ik dan hoor dat ze na de feestdagen aan één of andere pillenkur is begonnen (terwijl ze ECHT niet dik is) om die paar kilo's eraf te hebben denk ik alleen maar "ach mamsie"
Kan I.E. helaas nog niet aan haar verstand peuteren...

En absoluut waar, "te" zwaar zijn staat niet gelijk aan ongezond en een BMI tussen de juiste cijfertjes staat niet gelijk aan gezond zijn.

Ik merk wel dat nu er bij mij wat kilootjes af zijn gegaan (mede dankzij een amandeloperatie, 3 weken niet eten helpt daar best bij) ik me wel beter voel. Minder rugklachten en veel meer energie dus voor mij als persoontje merk ik wel dat wat lichter in gewicht betekend dat ik "gezonder" ben, ofwel minder fysieke klachten..

Side note: ik hou dus ook enorm van koken en lekker en gevarieerd eten. Tijdens mijn opleiding heb ik een eetdagboek bijgehouden (wat heel spannend was met een eetverstoord verleden) en de conclusie was dat het allemaal keurig in orde is, afgezet tegen de gulden middenweg dan (want er zijn natuurlijk tig stromingen).

Het heeft bijvoorbeeld lang geduurd voor ik ‘s ochtends weer yoghurt met fruit en muesli wilde eten, dat deed me teveel denken aan diëten en daar zette ik me extreem tegen af in het begin van mijn proces. Het zelfde geldt voor kruidenthee, avocado op een cracker of kipfilet. Zelfde voor sporten, ik háátte het! Het ging allemaal hand in hand met diëten, mezelf verafschuwen, met schaamte en falen.
Nu eet en doe ik het allemaal weer. Bewegen (zwemmen, fietsen, yoga) omdat ik het leuk en fijn vind, niet om mezelf te veranderen. Bepaalde voeding omdat ik er zin in heb en omdat ik weet dat ik me er lekker door voel of lang op door kan. Soms ook ineens een enórme behoefte aan sinaasappels ofzo, ik noem maar wat geks. Of pindarotsjes Ik omarm het met liefde, ik mag alles van mezelf. Ik heb oog en zorg voor alles wat er is, op fysiek, emotioneel en spiritueel vlak.

Ik vind het dus ook belangrijk dat we weten wat we eten en hoe het zit met de voedingswaarde van ons eten. Wat doet het in ons lichaam, hoe voelt het (voor iedereen anders). Na 25 jaar af en aan diëten weet ik de theorie precies, maar er zijn er genoeg die het niet weten. Als toekomstig intuïtief eten coach wil ik daar uiteindelijk ook bij stilstaan. Maar wel vanuit mildheid en vrijheid en zonder restrictie in welke vorm dan ook, dus vermoedelijk is dat pas later in het proces.

Goed, jullie merken het… ik ben hier heel passievol over

DrBrowns schreef: ↑

13-01-2023 21:11

@jantjelammehandje

Helemaal met jou eens! Een belangrijk onderdeel van wat ik heb gelezen ook is inderdaad vrede hebben met het feit dat je natuurlijke bouw/gewicht gewoon hoger is dan het schoonheidsideaal wat zich nu presenteert.

Ik zou zéker die markt aanspreken, want ik zie echt niemand. Waardoor ik nog steeds het idee heb: als ik intuïtief ga eten, word ik ook zo slank. Maar dat is helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik ben altijd al voller geweest en ik zie het nu ook bij mijn kinderen. Ze hebben niet van die dunne beentjes en armpjes zoals hun klasgenootjes, de jongste is echt gewoon wat meer chubby (ze is ook wat kleiner dan leeftijdsgenootjes) en dat is haar bouw. Ze is práchtig. Klaar. Maar dat heb ik ook altijd gehad. Kan ik nu wel slanke armen en benen wensen maar dat gaat ‘m niet worden.

Daar ben ik me nu ook bewust van, maar ik word toch getriggerd door die slanke dames.

Maar, ik heb bij dezen besloten dat ik ze niet meer ga volgen en op zoek ga naar een goeie dietist die me gaat helpen.

