Overig
alle pijlers
Spirituele en religieuze (on)zin
zaterdag 27 september 2008 om 16:54
Het is een goed uitgangspunt dat je van iedereen kunt leren, en mensen met een open mind doen dat ook. Maar ik geloof dan weer niet dat mensen speciaal op je pad komen om je iets te leren. Of dat dingen je overkomen met dat doel. Als je dat zo ervaart is het omdat je zelf (ehh zelf??) besluit (ehh besluit??) er iets van op te steken. Eigenlijk: dat je dingen eens van een andere kant gaat bekijken. Out of your (black) box.
.
zaterdag 27 september 2008 om 20:04
Digi: die nietsterigheid lijkt me wel wat. Lekker rustig zo!
Feliciaatje: dat boek heeft me even een kick onder mijn ass gegeven. Het belangrijkste inzicht was dat ALLES wat mij raakt, projectie is. Nu snap ik die hele relatie ook beter: hij was een grote spiegel (je weet wel welke relatie ik bedoel)
Quattra hahaha die vent is grappig! Ik zou hier een paar jaar geleden niet gedurfd hebben om hierom te lachen (bang voor God enzo) dus moet je nagaan hoe mijn mindset helemaal geswitched is van bang zijn voor God tot het niet meer geloven in het bestaan er van.Geeft een hoop lucht en rust kan ik je zeggen. Niemand om verantwoording aan af te leggen behalve aan jezelf.
Mijn uitgangspunt: there is none. Alles is net zo waar als dat het niet waar is. Het is maar net waar je je bevindt op de schaal van denken te weten en zeker weten te weten, snap je 'm nog?
Feliciaatje: dat boek heeft me even een kick onder mijn ass gegeven. Het belangrijkste inzicht was dat ALLES wat mij raakt, projectie is. Nu snap ik die hele relatie ook beter: hij was een grote spiegel (je weet wel welke relatie ik bedoel)
Quattra hahaha die vent is grappig! Ik zou hier een paar jaar geleden niet gedurfd hebben om hierom te lachen (bang voor God enzo) dus moet je nagaan hoe mijn mindset helemaal geswitched is van bang zijn voor God tot het niet meer geloven in het bestaan er van.Geeft een hoop lucht en rust kan ik je zeggen. Niemand om verantwoording aan af te leggen behalve aan jezelf.
Mijn uitgangspunt: there is none. Alles is net zo waar als dat het niet waar is. Het is maar net waar je je bevindt op de schaal van denken te weten en zeker weten te weten, snap je 'm nog?
zaterdag 27 september 2008 om 22:02
[quote]Sensy12 schreef op 27 september 2008 @ 20:04:
Digi: die nietsterigheid lijkt me wel wat. Lekker rustig zo!
Feliciaatje: dat boek heeft me even een kick onder mijn ass gegeven. Het belangrijkste inzicht was dat ALLES wat mij raakt, projectie is. Nu snap ik die hele relatie ook beter: hij was een grote spiegel (je weet wel welke relatie ik bedoel)
Quattra hahaha die vent is grappig! Ik zou hier een paar jaar geleden niet gedurfd hebben om hierom te lachen (bang voor God enzo) dus moet je nagaan hoe mijn mindset helemaal geswitched is van bang zijn voor God tot het niet meer geloven in het bestaan er van.
Hij is grappig en akelig goed, maar tussen het (glim)lachen door zegt hij zulke rake dingen. Hij haalt in 10 minuten eeuwen reli-terreur en waandenkbeelden onderuit.
Geeft een hoop lucht en rust kan ik je zeggen. Niemand om verantwoording aan af te leggen behalve aan jezelf.
Mijn uitgangspunt: there is none. Alles is net zo waar als dat het niet waar is. Het is maar net waar je je bevindt op de schaal van denken te weten en zeker weten te weten, snap je 'm nog?[/quote]
Nee, maar ik geloof je wel
Digi: die nietsterigheid lijkt me wel wat. Lekker rustig zo!
Feliciaatje: dat boek heeft me even een kick onder mijn ass gegeven. Het belangrijkste inzicht was dat ALLES wat mij raakt, projectie is. Nu snap ik die hele relatie ook beter: hij was een grote spiegel (je weet wel welke relatie ik bedoel)
Quattra hahaha die vent is grappig! Ik zou hier een paar jaar geleden niet gedurfd hebben om hierom te lachen (bang voor God enzo) dus moet je nagaan hoe mijn mindset helemaal geswitched is van bang zijn voor God tot het niet meer geloven in het bestaan er van.
