Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
zondag 15 april 2018 om 12:23
Er zijn best wat dingen gezegd maar niet in de trant van begrip in wat troostende woorden.
Ik denk dat het hele opa en oma gebeuren nu wat anders is dan toen ik kind was. Veel opa's en oma's zijn vaste (wekelijks ) oppas. Of ze halen de kleinkinderen op van school. Vroeger werkten de moeders meestal niet en hoefde oma de kleinkinderen niet op te halen. Tegenwoordig worden opa's en oma's meer betrokken bij school. Bv speciale dagen. Kan me niet herinneren dat dat er vroeger was. Ons zoontje zal daar ook mee geconfronteerd worden. Hij heeft dan geen opa's en oma's op zo'n dag. Daar zie ik best tegen op.
Nieuwe mensen kun je leren kennen en er misschien leuke dingen mee doen. Maar echt betrokken zijn zoals mijn vader was zullen ze niet zijn. Het contact zal niet veel verschillen met de mensen die we nu kennen.
Steun en herkenning krijg ik hier veelal niet. Misschien omdat de meeste mensen niet in deze situatie zitten en het niet echt begrijpen? Ik krijg voornamelijk te horen wat ik allemaal verkeerd zie of doe.
Terwijl ik veel meer zou hebben aan een beetje begrip en wat troostende woorden.
Ik denk dat het hele opa en oma gebeuren nu wat anders is dan toen ik kind was. Veel opa's en oma's zijn vaste (wekelijks ) oppas. Of ze halen de kleinkinderen op van school. Vroeger werkten de moeders meestal niet en hoefde oma de kleinkinderen niet op te halen. Tegenwoordig worden opa's en oma's meer betrokken bij school. Bv speciale dagen. Kan me niet herinneren dat dat er vroeger was. Ons zoontje zal daar ook mee geconfronteerd worden. Hij heeft dan geen opa's en oma's op zo'n dag. Daar zie ik best tegen op.
Nieuwe mensen kun je leren kennen en er misschien leuke dingen mee doen. Maar echt betrokken zijn zoals mijn vader was zullen ze niet zijn. Het contact zal niet veel verschillen met de mensen die we nu kennen.
Steun en herkenning krijg ik hier veelal niet. Misschien omdat de meeste mensen niet in deze situatie zitten en het niet echt begrijpen? Ik krijg voornamelijk te horen wat ik allemaal verkeerd zie of doe.
Terwijl ik veel meer zou hebben aan een beetje begrip en wat troostende woorden.
zondag 15 april 2018 om 12:45
Ik zie het anders. Als stille meelezer (twee of drie posts in het topic) lees ik veel reacties op jóu die ik ervaar als steunend. Daar reageer je niet op, maar je blijft maar hameren op hetzelfde. Ik begrijp, of denk te begrijpen, dat je dat doet omdat je je niet gehoord voelt. Maar je wordt wél gehoord, alleen dat lijk je niet te merken. De mensen die op je hebben gereageerd geven het op, omdat elke post van jou een beetje voelt als één grote 'ja maar'.yogonaise schreef: ↑15-04-2018 12:23Er zijn best wat dingen gezegd maar niet in de trant van begrip in wat troostende woorden.
Ik denk dat het hele opa en oma gebeuren nu wat anders is dan toen ik kind was. Veel opa's en oma's zijn vaste (wekelijks ) oppas. Of ze halen de kleinkinderen op van school. Vroeger werkten de moeders meestal niet en hoefde oma de kleinkinderen niet op te halen. Tegenwoordig worden opa's en oma's meer betrokken bij school. Bv speciale dagen. Kan me niet herinneren dat dat er vroeger was. Ons zoontje zal daar ook mee geconfronteerd worden. Hij heeft dan geen opa's en oma's op zo'n dag. Daar zie ik best tegen op.
Nieuwe mensen kun je leren kennen en er misschien leuke dingen mee doen. Maar echt betrokken zijn zoals mijn vader was zullen ze niet zijn. Het contact zal niet veel verschillen met de mensen die we nu kennen.
