Samen flink afvallen in 2016 deel 2

Ja klinkt raar he afvallen door geheugenspelletjes hahaha ik ben er nu na 1.5 week ook al echt klaar mee.. het is steeds hetzelfde en het frustreert dat ik iedere dag eigenlijk zowat opnieuw kan beginnen! Maargoed voor de studie wil ik het wel blijven doen en dan heb ik toch nog die stok achter de deur.



Ik ben wel heel erg bezig met schema's maken voor de dagen.. moet uitkijken dat ik niet doorschiet aangezien ik al bijna 13 jaar een eetstoornis heb. Heb wel een vraagje, ik heb elke dag erbij staan dat ik voldoende vezels eet, daardoor moet je toch makkelijker naar de toilet kunnen? Ik heb nu juist het gevoel dat ik verstopt zit.. hoe is dat bij jullie?



@toiletrol, helaas had/heb ik ook zo'n moeder. Door haar heb ik een eetstoornis gekregen (anorexia) en als ik dan foto's terugkijk was ik helemaal niet te dik. Maar kan de opmerkingen nog altijd horen.

Hoi allemaal,



Sorry voor mijn afwezigheid! Heb het super druk gehad afgelopen week. Ruim 48 uur gewerkt en daarnaast wel gewoon 2 keer gesport. Eten was rommelig. Was zo moe dat het niet altijd een goede keus is geweest. Nu even terug lezen:



Welkom nieuwe schrijvers!



Zelfzorg: dat is waar het bij mij in het verleden ook meestal fout ging. Ik vond het me zelf niet waard om dit of dat te doen. Nu heb ik ingezien dat het wel zo is en probeer ik dat ook altijd in te zien. Lukt niet altijd hoor maar probeer altijd goed te slapen en te eten gewoon om goed voor me zelf te zorgen. En dat eten en slapen hebben ook weer met elkaar te maken. Als ik goed slaap eet ik beter en als ik goed eet slaap ik ook beter.



Goal: goed gedaan mijlpaal is behaalt!



Vandaag een wandeling met vrienden gemaakt van ruim 19 km. Daarna wel een biertje gedronken maar vond dat ik die wel verdient had en heb er echt enorm van genoten. Deze week 0,7 afgevallen dus ben ook weer blij. Vanaf nu weer wat activeren meeschrijven.

hoihoi,



Even een teken van leven en een tvp want een nieuw topic zie ik.

Gaat hier totaal niet goed... ben de afgelopen drie weken aangekomen |(alhoewel eigenlijk alleen de eerste week) en het ergste is dat ik zoveel eetbuien heb gehad en veel te weinig heb bewogen.. ook al een tijd niet op het viva forum geweest omdat dat te confronterend was denk ik... terwijl het juist ook helpt.. maar goed.. schaamde me dood en nog steeds. Heb sassefras mijn gewicht doorgegeven. is nu 92,4.. dus de afgelopen 3 weken 1,4 kg aangekomen. nou.. morgen maar proberen hier enigszins bij te lezen en te reageren op iedereen. En proberen om morgen voldoende te bewegen en vooral ook geen eetbui te hebben. Ik ga weer proberen bij jullie aan te haken.

Kom op kruidenthee! Je kan het! Kom je hier gewoon wat vaker melden juist als het niet goed gaat! Zodat wij die stok achter de deur zijn en jij je weer wat meer op het afslank pad kan laten leiden!

@kruidentheetje: met mij gaat het ook niet zo goed, vanaf morgen samen schouders er weer onder?! Kop op - we kunnen het!

Yess ben 800g afgevallen in 2 dagen tijd (ik ben dus echt pas bezig dus daarom gaat het nog snel). Nu 91.4, kom maar op met nummertje 8!



@Kruidentheetje123, succes! Hopelijk kan je je weer herpakken en heb je minder eetbuien.

Ik zit een beetje in een dip! Ik ben sinds donderdag weer begonnen met het letten op wat ik eet en drink, ik heb zowel vrijdag als gisteren 2 behoorlijk intensive sport momenten gahad maar zie niks aan het gewicht. Vanmorgen gewogen was dus hetzelfde gebleven . Nu mijn kleine naar de speelzaal gebracht en gaan we maar weer sporten. Ik baal er zo van, ik ben na mijn weten dit weekend heel goed bezig geweest maar helaas niet goed genoeg

@Slief: je hoeft van het sporten ook niet meteen resultaat te zien hoor! Waarom weeg je je niet donderdag pas weer, dan is er een week voorbij sinds je weer aan het opletten bent. Succes!

