Vriendin wil niet investeren.

Dames, heren,



Meestal ben ik het roerend eens met mijn vriendin, alleen is er nu een woningkwestie waar we het maar niet over eens worden.



Omdat ik een paar jaar geleden wat weinig vertrouwen had in mijn carriere heb ik bij wijze van investering in 2004 2 appartementen gekocht als appeltje voor de dorst/pensioenvoorziening. In 1 van deze appartementen ben ik zelf gaan wonen, het andere wordt verhuurd. Al met al ben ik 3,5 jaar aan het verbouwen geweest om ze beide te renoveren/restaureren. Ik heb deze tijd alles (létterlijk alles) opzij gelegd om dit te kunnen betalen. De appartementen hebben nu behoorlijke overwaardes. (rond de E 25.000,- à 30.000,- elk)



Sinds een halfjaar is mijn vriendin bij me in getrokken. Ze betaalt sindsdien 50% mee aan de hypotheekrente. (Let wel: alléén aan de rénte, en alléén natuurlijk voor ons eigen appartement. Alle aflossingscomponenten zijn voor mijn rekening, omdat het mijn spaarpotje is, niet de hare)



Ik zou het liefst zien dat mijn vriendin ook een oudedagsvoorziening treft in de vorm van een investering. Omdat ze geen eigen kapitaal heeft is een woningfinanciering op basis van haar inkomen op dit moment een van de weinige opties. Omdat dit een woning voor verhuur zou betreffen zou ze een hypothecaire lening in box 3 nodig hebben. Omdat haar inkomen nog volledig hypotheekvrij is zou ze deze kunnen krijgen.



Omdat ze per maart a.s. haar vaste contract gaat opzeggen om weer te gaan studeren heb ik haar geadviseerd te proberen een aankoop te doen zolang ze nog een vast inkomen heeft, dan kan ze uit de verhuur van het pand haar inkomen aanvullen zolang ze studeert, en bouwt ze tevens iets op voor de toekomst. Voor mij klinkt er niets logischer dan dat. Zeker nu de huizenprijzen onder druk staan.



Helaas geeft ze aan dit absoluut niet te willen. Om te beginnen ziet zij deze constructie niet in de eerste plaats als aanvulling op "Júist nu ik ga studeren", zeg ze "kan ik de kosten van een huis er niet bij hebben. Daar begin ik in geen geval aan. Áls ik al een hypotheek neem is het samen met jou, voor dit huis, dan heb ik ook een oudedagsvoorziening, toch? Ik peins er niet over zomaar een huis te kopen" Voor haar is een huis kopen iets wat je samen doet, uit romantisch oogpunt, op het moment dat je besluit samen verder te gaan. Dat je dan samen je droomhuis zoekt en daar gelukkig wordt. Dat je ook als investering een willekeurig goedkoop huis zou kunnen kopen bestaat in haar optiek niet echt.



Nou, je voelt al waar de schoen wringt; Ik wil dat ze haar eigen investering doet, en heb geen zin om -in plaats hiervan- de mijne te delen. Houd me ten goede, ik ga ervan uit dat we samen oud worden, en alles zullen delen. Dat wil ik ook graag, maar dan vind ik wel dat zij zich nu moet inspannen om ook iets in te brengen! Mag ik dat verlangen? Per slot van rekening gaan we er de komende jaren al flink op achteruit omdat zij wil gaan studeren.



Voor mijn gevoel was ik goed bezig een kapitaal op te bouwen, en ik nam aan dat we samen hieraan verder zouden bouwen, maar als ik haar begrijp vindt ze het wel genoeg zo, en wil ze de boel nu al gaan delen! Voor mijn gevoel doe ik dan juist een flinke stap terug! Lullig gezegd: What's in it for me?.



Ik vind het wat moeilijk uit te leggen, omdat we normaal ook alles delen, maar in dit geval bekruipt me het gevoel dat ze wat tekort schiet, voornamelijk omdat ze eenvoudigweg zegt dat ze het niet doet omdat ze "al die kosten er niet bij kan hebben de komende jaren", waar ik het niet mee eens ben.



Gisteravond gaf ze aan dat wat haar betreft deze discussie voorgoed gesloten is, ze koopt niet. Punt. Ik voel aan dat dit erg tussen ons in staat, en vraag wat jullie ervan vinden. Heeft zij een morele plicht om een aankoop serieus te overwegen? Vinden jullie dat we samen een nieuwe hypotheek moeten nemen voor onze huidige woning? En moet ze dan ook mede-eigenaar worden? Delen we dan ook de overwaarde of betaalt ze die aan mij? Hoe beredeneren jullie e.e.a? Wat mag ik redelijkerewijs van haar verlangen? En de belangrijkste vraag: Wat zouden jullie doen? Dank alvast.

Nou. Ik houd er voor de tweede keer mee op, maar nu definitief. Je kunt geen chinese discussie voeren met een italiaan.



O, o, wat zal ik rijk worden van een studerende vriendin zonder kapitaal, een laag salaris, investeringsangst, die 50% van onze rentelast betaalt. Nu maar hopen dat ze niet doorheeft hoe ik haar een poot uitdraai.



Ik ben blij dat jullie me op de valreep nog even hebben overtuigd tóch kennis van zaken te hebben



Gegroet.