Samen de motivatie behouden bij nieuwe en gezonde leefwijze

Zolang over mijn post gedaan, dat Suusje me heeft ingehaald. Welkom Suusje!

*ahum, ik moet nu even hysterisch doen over kindjes. Trek je er niks van aan, is zo weer over*

Jullie willen een kindje! Wat geweldig! Dat lijkt me no zo ontzettend leuk, kindjes krijgen!

*hysterische mode uit*



Even wat vraagjes:

Heeft je vriend ook overgewicht? (omdat er 'we' stond)

Welke aanpassingen heb je tot nu toe gedaan in je leefwijze?

Wat heerlijk dat er meteen iemand reageert! En je schrijft leuk, Bells. Leg maar vaak uit wat je bedoelde, ik moet er steeds om lachen als je jezelf een slag in de rondte uitlegt.



Ben natuurlijk benieuwd waar de kindjes-hysterie vandaan komt! Je bent 22, toch? Goed onthouden?



Mijn lief heeft 0,0 overgewicht. Hij is ook echt té stoer... Hij heeft een gewone baan, 40 uur per week achter een balie behoorlijk intelligente dingen doen en in zijn vrije tijd is hij, jaja, brandweerman. Daar krijg je spierballen van kan ik je zeggen. Elke week oefent hij een avond met alle 'vrijwilligers' (ik gebruik die term niet graag, er is weinig vrijwilligs aan, maar het is zoveeel meer voor hem dan een klus of een hobby, het is een way of life) en dan doen ze vaak zwaar lichamelijke dingen als bomen omzagen, oefenen met zware dingen slepen en slopen, en natuurlijk oefenbranden blussen. Daarnaast op dinsdag een cursus technische hulpverlening wat zoiets inhoudt als auto's open knippen (zwaar werk!) en mensen redden en elke zondag hardlopen met de jongens van de branweer. Voor de lol loopt-ie soms mee met grote landelijke hardloopevenementen. 'Loopjes' noemt-ie ze. 15 kilometer over het strand laatst... Dus nee, ik zou niet weten hoe hij aan overgewicht moet komen al zou hij het willen.



Hij is de andere helft van we als het gaat om het willen van het kindje, hij is de andere helft van we waar het gaat om willen dat ik gezonder ga leven en hij is de andere helft van we als we dansen op donderdagavond, maar verder is het echt mijn ding.



De aanpassingen die ik gemaakt heb, zijn momenteel even beneden alle peil. Ik dans. That's it. Elke donderdag een uur ballroom, brons. Normale mensen krijgen het er niet warm van, maar als ik een uur lang 138 kilo in beweging heb gehouden heb ik het toch best warm.



Ik overdrijf trouwens. Vorige week, op mijn verjaardag nota bene, ben ik naar een dietiste gegaan. Anderhalf uur lang hebben we gepraat over wat ik eet op een dag en wat ik zou moeten eten. Maar daar is meteen het probleem. Een 'gewone' dag is helemaal prima. Dan eet ik voldoende en gezond, maar mijn valkuil zijn de uitzonderingen: uit eten, koken voor anderen, als ik ongesteld ben/moet worden, als ik heel erg moe ben. Die uitzonderingenlijst is behoorlijk lang.



Twee jaar geleden heb ik gedurende een half jaar een intensief psychologisch traject gevolgd bij een instituut gespecialiseerd in eetstoornissen en daar ben ik 15 kilo afgevallen. Inderdaad, 26 april 2006 woog ik rond een uurtje of 13.00, aangekleed, maar zonder schoenen, 152.8 kilo. Ik ben er trots op dat ik dat in ieder geval niet meer weeg. Een andere keer wil ik meer over vertellen, maar dit verhaal is al zo lang...



Ik heb in een nog verder verleden ook Weight Watchers gedaan. Goed, maar te 'dieet' voor mij. Ernstig goede richtlijnen hebben ze daar en je leert er heel goed valsspelen met eten (toelichting ook een andere keer), maar je past er niet (al) je eetgewoonten mee aan voor de lange termijn.



