Zwanger
alle pijlers
[Algemeen] Zwanger worden met depressie / anti-depressiva
woensdag 13 augustus 2008 om 14:41
Ik kon hier op de hele site geen topic over vinden, dus hier start ik 'm maar.
Over: zwanger willen worden / zwanger zijn terwijl je anti-depressiva slikt en last van depressies hebt.
Ik ben ainoa, 29 jaar en heb een kinderwens. Al jaren.
Na jaren van 'voorbereiding' gaan we ervoor sinds deze maand.
Heel spannend.
Maar.. ik ben ook 'behept' met depressies.
Het zit in mijn genen, meervoudig in de familie.
In 2001 heb ik hulp gezocht tijdens de zoveelste depressieve episode en ik ben vervolgens jaren in behandeling geweest bij een psycholoog. Inmiddels ben ik klaar met therapie.
Ook slik ik al jaren anti-depressiva.
Omdat er altijd afgeraden wordt om medicijnen te slikken tijdens de zwangerschap, heb ik mijn kinderwens op tijd besproken met mijn psychiater.
Zo ben ik twee jaar geleden begonnen met zeer zorgvuldig afbouwen naar een lagere dosis, om te kijken of afbouwen naar minder / nul een optie was.
Dat was het niet. Ik heb het maanden geprobeerd, maar ik zakte steeds verder weg in instabiliteit, angsten, depressieve gedachten... ik moest erkennen dat ik die dosis gewoon nódig had.
Ik heb toen de pop-poli benaderd, van het Sint-Lucas Andreas ziekenhuis in Amsterdam. Heb mij ernaar door laten verwijzen. Ben daar op gesprek geweest. Heb daar wél mijn vragen beantwoord gekregen.
Heb daar een genuanceerd gesprek gehad over de invloed en gevolgen van een depressie tijdens de zwangerschap, versus de gevolgen van anti-depressiva tijdens de zwangerschap.
Er is mij duidelijk geworden dat ik beter zwanger kan worden mét psychofarmaca, dan zonder.
En om mij te monitoren tijdens en na de zwangerschap, mag ik mij melden als ik 8 weken zwanger ben.
Ik word dan door een team van een kinderarts, gyneacoloog en psychiater gevolgd tijdens de zwangerschap en bevalling.
Een heel veilig idee.
Wat ik merk, is dat er verdomde weinig te vinden is op internet en in boeken over depressie, anti-depressiva en zwangerschap.
Er is veel achterhaalde en/of oude informatie. Het verbaasde mij ook hoe slecht mijn huisarts thuis was in deze materie.
Familie, vrienden en kennissen hebben hun mening ook al snel klaar over dit onderwerp.
Ik vertel niemand dat ik nu zwanger probeer te worden, zal pas na de magische 13 weken mijn mond open doen. Maar ergens ben ik nu al bang voor de reacties.
Depressief zijn blijft een heikel gespreksonderwerp.
Dat mijn depressie niet over is na jaren therapie.
Dat ik niet kan functioneren op een werkplek en nu al jaren niet werk.
Dat ik anti-depressiva nodig heb om me staande te houden.
Maar dat ik wel een kinderwens heb, wel kinderen wil. En dat mijn man en ik, van dit alles bewust, weloverwogen voor ouderschap kiezen. Sterker nog: mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat we goede ouders zullen zijn. Dat ook wij dit kunnen.
Desondanks knaagt het soms als ik mensen bevooroordeeld hoor praten.
Ik ben altijd heel open geweest over mijn depressie. Ik heb me niet verstopt, ik heb in de familie, op verjaardagen, op het werk altijd eerlijk geantwoord als men doorvroeg. Ik dacht: hoe meer een mens weet, hoe beter een mens begrijpt. Dat was ook zo.
Maar mensen gaan wel het plaatje invullen voor je. Vragen op een verjaardag of wij al aan de kinderen durven te beginnen, zo, "in onze situatie". Moeten jullie dat nou wel willen? Wat nou als je weer depressief wordt? Kan jij dan wel voor een kind zorgen?
Jullie hebben maar één inkomen, moeilijk hoor...
Ik wil ook niet weten wat ik over me heen krijg van het UWV en mijn reïntegratiecoach als ik vertel dat ik zwanger ben.
Arbeidsongeschikt, maar wél een kind.
Depressie en zwangerschap: al die meningen kleuren mijn gedachten over mijn aanstaand moederschap.
Wie wil er in dit topic meepraten over zwanger zijn / willen worden met anti-depressiva, depressie voor / tijdens de zwangerschap, informatie uitwisselen en ervaringen vertellen?
ainoa
Over: zwanger willen worden / zwanger zijn terwijl je anti-depressiva slikt en last van depressies hebt.
Ik ben ainoa, 29 jaar en heb een kinderwens. Al jaren.
Na jaren van 'voorbereiding' gaan we ervoor sinds deze maand.
Heel spannend.
Maar.. ik ben ook 'behept' met depressies.
Het zit in mijn genen, meervoudig in de familie.
In 2001 heb ik hulp gezocht tijdens de zoveelste depressieve episode en ik ben vervolgens jaren in behandeling geweest bij een psycholoog. Inmiddels ben ik klaar met therapie.
Ook slik ik al jaren anti-depressiva.