Precies dat. Een schoenmaat 40 hoeft ook geen 37 te worden. Respecteer je genetische blauwdruk.
Ik hoop van harte dat ik dat mijn dochter kan bijbrengen. Ze is 11 en komt soms al thuis met opmerkingen waarvan me het nekhaar overeind gaat staan. Ik vind het maar ingewikkeld…

En ja, continu slanke dames in je tijdlijn kan triggeren. Ik volg een aantal héle fijne intuïtief eten coaches en psychologen, maar zij zijn inderdaad slank en ik denk toch best vaak nog: maar jij bent niet dík. En ze hebben er absoluut oog voor hoor, dat dik zijn echt niet leuk is in deze maatschappij, maar ze zíjn het niet en dus is dat anders voor mijn gevoel van gezien worden (zonder te twijfelen aan hun oprechtheid). Ik volg daarom ook een hoop bodypositive fatshionista’s, gewoon om wat balans in mijn tijdlijn te creëren.

Nolanollie schreef: ↑

13-01-2023 21:12

Jantje Plus 1 ! Ikm merk vooral dat ik het bij mijn directe familie moeilijk vind. Ik ben echt een kind van zo'n moeder die haar leven lang aan het dieten is en dat zal blijven doen en als ik dan hoor dat ze na de feestdagen aan één of andere pillenkur is begonnen (terwijl ze ECHT niet dik is) om die paar kilo's eraf te hebben denk ik alleen maar "ach mamsie"
Kan I.E. helaas nog niet aan haar verstand peuteren...

En absoluut waar, "te" zwaar zijn staat niet gelijk aan ongezond en een BMI tussen de juiste cijfertjes staat niet gelijk aan gezond zijn.

Ik merk wel dat nu er bij mij wat kilootjes af zijn gegaan (mede dankzij een amandeloperatie, 3 weken niet eten helpt daar best bij) ik me wel beter voel. Minder rugklachten en veel meer energie dus voor mij als persoontje merk ik wel dat wat lichter in gewicht betekend dat ik "gezonder" ben, ofwel minder fysieke klachten..

Ooh wat heftige die pillenkuur. Ik zag laatst foto’s van mezelf terug toen ik 15 was. Ik zie een jonge meid die vrouw wordt, met wat rondingen, maar geen overduidelijke taille, hooguit een maat 40. Ik vind mezelf daar prachtig, maar toen vond ik mezelf moddervet want het waren de Christina Aguilera en Paris Hilton lichamen die toen het ultieme waren. En dus ging ik naar een diëtist. Niemand die me tegenhield… en het begin van de ellende was daar.

vaniteifear schreef: ↑

23-11-2022 03:53

Voor mij werkt intuïtief eten niet, maar ik wilde wel even de tip achterlaten voor de YouTube video’s van diëtiste Abbey Sharp. Intuïtief eten is ook haar aanpak en ze maakt ontzettend leuke video’s.

Daar kijk ik ook graag naar.
Ik ben op dit moment bezig om mijn eetpatroon wat gezonder te krijgen, en net als jij, to, eetbuien onder controle te krijgen. Die zijn de laatste paar jaar een beetje uit de hand gelopen. Hoewel ik altijd slank geweest ben, behalve als kind, als tiener en tijdens mijn zwangerschap, beginnen er nu de laatste jaren toch wat kilootjes bij te sneaken. Ik vind mezelf nog steeds niet dik, maar al met al een kilo of acht meer dan in mijn slanke jaren. Met de manier waarop ik soms snoep is het eigenlijk een wonder dat ik niet veel zwaarder ben. Maar het is wel tijd voor verandering.
Intuïtief eten klinkt mooi, maar om het mezelf verstandig en gezond aan te leren, zal het in het begin wat minder intuïtief zijn. Een valkuil die ik al bij mezelf probeer te tackelen: overdag te weinig eten om op voorhand de halve zak chips in de avond al voor mezelf te rechtvaardigen. Ik probeer niet de focus te leggen op snel die kilootjes verliezen, maar op een gezond eetpatroon waarbij de kilo's vanzelf wel volgen. Dus niet bezuinigen op calorieën in maaltijden, niet koolhydraten schrappen, niet te weinig vetten en proteïnen eten. Maar wel gezond. Dat houdt tot nu toe mijn snaaibehoefte onder controle. Er zijn zoveel gezonde dingen die ik lekker vind, zoals kip, vis, ei, salade met lekkere dressing, nootjes, volkorenbrood met boter en rookvlees, havermout met kaneel en bessen, fruit... Keuze genoeg, ik wil dus alleen die dingen die ik lekker vind. Dat geeft niet het gevoel van: ik mag van alles niet.
Ja, ik vind chips en chocolade óók lekker, maar verzadigd zijn van gezonde voeding scheelt echt.