Hij is grappig en akelig goed, maar tussen het (glim)lachen door zegt hij zulke rake dingen. Hij haalt in 10 minuten eeuwen reli-terreur en waandenkbeelden onderuit.
Geeft een hoop lucht en rust kan ik je zeggen. Niemand om verantwoording aan af te leggen behalve aan jezelf.
Mijn uitgangspunt: there is none. Alles is net zo waar als dat het niet waar is. Het is maar net waar je je bevindt op de schaal van denken te weten en zeker weten te weten, snap je 'm nog?[/quote]
Nee, maar ik geloof je wel
zaterdag 27 september 2008 om 22:09
quote:impala schreef op 27 september 2008 @ 01:08:
Wat me wel verbaast is dat iemand als Marg tóch in een god gelooft (toch, Margaretha?)
Waarom verbaast je dat?
Ik geloof wel in god en zie mezelf als katholiek (maar nu ik in een katholiek land woon voel ik mij calvinistischer dan ooit). Ik ben opgegroeid op het platteland en het is moeilijk om je dan niet te verbazen over de cycli van het leven, over hoe ingenieus alles in elkaar zit, etc. Waarbij ik overigens niet denk dat God het dan geschapen heeft in zeven dagen, maar waarbij ik denk dat God de natuur IS (ik heb dit ook eerder proberen uit te leggen). Het is dan ook niet zo belangrijk hoe je datgene noemt, natuur, goed, alles, energie, universum, etc. Ikzelf blijf gewoon bij God omdat ik dat wel net zo makkelijk vind, om de traditionele woorden te blijven gebruiken. Ik denk niet dat er een traditionele God de Vader is die op een gouden troon zit in de hemel, maar denk daar ook niet zoveel over na, dat is voor mij niet zo belangrijk.
Ik heb weinig met religie in de zin van dit mag niet en dat mag niet en als je een zondaar bent word je gestraft, etc. Wat ik wel heel waardevol vind, zijn de rituelen van de religie. Ik denk dat het veel houvast biedt, bijvoorbeeld bij een begrafenis of een huwelijk. Dat zijn belangrijke gebeurtenissen in ons leven, maar ook kleinere dagen die overgangen markeren. De veertigdagentijd een tijd van inkeer en reflectie, pasen gaat samen met lente, nieuw begin en verrijzenis uit de dood, hoop in donkere dagen met de adventstijd en met kerst. Een doop is voor mij een mooi ritueel om aan te geven dat je je kind zo goed mogelijk opvoedt naar eer en geweten, en dat vier je samen met anderen, het kind wordt symbolisch opgenomen in de gemeenschap. De kerk is voor mij een plek van bezinning, waarbij ik absoluut geen druk voel om er heen te gaan, soms ga ik echt maanden niet, en soms ga ik een paar weken achter elkaar. Bovendien haalt het voor mij het lamme uit de zondag. Als je geluk hebt preekt de priester iets waar je wat mee kan, wat je een nieuw inzicht geeft, etc.
Zo iemand kan je wat mij betreft echter ook gewoon in het dagelijks leven tegenkomen. Jezus is een inspiratie, een held. Net zoals Oprah Winfrey bijvoorbeeld.
In heel veel religies komt dit terug. Ik weet zeker dat een moslim dit ook zo zou kunnen voelen, en mijn vriend hangt bv. een natuurreligie aan en toch denken we over vrijwel alles hetzelfde.
Ohja, en ik bid vaak, in de zin van gesprekken met God, ik zeg heel vaak dank voor de mooie dingen in mijn leven en vraag ook vaak om hulp, en die komt dan ook. Niet in de zin van een schatkist op je stoep, maar eerder in de zin van een inzicht, een rustig gevoel, een duidelijk idee. Een ander zegt misschien ik slaap er een nachtje over, en wordt wakker met het antwoord, weer een ander zegt dat dat het antwoord is op een gebed, en weer een ander zegt dat het toeval is (maar wat is toeval eigenlijk dan datgene wat wij niet weten te verklaren, dus misschien is het wel hetzelfde als het hondenfluitje). Het doet er dan voor mij ook absoluut niet toe hoe je dat zou noemen. Daarom heb ik ook weinig behoeften om anderen belachelijk te maken want ik denk uiteindelijk dat iedereen hetzelfde heeft, alleen de één noemt het zus, en de ander noemt het zo.