Omdat er altijd afgeraden wordt om medicijnen te slikken tijdens de zwangerschap, heb ik mijn kinderwens op tijd besproken met mijn psychiater.
Zo ben ik twee jaar geleden begonnen met zeer zorgvuldig afbouwen naar een lagere dosis, om te kijken of afbouwen naar minder / nul een optie was.
Dat was het niet. Ik heb het maanden geprobeerd, maar ik zakte steeds verder weg in instabiliteit, angsten, depressieve gedachten... ik moest erkennen dat ik die dosis gewoon nódig had.
Ik heb toen de pop-poli benaderd, van het Sint-Lucas Andreas ziekenhuis in Amsterdam. Heb mij ernaar door laten verwijzen. Ben daar op gesprek geweest. Heb daar wél mijn vragen beantwoord gekregen.
Heb daar een genuanceerd gesprek gehad over de invloed en gevolgen van een depressie tijdens de zwangerschap, versus de gevolgen van anti-depressiva tijdens de zwangerschap.
Er is mij duidelijk geworden dat ik beter zwanger kan worden mét psychofarmaca, dan zonder.
En om mij te monitoren tijdens en na de zwangerschap, mag ik mij melden als ik 8 weken zwanger ben.
Ik word dan door een team van een kinderarts, gyneacoloog en psychiater gevolgd tijdens de zwangerschap en bevalling.
Een heel veilig idee.
Wat ik merk, is dat er verdomde weinig te vinden is op internet en in boeken over depressie, anti-depressiva en zwangerschap.
Er is veel achterhaalde en/of oude informatie. Het verbaasde mij ook hoe slecht mijn huisarts thuis was in deze materie.
Familie, vrienden en kennissen hebben hun mening ook al snel klaar over dit onderwerp.
Ik vertel niemand dat ik nu zwanger probeer te worden, zal pas na de magische 13 weken mijn mond open doen. Maar ergens ben ik nu al bang voor de reacties.
Depressief zijn blijft een heikel gespreksonderwerp.
Dat mijn depressie niet over is na jaren therapie.
Dat ik niet kan functioneren op een werkplek en nu al jaren niet werk.
Dat ik anti-depressiva nodig heb om me staande te houden.
Maar dat ik wel een kinderwens heb, wel kinderen wil. En dat mijn man en ik, van dit alles bewust, weloverwogen voor ouderschap kiezen. Sterker nog: mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat we goede ouders zullen zijn. Dat ook wij dit kunnen.
Desondanks knaagt het soms als ik mensen bevooroordeeld hoor praten.
Ik ben altijd heel open geweest over mijn depressie. Ik heb me niet verstopt, ik heb in de familie, op verjaardagen, op het werk altijd eerlijk geantwoord als men doorvroeg. Ik dacht: hoe meer een mens weet, hoe beter een mens begrijpt. Dat was ook zo.
Maar mensen gaan wel het plaatje invullen voor je. Vragen op een verjaardag of wij al aan de kinderen durven te beginnen, zo, "in onze situatie". Moeten jullie dat nou wel willen? Wat nou als je weer depressief wordt? Kan jij dan wel voor een kind zorgen?
Jullie hebben maar één inkomen, moeilijk hoor...
Ik wil ook niet weten wat ik over me heen krijg van het UWV en mijn reïntegratiecoach als ik vertel dat ik zwanger ben.
Arbeidsongeschikt, maar wél een kind.
Depressie en zwangerschap: al die meningen kleuren mijn gedachten over mijn aanstaand moederschap.
Wie wil er in dit topic meepraten over zwanger zijn / willen worden met anti-depressiva, depressie voor / tijdens de zwangerschap, informatie uitwisselen en ervaringen vertellen?
ainoa
zaterdag 16 augustus 2008 om 23:20
Ik ben nog het een en ander tegengekomen,en dat zijn vooral tegenstrijdigheden. Hier in het hoge noorden nog geen pop-poli, dus als jij ons wat op de hoogte kunt houden, scheelt mij dat een hoop km!
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.
zondag 17 augustus 2008 om 00:19
quote:Zinah schreef op 16 augustus 2008 @ 18:53:
Even een hart onder de riem voor jou, ainoa!
SInds een paar maanden zijn mijn man en ik ook aan het proberen zwanger te worden en ook wij botsen tegen heel veel vooroordelen op.
(...)
We hebben in overleg gekozen voor prozac, omdat dat 1 van de weinige 'nieuwe' antidepressiva is waar genoeg over bekend is om te weten welke invloed het op een ongeboren kind heeft. Volgens mij geldt voor zoloft hetzelfde.
Over andere antidepressiva in die groep is te weinig bekend (icm zwangerschap), daarom zijn dat afraders.
Er worden (natuurlijk) geen onderzoeken gedaan met zwangere vrouwen, maar wereldwijd zijn er al wel heel veel vrouwen die prozac tijdens de zwangerschap gebruikt hebben en op die (ruime) ervaring baseren de artsen dat het middel niet schadelijk is.
Wel moet het absoluut in de gaten gehouden worden, moet je in het ziekenhuis bevallen vanwege onttrekkingsverschijnselen bij je kleintje en mag je geen borstvoeding geven omdat het middel in de moedermelk overgaat.
Ik wens je onwijs veel succes en geluk!!
Zinah,
bedankt voor je reactie.
Vreemd he, dat de ene Prozac mag blijven slikken en de ander juist Zoloft krijgt voorgeschreven.