Steun en herkenning krijg ik hier veelal niet. Misschien omdat de meeste mensen niet in deze situatie zitten en het niet echt begrijpen? Ik krijg voornamelijk te horen wat ik allemaal verkeerd zie of doe.
Terwijl ik veel meer zou hebben aan een beetje begrip en wat troostende woorden.
Ik betreur het oprecht dat je je zo rot voelt. Maar ik begrijp ook dat mensen niet meer steeds met jou in hetzelfde kringetje willen draaien.
Ik wens je veel sterkte.
zondag 15 april 2018 om 12:53
zondag 15 april 2018 om 12:56
Jufjoke schreef: ↑15-04-2018 12:45Ik zie het anders. Als stille meelezer (twee of drie posts in het topic) lees ik veel reacties op jóu die ik ervaar als steunend. Daar reageer je niet op, maar je blijft maar hameren op hetzelfde. Ik begrijp, of denk te begrijpen, dat je dat doet omdat je je niet gehoord voelt. Maar je wordt wél gehoord, alleen dat lijk je niet te merken. De mensen die op je hebben gereageerd geven het op, omdat elke post van jou een beetje voelt als één grote 'ja maar'.
Ik betreur het oprecht dat je je zo rot voelt. Maar ik begrijp ook dat mensen niet meer steeds met jou in hetzelfde kringetje willen draaien.
Ik wens je veel sterkte.
Yogo: Hier ben ik het wel mee eens. Ik heb het gevoel dat het niet uitmaakt wat ik zeg, want de situatie is toch anders bij jou zeg jij. In dit topic zie ik dat mensen jouw best tot steun zijn geweest, maar dat je dat niet ziet of dat het niet goed genoeg is. Je bent niet tevreden met de steun die je krijgt, dan houdt het voor mij op. En ja ik negeer je berichten inderdaad, wat er ook gezegd wordt. Het is niet goed en je voelt je onbegrepen, dat is verloren energie voor mij. En om eerlijk te zijn, vermoed ik dat dit ook in jouw dagelijks leven gebeurd.
Bij mijn moeder had ik ook altijd het gevoel dat wat ik ook deed, het was nooit goed genoeg. En ze riep steeds dat ze me nodig had. De manier waarop ze dat deed, zorgde er voor dat ik afstand nam. Ik zie bij jou precies hetzelfde en daar ga ik mijn tijd en energie niet in steken. Misschien als meerdere mensen zeggen dat je dingen verkeerd ziet, misschien zit er dan toch een kern van waarheid in.
zondag 15 april 2018 om 12:57
yogonaise schreef: ↑15-04-2018 12:53Ik voel me inderdaad niet gehoord. Daarom zou begrip of troostende woorden juist fijn zijn.
Ik denk dat wat ik zeg ook gewoon klopt en absoluut geen onzin is. Maar het is iets wat mensen liever niet horen omdat veel mensen tegenwoordig denken dat alles maakbaar is.
Dat heb je hier ook gekregen, maar het is niet goed genoeg voor je. Wat ook weer blijkt uit deze post. Ik maak er nu geen woorden meer aan vuil, het is verloren energie.
zondag 15 april 2018 om 13:33
Yogo, ik ben het helemaal eens met Jufjoke en Tinkeltje.
Volgens mij zegt niemand hier dat jouw gevoel niet klopt of raar is. Een gevoel is een gevoel en daar kan niemand over oordelen.
Wat meerdere mensen hier wel hebben geprobeerd is je raadt geven om je gevoel te accepteren of daar iets in te veranderen. Het lijkt net of je daar overheen leest.
Ik krijg het gevoel dat je dit niet wilt veranderen om welke redenen dan ook, zoals iemand hierboven zei, je draait rond in hetzelfde kringetje..
Volgens mij zegt niemand hier dat jouw gevoel niet klopt of raar is. Een gevoel is een gevoel en daar kan niemand over oordelen.
Wat meerdere mensen hier wel hebben geprobeerd is je raadt geven om je gevoel te accepteren of daar iets in te veranderen. Het lijkt net of je daar overheen leest.