Meer vragen, stel ze gerust! Is dit het antwoord op je vragen?

Zo, nog even op het forum voor het slapen en dan naar bed. Heb nog 5 minuten



Welkom suusje! Wat een verhaal joh, je hebt al een hele geschiedenis. Echt goed dat je ermee bezig bent. Weet je, er zijn zat mensne die van alles willen maar daar geen moeite voor doen. Jij bent al heel goed op weg, je bent naar een dieetiste geweest, je bent al blijvend 15 kilo afgevallen (je zegt zelf ' maar 15 kilo, maar sleep maar eens 3 zakken aardappelen mee, da's echt veel hoor!) je hebt psychologische begeleiding gehad en je zoekt steun op het forum. Dat is al veel meer dan zuchtend voor je uit kijken met je ene hand in de chipszak en de andere op de afstandsbediening, denkend dat het toch allemaal nooit meer goed komt. Het begin is al heel wat, een drempel om over te gaan. Wees daar ook maar trots op!



Ik ben een aantal jaren geleden van 80 naar 65 kilo gegaan met weight watchers, en daarvan zijn er nog steeds 10 a 9 kilo af. Ik hoef dus ' maar' 5 kilo af te vallen (liever iets meer, ik ben 1.60 m lang). Ik ben het met je eens dat het best dieet-achtig is, veel regels enzo, maar toch gebruik ik een aantal basisregels nog steeds. Daar heb ik echt goed leren eten, ontdekt wat het verschil is tussen boterhamworst en ham, bijvoorbeeld, of tussen huttenkase en smeerkaas. Hierdoor heb ik mede mijn dagritme een beetje gevonden, en dat geeft nog steeds steun.



Wat het allerbelangrijkste is, waar ik nog steeds tegenaan loop, is het vinden van routine en het omvormen van je gedrag. Natuurlijk weten we allemaal hoe het moet, maar we zijn een slaaf van onze gewoontes. Ik krijg echt ontwenningsverschijnselen als ik niks te kauwen heb achter de pc, afgeleid zijn, onrustig, soms zelfs trillende vingers, terwijl ik weet dat het niet goed is. Maar de gewenning is zo sterk... Het helpt me om te denken dat iets van 75 % van ons gedrag routinematig is. En dat het 20 dagen duurt om routines te doorbreken, dus dat je minstens 20 dagen actief moet werken aan het afleren van de routine. Met die kauwgom (die eerdere post) is dat heel goed gelukt. Met drop is het een stuk moeilijker......



Over de thee: ik drink overdag kruidenthee, van alleen zwarte thee krijg ik een heel droge mond en kruidenthee is redelijk vergelijkbaar met water.



O ja, ik ben trouwens 29, en ik werk als beleidsmedewerker bij een gemeente. En jullie?

Oehlala een brandweerman! Ik heb een tijdje geleden een reportage gemaakt in een brandweerkazerne en ik moet zeggen, ik heb wel eens vervelendere interviews gehad



Ben idd pas 22, maar ik weet gewoon heel zeker dat ik kinderen wil. Ooit hoor, niet nu, maar kan wel heel erg meeleven met mensen met kinderen. Trouwens ik mis iets tamelijk essentieels; een man

Een vriendin van mij heeft een paar maanden geleden een kindje gekregen. Sommige vrouwen knappen af als hun zwangere vriendin alleen nog maar over hun (toekomstige) baby praten, maar bij ons was het bijna andersom. Toen ze 4 maanden zwanger was, stond ik al op de babykledingafdeling kraamcadeautjes uit te zoeken en nu moet ik er aan denken ook te vragen hoe het met háár gaat (ze vindt het niet erg hoor, juist leuk dat ze met mij over haar dochter kan praten zonder dat ze me verveelt)



En verder, vragen.. ja, die heb ik nog wel, maar ze gaan over de onderwerpen waar je later nog op terug wilt komen dus ik wacht geduldig tot je er klaar voor bent

Oh, ik vergeet te reageren op het dansen. Ik heb ook gestijldanst! Ik ben tot goud gegaan, maar zou nu heel veel passen niet meer weten. Ik heb ook klassiek ballet, jazzdance en streetdance gedaan. Nu doe ik jazzballet.