Ik was al geswitcht van Zoloft naar Prozac (om precies de door jou ook beschreven redenen) en dat heeft me drie maanden gekost.
Labiel, janken, niet kunnen werken, depressief in bed, eetbuien, angsten, alles.
Toen wás ik eindelijk over, kwam de pop-poli toch met een voorkeur voor Zoloft. Tsja, vanwege die borstvoeding. "Da's zó belangrijk, juist ook voor jou."
Ik stribbelde eerst nog tegen, maar vooruit, wéér geswitcht.
Mijn omgeving hield het niet meer bij.
"Maar je was toch net ....?"
Nu dus Zoloft.
We gaan het zien. Ik duim, voor ons allemaal!
p.s. Zinah, kom je ook naar het topic [NU] Zwanger worden met depressie / anti-depressiva?
Even een hart onder de riem voor jou, ainoa!
SInds een paar maanden zijn mijn man en ik ook aan het proberen zwanger te worden en ook wij botsen tegen heel veel vooroordelen op.
(...)
We hebben in overleg gekozen voor prozac, omdat dat 1 van de weinige 'nieuwe' antidepressiva is waar genoeg over bekend is om te weten welke invloed het op een ongeboren kind heeft. Volgens mij geldt voor zoloft hetzelfde.
Over andere antidepressiva in die groep is te weinig bekend (icm zwangerschap), daarom zijn dat afraders.
Er worden (natuurlijk) geen onderzoeken gedaan met zwangere vrouwen, maar wereldwijd zijn er al wel heel veel vrouwen die prozac tijdens de zwangerschap gebruikt hebben en op die (ruime) ervaring baseren de artsen dat het middel niet schadelijk is.
Wel moet het absoluut in de gaten gehouden worden, moet je in het ziekenhuis bevallen vanwege onttrekkingsverschijnselen bij je kleintje en mag je geen borstvoeding geven omdat het middel in de moedermelk overgaat.
Ik wens je onwijs veel succes en geluk!!
Zinah,
bedankt voor je reactie.
Vreemd he, dat de ene Prozac mag blijven slikken en de ander juist Zoloft krijgt voorgeschreven.
Ik was al geswitcht van Zoloft naar Prozac (om precies de door jou ook beschreven redenen) en dat heeft me drie maanden gekost.
Labiel, janken, niet kunnen werken, depressief in bed, eetbuien, angsten, alles.
Toen wás ik eindelijk over, kwam de pop-poli toch met een voorkeur voor Zoloft. Tsja, vanwege die borstvoeding. "Da's zó belangrijk, juist ook voor jou."
Ik stribbelde eerst nog tegen, maar vooruit, wéér geswitcht.
Mijn omgeving hield het niet meer bij.
"Maar je was toch net ....?"
Nu dus Zoloft.
We gaan het zien. Ik duim, voor ons allemaal!
p.s. Zinah, kom je ook naar het topic [NU] Zwanger worden met depressie / anti-depressiva?
anoniem_71326 wijzigde dit bericht op 17-08-2008 00:22
Reden: ps-je erbij
Reden: ps-je erbij
% gewijzigd
zondag 17 augustus 2008 om 00:31
quote:tzatziki schreef op 16 augustus 2008 @ 23:20:
(...) als jij ons wat op de hoogte kunt houden, scheelt mij dat een hoop km!
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.Lieve Tzatziki (en anderen die advies willen):
laat je alsjeblieft persoonlijk informeren door een arts en niet door mij op dit forum.
Mijn pop-poli-advies is persoonsgebonden en niet universeel.
Ik ga je ook niet adviseren wat je moet doen.
Bel de pop-poli in Amsterdam en vraag ze naar een goede specialist bij jou in de buurt in een ziekenhuis.
Maar ga nooit op eigen houtje, op basis van internet, meningen, ervaringen van anderen, van medicatie veranderen of conclusies trekken.
Medicijnen, gynaecologie, het blijft een vak.
Blijf doorvragen bij artsen tot al je vragen beantwoord worden.
Bel.
Ga voor mijn part één keer op afspraak naar Amsterdam voor een adviesgesprek, op basis waarvan je verder kunt.
Mijn verhaal is een voorbeeld, geen advies.
(...) als jij ons wat op de hoogte kunt houden, scheelt mij dat een hoop km!
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.Lieve Tzatziki (en anderen die advies willen):
laat je alsjeblieft persoonlijk informeren door een arts en niet door mij op dit forum.
Mijn pop-poli-advies is persoonsgebonden en niet universeel.
Ik ga je ook niet adviseren wat je moet doen.
Bel de pop-poli in Amsterdam en vraag ze naar een goede specialist bij jou in de buurt in een ziekenhuis.
Maar ga nooit op eigen houtje, op basis van internet, meningen, ervaringen van anderen, van medicatie veranderen of conclusies trekken.
Medicijnen, gynaecologie, het blijft een vak.
Blijf doorvragen bij artsen tot al je vragen beantwoord worden.
Bel.
Ga voor mijn part één keer op afspraak naar Amsterdam voor een adviesgesprek, op basis waarvan je verder kunt.
Mijn verhaal is een voorbeeld, geen advies.
zondag 17 augustus 2008 om 07:27
quote:ainoa schreef op 16 augustus 2008 @ 22:09:
[...]