@sassafras: fijn dat je een leuk en gezellig weekend hebt gehad. Dat moet ook gewoon wel eens kunnen toch! En gefeliciteerd

quote:zara88 schreef op 13 maart 2016 @ 21:24:

[...]Ik ben wel heel erg bezig met schema's maken voor de dagen.. moet uitkijken dat ik niet doorschiet aangezien ik al bijna 13 jaar een eetstoornis heb. Heb wel een vraagje, ik heb elke dag erbij staan dat ik voldoende vezels eet, daardoor moet je toch makkelijker naar de toilet kunnen? Ik heb nu juist het gevoel dat ik verstopt zit.. hoe is dat bij jullie?

Herkenbaar. Als ik veel vezels eet, raak ik ook verstopt. Voor mijzelf merk ik dat ik het juiste evenwicht tussen geen en veel vezels moet weten te vinden. Te weinig vezels werkt ook verkeerd.

Lastig!



quote:@toiletrol, helaas had/heb ik ook zo'n moeder. Door haar heb ik een eetstoornis gekregen (anorexia) en als ik dan foto's terugkijk was ik helemaal niet te dik. Maar kan de opmerkingen nog altijd horen.Ja, dat is zo vervelend, dat je je moeilijk kunt losschudden van de opmerkingen die je als kind ingeprent hebt gekregen. Ik probeer heel bewust om mijn gedachten over mijn gewicht los te koppelen van oude ingesleten gedachten die door de opmerkingen van mijn familie zijn ontstaan en mijn eígen opvattingen over gewicht en gezondheid daarvoor in de plaats te stellen.

Dank voor het welkom, Doedel

Ik heb een dip (een plateaufase zoals een vriendin zegt) gehad van ruim 1.5 maand. Maar ik heb, met momenten natuurlijk, doorgezet en ben nu eindelijk weer aan het afvallen. Vanochtend leek het er zelfs op dat ik onder de 104 zit.



Even over weegschalen. Jullie hebben allemaal eentje waar jullie heel blij mee zijn, welke was dat? Ik ga bijna mijn nieuwe huis in en dan wil ik ook graag een goede hebben. Tips?

Interessant dat meerderen hier moeite hebben met goed voor onszelf zorgen.

Voor mijzelf denk ik dat ik mezelf verwaarloosd heb omdat ik én te druk was met allerlei andere zaken gaande te houden, maar ook omdat ik nooit daadwerkelijk doordrongen was van het feit dat voor jezelf zorgen een hele basale noodzaak is.



Dit jaar ben ik me daar meer op gaan richten, op uitzoeken wat dat nu eigenlijk inhoudt, dat voor mezelf zorgen. En om dan geen genoegen te nemen met oppervlakkige veranderingen, maar structureel een en ander aan te pakken: voldoende slaap, een normaal gewicht, meer dan de meest basale lichamelijke verzorging, goede kleding, een werkritme dat voldoende tijd voor ontspanning biedt (en nee, ontspanning is niet alleen tijd hebben om te slapen ) en niet op ieders verzoek steeds automatisch steun en toeverlaat bieden maar eerst nadenken of ik dat wel wil en of ik daar wel energie uit haal.



Ik probeer nu zoveel mogelijk positieve energie te halen uit die zoektocht en uit het beter leren kennen van mijzelf. (Klinkt nogal zwaar en zweverig... )



Vanmorgen gewogen en ik ben sinds mijn gezond-eten-start nu 4 kg afgevallen. Ik ben blij!

quote:Cocomo schreef op 14 maart 2016 @ 09:32:

Ik heb een dip (een plateaufase zoals een vriendin zegt) gehad van ruim 1.5 maand. Maar ik heb, met momenten natuurlijk, doorgezet en ben nu eindelijk weer aan het afvallen. Vanochtend leek het er zelfs op dat ik onder de 104 zit.