@Sjoba Jij hebt het dus ook gelezen van die drie weken om een gewoonte te doorbreken! Is het jou wel eens gelukt?

Hai Jenneke, ik had het gelezen hoor, dat jij ook ooit een kameroliofantje was en stiekem zou ik willen dat ik vast 'maar' 106 kilo woog... Ik wilde je prestatie niet teniet doen, in tegendeel, ik beschouwde je al als een niet-meer-zwaargewicht, nou ja, andere gewichtsklasse zwaargewizht, zegmaar.



Bells, brandweermannen zijn leuk! :o) Mijn lief was al leuk en lief enzo voor zijn brandweertijd (heb ik van horen zeggen, dat was voor mijn tijd), maar nu heeft-ie er echt een passie bij. Als de pieper gaat, is hij net een jochie dat na het eten nog even buiten mag spelen. En dat hebben ze allemaal, hoor ik van de andere 'branweervrouwen'. Die jongens zijn allemaal door de toelatingstests van de brandweer gekomen en daar testen ze toevallig op dingen die ik ook belangrijk vind. Anders gezegd: je kunt met ze lachen, ze kunnen tegen een stootje en ze hebben een zeer prettig aanwezig gevoel voor verantwoordelijkheid. En een saamhorigheidsgevoel waar je u tegen zegt. Heerlijk! Mijn vent is veilig bij ze, niet onbelangrijk, en ze zijn nog goed gezelschap ook. Nou genoeg geluld over de brandweer, die hoeven hun gewoontes niet te veranderen, wij wel!



Wat leuk dat je ook gedanst hebt! Met mijn ex heb ik brons, zilver en een jaartje salsa gedaan. Met mijn lief ben ik nu opnieuw begonnen, mocht ook wel na drie jaar niets. Mogelijk ga ik binnenkort op doktersadvies linedancen. Mijn lief wil niet meer dan eens per week mee en dat kan ik alleen doen. Vorige week al een paar clubs gemaild over hun tijden en prijzen enzo. Helaas nog niets gehoord.



Andere vormen van sport en bewegen spreken me niet vreselijk aan. :-s Nou ja, eentje wel, maar daar zijn wat praktische beperkingen aan plaats, tijd en mijn lenigheid.



Sjoba (waar staat dat eigenlijk voor?), bedankt, je hebt gelijk, ik heb al best wat gedaan. Dat vergeet ik soms wel eens. Ik vind mezelf niet voldoende daadkrachtig en blijf hangen in slechte dingen. Maar ik heb ook goede dingen gedaan en die lijst moet langer worden. Stapje voor stapje.



Ik werk bij een groot transportbedrijf als klantenservicemedewerker. Meer specifiek als contactpersoon voor een paar grote klanten. Dat doe ik de ene week vier en de andere vijf dagen. Op zaterdag geef ik vrijwillig leiding aan een klein clubje Kabouters, meisjes-scouts van zeven tot elf jaar. Dat doe ik al tien jaar.



Morgen, op mijn werk, ik heb het even niet zo druk daaro, zal ik een stukje typen over dat half jaar begeleiding dat ik kreeg. Over de achtergronden en de insteek van het gevolgde programma. Als het effe kan, hebben jullie dat voor 16.30 uur morgenmiddag.



En nu is het bedtijd! Trusten allemaal!

quote:Bells schreef op 23 maart 2009 @ 22:17:

Oh, ik vergeet te reageren op het dansen. Ik heb ook gestijldanst! Ik ben tot goud gegaan, maar zou nu heel veel passen niet meer weten. Ik heb ook klassiek ballet, jazzdance en streetdance gedaan. Nu doe ik jazzballet.