En dat je dan tegen vijven verplicht moet beslissen "of je nog een ruggeprik wilt, want de anaesthesist gaat zo naar huis".
Haha, dat is in het Lucas niet het geval, daar is er altijd eentje aanwezig.
Toch, zo'n ziekenhuislucht, allerlei mensen om je heen...
Ainoa-man wil echter graag dat ik in het ziekenhuis / bevalcentrum beval. Vindt ie een geruststellend idee en dat begrijp ik ook wel.
Maar of ik dat zonder medische indicatie vergoed krijg, vraag ik me dan af?
Je hébt een medische indicatie! En al zou dat niet zo zijn, dan zou ik het niet van het geld af laten hangen.... Maar goed, door de pop-poli heb jij een medische indicatie.Persoonlijk heb ik altijd in het ziekenhuis willen bevallen. En ja, ik heb zo'n drie shifts aan teams meegemaakt, maar geloof me: dat boeit je op dat moment echt niet.
[...]
En dat je dan tegen vijven verplicht moet beslissen "of je nog een ruggeprik wilt, want de anaesthesist gaat zo naar huis".
Haha, dat is in het Lucas niet het geval, daar is er altijd eentje aanwezig.
Toch, zo'n ziekenhuislucht, allerlei mensen om je heen...
Ainoa-man wil echter graag dat ik in het ziekenhuis / bevalcentrum beval. Vindt ie een geruststellend idee en dat begrijp ik ook wel.
Maar of ik dat zonder medische indicatie vergoed krijg, vraag ik me dan af?
Je hébt een medische indicatie! En al zou dat niet zo zijn, dan zou ik het niet van het geld af laten hangen.... Maar goed, door de pop-poli heb jij een medische indicatie.Persoonlijk heb ik altijd in het ziekenhuis willen bevallen. En ja, ik heb zo'n drie shifts aan teams meegemaakt, maar geloof me: dat boeit je op dat moment echt niet.
zondag 17 augustus 2008 om 12:13
quote:fleurtje schreef op 16 augustus 2008 @ 21:49:
[...]
Ik slik seroxat, mag (als ik dat zou willen) thuis bevallen en daarna met baby naar ziekenhuis komen en mag (wordt absoluut geadviseerd ter voorkoming van postnatale depressie) borstvoeding geven met deze medicatie.Ik slik hetzelfde als Fleurtje en bij mij adviseert de psych hetzelfde. Het is juist goed om borstvoeding te geven (als je lichamelijke en psychische situatie dit toelaat).
Maar dit is idd wel medicijn afhankelijk. Ik heb wel van mijn psych begrepen dat seroxat/paroxetine één van de medicijnen is waar al relatief veel onderzoek naar is gedaan, wellicht dat dit helpt.
[...]
Ik slik seroxat, mag (als ik dat zou willen) thuis bevallen en daarna met baby naar ziekenhuis komen en mag (wordt absoluut geadviseerd ter voorkoming van postnatale depressie) borstvoeding geven met deze medicatie.Ik slik hetzelfde als Fleurtje en bij mij adviseert de psych hetzelfde. Het is juist goed om borstvoeding te geven (als je lichamelijke en psychische situatie dit toelaat).
Maar dit is idd wel medicijn afhankelijk. Ik heb wel van mijn psych begrepen dat seroxat/paroxetine één van de medicijnen is waar al relatief veel onderzoek naar is gedaan, wellicht dat dit helpt.
zondag 17 augustus 2008 om 12:19
quote:tzatziki schreef op 16 augustus 2008 @ 23:20:
Ik ben nog het een en ander tegengekomen,en dat zijn vooral tegenstrijdigheden. Hier in het hoge noorden nog geen pop-poli, dus als jij ons wat op de hoogte kunt houden, scheelt mij dat een hoop km!
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.
Hoi Hoi,
Ik weet niet waar je precies woont, maar Zwolle heeft er wel één. (wordt volgens mij op hun website niet vermeld, maar je kan door je huisarts worden doorverwezen).
Ik zou me niet teveel vastpinnen op de info die je zelf vindt (zelfs niet al is het van vooraanstaand medisch magazine, deed ik wel, is niet handig). Er is zooo veel informatie dat alleen iemand die zich daar in gespecialiseerd heeft een redelijk beeld van heeft, en er komen elke dag nog nieuwe inzichten bij. Dat kan je als "leek" vrij lastig interpreteren.
Succes!
Ik ben nog het een en ander tegengekomen,en dat zijn vooral tegenstrijdigheden. Hier in het hoge noorden nog geen pop-poli, dus als jij ons wat op de hoogte kunt houden, scheelt mij dat een hoop km!
deze tekst kwam in iig ergens tegen:
Voor zover bekend heeft gebruik van de tricyclische antidepressiva nortriptyline en clomipramine tijdens de zwangerschap, afgezien van de eventuele ontwenningsverschijnselen, geen verdere gevolgen voor het kind.
Hoi Hoi,
Ik weet niet waar je precies woont, maar Zwolle heeft er wel één. (wordt volgens mij op hun website niet vermeld, maar je kan door je huisarts worden doorverwezen).
Ik zou me niet teveel vastpinnen op de info die je zelf vindt (zelfs niet al is het van vooraanstaand medisch magazine, deed ik wel, is niet handig). Er is zooo veel informatie dat alleen iemand die zich daar in gespecialiseerd heeft een redelijk beeld van heeft, en er komen elke dag nog nieuwe inzichten bij. Dat kan je als "leek" vrij lastig interpreteren.
