Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
woensdag 13 juli 2016 om 20:08
Ik moet wel even lachen hoor Kers.
'Sorry dat ik niet in kan gaan op jullie berichten...' en vervolgens typ je aan iedereen iets.
Het bevalt mij heel goed in mijn appartement. Ben bijna klaar met schilderen. Nu alleen nog mijn slaapkamer. Ik kijk rond en zie dat het zo mooi en schoon en rustig is. In de woonkamer heb ik één wand geel gemaakt (voor degenen die mijn echte naam weten is dat geen verrassing..) en het restje verf daarvan ga ik mengen met wit en dat ga ik ook nog op een wand in mijn slaapkamer gebruiken. Zo lekker om alles helemaal zelf te beslissen. Zo lekker om te merken dat ik het kan. En eigenlijk gek dat ik dat nu schrijf, want ik heb jaren geleden heel veel geklust in eerdere woningen. Maar deze relatie heeft me zo onderuit gehaald..
'Sorry dat ik niet in kan gaan op jullie berichten...' en vervolgens typ je aan iedereen iets.
Het bevalt mij heel goed in mijn appartement. Ben bijna klaar met schilderen. Nu alleen nog mijn slaapkamer. Ik kijk rond en zie dat het zo mooi en schoon en rustig is. In de woonkamer heb ik één wand geel gemaakt (voor degenen die mijn echte naam weten is dat geen verrassing..) en het restje verf daarvan ga ik mengen met wit en dat ga ik ook nog op een wand in mijn slaapkamer gebruiken. Zo lekker om alles helemaal zelf te beslissen. Zo lekker om te merken dat ik het kan. En eigenlijk gek dat ik dat nu schrijf, want ik heb jaren geleden heel veel geklust in eerdere woningen. Maar deze relatie heeft me zo onderuit gehaald..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 13 juli 2016 om 20:13
Ik moet nu langzamerhand gaan rondkijken voor een vloer. Wel beslist dat ik dat niet zelf ga doen, ik heb teveel pijn in mijn handen en lijf (artrose). En het moet netjes worden, en voor de rest van mijn leven want ik wil nooit meer verhuizen. Ook zo leuk om daarop uit te gaan, rondkijken en informeren. Alleen nog even kijken hoe ik het doe met geld ,
Hond is echt gewend nu, denk ik. Hij snuffelt overal als een gek, volgens mij loopt er ergens een loops teefje rond of zo. En in de lift (jaja, ik woon op de beruchte drie hoog achter.. haha zie andere topics, hét schrikbeeld na een scheiding) zag hij vandaag ineens de spiegel tegen de achterwand. Kijkt ie heel verbaasd: hé, nog een keer het vrouwtje! Die had hij tot nu toe nog niet gezien, die spiegel. Zo ontdekt ie steeds meer. Ook dat hij een bal van het balkon af kan laten vallen. Kan ik drie trappen naar beneden rennen, goed voor mijn conditie haha.
Maar ik blijf wel de verantwoordelijkheid helemaal in mijn eentje voor hem heel zwaar vinden
Hond is echt gewend nu, denk ik. Hij snuffelt overal als een gek, volgens mij loopt er ergens een loops teefje rond of zo. En in de lift (jaja, ik woon op de beruchte drie hoog achter.. haha zie andere topics, hét schrikbeeld na een scheiding) zag hij vandaag ineens de spiegel tegen de achterwand. Kijkt ie heel verbaasd: hé, nog een keer het vrouwtje! Die had hij tot nu toe nog niet gezien, die spiegel. Zo ontdekt ie steeds meer. Ook dat hij een bal van het balkon af kan laten vallen. Kan ik drie trappen naar beneden rennen, goed voor mijn conditie haha.
Maar ik blijf wel de verantwoordelijkheid helemaal in mijn eentje voor hem heel zwaar vinden
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 13 juli 2016 om 20:27
Voor de mensen die het wilden weten, ik heb ******* en alles al wel gezien binnen de ggz korte opnames, langdurige, gedwongen opnames, ambulante therapie in groepsverband en individueel en heb al een heleboel therapeuten gehad en een heleboel therapievormen ook. Ik weet wat voor zooitje het is in de ggz en wat voor debiele therapeuten er rondlopen, al zo vaak ben ik tegen hetzelfde aangelopen als waar veel van jullie tegenaan lopen. En toch weiger ik pertinent om mezelf daar verder door te laten beschadigen en verder naar beneden te laten zakken. Heeft een instelling niet wat ik nodig heb, dan zoek ik verder, wachttijden, ja erg kut, daar moet je mee dealen, dat moet iedereen. Het is een hele lange puzzeltocht om te vinden wat bij je past, maar zeker de moeite waard als je vindt wat je nodig hebt en dat gun ik een ieder van jullie. Je mag voor jezelf kiezen, juist voor jezelf! Maar niet op een destructieve manier, daar heb ik echt moeite mee. Ik weet niet hoe ik het beter uit moet leggen om het goed over te laten komen.