@Sjoba Jij hebt het dus ook gelezen van die drie weken om een gewoonte te doorbreken! Is het jou wel eens gelukt?



Stijldansen! Dat heb ik ook, in een heel grijs verleden, nog eens gedaan. Brons en zilver, ik zou het nu echt niet meer kunnen volgens mij Geinig!

Nu loop ik hard en spin ik op de sportschool, een of twee keer per week. Dat is echt afzien, heerlijk!



Ik ben zonder veel moeite gestopt met de irritante gewoonte om de hele dag kauwgom te eten, nu taal ik er niet meer naar. O ja, ik heb ook eens, toen ik 15 was, mezelf wijs gemaakt dat ik geen slagroom lustte. ik dacht: als ik het nou gewoon niet lust, dat hoef ik ook geen slagroomtaart en bosse bollen enzo te eten. Echt mezelf ingeprent, en gek genoeg heeft het gewerkt. Ik lust het inderdaad niet meer, of nou ja, het is niet lekker genoeg om het te nemen. Goed he

Deed ik dat ook maar bij andere dingen

O ja en Sjoba is een samenvoegsel van de naam van mij en de koosnaam van mijn vriendje. Het forum had zoveel namen afgeketst om me aan te nemen dat het deze verbrastering is geworden.

Mogguh meiden,



De dag is weer begonnen en hoewel ik natuurlijk eigenlijk heel hard aan het werk zou moeten zijn, schrijf ik dit verhaaltje voor jullie.



Ik heb gisteren beloofd om iets te vertellen over het traject dat ik heb gevolgd. De organisatie waar ik dat deed was Novarum [www.novarum.nl]. Elke donderdag was ik er van 9.00 tot 15.00 uur. Best lang… Het traject werd begeleid door een psycholoog, een gedragstherapeut, een diëtiste en een fysiotherapeut. We hielden een eetdagboek bij, leerden over de fysieke kanten van voedsel (wat doet het in/met je lijf), spraken over onze verkeerde gewoontes en probeerden plannen te maken om te ontsnappen aan die gewoontes. We lunchten samen onder begeleiding van de gedragstherapeut als een soort praktijkoefening om goede gewoontes aan te leren en van dichtbij te beleven dat gezond niet per definitie niet lekker hoeft te zijn. Aan het einde van elke dag hadden we een uur beweging. Simpele oefeningen, stukje sport, soort van gym zoals je dat op school had, maar dan voor beginners.



De groep bestond uit acht mensen, een paar nog veel zwaarder dan ik. Een paar ook met duidelijker aanwijsbare issues dan ik. Er was een vrouw die compulsief alle verpakkingen leeg at. En in het zwembad móést ze patat eten. Op zondag at ze ’s ochtends ei met spek op brood, ’s middags ging ze naar het bos en at daar pannenkoeken en ’s avonds at ze patat omdat ze geen zin had om te koken. Ze dacht serieus dat je een ons vleeswaren op twee boterhammen at. En als je vriendin komt, maar de slagroomsoesjes laat staan omdat ze lijnt, dan ga je naar de keuken en eet je daar de schaal leeg, want in de kamer is zo sneu voor haar, dan moet ze ernaar kijken, dat kun je haar niet aandoen. Sorry, hoor, maar in mijn wereld mag je dan niet meer verbaasd zijn als je niet afvalt. Deze vrouw was mijn schrikbeeld.



Een aantal andere groepsgenoten lieten op verschillende momenten in het traject een maagband plaatsen. Da’s niet eerlijk! Die vielen ineens heel veel af, maar niet natuurlijk en daar wilde ik niet aan beginnen. Eerst zelf doen. Als het echt niet anders kan, dan misschien. Er zijn vast veel mensen die er beter van worden, maar ik heb zoveel ellendige verhalen gehoord… Ik ben gezond. Dat wil zeggen cholesterol, bloedsuiker, bloeddruk, alles is in orde. Dan ga ik toch niet in me laten snijden!