Succes!
zondag 17 augustus 2008 om 19:12
Ik ga binnenkort eerst maar eens een afspraak met de HA maken. Want al die informatie op internet... tis nogal tegenstrijdig en ik weet ook dat het advies per persoon verschilt.
Wanneer er in een artikel wordt gesproken over 'alleen maar' ontwenningsverschijnselen bij de pasgeboren baby, dan vind ik dat persoonlijk al te ver gaan. Je wilt zelf die ontwenningsverschijnselen liever niet hebben, en voor een baby zal het wel minstens zo vervelend zijn. Dat is dus mijn grootste obstakel.
Eerst maar eens afwachten wat de HA zegt, en ik zal anders idd vragen naar een verwijzing naar een specialist / poppoli in de buurt. Bedankt voor de tip van Zwolle!
Wanneer er in een artikel wordt gesproken over 'alleen maar' ontwenningsverschijnselen bij de pasgeboren baby, dan vind ik dat persoonlijk al te ver gaan. Je wilt zelf die ontwenningsverschijnselen liever niet hebben, en voor een baby zal het wel minstens zo vervelend zijn. Dat is dus mijn grootste obstakel.
Eerst maar eens afwachten wat de HA zegt, en ik zal anders idd vragen naar een verwijzing naar een specialist / poppoli in de buurt. Bedankt voor de tip van Zwolle!
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:15
quote:Pullekie schreef op 17 augustus 2008 @ 21:06:
Fleurtje, waarom helpt borstvoeding een PPD voorkomen? Ivm betere opbouw mpoeder/kind band?
Inderdaad, Pullekie, ik vond elders op het net deze uitspraak:
"Ten onrechte wordt vaak gedacht dat een moeder moet stoppen met borstvoeding als zij depressief is. Vaak wordt gedacht dat het teveel voor haar is om haar baby te voeden, of het gebruik van anti-depressiva wordt als aanleiding genoemd om de moeder te doen stoppen met borstvoeden. Dat is jammer, want vaak is er een medicijn te vinden dat samengaat met borstvoeding. Ook zal onder invloed van de borstvoeding de verandering in de hormoonspiegels geleidelijker plaatsvinden, wat een remmende invloed kan hebben op het ontstaan of de ernst van de depressie. Daarnaast is het geven van borstvoeding iets, wat de band tussen moeder en kind versterkt."
link
Fleurtje, waarom helpt borstvoeding een PPD voorkomen? Ivm betere opbouw mpoeder/kind band?
Inderdaad, Pullekie, ik vond elders op het net deze uitspraak:
"Ten onrechte wordt vaak gedacht dat een moeder moet stoppen met borstvoeding als zij depressief is. Vaak wordt gedacht dat het teveel voor haar is om haar baby te voeden, of het gebruik van anti-depressiva wordt als aanleiding genoemd om de moeder te doen stoppen met borstvoeden. Dat is jammer, want vaak is er een medicijn te vinden dat samengaat met borstvoeding. Ook zal onder invloed van de borstvoeding de verandering in de hormoonspiegels geleidelijker plaatsvinden, wat een remmende invloed kan hebben op het ontstaan of de ernst van de depressie. Daarnaast is het geven van borstvoeding iets, wat de band tussen moeder en kind versterkt."
link
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:03
quote:ainoa schreef op 13 augustus 2008 @ 15:26:
haha, het valt me trouwens op dat in deze context bij hulpverleners heel vaak het woord hechtingsproblematiek valt.
Hechtingsproblematiek is 'hot'.
Mijn psycholoog vermoed dat ik daar vroeger onder heb geleden (moeder had PPD, maar pas na een jaar door huisarts herkend, we spreken van 1978). Borstvoeding kwam bij haar niet op gang, er is niet eens gekeken waarom, húp aan de fles! Wel zo makkelijk.
Bij de pop-poli adviseren ze gelukkig borstvoeding, óók en vooral voor het hechtingsproces, het bonden met je kind.
Ik lette er eerst niet zo op, maar in artikelen in tijdschriften, human interest-programma's.. ik hoor de term steeds vaker valllen. Grappig is dat.
Ik vermoed mezelf ook belast met depressie gevoeligheid en heb het na de geboorte van dochter erg moeilijk gehad. Ik was (en ben) ook pro borstvoeding. Maar ik denk wel dat borstvoeding twee kanten uit kan werken en niet per se 1 kant. Want wat als borstvoeden niet zo succesvol is? Dan is het júist een bron van stress en dat was bij mij het geval. Leuk als het lukt en dan zal het wel het bindingsproces versnellen (ik merkte dat ik juist de zorg niet uit de weg moest gaan, ook al was dat mijn diepe wens om vooral met rust gelaten te worden en niks met mijn kind te willen. Maar zorgen maakt dat je hecht en weglopen doet het omgekeerde).
Maar goed, wat ik wil zeggen, soms is borstvoeden goed, maar soms juist niet. Het gaf mij erg veel rust toen de druk van het voeden wegviel, wat tot dan toe juist een groot strijdpunt was tussen mij en mijn pasgeboren schreeuwende en krijsende dochter die niks van mijn borsten wilde weten, terwijl ik juist wanhopig probeerde om er melk uit te krijgen. Kijk dus vooral naar jezelf en oordeel dan pas wat goed voor je is!
haha, het valt me trouwens op dat in deze context bij hulpverleners heel vaak het woord hechtingsproblematiek valt.