Stukken weggehaald uit post.
Stukken weggehaald uit post.
allesmag wijzigde dit bericht op 15-07-2016 00:45
Reden: ******
Reden: ******
% gewijzigd
niks moet en alles mag
woensdag 13 juli 2016 om 21:30
Dit is een slechte grap.
Ik heb heerlijk geslapen op de medicijnen vannacht. Voelde me eindelijk weer normaal. Ok ik was een beetje sloom. Maar ach boeiend ik was vrolijk.
Vroegen ze wat ik aan medicijnen had gehad. Oxazepam, overdag 3 en in de avond 2 zodat ik even goed energie bij kon tanken.. Dat vonden ze toch wel erg veel 10 Mg tabletten en dan 5 stuks..
Maar ik had toch echt 50 Mg op m'n verpakking zien staan. Dus ik ga ze halen. Heb ik een 5x te hoge dosis gehad en ze hebben meteen alles afgepakt. Ik mocht niet eens meer een halfje voor de avond. En vrijdag komt de psychiater pas langs. En ik was zo in paniek gister en die pillen hadden het gefixed voor even.
En ik snap wel dat ze me die pillen niet kan laten houden maar nu is m'n enige hoop weer veranderd in een kansloze sneue fout en weet ik weer niet waar ik m'n vertrouwen vandaan moet halen. En word ik weer zo paniekerig omdat ik dit zo'n rotstreek vind. Hoe moet ik hier nu nog in vertrouwen.
Ik heb heerlijk geslapen op de medicijnen vannacht. Voelde me eindelijk weer normaal. Ok ik was een beetje sloom. Maar ach boeiend ik was vrolijk.
Vroegen ze wat ik aan medicijnen had gehad. Oxazepam, overdag 3 en in de avond 2 zodat ik even goed energie bij kon tanken.. Dat vonden ze toch wel erg veel 10 Mg tabletten en dan 5 stuks..
Maar ik had toch echt 50 Mg op m'n verpakking zien staan. Dus ik ga ze halen. Heb ik een 5x te hoge dosis gehad en ze hebben meteen alles afgepakt. Ik mocht niet eens meer een halfje voor de avond. En vrijdag komt de psychiater pas langs. En ik was zo in paniek gister en die pillen hadden het gefixed voor even.
En ik snap wel dat ze me die pillen niet kan laten houden maar nu is m'n enige hoop weer veranderd in een kansloze sneue fout en weet ik weer niet waar ik m'n vertrouwen vandaan moet halen. En word ik weer zo paniekerig omdat ik dit zo'n rotstreek vind. Hoe moet ik hier nu nog in vertrouwen.
woensdag 13 juli 2016 om 21:34
Sorry maar ik kan er heel slecht tegen wanneer mensen een instelling hebben waarbij je altijd maar zelf degene zou zijn die bepaald hoe je je voelt en hoe je ergens mee omgaat.
Als dat zo simpel was zouden de meeste hier niet meeposten vermoed ik zomaar.
Dat is voor mij juist hetgeen waar ik psychische hulp bij nodig heb.
Ik hoop dat dit niet te fel overkomt.
Als dat zo simpel was zouden de meeste hier niet meeposten vermoed ik zomaar.
Dat is voor mij juist hetgeen waar ik psychische hulp bij nodig heb.
Ik hoop dat dit niet te fel overkomt.
woensdag 13 juli 2016 om 21:47
Ik zou willen dat ik zelf kon bepalen hoe ik me voelde.
Dan zou ik inderdaad hier niet hoeven meeschrijven, en geen therapie hoeven te hebben, dan zou ik me namelijk altijd zelfverzekerd, capabel, rustig en nog veel meer voelen.
Niet alles is maakbaar, of een keuze
Dan zou ik inderdaad hier niet hoeven meeschrijven, en geen therapie hoeven te hebben, dan zou ik me namelijk altijd zelfverzekerd, capabel, rustig en nog veel meer voelen.
Niet alles is maakbaar, of een keuze
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 13 juli 2016 om 22:18
Ik leg het nog steeds niet uit zoals ik het bedoel merk ik. Het gaat er niet om dat je zelf kunt bepalen hie je je voelt, maar in ieder geval niet een ander je gevoel laat bepalen. Dat heb je je hele leven al gedaan en dat zou in de hulpverlening niet nog een keer moeten gebeuren.