Ik ben geen fanatieke ontbijter, ik ontbijt als ik vrij ben pas laat, terwijl ik wel meestal vroeg op ben. Daarin volg ik wel wat mijn lichaam aangeeft.
Ik lees dus graag mee.

Intuïtief eten gaat ook heel erg over zelfonderzoek en zelfzorg.
Wat maakt dat je ‘s avonds die zak chips lostrekt? Snacken in de avond heeft vaak te maken met een bepaald soort honger. Op een bepaald niveau niet vervuld zijn. Dat kan zijn dat je overdag te weinig gegeten hebt, maar bijvoorbeeld ook dat er over je grenzen is gegaan (door jezelf of een ander), of dat je voorbij ging aan je kernwaarden, een ruzie hebt gehad of iets anders vervelends hebt meegemaakt.
Dat maakt die “honger”/behoefte niet minder valide natuurlijk. En als je echt niet van die chips af kan blijven, dan wees een soort van blij dat het nog maar chips is. Hoeveel mensen grijpen er niet naar veel heftigere middelen? Maar het is wel zelfonderzoek waard. Bewustwording en erkenning, mildheid naar jezelf en jezelf toestaan om jezelf te mogen troosten. In beginsel wellicht zoals je dat gewend bent (met eten, en trouwens, we kregen vroeger bijna allemaal een snoepje toch als we ons pijn hadden gedaan?), maar van daaruit en stapje voor stapje op zoek naar andere manieren. Reken op een grillig proces, maar zó waardevol.

Voeden, niet vullen. En toch is verzadigd zijn meer dan de afwezigheid van honger. Mentale verzadiging is ook een ding en soms dekken dan pindarotsjes de lading en een handje noten net niet. Dan kies ik voor 50/50. Een pindarotsje en een beetje noten. Bijvoorbeeld dan. Kan ook net zo goed een paar chipjes naast mijn volkoren cracker met kipfilet en avocado zijn. Het mag allemaal en dat zorgt ervoor dat ik geen eetbuien meer heb.

DrBrowns schreef: ↑

13-01-2023 22:19

Wat leuk ineens allemaal gelijkgezinden!

Qua eten raak ik een beetje in de war. Ik wil anders, maar kom uit op ongezonde snacks. Ik weet niet beter en heb niet anders in huis!!

Tussendoor Sultana.. sultana is prima, maar ik wil iets met vet! En eiwit. En vezels. Iets waar ik langer vol van zit. Een stuk fruit is het ook niet, want van een appel raak ik ook niet vol. Ik kan toch niet hele dagen volle kwark naar binnen gieten. Met muesli. Want daar ontbijt ik al mee….

Lunch heb ik redelijk onder controle. Ontbijt ook. Avondeten, waarschijnlijk te vaak pizza, maar soit.

Maar tussendoor?! En ik moet ook echt tussendoor eten want ik ben vaak vroeg op (die kinderen..) en ontbijt dus vaak al voor 7 uur. No way dat ik het 5,5 uur red tot lunchtijd op een kommetje kwark met muesli en banaan..

Daarom dus de diëtiste. Om gezonde dingen te bedenken. Ik kom uit op sultana. Of banaan (die eetregel heb ik los gelaten!!). Of een appel en 10 koekjes van de honger…

Wat eten jullie tussendoor?? En ik lust geen ei, dat voelt als een grote tekortkoming bij intuïtief eten haha.

Ik raak ook niet verzadigd van een appel. Ja even, maar na korte tijd sta ik weer te zoeken naar iets. Als ik een appel eet met notenpasta, ben ik wel langer verzadigd. En vet lekker ook! Ik eet graag fruit tussendoor, maar de meeste fruitsoorten combineer ik met iets van vet en/of eiwit zodat ik er langer mee kan. Een handje (ongebrande, ongezouten) noten met 2 mandarijntjes werkt goed hier.

Op dagen dat ik niet met yoghurt ontbijt, neem ik dat tussendoor ook weleens. Soms ook weer met fruit (in de winter favoriet; appel met kaneel uit de magnetron, of van dat rode diepvriesfruit even in de magnetron ), soms gewoon los (zo’n klein bakje skyr is ook fijn om mee te nemen).
Groentedip met hummus doe ik ook nog weleens en soms een cracotte of maiswafel met eiwitrijk beleg (vaak ook wel vega).