Ik krijg het gevoel dat je dit niet wilt veranderen om welke redenen dan ook, zoals iemand hierboven zei, je draait rond in hetzelfde kringetje..
lambchop wijzigde dit bericht op 15-04-2018 13:38
79.71% gewijzigd
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zondag 15 april 2018 om 13:36
Krijg uit jouw posts eerder de indruk dat jij denkt dat alles maakbaar is. Genoeg mensen met nog levende ouders die ook niet in jouw ideaalbeeld van opa/oma passen omdat ze te ver weg wonen, of omdat ze zelf nog moeten werken, of omdat ze gewoon geen zin in hebben in zo'n structurele verplichting.yogonaise schreef: ↑15-04-2018 12:53Ik voel me inderdaad niet gehoord. Daarom zou begrip of troostende woorden juist fijn zijn.
Ik denk dat wat ik zeg ook gewoon klopt en absoluut geen onzin is. Maar het is iets wat mensen liever niet horen omdat veel mensen tegenwoordig denken dat alles maakbaar is.
Leven de ouders van je man ook niet meer?
zondag 15 april 2018 om 13:43
Ik heb niemand gelezen die schrijft dat het onzin is. En ook deze post bevestigt wat ik bedoel. Ik hoop voor jou dat je wat beter gaat begrijpen wat de intenties zijn van de mensen hier. Ik lees oprecht goede intenties die op jóu af lijken te ketsen.yogonaise schreef: ↑15-04-2018 12:53Ik voel me inderdaad niet gehoord. Daarom zou begrip of troostende woorden juist fijn zijn.
Ik denk dat wat ik zeg ook gewoon klopt en absoluut geen onzin is. Maar het is iets wat mensen liever niet horen omdat veel mensen tegenwoordig denken dat alles maakbaar is.
Wat denk je dat je nodig hebt om uit dit cirkeltje te stappen?
zondag 15 april 2018 om 14:34
Eigenlijk alleen een beetje begrip en wat troostende woorden. Dat zou enorm helpen.Jufjoke schreef: ↑15-04-2018 13:43Ik heb niemand gelezen die schrijft dat het onzin is. En ook deze post bevestigt wat ik bedoel. Ik hoop voor jou dat je wat beter gaat begrijpen wat de intenties zijn van de mensen hier. Ik lees oprecht goede intenties die op jóu af lijken te ketsen.
Wat denk je dat je nodig hebt om uit dit cirkeltje te stappen?
Dan dus niet met voorbeelden komen dat sommige opa's en oma's te ver weg wonen bv. Dan heeft iemand het echt niet begrepen. Luisteren is je verplaatsen in iemand en niet meteen de situatie bagatelliseren.
Ik probeer duidelijk te maken dat de situatie veranderen gewoonweg niet gaat. Onvoorwaardelijk toewijding van ouder naar kind vindt je nergens anders meer. Andere mensen zijn gewoon een stuk minder betrokken.
zondag 15 april 2018 om 14:59
Toen ik in mijn reactie schreef dat ik het rot voor je vind en je sterkte wens, vind je dat niet steunend of troostend? Lees je daar geen begrip in?yogonaise schreef: ↑15-04-2018 14:34Eigenlijk alleen een beetje begrip en wat troostende woorden. Dat zou enorm helpen.
Dan dus niet met voorbeelden komen dat sommige opa's en oma's te ver weg wonen bv. Dan heeft iemand het echt niet begrepen. Luisteren is je verplaatsen in iemand en niet meteen de situatie bagatelliseren.
Ik probeer duidelijk te maken dat de situatie veranderen gewoonweg niet gaat. Onvoorwaardelijk toewijding van ouder naar kind vindt je nergens anders meer. Andere mensen zijn gewoon een stuk minder betrokken.
zondag 15 april 2018 om 15:11
De situatie veranderen niet en dan heeft ook niemand gezegd.
Leren de situatie accepteren en er mee om leren gaan zou je een hoop goed doen. Maar het heeft er veel van weg dat je dat niet wilt, want dan moet je je kringetje uitstappen en dat lijk je niet te willen.