Ohja, en ik ben ook analyticus, ik ´geloof´ in wetenschap en hou niet zo van zweverig gedoe. Daarom heb ik dit soort gesprekken niet zo vaak, want voor je het weet krijg je allerlei mensen die in zweethutten oerkreten uitstoten om bij hun diepere ik te komen, en daar voel ik mezelf veel te nuchter voor. Daar weet ik geen raad mee.
Wat me wel verbaast is dat iemand als Marg tóch in een god gelooft (toch, Margaretha?)
Waarom verbaast je dat?
Ik geloof wel in god en zie mezelf als katholiek (maar nu ik in een katholiek land woon voel ik mij calvinistischer dan ooit). Ik ben opgegroeid op het platteland en het is moeilijk om je dan niet te verbazen over de cycli van het leven, over hoe ingenieus alles in elkaar zit, etc. Waarbij ik overigens niet denk dat God het dan geschapen heeft in zeven dagen, maar waarbij ik denk dat God de natuur IS (ik heb dit ook eerder proberen uit te leggen). Het is dan ook niet zo belangrijk hoe je datgene noemt, natuur, goed, alles, energie, universum, etc. Ikzelf blijf gewoon bij God omdat ik dat wel net zo makkelijk vind, om de traditionele woorden te blijven gebruiken. Ik denk niet dat er een traditionele God de Vader is die op een gouden troon zit in de hemel, maar denk daar ook niet zoveel over na, dat is voor mij niet zo belangrijk.
Ik heb weinig met religie in de zin van dit mag niet en dat mag niet en als je een zondaar bent word je gestraft, etc. Wat ik wel heel waardevol vind, zijn de rituelen van de religie. Ik denk dat het veel houvast biedt, bijvoorbeeld bij een begrafenis of een huwelijk. Dat zijn belangrijke gebeurtenissen in ons leven, maar ook kleinere dagen die overgangen markeren. De veertigdagentijd een tijd van inkeer en reflectie, pasen gaat samen met lente, nieuw begin en verrijzenis uit de dood, hoop in donkere dagen met de adventstijd en met kerst. Een doop is voor mij een mooi ritueel om aan te geven dat je je kind zo goed mogelijk opvoedt naar eer en geweten, en dat vier je samen met anderen, het kind wordt symbolisch opgenomen in de gemeenschap. De kerk is voor mij een plek van bezinning, waarbij ik absoluut geen druk voel om er heen te gaan, soms ga ik echt maanden niet, en soms ga ik een paar weken achter elkaar. Bovendien haalt het voor mij het lamme uit de zondag. Als je geluk hebt preekt de priester iets waar je wat mee kan, wat je een nieuw inzicht geeft, etc.
Zo iemand kan je wat mij betreft echter ook gewoon in het dagelijks leven tegenkomen. Jezus is een inspiratie, een held. Net zoals Oprah Winfrey bijvoorbeeld.
In heel veel religies komt dit terug. Ik weet zeker dat een moslim dit ook zo zou kunnen voelen, en mijn vriend hangt bv. een natuurreligie aan en toch denken we over vrijwel alles hetzelfde.
Ohja, en ik bid vaak, in de zin van gesprekken met God, ik zeg heel vaak dank voor de mooie dingen in mijn leven en vraag ook vaak om hulp, en die komt dan ook. Niet in de zin van een schatkist op je stoep, maar eerder in de zin van een inzicht, een rustig gevoel, een duidelijk idee. Een ander zegt misschien ik slaap er een nachtje over, en wordt wakker met het antwoord, weer een ander zegt dat dat het antwoord is op een gebed, en weer een ander zegt dat het toeval is (maar wat is toeval eigenlijk dan datgene wat wij niet weten te verklaren, dus misschien is het wel hetzelfde als het hondenfluitje). Het doet er dan voor mij ook absoluut niet toe hoe je dat zou noemen. Daarom heb ik ook weinig behoeften om anderen belachelijk te maken want ik denk uiteindelijk dat iedereen hetzelfde heeft, alleen de één noemt het zus, en de ander noemt het zo.
Ohja, en ik ben ook analyticus, ik ´geloof´ in wetenschap en hou niet zo van zweverig gedoe. Daarom heb ik dit soort gesprekken niet zo vaak, want voor je het weet krijg je allerlei mensen die in zweethutten oerkreten uitstoten om bij hun diepere ik te komen, en daar voel ik mezelf veel te nuchter voor. Daar weet ik geen raad mee.
zaterdag 27 september 2008 om 22:15
quote:Digitalis schreef op 27 september 2008 @ 13:17:
Sja Sensy, ik denk dat dood zijn heel nietserig voelt. Je bent er gewoon niet meer. Weg. Zoals voor je geboorte. Ik vind het wel een geruststellende gedachte, want ik moet er niet aan denken dat ik nog langer zou leven dan die 80,3 jaar (nou ja, in mijn geval -met alle roekeloze zaken- zal het wel een stuk minder zijn). Hemel en hel, alsjeblieft niet. Ook geen overgangsfase waarin je wat moet leren ofzo. Gewoon, schluss.