Herkenbaar. Ik heb die fase wanneer ik op 105 kg zit. Het lucht me op te zien dat bij jou na anderhalve maand het toch weer doorzet. Ooit eerder ook eens zo lang op dat plateau blijven hangen en daar werd ik zo moedeloos van.

Fijn dat je nu weer afvalt!



quote:Even over weegschalen. Jullie hebben allemaal eentje waar jullie heel blij mee zijn, welke was dat? Ik ga bijna mijn nieuwe huis in en dan wil ik ook graag een goede hebben. Tips?Ik heb zo'n doodgewone weegschaal die in kilo's weergeeft. Ik wil ook niet precies mijn gewicht tot op de ons weten. Ik denk dat ik daar onrustig van word en tot op de ons nauwkeurig lijkt me ook niet zo fijn. Ik ben bang dat ik dan te veel bezig ga met mijn gewicht en cijfertjes, in plaats van kijken naar hoe ik me over mezelf en mijn lijf voel.

quote:toiletrol schreef op 14 maart 2016 @ 09:38:

[...]





Herkenbaar. Ik heb die fase wanneer ik op 105 kg zit. Het lucht me op te zien dat bij jou na anderhalve maand het toch weer doorzet. Ooit eerder ook eens zo lang op dat plateau blijven hangen en daar werd ik zo moedeloos van.

Fijn dat je nu weer afvalt!





[...]





Ik heb zo'n doodgewone weegschaal die in kilo's weergeeft. Ik wil ook niet precies mijn gewicht tot op de ons weten. Ik denk dat ik daar onrustig van word en tot op de ons nauwkeurig lijkt me ook niet zo fijn. Ik ben bang dat ik dan te veel bezig ga met mijn gewicht en cijfertjes, in plaats van kijken naar hoe ik me over mezelf en mijn lijf voel.Ik had hem ook op 105. Wat een toeval!

Even over dat zelfzorg ik weet van mijzelf en door de therapie dat het bij mij ook een stuk" houden van mijzelf is" dit klinkt misschien raar en zweverig Maar de grootste vijand van mij is mijzelf. Ik ben in staat mijzelf genadeloos onderuit te halen en mijn lat veel te hoog te leggen en de successen vier ik niet want dan heb ik er altijd wel wat op aan te merken. Nu heb ik de afgelopen jaren wel geleerd hier anders mee om te gaan door liever te zijn voor mijzelf maar dat gaat met vallen en opstaan en zo nu en dan komt dat spook weer langs.



@ Zara ik maak ook wel schema`s maar dat is voornamelijk van het avond eten want ik doe maar 1 keer per week boodschappen overdag heb ik altijd verschillende keuzes en dat vind ik ook wel prettig.



Wow doedel 19km respect



@ Kruidentheetje123 en firedraakje hoe gaat het vandaag?



@ slief kom op je kan het gewoon 1 keer per week wegen en dan zal je zien dat je gaat afvallen



@ sassenfras gefeliciteerd



@ toiletrol deze zin Ik probeer nu zoveel mogelijk positieve energie te halen uit die zoektocht en uit het beter leren kennen van mijzelf. (Klinkt nogal zwaar en zweverig... )



Er worden over zulke dingen complete trainingen aan gewijd. Zo zweverig vind ik dat niet.





Ik kom voor mijzelf nu ook weer richting een oud gewicht ik heb in het verleden al een paar keer die 120kg grens gezien maar kreeg het nooit voor elkaar om er onder te komen. Ik hoop echt dat mij dit nu wel gaat lukken en dat ik nu niet ineens blijf hangen op dit gewicht. Ik heb geen zin in een plateau fase op dit moment.



Ik ben er weer vandoor hoop dat ik nu iedereen heb gehad. Ik ga naar de diëtiste toe en hoop dat zij mij inzicht kan geven in hoe ik toch aan die vreselijke spierpijn kom en of ik er door misschien anders te eten toch vanaf kom.

Coco: fijn dat je uit je plateau bent! Lijkt me toch verdomd lastig om dan de motivatie te houden.



Single: succes! Hopelijk heeft ze heldere en bruikbare tips voor je!