Met een maagband kun je geen normale maaltijden eten, je mag niet meer drinken bij je eten, je moet vitamines slikken omdat je niet genoeg kunt binnenkrijgen via je eten. En dan nog de illusie dat als je eenmaal een maagband hebt, dat je probleem dan is opgelost. Je kán niet meer eten, maar je wil het nog steeds als je de achterliggende psychische dingen niet de baas wordt. En ook met een maagband gaat ijs bijvoorbeeld er nog prima in. Kortom: niet mijn ding. Iedereen die er gelukkig van wordt, heeft mijn zegen, maar ik zie er voorlopig vanaf. Sorry, ik uit hier even mijn frustratie: een maagband vergoedt mijn verzekering. Begeleiding om af te vallen niet.. :-s



De groep bestond verder uit mensen die problemen hadden met maat houden, niet wisten wat gezond eten nou eigenlijk is en mensen die vreetbuien hadden. We hadden allemaal onze eigen dingetjes, maar het was een leuke groep en we hadden veel steun aan elkaar. Na het intensieve traject van een half jaar begon het nazorgtraject. Midden op de dag een uurtje bij elkaar komen met een therapeut en doorspreken hoe het nu gaat. De groep was anders samengesteld en vaak werd er veel aandacht besteed aan de maagbandmensen. Ik stak er heus wel wat op, maar dat kostte me de hele dag door de rare tijd waarop het was. Mijn privé-leven was zo turbulent dat ik het voor de kleine bijdrage die het nog leverde niet meer wilde en ik ben afgehaakt.



Een aantal goede gewoontes heb ik meegenomen. Voordat ik begon, at ik echt heel slecht. Soms een pak koekjes als ontbijt als ik geen brood in huis had, koekjes mee naar m’n werk voor overdag, ’s middags een zak snoepjes of drop en ’s avonds nog een pak koek en een zak chips voor de tv. Naast mijn gewone, gezonde maaltijden dus. Dat doe ik sindsdien niet meer.



Novarum hanteert een systeem van zes eetmomenten per dag. Vooral geen momenten overslaan, want als je maaghonger hebt, ben je kwetsbaar. En als je altijd zorgt voor een ‘vol’ gevoel, dan heeft hoofdhonger minder kans. Je bloedsuikerspiegel bepaalt grotendeels je ad hoc behoefte aan snelle suikers en als je eenmaal maaghonger hebt, is het moeilijk nog gezond te kiezen. En dat leerde ik er dus ook, gezond kiezen.



Nou ja, ik ben er wel enthousiast over. Ik heb er goede dingen geleerd die ik nog steeds doe en die 15 kilo is er nog steeds af. Nu de rest!



Vandaag de dropjes uit mijn tas thuis gelaten zodat ik er ook niet een paar neem op m’n werk. Vanmorgen me gewogen: 135.1 schoon aan de haak. Volgende week dinsdag weer. Mijn ontbijt van zes Cracottes Vital (met jodium, belangrijk!) met Eru Balans-smeerkaas opgepeuzeld en mijn eerste halve liter water soldaat gemaakt. Straks een tussendoortje van een pakje Time Out en een banaan en lunchen met brood zonder kroket (die hebben ze vandaag in de bedrijfskantine). Het begin is er weer!



Dankzij jullie! Bedankt!



Liefs, Suus

.

@ Suusje Wat een verhaal zeg. Lijkt me heel intensief, die training. Wat een informatie moet er dan op je afkomen. Snap ook wel dat de diëtiste je dan niks meer te vertellen heeft Ik sluit me trouwens bij de rest aan dat je al heel veel hebt veranderd.

Jenneke ook trouwens, ik vind dat zo knap! Ik hoef eigenlijk maar heel kleine dingen te veranderen (een beetje minder van het slechte en wat meer van het goede, daar komt het in grote lijnen op neer) en dat kost me zo'n moeite! Jullie hebben gewoon je hele dag-eetschema omgegooid en houden dat vol!