Ik haal straks een deel of helemaal mijn vorige post weg. Niet om jullie of de inhoud, maar omdat ik mijn diagnose niet op internet wil hebben.
Ik haal straks een deel of helemaal mijn vorige post weg. Niet om jullie of de inhoud, maar omdat ik mijn diagnose niet op internet wil hebben.
niks moet en alles mag
donderdag 14 juli 2016 om 08:46
Ik herken het voordeel van de innerlijke boosheid en dan verder zoeken. Dat het oergevoel van ' het is hier niet veilig ' je verder kan helpen.
Wat ik lees in de post, en wat ik geleerd heb is om kritischer te durven zijn naar ggz. De neiging negatief commentaar en onprofessioneel gedrag te geloven heb ik. Ik kan daarmee aan de haal gaan van binnen. Onderdeel ook van de problematiek. Maar de kritische klant in mij voelt haarfijn aan wanneer iets niet klopt. Ik heb ook lang moeten zoeken voor ik op een goede plek terecht kwam en toen was het nog steeds hard werken en verwarrend.
Leren dat ik niet gered kon worden. (door anderen). Dat dat ook niet hoefde. Dat ik ok was zo. Leren dat ik mocht kiezen. En sterker nog: dat ik dat moest gaan doen en zelf dragen hoe dat was. Leren steun te vragen. Omgaan met mijn en andermans grenzen.
In de tijden dat ik heel ziek was en in crisis zat was teleurstellingen incasseren lastig. Wanneer de ggz steken liet vallen raakte het het mijn gevoel vsn onveiligheid en er alleen voor staan.
Wat ik lees in de post, en wat ik geleerd heb is om kritischer te durven zijn naar ggz. De neiging negatief commentaar en onprofessioneel gedrag te geloven heb ik. Ik kan daarmee aan de haal gaan van binnen. Onderdeel ook van de problematiek. Maar de kritische klant in mij voelt haarfijn aan wanneer iets niet klopt. Ik heb ook lang moeten zoeken voor ik op een goede plek terecht kwam en toen was het nog steeds hard werken en verwarrend.
Leren dat ik niet gered kon worden. (door anderen). Dat dat ook niet hoefde. Dat ik ok was zo. Leren dat ik mocht kiezen. En sterker nog: dat ik dat moest gaan doen en zelf dragen hoe dat was. Leren steun te vragen. Omgaan met mijn en andermans grenzen.
In de tijden dat ik heel ziek was en in crisis zat was teleurstellingen incasseren lastig. Wanneer de ggz steken liet vallen raakte het het mijn gevoel vsn onveiligheid en er alleen voor staan.
donderdag 14 juli 2016 om 12:57
quote:Allesmag schreef op 13 juli 2016 @ 22:18:
Ik leg het nog steeds niet uit zoals ik het bedoel merk ik. Het gaat er niet om dat je zelf kunt bepalen hie je je voelt, maar in ieder geval niet een ander je gevoel laat bepalen. Dat heb je je hele leven al gedaan en dat zou in de hulpverlening niet nog een keer moeten gebeuren.
Ik haal straks een deel of helemaal mijn vorige post weg. Niet om jullie of de inhoud, maar omdat ik mijn diagnose niet op internet wil hebben.
Ik wil het graag snappen maar krijg het niet voor elkaar.
Als je je van de fouten van de medewerker niks aan moet trekken, moet je daar dus boven kunnen gaan staan en zeggen "het raakt me niet want het is niet persoonlijk".
Dan ben je juist je gevoel aan het sturen.
Ik leg het nog steeds niet uit zoals ik het bedoel merk ik. Het gaat er niet om dat je zelf kunt bepalen hie je je voelt, maar in ieder geval niet een ander je gevoel laat bepalen. Dat heb je je hele leven al gedaan en dat zou in de hulpverlening niet nog een keer moeten gebeuren.
Ik haal straks een deel of helemaal mijn vorige post weg. Niet om jullie of de inhoud, maar omdat ik mijn diagnose niet op internet wil hebben.
Ik wil het graag snappen maar krijg het niet voor elkaar.
Als je je van de fouten van de medewerker niks aan moet trekken, moet je daar dus boven kunnen gaan staan en zeggen "het raakt me niet want het is niet persoonlijk".