Zara: ik maak halve schema's. Zorg dat ik voldoende keus heb en kan kiezen uit van alles. Ik kan er niet goed tegen als ik iets perse moet eten die dag. Kan daar heel dwars van worden. Daarom geef ik mij zelf meestal de keuze uit een aantal dingen die wel op moeten die week. De keuze is dus niet eindeloos maar wel variabel.



Dipjes: kom op dames! Elke dag is een nieuwe start! En als we bedenken waar we vandaan komen dan zijn we al een heel eind de goede richting op gegaan. En het is nogal wat wat we allemaal doen en willen veranderen. Het is logisch dat we dat niet in 1 keer doen maar dat we steeds weer hard moeten werken en bedenken waar het vandaan komt! Vandaag is weer een dag om te beginnen! En na vandaag zijn we alweer een dagje dichter bij ons doel dan vanochtend en als we dat elke dag denken komen we er vanzelf.



Zelfzorg: ik ben ook niet zo zweverig maar weet inmiddels dat er wel een kern van waarde in zit. Dat je lief moet zijn voor je zelf en voor je lichaam en dat je dat op een aantal manieren doet. Juist door af te vallen voel ik me zo veel fitter dat ik me heel bewust ben van de goede keuze die ik maak. Ook hier haal ik motivatie uit als ik een keer geen zin heb om te sporten. Ik doe het voor me zelf, ik kan alleen die keuze maken om te gaan of niet en ben echt niet zielig omdat ik moet gaan sporten maar juist heel goed bezig omdat ik kies om goed voor me zelf te zorgen.



Vandaag een drukke dag op het werk. Nu even snel naar een andere locatie en dan hopelijk op tijd naar huis.

He dames, sorry dat ik zo weinig reageer op jullie. Ik hoor beide kids net wakker worden, dus nu ook weer even kort. Ik twijfel soms over een GBP, maar aan de andere kant wil ik dat ook weer niet. Misschien dat ik een paar weken ga bootcampen (The Bootclub doet dat in Nederland, verder niks kunnen vinden), maar dat is ook wel een grote stap en ik weet niet of ik dat aan kan met mijn gewicht en conditie. En optie nummer 3 is gewoon mezelf een schop onder mn kont geven en elke ochtend heel vroeg lekker een flinke wandeling maken als mijn man nog thuis is en gewoon veel regelmatiger en beter te eten. Optie nummer drie is op de lange termijn natuurlijk gewoon het beste en ook nog eens het goedkoopste, dus ik weet wat me te doen staat. Hophophop!

Noekie misschien kan die bootcamp je wel even op weg helpen je die kick start geven om te beginnen je kan er volgens mij weekenden naar toe en wie weet kan het je helpen.



Hier gesprek gehad met diëtiste was niet prettig aan de telefoon leek er een klik te zijn maar eenmaal daar aan gekomen werd ik er niet vrolijk van vooral erg negatief dus ik ga nog even verder zoeken.

Ik twijfel de laatste tijd ook steeds meer of ik niet ook over moet gaan op een GBP. Ik word er soms zo moedeloos van Ik ben afgelopen week goed bezig geweest en eigenlijk amper afgevallen (0,3). Maarrrrrrrrrr donderdag zijn alle deadlines gehaald, vrijdag hebben we met z'n allen een halve dag rommelochtend gehouden (bestanden, mails en programma's op sticks zetten en inleveren bij de leidinggevende), dus de computer is netjes en opgeruimd, de bureaus zijn opgeruimd, de stapel met leesvoer, memo's op kasten alles is opgeruimd. Daarna hebben we met z'n allen een high-tea gehad en nu is de druk voorlopig weer van de ketel.

Afgelopen weekend was ik vooral moe moe moe en heb ik rustig aan gedaan. We hebben zelfs even in de tuin in het zonnetje gezeten. Heerlijk!



Het wordt nu weer langer licht, dus ik kan nu 's avonds ook eens gaan wandelen (vroeg in de avond). Ik heb een vriendin gevonden waar ik nu elke week op maandag mee ga zwemmen.

Wat houdt jullie tegen bij de gedachte aan een GBP?

Niet dat ik me wil profileren als groot voorstander van de GBP hoor, maar ik had het jaren eerder moeten doen.



Ik ben altijd te dik geweest. Altijd.

Ik kan jullie baby- en kinderfoto's laten zien waarop ik al dat dikke kind was.