Ik heb verschillende mensen zien sterven, en het bijzondere is dat zodra ´de geest´ eruit is, en de laatste adem uitgeblazen is, die persoon meteen die persoon niet meer is. Je ziet het verschil echt in één seconde. Ik vind lijken niet eng, want het zijn geen mensen (meer). Kinderen vinden het soms wel akelig en volgens mij om dezelfde reden, kleine kinderen zitten soms vaak bij een stervende persoon, maar als deze dan dood is, en er (zou je zeggen voor een kind) nog hetzelfde uitziet, alleen niet meer ademt (en welk kind is zich daar nou bewust van) nemen vaak kinderen er meteen afstand van. Sommigen durven niet meer naar binnen, etc. Het is meteen duidelijk dat het diegene niet meer is.
Dat vind ik heel bijzonder.
In de natuur / wereld vergaat niets, niets raakt verloren. Het lichaam wordt weer deel van de aarde. Ik heb weleens gehoord dat een dood lichaam een paar gram lichter is dan een levend lichaam (de ziel ), of dat waar is weet ik niet. Ik weet ook niet of de energie van die persoon alleen in zijn lichaam zit (ik zou haast zeggen, vanwege die transformatie van niet). Als er dan energie vrijkomt, dan wordt die ook gewoon weer opgenomen in de omgeving, want er is niets dat opeens niet meer bestaat (in atomen gesproken).
Sja Sensy, ik denk dat dood zijn heel nietserig voelt. Je bent er gewoon niet meer. Weg. Zoals voor je geboorte. Ik vind het wel een geruststellende gedachte, want ik moet er niet aan denken dat ik nog langer zou leven dan die 80,3 jaar (nou ja, in mijn geval -met alle roekeloze zaken- zal het wel een stuk minder zijn). Hemel en hel, alsjeblieft niet. Ook geen overgangsfase waarin je wat moet leren ofzo. Gewoon, schluss.
Ik heb verschillende mensen zien sterven, en het bijzondere is dat zodra ´de geest´ eruit is, en de laatste adem uitgeblazen is, die persoon meteen die persoon niet meer is. Je ziet het verschil echt in één seconde. Ik vind lijken niet eng, want het zijn geen mensen (meer). Kinderen vinden het soms wel akelig en volgens mij om dezelfde reden, kleine kinderen zitten soms vaak bij een stervende persoon, maar als deze dan dood is, en er (zou je zeggen voor een kind) nog hetzelfde uitziet, alleen niet meer ademt (en welk kind is zich daar nou bewust van) nemen vaak kinderen er meteen afstand van. Sommigen durven niet meer naar binnen, etc. Het is meteen duidelijk dat het diegene niet meer is.
Dat vind ik heel bijzonder.
In de natuur / wereld vergaat niets, niets raakt verloren. Het lichaam wordt weer deel van de aarde. Ik heb weleens gehoord dat een dood lichaam een paar gram lichter is dan een levend lichaam (de ziel ), of dat waar is weet ik niet. Ik weet ook niet of de energie van die persoon alleen in zijn lichaam zit (ik zou haast zeggen, vanwege die transformatie van niet). Als er dan energie vrijkomt, dan wordt die ook gewoon weer opgenomen in de omgeving, want er is niets dat opeens niet meer bestaat (in atomen gesproken).
zaterdag 27 september 2008 om 23:04
[quote]Margaretha2 schreef op 27 september 2008 @ 22:15:
[...]
In de natuur / wereld vergaat niets, niets raakt verloren. Het lichaam wordt weer deel van de aarde.
Zodra een olifant, buffel, antilope, leeuw of iid een mens in zo'n groot Afrikaans natuurgebied doodgaat is het geen diersoort meer maar eiwit. Voedsel voor anderen, mineralen voor de bodem.
Kringloop. Weer opgenomen in de voedselketen.
Echte duurzaamheid i.p.v. het symbolische marketing gezwets in NL.
[...]