@Zuurtje Nog meer kindjes! Hoera! Echt goed, dat je je zo voorbereidt op IVF. Het lijkt me een lastig weg, dus alles helpt, denk ik.

Over het al langer hiermee bezig zijn.. Ik ben nooit heel slank geweest, ook niet als kind. Op een gegeven moment constateerden ze bij de ggd dat ik iets te zwaar was.

Kreeg een lijst mee die je wel vaker bij het voedingscentrum en dat soort instanties ziet: 'rood' (mag je niet zo vaak kiezen), 'oranje' (mag je soms voor kiezen) en 'groen' eten (mag je altijd voor kiezen). Ik hoefde niet af te vallen, maar moest op hetzelfde gewicht blijven terwijl ik groeide. Bij de volgende controle was alles weer in orde, ik was een paar centimeter gegroeid en viel weer binnen de marge.

Zo ingrijpend was het eigenlijk niet, maar vanaf dat moment ben ik wel bezig geweest met eten, met wat goed is en wat niet. Een tijdje dus heel streng, maar dat kon en wilde ik niet volhouden. Daarna de teugels steeds meer laten vieren. Ik heb ook altijd veel gewisselt in gewicht en ben nu op mijn top-gewicht. Ik zou graag een constant gewicht hebben zonder dat ik er de hele tijd bij na moet denken, dat het dus echt een gewoonte is om het goede eten te kiezen en niet iets wat ik moet van mezelf. Ik weet nog niet hoe dat moet gebeuren, maar ik hoop door het consequent in kleine stapjes in mijn levenswijze te introduceren dat het uiteindelijk vanzelf gaat.

Ik zou ook nog nadenken over andere goede gewoontes! Dacht even dat ik verder volmaakt was, maar heb toch wat kunnen bedenken



- de standen van het gas- en elektriciteit bijhouden. Ik heb geen idee wat ik verbruik. Mijn voorschot is gebaseerd op het verbruik van de vorige bewoners en ik heb hiervoor in een studentenhuis gewoond, dus had geen eigen meter. Wil graag milieubewust bezig zijn, maar misschien ben ik het al.



- 's avonds meteen afwassen na het eten (of iig niet laten staan tot de dag erna)



Hmm, dat was het voor nu, maar ik kan vast nog meer zonden bedenken als ik er even op broed.

Ik klep gewoon tegen mezelf hoor!



Zat net te bedenken hoe het zou zijn als mijn hele leven op orde zou zijn (de dingen waar ik zelf invloed op heb dan) en om de een of andere reden maakt me dat een beetje giechelig en zenuwachtig, raar he

.

.

Het lijkt mij ook heel eng... krijg het beeld van een Stepford Wife Bovendien wat dóe je dan de hele dag? (Om de een of andere reden denk ik dat je als je leven helemaal op orde heb je niet zomaar naar je werk kunt gaan, eten en dan weer naar bed. Er moet ergens iets spectaculairs gebeuren. Iedere dag, ja. Heel vermoeiend, lijkt me)



Ik had nog een vraagje voor vooral Jenneke en Suusje (maar misschien geldt t ook voor de rest, maar heb ik er overheen gelezen). Hoe is het ontstaan dat jullie een slecht eetpatroon hadden? Daarmee bedoel ik eigenlijk vooral het overslaan/vervangen door snoep van een maaltijd. Hoe is dat begonnen?

(deze vraag heeft verder geen diepere gedachte, ik vraag t me gewoon af)

.

.

Tja, een dipmoment. Lukt me eerlijk gezegd vaak niet om daar over heen te komen. Het ligt er natuurlijk aan wat het veroorzaakt. Wat ik probeer:

- iets anders te gaan doen

- kijken of ik iets kan doen aan de factoren die het veroorzaken

- de dip proberen te beperken (wat jij nu eigenlijk ook doet, door een borrel in te schenken. Beter 1 borrel dan 1 zak chips, denk ik dan)



@ hyves Hmm, ik weet niet. De anonimiteit van een forum bevalt me wel. Ik zou ook andere mensen nog graag de gelegenheid geven om mee te doen. Misschien over een tijdje?