Zo lang als ik me kan herinneren heb ik al gedieet. Er is nooit druk op gezet hoor thuis, maar we waren er wel altijd bewust mee bezig.

Tot de vaagste crashdiëten toe.

Ik kon 5 kilo afvallen, 10, 15, en dan stopt het. Ergens tussen de 5 en 15 kilo komt dat punt dat je een mega plateaufase hebt, en dan denk je, fuck it, verval je in je oude gewoontes en kom je alles weer aan, plus een kilo of wat extra.

Altijd.



Onlangs is er ook wel wat te doen geweest over een Engels onderzoek waaruit bleek dat maar 5 of 10 procent ofzo met de mensen van een BMI van boven de 40 er in slaagt om BLIJVEND af te vallen. Dat onderzoek toonde heel duidelijk aan dat afvallen op zich het probleem niet is, maar op gewicht blijven wel.

En ik denk dat met mij iedereen hier dat wel herkent. Afvallen gaat prima maar dan komt de klad er in en dan begin je langzaam maar zeker weer aan te komen tot je weer gewoon net zo dik bent, zo niet dikker, als ervoor.

Dat onderzoek kwam in een periode dat ik naar mijn GBP toe aan het werken was. En ergens twijfelde ik nog heel erg of ik het wel ging doen. Ik ben het voortraject ingegaan met "we zullen het wel zien". Ik was nog niet heel erg zeker dat ik het ging doen.

Met de resultaten van dat onderzoek realiseerde ik me; ik ben niet gek. Het ligt niet aan mij, ik ben niet achterlijk, niet zwak, niet te stom om af te vallen. Ik ben niet de uitzondering dat het me niet lukt, degenen die zoveel afvallen en het er af houden, dat zijn de uitzonderingen.



Ik ging naar de huisarts omdat er iets aan mijn gewicht moest gebeuren.

Eigenlijk vroeg ik om psychologische begeleiding, om een boot camp, weet ik veel wat. Antwoord van de huisarts was heel duidelijk; dat kan, maar alleen als je heel veel geld hebt wat je weg wilt gooien, want dat wordt niet vergoed.De kans op succes is te klein om er zoveel geld in te pompen.

Ik belde de verzekering met dezelfde vraag. Antwoord; wij vergoeden die hulp alleen in combinatie met een operatief traject. Omdat de slagingskans dan vele malen groter is. Hun antwoord bevestigde dus die resultaten van dat onderzoek.

Doe je een operatief traject krijg je van het ziekenhuis alle begeleiding die nodig is en is de verzekering bereid alles te vergoeden. Omdat de kans dat je dan blijvend afvalt heel groot is.

Doe je het zonder operatie vergoeden ze geen psychologische begeleiding. Gewoon omdat het volgens de verzekering geld in een bodemloze put pompen is. Omdat de kans dat je blijvend afvalt zo klein is dat ze er het geld niet in willen pompen.

En terecht ergens, want door mijn operatie te vergoeden investeren ze niet alleen in mijn gezondheid, maar ook in zichzelf, want ze moeten straks minder kosten voor me maken



Door dat allemaal bij elkaar vielen de puzzelstukjes dus op hun plaats.

Ik ben niet gek. Ik ben niet zwak. Ik ben niet te stom om zelf af te vallen. Ik ben één van die 95% van de mensen met extreme obesitas die het op eigen kracht niet redt.

Die een drastische oplossing nodig heeft.

En daarbij. Ik moest ruim 50 (!!) kilo afvallen voor een gezond gewicht. Dat was niet meer te overzien voor mij. Laat staan dat ik het er zelf af kreeg.



Tel daar bij op dat ik dertig ben en ik pillen slikte voor mijn hoge bloeddruk en je snapt; er moest iets gebeuren.

Ik wist gewoon dat als ik zo door ging dat ik op een mooie dag dood neer zou vallen omdat mijn hart het begeeft. Daar had ik nog niet zoveel zin in.



En nu... Ik ben woensdag exact drie maanden na de operatie.

Ik ben bijna 23 kilo afgevallen. Ik ben 2-3 kledingmaten gekrompen. Ik heb tien keer meer energie dan vroeger.

Ik slik geen pillen meer voor mijn hoge bloeddruk, mijn bloeddruk is volgens het boekje.