Die afwisseling vind ik fijn. Zodra eten saai en voorspelbaar wordt, word ik onrustig en neemt mijn snaaitrek toe. Ik probeer dus echt te wisselen en ook een feestje te maken van mijn eten.

Nee, een appel is voor mij ook niet verzadigend. Een appel is iets wat ik bijvoorbeeld onderweg naar huis eet, na mijn werk, als het diner nog een half uurtje weg is of iets langer. Voor een verzadigd gevoel van een tussendoortje zou het echt iets moeten zijn als een boterham met pindakaas, of zoiets. Maar eigenlijk moet ik eerlijk zeggen dat ik zulke serieus verzadigende tussendoortjes eigenlijk tot nu toe niet echt nodig heb. Een lunch met twee volkoren broodjes, één met rookvlees en één met kipfilet en gekookt ei, plus een kop linzensoep, om maar even mijn lunch van vandaag te noemen, is echt wel genoeg om tot het avondeten vooruit te kunnen met slechts een appel tussendoor. Voor mezelf geldt denk ik: als mijn maaltijd in orde is, heb ik niet na twee uurtjes weer méér nodig dan bijvoorbeeld een stuk fruit.

Herkenbaar Jufjoke. Ik kan geen grote hoeveelheden tegelijk eten (al zullen veel mensen denken van wel want vooroordeel ), maar als mijn maaltijd qua voedingsstoffen goed in evenwicht is (vezels, vetten, eiwitten) én op mentaal niveau verzadigend, kan ik vaak goed zonder tussendoortje (logisch ook gezien het effect van vet en eiwit op koolhydraten en daarmee de glucosespiegel). Niet dat een tussendoortje fout is trouwens of dat ik die bewust skip. Het kan ook goed zijn dat ik bij grotere inspanning de vorige dag, slechte slaap of toch te weinig eten, de volgende dag meer trek heb ondanks die uitgebalanceerde maaltijd. Dan neem ik dat tussendoortje wel. De tijd van een knorrende maag negeren (of erger; vieren “want ik verbrand vet!” ) is wel voorbij hier.

DrBrowns, wat voelt er dan niet helemaal lekker aan je ontbijt om 7:00 uur?
Experimenteren met je ontbijt opsplitsen is geen verkeerd idee denk ik.
Zijn die gezette tijden trouwens door je type baan? Het fijnste is namelijk om gewoon je lichaam te volgen, maar ik snap ook dat dat niet in iedere functie kan.

Er zijn natuurlijk legio opties te bedenken als het gaat om voedzame en uitgebalanceerde tussendoortjes en maaltijden. Je zou eens door de winkel kunnen struinen (of via een supermarkt app) en zo zelf vast combinaties bedenken. Google, Pinterest of zelfs TikTok helpen je ook een eind in de richting.

Voor het idee: ik wissel mijn ontbijt en lunch af met volkoren brood, volkoren crackers (Bolletje ontbijtcrackers spelt volkoren of Lecksand zuurdesem) of yoghurt/skyr met muesli en fruit. Ik word wakker en eet pas na 1,5-2 uur en kijk dan gewoon waar ik zin in heb (als ik niet weg hoef tenminste, onderweg is het altijd brood). Beleg is ‘s ochtends meestal wel iets van vleeswaren of kaas. ‘s Middags heb ik meer tijd en zin en neem ik er rauwkost bij, soms een ei, soms iets van vis (al dan niet op brood, cracker of soms in een wrap) en beleg ik het ook graag met vega(n) spreads (AH hummus met gegrilde groente en cherrytomaatjes vind ik heel lekker!). Zomers eet ik ook graag goedgevulde salades. Ik hou niet van soep, maar zie ik in m’n opleiding veel. Of een restje van de vorige avondmaaltijd.
Ik neem dus meestal van alles wat en door daar mee te wisselen, raak ik niet verveeld. Uitgangspunt is: vezels, koolhydraten, vet en eiwit. Kort gezegd komt het dan neer op groente, brood/cracker, vlees/vis of een vega(n) optie. Mijn lunchbox heeft meerdere vakken en die vul ik dan met lekkere en voedzame dingen waar ik lang op door kan. Het voelt altijd een beetje als feest, van alles wat eten, kleine hapjes, lekkere dingen, soms iets nieuws of creatiefs. En soms gooi ik er ook een blokje chocolade bij in hoor (die niet zelden weer onaangeraakt mee gaat naar huis).