In de natuur / wereld vergaat niets, niets raakt verloren. Het lichaam wordt weer deel van de aarde.
Zodra een olifant, buffel, antilope, leeuw of iid een mens in zo'n groot Afrikaans natuurgebied doodgaat is het geen diersoort meer maar eiwit. Voedsel voor anderen, mineralen voor de bodem.
Kringloop. Weer opgenomen in de voedselketen.
Echte duurzaamheid i.p.v. het symbolische marketing gezwets in NL.
zaterdag 27 september 2008 om 23:10
Marg, een lijk begint meteen te ontbinden. Soms start dit proces al voor iemands dood. Tijdens het stervensproces zelf dus. Spieren verlsappen, er stroomt geen bloed meer door de aderen, ogen lijken 'dood' (en zijn het ook), kortom, die verandering is puur fysiek en heeft niets met het verlaten van een ziel te maken.
zaterdag 27 september 2008 om 23:51
[quote]Digitalis schreef op 27 september 2008 @ 23:10:
Marg, een lijk begint meteen te ontbinden. Soms start dit proces al voor iemands dood. Tijdens het stervensproces zelf dus. Spieren verlsappen, er stroomt geen bloed meer door de aderen, ogen lijken 'dood' (en zijn het ook), kortom, die verandering is puur fysiek en heeft niets met het verlaten van een ziel te maken.[/quote]
(Nee, film niet gezien, ben ook te onrustig voor films kijken).
Komt idd misschien doordat de spierspanning wegvalt, en daardoor het uiterlijk en de lichaamshouding/vorm veranderen? Kleine veranderingen, maar wel zodanig dat ze bij elkaar opgeteld duidelijk zichtbaar zijn?
Marg, een lijk begint meteen te ontbinden. Soms start dit proces al voor iemands dood. Tijdens het stervensproces zelf dus. Spieren verlsappen, er stroomt geen bloed meer door de aderen, ogen lijken 'dood' (en zijn het ook), kortom, die verandering is puur fysiek en heeft niets met het verlaten van een ziel te maken.[/quote]
(Nee, film niet gezien, ben ook te onrustig voor films kijken).
Komt idd misschien doordat de spierspanning wegvalt, en daardoor het uiterlijk en de lichaamshouding/vorm veranderen? Kleine veranderingen, maar wel zodanig dat ze bij elkaar opgeteld duidelijk zichtbaar zijn?
zondag 28 september 2008 om 00:33
Ik denk dat je me een niet dogmatische gelovige kan noemen. Ik haat mensen die overal een antwoord of theorie op (menen te)hebben, of dat nu de van de theologische of de wetenschappelijke kant komt.
In mij zit een natuurlijke devotie voor God, voor het leven. De laatste jaren bezoek ik af en toe en klooster en om heel eerlijk te zijn: vaak wil ik blijven. Om tijd en ruimte te maken voor het grote 'Iets'. Om een stuk van mijzelf op te geven en de mensheid (en God en Jezus) te dienen.
Al een jaar of acht overweeg ik om in te treden. Maar ik ben niet katholiek, niet gezeglijk, bourgondisch ingesteld en ik weet niet of ik nou zo'n goed materiaal ben om in een gemeenschap te wonen. En ik geloof lang niet alle dogma's waar de kerk mee komt. Waarschijnlijk blijf ik dus 'in de wereld', maar het kriebelt wel en af en toe heb ik hele erge jeuk.
Ik heb geen bekeringsdrang. Ben geen zweverig type. Telepatische ervaringen heb ik af en toe, ook met iemand van het forum die ik IRL niet kende. Vind sceptici geen idioten en wens zelf niet voor naieveling uitgemaakt te worden.
Ik denk dat beide kampen, als je van kampen kunt spreken, zich schuldig maken aan harde generalisaties waar mensen het slachtoffer van kunnen worden. Dat je als homo Sodom en Gomorra over je afroept, dat als je een medisch niet objectiveerbare aandoening hebt je voor aansteller of psychisch zieke uitgemaakt wordt. Dan vind ik dat je de fout ingaat en schade aanricht.
Maar kijken naar wat mensen hun beweegredenen zijn en waar ze voor gaan, vind ik machtig interessant.
In mij zit een natuurlijke devotie voor God, voor het leven. De laatste jaren bezoek ik af en toe en klooster en om heel eerlijk te zijn: vaak wil ik blijven. Om tijd en ruimte te maken voor het grote 'Iets'. Om een stuk van mijzelf op te geven en de mensheid (en God en Jezus) te dienen.