(en... ik snap dit forum net... )

quote:Zuurtje33 schreef op 24 maart 2009 @ 21:09:

@Jenneke: de fysiofitness is bij mij al 8 jaar geleden..... zou best kunnen dat het uit het pakket is.



Ik deel je mening over de maagbandjes... Je ziet volgens mij best veel mensen die terugvallen in oude patronen?



Mijn ervaring met dietisten is dat ze inderdaad mij dingen vertellen die ik allang weet.... Kan me voorstellen dat dit ook geldt voor degenen die hier eveneens gebruik van hebben gemaakt?



En is misschien wel een goed idee, om een hyves oid dergelijks aan te maken. Ik ben voor.



Vanavond heb ik een dipmoment. Zijn meerdere factoren die dit veroorzaken maar ik heb maar een borrel ingeschonken. Blijft bij mij bij 1, dat scheelt. Is beter dan grijpen naar de koekjes en anders krijg ik zo'n vol gevoel.

Wat doen jullie bij dit soort momenten?



Ha dames,



Ook ik had een moeilijke dag gisteren. Mijn eetpatroon blijft eigenlijk altijd gelijk, dat wil zeggen ik ga niet ineens een kroket nemen in de kantine ofzo, maar dat snoepen..! Ik kan echt de hele dag door snaaien als ik wil, naast het gewone eten. Daar moet ik vanaf.



Soms als ik een moeilijke avond heb, ga ik gewoon vroeg naar bed. Dan ben ik wel heel sterk hoor.. Een boek lezen helpt ook wel, maar als ik iets wil eten kan ik me gelukkig wel beperken tot een schaaltje yoghurt of een paar koekjes. Alhoewel, gisteren ging de trommel met paaseitjes open... hij is nog niet leeg gelukkig.

Het probleem zit meer overdag, tijdens het werk. Dan heb ik de meeste ' trek'.



Het meest gekke vind ik dat ik een hele week mijn best kan doen en dat ik dan supergemotiveerd ben (en ook resultaat zie en voel) en dat ik eigenlijk daarna meteen weer terug val. Ik kan de goede vibe niet zo lang vasthouden, terwijl ik me er wel beter bij voel. Raar toch die menselijke psyche. hebben jullie dat ook? De drempel om weer terug te vallen is zo laag, en dan weer goed je best doen...



Ik kan ook heel erg denken in themen als: vandaag is toch al verpest, het maakt niet meer uit. Dus gooi alle remmen maar los! Dat slaat natuurlijk nergens op, maar wel moeilijk te doorbreken.

quote:Bells schreef op 24 maart 2009 @ 19:38:

Het lijkt mij ook heel eng... krijg het beeld van een Stepford Wife Bovendien wat dóe je dan de hele dag? (Om de een of andere reden denk ik dat je als je leven helemaal op orde heb je niet zomaar naar je werk kunt gaan, eten en dan weer naar bed. Er moet ergens iets spectaculairs gebeuren. Iedere dag, ja. Heel vermoeiend, lijkt me)







Ik herinner me een stukje van een show van Brigitte Kaandorp, waarbij ze tot de ontdekking was gekomen dat de vrouwen uit de Libelle (die alles zo goed voor elkaar hebben) helemaal niet bestaan! Wat een ontdekking! En wat een rust gaf dat!

Toch betrap ik mezelf erop dat ik wel dat probeer te doen / zijn. Huis altijd schoon en opgeruimd, leuke kleren aan, goede baan, veel vrienden zien, koken in mijn fabuleuze keuken etc.. Alof ik naar mezelf zou kijken en denk: dat ziet er best goed uit! Maar meestal denk ik juist: dat moet beter!