DrBrowns schreef: ↑

13-01-2023 22:19

Wat eten jullie tussendoor?? En ik lust geen ei, dat voelt als een grote tekortkoming bij intuïtief eten haha.

Ik besef dat ik het best makkelijk heb, ik werk in de opvang en eet met de kindjes mee. Een dag zoals bij mij kan er zo uitzien:
Ontbijt : 1 rijstewafel met appelstroop en een plakje komijnenkaas en 1 rijstewafel met smeerkaas
tussendoor : 1 peer en een paar stukken appel
lunch : 3 boterhammen met kaas/pindakaas/yazzara (is een soort hummus, erg lekker en door de wortel en pompoen zoetig)
tussendoor : 2 crackers met beleg naar keuze en een volkorenkoekje
diner: van de week hutspot met een bal en jus
late snack: wil nog wel eens wat nootjes pakken, stukje chocolade of een koekje bij de koffie

Andere tussendoortjes van mij:
Houd onwijs van zelf bakken dus een muffin met bosbessen of een ander recept uit mijn bakboek
Klein bakje kwark (van het lekkere merk, niet de gare 0% kwark die ik in mijn "lijntijd" nam)
Een echt goed gemaakte latte kan ook goed vullen
Die hartige sultanas voor de snelle trek
En verder heb ik altijd seizoensfruit in huis wat vaak al geneden in bakken zit dus makkelijk voor het grijpen ligt

+ het geen ei lusten, ik eet echt alleen maar ei op zondag of zeer incidenteel op een vrij dag voor ontbijt maar zou het ook prima kunnen missen

Jantjelammehandje schreef: ↑

13-01-2023 23:04

Herkenbaar Jufjoke. Ik kan geen grote hoeveelheden tegelijk eten (al zullen veel mensen denken van wel want vooroordeel ), maar als mijn maaltijd qua voedingsstoffen goed in evenwicht is (vezels, vetten, eiwitten) én op mentaal niveau verzadigend, kan ik vaak goed zonder tussendoortje (logisch ook gezien het effect van vet en eiwit op koolhydraten en daarmee de glucosespiegel). Niet dat een tussendoortje fout is trouwens of dat ik die bewust skip. Het kan ook goed zijn dat ik bij grotere inspanning de vorige dag, slechte slaap of toch te weinig eten, de volgende dag meer trek heb ondanks die uitgebalanceerde maaltijd. Dan neem ik dat tussendoortje wel. De tijd van een knorrende maag negeren (of erger; vieren “want ik verbrand vet!” ) is wel voorbij hier.

En wat heel goed is om te bedenken waar mijn diëtiste mij op wees:
Wij als vrouwen zijn (mits voor de overgang) onwijs aan het fluctueren hormoongewijs en bepaalde momenten in een cyclus betekenen ook bepaalde behoefte. Ik merk bijvoorbeeld dat ik in de week van mijn menstruatie onwijs eiwit behoefte heb, dus kipfilet, eiersalades en in de weken erna bijvoorbeeld juist weer vettere dingen. Dan grijp ik vaker de nootjes, de avocado's en ik plan dan altijd de vettere vissen in mijn avondmaaltijden

Geld ook voor de calorieen, de weken naar mijn eisprong toe is mijn lijf harder bezig met het maken van een eicel en heb ik sneller een hongergevoel. Dat begin ik nu wel echt te herkennen terwijl de weken erna het vooral "snaaihongers" zijn die ik dan ervaar..

Een knorrende maag negeer ik nooit! Die is er met een reden en daarbij, als ik dan niet eet krijg ik hoofdpijn

Nolanollie schreef: ↑

14-01-2023 10:52

En wat heel goed is om te bedenken waar mijn diëtiste mij op wees:
Wij als vrouwen zijn (mits voor de overgang) onwijs aan het fluctueren hormoongewijs en bepaalde momenten in een cyclus betekenen ook bepaalde behoefte. Ik merk bijvoorbeeld dat ik in de week van mijn menstruatie onwijs eiwit behoefte heb, dus kipfilet, eiersalades en in de weken erna bijvoorbeeld juist weer vettere dingen. Dan grijp ik vaker de nootjes, de avocado's en ik plan dan altijd de vettere vissen in mijn avondmaaltijden

Geld ook voor de calorieen, de weken naar mijn eisprong toe is mijn lijf harder bezig met het maken van een eicel en heb ik sneller een hongergevoel. Dat begin ik nu wel echt te herkennen terwijl de weken erna het vooral "snaaihongers" zijn die ik dan ervaar..