Al een jaar of acht overweeg ik om in te treden. Maar ik ben niet katholiek, niet gezeglijk, bourgondisch ingesteld en ik weet niet of ik nou zo'n goed materiaal ben om in een gemeenschap te wonen. En ik geloof lang niet alle dogma's waar de kerk mee komt. Waarschijnlijk blijf ik dus 'in de wereld', maar het kriebelt wel en af en toe heb ik hele erge jeuk.
Ik heb geen bekeringsdrang. Ben geen zweverig type. Telepatische ervaringen heb ik af en toe, ook met iemand van het forum die ik IRL niet kende. Vind sceptici geen idioten en wens zelf niet voor naieveling uitgemaakt te worden.
Ik denk dat beide kampen, als je van kampen kunt spreken, zich schuldig maken aan harde generalisaties waar mensen het slachtoffer van kunnen worden. Dat je als homo Sodom en Gomorra over je afroept, dat als je een medisch niet objectiveerbare aandoening hebt je voor aansteller of psychisch zieke uitgemaakt wordt. Dan vind ik dat je de fout ingaat en schade aanricht.
Maar kijken naar wat mensen hun beweegredenen zijn en waar ze voor gaan, vind ik machtig interessant.
zondag 28 september 2008 om 15:53
Zoals jij je godsbeeld uitlegt begrijp ik het al veel beter Margaretha - maar dan verbaast het me weer dat je jezelf nog katholiek noemt. Ik zie (natuurlijk) ook het nut van rituelen en een preek kan aanzettten tot bezinning - maar mensen ook volledig op het verkeerde spoor zetten als religie te dogmatisch en letterlijk wordt uitgelegd (donderpreken...)
Ik las vandaag iets interessants over 'mystieke ervaringen', in een column van neurobioloog Dick Swaab in de NRC. Hij schrijft over het feit dat hersenen zelf prikkels aanmaken als ze te weinig geprikkeld worden. Doven kunnen in hun hoofd liedjes horen. Hallucinaties zijn daar ook een voorbeeld van. Hij schrijft: Bergbeklimmers hebben soms in eenzaamheid heftige ervaringen, zoals het horen van stemmen of hallucinaties. Daarom is het interessant dat er een periode van eenzaamheid in de bergen vooraf ging aan de openbaringen van de leiders van de wereldgodsdiensten. Mozes ontving de 10 geboden op de Sinai, na 40 dagen eenzaamheid. Toen de discipelen met Jezus de berg Tabor of Hermon opgingen om te bidden verschenen Mozes en Elia voor hun ogen. Mohammed zag Gabriel toen hij in eenzaamheid op de berg Hira verbleef.
Die ervaringen gingen gepaard met lichtsensaties, het horen van stemmen en angst - zoals ook bij bergbeklimmers is beschreven. In grote eenzaamheid gaat het brein produceren wat er eerder door bedacht was en in opgeslagen is.
Ik las vandaag iets interessants over 'mystieke ervaringen', in een column van neurobioloog Dick Swaab in de NRC. Hij schrijft over het feit dat hersenen zelf prikkels aanmaken als ze te weinig geprikkeld worden. Doven kunnen in hun hoofd liedjes horen. Hallucinaties zijn daar ook een voorbeeld van. Hij schrijft: Bergbeklimmers hebben soms in eenzaamheid heftige ervaringen, zoals het horen van stemmen of hallucinaties. Daarom is het interessant dat er een periode van eenzaamheid in de bergen vooraf ging aan de openbaringen van de leiders van de wereldgodsdiensten. Mozes ontving de 10 geboden op de Sinai, na 40 dagen eenzaamheid. Toen de discipelen met Jezus de berg Tabor of Hermon opgingen om te bidden verschenen Mozes en Elia voor hun ogen. Mohammed zag Gabriel toen hij in eenzaamheid op de berg Hira verbleef.
Die ervaringen gingen gepaard met lichtsensaties, het horen van stemmen en angst - zoals ook bij bergbeklimmers is beschreven. In grote eenzaamheid gaat het brein produceren wat er eerder door bedacht was en in opgeslagen is.
.
maandag 29 september 2008 om 21:33
Quattro, zo bedoel ik het ook.
Digi, dat sluit voor mij niets uit. Zoals ik al eerder zei gaat wat mij betreft wetenschap wel hand in hand met spiritualiteit.