Ik kan alles eten maar eet veel minder, heb nooit een dumping of wat dan ook gehad.

Ik doe weer dingen die ik nooit meer deed. Ga voor mijn plezier wandelen, draag weer hakken. Ik heb er weer zin in om me leuk te kleden. De operatie heeft me ZO veranderd.

Echt, ik had het zoveel eerder moeten doen....



Ik snap dat jullie bang zijn en dat jullie twijfelen, maar realiseer je; het is niet de gemakkelijke uitweg en het is niet zwak. Met jullie zit het overgrote deel van de mensen met obesitas in hetzelfde schuitje. Bijna niemand redt het echt op eigen kracht. Niet blijvend.

En nu zijn we nog jong he. Het levert je zoveel gezondheidswinst op voor de toekomst.



Het nog zelf willen proberen herken ik, heb ik ook tig keer gedaan. En voor wie het kan, hulde, echt, fantastisch. Maar als je van jezelf weet dat het je niet lukt, dat het keer op keer op de lange termijn toch niet werkt, trek dan aan de bel en zoek hulp.

Echt, kies voor jezelf als je weet dat je het zelf niet kunt. Je krijgt er zoveel voor terug. Jullie zijn stuk voor stuk toppers

En ik heb weer het patent op hele boekwerken tikken he



Nog een dingetje trouwens;

Vanmorgen stond de weegschaal op 104,8.

Dat getal is op zich niet zo heel boeiend maar dat betekent voor mij een BMI van 39,9.

Dus voor het eerst sinds tienduizend jaar is mijn BMI onder de 40



Dat betekent dat ik van obesitas klasse 3 naar klasse 2 gegaan ben en dat ik zoals ik nu ben, BMI onder de 40 en geen hoge bloeddruk meer en van mijn medicijnen af, niet eens meer direct voor operatie in aanmerking zou komen

Nouja, ik heb een maagband en die doet niks, heb er alleen maar last van eigenlijk. Terwijl een maagband een paar jaar geleden hét ding was om af te vallen. Plus met een GBP heb je ook gewoon levenslang. Nooit meer normaal kunnen eten. Heb al met verschillende mensen erover gesproken die het hebben laten doen en ze zijn er opzich wel blij mee, omdat ze zijn afgevallen, maar het is niet makkelijk, complicaties, niet normaal meer kunnen eten, darmen die niet zo blij zijn, etc.



Dusja, ik zie het nog niet echt zitten...



@single: als ik zou gaan, dan minimaal een of twee weken. Maar aangezien ik niet eens een uur kan wandelen, twijfel ik of ik het wel aan kan of dat ik alleen maar mezelf ermee kapot maak. Ik heb bijvoorbeeld hele zwakke knieën, hardlopen is niet echt goed voor mijn knieën of van die squats enzo, dat kan ik niet eens...



Nouja, ik twijfel dus flink. Er moet hier minimaal 60 kg af, eigenlijk wel 70 a 75 zelfs...



@Odilia: Jouw BMI komt toch lang niet in aanmerking voor een GBP?



@Marels: ik heb trouwens wel therapie gehad voor eetproblemen, gewoon vergoed vanuit de basisverzekering hoor.

Maagband geeft veeeeeeel meer complicaties dan een GBP.

Plus dat je met een maagband veel meer risico hebt dat je op termijn toch weer teveel gaat eten, dat is met een GBP anders.



Ik zal niet zeggen dat het de easy way out is, verre van, maar ik ben er zoooo blij mee.

En het kan dus ook anders he. Ik kan alles eten, nergens last van.



Tuurlijk heb je "levenslang" maar ik kan best normaal eten hoor.

Alleen veel en veel minder.

Maar ik vind dat eigenlijk niet zo'n probleem. Als je uit eten gaat eet je inderdaad je portie niet op, maar goed, so be it.

Ik at ook veel teveel caloriëen, ik ben natuurlijk niet van lucht dik geworden.

Gewoon eerst de eiwitten, maar dat is meestal toch het hoofdding van je maaltijd (vlees of vis) en dan kijken naar de rest.

Ik vind eigenlijk juist wel dat ik nog heel normaal kan eten, alleen dus veel minder.