Dan ben je juist je gevoel aan het sturen.
donderdag 21 juli 2016 om 13:17
Volgende week weer gesprek met spver thuis. Ik zit er hard over na te denken om me op te laten nemen. Net ook met haar vervangster gebeld. Het is duidelijk dat het niet goed gaat hier.
Even een klein crisisje gehad. Straks word ik ook gebeld door iemand van crisisdienst. Nou ja vanvond. Ik mag/ kan nog tot 17.00 bellen naar vervangster mocht het weer nodig zijn. Ik hoop niet, hoop dat ik het red totdat de crisisdienst mij belt
Even een klein crisisje gehad. Straks word ik ook gebeld door iemand van crisisdienst. Nou ja vanvond. Ik mag/ kan nog tot 17.00 bellen naar vervangster mocht het weer nodig zijn. Ik hoop niet, hoop dat ik het red totdat de crisisdienst mij belt
vrijdag 22 juli 2016 om 10:52
Hoe gaat het nu Kaitlyn?
Bij mij zit er eindelijk beweging in, het voelt wel nog als een gevecht om mijn dagen door te komen, maar er zit nu vooruitgang in.
Via de eerste hulp heb ik begeleiding aan huis gekregen die me 6 weken lang helpen om het begin weer op de rit te krijgen. Daarnaast heb ik andere medicijnen, waarin ook spierverslapper zit. En het is dat ik geen conditie meer heb (dat is ook gek, ik was altijd zo sportief, nu krijg ik steken in mijn zij van een wandeling) maar ik loop/beweeg zoveel makkelijker. Ze maken ook een dagplanning met me en nu kom ik iedere dag buiten. Zoveel leuker nu ik in de stad woon.
Daarnaast hebben ze me geholpen met een nieuwe huisarts zoeken. Ik heb een kenningsmakingsgesprek gehad, en na een gesprek zei hij meteen al, volgens mij moet jij niet naar persoonlijkheidsstoornissen maar naar angst en paniek. En heb je traumaverwerking nodig. En de instelling die me begeleid heeft dezelfde conclusie getrokken. Ze gaan nu een doorverwijzing voor me regelen voor traumaverwerking. Dat doet me toch wel heel veel.
Ook door de laatste 2 weken, ben ik er eigenlijk achtergekomen hoe ontwijkend ik was voor mijn eigen gevoel als puber. Ik deed zo ontzettend verschrikkelijk veel om mezelf altijd maar af te leiden. Sporten, vrijwilligerswerk, betaalde baan, school. En als ik voor de tv zat had ik ook nog een laptop en tijdschrift in m'n handen. Als ik ging slapen moest het lampje altijd aan, zelfs nu nog, en als puber praatte mijn vriend me aan de telefoon iedere avond in slaap.
Er is een last van mijn schouders gevallen, al voel ik me er tegelijkertijd ook onrustig onder. Ik droom weer heel levendig. Bijvoorbeeld dat de hulpverleners opeens midden in de nacht aan mijn bed staan, of dat mijn katten zich in paniek door het raam naar buiten lanceren.
Bij mij zit er eindelijk beweging in, het voelt wel nog als een gevecht om mijn dagen door te komen, maar er zit nu vooruitgang in.
Via de eerste hulp heb ik begeleiding aan huis gekregen die me 6 weken lang helpen om het begin weer op de rit te krijgen. Daarnaast heb ik andere medicijnen, waarin ook spierverslapper zit. En het is dat ik geen conditie meer heb (dat is ook gek, ik was altijd zo sportief, nu krijg ik steken in mijn zij van een wandeling) maar ik loop/beweeg zoveel makkelijker. Ze maken ook een dagplanning met me en nu kom ik iedere dag buiten. Zoveel leuker nu ik in de stad woon.
Daarnaast hebben ze me geholpen met een nieuwe huisarts zoeken. Ik heb een kenningsmakingsgesprek gehad, en na een gesprek zei hij meteen al, volgens mij moet jij niet naar persoonlijkheidsstoornissen maar naar angst en paniek. En heb je traumaverwerking nodig. En de instelling die me begeleid heeft dezelfde conclusie getrokken. Ze gaan nu een doorverwijzing voor me regelen voor traumaverwerking. Dat doet me toch wel heel veel.
Ook door de laatste 2 weken, ben ik er eigenlijk achtergekomen hoe ontwijkend ik was voor mijn eigen gevoel als puber. Ik deed zo ontzettend verschrikkelijk veel om mezelf altijd maar af te leiden. Sporten, vrijwilligerswerk, betaalde baan, school. En als ik voor de tv zat had ik ook nog een laptop en tijdschrift in m'n handen. Als ik ging slapen moest het lampje altijd aan, zelfs nu nog, en als puber praatte mijn vriend me aan de telefoon iedere avond in slaap.