Impala, ook mee eens. Als ik uit een niet gelovig gezin zou komen en ik zou NU moeten kiezen zou ik waarschijnlijk niet het katholicisme kiezen en ik twijfel of ik me bij één godsdienst 100% thuis zou kunnen voelen. De reden dat ik me thuisvoel bij het katholicisme is dat ik het ken, weet wat er te doen staat, etc.
In de kerk in Nederland wordt vrijwel nooit gepreekt over zonden, etc. De eerste keer dat ik zoiets hoorde was in een protestantse kerk. Hier in Zuid Europa wel en daarom heb ik er ook heel weinig mee hier.
Impala, interessant stukje!!!!
Digi, dat sluit voor mij niets uit. Zoals ik al eerder zei gaat wat mij betreft wetenschap wel hand in hand met spiritualiteit.
Impala, ook mee eens. Als ik uit een niet gelovig gezin zou komen en ik zou NU moeten kiezen zou ik waarschijnlijk niet het katholicisme kiezen en ik twijfel of ik me bij één godsdienst 100% thuis zou kunnen voelen. De reden dat ik me thuisvoel bij het katholicisme is dat ik het ken, weet wat er te doen staat, etc.
In de kerk in Nederland wordt vrijwel nooit gepreekt over zonden, etc. De eerste keer dat ik zoiets hoorde was in een protestantse kerk. Hier in Zuid Europa wel en daarom heb ik er ook heel weinig mee hier.
Impala, interessant stukje!!!!
maandag 29 september 2008 om 22:00
Marg, je bent dus niet zozeer een praktizerend maar een praktisch katholiek 
Die Swaab zegt vaker interessante dingen. Is ook niet bang om een impopulair standpunt in te nemen. Volgens mij is hij in de jaren 80 neergesabeld omdat hij onderzoek deed naar verschillen in hersenen tussen homoseksuele en heteroseksuele mensen. Dat hij een verschil vond was volgens mij onomstreden maar men vond dat je dat onderzoek niet 'mocht' doen. Maar das allemaal off topic...
Dat katholicisme in Zuid-Europa anders is geloof ik trouwens direct. Ik ken een meisje uit Spanje die er erg mee worstelde. Zij schilderde Maria's met een dichtgenaaide mond en tranen van bloed. Dat heeft me erg aangegrepen.
Die Swaab zegt vaker interessante dingen. Is ook niet bang om een impopulair standpunt in te nemen. Volgens mij is hij in de jaren 80 neergesabeld omdat hij onderzoek deed naar verschillen in hersenen tussen homoseksuele en heteroseksuele mensen. Dat hij een verschil vond was volgens mij onomstreden maar men vond dat je dat onderzoek niet 'mocht' doen. Maar das allemaal off topic...
Dat katholicisme in Zuid-Europa anders is geloof ik trouwens direct. Ik ken een meisje uit Spanje die er erg mee worstelde. Zij schilderde Maria's met een dichtgenaaide mond en tranen van bloed. Dat heeft me erg aangegrepen.
.
maandag 29 september 2008 om 22:05
quote:hanke321 schreef op 28 september 2008 @ 00:33:
Ik denk dat je me een niet dogmatische gelovige kan noemen. ...
In mij zit een natuurlijke devotie voor God, voor het leven. De laatste jaren bezoek ik af en toe en klooster en om heel eerlijk te zijn: vaak wil ik blijven. Om tijd en ruimte te maken voor het grote 'Iets'. Om een stuk van mijzelf op te geven en de mensheid (en God en Jezus) te dienen.
....
Maar kijken naar wat mensen hun beweegredenen zijn en waar ze voor gaan, vind ik machtig interessant.
Hanke, ik ben ook erg nieuwsgierig naar jouw beweegredenen.
Wat bedoel je precies met Jezus dienen? En waarom vind je dat belangrijk? Is dat niet juist een van de dogma's ?
Ik denk dat je me een niet dogmatische gelovige kan noemen. ...
In mij zit een natuurlijke devotie voor God, voor het leven. De laatste jaren bezoek ik af en toe en klooster en om heel eerlijk te zijn: vaak wil ik blijven. Om tijd en ruimte te maken voor het grote 'Iets'. Om een stuk van mijzelf op te geven en de mensheid (en God en Jezus) te dienen.
....
Maar kijken naar wat mensen hun beweegredenen zijn en waar ze voor gaan, vind ik machtig interessant.
Hanke, ik ben ook erg nieuwsgierig naar jouw beweegredenen.
Wat bedoel je precies met Jezus dienen? En waarom vind je dat belangrijk? Is dat niet juist een van de dogma's ?