Hechtingsproblematiek is 'hot'.
Mijn psycholoog vermoed dat ik daar vroeger onder heb geleden (moeder had PPD, maar pas na een jaar door huisarts herkend, we spreken van 1978). Borstvoeding kwam bij haar niet op gang, er is niet eens gekeken waarom, húp aan de fles! Wel zo makkelijk.
Bij de pop-poli adviseren ze gelukkig borstvoeding, óók en vooral voor het hechtingsproces, het bonden met je kind.
Ik lette er eerst niet zo op, maar in artikelen in tijdschriften, human interest-programma's.. ik hoor de term steeds vaker valllen. Grappig is dat.
Ik vermoed mezelf ook belast met depressie gevoeligheid en heb het na de geboorte van dochter erg moeilijk gehad. Ik was (en ben) ook pro borstvoeding. Maar ik denk wel dat borstvoeding twee kanten uit kan werken en niet per se 1 kant. Want wat als borstvoeden niet zo succesvol is? Dan is het júist een bron van stress en dat was bij mij het geval. Leuk als het lukt en dan zal het wel het bindingsproces versnellen (ik merkte dat ik juist de zorg niet uit de weg moest gaan, ook al was dat mijn diepe wens om vooral met rust gelaten te worden en niks met mijn kind te willen. Maar zorgen maakt dat je hecht en weglopen doet het omgekeerde).
Maar goed, wat ik wil zeggen, soms is borstvoeden goed, maar soms juist niet. Het gaf mij erg veel rust toen de druk van het voeden wegviel, wat tot dan toe juist een groot strijdpunt was tussen mij en mijn pasgeboren schreeuwende en krijsende dochter die niks van mijn borsten wilde weten, terwijl ik juist wanhopig probeerde om er melk uit te krijgen. Kijk dus vooral naar jezelf en oordeel dan pas wat goed voor je is!
vrijdag 12 september 2008 om 15:05
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest. Ik slik ook AD Sertraline, wel de laagste dosering. Omdat ik dacht dat ik al zwanger was kwam ik bij de waarnemer terecht. Nu willen we graag zwanger worden maar heb een ontzettende angst. Huisarts verwijst me naar de gyn. maar ja die ken ik niet. En hoe kan je dan een vertrouwensband krijgen als je er een paar keer komt?
Nu lees ik ook pop poli of iets dergelijks. Wat is dat precies?
Nu lees ik ook pop poli of iets dergelijks. Wat is dat precies?
donderdag 2 oktober 2008 om 21:56
quote:fleurtje schreef op 17 augustus 2008 @ 20:33:
Huisarts weet hier doorgaans weinig tot niks vanaf.
Ontwenningsverschijnselen kunnen je misschien tegenstaan, de effecten van een depressie op de baby schijnen ook niet al te prettig te zijn....
Mijn kind heeft trouwens nergens last van gehad.
Vandaag bij HA geweest, en die wist er verrassend veel vanaf!
Alles met hem doorgenomen, en met mijn medicatie en dosering kan ik AD blijven gebruiken tijdens een zwangerschap. Wel in het ZH bevallen, ivm ontwenningsverschijnselen van de baby.
Dus we zouden binnenkort kunnen stoppen met de pil....
Huisarts weet hier doorgaans weinig tot niks vanaf.
Ontwenningsverschijnselen kunnen je misschien tegenstaan, de effecten van een depressie op de baby schijnen ook niet al te prettig te zijn....
Mijn kind heeft trouwens nergens last van gehad.
Vandaag bij HA geweest, en die wist er verrassend veel vanaf!
Alles met hem doorgenomen, en met mijn medicatie en dosering kan ik AD blijven gebruiken tijdens een zwangerschap. Wel in het ZH bevallen, ivm ontwenningsverschijnselen van de baby.
Dus we zouden binnenkort kunnen stoppen met de pil....
donderdag 16 oktober 2008 om 13:03
Hallo Ainoa en andere lezeressen,
Ik gebruik al bijna 10 jaar anti-depressiva en heb 3 kinderen. Twee ervan zijn geboren terwijl ik Zoloft gebruikte. Ik ben in beide keren thuis bevallen. Alles ging goed. Nu ben ik van ad veranderd (Anafranil Retard) en heb geprobeerd weer zwanger te worden. Helaas kreeg ik twee miskramen. De schrik zit er nu dermate in, dat ik twijfel om opnieuw zwanger te worden. Ik word deze maand 39 en heb drie gezonde kinderen. Misschien dan toch "de kat maar niet op het spek binden" en het hierbij laten? Toch is de babywens er!
groeten,
Ik gebruik al bijna 10 jaar anti-depressiva en heb 3 kinderen. Twee ervan zijn geboren terwijl ik Zoloft gebruikte. Ik ben in beide keren thuis bevallen. Alles ging goed. Nu ben ik van ad veranderd (Anafranil Retard) en heb geprobeerd weer zwanger te worden. Helaas kreeg ik twee miskramen. De schrik zit er nu dermate in, dat ik twijfel om opnieuw zwanger te worden. Ik word deze maand 39 en heb drie gezonde kinderen. Misschien dan toch "de kat maar niet op het spek binden" en het hierbij laten? Toch is de babywens er!