Een knorrende maag negeer ik nooit! Die is er met een reden en daarbij, als ik dan niet eet krijg ik hoofdpijn

Oh ja, zeker weten dat de menstruatiecyclus er meer mee te maken heeft!
Menstrueren zelf kost energie en dat maakt dat we in die tijd meer honger kunnen ervaren dan op andere momenten in onze cyclus. Ik merk dat zelf best goed en heb tussen mijn ovulatie en menstruatie ook meer behoefte aan warm eten, aan zachter en comfortfood. Denk aan stamppot, een bordje Brinta als ontbijt en ook wel meer zin in vlees. Terwijl ik de periode na mijn menstruatie en tot en met mijn ovulatie juist goed ga op kouder eten, fris, knapperig. Dan eerder yoghurt met een banaan of aardbeien in plaats van warme kaneelappel of warme bessen. Dan eerder een salade of cracker tussen de middag dan een boterham met gebakken of roerei.

Ik word echt blij van zo in contact staan met mijn lichaam, toegeven aan die behoeftes en onderaan de streep te zien dat alles mooi in balans is.

Jantjelammehandje schreef: ↑

14-01-2023 15:49

Ik word echt blij van zo in contact staan met mijn lichaam, toegeven aan die behoeftes en onderaan de streep te zien dat alles mooi in balans is.

Ja, hier hetzelfde! Wij proberen ook zwanger te worden en voelt het extra fijn om toe te geven aan wat mijn lichaam nodig heeft

Klinkt heel aannemelijk DrBrowns. Je eet je boterhammen, maar mogelijk is je echte honger geen fysieke honger, maar eerder een emotionele of spirituele.
Heb je geen behoefte aan koolhydraten en kauwen, maar eigenlijk gewoon aan rust. Even op adem komen, landen in je lijf en stilstaan bij de vraag “wat is nu lief voor mezelf?”
Weten dat zo’n stressvolle situatie een trigger is, is al enorm waardevol en helend vind ik zelf. Die mildheid die je omschrijft, helpt ontzettend en geeft ook ruimte tot groei. Het is namelijk goed mogelijk dat dit nog een paar keer gebeurt en dat met iedere keer je bewustwording groeit, maar ook een behoefte aan iets anders, een andere invulling van die drang naar troost of coping. Denk bijvoorbeeld een ademhalingsoefening, een geleide meditatie of even gal spuwen bij een vriendin.

En ja, tropenjaren en zwaarder worden. Dat gebeurt vaker. Ten eerste verandert ons lichaam vrijwel altijd door (o.a.) zwangerschappen, maar stress (en dus ook slaapgebrek) staan in relatie tot gewichtsverandering. Afvallen net zo goed. Mijn vriendin viel als gevolg van haar huilbaby en daarmee slapeloze nachten en stress tientallen kilo’s af. Toen haar kind ouder werd en daarmee haar leven stabieler, kwam ze heel langzaam weer aan en eindigde uiteindelijk op een gewicht iets hoger dan voor haar zwangerschap.
Ons lichaam is zo sterk, zo wijs. En hoe bijzonder is het wel niet dat ondanks dat we er soms zo slecht voor zorgen, het misschien wel haten, het toch nog zorgt dat we elke dag mogen opstaan en onze dingen mogen doen.

That said. Ik ben absoluut geen perfecte intuïtief eten hoor. Zo had ik vandaag een teamdag en had ik tijdens de lunch toch meer zin in een salade met een gekookt ei. Ik liet dus m’n volkoren bakkersbollen in de tas zitten, maar nam uiteindelijk in de middag alsnog zo’n bol, terwijl ik niet eens echt honger had! Ik verveelde me een beetje en vond het tegelijkertijd zonde dat ik die bollen liet liggen en ze misschien wel moest weggooien. En tja, toen at ik er zomaar een op. Het is wat het is. Volgende keer neem ik minder mee van huis, als het moet kan ik in de kantine ook kiezen voor volkoren bollen. En als ik nog eens de drang voel om te eten uit verveling, zal ik opstaan om even een rondje te lopen.