Er is een last van mijn schouders gevallen, al voel ik me er tegelijkertijd ook onrustig onder. Ik droom weer heel levendig. Bijvoorbeeld dat de hulpverleners opeens midden in de nacht aan mijn bed staan, of dat mijn katten zich in paniek door het raam naar buiten lanceren.
vrijdag 22 juli 2016 om 14:43
Yellow, fijn om dit alles te lezen.
Ik heb trouwens volgende week een kennismakingsgesprek bij de nieuwe huisartsenpraktijk, en ik was nog aan het denken hoe ik dat ga aanpakken. Zeg ik al meteen wat er bij mij speelt, zeg ik iets over de jarenlange therapie en de zaken van de laatste jaren, of hou ik het oppervlakkiger? Behalve dat alles zijn er ook (deels chronische) lichamelijke zaken. Er zijn daar verschillende artsen, praktijkbegeleiders en ze organiseren ook zaken als groepstherapie en bijv. een info-avond over HSP. Het is voor mij voor het eerst dat ik een kennismakingsgesprek aanga, eerder heb ik me gewoon gemeld bij een huisarts en dat was het dan. Maar nu ik hier echt een nieuw leven moet opbouwen wil ik het eigenlijk anders aanpakken.
Echt fijn dat je het gevoel hebt dat er last van je afgevallen is en dat er beweging in zit (letterlijk en figuurlijk!).
Goed gedaan!
Ik heb trouwens volgende week een kennismakingsgesprek bij de nieuwe huisartsenpraktijk, en ik was nog aan het denken hoe ik dat ga aanpakken. Zeg ik al meteen wat er bij mij speelt, zeg ik iets over de jarenlange therapie en de zaken van de laatste jaren, of hou ik het oppervlakkiger? Behalve dat alles zijn er ook (deels chronische) lichamelijke zaken. Er zijn daar verschillende artsen, praktijkbegeleiders en ze organiseren ook zaken als groepstherapie en bijv. een info-avond over HSP. Het is voor mij voor het eerst dat ik een kennismakingsgesprek aanga, eerder heb ik me gewoon gemeld bij een huisarts en dat was het dan. Maar nu ik hier echt een nieuw leven moet opbouwen wil ik het eigenlijk anders aanpakken.
Echt fijn dat je het gevoel hebt dat er last van je afgevallen is en dat er beweging in zit (letterlijk en figuurlijk!).
Goed gedaan!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 22 juli 2016 om 15:20
Elmervrouw, als je wel aangeeft wat er speelt kun je vragen of er een arts in de praktijk is die affiniteit en ervaring met zoiets heeft. Heb je meer kans dat je bij een geschikt iemand terecht komt. Misschien loopt het gesprek vanzelf in de goede richting, wie weet.
Ik vind het fijn om af en toe te lezen dat je langzaam je plekje aan het vinden bent, liefs!
Ik vind het fijn om af en toe te lezen dat je langzaam je plekje aan het vinden bent, liefs!
zondag 24 juli 2016 om 08:56
Hey Kaitlyn volgens mij mag je toch uiteindelijk zelf bepalen of je wordt opgenomen? Als jij aangeeft dat je het niet redt..........
Ik dacht dat je jezelf vrijwillig mocht laten opnemen......- uit eigen beweging.
Of werkt dat zo nooit?
Heel veel sterkte, lieverd, hang in there....er komen betere dagen, ik weet het zeker...
Ook voor de rest een big voor een goede zondag...
Ik dacht dat je jezelf vrijwillig mocht laten opnemen......- uit eigen beweging.
Of werkt dat zo nooit?
Heel veel sterkte, lieverd, hang in there....er komen betere dagen, ik weet het zeker...
Ook voor de rest een big voor een goede zondag...
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
maandag 25 juli 2016 om 21:36
Lieve Kaitlyn, ik weet niet of je hier kunt/wilt delen waar je niet trots op bent, maar wat het ook is: er is niks zo erg dan zwijgen over dingen. Niks menselijks is ons vreemd, en ook de mensen die jou IRL willen bijstaan niet.....dus probeer jezelf niet te veel te schamen, omdat dan alles in je eigen hoofd blijft tollen. Soms zijn de dingen waar je je voor schaamt juist de dingen die je met andere mensen verbinden. Dus schaam je niet, hoe moeilijk ook....of probeer het gewoon eens voor jezelf op te schrijven. En laat het een dagje liggen en kijk er dan weer naar. Is het dan nog steeds zo erg?
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