groeten,
donderdag 2 april 2009 om 03:16
hallo
ik ben een meisje van 23 jaar en wil heel graag zwanger worden e proberen het nu al een jaar maar echt lukken wil het nog niet terwel mijn mesturatie heviger dan ooit is haha had erst eespiraaltje ik slik al 5 jaar 20 mg per dag seroxat en vaag me eigelijk of het daar door komt dat ik zo moeilijk zwanger kan worden mijn moeder was namelijk bij de eerste keer proberen meteen zwanger zowel bij mijals bij me broer en zij slikte in die tijd geen seroxat verder weet ik dat je kindje er onwenninsverschijnselen van kan krijggen maar hij is dan nog zo jong en hij weet dan niet beter en zo heel lang duurt dat nou ook weer niet dus daar maak ik me verder geen zorgen om e borstvoeding kan ik niet geven heb namelijk mijn borten laten verkleinen en daar mee ook de kans verleind om uberhoud bostvoeding te kunnen geven maar nu maak ik wel wel zorgen over eventueele depressie na de bevalling ook ben ik erg paniekerg ingesteld heb nameijk ook me seroxat vanwege mijn paniekaanvallen en ben echt bang dat ik tijdens de bevalling helemaal in paniek raak en daardoor me niet kan concentreren zijn er meer vrouwen met paniekaanvallen die wel een bevalling goed hebben door staan hoor graag van jullie
liefs leonie
ik ben een meisje van 23 jaar en wil heel graag zwanger worden e proberen het nu al een jaar maar echt lukken wil het nog niet terwel mijn mesturatie heviger dan ooit is haha had erst eespiraaltje ik slik al 5 jaar 20 mg per dag seroxat en vaag me eigelijk of het daar door komt dat ik zo moeilijk zwanger kan worden mijn moeder was namelijk bij de eerste keer proberen meteen zwanger zowel bij mijals bij me broer en zij slikte in die tijd geen seroxat verder weet ik dat je kindje er onwenninsverschijnselen van kan krijggen maar hij is dan nog zo jong en hij weet dan niet beter en zo heel lang duurt dat nou ook weer niet dus daar maak ik me verder geen zorgen om e borstvoeding kan ik niet geven heb namelijk mijn borten laten verkleinen en daar mee ook de kans verleind om uberhoud bostvoeding te kunnen geven maar nu maak ik wel wel zorgen over eventueele depressie na de bevalling ook ben ik erg paniekerg ingesteld heb nameijk ook me seroxat vanwege mijn paniekaanvallen en ben echt bang dat ik tijdens de bevalling helemaal in paniek raak en daardoor me niet kan concentreren zijn er meer vrouwen met paniekaanvallen die wel een bevalling goed hebben door staan hoor graag van jullie
liefs leonie
zondag 19 september 2010 om 21:51
Hoi,
zal ik voor de grap eens melden dat ik diezelfde maand zwanger bleek te zijn, eind maart ben bevallen van een gezonde dochter die ik nu al 18 maanden met veel plezier borstvoeding geef?
Het gaat echt hardstikke goed!
Heb ergens halverwege vorig jaar nog even mijn dosis ietsje verhoogd omdat er toch weer depressie op de loer lag. Sindsdien gaat alles goed. Ik kan alle dagen handelen, ik geniet van mijn kind, ik geniet van mijn leven. Man en ik vormen een goed team, we verdelen de zorgtaken eerlijk en we zijn... we zijn gelukkig.
Dus. Misschien goed om nog even te laten weten.
Het gaat jullie allen ook goed?
zal ik voor de grap eens melden dat ik diezelfde maand zwanger bleek te zijn, eind maart ben bevallen van een gezonde dochter die ik nu al 18 maanden met veel plezier borstvoeding geef?
Het gaat echt hardstikke goed!
Heb ergens halverwege vorig jaar nog even mijn dosis ietsje verhoogd omdat er toch weer depressie op de loer lag. Sindsdien gaat alles goed. Ik kan alle dagen handelen, ik geniet van mijn kind, ik geniet van mijn leven. Man en ik vormen een goed team, we verdelen de zorgtaken eerlijk en we zijn... we zijn gelukkig.
Dus. Misschien goed om nog even te laten weten.
Het gaat jullie allen ook goed?
zondag 19 september 2010 om 22:09
quote:fleurtje schreef op 17 augustus 2008 @ 20:33:
Huisarts weet hier doorgaans weinig tot niks vanaf.
Ontwenningsverschijnselen kunnen je misschien tegenstaan, de effecten van een depressie op de baby schijnen ook niet al te prettig te zijn....
Mijn kind heeft trouwens nergens last van gehad.En de baby die twee weken ná deze post is geboren had de eerste dagen toch wel last van tremoren. Verder was ze helemaal in orde.
Huisarts weet hier doorgaans weinig tot niks vanaf.
Ontwenningsverschijnselen kunnen je misschien tegenstaan, de effecten van een depressie op de baby schijnen ook niet al te prettig te zijn....
Mijn kind heeft trouwens nergens last van gehad.En de baby die twee weken ná deze post is geboren had de eerste dagen toch wel last van tremoren. Verder was ze helemaal in orde.
maandag 20 september 2010 om 19:53
@ Fleurtje:
dochter kwam 5 weken te vroeg, dan mag je niet thuis bevallen.