.
maandag 29 september 2008 om 22:32
Ik geloof absoluut in een leven na de dood. Heb verschillende boeken gelezen over dit onderwerp. Een boek is echt heel interessant, 'Geleid door het licht' van Bettie J Eadie.
Zij bescrijft haar bijna-dood-ervaring.
Ik geloof dat onze geest er altijd al is geweest, voor onze geboorte, in de Hemel. Een aantal van de geesten 'zielen' hoe je het wilt noemen, gaan naar de aarde, om daar een aantal jaren te leven.
Ik geloof niet dat we hier slechts 80 jaar zijn, zomaar. Ik geloof dat dit een tussenstation is en dat we later in d Hemel komen. Wie en wat en waarom dat weet ik niet. In de Bijbel staat dat één dag is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. Wat is dan 80 jaar?
Als ik naar buiten kijk, naar de natuur, naar het heelal, de sterren, alles, dan geloof ik voor 100% dat God bestaat.
Zij bescrijft haar bijna-dood-ervaring.
Ik geloof dat onze geest er altijd al is geweest, voor onze geboorte, in de Hemel. Een aantal van de geesten 'zielen' hoe je het wilt noemen, gaan naar de aarde, om daar een aantal jaren te leven.
Ik geloof niet dat we hier slechts 80 jaar zijn, zomaar. Ik geloof dat dit een tussenstation is en dat we later in d Hemel komen. Wie en wat en waarom dat weet ik niet. In de Bijbel staat dat één dag is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. Wat is dan 80 jaar?
Als ik naar buiten kijk, naar de natuur, naar het heelal, de sterren, alles, dan geloof ik voor 100% dat God bestaat.
maandag 29 september 2008 om 22:49
Ja die ken ik. Ik heb ook gelezen dat het komt door gebrek aan zuurstof in de hersenen bijvoorbeeld. Of dat mensen gaan hallucineren.
Ik zeg niet dat dat niet waar is, maar ik zeg wel dat ik mensen met bina-dood-ervaringen serieus neem.
Maar wat zij beschrijft in haar boek geloof ik. Lastig uit te leggen, maar men zou het eens moeten lezen.
Ik zeg niet dat dat niet waar is, maar ik zeg wel dat ik mensen met bina-dood-ervaringen serieus neem.
Maar wat zij beschrijft in haar boek geloof ik. Lastig uit te leggen, maar men zou het eens moeten lezen.
maandag 29 september 2008 om 22:54
Ja inderdaad Impala.
Ik las net het voorbeeld van het hondenfluitje.
Er zijn zoveel dingen die we niet kunnen zien maar die er wel zijn. Ik zag laatst het voorbeeld van vitamines. Iemand ooit vitamines gezien? Of lucht? Maar het is er wel.
Mensen kunnen tegenwoordig bijna alles maken, zijn zo kundig. Maar wie kan een boom maken? Of een grassprietje , bloem, water of een dier? Niemand. Het is door God geschapen.
Daar geloof ik absoluut in.
Ik las net het voorbeeld van het hondenfluitje.
Er zijn zoveel dingen die we niet kunnen zien maar die er wel zijn. Ik zag laatst het voorbeeld van vitamines. Iemand ooit vitamines gezien? Of lucht? Maar het is er wel.
Mensen kunnen tegenwoordig bijna alles maken, zijn zo kundig. Maar wie kan een boom maken? Of een grassprietje , bloem, water of een dier? Niemand. Het is door God geschapen.
Daar geloof ik absoluut in.
maandag 29 september 2008 om 23:03
De bijna dood ervaring is juist een voorbeeld van iets dat we wél kunnen zien, verklaren en zelfs veroorzaken. Vitamines zijn tastbaar en meetbaar, lucht idem dito. Het geluid van het hondenfluitje is door het menselijk oor niet waarneembaar, maar wél meetbaar en registreerbaar met de juiste instrumenten (of een hondenoor).
En de redenering dat de natuur zo mooi is dat het wel door God moet zijn geschapen is een grote drogredenering en tart elke logica. Maar als jouw geloof boven redeneren, deduceren en argumenteren gaat dan wordt het een lastige discussie....
Maakt verder ook niet uit, als jij je er happy bij voelt.
En de redenering dat de natuur zo mooi is dat het wel door God moet zijn geschapen is een grote drogredenering en tart elke logica. Maar als jouw geloof boven redeneren, deduceren en argumenteren gaat dan wordt het een lastige discussie....
Maakt verder ook niet uit, als jij je er happy bij voelt.
.