Overigens slaat het nergens op dat je zegt dat mensen het niet begrijpen als ze zeggen dat ze hun ouders ook bijna nooit spreken. Je hebt nog een moeder die je nooit ziet en twee schoonouders waar je weinig tot geen contact mee hebt.
Komt toch best overeen met je ouders bijna nooit spreken lijkt mij.
Maar goed, dat zal jij wel anders zien.....
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zondag 15 april 2018 om 17:28
zondag 15 april 2018 om 18:36
Ja, had ik ook. De onrust is lang gebleven. Hoofdpijn kwam, ging en kwam weer. En rillerig...niet vaak gehad maar wel soms. Hoe slaap je?Engelsdropspikkels schreef: ↑15-04-2018 11:49Heb een vraagje aan jullie, herkennen jullie je ook in lichamelijke klachten?
Ik ben vaak rillerig, hoofdoijn,onrustig voelen
zondag 15 april 2018 om 18:54
Ik heb al zo vaak aan mensen dingen aangegeven en gevraagd. Er wordt gewoon niets mee gedaan.Lady_Day schreef: ↑15-04-2018 17:28Yogo - Al mijn bedoelingen hier zijn goed. Ik heb geprobeerd je buiten je hokje te laten denken, maar dat is me blijkbaar niet gelukt. Als je je leven wilt veranderen, zul je daar zelf het voortouw in moeten nemen. Als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Ook wat ik zeg dat nieuwe mensen ook niet zo betrokken zullen zijn daar vertel ik geen onzin mee.
Maar ik heb alles al meerdere malen gezegd.
zondag 15 april 2018 om 18:59
Ik ben ook nog steeds van mening dat je ouders niet vaak spreken een andere situatie is. Je kunt er toch bij terecht. De persoon die dat zei vierde zijn verjaardag en andere momenten altijd met zijn ouders bv. Hij hoort echt bij ze. Dat is heel iets anders dan ouders nooit spreken of zien. Dat is mijn mening.Lambchop schreef: ↑15-04-2018 15:11De situatie veranderen niet en dan heeft ook niemand gezegd.
Leren de situatie accepteren en er mee om leren gaan zou je een hoop goed doen. Maar het heeft er veel van weg dat je dat niet wilt, want dan moet je je kringetje uitstappen en dat lijk je niet te willen.
Overigens slaat het nergens op dat je zegt dat mensen het niet begrijpen als ze zeggen dat ze hun ouders ook bijna nooit spreken. Je hebt nog een moeder die je nooit ziet en twee schoonouders waar je weinig tot geen contact mee hebt.
Komt toch best overeen met je ouders bijna nooit spreken lijkt mij.
Maar goed, dat zal jij wel anders zien.....
Ik heb mijn moeder al meer dan 10 jaar niet gezien of gesproken.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 15-04-2018 20:11
0.90% gewijzigd
zondag 15 april 2018 om 19:01
Ja zeker. Het is alleen een verschil als je nog 1 ouder over hebt die er ook onvoorwaardelijk voor je is of deze ook ontbreekt.redbulletje schreef: ↑15-04-2018 18:56Dat is voor iedereen die een ouder verloren heeft het zelfde. Niemand zal zo betrokken zijn bij jouw leven als je ouders. En niemand zal zoveel van je houden als zij. En niemand zal zoveel voor je over hebben.
Nieuwe mensen zullen er ook nooit op deze manier voor ons zijn. Dus ook als wij nieuwe mensen leren kennen zullen we nog steeds alleen zijn met kerst en andere feestdagen. De betrokkenheid zal er niet zijn. Juist omdat de onvoorwaardelijkheid er niet is bij deze mensen.
Ik denk niet dat ik hiermee iets zeg wat niet klopt.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 15-04-2018 20:10
28.32% gewijzigd
zondag 15 april 2018 om 19:49
Engelsdropspikkels schreef: ↑15-04-2018 11:49Heb een vraagje aan jullie, herkennen jullie je ook in lichamelijke klachten?
Ik ben vaak rillerig, hoofdoijn,onrustig voelen
Ik heb soms wel dat ik wat kan trillen in mijn handen, soort spanning of zo lijkt het. Ik heb wel gelezen ergens dat je van rouw ook lichamelijke klachten kunt hebben.