En het SLA zat vol die nacht. Wat was ik blij dat ik bij het plaatselijke ziekenhuis een kopie dossier had neergelegd, voor het geval dat. Dat bleek dus geenszins overbodig want de vooroordelen over mijn medicatie waren daar niet van de lucht.
Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik perse borstvoeding wilde geven.
Ze kondigde zich, zonder aanwijsbare redenen, aan. Ik werd om 02.00 wakker van weeen om de 2 min. Door VK naar ZH gestuurd omdat het prematuur was. Om 04.00 braken mijn vliezen, om 07.00 had ik een weeenstorm en had ik 7 cm. Vervolgens dropte de hartslag van dochter dramatisch binnen 10 min. naar 29 bpm (!). Toen is het een spoed-keizersnee geworden. Wonderwel was alles goed. Apgar op 9, goede reflexen, leek niks aan de hand. Tot op de dag van vandaag weten we niet waarom ze het nodig vond zo vroeg te komen, een oorzaak is niet gevonden.
Vervolgens heeft dochter een week op de neo-natologie gelegen, maar dat was eigenlijk enkel proforma, ze doorstond alles met vlag en wimpel. Temperatuur, longen, gewicht, alles ging zo goed als het maar kon. Een week later was ze thuis. Toen ze 8 weken oud was, was ze sterk genoeg om alle voedingen 'live' te drinken. Daarvoor heb ik alles gekolfd en met de fles gegeven. Gelukkig was mijn productie meer dan genoeg.
Top dus!
De kraamzorg was goed, maar wel tekort.
Ik had een keizersnee gehad, mocht twee nachten blijven, maar werd toen naar huis gestuurd ivm beddentekort. Ik kon die ochtend net zelf weer plassen, nog niet staan, niet lopen.
Vervolgens had ik 1.5 dag kraamzorg over, die ik pas heb laten ingaan toen dochter thuiskwam.
Heb vier dagen tussen ZH en thuis gependeld. Ik woon op een bovenwoning, dus moest twee trappen op voor m'n bed.
Elke twee uur op ploffen dus kolven, pakweg elke drie uur (09.00, 12.00, 15.00 en 20.00) naar ZH om kind te zien, kangoeroeen en voeden. Pfffffff.. Ik vond dat een heel heftige tijd. Je bent 24/7 met voeden bezig.
Gelukkig ben ik goed hersteld, doet dochter het goed, niks aan de hand. Praat, loopt, bouwt met blokken, 'leest' boekjes, eet zelluf met de lepel en vork.... Eind goed, al goed.
En jij, Fleurtje?
En de rest? How're things?
dochter kwam 5 weken te vroeg, dan mag je niet thuis bevallen.
En het SLA zat vol die nacht. Wat was ik blij dat ik bij het plaatselijke ziekenhuis een kopie dossier had neergelegd, voor het geval dat. Dat bleek dus geenszins overbodig want de vooroordelen over mijn medicatie waren daar niet van de lucht.
Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik perse borstvoeding wilde geven.
Ze kondigde zich, zonder aanwijsbare redenen, aan. Ik werd om 02.00 wakker van weeen om de 2 min. Door VK naar ZH gestuurd omdat het prematuur was. Om 04.00 braken mijn vliezen, om 07.00 had ik een weeenstorm en had ik 7 cm. Vervolgens dropte de hartslag van dochter dramatisch binnen 10 min. naar 29 bpm (!). Toen is het een spoed-keizersnee geworden. Wonderwel was alles goed. Apgar op 9, goede reflexen, leek niks aan de hand. Tot op de dag van vandaag weten we niet waarom ze het nodig vond zo vroeg te komen, een oorzaak is niet gevonden.
Vervolgens heeft dochter een week op de neo-natologie gelegen, maar dat was eigenlijk enkel proforma, ze doorstond alles met vlag en wimpel. Temperatuur, longen, gewicht, alles ging zo goed als het maar kon. Een week later was ze thuis. Toen ze 8 weken oud was, was ze sterk genoeg om alle voedingen 'live' te drinken. Daarvoor heb ik alles gekolfd en met de fles gegeven. Gelukkig was mijn productie meer dan genoeg.
Top dus!
De kraamzorg was goed, maar wel tekort.
Ik had een keizersnee gehad, mocht twee nachten blijven, maar werd toen naar huis gestuurd ivm beddentekort. Ik kon die ochtend net zelf weer plassen, nog niet staan, niet lopen.
Vervolgens had ik 1.5 dag kraamzorg over, die ik pas heb laten ingaan toen dochter thuiskwam.
Heb vier dagen tussen ZH en thuis gependeld. Ik woon op een bovenwoning, dus moest twee trappen op voor m'n bed.
Elke twee uur op ploffen dus kolven, pakweg elke drie uur (09.00, 12.00, 15.00 en 20.00) naar ZH om kind te zien, kangoeroeen en voeden. Pfffffff.. Ik vond dat een heel heftige tijd. Je bent 24/7 met voeden bezig.
Gelukkig ben ik goed hersteld, doet dochter het goed, niks aan de hand. Praat, loopt, bouwt met blokken, 'leest' boekjes, eet zelluf met de lepel en vork.... Eind goed, al goed.
En jij, Fleurtje?
En de rest? How're things?