Ik had vandaag mijn vader huilend aan de telefoon. Ik denk dat de rouw en het gemis nu ook bij hem begonnen is. Ik ben er eigenlijk wel blij mee, dit geeft me een beetje ruimte om met mijn familie er over te praten. Ik denk niet dat dat in de praktijk zal gebeuren, maar ik voel me er wel minder alleen door in mijn verdriet.
Ik heb hem gevraagd of hij het goed vindt dat we wat van de as van mijn moeder apart houden. Ik heb gekeken naar herinneringssieraden en vind dat een erg mooi idee. Maar wel duur!
Ik laat sowieso een aantal diamanten bij mijn trouwring inzetten voor haar, mijn zoon en mijn gezin. Ik ga nog verder kijken naar die sieraden. Zijn jullie ook op zoek naar manieren om iets vast te leggen op die manier? Een vriendin van me heeft toen een tattoo genomen.
zondag 15 april 2018 om 19:55
Ik vind het heel aannemelijk dat je van rouw lichamelijke klachten kunt krijgen. Rouw veroorzaakt enorme stress in je lichaam.
Tinkeltje, wat gaan jullie met de as van je moeder doen? Ik draag zelf eigenlijk geen sieraden, maar ik wil heel graag voor mijn verjaardag een klein beeldje van een vogeltje waar wat as in kan. Klinkt heel kitsch, en misschien is dat ook wel zo, maar ik wil toch heel graag nog iets van mijn vader hebben.
De rest van het as gaan we ooit vermengen met dat van mijn moeder en dan strooien we ze samen uit op een mooie plek.
Tinkeltje, wat gaan jullie met de as van je moeder doen? Ik draag zelf eigenlijk geen sieraden, maar ik wil heel graag voor mijn verjaardag een klein beeldje van een vogeltje waar wat as in kan. Klinkt heel kitsch, en misschien is dat ook wel zo, maar ik wil toch heel graag nog iets van mijn vader hebben.
De rest van het as gaan we ooit vermengen met dat van mijn moeder en dan strooien we ze samen uit op een mooie plek.
zondag 15 april 2018 om 20:10
zondag 15 april 2018 om 20:14
@Yogo. Ik snap je echt. Het lijkt mij verschrikkelijk om geen familie te hebben. Ik kan me voorstellen dat dat eenzaam voelt.
Maar ik vind dat je erg doorhamert op het feit dat je alles zelf moet doen. Ik ken zoveel mensen die geen backup hebben met kinderen en hun ouders heel weinig zien.
Ik begrijp je gemis, en dat dit blijvend is. Terwijl er nog wel familie is, maar daar heb je geen contact mee. Is dat ook geen ding? Waarom je het niet los kunt laten? Gaat het niet verder dan de dood van je vader? Maar ook het niet in je leven hebben van je moeder en je schoonouders terwijl ze nog wel leven?
Maar ik vind dat je erg doorhamert op het feit dat je alles zelf moet doen. Ik ken zoveel mensen die geen backup hebben met kinderen en hun ouders heel weinig zien.
Ik begrijp je gemis, en dat dit blijvend is. Terwijl er nog wel familie is, maar daar heb je geen contact mee. Is dat ook geen ding? Waarom je het niet los kunt laten? Gaat het niet verder dan de dood van je vader? Maar ook het niet in je leven hebben van je moeder en je schoonouders terwijl ze nog wel leven?
zondag 15 april 2018 om 20:18
Dat vind ik ook heel mooi. Mijn vader had niet zoveel persoonlijke spulletjes. Eigenlijk alleen zijn brilletje en zijn horloge. Dat horloge was eerst van mijn opa (de vader van mijn moeder), en mijn moeder wilde mij dat horloge geven. Maar ik vond dat dat echt voor haar was. Ik heb zijn bril gekregen. Die ligt op mijn schouw, naast zijn foto en waar ik altijd een kaarsje voor hem brand. Verder heb ik niets.
Ik vond dat altijd maar onzin, wat as bewaren, maar voor mij is dat nu heel belangrijk.
